Καλημέρα. Μου / Μας είχε ξεφύγει, παρά το κείμενο που ανέβασε ο somnambulist, αλλά ξύπνησα και βρήκα τον Κουίνιον να με σκουντά. Πρώτα, από την Ελευθεροτυπία της 7/6/2011:
Πρεκαριάτο!

Οι Ρωμαίοι στην αρχή είχαν τα proles (τα τέκνα). Μετά «έφτιαξαν» το proletarius, δηλαδή τον πολίτη που δεν είχε τίποτα άλλο να προσφέρει στην «πατρίδα» παρά μόνο παιδιά για πούλημα, ως στρατιώτες. Τέλος, ήρθαν τα κομμούνια και «έφτιαξαν» το proletariat (το προλεταριάτο).

Όμως, οι σύγχρονοι διάδοχοι των Ρωμαίων, οι Αμερικανοί, προχώρησαν την ανθρωπότητα και "έφτιαξαν" (από τη ρεϊγκανική δεκαετία του 1980) το precariat! Πήραν το λατινικό precarius (που σημαίνει αβέβαιος) και μετέτρεψαν τους ανθρώπους σε τρομοκρατημένα όντα αφού είναι αβέβαια αν θα απολυθούν, αν θα βρουν δουλειά, αν θα υπογράψουν ιδιωτική σύμβαση με το αφεντικό, αν θα έχουν το επόμενο πιάτο φαΐ κ.λπ.

Πρόταση: Μια και ο όρος "precariat» μπήκε στη ζωή, προτείνουμε η απόδοσή του στα ελληνικά να είναι "πρεκαριάτο", ακολουθώντας το παράδειγμα των (ξένων, μη "πατριωτικών" όρων), προλεταριάτο, τραμ (αντί τροχιόδρομος), μπετόν(αντί σκυρόδεμα) κ.λπ. Το πατριωτικό "αβεβαιαταριάτο" δεν είναι τόσο "κομψό", που λένε και οι γραμματισμένοι».

Νίκος Ράπτης

Στο σαββατιάτικο ηλεδελτίο του ο Μάικλ Κουίνιον γράφει:
precariat

This socio-economic term has become more visible in recent months as a result of a book, The Precariat: The New Dangerous Class, by Guy Standing, Professor of Economic Security at the University of Bath.

He describes the precariat as a newly emerging social class, in part created by trends towards creating a flexible workforce, which has access only to poorly paid short-term or part-time jobs, with no security of employment, support of a trade union or protection by legislation. Wages are often so little better than social security and marginal tax rates so penal that there's little motivation to look for work. People in this situation see no prospect of change for the better and are becoming dispirited and disaffected. This is leading, he argues, to a group open to exploitation by far-right political parties.

The term is a blend of "precarious" and "proletariat". The press attention given to Professor Standing's book may have given the impression that he coined it. Reports in recent years have linked it with the rise of a similar class in Japan and suggested it was invented there. It has in fact been a term of left-wing writers in English at least since its appearance in the January-March 1990 issue of Socialist Review. But it was actually coined in French in the 1980s (as "précariat"). The abstract noun "precarity" for the concept is also on record; Noam Chomsky wrote in an article in the June 2011 issue of In These Times that it was coined in the 1990s by Italian labour activists.

Part of the precariat, the youthful educated part, is
looking for what the book calls a politics of paradise.
It is beginning to identify it in the squares of major
cities, as the book did predict. Listen to the precariat
in Athens, Madrid and in various parts of the Middle
East.
[Financial Times, 25 Jun. 2011.]

In Britain, as elsewhere, labour market flexibility
led to a fall in 'unskilled' wages and a proliferation of
temporary and part-time labour. This expanded the ranks
of the precariat - the emerging class of people who
experience multiple forms of insecurity and see little
prospect of escape.
[Soundings, 1 Apr. 2011.]

Μια ακόμα γλωσσική παρατήρηση (precarians = πρεκάριοι). Το άρθρο που είχε αναδημοσιευτεί εδώ έχει τον τίτλο Precariatans of all countries, unite! Ωστόσο, δίπλα στο proletariat έχουμε proletarian, άρα το αναμενόμενο είναι δίπλα στο precariat να έχουμε precarian και όχι precariatan. Ιδού κιόλας: On the Unclass of Precarians.


Γκουγκλιές για το πρεκαριάτο
Γκουγκλιές για τους πρεκάριους