Η δίκη των δικών, που θα δικαιώσει έναν ολόκληρο λαό

Και μιλάμε για τη δίκη των κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών αλλά γιατί όχι και δικαστών, πρωτίστως από τον πλέον αδέκαστο κριτή που είναι η ίδια η ιστορία, γιατί δε δίστασαν με αποφάσεις ντροπής, να προσδώσουν νομιμότητα σε ταπεινωτικά κατοχικά διατάγματα, και στους χειρισμούς δοτών και προσκυνημένων πολιτικών ηγετών, που έβγαλαν στο σφυρί την ίδια τους τη χώρα...

Γράφει ο Reporto

Όταν κορυφαίοι συνταγματολόγοι (και αυτοί διδάσκουν Σύνταγμα, άρα ξέρουν πολύ καλά και να το ερμηνεύουν) διατυμπανίζουν ότι το Σύνταγμα της χώρας έχει βιαστεί, ότι έχει καταστεί κουρελόχαρτο, και ότι οι συνταγματικά θεμελιωμένοι θεσμοί έχουν ουσιαστικά παραλύσει, τότε η Ελληνική κοινωνία ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να ανησυχεί για όλα όσα έγιναν αλλα και για κείνα που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Με κάποιες επιμέρους και ανώδυνες αποφάσεις της η Ελληνική δικαιοσύνη, επιχείρησε να χρυσώσει το χάπι της καθολικής υποταγής μιας ολόκληρης χώρας, κι αυτό το έκανε μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει το όποιο άλλοθι υποτιθέμενης αμεροληψίας, προκειμένου να μονιμοποιήσει στη συνέχεια με τις αποφάσεις της, κορυφαία κατοχικά διατάγματα που συνιστούν δίκαιο ντροπής για τη χώρα. Και αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα στο οποίο όφειλε να αντισταθεί και δυστυχώς δεν το έκανε.

Απέδειξε όμως παράλληλα, πως δε διαθέτει τα κότσια, ούτε τις εξαιρέσεις στο θλιβερό έργο της να στηρίξει με σθένος και σχετική αποφασιστικότητα. Η κυβέρνηση αρνείται να υλοποιήσει αποφάσεις πχ για τις καθαρίστριες (οι οποίες σήμερα λυντσάρονται από τους πραιτωριανούς της δημόσιας τάξης στο κέντρο της Αθήνας) και τους στρατιωτικούς, αλλά οι εισαγγελείς σιωπούν, φροντίζοντας ίσως να πιστώσουν με χρόνο την κατοχική διοίκηση,  για να μην τηρήσει ούτε καν και αυτές τις ανώδυνες δικαστικές αποφάσεις. Ποιός, ποιόν δε σέβεται λοιπόν.

Αλήθεια με τον ίδιο τρόπο θα αντιμετωπιζόταν ο οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης θα αποφάσιζε μόνος του σε ποιες αποφάσεις πειθαρχεί και σε ποιες όχι;

Υποτίθεται ότι η Ελληνική δικαιοσύνη, "τόλμησε" να ακυρώσει ...επιμέρους κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά δεν τόλμησε να απαγορεύσει ρητά στην κατοχική διοίκηση να τις αντικαταστήσει με άλλες (τα γνωστά ισοδύναμα). Έτσι αυτό που έκανε στην πράξη, ήταν να καταφύγει σε ορισμένα ανώδυνα επικοινωνιακά κυρίως τσαλίμια, για να μπορέσει να κρύψει πίσω από αυτά, μια άλλη στάση απέναντι στην πεμπτουσία του κατοχικού δικαίου στο οποίο έχει  παραδοθεί η χώρα, οι θεσμοί και η κοινωνία ολόκληρη.

Τι νόημα έχει λοιπόν να αποφασίζεις να αποδοθεί ένα επίδομα στους στρατιωτικούς, όταν δεν εμποδίζεις τη συνολική και 100% φορολόγησή του, για να επιστρέψει αυτούσιο στα ταμεία κι από κει στις τσέπες των δανειστών;

Επομένως, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός, πως σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, η Ελληνική δικαιοσύνη μάλλον υποκρίθηκε ότι δίκασε «στο όνομα του Ελληνικού λαού», ενώ στην πραγματικότητα  συνέπραξε ανοικτά με την κατοχική διοίκηση, «νομιμοποίησε» τα διατάγματά της και δίκασε σε βάρος του Ελληνικού λαού σε τελευταία ανάλυση, καταδικάζοντάς τον.

Αυτή ακριβώς η στρατηγική της σύμπλευση ήταν που καθόρισε την κορυφαία της απόφαση περί της «συνταγματικότητας» του μνημονίου. Και αυτή ακριβώς η στρατηγική της σύμπλευση σηματοδότησε και τις σημαντικότερες σχετικές με αυτό επιμέρους αποφάσεις της (βλέπε κλοπή μικροομολογιούχων κλπ).

Κοινός παρονομαστής αυτού του δικαστικού "κατήφορου", ήταν το υποτιθέμενο «δημόσιο συμφέρον». Αυτό υποτίθεται ότι εξυπηρέτησαν οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί.

Η αξιότιμη κυρία Δικαιοσύνη όμως, δεν μπήκε ούτε μια φορά στον κόπο να επιχειρηματολογήσει και κυρίως να αποδείξει στην ίδια την κοινωνία πρωτίστως, με ποιο τρόπο υπηρετήθηκε το δημόσιο συμφέρον, όταν η κοινωνία (δηλαδή το δημόσιο), κατά τη διάρκεια αυτής της θλιβερής διαδρομής απαριθμεί:

• 7.000 δολοφονημένους…

• Ξεπαγιασμένα σχολεία και νοικοκυριά…

• 1,5 εκατομμύριο άνεργους…

• Μια ολόκληρη χώρα που τη μετέτρεψαν σε απέραντο χρεοστάσιο…

• Πλιατσικολογημένα ασφαλιστικά ταμεία…

• Άστεγους… Νεόπτωχους… Δυστυχισμένους… Απελπισμένους νέους…  Νεκροπόλεις εκεί που άλλοτε έσφυζε η καθημερινότητα από ζωή και επαγγελματική δραστηριότητα… Γιαπιά που έμειναν κουφάρια… Κλεμμένες συντάξεις… Ανασφάλιστοι πολίτες… Βιομηχανία κατασχέσεων… κλπ… κλπ… κλπ…

Αν δηλαδή το «δημόσιο συμφέρον» δεν είχε υπηρετηθεί με τον τρόπο που το υπηρέτησε η κατοχική διοίκηση και νομιμοποίησαν οι Έλληνες δικαστές, ποια θα ήταν σήμερα η εικόνα αυτής της χώρας; Αυτή που επιχειρούν να εμφανίσουν ως πιθανότητα οι τρομολάγνοι που προσκύνησαν;

Αν ναι… τότε γιατί αυτή η εικόνα δεν εμφανίστηκε εκεί όπου οι πολιτικοί ηγέτες δεν προσκύνησαν το σουλτανάτο της κατοχής;

Εσείς όμως κύριοι δικαστές, πως απεφάνθητε;
 Ποια διεθνή εμπειρία ακριβώς μελετήσατε, ποιους ειδικούς συνεργάτες χρησιμοποιήσατε, και μέσα από ποια επιστημονική μέθοδο τελικά συμπεράνατε, πως το δημόσιο συμφέρον υπηρετείται με το μονόδρομο των εθνοκτόνων μνημονίων και των δολοφονικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν, και με ποιο κριτήριο αποκλείσατε πως το δημόσιο συμφέρον δε θα υπηρετούταν καλύτερα με άλλες πολιτικές στάσεις και επιλογές; Δε δικαιούμαστε να τα ξέρουμε όλα αυτά αφού σημαδεύουν με τρόπο ανεξίτηλο τη ζωή όλων;

Μήπως το δημόσιο συμφέρον υπηρετείται με Φούχτελ, με τοποτηρητές στο δωμάτιο 811 του υπουργείου εργασίας, και με τα υπόλοιπα αίσχη που συμβαίνουν στον τόπο μας; Που είναι οι αυτεπάγγελτες παρεμβάσεις για όλα τούτα που θα έπρεπε χωρίς καθυστέρηση να είχαν δρομολογηθεί; Το δημόσιο συμφέρον υπηρετούν αυτοί οι ελεεινοί νταβατζήδες με την ανοχή των ντόπιων πολιτικών, ή τα συμφέροντα των συμμοριών που τους διορίζουν αφέντες στον τόπο μας;

Η Ελληνική δικαιοσύνη λοιπόν – έναντι τιμήματος - και αυτό το τίμημα ήταν τα αναδρομικά της; (ο καθένας δικαιούται να το πιστεύει αυτό βλέποντας τους εκπροσώπους της να είναι λαλίστατοι όταν κρίνονταν τα αναδρομικά, παραμένουν ωστόσο σιωπηλοί όταν βιάζεται η χώρα… όταν ο Μπαλτάκος που συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος τους εκθέτει σύσσωμους με τα λεγόμενά του - και κάποιοι αντί να συλλαμβάνουν τον Μπαλτάκο επικηρύσσουν τις κασέτες κλπ) – συμπαρατάχθηκε αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις, με τους εχθρούς του λαού και ανέλαβε εθελοντικά να διαχειριστεί το κατοχικό δίκαιο σύμφωνα – όπως όλα δείχνουν - με συγκεκριμένες οδηγίες.

Από τη στιγμή λοιπόν που η δικαιοσύνη γνωμάτευσε με βάση το «δημόσιο συμφέρον», στο όνομα μιας κοινωνίας που έχει μετατραπεί σε γκεσταπίτικο κολαστήρι, ενώ οι μοναδικοί που σώθηκαν από αυτούς τους χειρισμούς, ήταν οι συμμορίες των ευρωπαϊκών τραπεζών, αντιλαμβανόμαστε επαρκώς τι ακριβώς εννοούν οι έλληνες δικαστές όταν επικαλούνται το "δημόσιο συμφέρον".

Αυτό την πρόκληση αποκαλούν κάποιοι «νομικό πολιτισμό», προσβάλλοντας έτσι και την Ελληνική γλώσσα και το πραγματικό νοηματικό φορτίο των λέξεων. 

Τι διαφορετικό θα έλεγαν κάποιοι γερμανόφωνοι δικαστές δηλαδή;
 Μήπως θα αποφαίνονταν ότι στην Ελλάδα βιάστηκε το Σύνταγμα, η Δημοκρατία και η αξιοπρέπεια των πολιτών;

Τι σόι νομικός πολιτισμός είναι αυτός, όταν ένας πολίτης αν έχει μια απλή αντιδικία για τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας του, θα πρέπει να σέρνεται τουλάχιστον μια πενταετία στα δικαστήρια της ντροπής, ενώ την ίδια στιγμή, κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα, να μετατρέπεται το κατοχικό δίκαιο σε δίκιο μιας ξεπουλημένης πατρίδας, και μάλιστα με το επιχείρημα ότι έτσι υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον;

Τι σόι σεβασμό μπορεί να διεκδικεί αυτή η δικαιοσύνη με αυτές τις αποφάσεις της, από τους πολίτες της χώρας, όταν τολμά να αποκαλεί «δημόσιο συμφέρον» τη δόλια προσπάθεια της συμμορίας του Καστελλόριζου και των διαδόχων της, να σώσουν τις συμμορίες των ευρωπαϊκών τραπεζών, ταπεινώνοντας το λαό αυτής της χώρας;

Αυτό δε συνέβη όταν παρασχέθηκε στους διεθνείς τοκογλύφους η απαραίτητη πίστωση χρόνου προκειμένου να ξεφορτωθούν ελληνικά ομόλογα και να τα φορτώσουν στις πλάτες των λαών;

Αυτό δε συνέβη με το επιλεκτικό άρα και προδοτικό PSI, που δεν εξαίρεσε από το κούρεμα την κοινωνική αποταμίευση των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων κλπ, ενώ την ίδια στιγμή πληρώθηκαν στο ακέραιο ακούρευτα ομόλογα σε διεθνείς τοκογλύφους;

Ποιο δημόσιο συμφέρον υπηρετείται, όταν ακόμη και αυτό το πόρισμα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, παραμένει κρυμμένο και χρησιμοποιείται ως εργαλείο πολιτικού εκβιασμού από συνταγματολόγο που είναι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης;

Δεν θα έπρεπε η δικαιοσύνη η οποία γνωματεύει για τη «συνταγματικότητα» του μνημονίου με γνώμονα το «δημόσιο συμφέρον» όπως ισχυρίζεται, να είχε παρέμβει αυτεπάγγελτα, αφού η απόκρυψη πορίσματος ισοδυναμεί με συγκάλυψη εγκλήματος και μάλιστα σε μια χώρα που οι πολιτικοί της, υπονομεύοντας το δημόσιο συμφέρον την οδήγησαν στην καταστροφή;

Ποιο «δημόσιο συμφέρον» υπηρετήθηκε, όταν τα δημόσια ταμεία πλιατσικολογήθηκαν, όταν εκατομμύρια οικογένειες οδηγούνται στο δικό τους Γολγοθά δυστυχίας, ενώ την ίδια στιγμή πληρώνονται στο άρτιο ομόλογα που κατέχουν συμμορίες και εκβιαστές ανά την υφήλιο;

Το "δημόσιο συμφέρον" κύριοι δικαστές, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, πίσω από την οποία ευημερούν λογιστικές καρτέλες, αριθμοί και τα θησαυροφυλάκια των τοκογλύφων, ενώ την ίδια στιγμή οικογένειες αποδεκατίζονται, η δυστυχία στρογγυλοκάθεται για τα καλά στα σπιτικά των ανθρώπων, ενώ  ο κατάλογος των δολοφονημένων θεριεύει απελπιστικά, προσδίδοντας στο φαινόμενο διαστάσεις εθνοκτονίας.

Το δημόσιο συμφέρον κύριοι δικαστές, δεν υπηρετείται όταν "αποδίδεται" δίκαιο με τη λογική του "ο γέγονε γέγονε", δηλαδή με το να απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία και απόλυτη ασυλία οι πρωταίτιοι της καταστροφής, δηλαδή όλοι εκείνοι που διαχειρίστηκαν δημόσιες υποθέσεις και δημόσιο χρήμα, και να αποτελεί ο λαός, στο όνομα του οποίου δικάζετε, το μόνιμο και αποκλειστικό θύμα των επιλογών αυτών.

Το δημόσιο συμφέρον κύριοι δικαστές, δεν υπηρετείται με κλειστά και τυφλά σχολειά, με φτωχά σχολειά, με υπολειτουργούντα νοσοκομεία, με ξενιτεμένα και απελπισμένα νιάτα, με φόρους πρωτοφανείς, κατοχικούς, εξοντωτικούς δυσβάστακτους που συσσώρευσαν τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς το δημόσιο σε αστρονομικά ύψη.

Το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται με καθηλωμένα μαχητικά αεροπλάνα και με αξιωματικούς ζητιάνους στη ζωή.

Με ποιο τρόπο υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον από μια παρέα πολιτικών που φορτώνουν αδίστακτα την κοινωνία με πρωτοφανή φορολογικά βάρη που δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθούν, με προφανή στόχο να βάλει στο χέρι τα σπίτια και τις όποιες περιουσίες των νοικοκυριών.

Το δημόσιο συμφέρον υπηρετήσατε κύριοι δικαστές, όταν σιωπήσατε για τα εκατομμύρια ΦΠΑ που χαρίστηκε στη HOHTIEF, και δεν παρενέβητε αυτεπάγγελτα, στο όνομα του Ελληνικού λαού και των κλεμμένων του εισοδημάτων;

Το δημόσιο συμφέρον υπηρετήσατε όταν δεν παρενέβητε αυτεπάγγελτα για φωτογραφικές τροπολογίες που ικανοποιούν εφοπλιστικά συμφέροντα ή για άλλες που αφορούν στο Νεώριο κλπ;

Το δημόσιο συμφέρον υπηρετήθηκε, όταν δεν παρενέβητε αυτεπάγγελτα απέναντι σε ένα κοινοβούλιο που με απόφασή του αρνήθηκε να συγκροτήσει εξεταστική επιτροπή για τα υποβρύχια, δηλαδή συγκάλυψε ένα πιθανολογούμενο έγκλημα σε μια εποχή καθολικής εξόντωσης της κοινωνίας;

Ακόμη  και σήμερα κύριοι δικαστές, η εφημερίδα Kontranews αποκαλύπτει σε πρωτοσέλιδο της πως 270.000.000 ευρώ έκλεψαν από τη ΔΕΗ οι δύο Φλώροι, γιατί το δημόσιο δεν παρεστάθη στο δικαστήριο προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον δηλαδή τα λεφτά (που πάλι έκλεψαν) του Ελληνικού λαού. Που είναι η αυτεπάγγελτη παρέμβασή σας;

Και ο πρωθυπουργός της χώρας κύριοι δικαστές;
 Πότε ακριβώς αντιτάχθηκε στο δημόσιο συμφέρον; Όταν προεκλογικά έσκιζε τις κάλτσες του και τα μνημόνια ή μετεκλογικά που έγινε ο πιο φανατικός θιασώτης τους αφού πρώτα εξαπάτησε το εκλογικό σώμα;

Για ποια από τις δυο διπρόσωπες στάσεις του θα έπρεπε να παρέμβετε από τη στιγμή που κρίνατε τα μνημόνια συνταγματικά για λόγους δημοσίου συμφέροντος και γιατί δεν παρενέβητε ούτε στη μια του εκδοχή ούτε στην άλλη;

Δε νομίζετε ότι για  όλα αυτά και κυρίως για το αμερόληπτο των αποφάσεών σας, έχετε υποχρέωση να πείσετε μια κοινωνία από την οποία έχετε την απαίτηση για σεβασμό;

Το δημόσιο συμφέρον κύριοι δικαστές, δεν προάγεται και δεν υπηρετείται από πολιτικούς που παραδέρνουν στο βούρκο του πολιτικού ψεύδους, που εξαπατούν με το πολιτικό ψεύδος το λαό και την ίδια στιγμή, αντί η δίωξή τους να είναι αυτεπάγγελτη, αυτοί απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο από τη δικαιοσύνη της πατρίδας μας.

Και βεβαίως το δημόσιο συμφέρον, συνιστά εκ των πραγμάτων μια μονοσήμαντη αλήθεια, και δεν επιδέχεται περισσότερες της μιας ερμηνειών.

Εσείς κύριοι δικαστές, θα έπρεπε να ξέρετε, πως η λογική των περισσότερων από μια αληθειών, εφευρέθηκε μόνο και μόνο για να θριαμβεύσει το ψέμα.

Από τη στιγμή λοιπόν που έστω και ένας δικαστής διαφωνεί αναφορικά με το αν και κατά πόσον αυτή η πολιτική εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, το οποίο ως έννοια δεν επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες, αυτό σημαίνει πως το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται αλλά υπονομεύεται με αυτές τις επιλογές.

Το δημόσιο συμφέρον υπονομεύεται και η χώρα ταπεινώνεται. Ταπεινώνεται η αξιοπρέπειά της στη διεθνή πολιτική σκηνή. Ταπεινώνεται ο πολίτης της στην καθημερινότητά του. Ταπεινώνεται με το μαύρο στην ΕΡΤ που θυμίζει πράξεις κατάλυσης της εξουσίας. Ταπεινώνεται ο πρωθυπουργός της όταν πρέπει να πάρει άδεια από τους υπαλλήλους των δανειστών ακόμη και για τον ΦΠΑ στην τυρόπιτα.

Ποιο δημόσιο συμφέρον και ποιάς χώρας υπηρετείται, όταν το σημείο αναφοράς της είναι ένας τοιουτοτρόπως απαξιωμένος συγκριτικά με υπαλληλίσκους πρωθυπουργός; 
Αυτή την κατάσταση ουσιαστικά κρίνετε με τις αποφάσεις σας κύριοι δικαστές, και γι αυτή τη μαύρη αλήθεια απεφάνθητε ότι είναι νόμιμη και συνταγματική.  Πείσατε; Έχετε απονείμει δίκαια κρίση; Είδατε την κοινωνία να χειροκροτεί τις αποφάσεις σας και να αισθάνεται ότι η δικαστική εξουσία είναι το αδιαμφισβήτητο αποκούμπι της στις δύσκολες και μαύρες μέρες που περνά;

Γιατί εμείς αυτό που αισθανόμαστε, είναι πως τις αποφάσεις σας τις χειροκροτούν οι δανειστές - εκβιαστές της χώρας, και τα πολιτικά ανδρείκελα που εφαρμόζουν κατοχικές εντολές. Τα οποία ανδρείκελα ειρήσθω εν παρόδω, όταν κάπου τους θίγουν οι αποφάσεις σας, απλά τις αγνοούν ή τις αντικαθιστούν με άλλες. Αλλά και τότε εσείς συνεχίζετε να σιωπάτε.

Κάπως έτσι θριαμβεύει στον τόπο μας ο νομικός πολιτισμός, που έμαθε να είναι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ αλεύρι κύριοι δικαστές.

Ο νόμος όμως, σας έχει εκχωρήσει το δικαίωμα να δικάζετε, γιατί περιμένει από σας, να θριαμβεύει με τις αποφάσεις σας και ο νόμος και το δίκιο, και όχι να μετατρέπεται σε θηλιά που οδηγεί σε μαζική εθνοκτονία τους πολίτες.

Και για να προλάβουμε τους κακόβουλους, ξεκαθαρίζουμε ότι όλα τα παραπάνω, δε συνιστούν ύβρεις απέναντι στο θεσμό, αλλά το αυτονόητο δικαίωμα του πολίτη να έχει κρίση, άποψη και να την εκφράζει.

Ένα δικαίωμα δηλαδή, απόλυτα προστατευμένο από το Σύνταγμα της χώρας μας, για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται το θεσμό οι λειτουργοί του.

Ο θεσμός της δικαιοσύνης, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα στο απυρόβλητο. Ο τρόπος όμως με τον οποίο τον υπηρετούν οι εκάστοτε λειτουργοί του, δε μπορεί να είναι υπεράνω της κριτικής των κοινωνιών που γεύονται στο πετσί τους τις συνέπειες αυτών των χειρισμών.

Κανείς δε δικαιούται να θεωρεί νόμιμο και συνταγματικό, το να μετατοπίζεται στην κοινωνία το φορτίο από την εγκληματική διαχείριση υποθέσεων που διαχρονικά έκανε το πολιτικό προσωπικό της χώρας, και την ίδια στιγμή να θέτει τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος σε απόλυτη ασυλία, ενώ την ίδια την κοινωνία βουβή και άβουλη.

Και τέλος μια καταλυτική ερώτηση:

Αν θεωρείτε κύριοι δικαστές ότι ορθώς έχετε αποφανθεί περί της συνταγματικότητας των νόμων και ρυθμίσεων του συνταγματικού εφιάλτη με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τότε όλη την προηγούμενη περίοδο που κάποιοι με ονοματεπώνυμο βίαζαν με τις επιλογές και τη διαχείρισή τους το εθνικό συμφέρον, γιατί παραμείνατε σιωπηλοί;

• Γιατί δεν κρούσατε από τότε τον κώδωνα του κινδύνου;

• Γιατί δεν κινηθήκατε αυτεπάγγελτα σε βάρος των βιαστών;

• Πως γίνεται ξαφνικά να ανακαλύψατε το εθνικό - δημόσιο συμφέρον τώρα και μάλιστα με τρόπο που να ευνοεί τους δανειστές και να καταδικάζει την κοινωνία στην απόγνωση;

• Που πήγε η προβλεπόμενη εκ του Συντάγματος ισονομία;

• Ποιός ηθικός και νομικός κανόνας προβλέπει ότι θα πρέπει να φορολογείται μέχρι απόγνωσης ο άνεργος;

• Από που προκύπτει πως η έννοια του δημόσιου συμφέροντος είναι συνώνυμη με τον εξαθλιωμένο και δυστυχισμένο λαό;

Στο όνομα αυτού του λαού δε δικάζετε; Πως μπορείτε λοιπόν να παραβλέπετε τη δυστυχία του όταν τον επικαλείστε;

Ποια πραγματικά λαοπρόβλητη κυβέρνηση θα μπορούσε στο μέλλον να ρίξει στη λήθη αυτή την απίστευτη συνενοχή; Θα μπορούσε άραγε να μη δικάσει και να μην καταδικάσει πολιτικούς αλλά και δικαστές (γιατί όχι), αν αποδειχτεί ότι με τρόπο προκλητικό, δεν απέδωσαν δίκαιο όταν η χώρα το είχε απόλυτη ανάγκη, αλλά απλά νομιμοποίησαν κατοχικές διατάξεις;

Δεν είναι αυτό συνταγματικό δικαίωμα μιας πραγματικά ευνομούμενης πολιτείας; Μήπως δεν έχει αποδειχτεί και ιστορικά ότι πολλές αποφάσεις δικαστών, ούτε αδέκαστες υπήρξαν, ούτε άσπιλες και αμόλυντες ως προς την ουσία τους;

Και βεβαίως από μια τέτοια πολιτική βούληση, ποιος πολιτικός και ποιος δικαστής έχει κάτι να φοβηθεί, αν αισθάνεται βέβαιος ότι λειτούργησε με αποκλειστικό γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και έχοντας φροντίσει πρώτα να έχει υπ όψιν του όλα τα κρίσιμα δεδομένα;

Αλλά αν κάποιοι δεν τα έπραξαν όλα αυτά, γιατί θα πρέπει να αισθάνονται δικαιωμένοι και με παραγεγραμμένα τα όποια ανομήματα;

Πηγή "Ελληνικό Φόρουμ"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 kostasxan

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"