Ελλάδα 2083 (μια όχι και τόσο φανταστική,αλλά όμως εφιαλτική ιστορία)

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Η νοσταλγία τόσων χρόνων τον έκαναν να πάρει την απόφαση να επισκεφτει για πρωτη φορά τη χώρα του μετά απο 70 χρόνια. Ιούνιος 2013 ,ήταν παιδί ακόμα, στα 13, όταν έφευγε μαζί με τους γονείς του διωγμένοι απο την κρίση που μάστιζε τότε τη χώρα.

Πρόσφυγες οικονομικοί , διωγμένοι απο την ανέχεια και τώρα μετά απο 4 σχεδόν γενιές μεταναστών που έγινε με το φευγιό των γονιών του αποφάσισε πως ήρθε πια η ώρα να κάνει πράξη το όνειρο 70 χρόνων. Να επιστρέψει και να δει ξανά ,ίσως για τελευταία φορά, τη χώρα που έζησε τα πρωτα χρόνια της ζωής του.

Μέσα του είχε μια κρυφή ελπίδα, οτι τα πράγματα θα ήταν όπως είχαν αποτυπωθεί τότε στο μυαλό του, οτι θα γύριζε πίσω στην Ελλάδα της καρδιάς του. Στα όσα έζησε μικρό παιδί και σ αυτά που του περιέγραφαν οι γονείς του που δεν πρόλαβε να ζήσει.

Ιστορίες για σπιτια με κλειδιά αφημένα στην εξώπορτα, για παράθυρα χωρίς σιδεριές, για παιδιά να παίζουν μόνα έξω απο το σπίτι χωρις να κινδυνεύουν, για ανθρώπους χαμογελαστούς και φιλόξενους πάντα έτοιμους να σε φιλέψουν με φαγητό, ποτό και μεζέδες, πρόθυμοι να στρώσουν μια γωνιά ...
φιλοξενήσουν τον φίλο τον γνωστο τον επισκέπτη που περνούσε απο το σπιτικό τους.

Στο αεροδρόμιο θα τον περίμενε ο γιός ενός παιδικού του φίλου, που δεν ζούσε πια να τον βοηθήσει στην περιήγησή του στην Αθήνα.

Το αεροπλάνο έφτασε στο αεροδρόμιο Mc Donald της Αθήνας, ενα σύγχρονο αεροδρόμιο που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα απο τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά. Ο γιός του φίλου του , τον περίμενε στην έξοδο των επιβατών για να τον ξεναγήσει όπως του είχε υποσχεθεί.

Του έκαναν εντύπωση τα μικρά πολύχρωμα χαλάκια σε πολλές γωνιές και εκατοντάδες ανθρώπους πάνω τους που έσκυβαν για να προσευχηθούν. Επισκέπτες αλλά και άνθρωποι με στολές. Είναι ώρα προσευχής του είπε ο γιος του φίλου του αφού τον χαιρέτησε εγκάρδια.

Μην ανησυχήσεις του είπε τα πράγματα εδώ θα σου φανούν διαφορετικά απ ότι τα άφησες. Το ξέρω απο τις διηγήσεις του πατέρα μου. Η διαδρομή με το αυτοκίνητο του άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Υπήρχαν ολόκληρες περιοχές που θύμιζαν ευρωπαική πρωτεύουσα και άλλες πάλι που νόμιζες οτι βρισκόσουν κάπου βαθιά μέσα στην Ασία ή στην Αφρική.

Η Αθήνα του είπε γιορτάζει το 2073 ως παγκόσμια πρωτεύουσα πολυπολιτισμικότητας.

Ηταν τόσο περίεργα όλα γι αυτόν ωστε αποφάσισε να κρατάει σημειώσεις με όλα αυτά που του φαινόταν άγνωστα και πρωτόγνωρα γι αυτόν.

Το πρώτο που του έκανε εντύπωση είναι όπως του είπε ο ξεναγός του, οτι η γραφή πλέον είναι λατινική, ενω η γλώσσα όπως διαπίστωσε θύμιζε ελληνικά αλλά είχε πάρα πολλές άγνωστες λέξεις που δεν μπορούσε να καταλάβει.-Εμάς τους λίγους απογόνους των παλιών κατοίκων, που μιλάμε ακόμα τα παλιά ελληνικά μεταξύ μας, όσοι έχουμε μείνει μας αποκαλούν "μεμοράντες", και στο άκουσμα αυτης της λέξης ενοιωσε ένα σφίξιμο στην ψυχή του γιατί παρέπεμπε είτε σε παλιές μνήμες είτε σε μνημόνια και δυστυχία.

Παντού έβλεπε μιναρέδες, το φανταζόταν άλλωστε οτι θα το έβλεπε, το είχε δει στις εικόνες της τηλεόρασης, ήταν λογικό σε μια χώρα κοντά 30 εκατομμυρίων που το 90% ήταν μουσουλμάνοι.

Συνέχιζαν να φτάνουν σε εκατοντάδες μεγάλα οργανωμένα κέντρα υποδοχής, Ταρχίμπ (καλωσορίσματα) του είπε πως τα έλεγαν,καλοδεχούμενοι ήταν εδω και πόλλά χρόνια τώρα μετανάστες και πρόσφυγες απο κάθε γωνιά της γής και στη συνέχεια ανάλογα με τις ικανότητες τη μόρφωση και τα τέστ που τους έκαναν , αποφάσιζαν αν και σε ποια χώρα θα τους στείλουν αφού τους προετοίμαζαν με την κατάλληλη εκπαίδευση. Αυτοί που ήταν οι λιγότερο ικανοί, δεν τους δεχόταν κάποιο κράτος και τελικά έμεναν στη χώρα ή γύριζαν πίσω.

Υπήρχαν περιοχές απροσπέλαστες με σπίτια σχεδον ερείπια κοντά σε μεγάλες βιομηχανικές ζώνες. κράτος μέσα στο κράτος, με διαφορετικούς οικονομικούς κανόνες και νόμισμα για τους ντόπιους, που έφτιαχναν οτι μπορεί να φανταστεί κανείς, άλλωστε το made in greece ήταν πια συνώνυμο του φθηνού αλλά μη αξιόπιστου προϊόντος.

Δυστυχώς δεν επιτρέπεται να σε πάω στα νησιά του είπε ο ξεναγός του. Χρειάζεται ειδική άδεια για εμάς τους μόνιμους κατοίκους για να φύγουμε απο την περιοχή που βρισκόμαστε, για λόγους ασφαλείας, είχαμε πολλά προβλήματα στο παρελθόν, μπορεί να μείνεις για καιρό στη φυλακή αν παραβείς τους κανόνες. Αλλα και να μπορούσαμε, θα έπρεπε να πληρώνεις για 2, συνέχισε, ο μηνιαίος μισθός μου, αν και δεν θεωρείται πολύ χαμηλός δε φτάνει ούτε για τα ναύλα.

Του έκαναν εντύπωση οι άδειοι μεγάλοι δρόμοι, τα λίγα παλιά αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν, τα πολλά λεωφορεία,τα πολυτελή θωρακισμένα αυτοκίνητα και τα πούλμαν. Υπήρχε μεγάλη εγκληματικότητα όπως ενημερώθηκε σε πολλά σημεία της Αθήνας, περιοχές άβατα όχι μόνο για τον επισκέπτη, αλλά και για τους ντόπιους. Υπήρχαν λοιπόν μέτρα για τους τουρίστες που επισκεπτόταν τα μνημεία. Τoν Gucci-παρθενώνα, την Lacoste-κνωσσό και όλες τις άλλες τουριστικές περιοχές.

Πολλές απο τις περιοχές και τα μνημεία οι ντόπιοι τις λέγανε μεταξύ τους σε χαμηλό τόνο με έναν αριθμό ή περιγραφικά, γιατί τα ονόματα αλλαζαν συχνά ανάλογα με τους χορηγούς ενώ ήταν ποινικό αδίκημα ακόμα και να προφέρεις την παλιά ονομασία χωρίς να πείς μαζί και το χορηγό.

Υπήρχαν μέρη με οργανωμένη πορνεία για τους ξένους επισκέπτες, μέρη με μεγάλα καζίνο, τα τελευταία ήταν χτισμένα ωστε να έχουν καταπληκτική θέα στα αρχαία μνημεία με πιο ονομαστά τα καζίνο της Αμφίπολης, της Βεργίνας, της Δωδώνης της Ολυμπίας ,και της Δήλου οπου ολόκληρες πόλεις του τζογου χτίστηκαν στις περιοχες αυτές.

Ο ξεναγός του , του είπε οτι το επίσημο ΑΕΠ έφτανε 20 φορές εκείνο της Ελβετίας και οτι η οικονομία γνώριζε άνθιση, αλλα ο ίδιος δυσκολευόταν να επιβιώσει. Ηλεκτρικό μόνο για το βράδυ, θέρμανση ανύπαρκτη το χειμώνα, το καθαρό νερό πανάκριβο, μόνο για εξαγωγές και για τους τουρίστες.

Ομως υπήρχαν απέραντες περιοχές γεμάτες φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, η χώρα έκανε εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη την Ευρώπη, και περιοχές όπου με σύγχρονα μέσα και ελάχιστους εργάτες έβγαιναν τα καλύτερα, πιο ονομαστά και πιο ακριβά βιολογικά γεωργικά προϊόντα στον κόσμο.

Υπήρχαν κατηγορίες τροφίμων δεύτερης ποιότητας,μεταλλαγμένα για να είναι ανθεκτικά, κυρίως εισαγόμενα, με δελτίο οπως του εξήγησε, γιατί οι μισθοί δεν έφταναν ούτε κάν για να τραφείς.

Οι υπέρογκες τιμές στα μεγάλα καταστήματα ξένιζαν τον τουρίστα γιατί τα περισσότερα προϊόντα ήταν εισαγόμενα, εκτός απο τα βιομηχανικά χαμηλής ποιότητας και τιμής, αλλά και αυτά συνήθως δεν ήταν πλήρη προϊόντα αλλά εξαρτήματα άλλων. Δεν συνέφερε να παράγουν το τελικό προϊόν απλά μάζευαν τα εξαρτήματα και το συναρμολογούσαν σε άλλες χώρες. Υπήρχαν περιοχές με εκατοντάδες πρώην μικρά καταστήματα που είχαν μετατραπεί σε κατοικίες πια.

Η φορολογία διέφερε ανα περιοχή και ανα είδος, ενώ υπήρχε νόμος που επέτρεπε στον επενδυτή και την ξένη εταιρεία να επιλέξει να φορολογηθεί με το ίδιο ποσο που θα πλήρωνε στη χώρα του. Αυτός ήταν ένας μόνο απο τους πρώτους νόμους που είχαν περάσει δήθεν για ανακούφιση απο τη βαριά φορολογία αλλά στην πράξη ευννοούσε μόνο τους ξένους.

Υπήρχε οργανωμένη πορνεία για όλα τα βαλάντια, απο σχετικά φθηνες τιμές μέχρι τιμές που ξένιζαν ακόμα και τον τουρίστα και ήταν αδίκημα με πολυετή κάθειρξη η πορνεία χωρίς έκδοση των νομίμων παραστατικών.

Νυχτερινή ζωή και διασκέδαση σε επιλεγμένες τουριστικές περιοχές, όπου επιτρεπόταν και η χρήση αλκοόλ,ενώ ήταν παράνομη η κατανάλωση του χοιρινού κρέατος στις περιοχές εκτός απο τα νησιά.

Η αστυνομία συνήθως και η δικαιοσύνη συνήθως έκαναν τα στραβά μάτια για ότι είχε να κάνει σε αδικήματα των ντόπιων μεταξύ τους αλλά ήταν σκληρή και αμείλικτη αν υπήρχε η παραμικρή παράνομη πράξη ντόπιου απέναντι σε τουρίστα.

Στα ελληνικά νησιά όπου πήγε μόνος του, ένοιωσε οτι βρίσκεται σε ενα απέραντο mall γεμάτο πανάκριβα προϊόντα και αν δεν είχε προνοήσει να μείνει all inclusive για το διάστημα της διαμονής του, τα χρήματά του δε θα του έφθαναν ουτε για 1-2 ημέρες παραμονής.

Ολα αυτά δε θύμιζαν τίποτα απο τις διακοπές που είχε κάνει με τους γονείς του σε κάποια απο αυτά 70 και βάλε χρόνια πρίν. Μόνο ο καυτός ήλιος και το απέραντο γαλάζιο, που πλέον ήταν προϊόντα και όχι αγαθό των κατοίκων.

Γύρισε πίσω στη χώρα του με ανάμεικτα συναισθήματα, λίγη χαρά, και πολλή θλίψη, ξέροντας οτι η Ελλάδα των παιδικών του χρόνων, η Ελλάδα που γνώρισε και αγάπησε βρισκόταν πια μόνο μέσα στις μνήμες του , τα ακούσματα και στην ψυχή του.

Φώτο:Ντοκουμέντα μνήμης για την επέτειο του '40

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"