Σχετικό: Δημήτρης Μπάτσης «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα»
Ετικέτες: H σύμβαση Cooper, Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος,
Η ζωή και το έργο του Δημήτρη Μπάτση
Ότι ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο:
Το “Κατεστημένο” είχε πολλές και μεγάλες ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει απ’ αυτό έστω και λίγα διδάγματα.
Ο αναγνώστης δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πως σ’ αυτή τη μελέτη του1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας περιφερειακής, όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες και, μαζί, συγκεκριμένες” σημειώνει η Έλλη Παππά στην εισαγωγή του βιβλίου
Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα του Δημήτρη Μπάτση, στην έκδοση του 1977, μια μελέτη επίκαιρη το 2011.
«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθήσει και σ’ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή. Δημήτρης Μπάτσης Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»
“Στο έργο του κ. Μπάτση, με σαφήνεια και απλότητα που πραγματικά αιχμαλωτίζουν,αναπτύσσονται οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Δίνονται τα συμπεράσματα των τεχνικών μελετών, αναφορικά με την ύπαρξη των προϋποθέσεων, δηλαδή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, διατυπώνονται κρίσεις για την αξία των αριθμών που χαρακτηρίζουν τον όγκο των αποθεμάτων και το ενεργειακό δυναμικό. […] Κόστος, τιμή και κατανομή της ηλεκτρενέργειας γίνονται αντικείμενο λεπτολόγου διερεύνησης και το ενεργειακό βρίσκει τη λύση του στο πλαίσιο της λαϊκής ανοικοδόμησης. […] Η βαρειά βιομηχανία σαν βασικός συντελεστής στην εσωτερική συγκρότηση και οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας είναι η κύρια οικονομική θέση του έργου”. (Ν. Κιτσίκης, από τον πρόλογό του στην πρώτη έκδοση, Μάιος 1947) ———————
Λίλιαν Μπάτση: Ο Δημήτρης, η Λυδία λίθος μου
“Μια μέρα τσακώθηκα άσκημα με το βλάμη μου, τον είπα “Ηπειρώτη σουβλερομύτη και κακόν“. Κι αυτός με στόλισε ανταξίως. Και πάλι φύγαμε και πήγαμε μαζί στου Λουμίδη. Όταν φτάναμε εκεί εγώ δεν ήμουνα πια η φλύαρη φρεσκοδιανοούμενη, παρά καθόμουνα μουγκή γιατί ξαφνικά σκυλοβαριόμουν με όλη την παρέα και περίμενα ανυπόμονα την ώρα που θα ‘φτανε ο Δημήτρης.
Του διηγόμουνα τα βιώματά μου στην ξενιτιά, τις νοοτροπίες των ανθρώπων που είχα γνωρίσει και του έλεγα πως είχα αλλάξει πάρα πολύ στο διάστημα των τεσσάρων χρόνων του εξωτερικού και πως είχα δει ότι υπάρχουν γνώσεις που σε τραβούν πάρα πολύ και πως λογάριαζα μάλιστα να πάω στο Ινστιτούτο Morgan στην Αμερική να ειδικευτώ στη γενετική. […]
Του ‘λεγα ακόμη πως ίσως να καθόμουνα εδώ προς το παρόν να δουλέψω στο Ινστιτούτο Παστέρ για ένα διάστημα, αλλά πως δεν είχα ακόμη αποφασίσει τι θα κάνω και πως ο πατέρας μου ήτανε σύμφωνος να κάνω ό,τι θέλω. Κι εκείνος πάλι μου ‘λεγε τα σχέδιά του για το μέλλον, πως παρόλο που δούλευε σκληρά και είχε και τον “ΑΝΤΑΙΟ” να εκδίδει, φρόντιζε να τα καταφέρει να ξεφύγει για ένα διάστημα και να γράψει ένα άλλο βιβλίο που είχε κατά νου. […]
Ο Δημήτρης έγινε για μένα “η Λυδία λίθος” όπου τα γεγονότα της ζωής μου αποχτούσαν ή όχι αξία. Μόνον όταν τα συζητούσαμε μαζί ένιωθα πως υπήρχαν. Η σκέψη του είχε αρχίσει να χρωματίζει τη ζωή μου. Έλεγα πάντα: “Tι θα πει άραγε ο Μίμης γι αυτό;” Και προσπαθούσα να βάλω στο μυαλό του και την κρίση του να δουλέψει για μένα. Μ’ είχε με λίγα λόγια αφάνταστα επηρεάσει. Τα σχέδια και οι σκοποί της ζωής μου δεν με απασχολούσαν πια. Είχαν απαλειφθεί από τη σκέψη μου και το μόνο που ζούσα μέρα και νύχτα ήταν η καινούργια εμπειρία. […]
Κατά τις 8 το πρωί της Κυριακής 30 του Μάρτη χτύπησε το τηλέφωνο και με ξύπνησε. Ήταν μες στην κάμαρά μου. Το σήκωσα. Ήταν η κυρία Νάζου, γιαγιά ενός παιδικού μου φίλου. – Τους σκότωσαν, τους σκότωσαν, μου λέει. – Ποιους; – Το Δημητράκη και τους άλλους, τους σκότωσαν, σκότωσαν και το Μπελογιάννη κι άλλους δυο ακόμα.“
Απόσπασμα από το βιβλίο της Λίλιαν Μπάτση“Βαρύτατο τίμημα (1941-1952)” Εκδόσεις Δωδώνη, 1981. lydia-lithos-moy-lilian-mpatsi
.Η Ελλάδα θα βρεθεί κάτω από τον έλεγχο του διεθνούς μηχανισμού στήριξης λίγους μήνες πριν λήξει η ισχύς της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2010. Μια ακόμα διαβολική σύμπτωση?
Μ’αυτή η σύμβαση τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδας, καθώς κι ο υδάτινός μας πλούτος, τίθονταν υπό την αιγίδα ενός «Αμερικανικού consortium εταιρειών»! Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης(της εν λόγω σύμβασης) ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης, μαζί με τον Μπελογιάννη!
Από τους 12, που ήταν για «τουφέκι», επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Μπάτσης! Κανείς πρωθυπουργός και καμμιά κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε ποτέ με τον εντοπισμό και την εξόρυξη ορυκτών, στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, λ.χ. με σίδερο-χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα!
Πολλά χρόνια αργότερα, απο την πρώτη αποκάλυψη του Δημήτρη Μπάστη στις σελίδες του βιβλίου του, στις μέρες μας, για την ακρίβεια σε ειδική διάλεξη με θέμα: H βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, η οποία διοργανώθηκε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ, ο κεντρικός ομιλητής αναρωτήθηκε “πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή την στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία, όταν διαθέτει όχι μόνον όλες τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σ’αφθονία, αλλά και για ορισμένα απ’αυτά , είναι η μοναδική παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση..” Σύμφωνα λοιπόν με τον ομιλητή η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευθεί τα εξής “στρατηγικά ορυκτά”: Λιγνήτη, αλουμίνιο, βωξίτη, μαγγάνιο, νικέλιο, Σμηκτίτες, μαγνήσιο, χρωμίτη και ουράνιο. Αναλυτικά: 1. Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που άν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια απ’ την εισαγωγή πετρελαίου. 2. Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές. 3. Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού. 4. Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας. 5. Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται. 6. Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα. 7. Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. 8. Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. 9. Ουράνιο: Τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Ακόμα: Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, που περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο! Μια απόρρητη έκθεση, που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/02/1996, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμήθηκε η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου κι άλλων σπανίων μετάλλων, για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου, που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16 τοις εκατό, καθώς και άλλα σπάνια ορυκτά, όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται μόνον για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου στον κόσμο. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά του 1998 είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!
Τα συμπεράσματα για τον βαθμό υποτέλειας όλων των ελληνικών κυβερνήσεων απο την εποχή του Ι.Μεταξά μέχρι και σήμερα, δικά σας!
plateiaradio
Η σύμβαση cooper
Παραθέτω εδώ τις συμβάσεις με την εταιρεία COOPER και τους αντιπροσώπους της στην Ελλάδα: 1. ΦΕΚ Α’ 65/17.2.1940, Αναγκαστικός νόμος 2220/1940, «Περί κυρώσεως συμβάσεως δια την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού», download από LINK (αν δεν δουλεύει ο σύνδεσμος, βάλε στοιχεία ΦΕΚ στο Εθνικό Τυπογραφείο)
2. ΦΕΚ Α’ 481/30.10.1936, Βασιλ. Διάταγμα «Περί παροχής αδείας επί προθεσμία δια την εκπόνησιν μελέτης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων δια την εκμετάλλευσιν των πτώσεων των ποταμών Αλιάκμονος και Αχελώου και των χειμάρρων Μόρνου και Φείδαρι», download από LINK
Παραθέτω επίσης περιληπτικά ιστορικά στοιχεία για τη λίμνη των Κρεμαστών του Αχελώου, όπως τα περιγράφει ο Ν. Τσαβαλιάς εδώ: LINK
Από τα επίσημα και δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει ότι πράγματι η σύμβαση με την COOPER αφορούσε στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου. Από την παραπάνω σύντομη αφήγηση του Ν. Τσαβαλιά δεν προκύπτει ότι η εταιρεία Cooper είχε περαιτέρω ανάμιξη στο έργο. Την εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου την έχει η ΔΕΗ. Επιπλέον, όσον αφορά στον ορυκτό πλούτο στην Ελλάδα, από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει εταιρεία Cooper που κάνει ή έκανε ποτέ εκμετάλλευση ορυκτών. Οι περισσότερες μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες ήταν Ελληνικότατες (με εξαίρεση την Πεσινέ – που και αυτή σήμερα είναι Ελληνικών συμφερόντων). Εκτός και αν πιστεύεις ότι πίσω από τη ΔΕΗ, τη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη, το Σκαλιστήρη, το Μπάρλο, τους Βωξίτες Παρνασσού κλπ. κλπ. ήταν η Cooper με «μυστική συμφωνία» (τόσο μυστική που ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν).
Το αστείο είναι ότι η εταιρεία του Hugh Lincoln Cooper, που ήταν εξειδικευμένη στα υδροηλεκτρικά φράγματα, παρείχε τις υπηρεσίες της και για τον Στάλιν (αυτό βέβαια, διέφυγε προφανώς της προσοχής των «αρμοδίων»).
Οι σχετικές πηγές εδώ: 1. Hugh Lincoln Cooper, 1865 – 1937 ( http://www.asce.org/…x?id=2147487347 ) 2. Time Magazine, 17.6.1929 ( http://www.time.com/…,723746,00.html ) προσοχή, ο σύνδεσμος αυτός δεν έχει εγγυημένη ασφάλεια
Η «σύμβαση cooper» είναι ο Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Β’/17.02.1940).
Για τις αμφισβητήσεις επί της σύμβασης COOPER θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι τόσο αθώα όσο παρουσιάζεται. Μέσα στά άρθρα του αναγκαστικού νόμου 2220/1940 -κατά την άποψή μου- υπάρχει και μία δεύτερη σύμβαση η οποία αναφέρεται σαφώς στην εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου και στην ίδρυση συναφών βιομηχανιών. Στα άρθρα που αναφέρονται στην σύμβαση που αφορά στην κατασκευή και εκμετάλλευση υδροηλεκτρικού έργου, υπάρχει σαφής αναφορά σε αυτό. Σε άλλα υπάρχει μία επιτηδευμένη γενικότητα, ενώ όπου εξυπηρετεί την ανάδοχο εταιρία υπάρχει σαφής αναφορά σε ορυκτό πλούτο και μεταλλεύματα.
Οι επίμαχες αναφορές είναι στα παρακάτω άρθρα και εδάφια της σχετικής σύμβασης -αναγκαστικού νόμου 2220/1940 του ΦΕΚ 65/Β/ 17-2-1940: Στο Α Μέρος της Σύμβασης, Κεφάλαιο Ι΄άρθρο 1 παράγραφος 1, εδάφιο (στ) σελ. , Στο Β΄Μέρος της σύμβασης, άρθρο 52 σελ. 421), άρθρο 56 παράγραφος 1 (σελίς 422) και άρθρο 56 παράγραφοι 4 & 5 (σελ. 422), πάλι στο Α΄Μέρος της Σύμβασης, άρθρο 30, παράγραφοι 1 και 5 (σελ. 412).
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Ετικέτες: H σύμβαση Cooper, Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος,
Η ζωή και το έργο του Δημήτρη Μπάτση
Ότι ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο:
Το “Κατεστημένο” είχε πολλές και μεγάλες ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει απ’ αυτό έστω και λίγα διδάγματα.
Ο αναγνώστης δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πως σ’ αυτή τη μελέτη του1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας περιφερειακής, όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες και, μαζί, συγκεκριμένες” σημειώνει η Έλλη Παππά στην εισαγωγή του βιβλίου
Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα του Δημήτρη Μπάτση, στην έκδοση του 1977, μια μελέτη επίκαιρη το 2011.
Ο Νίκος Μπελογιάννης στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ, μαζί με τρεις συντρόφους του, τονΔημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη και τον Νίκο Καλούμενο στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί και εκτελούνται δια τυφεκισμού.
Ακολουθεί ο πρόλογος του Δημήτρη Μπάτση από το βιβλίο του Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, εκδ. Κέδρος, όπου -εκτός των άλλων- αποκαλύπτεται για πρώτη φορά η λεγόμενη “Σύμβαση Cooper” η οποία υπογράφτηκε το 1940 κι έληξε τον Δεκέμβρη του 2010. Επίσης, ένα αυτοβιογραφικό κείμενο της συζύγου του, από το βιβλίο της ...Βαρύτατο τίμημα (1941-1952), Εκδ. Δωδώνη. https://www.scribd.com/doc/78530432/%CE%97-%CE%92%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%99%CE%91-%CE%92%CE%99%CE%9F%CE%9C%CE%97%CE%A7%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91-1-%CE%94%CE%97%CE%9C-%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%A3%CE%97«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθήσει και σ’ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή. Δημήτρης Μπάτσης Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»
“Στο έργο του κ. Μπάτση, με σαφήνεια και απλότητα που πραγματικά αιχμαλωτίζουν,αναπτύσσονται οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Δίνονται τα συμπεράσματα των τεχνικών μελετών, αναφορικά με την ύπαρξη των προϋποθέσεων, δηλαδή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, διατυπώνονται κρίσεις για την αξία των αριθμών που χαρακτηρίζουν τον όγκο των αποθεμάτων και το ενεργειακό δυναμικό. […] Κόστος, τιμή και κατανομή της ηλεκτρενέργειας γίνονται αντικείμενο λεπτολόγου διερεύνησης και το ενεργειακό βρίσκει τη λύση του στο πλαίσιο της λαϊκής ανοικοδόμησης. […] Η βαρειά βιομηχανία σαν βασικός συντελεστής στην εσωτερική συγκρότηση και οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας είναι η κύρια οικονομική θέση του έργου”. (Ν. Κιτσίκης, από τον πρόλογό του στην πρώτη έκδοση, Μάιος 1947) ———————
Λίλιαν Μπάτση: Ο Δημήτρης, η Λυδία λίθος μου
“Μια μέρα τσακώθηκα άσκημα με το βλάμη μου, τον είπα “Ηπειρώτη σουβλερομύτη και κακόν“. Κι αυτός με στόλισε ανταξίως. Και πάλι φύγαμε και πήγαμε μαζί στου Λουμίδη. Όταν φτάναμε εκεί εγώ δεν ήμουνα πια η φλύαρη φρεσκοδιανοούμενη, παρά καθόμουνα μουγκή γιατί ξαφνικά σκυλοβαριόμουν με όλη την παρέα και περίμενα ανυπόμονα την ώρα που θα ‘φτανε ο Δημήτρης.
Του διηγόμουνα τα βιώματά μου στην ξενιτιά, τις νοοτροπίες των ανθρώπων που είχα γνωρίσει και του έλεγα πως είχα αλλάξει πάρα πολύ στο διάστημα των τεσσάρων χρόνων του εξωτερικού και πως είχα δει ότι υπάρχουν γνώσεις που σε τραβούν πάρα πολύ και πως λογάριαζα μάλιστα να πάω στο Ινστιτούτο Morgan στην Αμερική να ειδικευτώ στη γενετική. […]
Του ‘λεγα ακόμη πως ίσως να καθόμουνα εδώ προς το παρόν να δουλέψω στο Ινστιτούτο Παστέρ για ένα διάστημα, αλλά πως δεν είχα ακόμη αποφασίσει τι θα κάνω και πως ο πατέρας μου ήτανε σύμφωνος να κάνω ό,τι θέλω. Κι εκείνος πάλι μου ‘λεγε τα σχέδιά του για το μέλλον, πως παρόλο που δούλευε σκληρά και είχε και τον “ΑΝΤΑΙΟ” να εκδίδει, φρόντιζε να τα καταφέρει να ξεφύγει για ένα διάστημα και να γράψει ένα άλλο βιβλίο που είχε κατά νου. […]
Ο Δημήτρης έγινε για μένα “η Λυδία λίθος” όπου τα γεγονότα της ζωής μου αποχτούσαν ή όχι αξία. Μόνον όταν τα συζητούσαμε μαζί ένιωθα πως υπήρχαν. Η σκέψη του είχε αρχίσει να χρωματίζει τη ζωή μου. Έλεγα πάντα: “Tι θα πει άραγε ο Μίμης γι αυτό;” Και προσπαθούσα να βάλω στο μυαλό του και την κρίση του να δουλέψει για μένα. Μ’ είχε με λίγα λόγια αφάνταστα επηρεάσει. Τα σχέδια και οι σκοποί της ζωής μου δεν με απασχολούσαν πια. Είχαν απαλειφθεί από τη σκέψη μου και το μόνο που ζούσα μέρα και νύχτα ήταν η καινούργια εμπειρία. […]
Κατά τις 8 το πρωί της Κυριακής 30 του Μάρτη χτύπησε το τηλέφωνο και με ξύπνησε. Ήταν μες στην κάμαρά μου. Το σήκωσα. Ήταν η κυρία Νάζου, γιαγιά ενός παιδικού μου φίλου. – Τους σκότωσαν, τους σκότωσαν, μου λέει. – Ποιους; – Το Δημητράκη και τους άλλους, τους σκότωσαν, σκότωσαν και το Μπελογιάννη κι άλλους δυο ακόμα.“
Απόσπασμα από το βιβλίο της Λίλιαν Μπάτση“Βαρύτατο τίμημα (1941-1952)” Εκδόσεις Δωδώνη, 1981. lydia-lithos-moy-lilian-mpatsi
.Η Ελλάδα θα βρεθεί κάτω από τον έλεγχο του διεθνούς μηχανισμού στήριξης λίγους μήνες πριν λήξει η ισχύς της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2010. Μια ακόμα διαβολική σύμπτωση?
Μ’αυτή η σύμβαση τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδας, καθώς κι ο υδάτινός μας πλούτος, τίθονταν υπό την αιγίδα ενός «Αμερικανικού consortium εταιρειών»! Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης(της εν λόγω σύμβασης) ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης, μαζί με τον Μπελογιάννη!
Από τους 12, που ήταν για «τουφέκι», επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Μπάτσης! Κανείς πρωθυπουργός και καμμιά κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε ποτέ με τον εντοπισμό και την εξόρυξη ορυκτών, στην Ελλάδα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, λ.χ. με σίδερο-χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα!
Πολλά χρόνια αργότερα, απο την πρώτη αποκάλυψη του Δημήτρη Μπάστη στις σελίδες του βιβλίου του, στις μέρες μας, για την ακρίβεια σε ειδική διάλεξη με θέμα: H βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, η οποία διοργανώθηκε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ, ο κεντρικός ομιλητής αναρωτήθηκε “πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή την στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία, όταν διαθέτει όχι μόνον όλες τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σ’αφθονία, αλλά και για ορισμένα απ’αυτά , είναι η μοναδική παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση..” Σύμφωνα λοιπόν με τον ομιλητή η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευθεί τα εξής “στρατηγικά ορυκτά”: Λιγνήτη, αλουμίνιο, βωξίτη, μαγγάνιο, νικέλιο, Σμηκτίτες, μαγνήσιο, χρωμίτη και ουράνιο. Αναλυτικά: 1. Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που άν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια απ’ την εισαγωγή πετρελαίου. 2. Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές. 3. Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού. 4. Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας. 5. Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται. 6. Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα. 7. Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. 8. Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. 9. Ουράνιο: Τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Ακόμα: Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, που περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο! Μια απόρρητη έκθεση, που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/02/1996, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμήθηκε η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου κι άλλων σπανίων μετάλλων, για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου, που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16 τοις εκατό, καθώς και άλλα σπάνια ορυκτά, όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται μόνον για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου στον κόσμο. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά του 1998 είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!
Τα συμπεράσματα για τον βαθμό υποτέλειας όλων των ελληνικών κυβερνήσεων απο την εποχή του Ι.Μεταξά μέχρι και σήμερα, δικά σας!
plateiaradio
Η σύμβαση cooper
Παραθέτω εδώ τις συμβάσεις με την εταιρεία COOPER και τους αντιπροσώπους της στην Ελλάδα: 1. ΦΕΚ Α’ 65/17.2.1940, Αναγκαστικός νόμος 2220/1940, «Περί κυρώσεως συμβάσεως δια την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού», download από LINK (αν δεν δουλεύει ο σύνδεσμος, βάλε στοιχεία ΦΕΚ στο Εθνικό Τυπογραφείο)
2. ΦΕΚ Α’ 481/30.10.1936, Βασιλ. Διάταγμα «Περί παροχής αδείας επί προθεσμία δια την εκπόνησιν μελέτης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων δια την εκμετάλλευσιν των πτώσεων των ποταμών Αλιάκμονος και Αχελώου και των χειμάρρων Μόρνου και Φείδαρι», download από LINK
Παραθέτω επίσης περιληπτικά ιστορικά στοιχεία για τη λίμνη των Κρεμαστών του Αχελώου, όπως τα περιγράφει ο Ν. Τσαβαλιάς εδώ: LINK
Από τα επίσημα και δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει ότι πράγματι η σύμβαση με την COOPER αφορούσε στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου. Από την παραπάνω σύντομη αφήγηση του Ν. Τσαβαλιά δεν προκύπτει ότι η εταιρεία Cooper είχε περαιτέρω ανάμιξη στο έργο. Την εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου την έχει η ΔΕΗ. Επιπλέον, όσον αφορά στον ορυκτό πλούτο στην Ελλάδα, από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει εταιρεία Cooper που κάνει ή έκανε ποτέ εκμετάλλευση ορυκτών. Οι περισσότερες μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες ήταν Ελληνικότατες (με εξαίρεση την Πεσινέ – που και αυτή σήμερα είναι Ελληνικών συμφερόντων). Εκτός και αν πιστεύεις ότι πίσω από τη ΔΕΗ, τη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη, το Σκαλιστήρη, το Μπάρλο, τους Βωξίτες Παρνασσού κλπ. κλπ. ήταν η Cooper με «μυστική συμφωνία» (τόσο μυστική που ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν).
Το αστείο είναι ότι η εταιρεία του Hugh Lincoln Cooper, που ήταν εξειδικευμένη στα υδροηλεκτρικά φράγματα, παρείχε τις υπηρεσίες της και για τον Στάλιν (αυτό βέβαια, διέφυγε προφανώς της προσοχής των «αρμοδίων»).
Οι σχετικές πηγές εδώ: 1. Hugh Lincoln Cooper, 1865 – 1937 ( http://www.asce.org/…x?id=2147487347 ) 2. Time Magazine, 17.6.1929 ( http://www.time.com/…,723746,00.html ) προσοχή, ο σύνδεσμος αυτός δεν έχει εγγυημένη ασφάλεια
Η «σύμβαση cooper» είναι ο Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Β’/17.02.1940).
Για τις αμφισβητήσεις επί της σύμβασης COOPER θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι τόσο αθώα όσο παρουσιάζεται. Μέσα στά άρθρα του αναγκαστικού νόμου 2220/1940 -κατά την άποψή μου- υπάρχει και μία δεύτερη σύμβαση η οποία αναφέρεται σαφώς στην εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου και στην ίδρυση συναφών βιομηχανιών. Στα άρθρα που αναφέρονται στην σύμβαση που αφορά στην κατασκευή και εκμετάλλευση υδροηλεκτρικού έργου, υπάρχει σαφής αναφορά σε αυτό. Σε άλλα υπάρχει μία επιτηδευμένη γενικότητα, ενώ όπου εξυπηρετεί την ανάδοχο εταιρία υπάρχει σαφής αναφορά σε ορυκτό πλούτο και μεταλλεύματα.
Οι επίμαχες αναφορές είναι στα παρακάτω άρθρα και εδάφια της σχετικής σύμβασης -αναγκαστικού νόμου 2220/1940 του ΦΕΚ 65/Β/ 17-2-1940: Στο Α Μέρος της Σύμβασης, Κεφάλαιο Ι΄άρθρο 1 παράγραφος 1, εδάφιο (στ) σελ. , Στο Β΄Μέρος της σύμβασης, άρθρο 52 σελ. 421), άρθρο 56 παράγραφος 1 (σελίς 422) και άρθρο 56 παράγραφοι 4 & 5 (σελ. 422), πάλι στο Α΄Μέρος της Σύμβασης, άρθρο 30, παράγραφοι 1 και 5 (σελ. 412).
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.