Γιατί θα πρέπει να ανεχθούμε ως κοινωνία την δημοσιογραφία της αρπαχτής και της παραπληροφόρησης;

Αρθρογραφία - Με στοχαστική ματιά

 Ως δημοσιογράφο γνωρίζουμε ότι πρέπει να είναι εκείνο το επαγγελματικό φυσικό πρόσωπο που ασχολείται με την συλλογή και τη μετάδοση πληροφοριών προς το κοινό σχετικά με την επικαιρότητα, κυρίως όμως την πολιτική επικαιρότητα, τα προβλήματα που υπάρχουν στους ανθρώπους, κοινωνικά, οικονομικά, όπως επίσης και τα γενικά ενδιαφέροντα θέματα που τους απασχολούν ή προτείνουν νέα με ανάλογο ενδιαφέρον, κυρίως όμως πληροφορούν, ενημερώνουν και πολλές φορές με στοιχειοθετημένη αρθρογραφία διαμορφώνουν άποψη.
Οι δημοσιογράφοι όταν συλλέγουν πληροφορίες, είτε προφορικά είτε γραπτά, και τις δημοσιεύουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα περίμενε κανείς να τις διασταυρώνουν για τεκμηρίωση, όπως επίσης και να δίνουν τις πιθανές και τις ενδεχόμενες μη φανερές και υποκρύπτουσες προεκτάσεις.

Έκανα αυτό το πρόλογο για την δεοντολογία του δημοσιογράφου και όχι για την πανθομολογούμενη εξάρτηση των περισσοτέρων από τον εργοδότη τους. Αυτό το έχουμε καυτηριάσει σε πολλά άρθρα και δεν θέλει περισσότερο ανάλυση.
Είναι γνωστά τα συγκροτήματα, όπως και τα συμφέροντα  των κρατικοδίαιτων εργολάβων και άλλων παραγόντων που κινούν και ελέγχουν το χρήμα και κατ΄επέκταση την πληροφορία με την ανάλογη διαμόρφωση της ειδησιογραφίας.

Χρειαζόταν τότε λοιπόν αυτό το "μακρυσέντονο" για πρόλογο;

Διαβάστε παρακάτω την είδηση και θα καταλάβετε:

Καθόλου... πονηρεμένος φαίνεται πως ήταν ένας ψηφοφόρος σε εκλογικό τμήμα του δήμου Καλαβρύτων, μιας και κατά την καταμέτρηση των ψήφων βρέθηκε σε φάκελο μαζί με το ψηφοδέλτιο και ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ!
Όπως φαίνεται, κάποιος υποψήφιος θέλησε να δωροδοκήσει τον ψηφοφόρο, κάτι που ο ίδιος δεν το περίμενε. Έτσι, ο ψηφοφόρος δεν άνοιξε καν τον φάκελο και έριξε απευθείας τον φάκελο με το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο στην κάλπη, με αποτέλεσμα να χάσει τον... μποναμά!
Αν τα χρήματα ήταν περισσότερα και ο φάκελος πιο χοντρός, το εκλογικό «μπόνους» σίγουρα θα είχε φτάσει στον παραλήπτη του... κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Αυτή η είδηση έχει αναδημοσιευτεί αυτούσια σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ της χώρας μας (βλέπε σχετικά) και σε πολλά έχει και την διευκρίνιση:

 "Ο ψηφοφόρος δεν κατάλαβε το "δωράκι" του υποψηφίου" ή "Ακούγεται απίστευτο ωστόσο συνέβη και αυτό κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών" κλπ.

Είναι η συνέχεια του "Μετά το… «στρινκ» οι" κλπ ότι τάχα τούτη τη φορά οι δικαστικοί αντιπρόσωποι "βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία ακόμη έκπληξη", καθώς βρήκαν μέσα σε ψηφοδέλτιο ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ, με την υποσημείωση, μάλλον για να προσέχουν οι επόμενοι δωροδοκόυμενοι ότι: " Όπως όλα δείχνουν ο ψηφοφόρος από τα Καλάβρυτα την πάτησε για τα καλά, καθώς όπως φαίνεται δεν υποψιάστηκε καθόλου ότι ο φάκελος με το ψηφοδέλτιο που του… έδωσε υποψήφιος για να ρίξει στην κάλπη θα είχε μέσα και ένα μικρό... δωράκι..." κλπ

Υπάρχει η αυτονόητη άποψη ότι ο δημοσιογράφος:

Θα "πρέπει" να είναι αντικειμενικός φορέας ειδήσεων, συγκεντρωμένος στο περιεχόμενο του άρθρου του χωρίς άλλες διαδικαστικές ανησυχίες ώστε η ορθότητα, η πληρότητα και ο τρόπος έκφρασης να συντελούν στη συνολική ποιότητα.. κλπ

Στην περίπτωση όμως που μέσα στους φακέλους μπαίνουν και διάφορα άλλα αντικείμενα, όπως το  «στρινκ» ή δε ξέρω τι άλλο μπορεί να βρεθεί, κυρίως περιγραφές και αποδοκιμασίες στα ίδια τα ψηφοδέλτια, ο δημοσιογράφος μπορεί να το χειριστεί όπως θέλει κατά την υποκειμενική του κρίση. Από την στιγμή που έχουμε όμως ενδεχόμενο χρηματισμό η δημοσιογραφική δεοντολογία είναι συγκεκριμένη, όπως και αυτονόητη είναι η όποια αναφορά στο ψηφοδέλτιο και το χαρτονόμισμα.

Προσωπικά θα ήθελα να διαβάσω, έστω και ως υποκειμενική κρίση:

1. Για το πως βρέθηκε μέσα σε ένα ψηφοδέλτιο το χαρτονόμισμα.
2. Το ρεπορτάζ αν το ψηφοδέλτιο ήταν σταυρωμένο από έναν και μόνον υποψήφιο.\
3. Τι έγραψε στην αναφορά του ο δικαστικός και εάν ζήτησε εισαγγελική συνδρομή για πιθανό ή ενδεχόμενο, δόλο, χρηματισμό ή ακόμη και για προβοκατόρικη ενέργεια σε βάρος του ή των υποψηφίων.

Το να συλλέγουν οι δημοσιογράφοι πληροφορίες για κάποιο γεγονός και τις δημοσιεύουν με ανταπόκριση ή με ρεπορτάζ στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όπως είναι οι εφημερίδες, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, το ντοκιμαντέρ και το διαδίκτυο, χωρίς να τις σχολιάζουν είναι το πιο αντικειμενικών και ίσως το ολιγότερο αποπροσανατολιστικό, γιατί η όποια κρίση αφήνεται στον αναγνώστη.
Το να σχολιάζουν όμως και να ωθούν συνειρμικά το αναγνώστη ή τον ακροατή τους σε Μη νόμιμες και ΜΗ δεοντολογικά ορθές ενέργειες και διαδικασίες, τότε θα πρέπει αυτεπάγγελτα να επιλαμβάνονται τα αρμόδια θεσμικά όργανα (συντεχνιακά και εισαγγελίες) για την αποκατάσταση και την ορθή λειτουργία της ενημέρωσης και όχι να γίνεται ανεκτή η "αρπαχτή" της πρωτιάς και της δήθεν εντύπωσης, ότι τάχα έκαναν ένα ακόμη "αποκαλυπτικό" ή "αποκλειστικό" (σπάνιο σήμερα με τα copy-paste) και να αποπροσανατολίζουν και όχι να διδάσκουν, την κοινή γνώμη, ως οφείλουν.
Γιατί και η δημοσιογραφία δεν είναι μόνον να ελέγχει (όταν δεν λιβανίζει) την εξουσία αλλά και να δίνει λύσεις και να εκπαιδεύει την κοινωνία με αρετές και όχι με εφήμερες κομπίνες και παράνομες πρακτικές.

Νάσος

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"