Εμαθε επιτέλους η ελληνική ηγεσία το μάθημά της;

Του Νίκου Σταματάκη

Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Αναστασιάδης αλλά και η ελληνική κυβέρνηση παίρνουν επιτέλους τα απαραίτητα μέτρα γεωπολιτικής εξισορρόπησης, εξαναγκασμένοι προφανώς από τις απαράδεκτες τουρκικές κινήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου. Τόσο η προώθηση των σχέσεων με Ισραήλ και Αίγυπτο αλλά κυρίως η μόλις ανακοινωθείσα επίσκεψη του κ. Αναστασιάδη στη Μόσχα είναι οι ενδεδειγμένες κινήσεις – έστω και με τα όποια προβλήματα και την καθυστέρηση. Το σημαντικότερο είναι ότι στη Μόσχα ο κ. Αναστασιάδης θα υπογράψει και αμυντική συμφωνία που θα παρέχει συγκεκριμένες εξυπηρετήσεις στη Ρωσία. Τι επέφερε την επανόρθωση αυτής της ελληνικής πολιτικής;

Από τη μια πλευρά οι ίδιες εδώ και τρία χρόνια δηλώσεις-κονσέρβα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μιλούν για σεβασμό της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και για ...
«ακριβοδίκαια» μοιρασιά των ενεργειακών πηγών. Από την άλλη οι (ανίκανοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων ως ηγέτες) «Πόντιοι Πιλάτοι» της Ε.Ε. απέφυγαν να λάβουν μέτρα κατά της Τουρκίας… Πριν λίγες μέρες παραλίγο ο κ.Αναστασιάδης να καταλήξει πράγματι, αν όχι στον καρδιολόγο, τουλάχιστον στον νευρολόγο για τα κατάλληλα ηρεμιστικά… Μα να φέρονται έτσι σε αυτόν τον δεδηλωμένο «φιλοδυτικό» και «φιλοαμερικανό», που ρισκάρισε όλη την πολιτική του καριέρα στη βάση της φιλοδυτικής του ατζέντας; Πώς είναι δυνατόν;

Δυστυχώς έπρεπε να δεχθεί το ράπισμα της δυτικής αδιαφορίας για να κατανοήσει ο κ.Αναστασιάδης αυτό που οι παλαιότεροι διπλωμάτες, Ελληνες και Κύπριοι, γνώριζαν από τις πρώτες μέρες της θητείας τους: ότι δηλαδή η εξωτερική πολιτική Ελλάδας και Κύπρου πρέπει ανά πάσα στιγμή – και χωρίς διαλείψεις – να εξισορροπείται ανάμεσα σε όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Δικαιολογημένα λοιπόν έπαθε «αποπληξία» ο κ.Αναστασιάδης στις Βρυξέλλες και ήταν έτοιμος να εκραγεί. Σκεφτόταν προφανώς μέσα του: Εμείς (Ελληνες και Κύπριοι) δεν υπολογίσαμε τα συμφέροντά μας για να υποστηρίξουμε τα δυτικά μέτρα κατά της (δήθεν) ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία, αλλά η Δύση σφυρίζει αδιάφορα για την τουρκική επιθετικότητα στην ΑΟΖ της Κύπρου… Τι είδους σύμμαχοι είναι αυτοί; Μα να μας λένε από τη μια ότι θέλουν απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο και μετά να μας αφήνουν σύξυλους, εμάς που τους προσφέρουμε ενεργειακή ανεξαρτησία με τα κοιτάσματα στην «ευρωπαϊκή ΑΟΖ» Ελλάδας-Κύπρου; Μην τυχόν και ενοχληθεί ο Σουλτάνος Ερντογάν;

O γράφων (όπως και άλλοι εξαίρετοι συνάδελφοι) είχε με σειρά άρθρων πριν λίγους μήνες προειδοποιήσει για το επερχόμενο πρόβλημα λόγω της μονομερούς προσκόλλησης Ελλάδας και Κύπρου στο δυτικό άρμα. Το τελευταίο μάλιστα από αυτά (http://mignatiou.com/2014/08/i-sigkrousi-disis-rosias-ke-i-ellada/) αλλά και σε κάποιο προηγούμενο (http://mignatiou.com/2014/08/aparetiti-i-endinamosi-ton-ellinorosikon-scheseon/) προειδοποιούσε για το «φτιαχτό» από τη Δύση ζήτημα της Ουκρανίας και της Κριμαίας, και πρότεινε συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν και να ζητήσουν την εξαίρεσή τους από τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και να επεκτείνουν – αντί να συρρικνώνουν – τις ελληνορωσικές σχέσεις…

Ενώ το Ισραήλ ήδη από πέρυσι υπέγραψε συμφωνία αξίας $20 δις με την Γκαζπρόμ για την εκμετάλλευση των θαλασσίων κοιτασμάτων του παρουσία του Πούτιν και ενώ η Αίγυπτος στις 17 Σεπτεμβίου φέτος προχώρησε, επίσης παρουσία του Πούτιν, σε προσύμφωνο αγοράς ρωσικών όπλων αξίας $3,8 δις, η Ελλάδα και η Κύπρος συνυπέγραφαν τις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία για την Ουκρανία, υφιστάμενες μεγάλες ζημίες σε εποχή χρεοκοπίας… Γιατί; Επειδή «είμεθα μέλη της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.»…. Μα, τολμήσαμε να πούμε ορισμένοι, αυτή η Συμμαχία δεν ήταν που επέτρεψε την τουρκική εισβολή του 1974; Αυτή η Συμμαχία δεν ήταν που «κανάκιζε» της Τουρκία επί 40 χρόνια; Και εξακολουθεί ακόμα και σήμερα, παρά τις συνεχείς Τουρκικές προδοσίες της συμμαχικής αλληλεγγύης, να την «κανακίζει»; Τούτο το γεγονός αφ’ εαυτού μας έδωσε και μας δίδει και σήμερα το δικαίωμα να κρατούμε την πόρτα της Ρωσίας ανοιχτή. Ειδικά στο Κυπριακό δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να υπάρξει ποτέ συζήτηση: Είχαμε άραγε πιο αξιόπιστο σύμμαχο και συμπαραστάτη από τη Ρωσία τα τελευταία 40 χρόνια σε όλες τις δύσκολες φάσεις του Κυπριακού εντός και εκτός του ΟΗΕ; Ναι, βέβαια, ήταν κατόρθωμα η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. (ας είναι αιωνία η μνήμη του Γιάννου Κρανιδιώτη) αλλά η Ε.Ε. δεν διαθέτει αμυντική ισχύ. Είναι η ρωσική «καυτή» ανάσα στα τουρκικά σύνορα, οι S-300 στην Αρμενία και στην Κρήτη, τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα με τα προηγμένα ραντάρ στην Συρία και την Ελλάδα που προσγειώνουν τους φαντασμένους «νεο-οθωμανούς» στην πραγματικότητα…

Ας μη γελιόμαστε (και ιδιαίτερα ορισμένοι παπαγάλοι της Ομογένειας και του ελληνοαμερικανικού λόμπι), η πολιτική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μ.Ανατολή διακατέχεται από σύγχυση και δημιουργεί προβλήματα εκεί που πρέπει να τα είχε ήδη λύσει. Μα δεν διαβάζουν ούτε τους τους τίτλους των ειδήσεων; Γιατί το Ισραήλ και ο Νετανιάχου δεν μπορούν πλέον να συνεννοηθούν με το ανεκδιήγητο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Λευκό Οίκο; Επειδή βλέπουν ότι κανείς στις ΗΠΑ σήμερα δεν «κάνει κουμάντο»… Εχουν σιχαθεί τις αμερικανικές ανακολουθίες τις οποίες θεωρούν, απολύτως δικαιολογημένα, επικίνδυνες… Στρέφονται λοιπόν για συνεννόηση και συνεργασία στον μόνο αξιόπιστο ηγέτη της εποχής μας, τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Αν μάλιστα η υπεύθυνη ηγεσία του Ελληνισμού διάβαζε και κάποιες αναλύσεις πέραν των ειδήσεων θα γνώριζε ότι οι επικίνδυνοι «μαθητευόμενοι μάγοι» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σχεδιάζουν «Μεγάλη Αλβανία» στα Βαλκάνια. Με τον ίδιο τρόπο που κρυφά ενίσχυσαν τους τζιχαντιστές εγκληματίες στη Μέση Ανατολή (και τώρα τρέχουν να συμμαζέψουν το ασυμμάζευτο πρόβλημα), έτσι ενισχύουν τώρα τα εγκληματικά μουσουλμανικά στοιχεία (που δυστυχώς υπάρχουν άφθονα εντός της Αλβανίας) για να δημιουργήσουν παρόμοιο πρόβλημα στα Βαλκάνια… Είναι άραγε τυχαίο που η Τουρκία του Ερντογάν θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή του μεγαλύτερου τζαμιού των Βαλκανίων στα Tίρανα; Ας το πάρουν απόφαση οι γνωστοί «φωστήρες» της ελληνικής διπλωματίας και πολιτκής: Ο βασικός στόχος των αμερικανικών ελίτ είναι η πρόσβαση στον αμύθητο πλούτο της Σιβηρίας, πράγμα που σημαίνει επικράτηση επί της Ρωσίας με οποιοδήποτε κόστος. Τα φρικτά προεόρτια τα ζήσαμε με τους απαράδεκτους και ανήθικους βομβαρδισμούς της Σερβίας στη δεκαετία του 1990. Επίκειται το κυρίως έργο, που αναμφίβολα θα είναι μια τιτάνια «μάχη πολιτισμών».

Για όσους αμφιβάλλουν για το τι επέρχεται, μια ματιά στο ομώνυμο βιβλίο «The Clash of Civilizations» (1996) του Samuel Huntington, που θεωρείται πλέον το νούμερο 1 εγχειρίδιο για τις σπουδές των Διεθνών Σχέσεων θα τους πείσει. Στις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου ανάμεσα στους διάφορους κατατοπιστικούς χάρτες, η Ελλάδα και η Κύπρος κατατάσσονται στο «Ορθόδοξο» στρατόπεδο, ενώ η Αλβανία στο μουσουλμανικό (σελ. 26-27). Για όσους έχουν αμφιβολίες για την τεράστια σημασία και εγκυρότητα της ανάλυσης αυτής μια απλή ανάγνωση της σελ. 37 θα τους πείσει: Εκεί μέσα σε λίγες γραμμές ο μοναδικός αυτός αναλυτής προβλέπει τα γεγονότα που μόλις συνέβησαν στην Ουκρανία με μεγάλη λεπτομέρεια, δεκαοχτώ (!!) ολόκληρα χρόνια πριν την έλευσή τους….

Θα κλείσω το κείμενο αυτό με μια πρόβλεψη-προειδοποίηση: Οι εξελίξεις δεν θα περιμένουν μέχρι τον Ιανουάριο για να υπογραφεί στη Μόσχα η αμυντική συμφωνία Ρωσίας-Κύπρου. Η τουρκική ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική είναι αποφασισμένη να υπερασπισθεί τα όποια δικαιώματα θεωρεί ότι έχει – που είναι τα περισσότερα ανύπαρκτα στο διεθνές δίκαιο. Και να λάβει τα μεγαλύτερα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για την παραμονή της στο συμμαχικό στρατόπεδο. Ο Ελληνισμός θα πρέπει να είναι σε απόλυτη ετοιμότητα από κάθε άποψη και σε όλα τα επίπεδα, διπλωματικό, πολιτικό, αμυντικό. Όλα δείχνουν ότι η ηγεσία του Εθνους έχει αφυπνισθεί – ακόμα και ο αμφιλεγόμενος στα εθνικά θέματα κ.Τσίπρας έχει λάβει και έχει δώσει τα πρώτα κατάλληλα μηνύματα. Η εθνική ενότητα και η σταθερότητα είναι το καλύτερο αντιστάθμισμα στις κρίσιμες ώρες που έρχονται. Τέλος, η αμυντική συμφωνία Κύπρου- Ρωσίας πρέπει να συνοδευθεί από αντίστοιχες ελληνορωσικές συμφωνίες. Και μόνο η παράδοση ενός λιμανιού της Βόρειας Ελλάδας (Θεσσαλονίκη ή Αλεξανδρούπολη) σε ρωσική εκμετάλλευση (μαζί ίσως με τους ελληνικούς σιδηροδρόμους ή έστω τμήμα τους) θα έβαζε οριστικά ταφόπλακα στον τουρκικό επεκτατισμό στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Τι λοιπόν περιμένουμε; Να στήσουν εξέδρα άντλησης πετρελαίου οι Τούρκοι στη Λήμνο; Την οποία – όπως και για την κυπριακή ΑΟΖ – θα αγοράσουν από το Αζερμπαιτζάν με το οποίο ηλιθίως συνεταιριζόμαστε;

 mignatiou

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"