Πλειστηριασμοί από εταιρίες. Στον αέρα το ελεύθερο συμβολαιογραφικό επάγγελμα

Σε πλήρη αναδιάρθρωση των εργασιακών συνθηκών υπό τις οποίες απασχολούνται οι συμβολαιογράφοι προσανατολίζεται η κυβέρνηση, προκειμένου να προωθήσει τους ζωτικούς για το μνημονιακό της πρόγραμμα πλειστηριασμούς ακινήτων.

Οι αντιστάσεις των συμβολαιογράφων, όπως εκφράζονται με την αποχή από τη συμμετοχή σε συμβατικούς και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, είναι εύλογο να έχουν προκαλέσει έντονες ανησυχίες και όχι μόνο στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αλλά και στα διεθνή κέντρα που ενδιαφέρονται για την υλοποίηση του μνημονιακού σχεδιασμού. Εντούτοις, γνωρίζουν πως οι αντιστάσεις αυτές δεν είναι εύκολο να καμφθούν ούτε είναι δυνατόν να γίνουν παντού πραξικοπηματικές ενέργειες όπως αυτές που μεθόδευσε ο υπόδικος πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθήνας, Πειραιά, Αιγαίου και Δωδεκανήσου, Γιώργος Ρούσκας, για το σπάσιμο της αποχής.

Το βέβαιο είναι πως με τη σημερινή πανελλαδική διάρθρωση του συμβολαιογραφικού επαγγέλματος είναι εξαιρετικά απίθανο οι συμβολαιογράφοι να συμμετάσχουν στη διαδικασία παράδοσης των ακινήτων των πολιτών στο κράτος και στις τράπεζες.
Η συγκρότηση των συλλόγων τους σε τοπικό επίπεδο και ανά Εφετείο, προσδίδοντας ιδιαίτερα στοιχεία σχέσης με την εκάστοτε τοπική κοινωνία, δεν επιτρέπει τη συμμετοχή σε μια τέτοια βρόμικη διαδικασία, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις στους ίδιους, τόσο επαγγελματικές όσο και συνολικότερα κοινωνικές.

Αυτός είναι σοβαρός λόγος που κάνει τους συμβολαιογράφους όλης της χώρας να αρνούνται τη συμμετοχή τους στους πλειστηριασμούς, γνωρίζοντας πως ενδεχόμενη συμμετοχή θα στρέψει εναντίον του καθενός τους μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας στην οποία ζει και εργάζεται.

Οι κυβερνητικοί και τραπεζιτικοί κύκλοι που αναζητούν λύσεις στην αδιέξοδη αυτή κατάσταση προσανατολίζονται στην πλήρη ανατροπή της πανελλαδικής διάρθρωσης του συμβολαιογραφικού κλάδου με βάση τα εννιά τοπικά Εφετεία. Χρησιμοποιώντας ως μοχλό την κλίκα του Ρούσκα στην Αθήνα, προσανατολίζονται στην “απελευθέρωση” του επαγγέλματος από τοπικούς περιορισμούς. Έτσι, ένας συμβολαιογράφος που ανήκει, π.χ., στο Εφετείο της Πάτρας θα μπορεί να αναλαμβάνει μια υπόθεση στη Θεσσαλονίκη, κάτι που σήμερα απαγορεύεται.

Είναι φανερό ότι η λύση αυτή που έχει τεθεί σε συζήτηση, εκτός του ότι ανοίγει τον δρόμο για πραγματοποίηση πλειστηριασμών χωρίς άμεσες επιπτώσεις στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή κάθε συμβολαιογράφου στον τόπο όπου ζει και εργάζεται, ανοίγει τον δρόμο και για να πάψουν οι συμβολαιογράφοι να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Στις νέες αυτές συνθήκες, μόνο μεγάλα συμβολαιογραφικά γραφεία θα μπορούν να έχουν πανελλαδική εικόνα, εποπτεία και διακλάδωση, έτσι ώστε να αναλαμβάνουν υποθέσεις οπουδήποτε στη χώρα.

Σχόλιο στο άρθρο «Πλειστηριασμοί από εταιρίες. Στον αέρα το ελεύθερο συμβολαιογραφικό επάγγελμα»
Η λύση που ακολουθείται και στους πλειστηριασμούς, βρίσκεται στην ίδια ακριβώς ευθεία, με την κεντρική επιλογή, που οι εταίροι/δανειστές επέβαλλαν για το ελληνικό χρέος.
Παρακάμπτοντας, δηλαδή, κάθε λύση που θα έσωζε την Ελλάδα και υιοθετώντας εκείνη, τη μοναδική στις περισσότερες των περιπτώσεων, που την καταστρέφει.
Φυσικά, είναι ορθό και εδώ το σχόλιο του Ευριπίδη Μπίλλη, όπως συνήθως. Αλλά, όμως, είναι ανεξήγητο το πως και το γιατί, οι Έλληνες που είναι λαός ευφυής, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν στα 8 χρόνια των μαρτυρίων τους, ότι η διαδικασία που ακολουθείται στην περίπτωσή τους, δεν είναι αυτή της εξυγίανσης της οικονομίας, αλλά η εξαφάνισή της. Και ουδόλως στρέφομαι προς θεωρίες συνωμοσίας, γιατί επιπλέον δεν χρειάζονται!
Απλώς, αν πάμε νοερά στην αρχή της κρίσης, το χρέος μας ήταν γύρω στο 120%του ΑΕΠ μας, δηλαδή, με διεθνώς παραδεκτά κριτήρια, απολύτως βιώσιμο. Και τώρα, μετά από ανείπωτα βασανιστήρια, εξευτελισμούς, κοροϊδίες και πλήρη καταστροφή του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της Ελλάδας, το χρέος αναρριχήθηκε στο 179% του ΑΕΠ!!!!
Χρειάζεται να συνεχίσω; Δυο λόγια, ίσως, ακόμη!
Τώρα, λοιπόν, μετά την ολοσχερή καταστροφή της Ελλάδας, ήρθε η σειρά των……αισιόδοξων διαπιστώσεων. Δηλαδή……»η οικονομία πάει καλύτερα»!
Και η απάτη αυτή, στην οποία συμμετέχουν, όσο γίνεται πιο ενεργά, οι δανειστές/εταίροι μας (μέχρι και βραβεία μας δίνουν!) είναι τόσο μα τόσο οφθαλμοφανώς αυταπόδεικτη!
Από που να έρθει η βελτίωση και η ανάπτυξη, όταν έχουν αποδεκατιστεί μισθοί και συντάξεις και συνεχίζουν να αποδεκατίζονται; Από που να προκύψει ανάπτυξη, όταν οι επιχειρήσεις που κλείνουν υπερβαίνουν σε αριθμό αυτές που ανοίγουν; Από που να δει φως η ελληνική οικονομία, όταν το σύνολο της ακίνητης περιουσίας της έχει εξαϋλωθεί;
Πως να γίνουν πιστευτά στατιστικά στοιχεία, που δήθεν……μειώνουν την ανεργία, όταν η μακροχρόνιοι άνεργοι αυξάνουν, όταν η αιμορραγία των νέων μας που εκπατρίζονται εντατικοποιείται, αλλά και όταν τα ίδια αυτά στατιστικά στοιχεία που μας παρουσιάζουν ως ….δήθεν αισιόδοξα αναγράφουν τρομακτική άνοδο της άτυπης εργασίας; Δηλαδή, της εργασίας με 300-400Ε το μήνα, δυνατότητα απόλυσης ανώδυνη και ανέξοδη, ωράριο εργασίας αδιευκρίνιστο κ.ο.κ.

Αλλά…..μάλλον κάνω λάθος εγώ. Γιατί, παρέλειψα τη μοναδική πηγή από την οποία δικαιολογείται αισιοδοξία και αναμονή «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ». Μα, βέβαια, οποία δική μου παράλειψη!
Τα ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ.
Χαρίζουμε τα ΠΑΝΤΑ έναντι κάποιων ψίχουλων, που αυτά τα ψίχουλα τα αναρτούμε ως «ΑΝΑΠΤΥΞΗ», «ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ». Και βέβαια, δεχόμαστε και συγχαρητήρια!

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;; Πολλά!
Και το πρώτο από όλα, να πάψουμε να αναμένουμε τη σωτηρία μας, μέσω πολιτικής αλλαγής.
Γιατί κανένα πολιτικό σχήμα και κανείς «ηγέτης» δεν είναι σε θέση να δώσει λύση στο ελληνικό πρόβλημα, όσο παραμένει προσκολλημένος σε μια Ευρώπη, που ήδη ψυχορραγεί, και που το μόνο που την ενδιαφέρει (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) είναι το πως θα διασωθεί. .
Ας δούμε πως φέρεται με το BREXIT και με την Καταλονία, , για να πάρουμε μαθήματα….Δημοκρατίας, αλληλεγγύης και ανωτερότητας.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"