Από το "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
12 Δεκέμβρη 1969: η Σφαγή στην Piazza Fontana (Μιλάνο Ιταλία)!
Η τυφλή βομβιστική επίθεση στην Αγροτική Τράπεζα της Πιάτσα Φοντάνα στο Μιλάνο, άφησε πίσω της 17 νεκρούς και 88 τραυματίες...
Σηματοδοτήθηκε η έναρξη της «Στρατηγικής της Έντασης» στην Ιταλία...
Οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, σε μία προσπάθεια κατάπνιξης της συνεχώς αυξανόμενης αριστεράς (σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό κόμμα), καθοδήγησαν σειρά τρομοκρατικών ενεργειών, χρησιμοποιώντας την ακροδεξιά και κατηγορώντας αναρχικές οργανώσεις και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς...
Ένα έγκλημα και με "ελληνική σφραγίδα"!
Ένα έγκλημα που συγκάλυψε την "ελληνική συμμετοχή" η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή το 1974, αρνούμενη το αίτημα της ιταλικής δικαιοσύνης για δικαστική συνδρομή.
Τότε αναζητούσαν αναρχικούς, αριστερούς...
Δολοφόνησαν τον αναρχικό Πινέλι...
Αποδείχτηκε και στα δικαστήρια πως ήταν έργο της Cia και της ακροδεξιάς!
Τη συμμετοχή της αμερικάνικης Cia και των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, αποκάλυψε ο Δρ. Guido Salvini, Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μιλάνο Ιταλίας. Ο δικαστής που δίκασε τους τρομοκράτες της σφαγής στην Piazza Fontana.. κι ο οποίος προλογίζει και το βιβλίο:
Ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μιλάνο Ιταλίας Δρ. Guido Salvini, παρουσιάζοντας το βιβλίο "Το ελληνικό Φοιτητικό Κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας στην Ιταλία", στα Χανιά, 6 Αυγούστου 2001, επισημαίνει για τη Σφαγή στην Piazza Fontana:
"Έχω ήδη πει πως η πρώτη και περισσότερο επικίνδυνη των σφαγών της Ιταλίας υπήρξε εκείνη της πλατείας Φοντάνα στο Μιλάνο, διότι οι εκτελεστές της σχεδίαζαν, αμέσως μετά, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ή τουλάχιστον τη διακοπή των Συνταγματικών δικαιωμάτων. Θέλω, λοιπόν, να σας δείξω το αντίγραφο μίας σελίδας, της 13.12.1969 (την επομένη της σφαγής ημέρα), μίας από τις περισσότερο επιθετικές εφημερίδες της άκρας δεξιάς εκείνης της εποχής, τη σελίδα ενός οργάνου του νεοφασιστικού κόμματος Movimento Sociale Italiano [Κοινωνικό Ιταλικό Κίνημα]. Στους τίτλους της εφημερίδας Il Secolo d'Italia διαβάζουμε "ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ", που αποδίδεται σε ομάδες της αριστεράς, και δίπλα, με αναφορά στην έξοδο της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, "ΧΑΜΗΛΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ". Ακριβώς στις 12.12.1969, πράγματι, κυρίως με πρωτοβουλία των σοσιαλδημοκρατιών των χωρών της Βόρειας Ευρώπης, την ίδια ώρα της σφαγής του Μιλάνο, η Ελλάδα των συνταγματαρχών είχε αναγκασθεί να αποχωρήσει από το Συμβούλιο της Ευρώπης και, στον τύπο της δεξιάς εκείνων των ημερών, τα δύο γεγονότα παρουσιάζονταν στην πράξη, συνδεδεμένα. Ίσως δεν ήταν τυχαίο. Η Ιταλία, πράγματι, που εκείνες τις ημέρες είχε την προεδρία στη Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ήταν ο κύριος παράγοντας ισορροπίας μεταξύ των χωρών που ήταν υπέρ και εκείνων που ήταν κατά της αποβολής της Ελλάδας. Ίσως, σπέρνοντας τρόμο και αναρχία στην Ιταλία, είχαν στόχο την αλλαγή θέσης της Ιταλίας που είχε ταχθεί υπέρ της αποβολής της Ελλάδας. Ίσως, με αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες στόχευαν να πείσουν μέρος του πολιτικού και στρατιωτικού ιταλικού κόσμου πως μόνον η "αποκατάσταση της τάξης", χάρη σε μία στρατιωτική επέμβαση όπως είχε γίνει στην Ελλάδα το 1967, μπορούσε να σώσει την Ιταλία από το χάος. Στην ουσία, το μήνυμα μπορούσε να είναι: κάντε όπως εμείς ή θα βρεθείτε σε μία κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Θα μπορούσε επίσης να είναι: μη χάνετε χρόνο με την αποβολή της Ελλάδας από την Ευρώπη, αλλά μιμηθείτε τις επιλογές της. Ας θυμηθούμε ότι, πέντε μόνο ημέρες πριν από τη σφαγή της πλατείας Φοντάνα, η αγγλική εφημερίδα The Observer είχε δημοσιεύσει την περιβόητη "ελληνική αναφορά", που είχε σταλθεί το Μάιο του 1969 από το Υπουργείο των Εξωτερικών της Ελλάδας προς τον πρεσβευτή της στη Ρώμη. Σ' αυτή την αναφορά περιγράφονταν η πρόοδος των σχέσεων μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών κύκλων των δύο χωρών και, με ικανοποίηση, η τρομοκρατική δράση των ομάδων της ιταλικής άκρας δεξιάς, που είχε ήδη ξεκινήσει τον Απρίλιο του 1969 με τις βόμβες στην Έκθεση του Μιλάνο και στο σιδηροδρομικό σταθμό της ίδιας πόλης. Αυτή η τρομοκρατική εκστρατεία, σύμφωνα με όσα έλεγε με σαφήνεια η αναφορά, είχε ως σκοπό να πείσει τους ιταλικούς κύκλους για την αποτελεσματικότητα της στρατιωτικής επέμβασης, πριν από δύο χρόνια, των ελλήνων συνταγματαρχών..." (ολόκληρη η ομιλία παρουσίασης του βιβλίου στα Χανιά, από τον Guido Salvini: ΕΔΩ)
Στον πρόλογο του βιβλίου "Φαινόμενα Τρομοκρατίας - Ο ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα αρχεία των Μυστικών Υπηρεσιών", ο δικαστής Guido Salvini, μεταξύ άλλων επισημαίνει:
"Στις 12.12.1969, πέντε βόμβες εκρήγνυνται ταυτοχρόνως στο Μιλάνο και τη Ρώμη. Ο εκρηκτικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε στην κεντρική αίθουσα της Εθνικής Αγροτικής Τράπεζας του Μιλάνο προκαλεί το θάνατο 17 πολιτών και 88 τραυματίζονται σοβαρά... Μετά τη σφαγή της Piazza Fontana, η τρομοκρατική επίθεση που φαίνεται να ωθούσε την Ιταλία στην επιβολή μίας "ελληνικής" λύσης, και χάρις στην κινητοποίηση των κομμάτων και των συνδικάτων, απέτυχε το σχέδιο για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση "έκτακτης ανάγκης", που θα επέφερε την αναστολή των Συνταγματικών εγγυήσεων και των δημοκρατικών ελευθεριών... Οι έρευνες κατευθύνονται εναντίον οργανώσεων που, έχουν εντοπιστεί εκ των προτέρων και αποτελούν εξιλαστήρια θύματα, όπως για τη σφαγή στην Piazza Fontana, οι αναρχικές οργανώσεις. Σημαντικά πειστήρια εξαφανίστηκαν (ορισμένα εξ αυτών ανακτήθηκαν από τους δικαστές μετά από εικοσιπέντε χρόνια). Κατασκευάστηκαν ψευδείς πληροφορίες ώστε γνωστοί νεοναζί μετατράπηκαν σε αναρχικούς ή φιλοκινέζους. Στελέχη της οργάνωσης Νέα Τάξη που είχαν σταθερές επαφές με τις Μυστικές Υπηρεσίες, όπως ο δημοσιογράφος Guido Giannettini και ο Marco Pozzan, έμπιστος άνθρωπος του Franco Freda, φυγαδεύονται από τη Στρατιωτική Μυστική Υπηρεσία, μόλις η Δικαιοσύνη αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητά τους για τη διερεύνηση των βομβιστικών επιθέσεων της 12ης Δεκέμβρη 1969...".
Συγκλονιστικός ο δικαστής Guido Salvini, για τις σχέσεις της Cia με την τρομοκρατία, αλλά και την ελληνική εμπλοκή:
"Την άνοιξη του 1995, ένας ιταλός πολίτης που εργαζόταν από πολλά χρόνια σε απόρρητες επιχειρήσεις για λογαριασμό του "σταθμού" της C.I.A. στο Μιλάνο, συνελήφθη ενώ έστελνε στην αμερικανική πρεσβεία της Ρώμης ένα φαξ στο οποίο περιγραφόταν η εξέλιξη των δικαστικών ερευνών των αρχών του Μιλάνο, με βάση πληροφορίες που είχε αποκτήσει παρανόμως από ένα μάρτυρα που βρισκόταν στη φυλακή για άλλους λόγους. Σ' αυτήν την αναφορά είναι σαφής η ανησυχία του για την πιθανή εμπλοκή, εξαιτίας της δικαστικής έρευνας, των αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών εκείνης της εποχής. Ο πράκτορας της CIA, που συνελήφθη έπ' αυτοφώρω, ομολόγησε με ειλικρίνεια ότι θεωρούσε την πράξη του όχι μόνο νόμιμη, αλλά και χρέος του να πληροφορεί τους ατλαντικούς συμμάχους για τους πιθανούς κινδύνους που θα επέφεραν οι νέες δικαστικές έρευνες των ιταλικών αρχών για θέματα του παρελθόντος που θα έπρεπε προφανώς να "λησμονηθούν"! Μία παρόμοια ανησυχία δεν πρέπει να εκπλήσσει. Η ιστορία του Carlo Digilio, πρώην στελέχους της Νέας Τάξης, του οποίου η συνεργασία με τις δικαστικές αρχές υπήρξε καθοριστική για να αποκαλυφθούν οι εκτελεστές της δολοφονικής σφαγής στην Piazza Fontana, ενοποιεί σε μία και μοναδική κατεύθυνση το πρόσφατο παρελθόν της Ιταλίας, της Ελλάδας και των χωρών του Ατλαντικού Συμφώνου. Ο Carlo Digilio, ο οποίος είχε κατασκευάσει προσωπικά τους εκρηκτικούς μηχανισμούς για τις βομβιστικές επιθέσεις της 12 Δεκέμβρη 1969, συμμετείχε στον ανατρεπτικό πυρήνα που δραστηριοποιούταν σ' ολόκληρη τη Βόρεια Ιταλία και κυρίως στη Βενετία. Στην κατάθεσή του διηγήθηκε για τα φορτία όπλων που προέρχονταν από την Ελλάδα και για άλλα φορτία όπλων που, στη δεκαετία του '70 η οργάνωσή του, μέσω του λιμανιού της Βενετίας, διοχέτευε στους τρομοκράτες της Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ που διοικούσε ο στρατηγός Γρίβας..."
Ολόκληρος ο πρόλογος του Guido Salvini, μέχρι σήμερα εν ενεργεία δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μιλάνο Ιταλίας, στο βιβλίο "Φαινόμενα Τρομοκρατίας - Ο ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα αρχεία των Μυστικών Υπηρεσιών": ΕΔΩ
Παρουσίαση του βιβλίου "Φαινόμενα Τρομοκρατίας- Ο ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα αρχεία των Μυστικών Υπηρεσιών" στη Ρώμη (29 Μάη 2003), Scuola Francese di Roma (Piazza Navona 62)
Σημαντική για τη σχέση της ελληνικής τρομοκρατίας με την ιταλική, είναι και η παρέμβαση του δικαστή Guido Salvini στην "Ελευθεροτυπία" (24 Απρίλη 2007):
Η Ιταλία και οι κολονέλοι
Από τη γειτονία μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας πηγάζουν ορισμένοι γεωπολιτικοί παράγοντες με σημαντικές αμοιβαίες επιδράσεις κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων που αναπτύχθηκε το φαινόμενου το οποίο είναι γνωστό ως «στρατηγική της έντασης».
Πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή στο πραξικόπημα των Ελλήνων Συνταγματαρχών στις 21/04/1967, το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τις οργανώσεις της ιταλικής άκρας δεξιάς και αποτέλεσε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ένα μοντέλο προς μίμηση από τη δική μας χώρα. Επιπροσθέτως, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής η παρουσία, σ' εκείνα τα χρόνια, ενός μεγάλου αριθμού ελλήνων στην Ιταλία, τόσο φιλικών προσκείμενων, όσο και πολέμιων του καθεστώτος, οι οποίοι ήταν εγγεγραμμένοι κυρίως σε πανεπιστήμια της Κεντρικής και της Νότιας Ιταλίας.
Επίσης, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ελλάδα, τον Απρίλη του 1968, στην επέτειο του πραξικοπήματος, περισσοτέρων από 50 εξτρεμιστών της δεξιάς, της Ordine Nuovo και της Avanguardia Nazionale, οι οποίοι προσκλήθηκαν από τη στρατιωτική κυβέρνηση μεταξύ εκείνων των ατόμων που έπειτα από λίγο θα εμπλέκονταν στις δικαστικές έρευνες για τις βομβιστικές επιθέσεις. Μεταξύ αυτών ο Mario Merlino, ο οποίος «προσηλυτίστηκε» αμέσως μετά από εκείνο το ταξίδι στα αναρχικά «πιστεύω».
Ηδη τον Ιούνιο του 1967 είχε ιδρυθεί στη Ρώμη ο ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας), με γραφεία στις κυριότερες πόλεις της Ιταλίας που διαθέτουν πανεπιστήμια, και ο οποίος αποτέλεσε αμέσως σημείο αναφοράς των πραξικοπηματιών της στρατιωτικής χούντας των Αθηνών, και του ανατέθηκε η προπαγανδιστική δραστηριότητα υπέρ της νέας κυβέρνησης, όπως και το καθήκον της «ηθικής επαγρύπνησης στο εθνικό πιστεύω των Ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία», και συνεπώς ουσιαστικά το καθήκον του ελέγχου, του φακελώματος των αντιφασιστών ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία.
Δεν είναι τυχαίο πως οι φοιτητές, που ήταν εγγεγραμμένοι στον ΕΣΕΣΙ, εμφανίστηκαν τις επόμενες χρονιές ως υποψήφιοι με τα ψηφοδέλτια της FUAN(1) στις φοιτητικές εκλογές και σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτή στην Πίζα τον Οκτώβρη του 1969(2), θα προσπαθήσουν μαζί με τους ιταλούς νεοφασίστες να εμποδίσουν με τη βία τις πρωτοβουλίες των φοιτητικών συλλόγων ελλήνων φοιτητών που εναντιώνονταν στο καθεστώς των συνταγματαρχών.
Ανάμεσα σε πολλά ακόμα γεγονότα που θα άξιζε να αναφέρουμε, σημειώνουμε ότι ήταν φοιτητές του ΕΣΕΣΙ και μισίνι (νεολαίοι του MSI) που θα γιορτάσουν στη Νάπολη, στις 28/10/1969, στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία την πορεία προς τη Ρώμη(3).
Κυρίως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το ΝΑΤΟ είχε μεταξύ των κύριων περιοχών στρατηγικού ενδιαφέροντος, τόσο την Ιταλία, όσο και την Ελλάδα, χώρες που συνορεύουν, από αντίθετες πλευρές, με τη Γιουγκοσλαβία του στρατάρχη Τίτο και συνεπώς είχε άμεσο ενδιαφέρον τόσο για κατασκοπευτική δράση στο εσωτερικό εκείνης της χώρας, όσο και για επιχειρήσεις φυγάδευσης ατόμων και αποστατών από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Εχουμε, κατόπιν, στις 7/12/1969, και συνεπώς λίγες μέρες πριν από τη σφαγή της Piazza Fontana, τη δημοσίευση από τον «Observer» της πασίγνωστης «Ελληνικής Εκθεσης»(4), που στάλθηκε το Μάη του 1969 από τον υπουργό των Εξωτερικών της Αθήνας στον πρεσβευτή του στη Ρώμη, και στην οποία περιγράφονται οι σχέσεις μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών των δύο χωρών, και όπου σκιαγραφείται η ευθύνη των οργανώσεων της ιταλικής άκρας δεξιάς στην εκστρατεία, που ήδη είχε ξεκινήσει τον Απρίλη του 1969 με τις βομβιστικές επιθέσεις στην Εκθεση και το ιταλικό γραφείο συναλλαγών στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου, με σκοπό να πειστούν οι Ιταλοί για την πριν από δύο χρόνια αρετή του πραξικοπήματος των ελλήνων αξιωματικών.
Ισως δεν είναι τυχαίο πως (η σφαγή της Piazza Fontana συνέβη) ακριβώς το πρωί της 12/12/1969, στο τέλος της μεγάλης σύγκρουσης στο εσωτερικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου η Ιταλία αποτελούσε την κύρια αιχμή της ζυγαριάς, μεταξύ του ευνοϊκού και του αντιτιθέμενου μετώπου για την εκδίωξη της Ελλάδας από τον ευρωπαϊκό οργανισμό, διακινδυνεύοντας ωστόσο, με αυτή την κίνηση, τη σταθερή παρουσία της στο εσωτερικό της ΝΑΤΟϊκής Συμμαχίας.
Επιπλέον, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70, η Ελλάδα θα γίνει η χώρα-καταφύγιο, όχι λιγότερο από την Ισπανία, για πολλούς καταζητούμενους από την ιταλική Δικαιοσύνη εξτρεμιστές της δεξιάς (μεταξύ αυτών ο Elio Massagrande της Ordine Nuovo, ο Cesare Ferri, ο Piero Battiston της La Fenice και ορισμένους συνωμότες του πραξικοπήματος Borghese), και θα συνεχίζει να διατηρεί αυτό τον ρόλο της βολικής οπισθοφυλακής μέχρι την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών.
δρ Guido Salvini
Από τη γειτονία μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας πηγάζουν ορισμένοι γεωπολιτικοί παράγοντες με σημαντικές αμοιβαίες επιδράσεις κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων που αναπτύχθηκε το φαινόμενου το οποίο είναι γνωστό ως «στρατηγική της έντασης».
Πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή στο πραξικόπημα των Ελλήνων Συνταγματαρχών στις 21/04/1967, το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τις οργανώσεις της ιταλικής άκρας δεξιάς και αποτέλεσε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ένα μοντέλο προς μίμηση από τη δική μας χώρα. Επιπροσθέτως, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής η παρουσία, σ' εκείνα τα χρόνια, ενός μεγάλου αριθμού ελλήνων στην Ιταλία, τόσο φιλικών προσκείμενων, όσο και πολέμιων του καθεστώτος, οι οποίοι ήταν εγγεγραμμένοι κυρίως σε πανεπιστήμια της Κεντρικής και της Νότιας Ιταλίας.
Επίσης, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ελλάδα, τον Απρίλη του 1968, στην επέτειο του πραξικοπήματος, περισσοτέρων από 50 εξτρεμιστών της δεξιάς, της Ordine Nuovo και της Avanguardia Nazionale, οι οποίοι προσκλήθηκαν από τη στρατιωτική κυβέρνηση μεταξύ εκείνων των ατόμων που έπειτα από λίγο θα εμπλέκονταν στις δικαστικές έρευνες για τις βομβιστικές επιθέσεις. Μεταξύ αυτών ο Mario Merlino, ο οποίος «προσηλυτίστηκε» αμέσως μετά από εκείνο το ταξίδι στα αναρχικά «πιστεύω».
Ηδη τον Ιούνιο του 1967 είχε ιδρυθεί στη Ρώμη ο ΕΣΕΣΙ (Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας), με γραφεία στις κυριότερες πόλεις της Ιταλίας που διαθέτουν πανεπιστήμια, και ο οποίος αποτέλεσε αμέσως σημείο αναφοράς των πραξικοπηματιών της στρατιωτικής χούντας των Αθηνών, και του ανατέθηκε η προπαγανδιστική δραστηριότητα υπέρ της νέας κυβέρνησης, όπως και το καθήκον της «ηθικής επαγρύπνησης στο εθνικό πιστεύω των Ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία», και συνεπώς ουσιαστικά το καθήκον του ελέγχου, του φακελώματος των αντιφασιστών ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία.
Δεν είναι τυχαίο πως οι φοιτητές, που ήταν εγγεγραμμένοι στον ΕΣΕΣΙ, εμφανίστηκαν τις επόμενες χρονιές ως υποψήφιοι με τα ψηφοδέλτια της FUAN(1) στις φοιτητικές εκλογές και σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτή στην Πίζα τον Οκτώβρη του 1969(2), θα προσπαθήσουν μαζί με τους ιταλούς νεοφασίστες να εμποδίσουν με τη βία τις πρωτοβουλίες των φοιτητικών συλλόγων ελλήνων φοιτητών που εναντιώνονταν στο καθεστώς των συνταγματαρχών.
Ανάμεσα σε πολλά ακόμα γεγονότα που θα άξιζε να αναφέρουμε, σημειώνουμε ότι ήταν φοιτητές του ΕΣΕΣΙ και μισίνι (νεολαίοι του MSI) που θα γιορτάσουν στη Νάπολη, στις 28/10/1969, στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία την πορεία προς τη Ρώμη(3).
Κυρίως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το ΝΑΤΟ είχε μεταξύ των κύριων περιοχών στρατηγικού ενδιαφέροντος, τόσο την Ιταλία, όσο και την Ελλάδα, χώρες που συνορεύουν, από αντίθετες πλευρές, με τη Γιουγκοσλαβία του στρατάρχη Τίτο και συνεπώς είχε άμεσο ενδιαφέρον τόσο για κατασκοπευτική δράση στο εσωτερικό εκείνης της χώρας, όσο και για επιχειρήσεις φυγάδευσης ατόμων και αποστατών από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Εχουμε, κατόπιν, στις 7/12/1969, και συνεπώς λίγες μέρες πριν από τη σφαγή της Piazza Fontana, τη δημοσίευση από τον «Observer» της πασίγνωστης «Ελληνικής Εκθεσης»(4), που στάλθηκε το Μάη του 1969 από τον υπουργό των Εξωτερικών της Αθήνας στον πρεσβευτή του στη Ρώμη, και στην οποία περιγράφονται οι σχέσεις μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών των δύο χωρών, και όπου σκιαγραφείται η ευθύνη των οργανώσεων της ιταλικής άκρας δεξιάς στην εκστρατεία, που ήδη είχε ξεκινήσει τον Απρίλη του 1969 με τις βομβιστικές επιθέσεις στην Εκθεση και το ιταλικό γραφείο συναλλαγών στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μιλάνου, με σκοπό να πειστούν οι Ιταλοί για την πριν από δύο χρόνια αρετή του πραξικοπήματος των ελλήνων αξιωματικών.
Ισως δεν είναι τυχαίο πως (η σφαγή της Piazza Fontana συνέβη) ακριβώς το πρωί της 12/12/1969, στο τέλος της μεγάλης σύγκρουσης στο εσωτερικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου η Ιταλία αποτελούσε την κύρια αιχμή της ζυγαριάς, μεταξύ του ευνοϊκού και του αντιτιθέμενου μετώπου για την εκδίωξη της Ελλάδας από τον ευρωπαϊκό οργανισμό, διακινδυνεύοντας ωστόσο, με αυτή την κίνηση, τη σταθερή παρουσία της στο εσωτερικό της ΝΑΤΟϊκής Συμμαχίας.
Επιπλέον, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70, η Ελλάδα θα γίνει η χώρα-καταφύγιο, όχι λιγότερο από την Ισπανία, για πολλούς καταζητούμενους από την ιταλική Δικαιοσύνη εξτρεμιστές της δεξιάς (μεταξύ αυτών ο Elio Massagrande της Ordine Nuovo, ο Cesare Ferri, ο Piero Battiston της La Fenice και ορισμένους συνωμότες του πραξικοπήματος Borghese), και θα συνεχίζει να διατηρεί αυτό τον ρόλο της βολικής οπισθοφυλακής μέχρι την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών.
δρ Guido Salvini
Δικαστής στο Μιλάνο
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ «ΙΟΥ»:
1. FUAN: Νεοφασιστική φοιτητική οργάνωση, καθοδηγούμενη από το MSI.
2. Στα επεισόδια αυτά δολοφονήθηκε και ιταλός αντιφασίστας φοιτητής.
3. Πρόκειται για ελληνοϊταλική κωμωδία: οι Ιταλοί γιόρταζαν την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, μαζί με τους Ελληνες που γιόρταζαν το «Οχι» στο φασισμό!
4. Είναι η γνωστή «Εκθεση Κοττάκη». Αναδημοσιεύεται πλήρης στα βιβλία του Νίκου Κλειτσίκα.
_________________
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ «ΙΟΥ»:
1. FUAN: Νεοφασιστική φοιτητική οργάνωση, καθοδηγούμενη από το MSI.
2. Στα επεισόδια αυτά δολοφονήθηκε και ιταλός αντιφασίστας φοιτητής.
3. Πρόκειται για ελληνοϊταλική κωμωδία: οι Ιταλοί γιόρταζαν την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, μαζί με τους Ελληνες που γιόρταζαν το «Οχι» στο φασισμό!
4. Είναι η γνωστή «Εκθεση Κοττάκη». Αναδημοσιεύεται πλήρης στα βιβλία του Νίκου Κλειτσίκα.
_________________
Η τυφλή βομβιστική δολοφονική επίθεση στην Αγροτική Τράπεζα της Πιάτσα Φοντάνα στο Μιλάνο, σηματοδότησε και την οργάνωση της μαζικής απάντησης του αντιφασιστικού κινήματος στην Ιταλία, που ανέτρεψε τους σχεδιασμούς των τρομοκρατών... Οι αθώοι που δολοφονήθηκαν, αξίζουν την αιώνια μνήμη μας...
"Οι αναμνήσεις μας είναι η δύναμή μας.
Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη
οι ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας
κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει
εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,
όπως θα ανάβαμε πυρσούς"
Βίκτωρ Ουγκό, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.