Συγχαρητήρια στα χρυσά παιδιά της Ελλάδας – Τα όνειρα πραγματοποιούνται μόνο όταν «ξυπνάς» [Μπράβο σε αυτά τα παιδιά της Νομικής Αθήνας!]

Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Η Άννα Βεντουράτου, η Περσεφόνη Βερνάδου, ο Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος και ο Παναγιώτης Κυριάκου, είναι οι τέσσερις Έλληνες τελειόφοιτοι της Νομικής Αθηνών, που κέρδισαν στον παγκόσμιο διαγωνισμό εικονικής δίκης ELSA. Στον τελικό του διαγωνισμού, που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη, νίκησαν τους τελειόφοιτους του Χάρβαρντ ενώ στον διαγωνισμό συμμετείχαν 117 πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο.

Στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebookη Άννα Βεντουράντου γράφει: «Πριν από 8 μήνες φτιάξαμε ένα γκρουπ με το όνομα "Για τη Γενεύη ρε γ@μώτο". Σήμερα είμαστε πίσω νικητές αλλά πάνω από όλα είμαστε πίσω φίλοι και πραγματική ομάδα. Ευχαριστώ για κάθε μία από τις αμέτρητες αυτές μέρες που περάσαμε παρέα και για όλους τους υπέροχους τρόπους με τους οποίους με συμπληρώνετε και με κάνετε κάθε μέρα και καλύτερη
P.S Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς -θετικής- ενέργειας της ομάδας που κράταγαν τα μάτια μας ανοιχτά τα δύσκολα μεσημέρια – και βράδια»

Στο άκουσμα της είδησης τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ποικίλα. Άλλα γεμάτα περηφάνια και άλλα γεμάτα απογοήτευση:


#Φυσικό φαινόμενο για Έλληνες

#Μπράβο παιδιά!!! Μας κάνατε περήφανους

#Οι επόμενοι ντελιβεράδες

#Κι άλλα πτυχία στα ταμεία ανεργίας

# Σε λίγο το bring them back θα το λέμε και για τα παιδιά μας όχι μόνο για τα μάρμαρα του Παρθενώνα

#Οι απόφοιτοι του Χάρβαρντ σε δέκα χρόνια θα αμείβονται, με ποσά μυθικά, ενώ τα παιδιά τα δικά μας άντε με 600 ευρώ σε κάποιο δικηγορικό γραφείο.

Κι αναρωτιέμαι. Γιατί σε μια είδηση, τόσο ευχάριστη και τόσο ελπιδοφόρα για τη χώρα μας, να μη δίνουμε την ίδια έκταση και την ίδια σημασία, όσο σε μια άλλη είδηση όχι ευχάριστη αλλά εξίσου σημαντική? Γιατί να προσπερνάμε τη χαρά και να αγκαλιάζουμε τη θλίψη;

Συγχαρητήρια παιδιά!!! Μας κάνατε περήφανους!!! Εσείς είστε το μέλλον της χώρας, Μην αφήσετε κανέναν να σας «ματώσει».

Τα όνειρα παραμένουν όνειρα μόνο όταν δεν τα κυνηγάς. Όταν τ’ αφήνεις στη μέση, όταν τα παρατάς. Όταν υποτιμάς τον εαυτό σου και υπερεκτιμάς το δίπλα σου ή τον απέναντι σου. Το εύκολο είναι να παραπονιέσαι ώρες ατελείωτες και μετατοπίζεις τις ευθύνες σου, στους άλλους, στην κοινωνία, στην τύχη. Το δύσκολο σε κανέναν δεν αρέσει. Είναι εύκολο να προσαρμόζεσαι, να ζηλεύεις, να ρίχνεις τα βέλη της κακίας σου, να χωράς σε τόπους λίγους και να συμβιβάζεσαι, να περπατάς στα σίγουρα και να μην τολμάς.

Σκέψου λίγο εσύ που δε ρίσκαρες, εσύ που άκουσες τον πατέρα σου ή τη μητέρα σου, να λένε τα δύσκολα δεν είναι για μας, να βρεις μια δουλειά, να παίρνεις ένα μισθό και να αφήσεις τα άλλα τα δύσκολα για τους άλλους. Αυτούς τους άλλους ζηλεύεις κι αναθεματίζεις σήμερα. Σκέφτηκες όμως, ποτέ, πως αυτοί οι άλλοι έφτασαν εκεί εσύ που δεν έφτασες? Ποιους δρόμους περπάτησαν; Πόσα βράδια ξενύχτησαν; Πόσα αυτοί οι άνθρωποι στερήθηκαν?

Να θυμάσαι δύο πράγματα χρειάζονται για να υλοποιήσεις τα όνειρα σου, το ένα να ξυπνήσεις και το δεύτερο να ζήσεις.

mignatiou.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"