Κομισιόν: Πόσα λεφτά έχει πάρει τελικά η Ελλάδα για το προσφυγικό

Ευρωπαϊκή βοήθεια, ύψους 481,9 εκατ. ευρώ, για την αντιμετώπιση της προσφυγικής και ανθρωπιστικής κρίσης έχει φτάσει από τις αρχές του 2015 στην Ελλάδα, από το συνολικό ποσό του 1,059 δισ. ευρώ που έχει δεσμευθεί έως το 2020.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 8 Δεκεμβρίου, η Ελλάδα έχει να λαμβάνει τα εξής:

Για το προσφυγικό η χώρα δικαιούται 509 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο των εθνικών προγραμμάτων της επταετίας 2014-2020. Επιπλέον, από τις αρχές του 2015 έλαβε έκτακτη βοήθεια ύψους 352 εκατ. ευρώ.

Τόσο το ποσό των εθνικών προγραμμάτων (509 εκατ. ευρώ), όσο και το ποσό της έκτακτης βοήθειας (352 εκατ. ευρώ) διατίθενται μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ). Οι δικαιούχοι των χρηματοδοτήσεων είναι οι ελληνικές Αρχές (συνολικά 178 εκατ. έχουν ήδη εγκριθεί σε υπουργεία, αστυνομία, ακτοφυλακή, υπηρεσία πρώτης υποδοχής), καθώς και διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί και ΜΚΟ (συνολικά 175 εκατ. έχουν ήδη εγκριθεί προς την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης Ασύλου, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης κ.ά).

Εξ’ αυτών (509 εκατ. ευρώ + 352 εκατ. ευρώ) έχουν καταβληθεί υπό τη μορφή προκαταβολής ή προχρηματοδοτήσεων για μία λίστα από συγκεκριμένες δράσεις περίπου 296 εκατ. ευρώ.

Εξάλλου, το Μέσο Στήριξης Έκτακτης Ανάγκης της ΕΕ που διαχειρίζεται ο επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων, Χρήστος Στυλιανίδης, έχει χορηγήσει στην ...
Ελλάδα από τις αρχές του 2016 περίπου 198 εκατ. ευρώ. Οι δικαιούχοι των χρηματοδοτήσεων είναι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), ο Ερυθρός Σταυρός και ακόμη 11 ευρωπαϊκές ΜΚΟ. Από αυτό το ποσό έχουν καταβληθεί τα 185,95 εκατ. ευρώ για μία σειρά από συγκεκριμένες δράσεις (βελτίωση των υφιστάμενων καταλυμάτων, κατασκευή νέων καταυλισμών πριν από τον χειμώνα, βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, παροχή απευθείας βοήθειας στους πρόσφυγες με κουπόνια, πρόσβαση των παιδιών προσφύγων στην εκπαίδευση και παροχή βοήθειας σε ασυνόδευτους ανηλίκους).

Σημειώνεται, πως οι εταίροι της ΕΕ, διά μέσου των οποίων χορηγείται η ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα, είναι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΙΟΜ), ο Ερυθρός Σταυρός και ακόμη δέκα ευρωπαϊκές ΜΚΟ (International Rescue Committee, Danish Refugee Council, Medecins du Monde, OXFAM, Save the Children, Arbeiter-Samariter-Bund, Norwegian Refugee Council, Mercy Corps, CARE Germany, Terre des Hommes).

Τέλος, όσον αφορά τα κονδύλια που έχουν εγκριθεί, από τις αρχές του 2015, απευθείας προς τις ελληνικές Αρχές, και χορηγούνται μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ), τη μερίδα του λέοντος έχει το υπουργείο Άμυνας με συνολικά 89 εκατ. ευρώ.

Οι καλές και οι κακές ΜΚΟ
Ένα απατηλό δίλημμα με κερασάκι το δουλεμπόριο. Του Γιώργου Κατερίνη.

Ηλιακτίδα, Άρσις, Πολύνοια, Ρηξικέλευθος, anthropomania κ.ά. εναντίον ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ κ.λπ. Κάπως έτσι παρουσιάστηκε η διαμάχη για το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» που υλοποιεί το υπουργείο Εργασίας.
Οι «παλιές, καλές και δραστήριες» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που έχουν να επιδείξουν έργο και δράσεις, εναντίον των «δήθεν» ΜΚΟ, που κρύβουν πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις και ιδρύθηκαν μόνο και μόνο για τη διαχείριση και εκμετάλλευση του προγράμματος για «ρουσφετολογικά οφέλη». Η δημοσιοποίηση των διοικητικών συμβουλίων των διαφόρων φορέων που υπέβαλαν προτάσεις ως δικαιούχοι των προγραμμάτων ανά Περιφέρεια, ήταν πράγματι αποκαλυπτική. Όχι τόσο για τα ονόματα αυτά καθ’ αυτά, αλλά για την ιδιότητα κάθε οργάνωσης.
Ξεχωρίζουν οι οργανώσεις με τα εύηχα ονόματα, που συνασπισμένες σε ένα δίκτυο προσπαθούν να υπερασπιστούν την… τιμή και την υπόληψη των γνήσιων ΜΚΟ. Οργανώσεις που παρουσιάζουν πράγματι σημαντικό έργο όπως το Χαμόγελο του Παιδιού, αλλά και άλλες που έχουν ως στόχους την ανάπτυξη του εθελοντισμού, την προβολή του Ελληνισμού, τη διάδοση των Δρόμων της Ελιάς και την ποιότητα ζωής (ΒΙΟΖΩ), παρουσιάζονται να διαθέτουν τη «διαχειριστική επάρκεια» για να αναλάβουν εργολαβικά την ενοικίαση εργαζομένων.
Ακολουθούν διάφοροι παραγωγικοί φορείς (εργοδοτών φυσικά), οι οποίοι έπιασαν το νόημα της «κοινωφελούς εργασίας», όπως η σύμπραξη Αλληλεγγύη Κρήτης, ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Μεσολογγίου, η Ένωση Ξενοδόχων Νάξου, οι οποίοι έσπευσαν να υπογράψουν μνημόνια συνεργασίας με αντίστοιχους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι «ευαίσθητες» σε κοινωφελείς σκοπούς οργανώσεις της εκκλησίας, όπως η Ακαδημία Δημητριάδος και το Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης της Ι.Μ. Σύρου.
Και τέλος, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις: το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, που υποτίθεται αγωνίζεται για να αποκαλύψει ζητήματα εργασιακών σχέσεων και να τεκμηριώσει θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και όργανα πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση της εργασίας και υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως το Εργατικό Κέντρο Ορεστιάδας.
Όλοι αυτοί οι ετερόκλητοι φορείς έσπευσαν να αγκαλιάσουν ένα πρόγραμμα που ψευδεπίγραφα αφορά τη «Δημιουργία θέσεων απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα». Όπου οι θέσεις αυτές αναφέρονται σε φορείς του Δημοσίου ή των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά με μια ειδοποιό διαφορά: απαιτούν κι έναν ενδιάμεσο φορέα για να «προσλάβει» τους ανέργους και να τους διαθέτει στους παραπάνω φορείς, με το αζημίωτο φυσικά.
Όσες είναι χαρακτηρισμένες ΜΚΟ, αλλά και όσες πρόλαβαν να βαφτιστούν ως τέτοιες, διαγκωνίζονται για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των 8,5 εκατ. ευρώ, που θα εισπράξουν ως προμήθεια για τη… μεσιτεία τους! Μια εξαιρετικά επωφελής μπίζνα για κάποιους με προκάλυψη την κοινωφελή εργασία, σε συνδυασμό με την πολιτική επιβίωση κάποιων άλλων. Ένας εκβιαστικός μηχανισμός αποδοχής εργασιακών όρων δουλεμπορικής γαλέρας του μεσαίωνα σε βάρος χιλιάδων ανέργων. Μια μηχανή εξαπάτησης και ομηρίας ανθρώπων που στοιβάζονται στις ουρές της ανεργίας.
Πίσω, λοιπόν, από το θόρυβο περί ρουσφετολογικών προσλήψεων, κρύβεται επιμελώς ένα καθεστώς ενσωμάτωσης χιλιάδων ανέργων στο σύστημα της προσωρινής κακοπληρωμένης απασχόλησης, χωρίς δικαιώματα και συμβατικούς όρους εργασίας. Και, δυστυχώς, σε αυτό το καθεστώς έσπευσαν να προσφέρουν κάλυψη και πολιτική αποδοχή πολλοί αυτοδιοικητικοί και συνδικαλιστικοί παράγοντες. Ένα πρόγραμμα που έπρεπε να συναντήσει την καταδίκη και τη χλεύη ως πολιορκητικός κριός στις εργασιακές σχέσεις, ανάγεται στη σφαίρα της αξιοκρατίας.

Προγράμματα ανακύκλωσης ανέργων και δουλεμπορίας

• Ποιοι είναι δικαιούχοι των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας:
Μακροχρόνια άνεργοι, κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν κίνδυνο αποκλεισμού από την αγορά εργασίας, άνθρωποι με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα.

• Τι δικαιούνται από τη συμμετοχή τους:
Μέχρι 5 μήνες εργασίας με μεικτό μισθό 625 ευρώ το μήνα.
• Τι χάνουν:
Μετά την πεντάμηνη κοινωφελή απασχόλησή τους χάνουν το δικαίωμα επιδότησης ανεργίας, εφόσον το είχαν ή δεν το τεκμηριώνουν.

• Σε τι ελπίζουν:
Να «επαναπροσληφθούν» για άλλους 5 μήνες, εφόσον, εν τω μεταξύ, μείνουν άνεργοι ή απασχολούνται «μαύρα», ώστε να θεωρηθούν εκ νέου μακροχρόνια άνεργοι.


Οι ΜΚΟ «δανείζουν» εργαζόμενους στο Ελληνικό Δημόσιο 
Από την πίσω πόρτα μπαίνουν οι ιδιώτες και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. 

Της Ιωάννας Ραδαίου.

Την Τετάρτη, 3 Αυγούστου, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης, παρουσίασε στην κυβερνητική επιτροπή για την ανεργία το νέο πρόγραμμα «Κοινωφελούς Εργασίας». Το πρόγραμμα αυτό είχε προαναγγελθεί με τυμπανοκρουσίες ως ένα βασικό εργαλείο για την καταπολέμηση της ανεργίας, το οποίο προβλέπει πεντάμηνη απασχόληση για 55.000 ανέργους και αμοιβή 625 ευρώ μικτά σε φορείς του Δημοσίου και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) Α’ και Β’ βαθμού. Οι προσλήψεις των «ωφελούμενων», όπως χαρακτηρίζονται οι εργαζόμενοι, θα γίνονται από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), που θα υπογράφουν «μνημόνιο» συνεργασίας με τους ενδιαφερόμενους φορείς. Με άλλα λόγια, οι ΜΚΟ θα «δανείζουν» ανθρώπινο δυναμικό στο Δημόσιο!
Και μπορεί, βέβαια, η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) που βγήκε (ΦΕΚ Β/613/15-4/11) να αναφέρει ότι «τα προγράμματα δεν μπορούν να αφορούν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο πεδίο που θα υλοποιηθεί το έργο», ωστόσο με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο βλέπουμε πως οι θέσεις που ζητούν οι φορείς είναι για εκπαιδευτικούς, νηπιαγωγούς, ψυχολόγους, εργάτες που θα απασχοληθούν στις υπηρεσίες πρασίνου, απασχολούμενους σε παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ, στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» και αλλού. Αν, δηλαδή, αυτές οι θέσεις δεν θεωρούνται πάγιας και διαρκούς ανάγκης, τότε ποιες θεωρούνται;
Προσπαθούν, ωστόσο, οι φορείς και ειδικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο τα κενά που δημιουργήθηκαν από τις απολύσεις των συμβασιούχων, την εφαρμογή του «Καλλικράτη» και τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο και η τρόικα στις προσλήψεις προσωπικού. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, και το πειστικό επιχείρημα ότι δεν θα επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του φορέα, αφού η ασφαλιστική κάλυψη και η μισθοδοσία των απασχολούμενων χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Πλήρης διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων
Στο διά ταύτα, όμως, το πρόγραμμα που με τόση ικανοποίηση παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας είναι μία ακόμα έκφραση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, αλλά και της ανηθικότητάς της. Δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί την ανάγκη χιλιάδων συμπολιτών μας για εργασία, προκειμένου να προωθήσει τα σχέδια για την πλήρη κατάργηση του κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ χωρίς ντροπή διαλαλεί πως το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» θα βοηθήσει ουσιαστικά στην καταπολέμηση της ανεργίας, την οποία η ίδια δημιουργεί και συντηρεί εδώ και 20 μήνες!
Ας δούμε όμως τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτό. Πρώτα απ’ όλα, εργοδότης των απασχολούμενων είναι η εκάστοτε ΜΚΟ, που θα τους δανείζει στο Δημόσιο. Αρνούνται μάλιστα οποιαδήποτε ευθύνη σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος. Ανοίγει, λοιπόν, ένα ακόμα παράθυρο για την είσοδο ιδιωτών και επιχειρήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες, που, καλυμμένες πίσω από τη μάσκα της κοινωνικής πολιτικής, προωθούν και επιβάλλουν ελαστικές μορφές εργασίας.
Καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού ο μισθός ουσιαστικά μετατρέπεται σε χαρτζιλίκι και πολύ είναι! Οι απασχολούμενοι, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα ή συνδικαλιστική κάλυψη, καλούνται να δουλεύουν πλήρες ωράριο και με όλες τις ευθύνες που προβλέπει η θέση τους, κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί.
Το πιο σημαντικό, καταργείται το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας και γίνεται μια προσπάθεια να περάσει στη συνείδηση του κόσμου, και ειδικά της νεολαίας, ότι δεν πρόκειται να βρουν μόνιμη δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν. Αντί αυτού, θα πρέπει να μάθουν να λένε «ευχαριστώ» που τους μετατρέπουν σε σύγχρονους δούλους, να τους πουλάνε κι να τους αγοράζουν όποτε και όσο θέλουν και να αισθάνονται τυχεροί που έχουν δουλειά, έστω και για πέντε μήνες.
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ κατέθεσε πρόταση και υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με το Δήμο Αλεξάνδρειας, νομιμοποιώντας έτσι ένα πρόγραμμα που καταργεί τα εργασιακά δικαιώματα, τα οποία υποτίθεται ότι προασπίζει!

e-dromos.gr

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"