Σχετικά: Ο ρόλος του Μπαρόζο, το τηλεφώνημα σε Σαμαρά και η εντολή στον Βενιζέλο
- Οι FT αποκαλύπτουν το παρασκήνιο των Καννών:
Η επίθεση στον Παπανδρέου και τα δάκρυα της Μέρκελ (*)
Είναι αδιανόητο! Βγήκαν οι «Financial Times» κι έγραψαν ότι τον Νοέμβρη του 2011 στις Κάννες οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Παπανδρέου «κάτσε στ’ αυγά σου» - κι αυτός έκατσε! Ότι οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Βενιζέλο να ακολουθήσει αυτή και όχι την άλλη πολιτική γραμμή – κι αυτός την ακολούθησε! Ότι οι καλοί μας εταίροι ζήτησαν από τον Σαμαρά να κάνει ετούτο κι εκείνο – κι αυτός έκανε κι ετούτο κι εκείνο! Α, ναι: Οι καλοί μας εταίροι στις Κάννες μας βρήκαν και πρωθυπουργό! Τον Παπαδήμο…
«Που είναι το αδιανόητο;», θα πείτε.
(Παρένθεση πρώτη:
Τα παραπάνω, όποτε τα «ανακαλύπτουν» οι διάφοροι όψιμοι «πρωτομάρτυρες της εθνικής κυριαρχίας», άλλοι «μυξοκλαίνε» για τον ραγιαδισμό και άλλοι ζητούν «κατανόηση» επειδή – όπως λένε - οι ταγοί μας «ενδίδουν χωρίς να το θέλουν» κι επειδή είναι τα «θύματα υπέρτερων δυνάμεων». Οι καημένοι... Ουδέν ψευδέστερον! Η «λεβεντιά» που ξεχείλισε στις Κάννες, αυτή η καταισχύνη της υποτέλειας, δεν έχει το άλλοθι της «αδυναμίας». Είναι προϊόν των πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου που καθώς δεν έχει πατρίδα, δεν έχει και καμία αναστολή να διαπλέκει το «ναι» με το γιές» και το «γιαβόλ, ώστε να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνοντας το λαό σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο που εκπροσωπούν οι Μέρκελ και οι «Σαρκολάντ». Έτσι παίζεται το παιχνίδι το οποίο αυτοβούλως - και όχι λόγω πιέσεων - έχει δεχτεί η ελληνική ολιγαρχία. Και το έχει δεχτεί γιατί έτσι κάνει τις «δουλειές» της, γνωρίζοντας τα συμφέροντά της καλύτερα από τον καθένα. Όπως γνωρίζει και τα όριά της. Που σημαίνει ότι είτε η πολιτική εξάρτηση και η υποτέλειά της, είτε η επιθετικότητα και ο «μεγαλοϊδεατισμός» της, δεν αποτελούν αμετάβλητα δόγματα που υπόκεινται σε ιδεοληψίες ή πολιτικές «σταθερές». Συνιστούν έκφραση της εκάστοτε ιστορικής φάσης και του εκάστοτε συσχετισμού. Επομένως το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα όταν αναθέτει στα κόμματά του να πορεύονται είτε δουλοπρεπώς είτε «εθνικομεγαλοπρεπώς», γνωρίζει άριστα αυτά τα όρια εντός του οποίου κινείται ο ελληνικός καπιταλισμός, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών που το ίδιο έχει επιλέξει και στις οποίες εξ αντικειμένου ανήκει).
(Παρένθεση δεύτερη: Η μόνη ΕΕ που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει είναι αυτή που βλέπουμε να επιβάλλει από την οικονομική πολιτική μέχρι τους πρωθυπουργούς τόσο στην «μικρή» Ελλάδα όσο και στην «μεγάλη» Ιταλίας. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι με τη διατήρηση της Ελλάδας στο «λάκκο» αυτών των διεθνών «συμμαχιών», ότι με την Ελλάδα δεμένη στα δεσμά αυτής της ΕΕ, εκείνος – ο ΣΥΡΙΖΑ - θα κάνει επωφελείς για τον λαό «διαπραγματεύσεις», «αναδιαπραγματεύσεις», «συζητήσεις» και συμφωνίες. Αυτό θα συμβεί - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ – γιατί η ΕΕ μπορεί να μεταμορφωθεί σε «ΕΕ των λαών». Πράγμα πιθανό να συμβεί, αλλά μόνο σε μια περίπτωση: Στην… «Δευτέρα Παρουσία»).
«Τι το αδιανόητο;», λοιπόν, προκύπτει από τις Κάννες, αφού προφανώς και όλα αυτά ήταν και είναι δεδομένα; «Τι το νέο;» προέκυψε από τις Κάννες, αφού οι ισχυρές εξαρτήσεις της ιθύνουσας οικονομικής και πολιτικής μας τάξης στο πλαίσιο των διεθνών τους συμμαχιών και γνωστές είναι και δεν είναι σημερινές; «Προς τι η έκπληξη;», αφού – και προφανώς - αυτό ήταν και είναι το πλαίσιο προσαρμογής της καπιταλιστικής Ελλάδας στον διεθνή καπιταλισμό;
Κι όμως, το αδιανόητο όχι απλώς υπάρχει αλλά είναι και… αδιανόητα πελώριο! Και είναι τούτο: Ότι ενώ όλα αυτά είναι πλέον οφθαλμοφανή (για όσους θέλουν να τα δουν), ενώ είναι εξόχως ηχηρά (για όσους θέλουν να τα ακούσουν), οι πρωταγωνιστές αυτής της καταισχύνης, δεν τολμούν να βγάλουν κιχ! Δεν τολμούν να ψελλίσουν λέξη ώστε – έστω και υποκριτικά ρε αδερφέ – να αρνηθούν ένα δημοσίευμα που τους εμφανίζει στα μάτια όλης της οικουμένης, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν ανδρείκελα!
Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν τους ΜΕGAμικροπαπαγάλους τους να προπαγανδίζουν ότι δεν πειράζει που ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου εμφανίζεται να ενεργεί στις Κάννες σαν μια αξιοθρήνητη μαριονέτα. Ότι το «κύριο» είναι άλλο! Και το «κύριο», λένε οι παπαγάλοι, είναι ότι αυτή η ηγεσία (η «μαριονέτα», δηλαδή) λειτούργησε τόσο καλά ως «μαριονέτα» ώστε… μας κράτησε στο ευρώ! Καταλάβατε τι λένε; Δεν έχει σημασία αν σας κυβερνούν ανδρείκελα, αρκεί τα φράγκα (που δεν έχετε) να τα έχετε… σε ευρώ!
«Δοξάστε» τους λοιπόν! Αυτό ζητούν - κί αυτό είναι το αδιανόητο: Ζητούν να τους «δοξάσουμε» κι από πάνω επειδή τους αποκαλούν «μαριονέτες» κι αυτοί δεν βγάζουν τσιμουδιά!
«Δοξάστε» τους! Γιατί οι πρωταγωνιστές των Καννών δεν είναι μόνο ότι κυβέρνησαν και κυβερνούν, ότι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα κοινά για λογαριασμό τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων. Δεν είναι μόνο ότι «χρεοκόπησαν», ξεφτίλισαν και κατάντησαν την Ελλάδα εδώ που την κατάντησαν. Είναι ότι ακόμα και την ώρα του ξεγυμνώματος επιζητούν «δόξα» (και ψήφο!), ενώ ομολογούν δια της σιωπής τους ότι πάσχουν από απόλυτη έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας. Από απόλυτη ένδεια στοιχειώδους πολιτικού αυτοσεβασμού!
Φυσικά δε μας διαφεύγει ότι η πολιτική ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ούτε με όρους αξιοπρέπειας. Ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.
Εντούτοις, επιμένουμε: Δεν είναι, δα, και μικρό πράγμα: Όλοι αυτοί, που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους χαρτωσιά, να περιφέρονται σαν τον «γυμνό βασιλιά» και να έχουν κι από πάνω το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σωτήρες», σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»! Μα την αλήθεια, αυτό είναι απίθανο! Και είναι, πραγματικά, αδιανόητο!
(*) «Ηταν το σημείο που η ευρωζώνη θα μπορούσε να έχει εκραγεί». Με αυτόν τον τίτλο οι Financial Times εγκαινίασαν τη Δευτέρα σειρά άρθρων στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τους μήνες «που άλλαξαν για πάντα την Ευρώπη». Το «σημείο» φυσικά ήταν η κρίσιμη εκείνη συνάντηση τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες, στο περιθώριο της συνόδου του G20, ανάμεσα στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας Γιώργο Παπανδρέου και τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες.
Στο παρασκήνιο αυτής της δραματικής συνάντησης αναφέρεται το αναλυτικό και μακροσκελές άρθρο του Πίτερ Σπίγκελ, ο οποίος συνομίλησε και με έλληνες πολιτικούς καθώς και άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους που έχουν γνώση των όσων διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα.
Αίσθηση μεταξύ άλλων προκαλεί η περιγραφή του αρθρογράφου στο πώς η Ανγκελα Μέρκελ και αφού είχαν γίνει όσα είχαν γίνει με τον Γιώργο Παπανδρέου, αργότερα εκείνη την ημέρα διαμαρτυρήθηκε «κλαίγοντας» ότι «δεν ήταν δίκαιο» να πιέζεται από τους Νικολά Σαρκοζί και Μπαράκ Ομπάμα για να ηγηθεί η Γερμανία της ενίσχυσης του «τείχους προστασίας» της ευρωζώνης μέσω έκδοσης των SDR (special drawing rights).
Η Ανγκελα Μέρκελ, γράφει ο Πίτερ Σπίγκελ, γνώριζε ότι η Μπούντεσμπανκ ήταν αντίθετη σε αυτό το ενδεχόμενο και «απευθυνόμενη στους δύο ηγέτες δακρυσμένη» πρόσθεσε ότι δεν μπορούσε η ίδια να αποφασίσει αντί της κεντρικής τράπεζας της χώρας της και ότι δεν επρόκειτο «να αυτοκτονήσει» με αυτόν τον τρόπο.
Στο άρθρο του ωστόσο ο Σπίγκελ, ανταποκριτής του έγκυρου βρετανικού φύλλου στις Βρυξέλλες, αναφέρεται κατά βάση στην απόφαση του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας για δημοψήφισμα επί του προγράμματος διάσωσης.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτιμούσε πως η πίεση του δημοψηφίσματος θα υποχρέωνε πολιτικούς αντιπάλους και αμφισβητίες να πάρουν θέση και να ταχθούν υπέρ της διάσωσης ως μοναδική σανίδα σωτηρίας για τη χώρα.
Σημειώνεται στο άρθρο ότι ο Πρωθυπουργός δεν είχε συμβουλευθεί παρά έναν στενό κύκλο συνεργατών, με αποτέλεσμα να προκληθεί έκπληξη από την ανακοίνωσή του ακόμα και στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένου του τότε υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου.
Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο Γιώργος Παπανδρέου στην τελευταία μεταξύ τους συνάντηση είχε αναφερθεί μόνο σε ενδεχόμενο ψήφου εμπιστοσύνης. Ενας άλλος υπουργός τον οποίο επικαλείται ο Σπίγκελ, σχολιάζει ότι η πρώτη σκέψη του όταν ανακοινώθηκε η πρόθεση για δημοψήφισμα ήταν ότι ήλπιζε ο Πρωθυπουργός «να το έχει πει στη Μέρκελ».
Στο άρθρο των FT αναφέρεται επίσης ότι κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θυμούνται να είχαν πρότερη ενημέρωση από τον έλληνα Πρωθυπουργό, ενώ άλλοι σημειώνουν πως δεν το εξέλαβαν ως σοβαρό ενδεχόμενο. Πολλές πηγές πάντως θυμούνται τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί «να είναι εξοργισμένος στο άκουσμα της πρόθεσης Παπανδρέου».
Η αρχική σκέψη του Σαρκοζί ήταν να πει στον Γιώργο Παπανδρέου να αποσύρει την πρόθεσή του. Ωστόσο αναφέρουν οι Financial Times, το συζήτησε με συμβούλους του που του υπενθύμισαν πως «τα δημοψηφίσματα είναι σύμφωνα με την γκωλική παράδοση». Τότε ο Νικολά Σαρκοζί αποφάσισε να αποδεχθεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, με διακύβευμα όμως όχι το μνημόνιο, αλλά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Ο Σαρκοζί συνεννοήθηκε τότε με την Ανγκελα Μέρκελ. Η καγκελάριο της Γερμανίας φέρεται πως άκουσε από συνεργάτες της - μεταξύ αυτών ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε - ότι ίσως θα ήταν καλύτερα για την ευρωζώνη αν η Ελλάδα αποχωρούσε. Ακόμα καλύτερα αν αυτό γινόταν οικειοθελώς μέσω ενός δημοψηφίσματος.
Σύμφωνα με τους Financial Times, την ημέρα της συνάντησης με τον Παπανδρέου στις Κάννες, στο περιθώριο της συνόδου του G20, ο Νικολά Σαρκοζί είχε μοιράσει ένα έγγραφο έξι σημείων, το οποίο κατέληγε στην πρόταση για δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. «Η ιδέα ήταν να στριμωχτεί ο Παπανδρέου στη γωνία», αναφέρει χαρακτηριστικά στον Σπίγκελ αξιωματούχος που ήταν παρών στη συνάντηση.
Το πνεύμα των έντονων παρατηρήσεων προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας από τον Σαρκοζί ήταν ότι είχε «προδώσει» τους εταίρους του που είχαν στηρίξει την Ελλάδα.
Ο Σπίγκελ σημειώνει πως ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου αργότερα είπε πως η Ανγκελα Μέρκελ ήταν στο πλευρό του, παρόντες στην αίθουσα λένε ότι η καγκελάριος της Γερμανίας ελάχιστα αντέδρασα σε όλα σε επιθετικό τόνο έλεγε ο Σαρκοζί εναντίον του Πρωθυπουργού της Ελλάδας.
Αλλος αξιωματούχος θυμάται ότι αυτό που αντιμετώπισαν οι Παπανδρέου και Βενιζέλος ήταν ένας «πλήρης Σαρκοζί», ένας «ψυχολογικός πόλεμος» όπως έχει γράψει ο παρευρεθείς στη συνάντηση πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μπαρουάν. Σχολιάζεται ότι κάποιοι από τους παρευρισκόμενους ένιωσαν άβολα βλέποντας τη συμπεριφορά του Σαρκοζί απέναντι σε έναν εκλεγμένο ηγέτη.
Ο Πίτερ Σπίγκελ περιγράφει πώς ο Γιώργος Παπανδρέου εξεπλάγη από τη σφοδρότητα της επίθεσης Σαρκοζί, με τον Βαγγέλη Βενιζέλο να χαρακτηρίζει «επιθετική» και «όχι ευγενική» τη συμπεριφορά του γάλλου πολιτικού.
Σημειώνεται επιπλέον ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έδειχνε ορατά κουρασμένος και ότι τη διαπραγμάτευση από ένα σημείο και μετά ανέλαβε ο Βαγγέλης Βενιζέλος – «που πάντα εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι FT – εκμεταλλευόμενος τις αλλαγές στις περιστάσεις, σημάδι της ξαφνικής διαπίστωσης ότι ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν «εξαντλημένη πολιτική δύναμη».
Η επικοινωνία Μπαρόζο με Σαμαρά
Το δημοσίευμα αναφέρει πως πριν τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα. Εκεί ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία».
Ο Μανουέλ Μπαρόζο δεν είπε στους Σαρκοζί και Μέρκελ για αυτή τη συνομιλία, αλλά ήταν εκείνος που πρότεινε το όνομα του Λουκά Παπαδήμου ως πιθανού ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τους FT το όνομα του Παπαδήμου αναφέρθηκε τότε, στις Κάννες, έναν ολόκληρο μήνα προτού αναλάβει την ηγεσία της ελληνικής κυβέρνησης.
Μπαρόζο σε Βενιζέλο: «Το δημοψήφισμα πρέπει να "σκοτωθεί"»
Στο τέλος της δραματικής εκείνης συνάντησης, ο Νικολά Σαρκοζί είπε στον Γιώργο Παπανδρέου να επιστρέψει στην Αθήνα και να «λάβει μία απόφαση». Από την πλευρά του ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο έπιασε τον Βαγγέλη Βενιζέλο και του είπε ότι το δημοψήφισμα έπρεπε να «σκοτωθεί».
Ο τότε υπουργός Οικονομικών «συμφώνησε άμεσα» όπως αναφέρει ο Σπίγκελ στο άρθρο του στους FT. Στον δρόμο προς το αεροδρόμιο, όπως αναφέρεται, προς απορία του Βαγγέλη Βενιζέλου ο Γιώργος Παπανδρέου του είπε ότι «τα πράγματα δεν είχαν πάει όσο άσχημα φοβόταν».
Με τον Γιώργο Παπανδρέου στο αεροπλάνο της επιστροφής να κοιμάται, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έδωσε εντολή να συνταχθεί μία δήλωση για να διανεμηθεί με την προσγείωση. Η δήλωση αναφερόταν στην «ιστορική κατάκτηση» της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωζώνη και στην ουσία αποκήρυττε το δημοψήφισμα. «Το δημοψήφισμα του κ. Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του», αναφέρουν οι Financial Times.
Διαβάστε επίσης: Ίντριγκα και καμαρίλα από Σαμαρά
– Παπανδρέου αποκαλύπτει ο Απόστολος Κακλαμάνης
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Β’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ, Απόστολος Κακλαμάνης αναφέρεται με λεπτομέριες σε όλο το παρασκήνιο της πρότασης που του έγινε για να αναλάβει την πρωθυπουργία, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011.
Αποκαλύπτει σε δήλωσή του ότι είχε αποδεχτεί την πρόταση που του έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου με τη σύμφωνη γνώμη Σαμαρά να αναλάβει μεταβατικός πρωθυπουργός και μάλιστα ότι είχε συναντηθεί με τον Αντώνη Σαμαρά στο σπίτι του επί της οδού Μουρούζη. Όπως λέει, εκεί, συζήτησαν λεπτομερώς, επί μία και πλέον ώρα και στο τέλος «έδωσαν τα χέρια».
Στη συνέχεια πήγε στη Βουλή όπου είχε συναντήσεις με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Ν. Αθανασάκη και στη συνέχεια αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα με τον Αντώνη Σαμαρά τα οποία οδήγησαν σε αδιέξοδο καθώς όπως λέει ο Σαμαράς επέμενε » μεν να προτείνει διάφορα αξιόλογα πρόσωπα, εγώ δε για να τον πείσω πρωτίστως ότι δεν γίνεται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και να είναι ταυτοχρόνως αξιωματική αντιπολίτευση».
Στη συνέχεια περιγράφει πώς κατέληξε να πει οριστικά όχι και γιατί δεν πρότεινε τον Λουκά Παπαδήμο για μεταβατικό πρωθουργό:
«Αργά, περί τα μεσάνυχτα, σε μια ακόμα επικοινωνία μας με τον κ. Σαμαρά, επανέλαβα την άρνησή μου, υπό τις συνθήκες αυτές, να αποδεχθώ την τιμητική πρότασή τους και, αφού ευχαρίστησα πρώτα τον ίδιο και αμέσως μετά τον κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκα στον κ. Παπανδρέου που μου το ζήτησε, ορισμένα εκ των αναφερομένων στα δημοσιεύματα προσώπων πλην του κ. Παπαδήμου, παρά την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του, απλώς διότι γνώριζα ότι είχε ταχθεί δημοσίως διά των “FT” κατά του κουρέματος του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του κ. Ντράγκι και της ΕΚΤ», κλείνει τη δήλωσή του ο κ. Κακλαμάνης.
Διαβάστε αναλυτικά τη δήλωση του Απόστολου Κακλαμάνη:
Διάφορα δημοσιεύματα δηλώσεων ή ρεπορτάζ, αναφερόμενα στην παραίτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και τις διεργασίες που κατέληξαν στη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο, ανακριβολογούν. Η αλήθεια έχει ως εξής:
Το πρωί της 8ης Νοεμβρίου 2011, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου με κάλεσε στο γραφείο του στη Βουλή και μου ανακοίνωσε την απόφασή του όπως, για λόγους εθνικού συμφέροντος παραιτηθεί, ότι θα παραμείνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ότι πρότεινε στον Πρόεδρο της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, που συμφώνησε αμέσως, να αναλάβω ως πρωθυπουργός το σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης στην οποία θα συμμετείχαν και θα στήριζαν στη Βουλή οι Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αφού συζητήσαμε για τα προηγηθέντα γεγονότα, υποσχέθηκα να απαντήσω σε μισή με μια ώρα, όπερ και έπραξα, επανερχόμενος και αποδεχόμενος την πρόταση, υπό την προϋπόθεση ότι θα συναντηθώ για τα περαιτέρω με τον κ. Σαμαρά και ότι θα ενημερωθώ και θα συμφωνήσω επί της έγγραφης συμφωνίας για την αποστολή της νέας κυβέρνησης, που είχαν καταρτίσει προ διημέρου αντιπροσωπείες των δύο κομμάτων υπό τους κυρίους Ευ. Βενιζέλο και Χ. Λαζαρίδη.
Με τον κ. Σαμαρά συναντηθήκαμε και συζητήσαμε, επί μία και πλέον ώρα, λεπτομερώς, στο σπίτι του επί της οδού Μουρούζη. Αμφότεροι οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μου να μην ανακοινωθεί ή διαρρεύσει οτιδήποτε, θεωρώντας βέβαιη την αντίδραση συγκεκριμένων τραπεζιτών και εκδοτών. Άλλωστε, πλείστα όσα ΜΜΕ, καθ’ όλη την ημέρα, προεξοφλούσαν «κυβέρνηση Παπαδήμου» παρά το γεγονός ότι, όπως με διαβεβαίωσαν εντίμως και οι δύο, πλην του κ. Ρουμελιώτη που δεν απεδέχθη ο κ. Σαμαράς, ουδείς εξ’ αυτών είχε οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επικοινωνία με τον κ. Παπαδήμο ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Ο κ. Σαμαράς, ενώ ήταν έκδηλη η ικανοποίησή του και η εμπιστοσύνη του ότι θα σεβαστώ την αποστολή μου και θα οδηγήσω τη χώρα το συντομότερο δυνατό στις εκλογές, δεν είχε, ως φαίνεται, κατανοήσει ότι το κόμμα του και αυτός θα έπρεπε να αποδεχθούν χωρίς «αστερίσκους» τις ευθύνες από την πλήρη συμμετοχή και στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Πέραν της επιθυμίας του – ίσως και για εσωκομματικούς λόγους – για τη συμμετοχή ή τον αποκλεισμό κάποιων από τα μικρότερα κόμματα ή προσώπων του δεξιού φάσματος ή συνδεομένων με γνωστό εκδοτικό συγκρότημα, αδυνατούσε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση συγκεκριμένων νέων, κυρίως, βουλευτών του που ζητούσα, επικαλούμενος αρχικώς ότι αυτοί αρνούνταν, φοβούμενοι ότι δεν θα επανεκλεγούν ως βουλευτές, για να καταλήξει τελικώς πως ο ίδιος θεωρούσε αναγκαίο ότι όποιοι βουλευτές της ΝΔ συμμετάσχουν στην κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθούν από τη Βουλή, γιατί αλλιώς αντί του ιδίου, θα εθεωρείτο ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η κυρία …Παπαρήγα (ΚΚΕ).
Αφού «δώσαμε τα χέρια» με τον κ. Σαμαρά, επέστρεψα στη Βουλή και κάλεσα τον κ. Ευ. Βενιζέλο, τον οποίο σκόπευα να διατηρήσω στη θέση του υπουργού Οικονομικών και ο οποίος με ενημέρωσε λεπτομερώς και σε αντιπαραβολή των δύο πρωτοτύπων εγγράφων της επί της συμφωνίας των δύο κομμάτων. Στη συνέχεια κάλεσα τον κ. Ν. Αθανασάκη ως νέο Γενικό Γραμματέα του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, για την κατάρτιση του πίνακα των μελών του.
Μέχρι τα μεσάνυχτα της ημέρας εκείνης αναλωθήκαμε με τον κ. Σαμαρά σε αλλεπάλληλες από τηλεφώνου συζητήσεις, επιμένοντας εκείνος μεν να προτείνει διάφορα αξιόλογα πρόσωπα, εγώ δε για να τον πείσω πρωτίστως ότι δεν γίνεται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και να είναι ταυτοχρόνως αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν επεκτείνομαι, για ευνόητους λόγους, σε άλλα συναφή θέματα ή λεπτομέρειες.
Αργά, περί τα μεσάνυχτα, σε μια ακόμα επικοινωνία μας με τον κ. Σαμαρά, επανέλαβα την άρνησή μου, υπό τις συνθήκες αυτές, να αποδεχθώ την τιμητική
πρότασή τους και, αφού ευχαρίστησα πρώτα τον ίδιο και αμέσως μετά τον κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκα στον κ. Παπανδρέου που μου το ζήτησε, ορισμένα εκ των αναφερομένων στα δημοσιεύματα προσώπων πλην του κ. Παπαδήμου, παρά την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του, απλώς διότι γνώριζα ότι είχε ταχθεί δημοσίως διά των “FT” κατά του κουρέματος του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του κ. Ντράγκι και της ΕΚΤ.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
- Οι FT αποκαλύπτουν το παρασκήνιο των Καννών:
Η επίθεση στον Παπανδρέου και τα δάκρυα της Μέρκελ (*)
Είναι αδιανόητο! Βγήκαν οι «Financial Times» κι έγραψαν ότι τον Νοέμβρη του 2011 στις Κάννες οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Παπανδρέου «κάτσε στ’ αυγά σου» - κι αυτός έκατσε! Ότι οι καλοί μας εταίροι είπαν στον Βενιζέλο να ακολουθήσει αυτή και όχι την άλλη πολιτική γραμμή – κι αυτός την ακολούθησε! Ότι οι καλοί μας εταίροι ζήτησαν από τον Σαμαρά να κάνει ετούτο κι εκείνο – κι αυτός έκανε κι ετούτο κι εκείνο! Α, ναι: Οι καλοί μας εταίροι στις Κάννες μας βρήκαν και πρωθυπουργό! Τον Παπαδήμο…
«Που είναι το αδιανόητο;», θα πείτε.
- Μήπως δεν ζούμε στη χώρα που σε παλιότερες εποχές τον εκλογικό νόμο τον έφτιαχνε ο Αμερικανός πρέσβης Πιουριφόι;
- Μήπως εδώ δεν είχαν ακουστεί εκείνα τα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας;».
- Μήπως εδώ δεν είναι που το παρόν (και όχι κάποιο παλιότερο) πολιτικό σύστημα δήλωνε ότι «δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ» (Γ.Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ);
- Μήπως δεν το είχαμε ακούσει να το λέει το 2005 η τότε πρόεδρος της Βουλής, η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη στον κ.Παπούλια, κατά την τελετή για την ανάδειξή του στην προεδρία της Δημοκρατίας: «Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν (...)».
- Μήπως πριν ακόμα από την υπαγωγή της χώρας στο αγγλικό δίκαιο δεν ήταν που είχε συμφωνηθεί το καθεστώς επιτήρησης, ήδη από το 1992, με το «μνημόνιο των μνημονίων» που ακούει στο όνομα «Συνθήκη του Μάαστριχτ» το οποίο υπερψήφισαν όλες οι («πλην Λακεδαιμονίων»…) πτέρυγες της Βουλής;
(Παρένθεση πρώτη:
Τα παραπάνω, όποτε τα «ανακαλύπτουν» οι διάφοροι όψιμοι «πρωτομάρτυρες της εθνικής κυριαρχίας», άλλοι «μυξοκλαίνε» για τον ραγιαδισμό και άλλοι ζητούν «κατανόηση» επειδή – όπως λένε - οι ταγοί μας «ενδίδουν χωρίς να το θέλουν» κι επειδή είναι τα «θύματα υπέρτερων δυνάμεων». Οι καημένοι... Ουδέν ψευδέστερον! Η «λεβεντιά» που ξεχείλισε στις Κάννες, αυτή η καταισχύνη της υποτέλειας, δεν έχει το άλλοθι της «αδυναμίας». Είναι προϊόν των πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου που καθώς δεν έχει πατρίδα, δεν έχει και καμία αναστολή να διαπλέκει το «ναι» με το γιές» και το «γιαβόλ, ώστε να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνοντας το λαό σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο που εκπροσωπούν οι Μέρκελ και οι «Σαρκολάντ». Έτσι παίζεται το παιχνίδι το οποίο αυτοβούλως - και όχι λόγω πιέσεων - έχει δεχτεί η ελληνική ολιγαρχία. Και το έχει δεχτεί γιατί έτσι κάνει τις «δουλειές» της, γνωρίζοντας τα συμφέροντά της καλύτερα από τον καθένα. Όπως γνωρίζει και τα όριά της. Που σημαίνει ότι είτε η πολιτική εξάρτηση και η υποτέλειά της, είτε η επιθετικότητα και ο «μεγαλοϊδεατισμός» της, δεν αποτελούν αμετάβλητα δόγματα που υπόκεινται σε ιδεοληψίες ή πολιτικές «σταθερές». Συνιστούν έκφραση της εκάστοτε ιστορικής φάσης και του εκάστοτε συσχετισμού. Επομένως το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα όταν αναθέτει στα κόμματά του να πορεύονται είτε δουλοπρεπώς είτε «εθνικομεγαλοπρεπώς», γνωρίζει άριστα αυτά τα όρια εντός του οποίου κινείται ο ελληνικός καπιταλισμός, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών που το ίδιο έχει επιλέξει και στις οποίες εξ αντικειμένου ανήκει).
(Παρένθεση δεύτερη: Η μόνη ΕΕ που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει είναι αυτή που βλέπουμε να επιβάλλει από την οικονομική πολιτική μέχρι τους πρωθυπουργούς τόσο στην «μικρή» Ελλάδα όσο και στην «μεγάλη» Ιταλίας. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι με τη διατήρηση της Ελλάδας στο «λάκκο» αυτών των διεθνών «συμμαχιών», ότι με την Ελλάδα δεμένη στα δεσμά αυτής της ΕΕ, εκείνος – ο ΣΥΡΙΖΑ - θα κάνει επωφελείς για τον λαό «διαπραγματεύσεις», «αναδιαπραγματεύσεις», «συζητήσεις» και συμφωνίες. Αυτό θα συμβεί - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ – γιατί η ΕΕ μπορεί να μεταμορφωθεί σε «ΕΕ των λαών». Πράγμα πιθανό να συμβεί, αλλά μόνο σε μια περίπτωση: Στην… «Δευτέρα Παρουσία»).
«Τι το αδιανόητο;», λοιπόν, προκύπτει από τις Κάννες, αφού προφανώς και όλα αυτά ήταν και είναι δεδομένα; «Τι το νέο;» προέκυψε από τις Κάννες, αφού οι ισχυρές εξαρτήσεις της ιθύνουσας οικονομικής και πολιτικής μας τάξης στο πλαίσιο των διεθνών τους συμμαχιών και γνωστές είναι και δεν είναι σημερινές; «Προς τι η έκπληξη;», αφού – και προφανώς - αυτό ήταν και είναι το πλαίσιο προσαρμογής της καπιταλιστικής Ελλάδας στον διεθνή καπιταλισμό;
Κι όμως, το αδιανόητο όχι απλώς υπάρχει αλλά είναι και… αδιανόητα πελώριο! Και είναι τούτο: Ότι ενώ όλα αυτά είναι πλέον οφθαλμοφανή (για όσους θέλουν να τα δουν), ενώ είναι εξόχως ηχηρά (για όσους θέλουν να τα ακούσουν), οι πρωταγωνιστές αυτής της καταισχύνης, δεν τολμούν να βγάλουν κιχ! Δεν τολμούν να ψελλίσουν λέξη ώστε – έστω και υποκριτικά ρε αδερφέ – να αρνηθούν ένα δημοσίευμα που τους εμφανίζει στα μάτια όλης της οικουμένης, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν ανδρείκελα!
Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν τους ΜΕGAμικροπαπαγάλους τους να προπαγανδίζουν ότι δεν πειράζει που ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου εμφανίζεται να ενεργεί στις Κάννες σαν μια αξιοθρήνητη μαριονέτα. Ότι το «κύριο» είναι άλλο! Και το «κύριο», λένε οι παπαγάλοι, είναι ότι αυτή η ηγεσία (η «μαριονέτα», δηλαδή) λειτούργησε τόσο καλά ως «μαριονέτα» ώστε… μας κράτησε στο ευρώ! Καταλάβατε τι λένε; Δεν έχει σημασία αν σας κυβερνούν ανδρείκελα, αρκεί τα φράγκα (που δεν έχετε) να τα έχετε… σε ευρώ!
«Δοξάστε» τους λοιπόν! Αυτό ζητούν - κί αυτό είναι το αδιανόητο: Ζητούν να τους «δοξάσουμε» κι από πάνω επειδή τους αποκαλούν «μαριονέτες» κι αυτοί δεν βγάζουν τσιμουδιά!
«Δοξάστε» τους! Γιατί οι πρωταγωνιστές των Καννών δεν είναι μόνο ότι κυβέρνησαν και κυβερνούν, ότι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα κοινά για λογαριασμό τραπεζιτών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων. Δεν είναι μόνο ότι «χρεοκόπησαν», ξεφτίλισαν και κατάντησαν την Ελλάδα εδώ που την κατάντησαν. Είναι ότι ακόμα και την ώρα του ξεγυμνώματος επιζητούν «δόξα» (και ψήφο!), ενώ ομολογούν δια της σιωπής τους ότι πάσχουν από απόλυτη έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας. Από απόλυτη ένδεια στοιχειώδους πολιτικού αυτοσεβασμού!
Φυσικά δε μας διαφεύγει ότι η πολιτική ως έκφραση συμφερόντων, ταξικών συμφερόντων, δεν διεξάγεται ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ούτε με όρους αξιοπρέπειας. Ειδικά μάλιστα όταν μιλάμε για εκείνη την πολιτική που υπηρετεί τους λίγους, βασανίζοντας τους πολλούς.
Εντούτοις, επιμένουμε: Δεν είναι, δα, και μικρό πράγμα: Όλοι αυτοί, που οι Ηρόστρατοι και οι Γουλιμήδες δεν πιάνουν μπροστά τους χαρτωσιά, να περιφέρονται σαν τον «γυμνό βασιλιά» και να έχουν κι από πάνω το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σωτήρες», σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»! Μα την αλήθεια, αυτό είναι απίθανο! Και είναι, πραγματικά, αδιανόητο!
(*) «Ηταν το σημείο που η ευρωζώνη θα μπορούσε να έχει εκραγεί». Με αυτόν τον τίτλο οι Financial Times εγκαινίασαν τη Δευτέρα σειρά άρθρων στο πλαίσιο ενός αφιερώματος για τους μήνες «που άλλαξαν για πάντα την Ευρώπη». Το «σημείο» φυσικά ήταν η κρίσιμη εκείνη συνάντηση τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες, στο περιθώριο της συνόδου του G20, ανάμεσα στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας Γιώργο Παπανδρέου και τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες.
Στο παρασκήνιο αυτής της δραματικής συνάντησης αναφέρεται το αναλυτικό και μακροσκελές άρθρο του Πίτερ Σπίγκελ, ο οποίος συνομίλησε και με έλληνες πολιτικούς καθώς και άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους που έχουν γνώση των όσων διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα.
Αίσθηση μεταξύ άλλων προκαλεί η περιγραφή του αρθρογράφου στο πώς η Ανγκελα Μέρκελ και αφού είχαν γίνει όσα είχαν γίνει με τον Γιώργο Παπανδρέου, αργότερα εκείνη την ημέρα διαμαρτυρήθηκε «κλαίγοντας» ότι «δεν ήταν δίκαιο» να πιέζεται από τους Νικολά Σαρκοζί και Μπαράκ Ομπάμα για να ηγηθεί η Γερμανία της ενίσχυσης του «τείχους προστασίας» της ευρωζώνης μέσω έκδοσης των SDR (special drawing rights).
Η Ανγκελα Μέρκελ, γράφει ο Πίτερ Σπίγκελ, γνώριζε ότι η Μπούντεσμπανκ ήταν αντίθετη σε αυτό το ενδεχόμενο και «απευθυνόμενη στους δύο ηγέτες δακρυσμένη» πρόσθεσε ότι δεν μπορούσε η ίδια να αποφασίσει αντί της κεντρικής τράπεζας της χώρας της και ότι δεν επρόκειτο «να αυτοκτονήσει» με αυτόν τον τρόπο.
Στο άρθρο του ωστόσο ο Σπίγκελ, ανταποκριτής του έγκυρου βρετανικού φύλλου στις Βρυξέλλες, αναφέρεται κατά βάση στην απόφαση του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας για δημοψήφισμα επί του προγράμματος διάσωσης.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτιμούσε πως η πίεση του δημοψηφίσματος θα υποχρέωνε πολιτικούς αντιπάλους και αμφισβητίες να πάρουν θέση και να ταχθούν υπέρ της διάσωσης ως μοναδική σανίδα σωτηρίας για τη χώρα.
Σημειώνεται στο άρθρο ότι ο Πρωθυπουργός δεν είχε συμβουλευθεί παρά έναν στενό κύκλο συνεργατών, με αποτέλεσμα να προκληθεί έκπληξη από την ανακοίνωσή του ακόμα και στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, συμπεριλαμβανομένου του τότε υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου.
Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο Γιώργος Παπανδρέου στην τελευταία μεταξύ τους συνάντηση είχε αναφερθεί μόνο σε ενδεχόμενο ψήφου εμπιστοσύνης. Ενας άλλος υπουργός τον οποίο επικαλείται ο Σπίγκελ, σχολιάζει ότι η πρώτη σκέψη του όταν ανακοινώθηκε η πρόθεση για δημοψήφισμα ήταν ότι ήλπιζε ο Πρωθυπουργός «να το έχει πει στη Μέρκελ».
Στο άρθρο των FT αναφέρεται επίσης ότι κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θυμούνται να είχαν πρότερη ενημέρωση από τον έλληνα Πρωθυπουργό, ενώ άλλοι σημειώνουν πως δεν το εξέλαβαν ως σοβαρό ενδεχόμενο. Πολλές πηγές πάντως θυμούνται τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί «να είναι εξοργισμένος στο άκουσμα της πρόθεσης Παπανδρέου».
Η αρχική σκέψη του Σαρκοζί ήταν να πει στον Γιώργο Παπανδρέου να αποσύρει την πρόθεσή του. Ωστόσο αναφέρουν οι Financial Times, το συζήτησε με συμβούλους του που του υπενθύμισαν πως «τα δημοψηφίσματα είναι σύμφωνα με την γκωλική παράδοση». Τότε ο Νικολά Σαρκοζί αποφάσισε να αποδεχθεί τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, με διακύβευμα όμως όχι το μνημόνιο, αλλά την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Ο Σαρκοζί συνεννοήθηκε τότε με την Ανγκελα Μέρκελ. Η καγκελάριο της Γερμανίας φέρεται πως άκουσε από συνεργάτες της - μεταξύ αυτών ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε - ότι ίσως θα ήταν καλύτερα για την ευρωζώνη αν η Ελλάδα αποχωρούσε. Ακόμα καλύτερα αν αυτό γινόταν οικειοθελώς μέσω ενός δημοψηφίσματος.
Σύμφωνα με τους Financial Times, την ημέρα της συνάντησης με τον Παπανδρέου στις Κάννες, στο περιθώριο της συνόδου του G20, ο Νικολά Σαρκοζί είχε μοιράσει ένα έγγραφο έξι σημείων, το οποίο κατέληγε στην πρόταση για δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. «Η ιδέα ήταν να στριμωχτεί ο Παπανδρέου στη γωνία», αναφέρει χαρακτηριστικά στον Σπίγκελ αξιωματούχος που ήταν παρών στη συνάντηση.
Το πνεύμα των έντονων παρατηρήσεων προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας από τον Σαρκοζί ήταν ότι είχε «προδώσει» τους εταίρους του που είχαν στηρίξει την Ελλάδα.
Ο Σπίγκελ σημειώνει πως ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου αργότερα είπε πως η Ανγκελα Μέρκελ ήταν στο πλευρό του, παρόντες στην αίθουσα λένε ότι η καγκελάριος της Γερμανίας ελάχιστα αντέδρασα σε όλα σε επιθετικό τόνο έλεγε ο Σαρκοζί εναντίον του Πρωθυπουργού της Ελλάδας.
Αλλος αξιωματούχος θυμάται ότι αυτό που αντιμετώπισαν οι Παπανδρέου και Βενιζέλος ήταν ένας «πλήρης Σαρκοζί», ένας «ψυχολογικός πόλεμος» όπως έχει γράψει ο παρευρεθείς στη συνάντηση πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μπαρουάν. Σχολιάζεται ότι κάποιοι από τους παρευρισκόμενους ένιωσαν άβολα βλέποντας τη συμπεριφορά του Σαρκοζί απέναντι σε έναν εκλεγμένο ηγέτη.
Ο Πίτερ Σπίγκελ περιγράφει πώς ο Γιώργος Παπανδρέου εξεπλάγη από τη σφοδρότητα της επίθεσης Σαρκοζί, με τον Βαγγέλη Βενιζέλο να χαρακτηρίζει «επιθετική» και «όχι ευγενική» τη συμπεριφορά του γάλλου πολιτικού.
Σημειώνεται επιπλέον ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έδειχνε ορατά κουρασμένος και ότι τη διαπραγμάτευση από ένα σημείο και μετά ανέλαβε ο Βαγγέλης Βενιζέλος – «που πάντα εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι FT – εκμεταλλευόμενος τις αλλαγές στις περιστάσεις, σημάδι της ξαφνικής διαπίστωσης ότι ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν «εξαντλημένη πολιτική δύναμη».
Η επικοινωνία Μπαρόζο με Σαμαρά
Το δημοσίευμα αναφέρει πως πριν τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα. Εκεί ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία».
Ο Μανουέλ Μπαρόζο δεν είπε στους Σαρκοζί και Μέρκελ για αυτή τη συνομιλία, αλλά ήταν εκείνος που πρότεινε το όνομα του Λουκά Παπαδήμου ως πιθανού ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τους FT το όνομα του Παπαδήμου αναφέρθηκε τότε, στις Κάννες, έναν ολόκληρο μήνα προτού αναλάβει την ηγεσία της ελληνικής κυβέρνησης.
Μπαρόζο σε Βενιζέλο: «Το δημοψήφισμα πρέπει να "σκοτωθεί"»
Στο τέλος της δραματικής εκείνης συνάντησης, ο Νικολά Σαρκοζί είπε στον Γιώργο Παπανδρέου να επιστρέψει στην Αθήνα και να «λάβει μία απόφαση». Από την πλευρά του ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο έπιασε τον Βαγγέλη Βενιζέλο και του είπε ότι το δημοψήφισμα έπρεπε να «σκοτωθεί».
Ο τότε υπουργός Οικονομικών «συμφώνησε άμεσα» όπως αναφέρει ο Σπίγκελ στο άρθρο του στους FT. Στον δρόμο προς το αεροδρόμιο, όπως αναφέρεται, προς απορία του Βαγγέλη Βενιζέλου ο Γιώργος Παπανδρέου του είπε ότι «τα πράγματα δεν είχαν πάει όσο άσχημα φοβόταν».
Με τον Γιώργο Παπανδρέου στο αεροπλάνο της επιστροφής να κοιμάται, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έδωσε εντολή να συνταχθεί μία δήλωση για να διανεμηθεί με την προσγείωση. Η δήλωση αναφερόταν στην «ιστορική κατάκτηση» της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωζώνη και στην ουσία αποκήρυττε το δημοψήφισμα. «Το δημοψήφισμα του κ. Παπανδρέου ήταν νεκρό. Το ίδιο και η πρωθυπουργία του», αναφέρουν οι Financial Times.
Διαβάστε επίσης: Ίντριγκα και καμαρίλα από Σαμαρά
– Παπανδρέου αποκαλύπτει ο Απόστολος Κακλαμάνης
Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Β’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ, Απόστολος Κακλαμάνης αναφέρεται με λεπτομέριες σε όλο το παρασκήνιο της πρότασης που του έγινε για να αναλάβει την πρωθυπουργία, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011.
Αποκαλύπτει σε δήλωσή του ότι είχε αποδεχτεί την πρόταση που του έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου με τη σύμφωνη γνώμη Σαμαρά να αναλάβει μεταβατικός πρωθυπουργός και μάλιστα ότι είχε συναντηθεί με τον Αντώνη Σαμαρά στο σπίτι του επί της οδού Μουρούζη. Όπως λέει, εκεί, συζήτησαν λεπτομερώς, επί μία και πλέον ώρα και στο τέλος «έδωσαν τα χέρια».
Στη συνέχεια πήγε στη Βουλή όπου είχε συναντήσεις με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Ν. Αθανασάκη και στη συνέχεια αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα με τον Αντώνη Σαμαρά τα οποία οδήγησαν σε αδιέξοδο καθώς όπως λέει ο Σαμαράς επέμενε » μεν να προτείνει διάφορα αξιόλογα πρόσωπα, εγώ δε για να τον πείσω πρωτίστως ότι δεν γίνεται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και να είναι ταυτοχρόνως αξιωματική αντιπολίτευση».
Στη συνέχεια περιγράφει πώς κατέληξε να πει οριστικά όχι και γιατί δεν πρότεινε τον Λουκά Παπαδήμο για μεταβατικό πρωθουργό:
«Αργά, περί τα μεσάνυχτα, σε μια ακόμα επικοινωνία μας με τον κ. Σαμαρά, επανέλαβα την άρνησή μου, υπό τις συνθήκες αυτές, να αποδεχθώ την τιμητική πρότασή τους και, αφού ευχαρίστησα πρώτα τον ίδιο και αμέσως μετά τον κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκα στον κ. Παπανδρέου που μου το ζήτησε, ορισμένα εκ των αναφερομένων στα δημοσιεύματα προσώπων πλην του κ. Παπαδήμου, παρά την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του, απλώς διότι γνώριζα ότι είχε ταχθεί δημοσίως διά των “FT” κατά του κουρέματος του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του κ. Ντράγκι και της ΕΚΤ», κλείνει τη δήλωσή του ο κ. Κακλαμάνης.
Διαβάστε αναλυτικά τη δήλωση του Απόστολου Κακλαμάνη:
Διάφορα δημοσιεύματα δηλώσεων ή ρεπορτάζ, αναφερόμενα στην παραίτηση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και τις διεργασίες που κατέληξαν στη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο, ανακριβολογούν. Η αλήθεια έχει ως εξής:
Το πρωί της 8ης Νοεμβρίου 2011, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου με κάλεσε στο γραφείο του στη Βουλή και μου ανακοίνωσε την απόφασή του όπως, για λόγους εθνικού συμφέροντος παραιτηθεί, ότι θα παραμείνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ότι πρότεινε στον Πρόεδρο της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, που συμφώνησε αμέσως, να αναλάβω ως πρωθυπουργός το σχηματισμό μιας μεταβατικής κυβέρνησης στην οποία θα συμμετείχαν και θα στήριζαν στη Βουλή οι Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αφού συζητήσαμε για τα προηγηθέντα γεγονότα, υποσχέθηκα να απαντήσω σε μισή με μια ώρα, όπερ και έπραξα, επανερχόμενος και αποδεχόμενος την πρόταση, υπό την προϋπόθεση ότι θα συναντηθώ για τα περαιτέρω με τον κ. Σαμαρά και ότι θα ενημερωθώ και θα συμφωνήσω επί της έγγραφης συμφωνίας για την αποστολή της νέας κυβέρνησης, που είχαν καταρτίσει προ διημέρου αντιπροσωπείες των δύο κομμάτων υπό τους κυρίους Ευ. Βενιζέλο και Χ. Λαζαρίδη.
Με τον κ. Σαμαρά συναντηθήκαμε και συζητήσαμε, επί μία και πλέον ώρα, λεπτομερώς, στο σπίτι του επί της οδού Μουρούζη. Αμφότεροι οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μου να μην ανακοινωθεί ή διαρρεύσει οτιδήποτε, θεωρώντας βέβαιη την αντίδραση συγκεκριμένων τραπεζιτών και εκδοτών. Άλλωστε, πλείστα όσα ΜΜΕ, καθ’ όλη την ημέρα, προεξοφλούσαν «κυβέρνηση Παπαδήμου» παρά το γεγονός ότι, όπως με διαβεβαίωσαν εντίμως και οι δύο, πλην του κ. Ρουμελιώτη που δεν απεδέχθη ο κ. Σαμαράς, ουδείς εξ’ αυτών είχε οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επικοινωνία με τον κ. Παπαδήμο ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Ο κ. Σαμαράς, ενώ ήταν έκδηλη η ικανοποίησή του και η εμπιστοσύνη του ότι θα σεβαστώ την αποστολή μου και θα οδηγήσω τη χώρα το συντομότερο δυνατό στις εκλογές, δεν είχε, ως φαίνεται, κατανοήσει ότι το κόμμα του και αυτός θα έπρεπε να αποδεχθούν χωρίς «αστερίσκους» τις ευθύνες από την πλήρη συμμετοχή και στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Πέραν της επιθυμίας του – ίσως και για εσωκομματικούς λόγους – για τη συμμετοχή ή τον αποκλεισμό κάποιων από τα μικρότερα κόμματα ή προσώπων του δεξιού φάσματος ή συνδεομένων με γνωστό εκδοτικό συγκρότημα, αδυνατούσε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση συγκεκριμένων νέων, κυρίως, βουλευτών του που ζητούσα, επικαλούμενος αρχικώς ότι αυτοί αρνούνταν, φοβούμενοι ότι δεν θα επανεκλεγούν ως βουλευτές, για να καταλήξει τελικώς πως ο ίδιος θεωρούσε αναγκαίο ότι όποιοι βουλευτές της ΝΔ συμμετάσχουν στην κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθούν από τη Βουλή, γιατί αλλιώς αντί του ιδίου, θα εθεωρείτο ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η κυρία …Παπαρήγα (ΚΚΕ).
Αφού «δώσαμε τα χέρια» με τον κ. Σαμαρά, επέστρεψα στη Βουλή και κάλεσα τον κ. Ευ. Βενιζέλο, τον οποίο σκόπευα να διατηρήσω στη θέση του υπουργού Οικονομικών και ο οποίος με ενημέρωσε λεπτομερώς και σε αντιπαραβολή των δύο πρωτοτύπων εγγράφων της επί της συμφωνίας των δύο κομμάτων. Στη συνέχεια κάλεσα τον κ. Ν. Αθανασάκη ως νέο Γενικό Γραμματέα του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, για την κατάρτιση του πίνακα των μελών του.
Μέχρι τα μεσάνυχτα της ημέρας εκείνης αναλωθήκαμε με τον κ. Σαμαρά σε αλλεπάλληλες από τηλεφώνου συζητήσεις, επιμένοντας εκείνος μεν να προτείνει διάφορα αξιόλογα πρόσωπα, εγώ δε για να τον πείσω πρωτίστως ότι δεν γίνεται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και να είναι ταυτοχρόνως αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν επεκτείνομαι, για ευνόητους λόγους, σε άλλα συναφή θέματα ή λεπτομέρειες.
Αργά, περί τα μεσάνυχτα, σε μια ακόμα επικοινωνία μας με τον κ. Σαμαρά, επανέλαβα την άρνησή μου, υπό τις συνθήκες αυτές, να αποδεχθώ την τιμητική
πρότασή τους και, αφού ευχαρίστησα πρώτα τον ίδιο και αμέσως μετά τον κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκα στον κ. Παπανδρέου που μου το ζήτησε, ορισμένα εκ των αναφερομένων στα δημοσιεύματα προσώπων πλην του κ. Παπαδήμου, παρά την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του, απλώς διότι γνώριζα ότι είχε ταχθεί δημοσίως διά των “FT” κατά του κουρέματος του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του κ. Ντράγκι και της ΕΚΤ.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.