Η αριστερά στην Ελλάδα απέθανε, ζήτω η αριστερά! (απ' τα δεξιά)

Πρώτη δημοσίευση Κυριακή, 23 Αύγουστος, 2015 -

Είναι αλήθεια  ότι μετά την μεγάλη απάτη του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ , του Τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ, της αδυναμίας (και δεν είναι τυχαία αυτή της ευρύτερης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να συγκροτήσει έναν αληθινό,

δυναμικό, πειστικό λόγο για να υποστηρίξει τα λεγόμενά της και να πάρει στα χέρια της τα πολιτικά δρώμενα αλλά και του ΚΚΕ

που φοβάται την εξουσία σαν ο διάβολος το λιβάνι κι αρκείται στα officia του κοινοβουλευτισμού ,

είναι αλήθεια  πώς ότι ονομάζαμε στην Ελλάδα και  είχαμε στο νου για «αριστερά», κατέπεσε και ψυχορραγεί, χαροπαλεύει.

Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις, αρκεί να ακούσει την καρδιά της κοινωνίας, το λόγο των πολιτών στην πλειοψηφία τους, την αγωνία, τις ανάγκες, την καθημερινότητα, να αφουγκραστεί με πραγματική έννοια και καθαρή καρδιά για να καταλάβει ποια πρέπει να είναι η αριστερά τι χρειάζεται να κάνει για να διορθώσει τα πράγματα, για να τιμήσει το όνομα που της έδωσαν αγνοί αγωνιστές που την βάφτισαν με το αίμα τους και να τους σεβαστεί και πως πρέπει να διαχειριστεί τα πράγματα, τι χρειάζεται μια κοινωνία για να ζήσουν όλα τα μέλη της με αξιοπρέπεια και πρόοδο.

Αντ΄αυτών των απλών κατά βάση διαχειριστικών αρχών, τι έχουμε μπροστά μας τα τελευταία χρόνια και τι έχουμε μπροστά μας για τις επερχόμενες εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015;

Όπως αναλυτικά αναφέραμε και στο κείμενο μας για την επέτειο της Δημοκρατίας και την προεκλογική (όπως προβλέψαμε) ομιλία του Μεϊμαράκη, οι πολίτες της Ελλάδας το 1981, κουρασμένοι, απογοητευμένοι από τα μετεμφυλιακά δρώμενα, από τις αποστασίες, τις ίντριγκες της εξουσίας, τις δολοπλοκίες, τον τυχοδιωκτισμό των πολιτικών, την εμπλοκή ανά πάσα στιγμή των ξένων παραγόντων στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, την μισητή επταετία της χούντας, και το κράτος του χωροφύλακα, κράτος προστάτη των πλουσίων και των κεφαλαίων τους, φτωχοί κουρασμένοι κι απελπισμένοι αυτοί οι πολίτες, παρέδωσαν την εξουσία στο ελπιδοφόρο, σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.  Ενός Παπανδρέου που ο πατέρας του,  ότι και να λέγεται και να γράφεται, η αλήθεια είναι ότι υπήρξε σκληρός κι ανάλγητος αντικομουνιστής, κυνήγησε απάνθρωπα τους αγνούς κομμουνιστές- αγωνιστές του εμφυλίου με φυλακίσεις, βασανιστήρια κι εξορίες και άφησε τους φίλους του Άγγλους να αλωνίζουν στη χώρα μέχρι που οι ίδιοι έκαναν πίσω γιατί εδώ και τότε άπλωσαν την κυριαρχία τους οι Αμερικανοί. ...

Ο «σοσιαλιστής»  Ανδρέας λοιπόν αμερικανοτραφής με αμερικανίδα σύζυγο και μποέμ τύπος, είναι αλήθεια ότι για λίγο, για αρκετά περισσότερα από το ανδρείκελο της αριστεράς Τσίπρα, επειδή τον έπαιρνε και η ιστορική συγκυρία- η χώρα είχε μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ) από τον Καραμανλή, ένας πακτωλός χρημάτων είχε αρχίσει να εισρέει στα ταμεία της ήταν ακόμα μακριά ο καιρός που όλα αυτά θα τα πλήρωναν οι Έλληνες με την δουλειά, τη ζωή και την ελευθερία τους, χώρα καθυστερημένη κοινωνικά, γεωργικά και βιομηχανικά – για όλα αυτά κράτησε το λόγο του για κάποια κοινωνιοκρατία. 

Αυτό βέβαια δεν σήμαινε για τον Ανδρέα ούτε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ούτε κρατικοποίηση των εθνικών πόρων, ούτε τίποτε άλλο που να βάζει τις βάσεις για μια αληθινά  σοσιαλιστική κοινωνία.

Αύξησε βέβαια τους μισθούς των υπάλληλων του κράτους και των εργατών κι αυτό επέφερε ένα είδος επιφανειακής ανάπτυξης. Αύξησε κατακόρυφα τις προσλήψεις( για να έχει μόνιμους ψηφοφόρους όπως και είχε για αρκετά χρόνια και έχει 2 τοις εκατό ακόμη), χωρίς διαφάνεια, χωρίς, αξιοκρατία καμιά. Το κράτος του ρουσφετιού και του μπιλιέτου της δεξιάς εξακολουθούσε να ζει και να βασιλεύει. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου υδροκέφαλου κράτους, με μια διοίκηση κατά κύριο λόγο ανεξέλεγκτη και διεφθαρμένη όπως φάνηκε στην συνέχεια από την αποκάλυψη τόσων σκανδάλων, που δεν ήξερε καν τις ανάγκες της, πού να διανείμει το προσωπικό της εκεί που χρειαζόταν, αφού οι περίφημες κλαδικές αποφάσιζαν για όλα και είναι γνωστή η ιστορία και η εικόνα να μην έχουν που να καθίσουν , όχι μόνο τι να κάνουν, οι υπάλληλοι των κρατικών μηχανισμών και των Υπουργείων κι αλλού να μην βρίσκεις κανέναν. Συνεχίζοντας τον σοσιαλισμό του ο Ανδρέας, τα τακίμιασε με τους Κοσκωτάδες, τα δικά του παιδιά- βλέπε Κουτσόγιωργες και Άκηδες έπηξαν στο χρήμα και στα σκάνδαλα, ο ίδιος ξέφυγε εντελώς και ξεχάστηκε ατά ακριβά ξενοδοχεία, τα μπουζούκια, τα κότερα και στο τέλος στην αγκαλιά της πολύ νεότερής του Δήμητρας που κατέβασε από το αεροπλάνο με το περίφημο του νεύμα και την υιοθέτησε επίσημα ως σύζυγο μετά το επεισοδιακό του διαζύγιο. Και ο λαός, και ο σοσιαλισμός;

http://www.searchesinteractive.com
Ο λαός έκανε αυτό ακριβώς που έχει προβλέψει -και γίνεται πάντα-, ο Μαρξ για αυτές τις περιπτώσεις, τους έμοιασε: Η  Ιδεολογία(και η συμπεριφορά) της κυρίαρχης τάξης που έχει την εξουσία, επηρεάζει πάντα την ιδεολογία και την συμπεριφορά των πολιτών.- (Είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λένε κάποιοι υποκριτές ή ανίδεοι «άλλαξε πρώτα εσύ και μετά θα αλλάξει ο κόσμος. ) Μια κατάσταση θλιβερής στασιμότητας, μούχλας του πνεύματος, απέχθεια για κάθε πρόοδο, καταστροφή κάθε κοινωνικού οράματος και αντίθετα εξύψωση του ατομικισμού της χαμέρπειας, γεμάτα ψυγεία, μπούκωμα, γυμναστήρια, διακοπές με τηλεόραση, ο εαυτούλης μου να καλοπερνάει και να πάνε όλοι να πνιγούν, ρεμούλα, ψέμα φοροδιαφυγή πλουσίων και φτωχών, μπουζουκομανία, πιάτα και σκυλάδικα η ζωή της ελληνικής κοινωνίας κατά πλειοψηφία. Έτρωγαν με δέκα κουτάλες οι πλούσιοι, έτρωγε στα fast food κι ο φτωχός. Η αριστερά κι ο σοσιαλισμός του Ανδρέα. Η καρδιά του δεν άντεξε τόσο σοσιαλισμό και τόση Δήμητρα και παρέδωσε το πνεύμα στο Ωνάσσειο  όχι και μέσα σε τόσο αξιοπρεπείς συνθήκες όπως ομολογεί και η ίδια, η τελευταία κ. Παπανδρέου. 

Μετά, όχι όπως οι μέλισσες αλλά οι σφήκες,  ήρθε ο Σημίτης που πήρε το δακτυλίδι αφού με τις διεργασίες του απ΄ότι φαίνεται ξεπέρασε όλους του μνηστήρες της εξουσίας. «Σοσιαλιστής» κι αυτός μαζί με τον Παπαντωνίου, υπουργό οικονομικών (όπως και με το άλλο «αστέρι» τον Παπαδόπουλο), έβγαιναν στις τηλεοράσεις και ξεσήκωναν τον κόσμο, να παίξουν όλοι στο χρηματιστήριο: «θα φτάσει τις 8000 μονάδες ούρλιαζε ο Παπαντωνίου, ξεχνώντας βέβαια να πει στους άσχετους που προκαλούσε να παίξουν όλες τις οικονομίες τους, ότι μόνο του Λονδίνου και ούτε καν της Ν. Υόρκης, πανίσχυρων οικονομιών, είχε φτάσει τόσο… Και παρασύρθηκαν πάλι οι πολλοί από την εξουσία κι έπαιξαν ότι είχαν και δεν είχαν στο χρηματιστήριο και…τα έχασαν όλα : λεφτά, ήθος και αξιοπρέπεια που είχε απομείνει από τον σοσιαλισμό του Ανδρέα.

Μετά ο αρχιμάστορας, σοσιαλιστής άκρως γερμανόφιλος Σημίτης, μαζί με τον γνωστό Παπακωνσταντίνου τα μαγείρεψαν με μια τραπεζοεταιρεία που καταστρέφει κράτη και κερδοσκοπεί ασύστολα, παρουσίασαν ψευδώς την Ελλάδα ως μια ισχυρότατη οικονομία- κόντευε από τότε να καταρρεύσει- κι ότι μπορεί να αντέξει ένα ισχυρό νόμισμα, μας πήρε την δραχμή μας και την έκλεισε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και έβαλε την χώρα στο Ευρώ, βγάζοντας από τράπεζα της Σταδίου, το πρώτο πενηντάρικο εν μέσω πανηγυρισμών και τυμπάνων που ήταν τύμπανα πολέμου αλλά ποιος τα άκουγε εκείνη τη νύχτα;

Η συνέχεια είναι γνωστή: Η χώρα δεν άντεχε το δυνατό ευρώ, η φτώχεια άρχισε να εξαπλώνεται, τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και ο απίστευτα ανίκανος Καραμανλής ο δεύτερος που πήρε την εξουσία, ξεκοκάλισε μαζί με στενούς φίλους και κουμπάρους ότι είχε απομείνει από τον Σημίτη και ότι πρόλαβε από την προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων, δεν μπόρεσε τίποτα να στεριώσει από ότι υποσχέθηκε για να πάρει την εξουσία, ρεμούλα, σπατάλη, καταστολή.

Κι ήρθε ο Γιωργάκης ο γιος του Ανδρέα που έφερε το όνομα. Ο κόσμος θυμήθηκε τα γεμάτα ψυγεία, τα μπουζούκια, τις θέσεις στα υπουργεία, τα ξαναονειρεύτηκε. Το λένε και οι ψυχίατροι: Η διαφθορά κι η διαστροφή όταν την ζήσεις,  καρφώνεται στο μυαλό κι αργεί να σβήσει αν όχι δεν σβήνει ποτέ, θέλει πολύ προσπάθεια... Και ψήφισαν τον σοσιαλιστή Γιώργο με 45 τοις εκατό. Αυτός χαρούμενος όπως όλοι αυτοί που λέει η παροιμία, πήρε ή τον πήραν τηλέφωνο- δεν θυμάται, από το ΔΝΤ  μήνες πριν βγει, κι έχωσε χωρίς να ρωτήσει κανέναν τη χώρα μέχρι τα μπούνια στο χρέος αρκετών δις ευρώ. Κι αφού πήρε την βαρκούλα του,  ένα πρωί , ήπιε το γάλα του κι έφαγε το αυγό για να καθαρίσει ο λαιμός, βγήκε στο Καστελόριζο και πάντα χαμογελαστός για το λόγο που είπαμε, μας ανακοινώσε ότικατέστρεψε την χώρα μέχρι και τα δισεγγονά μας

Μετά ο λαός σαν να ξύπνησε λιγάκι, σαν να αναδεύτηκε μετά από τόσα χρόνια ακινησίας του μυαλού. Ξεμούδιασε θύμωσε κατάλαβε την απάτη. Στην παρέλαση ξεχύθηκε στους δρόμους, πρόγκισε τους πολιτικούς, άρχισε να κερδίζει την χαμένη του αξιοπρέπεια. Ο Γιωργάκης κι όλα τα κομματόσκυλα της εξουσίας φοβήθηκαν. Τον έπιασε λόξυγκας,

απέκλεισαν με κάγκελα τις παρελάσεις κι εκεί κατά τον Νοέμβρη ανακοίνωσε ότι θα κάνει Δημοψήφισμα. 
Οι "εταίροι"της ευρωπαϊκής  Ένωσης θορυβήθηκαν : να αποφασίσει ο λαός: αν είναι δυνατόν! 

Η αρχηγός της Ευρωπαϊκής οικογένειας που η οικογένεια  του «Νονού» ήταν άγγελος μπροστά της, Μέρκελ, φώναξε στο Γιωργάκη να τσακιστεί να πάει εκεί , να ζητήσει συγγνώμη για τα παλιάλογα περί δημοψηφίσματος που ξεστόμισε , να κάνει μετάνοιες , να της φιλήσει τα πόδια και τα χέρια- ο Νονός είπαμε, άγγελος-, ότι θα του βάλει πιπέρι στη γλώσσα αν το ξαναπεί, του τράβηξε και κάμποσο τα αυτιά γιατί ήταν και πιο πεταχτά όταν βγήκε από το γραφείο της και ο Γιωργάκης συνεμορφώθη  προς τας υποδείξεις ως καλό παιδί κι όχι μόνο, παραιτήθηκε κι  από την εξουσία. 

Παρακάτω όλοι οι δοσίλογοι: Παπαδήμος, τραπεζίτες, μνημόνια, δάνεια για  σώσιμο τραπεζών, ο σφουγγοκωλάριος Σαμαράς, το απολειφάδι του πάλαι ΠΑΣΟΚ Βενιζέλος, συγκυβέρνηση, κι άλλες περικοπές κι άλλο μνημόνιο κι άλλο σώσιμο τραπεζών 240 δις ευρώ- αμύθητο ποσό- δανειστήκαμε και χρωστάμε οι φτωχοί για να τις σώσουμε- και φτάνουμε ασθμαίνοντας στον σκίστη των μνημονίων, αριστερό Τσίπρα. 

O TΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ο Τσίπρας με πασοκικές καταβολές από τους γονείς του και πρώην Κνίτης- γιατί οι Κνίτες καταντάνε συνήθως έτσι, είναι απορίας άξιον-, στο Συνασπισμό στη συνέχεια και τελικά στο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό ως αρχηγός κόμματος, σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα από όλες τις απόψεις: οικονομική, πολιτική, κοινωνική. Η κοινωνία αηδιασμένη αλλά και τρομερά πιεσμένη και τρομαγμένη για την επιβίωσή της από τα δύο μνημόνια, την  υπερχρέωση που επέφεραν και τα απάνθρωπα μέτρα που ήταν συνέπεια τους, από  τον Παπανδρέου, την οικουμενική Παπαδήμου, και την μιαρή- απάνθρωπη  συγκυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ) – Βενιζέλου (ΠΑΣΟΚ), αναζητούσε διέξοδο. Με το γνωστό συγκαταβατικό του ύφος, και πάντα διαβάζοντας κάπου από μέσα, αυτό έπρεπε να υποψιάσει, άρθρωσε από την αρχή έναν αντιμνημονιακό λόγο- χωρίς όμως σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο, αριστερός(;) Ευρωπαϊστής,  με αποτέλεσμα να αυξήσει από τις ευρωεκλογές ακόμα κατακόρυφα τα ποσοστά του από τα 4 στο 24 τοις εκατό. Χρησιμοποιώντας συνέχεια , κλέβοντας μάλλον και εκμεταλλευόμενος κατ΄ουσίαν το όνομα της αριστεράς, κάλεσε τον κόσμο να συσπειρωθεί στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έκανε ενιαίο καταργώντας τις συνιστώσες – άλλη αφορμή υποψίας- για να αντιμετωπίσει η χώρα τα μνημόνια: «θα τα καταργήσω με ένα νόμο, φώναζε, και δεν θα χρειαστεί η χώρα να ξαναχρεωθεί», για να αντιμετωπίσει την υπερχρέωση και την ταπείνωση της υπαρξιακής της αξιοπρέπειας.

Όχι μόνον αυτό. Χρησιμοποίησε την  αριστερά και στο όνομα κι άλλων Ευρωπαϊκών λαών και φιλοδοξούσε να ξεσηκώσει λαϊκό κίνημα σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, κατά της δυσβάστακτης οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης και απευθύνθηκε με αυτά τα μηνύματα σε όλους  τους Ευρωπαϊκούς λαούς και κυρίως στους Ισπανούς και τους Ιταλούς, στην δε Ιταλία φτιάχτηκε και κίνημα στο όνομά του με το Ελληνικό ΌΝΟΜΑ»  «Καλημέρα» αναθάρρησαν και οι καταπιεσμένοι Ευρωπαίοι ότι υπάρχει αριστερά κι έρχεται από την Ελλάδα από τον Τσίπρα που ναξεραν κι αυτοί…- Έβαλε δε υποψηφιότητα για την προεδρία του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου πάλι ως αριστερός. Ουδέποτε όμως πάρα τις αριστερές του κορόνες δεν είπε ότι θέλει να βγάλει τη χώρα από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο σωσμός θα γινόταν εντός ευρώ.

Κάποιοι θα πούν ότι η  Ελληνική κοινωνία και  μιλάμε για τις τάξεις των εργαζομένων στην παρούσα συγκυρία δεν είχε αποσβήσει εντελώς από το μυαλό της τον επηρεασμό του διαστροφικού ΠΑΣΟΚ και δεν ήταν έτοιμη για ριζοσπαστικές αλλαγές, δεν υπήρχε όμως και δεν υπάρχει καμιά πολιτική δύναμη που να εξήγησε, να εξηγήσει και τώρα, να μιλήσει ξεκάθαρα για αποδέσμευση από τις δουλοκτητικές πολιτικές της Ευρωζώνης, έξοδο από τον αβάστακτο ζυγό του ευρώ και να θέλει να πάρει την εξουσία. Το ΚΚΕ ως σταλινικό υπόλειμμα που ακούγεται να λέει αυτές τις ατάκες χαίρεται με τα μνημόνια γιατί του εξασφαλίζουν τις σωστές προβλέψεις έχει τη θέση του και τη βόλεψή τουκαιδεν θέλει να πάρει την ευθύνη της εξουσίας όπως έλεγε και η Αλέκα (δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε)καιόπως θα κάνει και σε αυτές τις εκλογές.

Μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν στις εκλογές του Φλεβάρη του 2015, οι πολίτες πίστεψαν πως υπάρχει μια ελπίδα για σωσμό εντός της Ευρωζώνης, κι άρχισαν αμέσως να γίνονται θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου που ξεκίνησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους και συνεχίζεται έως σήμερα και θα δούμε ως που θα φτάσει. Όπως ήταν φυσικό όσες διαπραγματεύσεις κι αν έκανε ο Τσίπρας , ο Βαρουφάκης και το επιτελείο τους, με τους αιμοδιψείς των κόπων  των λαών εταίρους μας της Ευρωζώνης, όσα τερτίπια κι όσες δήθεν πονηριές, αποτέλεσμα καλό για την χώρα δεν υπήρξε. Ουδέποτε βέβαια ύψωσε ο ΣΥΡΙΖΑ φωνή κι ανάστημα για να διεκδικήσει τα δίκια της χώρας στις συνομιλίες αυτές αλλά πορευόταν με αυτά που είπαμε και ατάκες όπως: δείξτε αλληλεγγύη, μας  χρωστάτε από τον πόλεμο - κάτι που τώρα έχει οριστικά διαγράψει, κλπ. Το αυτί αυτωνών με τέτοια δεν ιδρώνει. Είναι όμως αν τους καλοεξετάσεις  δειλοί κι είναι έτοιμοι να τσακιστούν αν τους πεις ότι δεν τους υπολογίζεις, δεν τους πληρώνεις, προτάσσεις το καλό της χώρας σου όπως ορίζει και το διεθνές δίκαιο, αλλάζεις ρότα πολιτική, βγαίνεις από το ευρώ αυτό μάλιστα τρέμουν περισσότερο κι ας απειλούν με το αντίθετο, κλπ. Ο Σύριζα κι ο Τσίπρας λίγο πριν φανεί πως θα κατέληγε η συμπεριφορά του, προκήρυξε ως ένα τερτίπι ακόμα απ΄ότι  αποδείχθηκε- δημοψήφισμα που αμέσως μετατράπηκε σε ναι ή όχι στην Ευρωζώνη αν κι ο Σύριζα το άφηνε μετέωρο σκοπίμως.. Από την βραδιά του αποτελέσματος που οι πολίτες παρ'όλους τους τρομερούς εκβιασμούς που υπέστησαν απάντησαν ΟΧΙ στη συμφωνία, την υποδούλωση, την Ευρώπη και το Ευρώ με 61 τοις εκατό, φάνηκε τί θα γινόταν όταν δεν βγήκε να χαιρετήσει τον κόσμο στο Σύνταγμα, όταν σύμφωνα με μαρτυρίες φοβήθηκε το αποτέλεσμα, όταν κάλεσε σε σύσκεψη το ίδιο βράδυ τους πολιτικούς αρχηγούς. Το γράψαμε αμέσως τι θα γινόταν από κει και πέρα κι είχαμε απόλυτο δίκιο.

Μετά από μια τέτοια νίκη , τόσο προδοτικά κι εξευτελιστικά για τον ίδιο κι όλη τη χώρα, υπέγραψε αμέσως μετά εκβιαζόμενος δήθεν από τα capital controls που στην ουσία ο ίδιος δημιούργησε και που υπομονετικά τα βάσταξαν οι απλοί βασανιζόμενοι  πολίτες και όχι ο Γιωργάκης, υπέγραψε λοιπόν και μας έφερε ως τρόπαιο  κατάπτυστη συμφωνία με τους εκβιαστές, έφερε στη χώρα τρίτο βαρύτατο μνημόνιο, υποθήκευσε για τριπλή φορά το μέλλον των εγγονιών μας  και πάρα πέρα, με τα νέα 86 δις που μας φόρτωσε και θρασύτητα χαμογελαστός μάλλον σαν λοβοτομημέμος  μας λέει από τότε ότι μας έσωσε και νίκησε η αριστερά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη(!!). Η λοβοτομή(;) σε όλο της το μεγαλείο!

Δεν έφτασε όμως μόνο αυτό, αποπήρε  και έβγαλε στο περιθώριο τους συντρόφους του που εύλογα  διαφώνησαν με αυτή τη μεταστροφή, τους έβγαλε και από υπουργούς- όσους ήταν και υπονόμευσε με άθλιο τρόπο την σύντροφό του- πρόεδρο της Βουλής και μέχρι στιγμης ακεραιο άνθρωπο και έντιμη αριστερό,  Ζωή Κωνσταντοπούλου, έφερε στην Βουλή με αντισυνταγματικές διαδικασίες και την διαδικασία του κατεπείγοντος τη συμφωνία και τους εφαρμοστικούς της νόμους(!!) φτάνοντας στο  επαίσχυντο επίσης σημείο, χθες αυτός και ο εκλεκτός του πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα δώσουν λόγο στην ιστορία γι΄αυτό, να μην ενημερώσουν κατά κανένα τρόπο την πρόεδρο της βουλής για την παραίτηση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, την προκήρυξη εκλογών και του μυστηρίου των διερευνητικών εντολών που δίνονται σήμερα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας- πρωτοφανείς δηλ, αντισυνταγματικές ενέργειες!!!

Πριν φτάσουμε στη χτεσινή παραίτηση όμως πρόλαβε και φόρτωσε στις πλάτες των πολιτών απαράδεκτους και δυσβάστακτους νόμους που ψήφησε όλη μαζί η παρέα των ευρώδουλων οσφυοκαμπτών πολιτικών του κοινοβουλίου σε όλα το φάσμα , το δημοκρατικό τόξο: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και να δούμε με τι πρόσωπο θα βγουν τώρα να ζητήσουν την ψήφο του κόσμου όλοι αυτοί που είναι εκτεθειμένοι τόσο απέναντι σε αυτή τη βασανισμένη κοινωνία. Όλοι αυτοί που χωρίς ηθική και αίσθημα ευθύνης και ντροπής,   ψήφισαν περικοπές μισθών και συντάξεων, περικοπή της κατώτατης σύνταξης των 480 ευρώ κατά 90 ευρώ!!, όλες οι συντάξεις στα 67, απολύσεις, ακρίβεια, βάρια φορολογία, πώληση όλων των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας στην κρατική Γερμανική εταιρεία αεροδρομίων(! )και  αυτά είναι μόνον η αρχή.

Για όλους αυτούς τους ξοφλημένους πολιτικά γύπες είπαμε, για την καλά κεκαλυμμένη μνημονιακή φασιστική Χρυσή Αυγή που ούτε κουβέντα φυσικά δε λέει για έξοδο από το δολοφονικό ευρώ παρά αναλώνεται σε ανέξοδους τραμπουκισμούς, δεν χρειάζεται να πούμε. 

Απέναντι όμως σε αυτή τη λαίλαπα και με ζήτημα τις επερχόμενες εκλογές, η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» στην Ελλάδα όπως το καλεί η ιστορική συγκυρία και όπως θα έπρεπε, τι έχει να αντιτάξει ;

 Υπάρχουν εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις που λογίζονται σήμερα στη χώρα μας ως «αριστερά». Κάποιες γνωστές που σκίζουν τα ιμάτια τους ότι είναι αριστεροί κομμουνιστές, κατευθείαν απόλυτα πιστοί του Λένιν, του Μαρξ, άλλοι του Μάο , του Στάλιν άλλοι του Τρότσκι: οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει πάει σχετικά καλά εκλογικά, τα ΜΛ ΚΚΕ, ΣΕΚ, ΕΕΚ , η ΟΚΔΕ, κλπ, ακόμα και το κόμμα της «Λαϊκής ενότητας" που τώρα δημιουργείται από το Λαφαζάνη.

Ποιοί είναι όλοι αυτοί; Που είναι όλοι αυτοί; Γιατί δεν κατόρθωσαν και δεν κατορθώνουν να αρθρώσουν πειστικό πολιτικό λόγο προς τους πολίτες ούτε αυτά τα σκληρά χρόνια των μνημονίων και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, γιατί είναι ακόμα κρυμμένοι, ανίκανοι και άβουλοι στην αντιμετώπιση τέτοιων πολιτικών γεγονότων όπως αυτά που βιώνουμε,  στο καβούκι τους, γιατί άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να αλωνίσει; 

Γιατί και τώρα που τους δίνεται η μοναδική ιστορική ευκαιρία να βγουν μπροστά, να εξηγήσουν, να καλέσουν τον κόσμο, να αναλάβουν την ιστορική τους ευθύνη και να πραγματοποιήσουν αυτά που τόσα χρόνια ευαγγελίζονται μέσα από τα λαγούμια τους, θα κάνουν για άλλη μια φορά το ίδιο: Θα κρατήσουν σαν του ιεχωβάδες την θεωρητική ιδεολογία τους ανέγγιχτη καλά κλεισμένη μέσα στο κεφάλι τους ως άλλοθι του αριστερισμού τους- είναι όλοι τους σχεδόν καλά βολεμένα παιδιά-,  θα γράψουν  και πάλι την κοινωνία, τις ανάγκες της και την μοναδική ιστορική ευκαιρία  που τους δίνεται σε αυτές τις εκλογές στα παλιά τους τα υποδήματα. Ούτε που θα πλησιάσουν τον κόσμο με το πάθος και την δύναμη, την ορμή το θάρρος και την αγνότητα που ταιριάζει στα γεγονότα και σε επαναστάτες όπως θέλουν να λογίζονται . Αλλά επαναστάτες αυτοί;
Κατά βάθος ή ξεκάθαρα σταλινικοί με έναν υπερφυσικό κομμουνισμό στο κεφάλι τους μακράν και πέραν του κόσμου τούτου.Αυτάρεσκοι, ναρκισσιστές χωρίς συμπόνοια και έννοια για τον ανθρώπινο πόνο, ανάλγητοι, αδιάφοροι. Χωρίς πραγματικά ιδανικά, χωρίς πίστη στο καλό και την πρόοδο των κοινωνιών, χωρίς πίστη στον Μαρξισμό, τον αγώνα και την νίκη των μπολσεβίκων, έτοιμοι να τα ξεπουλήσουν όλα συνηθως με αντάλαγμα την καλοπέρασή τους. Δειλοί και μοιραίοι να βαυκαλίζονται με τις ιδέες τους για να αρέσουν στον εαυτό τους, να πιάνουν θέσεις και να δικαιολογούν στην ύπαρξή τους αυτό το κάτι , το ωραίο το αγνό που κάποτε ξεπήδησε μέσα τους και τους έσπρωξε αριστερά και που το έθαψαν γρήγορα κρυφά και βιαστικά αλλά το μνημονεύουν νεκρό όντας παρουσιάζοντάς το στα μάτια των άλλων κυρίως των νέων και των αγνών ακόμα ως ζωντανό. Αυτή είναι η αριστερά τους. Είναι φυσικό επόμενο ότι ο κόσμος τους κοιτάζει δύσπιστα και τους απομονώνει στη γωνιά τους, το γκρουπούσκουλο τους,  να έχουν την ησυχία τους και την θεωρητική τους αυθεντία όπως επιθυμούν.

Επειδή όμως ούτε η ιστορία πεθαίνει ποτέ, ούτε η αλήθεια, ούτε η ορμή των κοινωνιών για αρμονία και κοινωνική δικαιοσύνη που υπάρχει μόνον στον κομμουνισμό και  όχι στην παιδική του ασθένεια τον αριστερισμό όπως έλεγε ο Λένιν, οι μόνοι νεκροί που τα κουφάρια τους βρωμάνε λίγο αν καθίσεις  κοντά τους είναι αυτοί όλοι. Η σημερινή "αριστερά". Η άφαντη και στις ερχόμενες εκλογές γιατί από τα λίγα που είπε ο Λαφαζάνης κατά κει τραβά. Κρίμα η ίσκρα του. Που είναι η σπίθα λοιπόν,"που πήγε αυτός που ξέρει να μιλά που ξέρει πιο καλά και να πιστεύει";

Η αληθινή αριστερά, αυτοί που υπερασπίστηκαν οι λαοί απέναντι στην βαρβαρότητα του φασισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της ύπουλης σοσιαλδημοκρατίας, στη βαρβαρότητα των δήθεν κομμουνιστών  πουπροαναφέραμε τύπου ΚΚΕ, αυτή η πραγματική κομμουνιστική αριστερά, η έντιμη,  η δυναμική, η θαρραλέα,  θα ξεπεταχτεί ξανά μπροστά ως αναγκαία ιστορική δύναμη, δεν γίνεται αλλιώς εκπροσωπημένη από αλύγιστους και τίμιους αγωνιστές κι όχι φιόγκους που δεν αντέχουν την διαπραγμάτευση μιας βραδιάς , όχι απατεώνες και ιστορικά σκουπίδια.
Η αληθινή αριστερά μπορεί να κείτεται αυτή τη στιγμή λαβωμένη βαριά αλλά δεν πέθανε, δεν θα πεθάνει όσο υπάρχουν άνθρωποι γιατί είναι ο μόνος τους προορισμός και τρόπος ανθρώπινης ζωής και προόδου.

axi-zo.blogspot.gr/  - alfavita.gr/apopsin

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"