Γράμμα (με e-mail) που ήλθε από την φίλη μας την κα Βίτσα: Ανακήρυξα προσφάτως το 2015, ως χρονιά της πουστιάς και του πούστη

Αγαπητέ κύριε σκηνοθέτα του διαδικτύου

Σου γράφω ξανά γιατί με εμπνέει σκωπτικά η όρεξή σου να εξακολουθείς να μάχεσαι. Απομείνατε λίγοι.

Ανακήρυξα προσφάτως το 2015, ως χρονιά της πουστιάς και του πούστη (δεν είναι ύβρις, είναι νόμιμη κατάσταση και ιδιαιτερότητα). 

Η ανακήρυξη έγινε πρώτα μεταφορικά και προς το τέλος του έτους και κυριολεκτικά. Επιτέλους, οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να ζουν επίσημα μαζί και με την βούλα του κράτους.

Οι πολιτικοί ομοφυλόφιλοι και τα ομοφυλόφυλα κόμματά τους το είχαν καταφέρει μερικούς μήνες πριν, επισήμως, γιατί ανεπισήμως το έχουν κατορθώσει από την εποχή του Οθωνος και το αποκαλούν με ωραίες λέξεις, όπως εθνική ενότητα, εθνική ομοψυχία, κοινωνική ειρήνη κλπ. .

Και εάν η κυριολεκτική αναγνώριση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα (εκτός από τα ισοδύναμα που θα πρέπει να πληρώσω από την στέρηση εσόδων στον φόρο κληρονομίας που προκαλούν δαπάνη στο κράτος ... ), αυτό που βασικά με ενδιαφέρει είναι η πολιτική ομοφυλοφιλία, κοινώς ονομαζόμενη “πουστιά”.

Θυμάμαι ακόμα, παρότι τώρα με ψεκάζει ο Καμμένος, με πόση αισιοδοξία ελπίδας, ανοϊκών ή εθελοτυφλούντων ξεκίνησε το έτος, με πόση υπερηφάνεια και συναισθηματική ανάταση είδαμε την κυβέρνηση της αστικής αριστεράς να αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας, πόσο όμορφα νοιώθαμε με αυτόν τον τσαμπουκά του Τσίπρα και του Βαρουφάκη μπροστά στις κάμερες και στα φλας των φωτογράφων. Ετοιμοι για πανηγύρια ήμασταν, για να καταλήξουμε τελικά “να είμαστε για τα πανηγύρια”.

Είναι γνωστό ότι σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει και αυτός ο σκύλος ακολούθησε τον κανόνα, κούνησε την ουρά του, έπεσε στα τέσσερα, έκανε χαρές και ως πιστό πλέον σκυλί γλύφει με υποταγή τα αφεντικά του, που τα γαύγιζε μάλλον για να αποδείξει ότι είναι σκύλος και όχι άλλο ζώο.

Και ως σκύλος, έχει την ηθική και την αιδώ του κυνός, δηλ. είναι “κίναιδος”. Και εάν η κυναιδημοσύνη είναι για τα σκυλιά αποτέλεσμα βιασμού και αντίληψης κατωτερότητας, για τον άνθρωπο είναι και προϊόν εγκεφαλικής κατάστασης και αντίληψης.

Αγαπητέ κύριε σκηνοθέτα του διαδικτύου...

  

Αυτοί που ορκίζονταν στην τιμή και την υπόληψή τους, στην μάνα τους και στον πατέρα τους, στων Ελλήνων τα κόκαλα τα ιερά, ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, ότι θα απελευθερώσουν την Ελλάδα και τους Ελληνες από την ξένη κατοχή και δεκάδες άλλα δίκαια και ηρωϊκά, τώρα, στα τέσσερα πεσμένοι δηλώνουν υποταγή σε υπαλλήλους των αφεντικών τους, ούτε καν στα ίδια τα αφεντικά τους και κοιτούν να κάνουν και αυτοί καμιά “μπίζνα της αριστεράς”.

“Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;” αναρωτήθηκε πριν από δεκαετίες ο Κωνσταντίνος “εθνάρχης” Τριανταφυλλίδης. Η αλήθεια είναι ότι ήξερε καλά και ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο και ποιος και πως τον είχε κάνει πρωθυπουργό. Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι κύριε σκηνοθέτα, που η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν οι γενικές συνθήκες είναι ίδιες ή παρόμοιες.

Αφού λοιπόν με υπερηφάνεια αγωνιστήκαμε για το νέο “ΟΧΙ” στις απειλητικές φάλαγγες των νεοναζί του νεοφιλελευθερισμού, ο στρατηγός Τσολάκογλου ο Β' μας ενημέρωσε ότι είναι μάταιο να αγωνιζόμαστε πια, ότι η χώρα θα καταστραφεί εάν πολεμήσει, ότι ανήκομεν εις την Δύσιν (ακριβές το ρήμα: ανήκομεν) και ότι έξω από το ευρώ υπάρχει δυστυχία, φτώχεια και κίνδυνος. Καπεταναίοι και τσοπάνηδες, γκέυ  της πολιτικής, με τα προαιώνια επιχειρήματα του συμβιβασμού, της υποτέλειας και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των πραγματικών αφεντικών τους: καραβοκυραίων, τσελιγκάδων και κοτζαμπάσηδων της Ελλάδας και της Ευρώπης, μας επανέλαβαν το αυτό τροπάριο της υποτέλειας και της κλεψιάς της χώρας και του λαού, που είναι πολύ πιο αρχαίο από τα τροπάρια της χριστιανικής λειτουργίας και πάντοτε έχει απήχηση στον λαό: αφού ζεις ακόμα μην μιλάς καθόλου ... .

Αυτό που σκέφτηκα κάποια στιγμή τον Γενάρη πριν τις εκλογές, κύριε σκηνοθέτα μου, ήταν ότι αυτά τα αστικά που-αστάκια της “αριστεράς” μπορεί να έγιναν πιο αποφασιστικά μέσα από τις διαδικασίες του μνημονίου και όσα έβλεπαν να ζει ο λαός (ο λαός, όχι αυτοί) που δεν ευημερούσε μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ.  Οπως καταλαβαίνεις η σκέψη μου, ακόμα και ως απλή υπόθεση, ήταν εσφαλμένη, διότι οι άνθρωποι αυτοί έκαναν καριέρα ως συμπαθείς εργολάβοι, εκφράζοντας και επενδύοντας στο αστικό προβληματισμό/κλισέ : που πάει τελικά αυτή η κοινωνία ... . Είναι ο ίδιος προβληματισμός που εκφράζουν οι Ανθιμοι και οι Αμβρόσιοι, που με άλλο σκεπτικό καταλήγει πάντοτε στο ίδιο αποτέλεσμα.

Αγαπητέ κύριε σκηνοθέτα, έχω την εντύπωση ότι ο Σημίτης και ο Κωστάκης Καραμανλής ήταν περισσότερο αριστεροί από τον Τσίπρα. Ακόμα και αυτός ο Πάκης, που μας φόρτωσε η “αριστερά” για πέντε χρόνια ως αρχηγό του κράτους, πιο “αριστερός” είναι, από τον πρωθυπουργό του τίποτα. Κάτι ήξερε ο Καμμένος με τα τρενάκια του, ο έτερος “αντιμνημονιάκιας”. Αυτοί οι δύο τύποι προτάθηκαν φέτος για το νόμπελ ιατρικήςμ αφού εφηύραν την αυτοεξέταση για τον προστάτη, ξέρεις αυτή με το δάχτυλο ... .

Εγιναν όμως εκλογές τον Σεπτέμβρη και τις έκρινε η ψήφος των δημοσίων υπαλλήλων κάθε απόχρωσης, που ήταν αυτοί που πήγαν και ψήφισαν τον αριστερό Τσίπρα και δεξιό Καμμένο, για να υπάρξει συνέχεια του κράτους, δηλ. της ίδιας σιχαμένης εξουσιαστικής γραφειοκρατίας και της δικής τους καλοπέρασης. Οι υπόλοιποι απλώς δεν πήγαν ...

Να μου πεις, ποιον να ψήφιζαν οι υπόλοιποι, όταν σχεδόν σύσσωμη η Βουλή των Εθνοπατέρων της μαϊμούς δημοκρατίας των νεοπλατωνικών, ανακήρυττε την πολιτική ομοφυλοφιλία και την κυναιδημοσύνη ως εθνική και κοινωνική ανάγκη ? Εντάξει υπήρχαν λύσεις, που ως γνωστόν δεν έπειθαν και δεν πείθουν, καθώς όλα τεκταίνονται σε αυτή την χώρα μέσα σε μία μάντρα, σε ένα μαντρί, ίσως και σε τίποτα σκιερές στοές, όπου συνεδριάζουν και αποφασίζουν οι “σοφοί'.

Απέδειξε λοιπόν ο λαός αυτός, ότι είναι έτοιμος και την κατωτερότητά του να αναγνωρίσει και στα τέσσερα να πέσει και τις δαγκωματιές του να φάει αδιαμαρτύρητα και ότι, τέλος πάντων, αποδέχεται την κυναιδημοσύνη εις βάρος του και ας την φάει και ο ίδιος όταν έλθει η σειρά του, αφού την τρώνε όλοι οι άλλοι (γείτονες, συγγενείς, γνωστοί κλπ.). Είπαμε κύριε σκηνοθέτα, ήταν “η χρονιά του πούστη” ... .

Ολόθερμα και ολόψυχα εύχομαι, κύριε σκηνοθέτα, στους Ελληνες: καλή χρονιά και να πάρουν με πλαστικό χρήμα ένα μαξιλαράκι για τα γόνατα και ένα τετράκιλο βαζελίνη, για να αντέχουν τις πολύωρες καθημερινές παθητικές ερωτικές συνερεύσεις, στις οποίες συναινούν να υποβληθούν ατομικώς, οικογενειακώς και ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.

Και εις άλλα με υγεία ... . 

                                                                                                      Βίτσα (με το συμπάθιο)

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"