Δείτε πρώτα το πόρισμα "Μπουμπούκου" για το Πολυτεχνείο του 1973
.
Σχετικά: 17 Νοέμβρη 1973 Πολυτεχνείο (Ιστορία) - TO «ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΣΕΒΑ»
Γράφτηκε το 2009 "Η κατάληψη του ΚΚΕ τότε και τώρα"
Άλλη μία επέτειος του Πολυτεχνείου πέρασε στην ιστορία. Η επέτειος παλιώνει και σιγά σιγά αλλάζει χαρακτήρα. Τα τελευταία χρόνια ο χώρος του Πολυτεχνείου κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις υφίσταται την κατάληψη της ΚΝΕ. Το ΚΚΕ σαν να επιθυμεί να ξεπλύνει την ντροπή του για την στάση του στην πραγματική κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973, όταν κατήγγειλαν τους πρωτεργάτες της εξέγερσης ως πράκτορες της χούντας, έχει επιδοθεί σε μια εκ των υστέρων κατάληψη. Ο χώρος θύμιζε περισσότερο φεστιβάλ της ΚΝΕ, η οποία κατέλαβε με τραπεζάκια όλη την αυλή, έβαλε στα κεντρικά σημεία δικά της πανώ, ακόμη και από τα μεγάφωνα ακούγονταν οι δικές της ανακοινώσεις, ενώ πλήθος κνιτάκια περιέφεραν με αναίδεια την άγνοιά τους μαζί με το ριζοσπάστη και τα κουπόνια της οικονομικής ενίσχυσης. Πραγματική αλλοίωση του χαρακτήρα της αυθόρμητης εξέγερσης της ελληνικής νεολαίας εναντίον της χούντας.
Για όσους το αγνοούν υπενθυμίζουμε την ύπαρξη του περιοδικού της ΚΝΕ σπουδάζουσας της Αντί ΕΦΕΕ , Πανσπουδαστική Νο 8, η οποία κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά τα γεγονότα και σε αυτή καταδικάζονταν ως πράκτορες της χούντας οι πρώτοι τριακόσιοι καταληψίες του Πολυτεχνείου στις 14 Νοεμβρίου του 1973, οι πρωτεργάτες δηλαδή της εξέγερσης. Την ύπαρξη αυτού του τεύχους το ΚΚΕ προσπαθεί όλα αυτά τα χρόνια, ανεπιτυχώς όμως, να αποκρύψει. Την ώρα που το ΚΚΕ κατήγγειλε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου ως προδότες, εκείνοι είτε κρύβονταν για να γλυτώσουν τη σύλληψη είτε «καλοπερνούσαν» στα μπουντρούμια της ασφάλειας.
Κάντε κλικ πάνω στις παρακάτω εικόνες:
Η τακτική άλλωστε του ΚΚΕ να καταγγέλλει παντού και πάντοτε ως πράκτορες όλους του άλλους αριστερούς , ακόμη και τους δικούς της, αν ενεργούν χωρίς εντολή, είναι πασίγνωστη και ιστορικά τεκμηριωμένη.
Άλλο ένα καταπληκτικό της χθεσινής πορείας ήταν η παρουσία στο μπλοκ του ΚΚΕ σημαιών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Τι ειρωνεία! Οι μόνες διαδηλώσεις που στάθηκε δυνατό να πραγματοποιηθούν στη σοσιαλιστική Αν. Γερμανία έγιναν λίγους μήνες πριν την πτώση του καθεστώτος από πλήθος λαού που ζητούσαν ελευθερία, όπως και τα παιδιά του Πολυτεχνείου.
Τι να πει κανείς για μιά «αριστερά» που υποστηρίζει ανελεύθερα, δηλαδή φασιστικά καθεστώτα!
Τέλος, η ισχυρότατη παρουσία της ΚΝΕ απέτρεψε την κατάληψη του χώρου από τους «αναρχικούς».
Για άλλη μια φορά τα ΚΝΑΤ συμπράττουν με την αστυνομία. Άλλωστε ο σοσιαλισμός που υποστηρίζει το ΚΚΕ δεν ήταν παρά ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος. Πως τώρα συμβιβάζεται η σύμπραξη με την αστυνομία και η επανάσταση μόνο τα κνιτάκια ξέρουν.
To φιάσκο με την "Ηλένια, το κορίτσι που σκότωσε η χούντα" στο Πολυτεχνείο του 1973
Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας όμορφης κοπέλας.
Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής συγκινητικά λόγια:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες της εποχής, μία από αυτές δε – η «Αυγή»- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: «ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε», λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απόγινες».
Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:»Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. Το Αμερικανικό Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.»
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε:». Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής».
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας – στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι - ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE» (το σκίτσο της διαφημίσεως το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, διάσημο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Aριστερά είναι η φωτό του Πολυτεχνείου και δεξιά η διαφήμιση.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, ασκήθηκε δίωξη κατά του Ηλιόπουλου για απάτη από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια και καταδικάστηκε στις 18/2/75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε, αλλά η απάτη είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών του Πολυτεχνείου και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε.
Απαντήσεις Σχόλια:
Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ
Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Και δεν υπάρχει πρωταγωνιστής εκείνης της περιόδου που να μη την καταγγέλλει ή να μη την αποκηρύσσει -αναλόγως της κομματικής του προέλευσης.
Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του ’74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Ομως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (…) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».
Η ειρωνεία είναι ότι στους «350» υπήρχαν και δεκάδες μέλη της «αντί-ΕΦΕΕ» και της ΚΝΕ! Το χειρότερο; Η εν λόγω καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» και όχι, τουλάχιστον, από «κάποια μέλη» που πιθανόν να εξέφραζε…
Τριάντα χρόνια μετά, ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει αποδειχθεί… ποιοι το συνέγραψαν. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση. Οι εικασίες πολλές, αλλά ο ίδιος ο Δ. Μαυρογένης, που εκείνη την περίοδο κρυβόταν κάπου στην Κρήτη, επισημαίνει σήμερα ένα γεγονός: το φυλλάδιο κυκλοφόρησε δέκα ημέρες μετά την εξάρθρωση του παράνομου κλιμακίου της ΚΝΕ στην Αθήνα.
«Ισως την έγραψαν και κάποιοι που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας ή που γλίτωσαν τη σύλληψη, ίσως ύποπτοι κύκλοι που αξιοποίησαν την εξάρθρωση» σημειώνει.
Ο ίδιος μόλις που πρόλαβε την εξέγερση, αφού αποφυλακίσθηκε από την ΕΣΑ με τη «γενική αμνηστία» τον Αύγουστο του ’73. Επίσης, ήταν ένας από τους επτά που, στο πατάρι της Αρχιτεκτονικής την δεύτερη ημέρα της εξέγερσης, προσπάθησαν εν μέσω πολιτικών διαξιφισμών να συμφωνήσουν στη συνέχιση ή στον τερματισμό της κατάληψης (οι άλλοι ήταν οι Γ. Παριανός και Αλ. Αλαβάνος από ΚΝΕ, Θ. Τσούρας και Ν. Μιχαλόπουλος από ΠΑΚ, Χ. Λάζος και Σ. Παππάς από Ρ.Φ.) Εκείνη η συνάντηση βαφτίσθηκε αργότερα… «κουκί» από τον διοικητή της ΕΣΑ Σπανό, εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχόντων και ως «κουκί» καθιερώθηκε στις μετέπειτα κωδικές αναφορές (την απόφαση για συνέχιση, τελικά, την πήρε η Συντονιστική).
Η επανόρθωση της Συντονιστικής
Η καταγγελία της «Πανσπουδαστικής» έπεσε σαν βόμβα στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν είτε στη φυλακή, είτε στην παρανομία. Η πρώτη μεταπολιτευτική ενέργεια 16 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, από όλες τις παρατάξεις, ήταν να συγκεντρωθούν (28 Σεπτεμβρίου 1974) και να εκδώσουν «τη μία και μοναδική ανακοίνωση εκτίμησης της εξέγερσης», ώστε να γίνει σαφές ότι «η άλλη» ήταν πλαστή:
«Οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονταν από τις συνελεύσεις των φοιτητών, των εργατών, των μαθητών. Στη βάση της πολιτικής θέλησης των Συνελεύσεων εκλέχτηκαν οι εκπρόσωποι, καθορίσθηκε το πολιτικό περιεχόμενο και εκφράσθηκε από τα μεγάφωνα, τους πολύγραφους, τον ραδιοφωνικό σταθμό», είναι η πρώτη εύγλωττη παράγραφος…
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 16/11/2003…»
Μάλιστα! Καταπληκτικό το «ντοκουμέντο» πράγματι! Η ΚΝΕ των νεκρών και των σακατεμένων, των φυλακισμένων και των παράνομων, καταγγέλλει σαν προβοκάτορες ακόμη και τα δικά της μέλη!
Έχουμε χρείαν άλλων αποδείξεων, ότι από τότε τουλάχιστον και μετά, ό,ποιος καταγγέλλεται σαν προβοκάτορας από το ΚΚΕ, δεν είναι παρά πούρος επαναστάτης, και οι καταγγέλλοντες τίποτε λιγότερο από ρεφορμιστές στην καλύτερη, μέχρι πουλημένοι στην χειρότερη των περιπτώσεων;
Καλά θα ήταν για κάποιους, αλλά δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα (όπως και τα «στοιχεία» τα οποία επικαλούνται), μας τα λένε κάπως αλλιώς.
-Αρχικά το έντυπο «πανσπουδαστική» δεν ήταν όργανο της ΚΝΕ όπως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά της Αντι-ΕΦΕΕ (υπήρχε και η μαριονέτα της χούντας-ΕΦΕΕ), ενός πλατιού αντιδικτατορικού παράνομου φοιτητικού σχηματισμού, στον οποίο η ΚΝΕ συμμετείχε μεν, δεν ήταν οργάνωση της, δε. Η λαθροχειρία (και ο γκεμπελισμός) ξεκινάει από το γεγονός της συνωνυμίας της φοιτητικής παράταξης της ΚΝΕ (ΠΚΣ) με το όνομα του αντιδικτατορικού έντυπου, και παρά το γεγονός πως η ΠΚΣ στην δικτατορία, απλά δεν είχε υδριθεί ακόμη. Ετσι λοιπόν το πρώτο «φάουλ» είναι καθαρό, αφού δεν γνωρίζουμε καν, εάν και ποια μέλη της ΚΝΕ μπορεί να συμμετείχαν στην σύνταξη του συγκεκριμένου τεύχους! Το έντυπο «πανσπουδαστική» αφήνεται να εννοηθεί σαν όργανο της ΚΝΕ, ενώ δεν ήταν τέτοιο! Μικρή η ζημιά θα μου πείτε (εφόσον η ΚΝΕ συμμετείχε στην αντι-ΕΦΕΕ), αλλά έχει την σημασία του για την κατανόηση του τρόπου δημιουργίας και διάδοσης των μύθων.
-Τώρα μπαίνει και το ζήτημα του τι ακριβώς έλεγε το συγκεκριμένο τεύχος της «πανσπουδαστικής». Στον τύπο ή το ίντερνετ, βρίσκουμε συνήθως κάποια αποσπάσματα (κάποτε αληθινά-κάποτε όχι) που συνήθως κοσμούνται και από την «αποδεικτική» φωτό του πρωτοσέλιδου. Το γεγονός πως στο πρωτοσέλιδο υπάρχουν μόνο καταγγελίες για την χουντική σφαγή στις 17/11 και τίποτε άλλο, μια και οι αναφορές σε «προβοκάτορες» βρίσκονται στην 4η σελίδα, δεν φαίνεται να έχει προβληματίσει κανέναν από τους διακινητές του μύθου που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να τον τσεκάρουν(!). Εμείς λοιπόν, μια και η αλήθεια δεν μας φοβίζει, κάναμε τον κόπο να ψάξουμε λίγο περισσότερο και βρήκαμε και τις τέσσερις σελίδες εδώ.
Τι λέει λοιπόν στην 4η σελίδα της η «Π»;
Λέει πως δημοσιεύει ένα κείμενο που της ήρθε από την «Συντονιστική επιτροπή αγώνα» του πολυτεχνείου, και «παρά τις επιφυλάξεις που η ίδια (η Πανσπουδαστική) κρατάει και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται, το χαιρετίζει σαν ένα ντοκουμέντο…» κλπ κλπ…
Οχι μόνο λοιπόν η «Π» δεν είναι όργανο της ΚΝΕ, αλλά ακόμη και στον βαθμό που η ΚΝΕ επηρεάζει την Αντι-ΕΦΕΕ (η οποία εκδίδει την «Π»), το κείμενο της «συντονιστικής» δημοσιεύται με «επιφυλάξεις και χρειάζεται συμπληρώσεις».
Τώρα, από που προκύπτει πως ένα κείμενο που υπογράφει η «συντονιστική επιτροπή αγώνα του πολυτεχνείου», και αναδημοσιέυεται «με επιφύλαξη», από ένα έντυπο της αντι-ΕΦΕΕ, αποτελεί και «ντοκουμέντο» των επίσημων θέσεων της ΚΝΕ, εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει…
Αφού λοιπόν είδαμε πως το περί ου ο λόγος κείμενο, ούτε της ΚΝΕ έιναι, ούτε σε κάποιο «όργανο» της ΚΝΕ αναδημοσιεύθηκε, ας δούμε λίγο και το τι ακριβώς λέει, μια και ελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να το διαβάσουν.
Η ανακοίνωση λοιπόν της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου έχει γραφτεί σαν απάντηση στις γνωστές αιτιάσεις της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων τα οποία εισχώρησαν στον πανεπηστημιακό χώρο με σκοπό την διασάλευσιν της δημοσίας τάξεως …κλπ».
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Σχετικά: 17 Νοέμβρη 1973 Πολυτεχνείο (Ιστορία) - TO «ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΣΕΒΑ»
Κάντε κλικ πάνω στις παρακάτω εικόνες:
Η τακτική άλλωστε του ΚΚΕ να καταγγέλλει παντού και πάντοτε ως πράκτορες όλους του άλλους αριστερούς , ακόμη και τους δικούς της, αν ενεργούν χωρίς εντολή, είναι πασίγνωστη και ιστορικά τεκμηριωμένη.
Άλλο ένα καταπληκτικό της χθεσινής πορείας ήταν η παρουσία στο μπλοκ του ΚΚΕ σημαιών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Τι ειρωνεία! Οι μόνες διαδηλώσεις που στάθηκε δυνατό να πραγματοποιηθούν στη σοσιαλιστική Αν. Γερμανία έγιναν λίγους μήνες πριν την πτώση του καθεστώτος από πλήθος λαού που ζητούσαν ελευθερία, όπως και τα παιδιά του Πολυτεχνείου.Τι να πει κανείς για μιά «αριστερά» που υποστηρίζει ανελεύθερα, δηλαδή φασιστικά καθεστώτα!
Τέλος, η ισχυρότατη παρουσία της ΚΝΕ απέτρεψε την κατάληψη του χώρου από τους «αναρχικούς».
Για άλλη μια φορά τα ΚΝΑΤ συμπράττουν με την αστυνομία. Άλλωστε ο σοσιαλισμός που υποστηρίζει το ΚΚΕ δεν ήταν παρά ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος. Πως τώρα συμβιβάζεται η σύμπραξη με την αστυνομία και η επανάσταση μόνο τα κνιτάκια ξέρουν.
To φιάσκο με την "Ηλένια, το κορίτσι που σκότωσε η χούντα" στο Πολυτεχνείο του 1973
Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής συγκινητικά λόγια:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες της εποχής, μία από αυτές δε – η «Αυγή»- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: «ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε», λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα «Τι απόγινες».
Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:»Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. Το Αμερικανικό Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.»
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε:». Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής».
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας – στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι - ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE» (το σκίτσο της διαφημίσεως το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, διάσημο φωτομοντέλο της εποχής, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Aριστερά είναι η φωτό του Πολυτεχνείου και δεξιά η διαφήμιση.
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, ασκήθηκε δίωξη κατά του Ηλιόπουλου για απάτη από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια και καταδικάστηκε στις 18/2/75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε, αλλά η απάτη είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών του Πολυτεχνείου και σε αυτήν, κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε.
Απαντήσεις Σχόλια:
Ο μύθος γύρω από το φύλλο της “Πανσπουδαστικής” νο.8
Ένα εξαιρετικό άρθρο-ανάλυση από το Γλόμπινγκ (για το αρχικό λινκ βλέπε στο τέλος της δημοσίευσης)
Το "επίμαχο" φύλλο νο. 8 της "Πανσπουδαστικής" (όργανο της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ)
Για την “Πανσπουδαστική νο 8″ (1+2)
Μέρες που είναι, είπαμε να πιάσουμε λίγο και άλλον έναν πολύ διαδεδομένο αστικό μύθο που επαναλαμβάνεται εν χορώ, από σχετικούς και άσχετους, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Αυτός δεν είναι άλλος από την περίφημη «Πανσπουδαστική νο8», μέσω της οποίας η ΚΝΕ καταδίκασε υποτίθεται, την κατάληψη του Πολυτεχνείου σαν έργο προβοκατόρων. Συμπυκνωμένη (γιατί με το πέρασμα των χρόνων προστίθεται συνεχώς και περισσότερη σάλτσα) αυτήν την άποψη μπορούμε να την βρούμε εκτός από τις διάφορες ανιστόριτες γκρούπες της «εξωκοινοβουλευτικής» και της «αναρχίας», σε ακροδεξιά(!) μπλογκ (με μια βόλτα στο google θα βρείτε και τέτοια), στην γνωστή και μη εξαιρετέα «καθημερινή»: («…Ενα κόμμα που τρέμει το αυθόρμητο και βδελύσσεται το ακαπέλωτο, και οι πορείες του οποίου γίνονται έξω από τον πραγματικό κόσμο, σε έναν άλλον κόσμο, παράλληλο, αυτόκλειστο και αυτοσυντηρούμενο, ποιον άλλον να ενοχλήσει εκτός ίσως από τα μέλη του εκείνα που έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η αναμονή του «καθαρού προλεταριακού κινήματος» δεν διαφέρει σε πολλά από την αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας και ότι εκείνη η διά της «Πανσπουδαστικής Νο 8 οξύτατη καταγγελία της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973, σαν «προβοκάτσιας», έχει αφήσει ανεξίτηλα και καθοδηγητικά τα σημάδια της;…») αλλά και στην «έγκριτη» κατά τα άλλα Ελευθεροτυπία , άρθρο της οποίας και παραθέτουμε σαν ενδεικτικό του «μύθου»:
«…Το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»Της ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΑΝΗ
Δεν υπάρχει «ζύμωση» στα αμφιθέατρα, κάθε φορά που συζητείται το Πολυτεχνείο, που να μη «χτυπά κόκκινο» στο άκουσμα μιας φράσης: «Πανσπουδαστική Νο 8». Και δεν υπάρχει πρωταγωνιστής εκείνης της περιόδου που να μη την καταγγέλλει ή να μη την αποκηρύσσει -αναλόγως της κομματικής του προέλευσης.
Πρόκειται για το αντιστασιακό φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος οκτώ, που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του ’74. Επιχείρησε να αποτιμήσει την εξέγερση και να απαντήσει στις συκοφαντίες της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων» που εισέβαλαν και έδρασαν στο Πολυτεχνείο. Ομως, από τη μία όχθη πέρασε στην άλλη: αφού κατήγγειλε «τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης», φοβούμενο εκτροπή του αγώνα, συνέχισε: «Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (…) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Παρέπεμπε -κατά γενική παραδοχή- στους 350 περίπου φοιτητές της Νομικής που διέκοψαν τη δική τους συνέλευση και με παρότρυνση του συναδέλφου τους από τη Φαρμακευτική (και μέλους της ΑΑΣΠΕ) Δ. Μαυρογένη έφθασαν, όλοι μαζί, από τη Σόλωνος στο Πολυτεχνείο. Σε άλλη σελίδα ο Δ. Μαυρογένης καταγγέλλεται ως «πράκτορας».
Η ειρωνεία είναι ότι στους «350» υπήρχαν και δεκάδες μέλη της «αντί-ΕΦΕΕ» και της ΚΝΕ! Το χειρότερο; Η εν λόγω καταγγελία εμφανίζεται να υπογράφεται από «τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» και όχι, τουλάχιστον, από «κάποια μέλη» που πιθανόν να εξέφραζε…
Τριάντα χρόνια μετά, ούτε το κείμενο έχει αποκηρυχθεί επισήμως από το ΚΚΕ, αλλά ούτε έχει αποδειχθεί… ποιοι το συνέγραψαν. Τα τότε στελέχη της ΚΝΕ, στην πλειονότητά τους, έχουν αποχωρήσει από το ΚΚΕ, ενώ το κόμμα δεν πήρε ποτέ θέση. Οι εικασίες πολλές, αλλά ο ίδιος ο Δ. Μαυρογένης, που εκείνη την περίοδο κρυβόταν κάπου στην Κρήτη, επισημαίνει σήμερα ένα γεγονός: το φυλλάδιο κυκλοφόρησε δέκα ημέρες μετά την εξάρθρωση του παράνομου κλιμακίου της ΚΝΕ στην Αθήνα.
«Ισως την έγραψαν και κάποιοι που βρίσκονταν εκτός Ελλάδας ή που γλίτωσαν τη σύλληψη, ίσως ύποπτοι κύκλοι που αξιοποίησαν την εξάρθρωση» σημειώνει.
Ο ίδιος μόλις που πρόλαβε την εξέγερση, αφού αποφυλακίσθηκε από την ΕΣΑ με τη «γενική αμνηστία» τον Αύγουστο του ’73. Επίσης, ήταν ένας από τους επτά που, στο πατάρι της Αρχιτεκτονικής την δεύτερη ημέρα της εξέγερσης, προσπάθησαν εν μέσω πολιτικών διαξιφισμών να συμφωνήσουν στη συνέχιση ή στον τερματισμό της κατάληψης (οι άλλοι ήταν οι Γ. Παριανός και Αλ. Αλαβάνος από ΚΝΕ, Θ. Τσούρας και Ν. Μιχαλόπουλος από ΠΑΚ, Χ. Λάζος και Σ. Παππάς από Ρ.Φ.) Εκείνη η συνάντηση βαφτίσθηκε αργότερα… «κουκί» από τον διοικητή της ΕΣΑ Σπανό, εξαιτίας του μικρού αριθμού συμμετεχόντων και ως «κουκί» καθιερώθηκε στις μετέπειτα κωδικές αναφορές (την απόφαση για συνέχιση, τελικά, την πήρε η Συντονιστική).
Η επανόρθωση της Συντονιστικής
Η καταγγελία της «Πανσπουδαστικής» έπεσε σαν βόμβα στους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν είτε στη φυλακή, είτε στην παρανομία. Η πρώτη μεταπολιτευτική ενέργεια 16 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής, από όλες τις παρατάξεις, ήταν να συγκεντρωθούν (28 Σεπτεμβρίου 1974) και να εκδώσουν «τη μία και μοναδική ανακοίνωση εκτίμησης της εξέγερσης», ώστε να γίνει σαφές ότι «η άλλη» ήταν πλαστή:
«Οι πολιτικές αποφάσεις παίρνονταν από τις συνελεύσεις των φοιτητών, των εργατών, των μαθητών. Στη βάση της πολιτικής θέλησης των Συνελεύσεων εκλέχτηκαν οι εκπρόσωποι, καθορίσθηκε το πολιτικό περιεχόμενο και εκφράσθηκε από τα μεγάφωνα, τους πολύγραφους, τον ραδιοφωνικό σταθμό», είναι η πρώτη εύγλωττη παράγραφος…
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 16/11/2003…»
Έχουμε χρείαν άλλων αποδείξεων, ότι από τότε τουλάχιστον και μετά, ό,ποιος καταγγέλλεται σαν προβοκάτορας από το ΚΚΕ, δεν είναι παρά πούρος επαναστάτης, και οι καταγγέλλοντες τίποτε λιγότερο από ρεφορμιστές στην καλύτερη, μέχρι πουλημένοι στην χειρότερη των περιπτώσεων;
Καλά θα ήταν για κάποιους, αλλά δυστυχώς για αυτούς η πραγματικότητα (όπως και τα «στοιχεία» τα οποία επικαλούνται), μας τα λένε κάπως αλλιώς.
-Αρχικά το έντυπο «πανσπουδαστική» δεν ήταν όργανο της ΚΝΕ όπως αφήνεται να εννοηθεί, αλλά της Αντι-ΕΦΕΕ (υπήρχε και η μαριονέτα της χούντας-ΕΦΕΕ), ενός πλατιού αντιδικτατορικού παράνομου φοιτητικού σχηματισμού, στον οποίο η ΚΝΕ συμμετείχε μεν, δεν ήταν οργάνωση της, δε. Η λαθροχειρία (και ο γκεμπελισμός) ξεκινάει από το γεγονός της συνωνυμίας της φοιτητικής παράταξης της ΚΝΕ (ΠΚΣ) με το όνομα του αντιδικτατορικού έντυπου, και παρά το γεγονός πως η ΠΚΣ στην δικτατορία, απλά δεν είχε υδριθεί ακόμη. Ετσι λοιπόν το πρώτο «φάουλ» είναι καθαρό, αφού δεν γνωρίζουμε καν, εάν και ποια μέλη της ΚΝΕ μπορεί να συμμετείχαν στην σύνταξη του συγκεκριμένου τεύχους! Το έντυπο «πανσπουδαστική» αφήνεται να εννοηθεί σαν όργανο της ΚΝΕ, ενώ δεν ήταν τέτοιο! Μικρή η ζημιά θα μου πείτε (εφόσον η ΚΝΕ συμμετείχε στην αντι-ΕΦΕΕ), αλλά έχει την σημασία του για την κατανόηση του τρόπου δημιουργίας και διάδοσης των μύθων.
-Τώρα μπαίνει και το ζήτημα του τι ακριβώς έλεγε το συγκεκριμένο τεύχος της «πανσπουδαστικής». Στον τύπο ή το ίντερνετ, βρίσκουμε συνήθως κάποια αποσπάσματα (κάποτε αληθινά-κάποτε όχι) που συνήθως κοσμούνται και από την «αποδεικτική» φωτό του πρωτοσέλιδου. Το γεγονός πως στο πρωτοσέλιδο υπάρχουν μόνο καταγγελίες για την χουντική σφαγή στις 17/11 και τίποτε άλλο, μια και οι αναφορές σε «προβοκάτορες» βρίσκονται στην 4η σελίδα, δεν φαίνεται να έχει προβληματίσει κανέναν από τους διακινητές του μύθου που δεν έχουν μπει καν στον κόπο να τον τσεκάρουν(!). Εμείς λοιπόν, μια και η αλήθεια δεν μας φοβίζει, κάναμε τον κόπο να ψάξουμε λίγο περισσότερο και βρήκαμε και τις τέσσερις σελίδες εδώ.
Τι λέει λοιπόν στην 4η σελίδα της η «Π»;
Λέει πως δημοσιεύει ένα κείμενο που της ήρθε από την «Συντονιστική επιτροπή αγώνα» του πολυτεχνείου, και «παρά τις επιφυλάξεις που η ίδια (η Πανσπουδαστική) κρατάει και τις συμπληρώσεις που πιστεύει πως χρειάζεται, το χαιρετίζει σαν ένα ντοκουμέντο…» κλπ κλπ…
Οχι μόνο λοιπόν η «Π» δεν είναι όργανο της ΚΝΕ, αλλά ακόμη και στον βαθμό που η ΚΝΕ επηρεάζει την Αντι-ΕΦΕΕ (η οποία εκδίδει την «Π»), το κείμενο της «συντονιστικής» δημοσιεύται με «επιφυλάξεις και χρειάζεται συμπληρώσεις».
Τώρα, από που προκύπτει πως ένα κείμενο που υπογράφει η «συντονιστική επιτροπή αγώνα του πολυτεχνείου», και αναδημοσιέυεται «με επιφύλαξη», από ένα έντυπο της αντι-ΕΦΕΕ, αποτελεί και «ντοκουμέντο» των επίσημων θέσεων της ΚΝΕ, εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει…
Αφού λοιπόν είδαμε πως το περί ου ο λόγος κείμενο, ούτε της ΚΝΕ έιναι, ούτε σε κάποιο «όργανο» της ΚΝΕ αναδημοσιεύθηκε, ας δούμε λίγο και το τι ακριβώς λέει, μια και ελάχιστοι έχουν μπει στον κόπο να το διαβάσουν.
Η ανακοίνωση λοιπόν της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου έχει γραφτεί σαν απάντηση στις γνωστές αιτιάσεις της ΕΣΑ περί «αναρχικών στοιχείων τα οποία εισχώρησαν στον πανεπηστημιακό χώρο με σκοπό την διασάλευσιν της δημοσίας τάξεως …κλπ».
Η σελίδα με την ανακοίνωση της "Συντονιστικής"
|
Το γεγονός πως όσοι καταγγέλλουν την ανακοίνωση της «συντονιστικής» σαν συκοφαντική, δικαιώνουν εμμέσως πλην σαφώς την …ΕΣΑ στην οποία το κείμενο απαντάει, δεν δείχνει να έχει προβληματίσει κανέναν, σχεδόν 40 χρόνια μετά. Το προσπερνάμε και συνεχίζουμε για να δούμε που ακριβώς καταγγέλλεται η κατάληψη του ΕΜΠ σαν έργο προβοκατόρων. Τέτοιο πράγμα βέβαια δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο! Και πως θα μπορούσε εξάλλου; Σε μία τέτοια περίπτωση η «συντονιστική» θα κατήγγειλε τον ίδιο τον …εαυτό της!
Τι αφορά λοιπόν η καταγγελία περί προβοκατόρων; Ας την δούμε:
«…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ)χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας (τι μου θυμίζει…;) γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»
Εδώ λοιπόν δεν καταγγέλλεται καμμία κατάληψη του ΕΜΠ. Εκείνο που καταγγέλλεται σαν προβοκατόρικο, είναι η προσπάθεια κάποιων μειοψηφιών να καπελώσουν (και μάλιστα προσπαθώντας να καταλάβουν τα μεγάφωνα του ΕΜΠ με την βία, όπως λέει παρακάτω) με τα δικά τους συνθήματα και πρακτικές, μία ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα έργο, το οποίο έχουμε βαρεθεί εξάλλου να το βλέπουμε σε κάθε κινητοποίηση, και μέχρι σήμερα.
Συνέβη όμως κάτι τέτοιο; Ας δώσουμε τον λόγο στον δηλωμένο «προβοκάτορα» και απαλλαγμένο κάθε φιλο-ΚΚΕ υποψίας, Στέργιο Κατσαρό ο οποίος αν και κρίνει τελείως διαφορετικά τα συμβάντα, επιβεβαιώνει το γεγονός της διάστασης πολιτικού προτάγματος και συνθημάτων, μεταξύ κάποιων συγκεκριμένων ομάδων και της πλειοψηφίας του κόσμου που βρίσκοταν εκεί.:
«…Τα συνθήματα πύκνωναν. Τα πιο πολλά στρέφονταν ενάντια στη Χούντα. Οι μαοϊκοί προσπαθούσαν να περάσουν κάποια δικά τους συνθήματα. Το σύνθημα «Λαοκρατία» ξυπνούσε κάποιους παλιούς γνώριμους ήχους και το φώναζαν πολλοί, αν και λίγο μουδιασμένα. Τα συνθήματα των αναρχικών, όπως «Κάτω το κράτος», δεν τα υιοθετούσε κανείς. … Αυτά βέβαια που συγκινούσαν το πλήθος και τα φώναζαν όλοι γενικά ήταν τα συνθήματα ενάντια στη Χούντα και τους Αμερικανούς…»
Γιατί όμως η «συντονιστική» θεωρεί προβοκάτορες όσους βάζουν «συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»; Το λέει παρακάτω «…Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»
Έχουν αυτοί οι φόβοι της «συντονιστικής» κάποια βάση; Αν κρίνουμε από την προπαγανδιστική γραμμή του καθεστώτος τόσο κατά την διάρκεια, όσο και μετά την καταστολή της εξέγερσης, επιβεβαιώνονται πλήρως! Αλωστε η ανακοίνωση, σε αυτές ακριβώς τις αιτιάσεις της χούντας απαντάει!
Ακόμη φυσικά δεν έχουμε δει κάτι εναντίον της κατάληψης του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα μετά την καταγγελία των προβοκατόρων διαβάζουμε: «…το σχέδιο όμως των Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA, απέτυχε παταγωδώς…»
Πότε απέτυχε; Στις 14 Νοέμβρη, όταν δηλαδή αποφασίζοταν η κατάληψη που αποτελούσε την ακύρωση των παραπάνω σχεδίων! Αρα το κείμενο της «Π» όχι απλά δεν καταγγέλει την κατάληψη του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα παρακάτω μας λέει πως «…ο Νοέμβρης του ’73 έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος…».
Όσο και αν ψάξουμε στο κείμενο, ο μύθος της «Πανσπουδαστικής νο8» δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.
Ενα πρόσθετο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των πάντα έξυπνων συντελεστών του ΙΟΥ της «Ελευθεροτυπίας» που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν το νο8 της «Πανσπουδαστικής» σαν …πλαστό! Γιατί μπορεί να κάνουν κάτι τέτοιο οι γνωστοί φόλα αντι-ΚΚΕ συντελεστές του ΙΟΥ; Τους πήρε άραγε ο πόνος να υπερασπίσουν την ΚΝΕ; Οχι φυσικά. Απλά μια και απευθύνονται σε ένα ευφυέστερο κοινό, γνωρίζουν πως δεν μιλάμε για ανακοίνωση της ΚΝΕ, αλλά της «συντονιστικής» του Πολυτεχνείου στην οποία εκτός της ΚΝΕ συμμετείχαν και όλες οι άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, μαζί φυσικά και με τον «Ρήγα Φεραίο» από τον οποίο προέρχονται. Ετσι λοιπόν προκειμένου να βγουν από την δύσκολη θέση να κάνουν κριτική στον Ρήγα ή να τα χαλάσουν με τους «αντιεξουσιαστές» φίλους τους, βάλθηκαν και αυτοί να καταστρέψουν (προς μεγάλη τους απογοήτευση φαντάζομαι) έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης…
Το κείμενο του ΙΟΥ εδώ.
3 στα 3!
Myth busted!
Αρχικό λινκ: http://e-globbing.blogspot.com/2011/11/8-12.html«…καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στον χώρο του Πολ)χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, …με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας (τι μου θυμίζει…;) γελοία αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»
Εδώ λοιπόν δεν καταγγέλλεται καμμία κατάληψη του ΕΜΠ. Εκείνο που καταγγέλλεται σαν προβοκατόρικο, είναι η προσπάθεια κάποιων μειοψηφιών να καπελώσουν (και μάλιστα προσπαθώντας να καταλάβουν τα μεγάφωνα του ΕΜΠ με την βία, όπως λέει παρακάτω) με τα δικά τους συνθήματα και πρακτικές, μία ευρύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Είναι ένα έργο, το οποίο έχουμε βαρεθεί εξάλλου να το βλέπουμε σε κάθε κινητοποίηση, και μέχρι σήμερα.
Συνέβη όμως κάτι τέτοιο; Ας δώσουμε τον λόγο στον δηλωμένο «προβοκάτορα» και απαλλαγμένο κάθε φιλο-ΚΚΕ υποψίας, Στέργιο Κατσαρό ο οποίος αν και κρίνει τελείως διαφορετικά τα συμβάντα, επιβεβαιώνει το γεγονός της διάστασης πολιτικού προτάγματος και συνθημάτων, μεταξύ κάποιων συγκεκριμένων ομάδων και της πλειοψηφίας του κόσμου που βρίσκοταν εκεί.:
«…Τα συνθήματα πύκνωναν. Τα πιο πολλά στρέφονταν ενάντια στη Χούντα. Οι μαοϊκοί προσπαθούσαν να περάσουν κάποια δικά τους συνθήματα. Το σύνθημα «Λαοκρατία» ξυπνούσε κάποιους παλιούς γνώριμους ήχους και το φώναζαν πολλοί, αν και λίγο μουδιασμένα. Τα συνθήματα των αναρχικών, όπως «Κάτω το κράτος», δεν τα υιοθετούσε κανείς. … Αυτά βέβαια που συγκινούσαν το πλήθος και τα φώναζαν όλοι γενικά ήταν τα συνθήματα ενάντια στη Χούντα και τους Αμερικανούς…»
Γιατί όμως η «συντονιστική» θεωρεί προβοκάτορες όσους βάζουν «συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις…»; Το λέει παρακάτω «…Για να μπορέσουν να απομονώσουν το κίνημα μας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με την βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει την συμπαράσταση του λαού…»
Έχουν αυτοί οι φόβοι της «συντονιστικής» κάποια βάση; Αν κρίνουμε από την προπαγανδιστική γραμμή του καθεστώτος τόσο κατά την διάρκεια, όσο και μετά την καταστολή της εξέγερσης, επιβεβαιώνονται πλήρως! Αλωστε η ανακοίνωση, σε αυτές ακριβώς τις αιτιάσεις της χούντας απαντάει!
Ακόμη φυσικά δεν έχουμε δει κάτι εναντίον της κατάληψης του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα μετά την καταγγελία των προβοκατόρων διαβάζουμε: «…το σχέδιο όμως των Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου, Παπαδόπουλου, CIA, απέτυχε παταγωδώς…»
Πότε απέτυχε; Στις 14 Νοέμβρη, όταν δηλαδή αποφασίζοταν η κατάληψη που αποτελούσε την ακύρωση των παραπάνω σχεδίων! Αρα το κείμενο της «Π» όχι απλά δεν καταγγέλει την κατάληψη του ΕΜΠ, αλλά αντίθετα παρακάτω μας λέει πως «…ο Νοέμβρης του ’73 έγινε σταθμός του λαϊκού μας κινήματος…».
Όσο και αν ψάξουμε στο κείμενο, ο μύθος της «Πανσπουδαστικής νο8» δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.
Ενα πρόσθετο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των πάντα έξυπνων συντελεστών του ΙΟΥ της «Ελευθεροτυπίας» που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν το νο8 της «Πανσπουδαστικής» σαν …πλαστό! Γιατί μπορεί να κάνουν κάτι τέτοιο οι γνωστοί φόλα αντι-ΚΚΕ συντελεστές του ΙΟΥ; Τους πήρε άραγε ο πόνος να υπερασπίσουν την ΚΝΕ; Οχι φυσικά. Απλά μια και απευθύνονται σε ένα ευφυέστερο κοινό, γνωρίζουν πως δεν μιλάμε για ανακοίνωση της ΚΝΕ, αλλά της «συντονιστικής» του Πολυτεχνείου στην οποία εκτός της ΚΝΕ συμμετείχαν και όλες οι άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, μαζί φυσικά και με τον «Ρήγα Φεραίο» από τον οποίο προέρχονται. Ετσι λοιπόν προκειμένου να βγουν από την δύσκολη θέση να κάνουν κριτική στον Ρήγα ή να τα χαλάσουν με τους «αντιεξουσιαστές» φίλους τους, βάλθηκαν και αυτοί να καταστρέψουν (προς μεγάλη τους απογοήτευση φαντάζομαι) έναν από τους πιο διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης…
Το κείμενο του ΙΟΥ εδώ.
Επιμύθιο:
Η όλη θεωρεία πως το ΚΚΕ καταδίκασε σαν «προβοκατόρικη» την κατάληψη του πολυτεχνείου το ’73, στηρίζεται σε ένα έντυπο που δεν είναι του ΚΚΕ, που αναδημοσιεύει μία ανακοίνωση που δεν είναι του ΚΚΕ, και που τέλος, δεν καταγγέλλει την κατάληψη!3 στα 3!
Myth busted!
βλέπε ακόμη:
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.