Ζωή: «Πρέπει ο ελληνικός λαός να εκπροσωπηθεί από μια κυβέρνηση που θα εργάζεται για την ευημερία, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη»

Τα τελευταία έξι χρόνια ο ελληνικός λαός βιώνει μία κόλαση. Δυστυχώς, εμπιστεύθηκε τον Τσίπρα για να βάλει τέλος στα μνημόνια και στις ακραίες πολιτικές λιτότητας, που συνοδεύουν ένα ολοκληρωτικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς. Δυστυχώς, αντί να βάλει ένα τέλος, έβαλε την υπογραφή του στο Τρίτο Μνημόνιο, που είναι χειρότερο από τα δύο προηγούμενα.

Τα μέτρα λιτότητας συνεχίζονται, οι άνθρωποι είναι και πάλι στους δρόμους, διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπειά τους. Διότι καλούνται να πληρώσουν φόρους που ανέρχονται στο σύνολο των εισοδημάτων τους, καλούνται να παραδώσουν τα σπίτια τους, ως αποτέλεσμα των πλειστηριασμών που επιτρέπονται και πάλι. Καλούνται να παραδώσουν τη δημόσια περιουσία, που ιδιωτικοποιείται σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Και καλούνται επίσης, να παραδώσουν τη Δημοκρατία.

Θα μιλήσω οπωσδήποτε, και έχω μιλήσει ξανά και ξανά, για νέο είδος οικονομικού ολοκληρωτισμού. Ένα νέο είδος αντιδημοκρατικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί στον λαό και στους δημόσιους υπαλλήλους. Πρακτικά, το Κοινοβούλιο έχει καταργηθεί. Καλείται μόνο για να επικυρώσει νόμους που δεν έχουν διαμορφωθεί από τους νομοθέτες, νόμους που έχουν καταρτισθεί από τεχνοκράτες, γραφειοκράτες και ευρωκράτες. Νόμους που δεν λαμβάνουν υπ'όψιν τις ανάγκες, τα δικαιώματα του λαού και τις αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας.

Στη διάρκεια των τελευταίων πεντέμισι ετών είχαμε συνεχείς διαδικασίες “κατεπείγοντος”, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέλη του κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίζουν εκατοντάδες σελίδες νόμων σε ένα άρθρο, σε μία μόνο ημέρα. Ορισμένες φορές, σε λιγότερο από μία ημέρα. Δεν έχουν το χρόνο να διαβάσουν τι πρόκειται να ψηφίσουν, δεν έχουν το χρόνο να σκεφτούν τι ψηφίζουν, και εκβιάζονται υπό τη συνεχή απειλή ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει ή ότι οι πιστωτές θα διακόψουν την παροχή ρευστότητας και θα προκαλέσουν στη χώρα ασφυξία.

Δυστυχώς, το περασμένο καλοκαίρι, αυτός ο εκβιασμός και αυτή η ακραία αντιδημοκρατική πρακτική κορυφώθηκαν. Το Κοινοβούλιο κλήθηκε να αναιρέσει και να καταργήσει όλους τους νόμους που είχε ψηφίσει, χωρίς την έγκριση των δανειστών. Κλήθηκε, επίσης, να εγκρίνει ...
νομοσχέδια που είχαν συνταχθεί από τους πιστωτές, τα οποία είχε απορρίψει ο λαός. Τα είχε απορρίψει ψηφίζοντας ΟΧΙ σε ποστοστό 62% στο δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου.

Αυτό το καθεστώς δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, και, δυστυχώς, είναι ένα καθεστώς που αμφισβητεί όχι μόνο το Κοινοβούλιο, αλλά και τις αρχές της Δικαιοσύνης και της ανεξαρτησίας του δικαστικού συστήματος. Στην Ελλάδα εκδόθηκαν, πολλές δικαστικές αποφάσεις, που κρίνουν ότι τα μνημονιακά μέτρα, τα λεγόμενα “μέτρα διάσωσης”, είναι αντισυνταγματικά και παραβιάζουν πολλές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Ωστόσο, οι πιστωτές, ζητούν ξανά και ξανά από το κοινοβούλιο να νομοθετήσει περισσότερα αντισυνταγματικά μέτρα.

Το περασμένο καλοκαίρι, πολλοί από εμάς άνηκαν στην Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ αυτών και εγώ, ως Πρόεδρος της Βουλής, αλλά και οι Αντιπρόεδροι της Βουλής, καθώς και πολλοί και πολλές βουλευτές που αρνήθηκαν να υποκύψουν σ' αυτόν τον εκβιασμό. Είπαμε “ΟΧΙ” σε αυτά τα μέτρα, και βρεθήκαμε αντιμέτωποι, όχι με τους πιστωτές, αλλά με τον Τσίπρα που εκπροσωπούσε τους πιστωτές, και αναζητούσε μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να εφαρμόσει νέα μέτρα. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο, αλλά, ευτυχώς, ο λαός δεν παραδίδεται. Είναι και πάλι στους δρόμους, διεκδικεί τα δικαιώματά του, διεκδικεί την αξιοπρέπειά του, διεκδικεί δικαίωμα λόγου για τη ζωή του και το μέλλον του.

Θα έλεγα ότι έχω απαιτήσεις, όχι προσδοκίες, υπό την έννοια ότι και εγώ η ίδια έχω μεγαλώσει με την ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης, για τους λαούς της. Για τη διασφάλιση της κυριαρχίας και της ευημερίας των λαών και των πολιτών. Των ανδρών και των γυναικών, των παιδιών, των ηλικιωμένων. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι ότι ευρωπαϊκά όργανα χωρίς νομιμοποίηση, στρέφονται εναντίον των λαών, ζητώντας από τις κυβερνήσεις να θυσιάσουν τον λαό, για να σώσουν τις αγορές και τις τράπεζες. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αποδεκτός. Δεν είναι νόμιμος και συγκροτεί απολύτως αθέμιτη συμπεριφορά των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών.

Αυτό που βιώσαμε το καλοκαίρι ισοδυναμούσε με εχθροπραξία: μια άμεση απειλή για την επιβίωση του πληθυσμού. Οι τράπεζες έκλεισαν και λαός απειλήθηκε με ανθρωπιστική καταστροφή εάν απέρριπτε τα μέτρα που πρότειναν στο τραπέζι οι δανειστές με τελεσίγραφο 48 ωρών. Ανθρωπιστική καταστροφή σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν θα ήταν σε θέση να έχουν τρόφιμα ή φάρμακα. Αυτή είναι μη ανεκτή κατάσταση για την Ευρώπη. Και δεν θα ήταν μια κατάσταση που θα προέκυπτε από έναν σεισμό ή από ένα φυσικό φαινόμενο. Αλλά θα ήταν το άμεσο αποτέλεσμα των αποφάσεων των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών.

Η άποψή μου είναι ότι πρόκειται για μια απολύτως παράνομη και εγκληματική συμπεριφορά εκ μέρους των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών. Είναι δικαίωμα του λαού, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά των ευρωπαϊκών λαών συνολικά, να διεκδικήσουν την αποκατάσταση των δημοκρατικών διαδικασιών, την ισότητα και την κυριαρχία των λαών, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αυτό εφικτό; Θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει πραγματικά να παλέψουμε γι’ αυτό και πραγματικά πρέπει να θυμηθούμε τι σημαίνει η Ευρώπη για εμάς.

Πιστεύω ότι η αλληλεγγύη είναι το πιο ισχυρό μας όπλο. Ένα πράγμα θα σας πω: Η αλληλεγγύη των λαών, κατά τις περιόδους Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2015 και Ιουνίου-Ιουλίου 2015, η ψυχή και το πνεύμα των διαδηλώσεων, όχι μόνο στην Αθήνα και τις ελληνικές πόλεις αλλά σε όλη την Ευρώπη, είχε συγκλονίσει την Ευρώπη. Και νομίζω ότι αυτό είναι που τρομοκρατεί όσους θέλουν να επικρατούν στην Ευρώπη μέσω σκοτεινών πρακτικών και μη νομιμοποιημένων διαδικασιών.

Θα ήθελα να πάω ένα βήμα παραπέρα και να πω ότι υπάρχει σαφής άνοδος των ναζιστικών και φασιστικών κομμάτων και σαφής άνοδος του ρατσισμού σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι προϊόν των πολιτικών που ακολουθούνται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: τις πολιτικές της ξενοφοβίας και της αποξένωσης από τα ιδανικά που η ανθρωπότητα οικοδόμησε στην πορεία της ιστορίας. Πολιτικές που ξεχνούν τι απέδειξε η κοινή μας ιστορία, και παραγνωρίζουν ότι εάν δεν δουλέψουμε μαζί, με αλληλεγγύη και ισότητα, με αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν στην Ευρώπη, τότε αναμφίβολα θα βιώσουμε ξανά τις πιο σκοτεινές μέρες που η Ευρώπη και η Ιστορία έχουν αντικρύσει. Είναι ευθύνη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, να μην επιτρέψουν να συμβεί αυτό ξανά. Ο μόνος δρόμος που θα μας οδηγήσει μακριά από τις σκοτεινότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, είναι ο δρόμος της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού.

Δεν έχω καμία απολύτως προσδοκία από την Κυβέρνηση Τσίπρα. Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε την εξουσία, αντί του λαού. Επέλεξε να μην διαπραγματευθεί το δημόσιο χρέος, να μην χρησιμοποιήσει τα εργαλεία και τις αποδείξεις που είχε στα χέρια, που αποδεικνύουν ότι το ελληνικό χρέος είναι παράνομο, απεχθές και μη βιώσιμο. Επέλεξε να φορτώσει τη χώρα με περισσότερο χρέος, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε νεογέννητο στην Ελλάδα χρωστάει σήμερα 41,000 ευρώ. Επέλεξε να επιτεθεί στην κοινωνία για να παραμείνει στην κυβέρνηση. Δεν έχω καμία προσδοκία από την κυβέρνησή του. Πιστεύω ότι πρέπει να εργαστούμε ώστε ο ελληνικός λαός να εκπροσωπηθεί από μια κυβέρνηση που θα εργάζεται για την ευημερία, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη.


The Greek people have been living through hell, during the last six years. And, unfortunately, they trusted that Tsipras would put an end to the memoranda, put an end to these extreme austerity measures, which also are combined with a totalitarian undemocratic regime. Unfortunately, instead of putting an end, he put his signature to a third memorandum which is even worse than the previous two: Austerity measures are continuing, people are back on the streets, protesting for their rights, and for their dignity, because right now they are being asked to pay taxes which amount to almost the totality of their revenues, they are asked to give up their homes, as confiscations of homes are allowed again. They are asked to surrender public property, which is privatised at very low prices. And they are also asked to give up democracy. I would definitely talk, and I have definitely talked time and again about a new type of economic totalitarianism. A new type of undemocratic regime which is being imposed upon the people and upon the public servants. The parliament is practically abolished. It is being asked to only ratify laws which have not been forged by the law makers, laws which have been drafted by technocrats, bureaucrats, eurocrats, laws which do not take into account the needs, the rights of the people and the principles of democratic procedure.

We have had during the last five and a half years, procedures of extreme emergency, which means that members of parliament are asked to vote some hundreds of pages of laws in one article, in one single day, sometimes, in less than a day. They do not have time to read what they are voting for, they do not have time to think about what they are voting for and they are being blackmailed with the constant threat that the country will go bankrupt, or that the creditors will cease liquidity and would make the country suffocate.

Unfortunately, last summer, this extortion and this extreme undemocratic practice culminated. The parliament was asked to undo, to abolish all the laws that it had voted without prior approval by the creditors. And it was also asked to approve, to legislate, on laws, which have only been drafted by the creditors and rejected by the people. Rejected by a 62% NO Vote, at the referendum of the 5th of July.

This regime has nothing to do with democracy, and, unfortunately, it is a regime which not only defies the Parliament, but it also defies the justice principles and the independence of the justice system. There have been in Greece, a lot of court findings, which find that the memoranda measures, the so called bail-out measures, are unconstitutional, and are contrary to many international obligations of the country. However, the creditors, time and again, asked the parliament to legislate more unconstitutional measures.

Last summer, there were a lot of us belonging to the SYRIZA Parliamentary Group back then, myself as President of Parliament but also Vice Presidents of the Parliament, and a lot of members of the Parliament who refused to succumb to this kind of extortion. We said “no” to these measures, and we were faced not with the creditors, but with Tsipras representing the Creditors and seeking a new parliamentary majority in order to be able to implement more measures. This is what has been done in Greece ever since September, but luckily and happily the people are not surrendering. They are back on the streets, they are claiming their rights, they are claiming their dignity, and they are claiming a say for their lives and for their future.

I would say I have demands, and not expectations, in the sense that my-self I have been raised with the idea of a united Europe, for its’ people. For the sake of ensuring the sovereignty and the prosperity of the people, of the citizens. Of the men and the women, the children, the elderly. What is now happening, is European institutions with no legitimation, turning against the people. Asking governments to sacrifice the people, in order to save the markets, and save the banks. And this is not an acceptable function of the European Union, this is not a legal function and it constitutes totally illegitimate behaviour on the part of representatives of the European Institutions.

Back in the summer we had what equals an act of war. A direct threat to the survival of the population. The banks were closed, and the people were threatened with a humanitarian disaster if they rejected the measures, which were put on the table by the creditors with a 48-hour ultimatum. Humanitarian disaster means that people would not be able to have food or medicine. This is an unacceptable situation for Europe. And, it would not have been a situation resulting from an earthquake or physical phenomenon, but it would have been the direct result of decisions by representatives of the European Institutions.

My approach is that this is a completely illegal, criminal behaviour on the part of the representatives of European Institutions, and it is the right of the people, not just the Greek people, but in general the European people, and the people of every European country, to claim the restitution of democratic procedures, equality and sovereignty of the people, within the European union. Is this feasible? I would say nothing is impossible, but we really need to struggle for it and we really need to remember what our Europe is all about.

I think solidarity is our most powerful weapon. And I can tell you one thing: The solidarity of the people, back in January-February 2015, or in June-July 2015, the soul and the spirit of those demonstrations not only in Athens and the Greek cities but all around Europe, I think this is what has shaken Europe and I think this is what terrifies those who want to reign Europe, through obscure practices and non-legitimized procedures.

I would go a step further and say that there is a clear rise of Nazi parties, fascist parties, all-around Europe, and there is a clear rise of racism all around Europe. And this is a direct product of the policies chosen, of the policies followed, by the European governments. These are policies of xenophobia; these are policies of alienation from the principles that humanity has built through the years. These are policies which forget what our common history has shown, what our common history has proven, and which also forgets that if we don’t work together, with solidarity, with equality, and with an unequivocal and non-negotiable respect for the rights of every human being, leaving and breathing in Europe, then we will undoubtedly re-experience the darkest days that Europe and history have ever seen. It is the responsibility of European governments, not to allow this again. And the path for this itinerary, the path away from the darkest hours and the darkest moments of human history, is a path of solidarity and humanism.

I have absolutely no expectations from Tsipras government. Alexis Tsipras chose power over people. He chose not to negotiate the state-debt, not to use the elements and the evidence which he had in his hands, and which prove that the Greek debt is illegal, odious and unsustainable. He chose to burden the country with more debt. Which means that every baby born in Greece right now, owes 41,000 euros and he chose to attack society in order to remain in the government. I have absolutely no expectations from his government, rather I think we need to work in order for the Greek people to be represented by a government which will work towards prosperity, towards democracy, towards solidarity.

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"