VIDEO: Ο Θάνατος του Εμποράκου (Ελληνικοί υπότιτλοι)
Ο θάνατος του εμποράκου από tvxorissinora
Του Μιχάλη Χαιρετάκη
Οι ιστορίες που θα σας διηγηθώ παρακάτω είναι πραγματικές , είναι οι μικρομαγαζάτορες της διπλανής πόρτας,αν σας θυμίζουν κάτι απο τη δική σας καθημερινότητα είναι γιατί είναι οι φίλοι, συγγενείς και γείτονες που προσπαθούν σαν σύγχρονοι Δον Κιχώτες να πολεμήσουν τους μνημονιακούς ανεμόμυλους.
Δεν έχουν την ψευδαίσθηση οτι θα γίνουν πλούσιοι, ούτε κάν οτι θα τα καταφέρουν. Αγωνίζονται κάθε μέρα για την επιβίωση της μικρής τους επιχείρησης και ίσως αν καταφέρουν, να γεμισουν το πιάτο στο τραπέζι.
Λίγα χρόνια πριν φύγω για Γερμανία ενας γείτονας είχε ενα μικρό μαγαζί με είδη καπνού πάλευε να το κρατήσει μέχρι να πάρει σύνταξη. Ήταν λίγοι μήνες μετά την πρώτη γενναία αύξηση στον καπνό και το πολύ δύσκολο φάνταζε πλέον ακατόρθωτο.
Σε μια μικρή συζήτηση που είχα κάνει μαζί του, οταν τον ρώτησα -Πως τα καταφέρνεις και επιβιώνεις, πώς κρατάς το μαγαζί;Αντι για απάντηση μου έφερε ενα καλάθι, απο αυτά που έβαζαν μέσα τα μπουκάλια το κρασί ως συσκευασία δώρου γεμάτο μέχρι επάνω απο φακέλους κλειστους.
-Το βλέπεις με ρώτησε; Εδώ βάζω μέσα χωρίς να το ανοίξω οτι βρίσκω κάθε πρωι κάτω απο την πόρτα. Ενα χρόνο μετά είδα το κηδειόσημο εξω απο το μαγαζί του. Το καθημερινό άγχος δεν τον άφησε να προλάβει καν να χαρει σύνταξη.
Αυτή ηταν η εικόνα που άφησα πριν 2 χρόνια φεύγοντας απο την Ελλάδα. Αδεια μαγαζιά και άνθρωποι να πασχίζουν να κρατήσουν ανοιχτά τα υπόλοιπα. Κάθε χρόνο, περνάω το χρόνο των διακοπών μου πάντα στην Ελλάδα και κάθε φορά βρίσκω τα περισσότερα μαγαζιά κλειστα και τα ανοιχτά να είναι άδεια απο εμπορεύματα και οι μαγαζάτορες πιο άδειοι ακόμα απο κουράγιο και ψυχικά αποθέματα.
Σα ναναι χθές θυμάμαι που με το φίλο μου το Βασίλη,πέρισυ, κάναμε βόλτα σε μεγάλο σουπερμάρκετ στο Ρέντη και βλέπαμε τα άδεια ράφια του που θύμιζαν εικόνες απο καταστήματα των χωρών του ανατολικού μπλόκ τη δεκαετία του 80. Του έλεγα περιπαιχτικά, εσένα έπρεπε να έχουν για διευθυντή του καταστήματος.
Ο Βασίλης είχε κάνει διδακτορική διατριβή στη διακόσμηση του μαγαζιού του με άδεια κουτιά πίσω απο τα λιγοστά του εμπορεύματα, ...
λόγω κρίσης,τόσο εξυπνα στημένα που οσοι δεν γνωριζουν το μυστικό μενουν έκπληκτοι απο την αφθονία των ειδών.Κάποιες φορές βέβαια χαλάει η μαγεία, όταν κάποιος ,θεωρει οτι το άδειο κουτί εχει περιεχόμενο και το παιρνει στα χέρια του.
Χθές ήταν ημέρα αργίας εδώ στη Γερμανία και σκέφτηκα να τον πάρω τηλέφωνο να μάθω τα νέα του.
Το μαγαζί του βρίσκεται μέσα σε μια μικρή στοά που άλλοτε έσφυζε απο ζωή, ηταν γεμάτη απο κόσμο με γεμάτες τσέπες, ανθρωπους που δούλευαν. Χθές, ο τζίρος του μέχρι το μεσημέρι ήταν 7 ευρώ. Ολόκληρος ο τζίρος του!. Τα είδη που πουλάει κοστίζουν απο μερικά δεκάλεπτα εως 10-20 ευρω , αλλά ακόμα και αυτά ο κόσμος δυσκολεύεται να τα δώσει. Μερικές φορές νοιώθει τόσο άσχημα που χαρίζει απο το λιγοστό εμπόρευμα του σε πελάτες που δεν έχουν ουτε μερικά δεκάλεπτα να του δώσουν.
Ο ίδιος χρωστάει , δεν ξερει και ο ίδιος πόσα ενοίκια για το μαγαζί και όπως μου είπε πάνε 4 μήνες που έβαλε τελευταία φορά κάποια χρήματα, έναντι, στον ιδιοκτήτη, που ευτυχώς καταλαβαίνει το δράμα που περνάει.
Το σταθερό τηλέφωνό του είναι κομμένο εδώ και χρόνια, το ρεύμα πάντα με έναντι για να μην του το κόψουν, το internet, όπως στα ανέκδοτα, απο γειτονικό κατάστημα.
Σα να μην έφταναν αυτά, το πιό τραγικό, 2.5 χρόνια πριν, πέρασε 5 ημέρες στα υπόγεια κρατητηρίου, για μια ερήμην καταδίκη για οφειλή 200 ευρώ για την οποία δεν είχε καν ενημερωθεί.
Ναι σε αυτή τη χώρα που οι βιαστές,οι κλέφτες , οι ληστές και οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, σ' αυτή τη χώρα που αποφυλακίζονται οι επίορκοι και οι καταχραστές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, βρέθηκε ο Βασίλης για 200 ευρώ για 5 μέρες σε ενα ανήλιαγο κελλί 20 μέτρα κάτω απο τη γη.
Γιατί όπως είχε πει και ο Oscar Arnulfo Romero, αρχιεπίσκοπος στο Ελ Σαλβαδόρ, "La justicia es igual a las serpientes. Sólo muerden a los que están descalzos" (Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια. δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους)
Η γειτόνισσά του, απέναντι, που πήρε με τη σειρά της στα χέρια της το μαγαζί του πατέρα της, μαγαζι που υπήρχε για δεκαετίες , δεν τα κατάφερε, το έκλεισε. Τώρα με τον πατέρα της να έχει φύγει απο τη ζωή, μόνη με τη μητέρα της προσπαθούν να επιβιώσουν με μια κουτσουρεμένη σύνταξη.
Ο γείτονας του δίπλα μετακομίζει σε ένα μικρό μαγαζάκι που βρήκε ευκαιρία,ανάμεσα στα χιλιάδες ξενοίκιαστα, με 120 ευρώ ενοίκιο, όλοι προσπαθούν πια να επιβιώσουν.
Ενας άλλος φίλος, διαδικτυακός αυτος, στο facebook, ο Αρης, με ενα μικρό μαγαζί ανέβασε στον τοίχο του μια προσωπική του ιστορία, εναν απο τους διαλόγους , με κάποιον απο τους πελάτες του.
"-Καλημέρα σας. Μία βρύση μπάνιου πόσο κοστίζει?
-Μπαταρια μπάνιου θέλετε? Αναμεικτική η παλαιού τύπου?
-Την πιο φτηνή.
-Η πιο φτηνή είνα αναμεικτική κινέζικη. Έχει 27 ευρώ αλλά δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη.
-27 ευρώ, ε? Δηλαδή μια ολόκληρη περιουσία...
-Περιουσία λέτε, ε?
-Για μένα τώρα πια ναι. Και έχω χαλασμένη και την βρύση του νεροχύτη.
-Τι να σας πω, σας καταλαβαίνω. Αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ένα τέτοιο υλικό να κοστίζει λιγότερο.
-Καλά τα λέτε αλλά δεν έχω αυτά τα χρήματα...
Έφυγε ο άνθρωπος με μία απογοήτευση στο πρόσωπο. Προτιμάει κάθε φορά που θα θέλει να κλείσει τη βρύση, να κλείνει το γενικό διακόπτη του μπάνιου. Παρά να δώσει 27 ευρώ για να την αλλάξει."
Αυτούς τους ανθρώπους, τους εμποράκους της διπλανής πόρτας αποτελειώνουν καθημερινά η άγρια φορολογία, οι προκαταβολές φόρου, τα τέλη επιτηδεύματος ,αυξήσεις σε λογαριασμούς, πρόστιμα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Σ' αυτούς τους ανθρώπους, που προσπαθούν ακόμα να μείνουν όρθιοι, θα έρθουν να δώσουν τη χαριστική βολή οι απάνθρωπες διατάξεις του 4ου μνημονίου.
Η Ελλάδα που συνεχίζει να υποφέρει είναι βουβή, δε σημαίνει όμως οτι δεν υπάρχει, αρκεί να δείς προσεκτικά και θα παρατηρήσεις οτι ο πόνος και η δυστυχία περισσεύει κάτω απο την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια, πολλών ανθρώπων δίπλα μας.
Σημείωση: Ο Θάνατος του Εμποράκου (Υπόθεση ταινίας):
Αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Φόλκερ Σλέντορφ με τους: Ντάστιν Χόφμαν, Τζ.Μάλκοβιτς, Τσαρλς Ντέρνινγκ Κέιτ Ριντ
Μεταφορά στην οθόνη του διάσημου θεατρικού έργου του Αρθουρ Μίλερ, με ήρωα έναν πλανόδιο πωλητή που νιώθει ότι όλα πήγαν στραβά στη ζωή του.
Άλλα πράγματα είχε στο νου του, όταν έγραφε τον «Θάνατο του Εμποράκου», το 1948, ο Αρθουρ Μίλερ. Προσπάθησε να θίξει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική, τις διαψεύσεις και τις καταρρεύσεις των προσδοκιών, που έφερε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πώς αυτή η ιστορία του πλασιέ Γουίλι Λόμαν, θα συνέχιζε να αποτυπώνει, την τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Του ανθρώπου που πασχίζει, ονειρεύεται, φαντασιώνεται, που αγοράζει με δόσεις τα πάντα και κάποια στιγμή αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα: την οικονομική, την επαγγελματική, την κοινωνική, την οικογενειακή.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Ο θάνατος του εμποράκου από tvxorissinora
Του Μιχάλη Χαιρετάκη
Οι ιστορίες που θα σας διηγηθώ παρακάτω είναι πραγματικές , είναι οι μικρομαγαζάτορες της διπλανής πόρτας,αν σας θυμίζουν κάτι απο τη δική σας καθημερινότητα είναι γιατί είναι οι φίλοι, συγγενείς και γείτονες που προσπαθούν σαν σύγχρονοι Δον Κιχώτες να πολεμήσουν τους μνημονιακούς ανεμόμυλους. Δεν έχουν την ψευδαίσθηση οτι θα γίνουν πλούσιοι, ούτε κάν οτι θα τα καταφέρουν. Αγωνίζονται κάθε μέρα για την επιβίωση της μικρής τους επιχείρησης και ίσως αν καταφέρουν, να γεμισουν το πιάτο στο τραπέζι.
Λίγα χρόνια πριν φύγω για Γερμανία ενας γείτονας είχε ενα μικρό μαγαζί με είδη καπνού πάλευε να το κρατήσει μέχρι να πάρει σύνταξη. Ήταν λίγοι μήνες μετά την πρώτη γενναία αύξηση στον καπνό και το πολύ δύσκολο φάνταζε πλέον ακατόρθωτο.
Σε μια μικρή συζήτηση που είχα κάνει μαζί του, οταν τον ρώτησα -Πως τα καταφέρνεις και επιβιώνεις, πώς κρατάς το μαγαζί;Αντι για απάντηση μου έφερε ενα καλάθι, απο αυτά που έβαζαν μέσα τα μπουκάλια το κρασί ως συσκευασία δώρου γεμάτο μέχρι επάνω απο φακέλους κλειστους.
-Το βλέπεις με ρώτησε; Εδώ βάζω μέσα χωρίς να το ανοίξω οτι βρίσκω κάθε πρωι κάτω απο την πόρτα. Ενα χρόνο μετά είδα το κηδειόσημο εξω απο το μαγαζί του. Το καθημερινό άγχος δεν τον άφησε να προλάβει καν να χαρει σύνταξη.Αυτή ηταν η εικόνα που άφησα πριν 2 χρόνια φεύγοντας απο την Ελλάδα. Αδεια μαγαζιά και άνθρωποι να πασχίζουν να κρατήσουν ανοιχτά τα υπόλοιπα. Κάθε χρόνο, περνάω το χρόνο των διακοπών μου πάντα στην Ελλάδα και κάθε φορά βρίσκω τα περισσότερα μαγαζιά κλειστα και τα ανοιχτά να είναι άδεια απο εμπορεύματα και οι μαγαζάτορες πιο άδειοι ακόμα απο κουράγιο και ψυχικά αποθέματα.
Σα ναναι χθές θυμάμαι που με το φίλο μου το Βασίλη,πέρισυ, κάναμε βόλτα σε μεγάλο σουπερμάρκετ στο Ρέντη και βλέπαμε τα άδεια ράφια του που θύμιζαν εικόνες απο καταστήματα των χωρών του ανατολικού μπλόκ τη δεκαετία του 80. Του έλεγα περιπαιχτικά, εσένα έπρεπε να έχουν για διευθυντή του καταστήματος.
Ο Βασίλης είχε κάνει διδακτορική διατριβή στη διακόσμηση του μαγαζιού του με άδεια κουτιά πίσω απο τα λιγοστά του εμπορεύματα, ...
λόγω κρίσης,τόσο εξυπνα στημένα που οσοι δεν γνωριζουν το μυστικό μενουν έκπληκτοι απο την αφθονία των ειδών.Κάποιες φορές βέβαια χαλάει η μαγεία, όταν κάποιος ,θεωρει οτι το άδειο κουτί εχει περιεχόμενο και το παιρνει στα χέρια του.
Χθές ήταν ημέρα αργίας εδώ στη Γερμανία και σκέφτηκα να τον πάρω τηλέφωνο να μάθω τα νέα του.
Το μαγαζί του βρίσκεται μέσα σε μια μικρή στοά που άλλοτε έσφυζε απο ζωή, ηταν γεμάτη απο κόσμο με γεμάτες τσέπες, ανθρωπους που δούλευαν. Χθές, ο τζίρος του μέχρι το μεσημέρι ήταν 7 ευρώ. Ολόκληρος ο τζίρος του!. Τα είδη που πουλάει κοστίζουν απο μερικά δεκάλεπτα εως 10-20 ευρω , αλλά ακόμα και αυτά ο κόσμος δυσκολεύεται να τα δώσει. Μερικές φορές νοιώθει τόσο άσχημα που χαρίζει απο το λιγοστό εμπόρευμα του σε πελάτες που δεν έχουν ουτε μερικά δεκάλεπτα να του δώσουν.
Ο ίδιος χρωστάει , δεν ξερει και ο ίδιος πόσα ενοίκια για το μαγαζί και όπως μου είπε πάνε 4 μήνες που έβαλε τελευταία φορά κάποια χρήματα, έναντι, στον ιδιοκτήτη, που ευτυχώς καταλαβαίνει το δράμα που περνάει.
Το σταθερό τηλέφωνό του είναι κομμένο εδώ και χρόνια, το ρεύμα πάντα με έναντι για να μην του το κόψουν, το internet, όπως στα ανέκδοτα, απο γειτονικό κατάστημα.
Σα να μην έφταναν αυτά, το πιό τραγικό, 2.5 χρόνια πριν, πέρασε 5 ημέρες στα υπόγεια κρατητηρίου, για μια ερήμην καταδίκη για οφειλή 200 ευρώ για την οποία δεν είχε καν ενημερωθεί.
Ναι σε αυτή τη χώρα που οι βιαστές,οι κλέφτες , οι ληστές και οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, σ' αυτή τη χώρα που αποφυλακίζονται οι επίορκοι και οι καταχραστές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, βρέθηκε ο Βασίλης για 200 ευρώ για 5 μέρες σε ενα ανήλιαγο κελλί 20 μέτρα κάτω απο τη γη.
Γιατί όπως είχε πει και ο Oscar Arnulfo Romero, αρχιεπίσκοπος στο Ελ Σαλβαδόρ, "La justicia es igual a las serpientes. Sólo muerden a los que están descalzos" (Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια. δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους)
Η γειτόνισσά του, απέναντι, που πήρε με τη σειρά της στα χέρια της το μαγαζί του πατέρα της, μαγαζι που υπήρχε για δεκαετίες , δεν τα κατάφερε, το έκλεισε. Τώρα με τον πατέρα της να έχει φύγει απο τη ζωή, μόνη με τη μητέρα της προσπαθούν να επιβιώσουν με μια κουτσουρεμένη σύνταξη.
Ο γείτονας του δίπλα μετακομίζει σε ένα μικρό μαγαζάκι που βρήκε ευκαιρία,ανάμεσα στα χιλιάδες ξενοίκιαστα, με 120 ευρώ ενοίκιο, όλοι προσπαθούν πια να επιβιώσουν.
Ενας άλλος φίλος, διαδικτυακός αυτος, στο facebook, ο Αρης, με ενα μικρό μαγαζί ανέβασε στον τοίχο του μια προσωπική του ιστορία, εναν απο τους διαλόγους , με κάποιον απο τους πελάτες του.
"-Καλημέρα σας. Μία βρύση μπάνιου πόσο κοστίζει?
-Μπαταρια μπάνιου θέλετε? Αναμεικτική η παλαιού τύπου?
-Την πιο φτηνή.
-Η πιο φτηνή είνα αναμεικτική κινέζικη. Έχει 27 ευρώ αλλά δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη.
-27 ευρώ, ε? Δηλαδή μια ολόκληρη περιουσία...
-Περιουσία λέτε, ε?
-Για μένα τώρα πια ναι. Και έχω χαλασμένη και την βρύση του νεροχύτη.
-Τι να σας πω, σας καταλαβαίνω. Αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ένα τέτοιο υλικό να κοστίζει λιγότερο.
-Καλά τα λέτε αλλά δεν έχω αυτά τα χρήματα...
Έφυγε ο άνθρωπος με μία απογοήτευση στο πρόσωπο. Προτιμάει κάθε φορά που θα θέλει να κλείσει τη βρύση, να κλείνει το γενικό διακόπτη του μπάνιου. Παρά να δώσει 27 ευρώ για να την αλλάξει."
Αυτούς τους ανθρώπους, τους εμποράκους της διπλανής πόρτας αποτελειώνουν καθημερινά η άγρια φορολογία, οι προκαταβολές φόρου, τα τέλη επιτηδεύματος ,αυξήσεις σε λογαριασμούς, πρόστιμα και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Σ' αυτούς τους ανθρώπους, που προσπαθούν ακόμα να μείνουν όρθιοι, θα έρθουν να δώσουν τη χαριστική βολή οι απάνθρωπες διατάξεις του 4ου μνημονίου.
Η Ελλάδα που συνεχίζει να υποφέρει είναι βουβή, δε σημαίνει όμως οτι δεν υπάρχει, αρκεί να δείς προσεκτικά και θα παρατηρήσεις οτι ο πόνος και η δυστυχία περισσεύει κάτω απο την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια, πολλών ανθρώπων δίπλα μας.
Σημείωση: Ο Θάνατος του Εμποράκου (Υπόθεση ταινίας):
Αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Φόλκερ Σλέντορφ με τους: Ντάστιν Χόφμαν, Τζ.Μάλκοβιτς, Τσαρλς Ντέρνινγκ Κέιτ Ριντ
Μεταφορά στην οθόνη του διάσημου θεατρικού έργου του Αρθουρ Μίλερ, με ήρωα έναν πλανόδιο πωλητή που νιώθει ότι όλα πήγαν στραβά στη ζωή του.
Άλλα πράγματα είχε στο νου του, όταν έγραφε τον «Θάνατο του Εμποράκου», το 1948, ο Αρθουρ Μίλερ. Προσπάθησε να θίξει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική, τις διαψεύσεις και τις καταρρεύσεις των προσδοκιών, που έφερε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πώς αυτή η ιστορία του πλασιέ Γουίλι Λόμαν, θα συνέχιζε να αποτυπώνει, την τραγωδία του σύγχρονου ανθρώπου στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Του ανθρώπου που πασχίζει, ονειρεύεται, φαντασιώνεται, που αγοράζει με δόσεις τα πάντα και κάποια στιγμή αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα: την οικονομική, την επαγγελματική, την κοινωνική, την οικογενειακή.
Παρακολουθώντας την ιστορία του Εμποράκου, που έχει πλάσει ο Άρθουρ Μίλερ, παρακολουθούμε την προσπάθεια των ανθρώπων του μικροαστικού και μεσοαστικού στρώματος, να «ανέβουν» λίγο παραπάνω, να γίνουν αυτό που πουλάει το καπιταλιστικό σύστημα, να γίνουν δηλαδή "κάτι" μέσα από την επαγγελματική του διαδρομής, της κοινωνικής γοητείας των τεσσάρων τροχών, είτε μέσω της διαδρομής των παιδιών τους...=====================
Είναι σίγουρο ότι ο Μίλερ δεν καταπιάστηκε σ' αυτό το έργο μόνο με τον μέσο Αμερικανό, που προσπαθεί και αποτυγχάνει. Έβαλε στο κάδρο του, ανθρώπους και συμπεριφορές, που ο καθένας μας έχει συναντήσει, έχει μπλεχτεί στα πόδια τους, έχει προσπαθήσει ν' αποφύγει, όλους αυτούς τους καυχησιάρηδες, που έχουν ανάγκη να πιστέψουν εκείνοι πρώτοι το ξίπασμά τους, εκείνους που δεν ξέρουν να μοιραστούν το συναίσθημά τους και αργοσβήνουν στη μοναξιά και στη συναισθηματική αποστράγγιση, ενός βάρβαρου και απάνθρωπου συστήματος. Εκείνους που υφίστανται τη «δύναμη» όσων αισθάνονται δυνατοί, τους ανθρώπους και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, που προσπαθούν σ' όλη τους τη ζωή, να αποθηκεύσουν και υποθηκεύουν τις ζωές τους.
Έβαλε στο κάδρο του τις εργασιακές σχέσεις, την επένδυση του ατόμου στην εργασία, την ήττα που ακολουθεί το κλείσιμο ενός εργασιακού κύκλου, το πικρό αδιέξοδο των ανθρώπων που δεν έχουν το κοινωνικό πρόσωπο της επαγγελματικής ταυτότητας.
Όλα αυτά τα πολύπλοκα, τα ανθρώπινα, τα διαρκή, τα τραγικά, τα καθημερινά είναι παρόντα, ακόμα και σήμερα, 70 χρόνια μετά, στο έργο του Άρθουρ Μίλερ.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.