[...] Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.
[...] Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;
[...] Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς!
Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.
[...] Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση!…
Σχετικό: τετέλεσται, μα δεν τελείωσε…
Ο καπιταλισμός φαντάζει κραταιός και δυνατός, μα έχει τελειώσει. Στηρίζεται σε πήλινα πόδια, μιας υπερανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων που έχουν μπλοκάρει την κερδοφορία του κεφαλαίου, στα πήλινα ποδιά ενός χρέους που υπερβαίνει το 300% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Με τον 50% να βρίσκεται στο 0,5% του πληθυσμού της γης. Ο καπιταλισμός τετέλεσται, με το πείραμα της ΕΕ να καταντά μια ολιγαρχικότατη εκδοχή της κυριαρχίας του τραπεζών, τραπεζιτών, εφοπλιστών, χρηματιστιστών και επενδυτών, επάνω στην αντικειμενική τάση της καθολικοποιήσης του κοινωνικό/πολιτικού γίγνεσθαι.Μα και ο κομμουνισμός, αυτή τη εκδοχή μιας ισοελεύθερης πανανθρώπινης καθολικότητας δεν στέκει καθόλου καλά. Όπως έγραψαν πολλοί-ες, οι μάζες φοβούνται να είναι λεύτερες, να είναι δίχως αφέντες, θεούς και δαίμονες, να μην περιμένουν σωτήρες. Και όταν κάστρα γκρεμίζουν, και όταν βασιλιάδες εκτελούν, καινούργιους αφέντες και θεούς στήνουν. ...Θα χρειαστούν πολλούς, μα πάρα πολλούς ακόμη αιώνες ιστορικό-πολιτικών αλμάτων και πισωγυρισμάτων για να ωριμάσουν οι μάζες, για να ωριμάσει η ανθρωπότητα και να δεχτεί την λευτεριά που θα τις εξασφαλίζουν η υπερανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης, της τεχνολογίας.
Μα και οι πολιτικές δυνάμεις της λεγόμενης αριστεράς, της κομμουνιστικής και μη, της ελευθεριακής και μη, αριστεράς, δεν στέκουν καλύτερα. Είτε ανοιχτά, είτε συγκαλυμμένα, θέλουν να κυβερνήσουν τις μάζες, θέλουν να παίξουν τον ρόλο του αφέντη, του «θεού», του σωτήρα, θέλουν να καλύψουν την ανάγκη των μαζών για ηγεσία, για καθοδήγηση…
Και εδώ βρίσκεται το μυστικό. Όσο και αν αναπτυχτούν οι παραγωγικές δυνάμεις αν οι μάζες είναι ανώριμες για την αυτοκυβέρνηση, πάντα θα βρίσκονται πολιτικές δυνάμεις να καλύψουν την ανάγκη τους. Και ταυτόχρονα είναι ανώφελο, άκυρο και ηττοπαθές, μια αριστερή δύναμη να λέει πως δεν θέλω να αναλάβω το ρόλο της ηγεσίας των μαζών.
Προσοχή;; Το να αναλάβεις τον ρόλο της ηγετικής δύναμης δεν σε μετατρέπει σε διαχειριστή, γιατί μπορεί να είναι η ηγετική δύναμη μιας πολύμορφης και διαρκούς επαναστατικής διαδικασίας. Όσο και αν ο σημερινός ηγεμόνας είναι συλλογικός, αυτός δεν θα ταυτίζεται με την μάζα.Η μάζα στα πλαίσια μιας επαναστατικής διαδικασίας μπορεί να δημιουργήσει τα δικά της όργανα εξουσίας, μόνο που και αυτά θα καθοδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από πρωτοπόρες επαναστατικές δυνάμεις, διαφορετικά θα μετατρέπονται σε όργανα των αντεπαναστατικών δυνάμεων.
Άρα χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα θέλει να κυβερνήσει, δηλαδή να πάρει την πραγματική εξουσία και όχι να διαχειριστεί, και να αφήσει την διακυβέρνηση της χώρας στο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα αποτελεί αναγκαιότητα να αγκαλιάσει, να ενωθεί με την καθολικότητα, την καθολικότητα τόσο των υπεραναπτυγμένων παραγωγικών δυνάμεων, της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και την τάση της καθολικοποιήσης τους στο χώρο και στο χρόνο.Έτσι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από μια αριστερά που αγωνίζεται να πάρει στα χέρια της ένα δήμο, μια περιφέρεια ή μια χώρα, δίχως να τολμά να μιλά για τις ενωμένες σοσιαλιστικές- κομμουνιστικές πολιτείες των Βαλκανίων, της Ευρώπης του κόσμου. Που σίγουρα δεν θα είμαι μετεξέλιξη της ΕΕ, αλλά η επαναστατική ανατρεπτική του άρση- υπέρβαση. Τούτο βέβαια δεν σημαίνει από την άλλη να περιμένουμε να γίνει παγκόσμια επανάσταση για να ανατρέψουμε το κεφάλαιο σε μία πόλη, περιφέρεια, χώρα.
Δυναμώνουμε την τάση επαναστατικής ανατροπής τοπικά- περιφερειακά- εθνικά και παγκόσμια, ενωνόμαστε με τα πιο ανυπότακτα πνεύματα και δυνάμεις σε τοπικό-περιφερειακό-εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Γινόμαστε ένα με την τάση της καθολικοποιήσης, τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και των παραγωγικών δυνάμεων. Και όταν πάρουμε την εξουσία διαμορφώνουμε πλαίσια και κανόνες έτσι ώστε η αυτοκυβέρνηση των μαζών να γίνει σε μεγάλο βαθμό πράξη, δίχως να χουμε την αυταπάτη πως μπορεί 100% να εφαρμοστεί.Δημήτρης Αργυρός- υποψήφιος της Αριστερής Παρέμβασης στα Γιάννενα για την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.