«Συμβουλευτικής Επιτροπής Νομοθετικής Εργασίας» με 60 μέλη, σαν ένα είδος «κοινοβουλίου»
Βλέπε Οπωσδήποτε το σχετικό video: Οι εκλογές του 1970 στον Δήμο Αθηναίων
Η Συμβουλευτική επιτροπή θα είχε τον ρόλο βουλής με αρμοδιότητα την επεξεργασία νομοθετημάτων και συμβουλευτικού χαρακτήρα στην διακυβέρνηση. Στην πραγματικότητα ήταν όργανο της χούντας και τα μέλη εκλέχτηκαν όχι από την πλειοψηφία του λαού αλλά από εργατικές κι άλλες οργανώσεις που ελέγχονταν από τους συνταγματάρχες, στην ουσία διορίστηκαν.
Στις 10 Απριλίου του 1970 ο Παπαδόπουλος ανακοίνωσε τον σχηματισμό της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Αποτελείτο από 2 σώματα, το "Κεντρικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο" και το "Επαρχιακό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο". Το Κεντρικό Συμβούλιο συνήλθε στην Αθήνα, στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Στις 17 Νοεμβρίου 1970 ανακοινώθηκαν οι 526 υποψήφιοι και στις 29 Νοεμβρίου διεξάγονται οι εκλογές όπου εκλέγονται οι 92 από τους οποίους ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επιλέγει τους 46 και ορίζει ακόμα 10 της επιλογής του, όχι αποκλειστικά από τους εκλεγμένους. Στην ψηφοφορία ψήφισαν τα ελεγχόμενα από την χούντα διοικητικά συμβούλια της ΠΑΣΕΓΕΣ (αγροτών), ΓΣΣΕ (εργατών), ΑΣΒΕ (Βιοτεχνών), ΤΕΕ (τεχνιτών), ΣΕΕΣ (εμπόρων), ΣΕΔΣ (δικηγόρων), ΠΝΟ (ναυτικών), ΠΙΣ (ιατρών), ΣΕΒ (βιομηχάνων), τα Συνδικάτα, όλα τα δημοτικά συμβούλια, και μερικοί ακόμα εκλέκτορες. Συνολικά οι εκλέκτορες ήταν 1.240. Στις 12 Δεκεμβρίου 1971, διεξήχθηκαν οι δεύτερες εκλογές για νέα Συμβουλευτική Επιτροπή με περισσότερα μέλη, και με περισσότερες αρμοδιότητες. Εκλέκτορες στις δεύτερες εκλογές ήταν 10.666.
Κάποια από τα μέλη της επιτροπής ήταν οι :
Απόστολος Η. Βογιατζής, πρόεδρος
Κυριάκος Σπηλιωτόπουλος, Αντιπρόεδρος
Αλέξανδρος Τσάτσος, Β' αντιπρόεδρος
Νικόλαος Μέρτζος[1]
Ιωάννης Χαρίτος [2]
Γεώργιος Δεδόπουλος
Σπύρος Πατρινός
Κωνσταντίνος Τάτσης
Δημήτρης Δημόπουλος
Συγκεκριμένα από την εφημερίδα "Στόχος" αναφέρονται οι:
*Βογιατζής Απόστολος, *Σπηλιόπουλος Κυριάκος, *Τσάτσος Αλέξανδρος, Παπαδημητρίου Δημήτριος, *Βαγενάς Αργύριος, Βλαχάκης Σπυρίδων, Βοσνιάκος Αλέξανδρος, Γώγος Γρηγόριος, Δασκαλάκης Φρίξος, Δασκαλογιαννάκης Εμμανουήλ, Δέδες Γεώργιος, *Δεδόπουλος Γεώργιος, Δελήμπαση Ελένη, Δεσποτίδης Αλέξανδρος, Δημόπουλος Γεώργιος, Ευμοιρίδης Κωνσταντίνος, Ζυμάρης Κυριάκος, *Κακατσίδης Γεώργιος, Κανελλόπουλος Παναγιώτης, Καπετανάκης Αντωνιος, Κάππας Ζαχαρίας, Καραμάνος Νικόλαος, Κατωπόδης Γεράσιμος, Κόρκας Γεώργιος, Κοσσυβάκης Νικόλαος, Κούτσικος Χαράλαμπος, Κουτσοπίνας Δήμος, *Κωνσταντινίδης Αθανάσιος, Λιδωρίκη Βασιλική, *Μαλεβίτης Ηλίας, *Μέρμηγκας Σωκράτης, *Μέρτζος Νικόλαος, Μιχαλόπουλος Μιχαήλ, Μπέσης Λάζαρος, *Μωϋσίδης Θεοχάρης, Ναουμίδης Σπυρίδων, Νίτσος Παντελής, *Ξανθάκος Χρήστος, *Ξυδόπουλος Ιωάννης, Παναγιωτόπουλος Γεώργιος, Παντελίδης Παναγιώτης, Παπαδημητρίου Δημήτριος, Παπαευθυμίου Βασίλειος, Παπαντίνος Βασίλειος, *Πασσαλίδης Θεόδωρος, Πατέρας Γεώργιος, Πατρινός Σπυρίδων, *Πιπιλής Ιωάννης, Ποντίκας Πελοπίδας, Πουσκούρης Γεώργιος, Προκοπάκης Μιχαήλ, Ραζής Κωνσταντίνος, Ρέκκος Ιωάννης, Ρωμανού Ελένη, Σιώζος Θεοχάρης, Σπηλιάκος Δημήτριος, Στρανής Διονύσιος, Στρατηγάκης Αθανάσιος, *Σύρρος Σωτήριος, Τσιάβες Αντώνιος, *Φλούδας Αχιλλέας, *Φωτιάδης Ευάγγελος, *Χαρίτος Ιωάννης, Χατζάρης Νικόλαος, *Χατζηστεφανής Παναγιώτης, *Χελης Γεώργιος, Χριστινίδης Αλέξανδρος, Χρυσούλας Ζαχαρίας, Ψήφης Άγγελος.
Αλλά τι ήταν αυτή η «Συμβουλευτική Επιτροπή»; Πρόκειται για ένα σώμα διορισμένο από τη χούντα, με αρμοδιότητα να «εκφέρει γνώμην επί της αρχής και του εν γένει περιεχομένου των εις αυτήν παραπεμπομένων υπό του Πρωθυπουργού σχεδίων Νομοθετικών Διαταγμάτων». Στην πραγματικότητα ήταν ένα σώμα υποτακτικών της δικτατορίας, με μοναδική σκοπιμότητα να εμφανιστεί μια βιτρίνα «εκδημοκρατισμού» του χουντικού καθεστώτος. Η θέση του μέλους της «Συμβουλευτικής» ήταν έμμισθη, με «μηνιαία αποζημίωση» όχι μεγαλύτερη από τις απολαβές Γενικού Γραμματέα Υπουργείου, συν τα οδοιπορικά και -στην περίπτωση του προέδρου- έξοδα παραστάσεως (Ν.Δ. 959/1971).
Τη δημιουργία της «Επιτροπής» εξήγγειλε στις 10.4.70 ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος σε συνέντευξη Τύπου, ως μέτρο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος. Οπως εξήγησε στους ξένους και Ελληνες δημοσιογράφους, ο Παπαδόπουλος χρησιμοποίησε τον όρο «Συμβουλευτική Επιτροπή», γιατί θεωρούσε τη λέξη Βουλή «ολίγον κακόηχον». Εξηγώντας τον τρόπο που θα συγκροτήσει την Επιτροπή, ο δικτάτορας επαναλάμβανε στις 26.11.70 ότι η ονομασία «Μικρά Βουλή» είναι «άστοχος» για τη Συμβουλευτική: «Δεν πρόκειται περί Βουλής –μικράς ή μεγάλης. Είναι απλώς ένα σώμα το οποίον αποστολήν έχει να υποβοηθή συμβουλευτικώς την Εθνικήν Κυβέρνησιν». Εξηγώντας στα μέλη της Συμβουλευτικής το λόγο που τους μάζεψε, ο Παπαδόπουλος τους ανέλυσε τους σκοπούς της «Επαναστάσεως» καταχειροκροτούμενος (22.1.71).
Σήμερα κανείς πιά δεν θυμάται τη Συμβουλευτική. Η ιστορία την κατέγραψε ως μια αποτυχημένη προσπάθεια της χούντας να χρησιμοποιήσει μια ομάδα ανδρεικέλων για να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό και τη διεθνή κοινή γνώμη. Σύσσωμος ο δημοκρατικός πολιτικός κόσμος αντέδρασε από την πρώτη στιγμή στη νόθα αυτή «φιλελευθεροποίηση». Πρώτα πρώτα η Αριστερά και οι αντιστασιακές οργανώσεις που απέρριψαν κάθε ιδέα συμμετοχής σε αυτό το φιάσκο («Η αποδοχή της ηγετικής και ρυθμιστικής θέσης της στρατοκρατίας ισοδυναμεί με πολιτικό θάνατο για οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ή πολιτικό παράγοντα», Κομμουνιστική Επιθεώρηση, Ιούνης 1971). Ο ιστορικός του ΚΚΕ Σταύρος Ζορμπαλάς περιγράφει την Συμβουλευτική στο κεφάλαιο «Αδίστακτος δήμιος της δημοκρατίας» του βιβλίου του για τη δικτατορία: «Διέλυσαν (σ.σ. οι δικτάτορες) την παλιά βουλή που ασκούσε κάποιο αμυδρό έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία και στη θέση της έβαλαν τη μίνι-βουλή, που στο πρότυπο της βουλής του Φράνκο και της φασιστικής συντεχνιακής βουλής της Πορτογαλίας αποτελούνταν από διορισμένους και άβουλους εκπροσώπους του καθεστώτος με αποκλειστικά συμβουλευτική για τους δικτάτορες γνώμη» («Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1987, σ. 200).
Αλλά οι πιο έντονες καταγγελίες για τη Συμβουλευτική Επιτροπή προέρχονται από τον συντηρητικό πολιτικό κόσμο, τον οποίο υποτίθεται ότι θα προσέλκυε ο ελιγμός των συνταγματαρχών. Στις γνωστές του δηλώσεις από το Παρίσι κατά της δικτατορίας που δημοσιεύτηκαν στη "Βραδυνή" και τη "Θεσσαλονίκη" (23.4.73), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναφέρει μεταξύ των στοιχείων «παραπλανήσεως της διεθνούς κοινής γνώμης και εμπαιγμού του ελληνικού λαού», το γεγονός ότι «συνέστησε την Συμβουλευτικήν Επιτροπήν, η οποία δεν προβλέπεται καν από το Σύνταγμα για να δημιουργήση την εντύπωσιν ότι περιορίζει την αυταρχικότητα του καθεστώτος και να αποκτήση ένα κομματικό όργανο. Και ενώ απαγορεύει την πολιτική δραστηριότητα εις όλους τους Ελληνας, αναπτύσσει η ίδια έντονον προσπάθειαν καταδημαγωγήσεως του λαού και διασυρμού του πολιτικού κόσμου».
Η αντίδραση του δημοκρατικού πολιτικού κόσμου στη Συμβουλευτική Επιτροπή καταγράφεται από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της. Με δηλώσεις του ο Δημήτρης Παπασπύρου, τελευταίος πρόεδρος της νόμιμης βουλής (1965-1967), αναφερόμενος στα μέλη της Συμβουλευτικής, μίλησε τον Ιανουάριο του 1972 για «υποτελείς», «εγκαθέτους» και «μη ελεύθερους Ελληνες». Κάποιο μέλος της Συμβουλευτικής κατέθεσε μήνυση εναντίον του για εξύβριση και ασκήθηκε δίωξη. Σε υπεράσπιση του Παπασπύρου έκανε εκτενή δήλωση ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «μόνο υποτελείς και εγκάθετοι, δηλαδή τεταγμένοι να επιδοκιμάζουν τον αφέντην των, άρα εστερημένοι της ιδιότητος του ελευθέρου και υπερηφάνου Ελληνος πολίτου ήτο δυνατόν να χειροκροτήσουν ή να ανεχθούν τας στρεφομένας εναντίον ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας και εμμέσως εναντίον ολόκληρου του ελληνικού λαού ύβρεις και συκοφαντίας» (σ.σ. του Παπαδόπουλου).
Στο ημερολόγιό του ο Γεώργιος Ράλλης έχει καταγράψει την πρώτη του εντύπωση από τη Συμβουλευτική: «Πρόκειται για όργανο της κυβερνήσεως και φαντάζομαι ότι δόθηκε τόση έμφαση στη δημιουργία της Επιτροπής, από τη μια μεριά για να προκληθεί η εντύπωση πως έχουμε κάποια πρόοδο προς το αντιπροσωπευτικό σύστημα και από την άλλη για να δελεαστούν και υποβάλουν υποψηφιότητα νέοι άνθρωποι. Παρά τις προσπάθειες, όμως, αυτές, οι υποψήφιοι για τη ‘μικρή Βουλή’, μολονότι ο μισθός είναι μεγάλος, ήταν ελάχιστοι και στη μεγάλη τους πλειοψηφία ασήμαντοι» (25.1.71).
Ανάλογες είναι οι εκτιμήσεις και ξένων συγγραφέων που ασχολήθηκαν με την ιστορία της χούντας, όπως ο Κρις Γούντχαουζ, ο οποίος εκτιμά ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή υπήρξε το «μόνο μέτρο της χούντας που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά φασιστικό» (“The Rise and Fall of the Greek Colonels”, Granada, London, 1985, σ. 85).
Στο τίτλο αναφέρεται ο όρος σουρεαλιστικό: "Η σκέψη υπαγορεύεται χωρίς τον έλεγχο της λογικής και πέρα από κάθε αισθητικό ή ηθικό έλεγχο''.
Στρέφεται δηλαδή σε "ονειρικούς κόσμους, στο καταπιεσμένο υπο- συνείδητο, υποστηρίζοντας τον ''ψυχικό αυτοματισμό''. Ο αυτοματισμός, ή ''υπαγόρευση της σκέψης χωρίς τον έλεγχο της συνείδησης'', σημαίνει την παρέμβαση της τύχης και την παραίτηση του κριτικού πνεύματος." Η αποτύπωση αυτή σημαίνει και σηματοδοτεί τον ψυχισμό του μισού σχεδόν των ενεργών ψηφοφόρων, οι άλλοι μισοί εναπομείναντες απαξίωσαν ως φαίνεται την διαδικασία με τον πλέον εσφαλμένο τρόπο της ΜΗ συμμετοχής με την καταγραφή της όποιας δυσαρέσκειάς του πριμοδοτώντας στις δυνάμεις του μνημονίου να διατηρήσουν τα ποσοστά τους, να διασώσουν έστω και με τα πιο σκληρά μέτρα που θα επακολουθήσουν τα όποια "κεκτημένα" που τους διαθέτει ακόμη η Ε.Ε με ένα αμφισβητούμενο διακύβευμα της σταθερότητας και της δήθεν ευμάρειας μέσα στην ευρωζώνη έχοντας για φετίχ το ευρώ.
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι πιέσεις των ξένων δανειστών (λεγόμενων εταίρων) δημιούργησαν μέσω των παραπλανητικών δημοσκοπήσεων ένα πνεύμα δήθεν πόλωσης και επερχόμενης αστάθειας με μπαμπούλα την ακυβερνησία και την ομηρία του πρώτου κόμματος από τα μικρότερα και εξ αυτού εγκλώβισαν με τα ψευτοδιλήμματα την ελεύθερη βούληση των ψηφοφόρων στην ανέλπιστη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ.
Έτσι έχουμε μία ακόμη βεβιασμένη νίκη των δυνάμεων των μνημονίων που προβοκατόρικα υφάρπαξαν την ψήφο των λαϊκών δυνάμεων που αντιστάθηκαν με το δημοψήφισμα:
Αναλυτικά οι ιδιαιτερότητες του εκλογικού συστήματος που παράβλεψαν οι ΜΗ συμμετέχοντες στην χθεσινή ψηφοφορία:
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ;
Το Σύνταγμα εξουσιοδοτεί την νομοθετική εξουσία να προβλέψει με νόμο (αρ 54 Σ) το εκλογικό σύστημα (αναλογικό ή πλειοψηφικό), τον καθορισμό των εκλογικών περιφερειών και τον τρόπο κατανομής των εδρών με ανώτατο όριο 300 έδρες και κατώτατο 200 έδρες (αρ 51 Σ). Ο νόμος αυτός ονομάζεται εκλογικός νόμος, και ισχύει για τις επόμενες εκλογές εφόσον ψηφιστεί από τα 2/3 της Βουλής ή από τις μεθεπόμενες εφόσον ψηφιστεί από το ½ της Βουλής. Ο ισχύον εκλογικός νόμος είναι ο νόμος Σκανδαλίδη 3231/2004 όπως τροποποιήθηκε από τους νόμους Παυλόπουλου 3434/2006 και 3636/2008 και κωδικοποιήθηκε μαζί με άλλες εκλογικές διατάξεις στο Προεδρικό Διάταγμα 12/2012.Καθότι το 2008 δεν προέκυψε συναίνεση στην ψήφιση του, ο νέος εκλογικός νόμος δεν ίσχυσε στις εκλογές του 2009 αλλά θα ισχύσει για πρώτη φορά στις φετινές εκλογές (σσ. από τις βουλευτικές του 2012 και ύστερα). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι φετινές εκλογές δεν μπορούν να διεξαχθούν με άλλο εκλογικό σύστημα, μιας και όπως αναφέρθηκε η Βουλή έχει την δυνατότητα με αυξημένη πλειοψηφία 2/3 να ψηφίσει νέο εκλογικό νόμο με άμεση ισχύ που θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα του εκλογικού συστήματος, το μόνο που απαιτείται είναι η πολιτική πρωτοβουλία και η συγκατάθεση των 2 μεγάλων κομμάτων.
Η ΛΕΥΚΗ ΨΗΦΟΣ«Η λευκή ψήφος είναι έκφραση πολιτικής διαμαρτυρίας, για αυτό θεωρείται έγκυρη ψήφος» ή «η λευκή ψήφος πάει στο πρώτο κόμμα…..»Η ιστορία της λευκής ψήφου είναι πολυκύμαντη, και αυτό διότι μέχρι πρόσφατα υπήρχε διχογνωμία στην Νομολογία των Δικαστηρίων για το αν η λευκή ψήφος προσμετρείται στις έγκυρες. Το θέμα που δημιουργείται με την προσμέτρηση των λευκών, μπορεί να συσχετίζεται με τον χαρακτήρα της λευκής ψήφου, δεν υπολείπεται όμως άμεσων συνεπειών στην διαμόρφωση του εκλογικού μέτρου. Το εκλογικό μέτρο για την κατανομή εδρών σε μια εκλογική περιφέρεια προκύπτει από το άθροισμα όλων των έγκυρων ψήφων, διά του αριθμού των εδρών της περιφέρειας αυτής. Αν στις έγκυρες ψήφους προσθέσουμε και τις λευκές τότε αυξάνει το εκλογικό μέτρο και αντίστοιχα ο ελάχιστος αριθμός ψήφων που θα πρέπει να διαθέτει κάθε κόμμα για πάρει μια έδρα στην περιφέρεια αυτή.Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα δυσχεραίνονταν τα μεγαλύτερα κόμματα στο να παίρνουν περισσότερες έδρες σε μία περιφέρεια, και θα δυναμώνονταν εμμέσως τα μικρά κόμματα. Έχοντας υπόψη αυτήν την πρακτική συνέπεια που επιφέρει η προσμέτρηση των λευκών ψήφων στις έγκυρες το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (δικάζον ως Εκλογοδικείο) με την υπ’ αριθμ. 12/2005 απόφαση του έκρινε ότι η λευκή ψήφος δεν αποτελεί στατιστική καταγραφή διαμαρτυρίας, αλλά έκφραση του κυρίαρχου λαού και της βούλησης των εκλογέων για μη επιλογή των προτεινόμενων υποψηφίων, συνεπώς θα πρέπει να θεωρείται ως έγκυρη και να προσμετρείται ως ισόκυρη με τις υπόλοιπες έγκυρες ψήφους στην διαμόρφωση του εκλογικού μέτρου, αλλιώς θα παραβιάζεται η αρχή της ισότητας της ψήφου.Ο παντοδύναμος όμως νομοθέτης, κάνοντας χρήση της δυνατότητας του για αυθεντική ερμηνεία των νόμων (άρθρο 77 Σ) με τον Νόμο Παυλόπουλου 3434/06 ανέτρεψε την νομολογία του ΑΕΔ και επανέφερε την παλαιότερη νομολογία του ΣτΕ, ορίζοντας πλέον ότι τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρούνται στα έγκυρα και τούτο διότι δεν αποτελούν προτίμηση προς έναν υποψήφιο ή συνδυασμό. Ο αποκλεισμός των λευκών από την καταμέτρηση, στηρίζεται στην αμφισβητούμενη θεωρία ότι κάθε ψήφος φέρει την λειτουργία της ψηφοφορίας στην οποία ασκείται, δηλαδή ψήφος σε δημοψήφισμα είναι ψήφος-απόφαση, ενώ ψήφος σε εκλογές είναι ψήφος-αντιπροσώπευση. Άρα εφόσον η ψήφος σε εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων δεν λειτουργεί προς την αντιπροσώπευση κάποιου υποψηφίου, τότε δεν μπορεί να συμμετέχει στην διαμόρφωση του αποτελέσματος της αντιπροσώπευσης διότι αν ήθελε ο εκλογέας να συμμετείχε στο αποτέλεσμα θα εκδήλωνε ρητά την βούληση του.Συνέπεια αυτής της αλλαγής του εκλογικού νόμου, είναι ότι πλέον η λευκή ψήφος δεν συνυπολογίζεται στην διαμόρφωση του εκλογικού μέτρου και ως εκ τούτου δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα στον επηρεασμό της δύναμης των κομμάτων, ούτε στα μεγαλύτερα ούτε στα μικρότερα. Η μόνη συνέπεια που θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε είναι ότι πέρα από το πολιτικό μήνυμα που εμπεριέχει η λευκή ψήφος, η μη προσμέτρηση της στα έγκυρα την ισοδυναμεί πρακτικά με αποχή.
Άρα ενισχύειαναλογικά τα κοινοβουλευτικά κόμματα καθότι μειώνονται οι απαιτούμενες ψήφοι για να κατοχυρώσουν μία έδρα σε σχέση με την περίπτωση που αντί για λευκό ο εκλογέας ψήφιζε κάποιο κόμμα.51% ΛΕΥΚΑ ή ΑΠΟΧΗ«…Στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι/αποχή ξεπεράσουν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε οι εκλογές επαναλαμβάνονται….» ή «…τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης, πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση»Αν οι λευκές ψήφοι ξεπεράσουν το 50% δεν επιφέρουν καμία έννομη συνέπεια και ο λόγος είναι ότι βάσει του άρθρου 1 του Ν. 3434/06 δεν προσμετρούνται στο εκλογικό αποτέλεσμα με τις έγκυρες. Άλλωστε πουθενά στο Σύνταγμα ή σε Νόμο, δεν προβλέπεται επανάληψη των εκλογών λόγω αποχής ή λευκών ψήφων ακόμα και αν αυτά φτάσουν και το 90%. Απλά στις περιπτώσεις αυτές θα ετίθετο το ζήτημα της έλλειψης πολιτικής νομιμοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος, όχι όμως και της νομιμότητας αυτού.Βέβαια η ουσιαστική νομιμοποίηση μια έννομης τάξης, δεν προκύπτει μόνον από την τήρηση του Θεμελιώδους Νόμου (του Συντάγματος) αλλά και από την συναίνεση των κυβερνωμένων σε αυτήν, συναφώς μια δυσαρμονία του εκλογικού σώματος προς την κυβέρνηση δημιουργεί έλλειμμα Δημοκρατίας.Όσον αφορά τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) αυτές είναι περιορισμένες βάσει του Συντάγματος και σε αυτές δεν περιλαμβάνεται η δυνατότητα διάλυσης των κομμάτων, τα οποία θεωρούνται δικαϊκά αυθύπαρκτοι οργανωμένοι πολιτικοί σχηματισμοί με πολιτειακούς σκοπούς. Τα κόμματα προστατεύονται από το Σύνταγμα στο άρθρο 29 παρ. 1 εδ. 1, καθότι υπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελώντας την οργανωμένη έκφραση της λαϊκής βούλησης. Ως εκ τούτου η νομολογία και η θεωρία, τα θεωρεί υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων βάσει δεσμού δημοσίου δικαίου (άρθρο 29 Σ) αλλά αναγνωρίζει ότι η αυτονομία της δράσης τους ευρίσκεται στο πεδίο της ιδιωτικής βούλησης των μελών τους, και όχι του Κράτους, μιας και στην τελευταία περίπτωση κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με νόθευση της ελεύθερης λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Η ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ«Η ψήφος στα μικρά κόμματα μειώνει την δύναμη των μεγάλων κομμάτων» ή «ψήφος στα μικρά κόμματα βοηθά στην αλλαγή του συστήματος»Ενώ για την κατανομή των εδρών σε μια περιφέρεια το εκλογικό μέτρο προκύπτει από τις έγκυρες ψήφους διά των αριθμό των εδρών της περιφέρειας, για την κατανομή των εδρών σε ολόκληρη την επικράτεια και την εξαγωγή του ποσοστού της δύναμης κάθε κόμματος, το εκλογικό μετρό προκύπτει βάσει του εκλογικού νόμου από τον αριθμό των έγκυρων ψήφων όσων κομμάτων συγκέντρωσαν άνω του 3% (το ελάχιστο όριο για την είσοδο στην Βουλή) διά του αριθμού 250. Συνολικά οι έδρες του Κοινοβουλίου είναι 300, ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου 3636/08 προβλέπει σύστημα απλής αναλογικής για τις 250 έδρες (238 + 12 επικρατείας) και πλειοψηφικό σύστημα για τις επόμενες 50 στο πρώτο κόμμα, ανεξαρτήτως της διαφοράς αυτού από το δεύτερο, με σκοπό πάντα την δημιουργία σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (ο προηγούμενος νόμος Σκανδαλίδη προέβλεπε 40).Για να δικαιούται ένα κόμμα έδρες θα πρέπει να έχει ξεπεράσει το όριο του 3%, στην περίπτωση που δεν έχει ξεπεράσει το όριο αυτό, οι ψήφοι του κόμματος αυτού δεν υπολογίζονται στο εκλογικό μέτρο μιας και δεν συμμετέχει με το σύστημα της απλής αναλογικής στις 250 έδρες. Αυτό έχει ως συνέπεια οι ψήφοι των μικρών κομμάτων που δεν μπαίνουν στην Βουλή να επηρεάζουν το εκλογικό μέτρο υπέρ της αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος, παρέχοντας του ευκολότερα το bonus των 50 βουλευτών.Έτσι αν οι συνολικές ψήφοι των κομμάτων που δεν συγκεντρώσουν το όριο, είναι το 10% των εγκύρων ψήφων (4 κόμματα με 2,5%) τότε το εκλογικό μέτρο για την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος μειώνεται από 40,5% σε 38%, εάν πάλι οι ψήφοι αυτές ξεπεράσουν το 15%, το ποσοστό μειώνεται ακόμα περαιτέρω. Συνεπώς ακόμα και με <40% το πρώτο κόμμα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση 151 βουλευτών και αυτό διότι βάσει εκλογικού νόμου ευνοείται από τις ψήφους των κομμάτων που δεν συγκέντρωσαν 3%.Επιπλέον ακόμα και αν το πρώτο κόμμα δεν πάρει ούτε 30%, τότε μπορεί μαζί με το bonus 50 εδρών που παίρνει σε κάθε περίπτωση, να συνεργαστεί με ένα άλλο κόμμα, ώστε με συνολικό ποσοστό 40% και των δύο κομμάτων, να υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση.Ενώ στην περίπτωση της ψήφου σε μικρά κόμματα που δεν συγκεντρώνουν το 3% ενισχύεται το πρώτο κόμμα, στην περίπτωση της ψήφου σε μικρά κόμματα που όμως μπαίνουν στην Βουλή, τα πράγματα αλλάζουν. Όσα περισσότερα κόμματα εισέλθουν στην Βουλή τόσο δυσκολότερο καθίσταται για το πρώτο κόμμα να πάρει αυτοδυναμία και αυτό διότι οι ψήφοι των κομμάτων αυτών υπολογίζονται στο εκλογικό μέτρο, μειώνοντας έτσι τα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων.Συνεπώς καθίσταται δυσκολότερο για τα μεγάλα κόμματα να αποκτήσουν αυτοδυναμία, ούτως προκύπτει μια πολυκομματική Βουλή με 6 ή 8 κόμματα η οποία ωθεί στην δημιουργία συνεργασιών ώστε να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση, αναδιατάσσοντας το πολιτικό σκηνικό. Καθίσταται λοιπόν σαφές, ότι η ψήφος σε μικρό κόμμα διαφέρει ανάλογα με το αν αυτό καταφέρει να μπει ή όχι στην Βουλή, μιας και στην δεύτερη περίπτωση ουσιαστικά ευνοείται το πρώτο κόμμα το οποίο και παίρνει ευκολότερα αυτοδυναμία.
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ«Αν παραιτηθούν οι βουλευτές Επικρατείας και οι αναπληρωματικοί τους, τότε προκηρύσσονται γενικές εκλογές» ή «αν παραιτηθούν όλοι οι βουλευτές ενός κόμματος και οι αναπληρωματικοί τους, τότε προκηρύσσονται γενικές εκλογές»Σύμφωνα με τον εκλογικό Νόμο εάν μια βουλευτική έδρα κενωθεί και δεν υπάρχει αναπληρωματικός βουλευτής να την αποδεχθεί τότε διενεργούνται αναπληρωματικές (επαναληπτικές) εκλογές στην εκλογική περιφέρεια όπου κενώθηκε η έδρα, για την αναπλήρωση αυτής. Αναπληρωματική εκλογή είχαμε το 1992 στην Β’ Αθηνών για μία έδρα, μετά την έκπτωση του Δ. Τσοβόλα και την άρνηση όλων των αναπληρωματικών του, οπότε και επανελήφθησαν οι βουλευτικές εκλογές στην περιφέρεια αυτή για την άδεια έδρα.Ο εκλογικός νόμος όμως δεν διαχωρίζει το τι προβλέπεται για τις έδρες των βουλευτών Επικρατείας. Έτσι στην περίπτωση που παραιτηθούν βουλευτές Επικρατείας αλλά και οι αναπληρωματικοί τους, εφαρμόζεται η πρόβλεψη του εκλογικού νόμου για αναπληρωματικές εκλογές στην εκλογική περιφέρεια, που εν προκειμένω είναι όλη η επικράτεια. Οι εκλογές αυτές θα περιλαμβάνουν μόνον την αναπλήρωση των συγκεκριμένων κενών εδρών και όχι όλων των εδρών επικρατείας, δηλαδή αν κενωθούν 2 έδρες επικρατείας ενός κόμματος θα γίνουν εκλογές επικρατείας με την συμμετοχή όλων των κομμάτων, μόνο για τις 2 έδρες αυτές.Τα πράγματα όμως αλλάζουν στην περίπτωση παραίτησης όλων των Βουλευτών ενός κόμματος και των αναπληρωματικών τους, σε αυτήν την περίπτωση θα διενεργηθούν τόσες αναπληρωματικές εκλογές όσες είναι οι εκλογικές περιφέρειες στις οποίες είχε έστω και μία έδρα το κόμμα αυτό. Πρακτικά βέβαια κανένα κόμμα δεν έχει έστω και μια έδρα σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Ελλάδας, και τούτο διότι υπάρχουν οι μονοεδρικές περιφέρειες όπου ένα άλλο κόμμα μπορεί να έχει την μία έδρα της περιφέρειας αυτής. Συνεπώς ακόμα και αν παραιτηθούν οι Βουλευτές ενός μεγάλου κόμματος δεν θα είχαμε ποτέ την διεξαγωγή αναπληρωματικών εκλογών σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Ελλάδας όπως στις Εθνικές εκλογές.Ενώ όμως οι αναπληρωματικές εκλογές είναι υποχρεωτικές βάσει του εκλογικού νόμου, το Σύνταγμα προβλέπει μια περίπτωση στην οποία δεν χρειάζεται να πληρωθούν οι κενές έδρες μειώνοντας αυτοδικαίως και τον αριθμό των Βουλευτών. Έτσι στο άρθρο 53 παρ 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι βουλευτική έδρα που κενώθηκε μέσα στο τελευταίο έτος της περιόδου δεν συμπληρώνεται με αναπληρωματική εκλογή, εφόσον οι κενές έδρες δεν είναι περισσότερες από το ένα πέμπτο του όλου αριθμού των βουλευτών.
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ«Η ψήφος είναι υποχρεωτική, οι παραβάτες υφίστανται κυρώσεις εφόσον δεν υπάρχει λόγος ανωτέρας βίας ή μεγάλη χιλιομετρική απόσταση.»Μέχρι το 2001 στο κείμενο του Συντάγματος στο άρθρο 51 παρ. 5 υπήρχε η εξής διάταξη: «Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Νόμος ορίζει κάθε φορά τις εξαιρέσεις και τις ποινικές κυρώσεις». Όμως με την Συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 αφαιρέθηκε η τελευταία φράση περί κυρώσεων και διατηρήθηκε μόνον η εξαγγελία περί υποχρεωτικότητας της ψήφου, καθιστώντας έτσι την διάταξη αυτή ατελή. Ατελής διάταξη (leximperfecta) κατά το Δίκαιο ονομάζουμε έναν κανόνα δικαίου που στερείται κανονιστικού περιεχομένου, δηλαδή υποχρεωτικότητας μέσω συστήματος κυρώσεων ή άλλων διατυπώσεων, και πρακτικά εννόμων συνεπειών. Έτσι με την απαλοιφή στο Σύνταγμα της δυνατότητας έκδοσης εκτελεστικού νόμου για την υποχρεωτικότητα της ψήφου, υπερισχύει η διάσταση της ψήφου ως δικαιώματος παρά ως πολιτειακής υποχρέωσης του εκλογέα για την εκδήλωση της λαϊκής κυριαρχίας.Αυτό έχει ως συνέπεια ότι πλέον κάθε νόμος ή διάταξη που προβλέπει κυρώσεις, να στερείται Συνταγματικού ερείσματος και συνεπώς να τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας των. Έτσι οι κυρώσεις που συνεχίζει να προβλέπει το αρ. 117 του ΠΔ 26/2012 στερούνται νομιμότητας καθότι το ισχύον Σύνταγμα δεν προβλέπει πλέον, τον δια νόμου, περιορισμό του δικαιώματος της ψήφου, είτε με την θετική του διάσταση (συμμετοχή) είτε με την αρνητική του διάσταση (αποχή). Συνεπώς η θέσπιση εξαιρέσεων για την εκλογή (ηλικία άνω των 70, ή απόσταση άνω των 200χλμ) αλλά και οι κυρώσεις που προβλέπει ο εκλογικός νόμος, λογίζονται ως παραινετικέςόπως και η συνταγματική διάταξη στην οποία στηρίζονται. Για τον λόγο αυτό από το 2001 μέχρι και σήμερα δεν έχουν εφαρμοστεί ποτέ στην πράξη, αλλά και ούτε θα μπορούσαν μιας και στερούνται πλέον κανονιστικότητας ή εκτελεστότητας,
ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ- Συνασπισμοί ΚομμάτωνΌπως αναφέραμε παραπάνω ο εκλογικός νόμος στα πλαίσια του συστήματος της ενισχυμένης αναλογικής δίνει bonus 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, αυτό όμως που δεν είναι γνωστό είναι ότι το bonus αυτό μπορεί να δοθεί και σε έναν συνασπισμό κομμάτων εφόσον ο μέσος όρος των κομμάτων που τον απαρτίζουν λάβει μεγαλύτερο ποσοστό από ένα αυτοτελές κόμμα. Ωστόσο όταν ο νομοθέτης αναφέρεται σε μέσο όρο, εννοεί στο άρθρο 99 του ΠΔ 26/2012 το συνολικό ποσοστό του συνασπισμού δια του πλήθους των κομμάτων αυτού, άρα εάν ένας συνασπισμός πάρει συνολικά 50% αλλά απαρτίζεται από 5 κόμματα ο μέσος όρος του είναι μόλις 10%!- Πρώην ΠρωθυπουργοίΠέρα από την σκανδαλώδη εύνοια υπέρ αυτοτελών κομμάτων ο εκλογικός νόμος δείχνει και μια σκανδαλώδη εύνοια υπέρ των υποψηφίων πρώην πρωθυπουργών. Έτσι σύμφωνα με το άρθρο 72 παρ 8 του ΠΔ 26/2012 εάν σε κάποια εκλογική περιφέρεια κατεβαίνει υποψήφιος πρώην πρωθυπουργός τότε αυτός λογίζεται κατά αμάχητο τεκμήριο ότι λαμβάνει όλες τις ψήφους του συνδυασμού στην περιφέρεια αυτή. Με αυτό τον τρόπο οι πρώην πρωθυπουργοί αποκλείουν έτσι τους λοιπούς υποψηφίους από την πρώτη θέση εκλογιμότητας, όπως είδαμε και το 2004 με τον Κ. Σημίτη να παίρνει την έδρα του Πειραιά από τον Π. Φασούλα.
- Εκλογές με λίσταΟ εκλογικός νόμος περιέχει και την πρόβλεψη ότι εφόσον επαναπροκηρυχτούν εκλογές μέσα σε 18μήνες από τις προηγούμενες, τότε αυτές θα γίνουν με δεσμευμένη λίστα υποψηφίων όπως έγιναν οι εκλογές του 1985. Το ΠΔ 152/1985 στο οποίο και ρητά παραπέμπει ο εκλογικός νόμος στο άρθρο 72 παρ 11 του ΠΔ 26/2012, προβλέπει ότι Βουλευτές εκλέγονται οι πρώτοι κατά σειρά υποψηφία, της λίστας του ψηφοδελτίου όπως θα την καθορίσει το κόμμα ανά εκλογική περιφέρεια, και όχι οι πρώτοι σε σταυρούς προτίμησης. Πρόκειται δηλαδή για μια αντίστοιχη πρόβλεψη της διαδικασίας εκλογής των βουλευτών επικρατείας οι οποίοι και εκλέγονται ανάλογα με το ποσοστό κάθε κόμματος, κατά σειρά από λίστα υποψηφίων που αυτό καταρτίζει.
- Υπηρεσιακή ΚυβέρνησηΈνα επίσης στοιχείο που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι η υποχρέωση σύστασης υπηρεσιακής κυβέρνησης ή έστω αντικατάστασης συγκεκριμένων υπουργών με υπηρεσιακούς για την διενέργεια των εκλογών. Έτσι κατά το παρελθόν είδαμε να αλλάζουν με την προκήρυξη των εκλογών ο Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης ή και Τύπου με αντίστοιχους εξωκοινοβουλευτικούς, με την αιτιολογία της διασκέδασης κάθε φόβου για τυχόν κυβερνητική παρέμβαση στο έργο των εκλογών. Αυτό όμως που δεν ξέραμε είναι ότι ούτε το Σύνταγμα, ούτε ο Εκλογικός Νόμος θεσπίζουν μια τέτοια υποχρέωση, έτσι η πρακτική αυτή των τελευταίων ετών ανάγεται σε Συνταγματικό Έθιμο. Συνταγματικό έθιμο είναι η συνεχής και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά, με την πεποίθηση τήρησης κανόνα δικαίου, για την αντιμετώπιση κενών του Συντάγματος συμπληρωματικά. Έτσι η αντικατάσταση των μελών της κυβέρνησης με υπηρεσιακούς για την διενέργεια εκλογών, αποτελεί την Λυδία Λίθο της ωριμότητας και ουδετερότητας του πολιτικού μας συστήματος και του Συνταγματικού μας πολιτισμού.
Το κείμενο αναδημοσιεύεται από εδώ. Βασίζεται σε συνέντευξη του Κ. Ν. Κατσανέβα [Δικηγόρος, LL.M. Δημοσίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου] πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2012.
Δείτε και Διαβάστε τους 300 της νέας Βουλής – Όλα τα ονόματα
Με καταμετρημένο το 99,66% της Επικράτειας ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει 145 βουλευτές με δεύτερη τη Νέα Δημοκρατία με 75. Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή 18, η Δημοκρατική Συμπαράταξη με 17, το ΚΚΕ με 15, το Ποτάμι με 11, οι ΑΝΕΛ με 10 και η Ένωση Κεντρώων με 9.
Όλα τα ονόματα των βουλευτών που εκλέγονται στη νέα Βουλή μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου:
Α’ ΑθηνώνΣΥΡΙΖΑ: Αλέκος Φλαμπουράρης, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης
ΝΔ: Όλγα Κεφαλογιάννη, Βασίλης Κικίλιας, Ντόρα Μπακογιάννη, Νικήτας Κακλαμάνης
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μιχαλολιάκος (ο γραμματέας της ΧΑ θα επιλέξει την έδρα της Β’ Αθήνας για να εκλεγεί η σύζυγός του Ελένη Ζαρούλια)
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Κώστας Σκανδαλίδης
ΚΚΕ: Λιάνα Κανέλλη
Το Ποτάμι: Σπύρος Λυκούδης
ΑΝΕΛ: Έλενα Κουντουρά
Εν. Κεντρώων: Μάριος Γεωργιάδης
Β’ ΑθηνώνΣΥΡΙΖΑ: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Νίκος Παππάς, Γιάννης Μπαλάφας, Πάνος Σκουρλέτης, Νίκος Ξυδάκης, Νικόλαος Τόσκας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Γιώργος Δημαράς, Γιάννης Θεωνάς, Χρήστος Σπίρτζης, Βασιλική Κατριβάνου, Χαρά Καφαντάρη, Γιάννης Τσιρώνης, Ελένη Αυλωνίτου, Αννέτα Καββαδία, Στάθης Παναγούλης
ΝΔ: Βαγγέλης Μεϊμαράκης (έχει δηλώσει ότι θα κρατήσει την έδρα στην παραδοσιακή του περιφέρεια), Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Άδωνις Γεωργιάδης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Γιώργος Κουμουτσάκος, Αννα Καραμανλή, Σοφία Βούλτεψη, Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Κατερίνα Παπακώστα Σιδηροπούλου
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μιχαλολιάκος, Γεώργιος Γερμενής, Ηλίας Παναγιώταρος
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Φώφη Γεννηματά, Ανδρέας Λοβέρδος
ΚΚΕ: Δημήτρης Κουτσούμπας, Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης
Το Ποτάμι: Γρηγόρης Ψαριανός, Χάρης Θεοχάρης, Γιώργος Αμυράς
ΑΝΕΛ: Πάνος Καμμένος, Θανάσης Παπαχριστόπουλος (Αν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κρατήσει την έδρα του Ηρακλείου θα μπει στη Βουλή ο Τέρενς Κουίκ)
Εν. Κεντρώων: Βασίλης Λεβέντης, Γεώργιος-Δημήτριος Καρράς
Α’ ΠειραιώςΣΥΡΙΖΑ: Θεόδωρος Δρίτσας, Ελένη Σταματάκη, Κώστας Δουζίνας
ΝΔ: Κώστας Κατσαφάδος
Χρυσή Αυγή: Νίκος Κούζηλος
Εν. Κεντρώων: Αναστάσιος Κατσάρης
Β’ ΠειραιώςΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Βίτσας, Νίνα Κασιμάτη, Εύη Καρακώστα
ΝΔ: Γιάννης Τραγάκης
Χρυσή Αυγή: Γιάννης Λαγός
ΚΚΕ: Διαμάντω Μανωλάκου
ΑΝΕΛ: Δημήτρης Καμμένος
Εν. Κεντρώων: Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου
ΑττικήςΣΥΡΙΖΑ: Αριστείδης Μπαλτάς, Νάσος Αθανασίου, Πάνος Σκουρολιάκος, Γιώργος Πάντζας, Γιάννης Δέδες
ΝΔ: Μάκης Βορίδης, Γεωργία Μαρτίνου, Γιώργος Βλάχος, Θανάσης Μπούρας
Χρυσή Αυγή: Ηλίας Κασιδιάρης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Εύη Χριστοφιλοπούλου
ΚΚΕ: Γιάννης Γκιόκας
Το Ποτάμι: Γιώργος Μαυρωτάς
ΑΝΕΛ: Κώστας Κατσίκης
Εν. Κεντρώων: Δημήτριος Καβαδέλλας
Α’ ΘεσσαλονίκηςΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Παρασκευόπουλος, Γιάννης Αμανατίδης, Τάσος Κουράκης, Μάρκος Μπόλαρης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης
ΝΔ: Κώστας Καραμανλής, Κώστας Γκιουλέκας, Σταύρος Καλαφάτης, Ελενα Ράπτη
Χρυσή Αυγή: Αντώνης Γρέγος
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Βαγγέλης Βενιζέλος
ΚΚΕ: Γιάννης Δελής
Το Ποτάμι: Σταύρος Θεοδωράκης (την έδρα θα καταλάβει μάλλον η Χριστίνα Ταχιάου)
ΑΝΕΛ: Κώστας Ζουράρις
Εν. Κεντρώων: Βασίλης Λεβέντης (αν επιλέξει την έδρα)
Β’ ΘεσσαλονίκηςΣΥΡΙΖΑ: Σωκράτης Φάμελλος, Δημήτρης Μάρδας
ΝΔ: Θεόδωρος Καράογλου, Σάββας Αναστασιάδης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιώργος Αρβανιτίδης
ΚΚΕ: Θανάσης Βαρδαλής
Το Ποτάμι: Κατερίνα Μάρκου
ΑΝΕΛ: Γιώργος Λαζαρίδης
Εν. Κεντρώων: Αριστείδης Φωκάς
ΑιτωλοακαρνανίαςΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Βαρεμένος, Μαρία Τριανταφύλλου, Δημήτρης Δούρος
ΝΔ: Μάριος Σαλμάς, Κώστας Καραγκούνης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Δημήτρης Κωνσταντόπουλος
ΚΚΕ: Νίκος Μωραΐτης
ΑργολίδαςΣΥΡΙΖΑ: Γιάννης Γκιόλας
ΝΔ: Γιάννης Ανδριανός
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιάννης Μανιάτης
ΑρκαδίαςΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Παπαηλιού
ΝΔ: Κώστας Βλάσης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος
ΆρταςΣΥΡΙΖΑ: Όλγα Γεροβασίλη, Βασίλης Τσίρκας
ΝΔ: Γιώργος Στύλιος
ΑχαΐαςΣΥΡΙΖΑ: Σία Αναγνωστοπούλου, Κώστας Σπαρτίνος, Ανδρέας Ριζούλης
ΝΔ: Ανδρέας Κατσανιώτης
Χρυσή Αυγή: Μιχαήλ Αρβανίτης-Αβράμης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Φώφη Γεννηματά (Την έδρα θα καταλάβει ο Θόδωρος Παπαθεοδώρου, εφόσον η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κρατήσει την έδρα της στη Β’ Αθήνας, όπως έχει πει)
ΚΚΕ: Νίκος Καραθανασόπουλος
ΑΝΕΛ: Νίκος Νικολόπουλος
ΒοιωτίαςΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Θηβαίος
ΝΔ: Βαγγέλης Μπασιάκος Χρυσή Αυγή: Βαγγέλης Καρακώστας
ΓρεβενώνΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Μπγιάλας
ΔράμαςΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Καραγιαννίδης
ΝΔ: Δημήτρης Κυριαζίδης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Χαρά Κεφαλίδου
ΔωδεκανήσουΣΥΡΙΖΑ: Νεκτάριος Σαντορινιός, Δημήτρης Γάκης, Ηλίας Kαματερός, Γιώργος Αναστασιάδης
ΝΔ: Μάνος Κόνσολας
ΈβρουΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Καΐσας, Αναστασία Γκαρά, Δημήτρης Ρίζος
ΝΔ: Τάσος Δημοσχάκης
ΕύβοιαςΣΥΡΙΖΑ: Βαγγέλης Αποστόλου, Γιώργος Ακριώτης
ΝΔ: Σίμος Κεδίκογλου
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιάννης Μπουροδήμος
Χρυσή Αυγή: Νίκος Μίχος
ΚΚΕ: Γιώργος Μαρίνος
ΕυρυτανίαςΝΔ: Κώστας Κοντογεώργος
ΖακύνθουΣΥΡΙΖΑ: Σταύρος Κοντονής
ΗλείαςΣΥΡΙΖΑ: Έφη Γεωργοπούλου-Σαλτάρη, Δημήτρης Μπαξεβανάκης, Μάκης Μπαλαούρας
ΝΔ: Κώστας Τζαβάρας
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Γιάννης Κουτσούκος
ΗμαθίαςΣΥΡΙΖΑ: Φρόσω Καρασαρλίδου, Γιώργος Ουρσουζίδης, Χρήστος Αντωνίου
ΝΔ: Απόστολος Βεσυρόπουλος
ΗρακλείουΣΥΡΙΖΑ: Αλέξης Τσίπρας, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Σωκράτης Βαρδάκης
ΝΔ: Βαγγέλης Μεϊμαράκης (τη θέση του παίρνει ο Λευτέρης Αυγενάκης)
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Βασίλης Κεγκέρογλου
ΚΚΕ: Μανώλης Συντυχάκης
Το Ποτάμι: Σπύρος Δανέλλης
ΑΝΕΛ: Πάνος Καμμένος
ΘεσπρωτίαςΣΥΡΙΖΑ: Μάριος Κάτσης
ΝΔ: Βασίλης Γιόγιακας
ΙωαννίνωνΣΥΡΙΖΑ: Χρήστος Μαντάς, Γιάννης Στέφος, Μερόπη Τζούφη, Γιάννης Καραγιάννης
ΝΔ: Κώστας Τασούλας
ΚαβάλαςΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Εμμανουηλίδης, Κώστας Μορφίδης, Γιώργος Παπαφιλίππου
ΝΔ: Νίκος Παναγιωτόπουλος
ΚαρδίτσαςΣΥΡΙΖΑ: Σπύρος Λάππας, Χρυσούλα Κατσαβρία-Σιωροπούλου, Παναγιώτα Βράντζα
ΝΔ: Κώστας Τσιάρας
ΚαστοριάςΣΥΡΙΖΑ: Ολυμπία Τελιγιορίδου
ΝΔ: Μαρία Αντωνίου
ΚέρκυραςΣΥΡΙΖΑ: Φωτεινή Βάκη, Κώστας Παυλίδης
Χρυσή Αυγή: Ιωάννης Αϊβατίδης
ΚεφαλονιάςΣΥΡΙΖΑ: Αφροδίτη Θεοπεφτάτου
ΚιλκίςΣΥΡΙΖΑ: Θεόδωρος Παραστατίδης
ΝΔ: Γιώργος Γεωργαντάς
Χρυσή Αυγή: Χρήστος Χατζησάββας
ΚοζάνηςΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Δημητριάδης, Θεμιστοκλής Μουμουλίδης, Γιάννης Θεοφύλακτος, Γιώργος Ντζιμάνης
ΝΔ: Γιώργος Κασαπίδης
ΚορινθίαςΣΥΡΙΖΑ: Μαρία Θελερίτη, Γιώργος Ψυχογιός, Γιώργος Τσόγκας
ΝΔ: Χρήστος Δήμας
ΚυκλάδωνΣΥΡΙΖΑ: Νίκος Συρμαλένιος, Αντώνης Συρίγος, Νίκος Μανιός
ΝΔ: Γιάννης Βρούτσης
ΛακωνίαςΣΥΡΙΖΑ: Σταύρος Αραχωβίτης
ΝΔ: Θανάσης Δαβάκης
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Λεωνίδας Γρηγοράκος
ΛάρισαςΣΥΡΙΖΑ: Αλέξης Τσίπρας, Αννα Βαγενά, Νίκος Παπαδόπουλος (Αν δεν κρατήσει την έδρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα εκλεγεί ο Αστέρης Πάπρας)
ΝΔ: Μάξιμος Χαρακόπουλος, Χρήστος Κέλλας
Χρυσή Αυγή: Δέσποινα Σβερώνη-Χονδρονάσιου
ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Νίκος Τσιλιμίγκας
ΚΚΕ: Γιώργος Λαμπρούλης
ΛασιθίουΣΥΡΙΖΑ: Μανώλης Θραψανιώτης
ΝΔ: Γιάννης Πλακιωτάκης
ΛέσβουΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Πάλλης
ΝΔ: Χαράλαμπος Αθανασίου
ΚΚΕ: Σταύρος Τάσσος
ΛευκάδαςΝΔ: Θανάσης Καββαδάς
ΜαγνησίαςΣΥΡΙΖΑ: Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος, Κατερίνη Παπανάτσιου, Συμεών Μπαλλής, Δήμητρα Μανώλη, Ευαγγελία Τσουμπέκου
ΝΔ: Χρήστος Μπουκώρος
ΜεσσηνίαςΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Κατρούγκαλος, Παναγιώτα Κοζομπόλη-Αμανατίδη, Πέτρος Κωνσταντινέας
ΝΔ: Αντώνης Σαμαράς
Χρυσή Αυγή: Δημήτρης Κουκούτσης
ΞάνθηςΣΥΡΙΖΑ: Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, Στάθης Γιαννακίδης, Γρηγόριος Στογιαννίδης
ΠέλλαςΣΥΡΙΖΑ: Θεοδώρα Τζάκρη, Γιάννης Σηφάκης, Χρήστος Σμίας
ΝΔ: Γιώργος Καρασμάνης
ΠιερίαςΣΥΡΙΖΑ: Ελισσάβετ Σκουφά, Χαρίλαος Τζαμακλής, Αστέρης Καστόρης
ΝΔ: Κώστας Κουκοδήμος
ΠρέβεζαςΣΥΡΙΖΑ: Κώστας Μπάρκας
ΝΔ: Στέργιος Γιαννάκης
ΡεθύμνουΣΥΡΙΖΑ: Ανδρέας Ξανθός
ΝΔ: Γιάννης Κεφαλογιάννης
ΡοδόπηςΣΥΡΙΖΑ: Μουσταφά Μουσταφά
Το Ποτάμι: Ιλχάν Αχμέτ, Αγγελος Μαστραγγελής
ΣάμουΣΥΡΙΖΑ: Δημήτρης Σεβαστάκης
ΣερρώνΣΥΡΙΖΑ: Αφροδίτη Σταμπουλή
ΝΔ: Κώστας Αχ. Καραμανλής, Φωτεινή Αραμπατζή
Χρυσή Αυγή: Αρτέμης Ματθαιόπουλος
ΑΝΕΛ: Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά
Εν. Κεντρώων: Αναστάσιος Μεγαλομύστακας
ΤρικάλωνΣΥΡΙΖΑ: Θανάσης Παπαδόπουλος, Παναγιώτα Δριτσέλη, Χρήστος Σιμορέλης
ΝΔ: Κώστας Σκρέκας
ΦθιώτιδαςΣΥΡΙΖΑ: Απόστολος Καραναστάσης, Δημήτριος Βέττας, Θανάσης Μιχελής, Γιάννης Σαρακιώτης
ΝΔ: Χρήστος Σταϊκούρας
ΦλώριναςΣΥΡΙΖΑ: Κώστας Σέλτσας
ΝΔ: Γιάννης Αντωνιάδης
ΦωκίδαςΣΥΡΙΖΑ: Ηλίας Κωστοπαναγιώτου
ΧαλκιδικήςΣΥΡΙΖΑ: Κατερίνη Ιγγλέζη
ΝΔ: Γιώργος Βαγιωνάς
Χρυσή Αυγή: Σωτηρία Βλάχου
ΧανίωνΣΥΡΙΖΑ: Γιώργος Σταθάκης, Παύλος Πολάκης, Βάλια Βαγιωνάκη
Το Ποτάμι: Σταύρος Θεοδωράκης (αν κρατήσει την έδρα στη
γενέτειρά του)
ΧίουΣΥΡΙΖΑ: Ανδρέας Μιχαηλίδης
ΝΔ: Νότης Μηταράκης
Μετά τα παραπάνω και στο δια ταύτα μπορείτε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα με διορισμένους βολευτές έρμαια των αρχηγών του; να υπογράφουν χωρίς συνείδηση και εδώ τους επερχόμενους εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους που θα τελειώσουν την οικονομία της χώρας και θα εξαθλιώσουν και τους εναπομείναντες πολίτες που θεώρησαν οτι τα μνημόνια είναι η μόνη διέξοδος και η προσφορότερη λύση.
Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"
Νάσος
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.