'Ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ; Η σκοτεινή περίοδος του Κων/νου Καραμανλή και το ξεχασμένο σκάνδαλο Μέρτεν που συγκλόνισε την Ελλάδα
Πρόκειται για έγγραφο - μαρτυρία διπλωματικού υπαλλήλου σύμφωνα με το οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αλλά και ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης εμφανίζονται σε λίστα των πρακτόρων των ναζί κατά την περίοδο της κατοχής. Ωστόσο η σχετική λίστα με τους πράκτορες δεν περιλαμβάνεται στο απόρρητο έγγραφο της CIA.
'Πολλοί πρώην συνεργάτες των Γερμανών παρέμειναν στυλοβάτες του κρατικού μηχανισμού και δεσπόζουν στην πολιτική και οικονομική ζωή μέχρι σήμερα
Είναι γνωστό, πως όταν φάνηκε ότι οι Ναζί έχαναν πλέον τον πόλεμο, πάρα πολλοί δωσίλογοι προσπάθησαν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, φοβούμενοι τις συνέπειες και προκειμένου να εξαγνιστούν. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο δωσίλογος κατοχικός Νομάρχης και μετέπειτα υφυπουργός του Καραμανλή Γ. Θέμελης
Ο λόγος της κράτησής του από τις δυνάμεις της Αντίστασης, δεν αναφέρεται. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει να εξαχθούν συμπεράσματα….Πέρασε νόμο για μη δίωξη εγκληματιών πολέμου και πολτοποίησε Αρχεία! Για την απόπειρα του «Εθνάρχη» να αποφασίσει ακριβώς λίγο πριν την Απελευθέρωση να κατευθυνθεί προς τη Μέση Ανατολή, γνωρίζουμε μόνο, ότι πρώτα έφτασε στην Τήνο, όπου οι αντάρτες ( προερχόμενοι από τον ΕΛΑΣ Άνδρου) τον φυλάκισαν 45 μέρες. Μετά κατάφερε να φτάσει στο Χαλέπι της Συρίας, όπου πάλι κρατήθηκε 35 μέρες από τους Βρετανούς, ενώ η εξόριστη κυβέρνηση ήδη είχε επιστρέψει
Ο Καραμανλής στιγματίστικε πάντως και παρά τα σφοδρά πυρά από την αντιπολίτευση στη Βουλή που ζητούσε να χυθεί άπλετο φως, εξηγήσεις δε δόθηκαν και πολλά σημεία παρέμειναν σκοτεινά με πολλές «περίεργες» συμπτώσεις.
Ιδιαίτερα προκλητική και «δυσεξήγητη» η στάση του Καραμανλή, που ενώ δήλωνε αθώος, συνέχισε να έχει στην κυβέρνησή του, ως υφυπουργό Αμύνης το Γ. Θέμελη, δωσίλογο Νομάρχη της Κατοχής.
Ο επίσης κατηγορηθείς υπουργός του επί των Εσωτερικών Τάκος Μακρής, σύζυγος της γραμματέας του Μέρτεν Δοξούλας Λεοντίδου, υπήρξε κυριολεκτικά το alter ego του «Εθνάρχη» και μόνιμος συνεργάτης σε όλες τις κυβερνήσεις του.
Η Δοξούλα Μακρή είχε καταθέσει στη δίκη, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Μέρτεν!
Εντελώς «συμπτωματικά» το 1963 στη δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο ένας εκ των κατηγορουμένων, ο γνωστός κατοχικός δωσίλογος Ξενοφών Γιοσμάς, είχε δικηγόρο υπεράσπισης τον Τάκο Μακρή
1961, «ΕΚΛΟΓΕΣ ΒΙΑΣ & ΝΟΘΕΙΑΣ» Οι εκλογές του έτους αυτού έγιναν στις 29 Οκτωβρίου 1961 από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα και έγιναν σε κλίμα μεγάλης έντασης και εν μέσω επεισοδίων. Έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Η κυβέρνηση Καραμανλή, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος.Χαρακτηριστικό είναι ότι βρέθηκαν εγγεγραμμένοι 218 χωροφύλακες να δηλώνουν διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία
Η σταδιοδρομία του ιδρυτή της Ν.Δ. περιέχει όμως πάμπολλα σκοτεινά σημεία, εξαιρετικά επίκαιρα, μάλιστα: λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων διά της μετατροπής των αποθεματικών τους σε δάνεια προς τους ιδιώτες «επενδυτές», «αναστολή πάσης διώξεως Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου» , οικονομικά σκάνδαλα διαφόρων «κουμπάρων» ή και μελών της οικογένειας Καραμανλή . Η «αποικιακή» σύμβασή του με την Γαλλική Πεσινέ .Ενας από τους πιο σκανδαλώδεις όρους της συμφωνίας αφορούσε στην προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος κάτω του κόστους από τη ΔΕΗ στην «Πεσινέ»για 50 χρονια . Βάσει της συμφωνίας, το ελληνικό κράτος όφειλε να κάνει επενδύσεις ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων για την ηλεκτροδότηση της «Πεσινέ», ενώ η επένδυση της ίδιας της γαλλικής εταιρίας δεν ξεπερνούσε τα 25 εκατομμύρια δολάρια! Οριζόταν ρητα ότι η «Πεσινέ» θα πληρώνει την κιλοβατώρα με τιμή κάτω από το παραγωγής της από τη ΔΕΗ..! Πρέπει να σημειωθεί ότι η «Πεσινέ», βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, ήταν και είναι από τις πλέον ηλεκτροβόρους βιομηχανίες της χώρας συσσώρευε τεράστιες ζημιές στη ΔΕΗ, τις οποίες πλήρωνε και πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός.
Η σκοτεινότερη πτυχή της βιογραφίας του,είναι η προβληματική σχέση του «εθνάρχη» με τη δημοκρατία. Η αναρρίχηση του Καραμανλή στην κορυφή της πολιτικής ξεκίνησε με την αυθαίρετη επιβολή του ως ηγέτη της Δεξιάς από τον βασιλιά Παύλο, που το 1955 τον διόρισε πρωθυπουργό. Απολύτως τεκμηριωμένο είναι,το γεγονός πως η CIA είχε ενημερωθεί από τον βασιλιά για τον επικείμενο διορισμό του δύο ολόκληρες βδομάδες πριν από τον θάνατο του Παπάγου. Η επιλογή του έγινε ευμενώς δεκτή από την Ουάσινγκτον, καθώς ο Καραμανλής είχε ήδη βολιδοσκοπηθεί από τον Αμερικανό πρέσβη και θεωρούνταν σίγουρο ότι θα βάλει “μετά τιμής” το Κυπριακό στο ράφι.
Εξίσου προβληματικό, από άποψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, υπήρξε και το επόμενο βήμα. Ο Καραμανλής ξεκίνησε την ηγετική διαδρομή του με μια ξεκάθαρη ήττα, που ένα τερατώδες εκλογικό σύστημα μετέτρεψε σε κοινοβουλευτική επικράτηση: Στις εκλογές της 19.2.1956 το κόμμα του (ΕΡΕ) ήρθε δεύτερο, με 47,38% έναντι 48,15% της κεντροαριστερής Δημοκρατικής Ενωσης, έβγαλε όμως 165 βουλευτές έναντι 135 των αντιπάλων του. Το θαύμα οφειλόταν στο ιδιόμορφο «τριφασικό» σύστημα που ο ίδιος είχε θεσπίσει: πλειοψηφικό στις μικρές περιφέρειες, σχεδόν πλειοψηφικό στις μεσαίες και αναλογικό στις μεγάλες (Αθήνα – Πειραιά – Θεσ/νίκη – Λάρισα), όπου υπερείχε σαφώς η Κεντροαριστερά
Μιαν άλλη πτυχή της ιδιοσυγκρασίας του σκιαγραφεί στα απομνημονεύματά του ο στενός συνεργάτης του Κων/νος Τσάτσος: «Ο Καραμανλής ποθούσε ο επί του Τύπου Υπουργός να κατευθύνει τις εφημερίδες και ο επί της Δικαιοσύνης τους δικαστές στα θέματα του Τύπου»
Πρώτο δείγμα αυταρχισμού πρόσφερε η καταστολή των διαδηλώσεων του 1956 για το Κυπριακό με πραγματικά πυρά και αποτέλεσμα τον θάνατο τριών τουλάχιστον διαδηλωτών.
Η κορύφωση ήρθε, ωστόσο, μετά τις εκλογές του 1958, όταν η ΕΔΑ αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση με 24,4% των ψήφων. Ο Καραμανλής απάντησε σ’ αυτή την αριστερή στροφή του εκλογικού σώματος διορίζοντας ένα στέλεχος της μεταξικής δικτατορίας, τον Ευάγγελο Καλαντζή, ως υφυπουργό Ασφαλείας .Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε στις 3 Ιουλίου, με την εισβολή της αστυνομίας στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Ακολούθησε στις 5 Δεκεμβρίου η σύλληψη του Μανόλη Γλέζου, οργανωτικού γραμματέα της ΕΔΑ και διευθυντή της «Αυγής», με την κατηγορία της… κατασκοπίας και η καταδίκη του σε πενταετή κάθειρξη για τη μη κατάδοση παράνομων στελεχών του ΚΚΕ
Δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου, όσων θα τραβούσε ο ανώνυμος κόσμος της Αριστεράς. «Από την επομένη των εκλογών του 1958 ελήφθησαν σκληρά μέτρα κατά των οπαδών της ΕΔΑ», διαβάζουμε στις αναμνήσεις ενός χωροφύλακα της εποχής. «Οι αριστεροί καλούνταν στις αστυνομικές αρχές και τους ζητούσαν φορτικά να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης του ΚΚΕ και των παραφυάδων του. Οσοι αρνούνταν να υπογράψουν δηλώσεις και εξεδήλωναν την αντίθεσή τους στα καταπιεστικά μέτρα των αρχών, ξυλοφορτώνονταν άγρια».
Μέρος της ίδιας πολιτικής υπήρξε η σύσταση του διαβόητου «παρακράτους», ενός πλέγματος κρατικών υπηρεσιών και κρατικοδίαιτων φασιστικών οργανώσεων με αποστολή τη βίαιη πάταξη της Αριστεράς. Η εξωθεσμική εκτροπή αποφασίστηκε την επαύριο των εκλογών του 1958 σε μια σύσκεψη του Καραμανλή και συνεργατών του στην Κηφισιά. Την καθοδήγησή της ανέλαβε αρχικά μια «αφανής επιτροπή» υπουργών:Ευάγγελος Αβέρωφ (Εξωτερικών), Κων/νος Τσάτσος (Προεδρίας), Αριστείδης Δημητράτος (Εργασίας), Ευάγγελος Καλαντζής (Ασφαλείας), συν ο αρχηγός της ΚΥΠ Αλέξανδρος Νάτσινας.
Τον Αύγουστο του 1960 τη διαδέχθηκε, με απόφαση πάλι του Καραμανλή, μια «Δευτεροβάθμια Συντονιστική Επιτροπή» αποτελούμενη κυρίως από στρατιωτικούς, με γραμματέα τον μετέπειτα δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Αποκορύφωμα της δράσης του παρακράτους αποτέλεσαν οι εκλογές απροκάλυπτης βίας και νοθείας του 1961, με τις οποίες η ΕΔΑ επανήλθε στην τρίτη θέση και ο εθνάρχης διασφάλισε μιαν ακόμη θητεία στα ηνία της χώρας.
Ακολούθησε η απόπειρα μονιμότερης θεσμικής σκλήρυνσης, με την εξαγγελία (21.2.1963) μιας συνταγματικής «βαθείας τομής» που πρόβλεπε την απαγόρευση της «καταχρηστικής» άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, απαγόρευση της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων, περιορισμό του δικαιώματος έκδοσης εφημερίδων, μη υπαγωγή των πολιτικών εγκλημάτων στα ορκωτά δικαστήρια, σύσταση ειδικού δικαστηρίου για την απαγόρευση όσων κομμάτων «κατατείνουν εις την ανατροπήν των θεμελιωδών αρχών του πολιτεύματος», ακόμη και ποινικοποίηση των αγορεύσεων ή της ψήφου των βουλευτών στο Κοινοβούλιο. Στόχος της αναθεώρησης ήταν η λήψη «ριζοσπαστικών μέτρων» για την επιτάχυνση της «οικονομικής αναπτύξεως», με το σκεπτικό πως «η κοινοβουλευτική μηχανή απέβη τροχοπέδη εις την αντιμετώπισιν των απαιτήσεων της εποχής».
Ευτυχώς για τον τόπο, ο Καραμανλής δεν πρόλαβε να επιφέρει τη «βαθιά τομή» του στο σώμα τής ελληνικής Δημοκρατίας.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς. Η δολοφονία του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για τις αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας, που αποδείχθηκε ότι όχι μόνο ανέχονταν, αλλά και εξέθρεφαν τον ανεξέλεγκτο παρακρατικό μηχανισμό
Οταν η ανάκριση άρχισε να ξηλώνει τον μίτο των «αφανών» δικτύων ,παραιτήθηκε και την κοπάνησε στο Παρίσι με το ψευδώνυμο «Τριανταφυλλίδης».
Εξαιρετικά εύγλωττα είναι τα σχέδια που ο ίδιος εκπόνησε στη διάρκεια της δικτατορίας, για την επιθυμητή μετάβαση από τη χούντα σ’ ένα καθεστώς ελεγχόμενης δημοκρατίας. Καταγεγραμμένα στον (εμφανώς λογοκριμένο αλλά παρ” όλα αυτά αποκαλυπτικότατο) έβδομο τόμο του δημοσιευμένου «Αρχείου» του και σε μια σειρά άλλες πηγές, θα έπρεπε ν’ αποτελούν κτήμα του σημερινού πολιτικοποιημένου Ελληνα. Δυστυχώς, όμως, το κυριολεκτικό «θάψιμό» τους από την οργανωμένη αγιογραφία του «εθνάρχη» έχει καθηλώσει τη συλλογική μνήμη στο επίπεδο των επετειακών τηλεοπτικών αφιερωμάτων.
Από το Παρίσι, ο Καραμανλής την επομένη της 21ης Απριλίου 1967 εξέφρασε μεν δημόσια τη «λύπη» του «διά την δραματικήν τροπήν την οποίαν έλαβεν η εν Ελλάδι κατάστασις», απέφυγε όμως προσεκτικά οποιαδήποτε καταδίκη των πραξικοπηματιών, καταλογίζοντάς τους μάλιστα διακριτικά «το ελαφρυντικόν της συγχύσεως». Ως μοναδικό υπεύθυνο της τραγωδίας κατήγγειλε τον… Γεώργιο Παπανδρέου, που «διέπραξε το σφάλμα να εξαπολύση θύελλαν παθών και απειλών θεσμούς και πρόσωπα να δημιουργήση το κλίμα το οποίον εξέθρεψε το σημερινόν πραξικόπημα».
Οι διατυπώσεις αυτές δεν ήταν τυχαίες. Αποτελούσαν το πρώτο βήμα για μια υπόγεια επαφή με τη χούντα, με στόχο την ανάδειξη του ίδιου σε πρωταγωνιστή της επιθυμητής μετάβασης. Στις 20.6.1967 ο Καραμανλής στέλνει έτσι συγχαρητήρια επιστολή στον χουντικό «πρωθυπουργό» Κόλλια, εκτιμώντας ότι κάποιες δηλώσεις του «επιβεβαιώνουν την θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως αποκαταστήση την ομαλότητα, και μάλιστα επί υγιεστέρων βάσεων, διά του εκσυγχρονισμού του πολιτεύματος της χώρας». Θεωρεί πως οι πραξικοπηματίες «εκινήθησαν με αγαθάς προθέσεις», «δεν αποκρύπτει» όμως την ανησυχία του «ότι ήτο δυνατόν να εκτραπή η επανάστασις προς επιδιώξεις αντιθέτους προς την αποστολήν της», προσδίδοντας «εις την μεταβολήν του παρελθόντος Απριλίου κάποια μορφή μονίμου καθεστώτος». Συνιστά, ως εκ τούτου, στην «Επαναστατικήν Κυβέρνησιν» να εμπιστευθεί την πρωτοβουλία των εξελίξεων στο βασιλιά
Το σχέδιό του για τη διαδοχή αναλύεται σε επιστολή του προς τον Κωνσταντίνο Με δυο λόγια, ο Καραμανλής αυτοπροτεινόταν ως ικανότερος υποψήφιος για την εφαρμογή του «γύψου» που είχε ήδη επιβάλει ο Παπαδόπουλος.
Την ίδια συνταγή εισηγείται και σε διάφορους παράγοντες που συνδέονται με το καθεστώς. «Η επανάστασις, άπαξ και εγένετο, προσφέρει μίαν ευκαιρίαν ανασυντάξεως της ζωής του έθνους», διαβάζουμε σε επιστολή του
Αυτή η εμμονή με το όραμα της «κυβερνουμένης και ουχί κυβερνώσης Δημοκρατίας» θα διαρκέσει μέχρι τέλους. Το διαπιστώνουμε από μια συνομιλία του εθνάρχη με τον καθηγητή Θεόδωρο Κουλουμπή (18.4.1972), όπως καταγράφεται στο ημερολόγιο του τελευταίου: «Εχει την αίσθηση ότι η διάδοχη της χούντας κατάσταση θα πρέπει να είναι μια κυβέρνηση με ενισχυμένες εξουσίες (μια άλλη χούντα;) η οποία θα φροντίσει για την ομαλή μετάβαση και δεν θα επιτρέψει στο ‘πεζοδρόμιο’ να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης και να οδηγήσει τη χώρα στο χάος». Συμπέρασμα του καθηγητή ήταν πως «ο Καραμανλής αντιπροσωπεύει την πραγματική γέφυρα με τη χούντα» για μια διατεταγμένη μεταπολίτευση («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», Αθήνα 2001, σσ. 142 και 147).
Δηλώνει :«Πρέπει να αρχίσει η έρευνα διά την εξεύρεση οικονομικών μέσων, διότι χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτε. Είναι ατύχημα ότι σχεδόν όλοι οι εφοπλιστές έχουν προσχωρήσει στη χούντα.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΞ ΜΕΡΤΕΝ
Ο Ναζί Μαξ Μέρτεν προσωπικός φίλος του Χιτλερ , ο επονομαζόμενος «χασάπης της Θεσσαλονίκης», υπεύθυνος για την εξολόθρευη 56.000 Εβραίων και την λεηλασία των περιουσιών τους, συνελήφθη τυχαία το 1957 στην Αθήνα χάρη στην επιμονή και στον πατριωτισμό του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Τούση, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 ετών, αλλά η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το νόμο 4016/1959, τροποποίησε το ν.δ. 3933/1959 με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου. Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε το Νοέμβριο του 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, για να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν και ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία….Ο Μαξ Μέρτεν σταδιοδρόμησε ως κρατικός αξιωματούχος της Γερμανίας για μια σχεδόν δεκαετία. Απεβίωσε πλήρης ημερών στην Γερμανία το 1972.
Ο Μαξ Μέρτεν προκάλεσε τεράστιο σάλο λίγο αργότερα, το 1960, όταν έκανε δηλώσεις στο Spiegel και στην εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου», σύμφωνα με τις οποίες, μεταξύ των σ υ ν ε ρ γ α τ ώ ν τ ο υ κ α τ ά τ η ν Κ α τ ο χ ή, περιλαμβάνονται:
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής,
Ο Υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής
Η γυναίκα του Μακρή, Δοξούλα
Ο υφυπουργός Αμύνης Γ. Θεμελής
Ανέφερε για τον Καραμανλή και το Δημήτριο (Τάκο) Μακρή, ότι ήσαν έμμισθοι πληροφοριοδότες των αρχών κατοχής και πήραν αμοιβή από τις κατασχεμένες εβραϊκές περιουσίες για τις πληροφορίες που έδωσαν.
Ότι η Δοξούλα Μακρή το γένος Λεοντίδου, που ήταν γραμματέας του στην Κατοχή, ήταν επίσης πληροφοριοδότης του και μάλιστα του είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες και αφιέρωση.
Επίσης οτι ο Γ. Θεμελής ήταν επί κατοχής νομάρχης Πέλλης με αρμοδιότητα να συγκεντρώνει ομήρους!
Επίσης γράφτηκε στον γερμανικό τύπο χωρίς να διαψευσθεί, ότι ο Μέρτεν διέθετε φωτογραφίες – ντοκουμέντα και ανάμεσά τους μία με τον Καραμανλή στην Αθήνα μπροστά σε μια Λάντσια στην οδό Κοραή…
Ο Καραμανλής ηταν από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε να "κουρέψει" τα γερμανικά χρέη ...Τα περίφημα γερμανικά χρέη, τα οποία "φέσωσαν" ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί - λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων - αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο.
Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο και έναν τρομερό Εμφύλιο, ο οποίος αποψίλωσε στην κυριολεξία τον ελληνικό πληθυσμό, ήρθε αυτό το ύπουλο "χτύπημα" από τον Καραμανλή και τον αποτελείωσε. Στέρησε πολύτιμες "ανάσες" στη χώρα, προκειμένου αυτή να μπορέσει να σταθεί γρήγορα στα "πόδια" της. Της στέρησε άπειρους οικονομικούς πόρους για ν' αναπτυχθεί και ταυτόχρονα της αφαίρεσε ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος μετά την καταστροφή των πολέμων "διψούσε" για προϊόντα. Αυτό το δυναμικό το πήραν οι Γερμανοί και το έβαλαν να δουλεύει στις δικές τους "φάμπρικες", οι οποίες στήνονταν από την αρχή, εφόσον οι "χουβαρντάδες" χάριζαν χρέη.
Αντιμέτωπος με το φάσμα μιας βέβαιης ήττας στις εκλογές του 1981, θα σκαρφαλώσει το 1980 στην προεδρία της Δημοκρατίας
Διετέλεσε πρωθυπουργός από Οκτώβρη 55- Μάρτη 58
ΜΑΗ 58 -Σεπτέμβρη 61 Νοέμβρη 61 -Ιούνη 63
Ιούλιο 74 - ΜΑΗ 80
Σαν πρόεδρος της δημοκρατίας απο
1980-1985
1990-1995β''
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Ένα αποχαρακτηρισμένο - από το 2006 - απόρρητο έγγραφο της CIA (δείτε το εδώ) που εμπλέκει τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κωνσταντίνο Καραμανλή και Κωνσταντίνο Τσαλδάρη με τους ναζί, παρουσιάζοντάς τους ως πράκτορές των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων και συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν, κάνει τις τελευταίες ώρες τον γύρο του διαδικτύου.
FOIA Category Search | Advanced Search | Search Help /specialCollection/nwcda6/154/MERTEN, MAX/MERTEN, MAX_0081.pdf
Welcome to the new CIA Electronic Reading Room. Be sure to bookmark this site, and note that our former URL will be decommissioned in the near future.
Document Type:
SPECIALCOLLECTIONCollection:
Nazi War Crimes Disclosure ActDocument Number (FOIA) /ESDN (CREST):
519b7f95993294098d512b57
Release Decision:
Original Classification:
Document Page Count:
Sequence Number:
Case Number:
File:
Attachment Size MERTEN, MAX_0081.pdf
848.84 KB
Printer-friendly versionΗ αλήθεια είναι οτι πρόκειται για μια παλιά ιστορία που είχε συγκλονίσει την Ελλάδα την δεκαετία του 60 και αφορούσε τον Καραμανλή και είχε μείνει στην ιστορία ως σκάνδαλο Μέρτεν.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο εγγραφο της CIA, όσοι αναγράφονται στη λίστα φέρονται να είχαν συνεργαστεί και με τον Μαξ Μέρτεν, τον σφαγέα της Θεσσαλονίκης, στην εξόντωση των Εβραίων της πόλης. ...
Το άκρως απόρρητο έγγραφο, το οποίο έχει πλέον αποχαρακτηριστεί και έχει αναρτηθεί στη σελίδα της CIA, έχει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου του 1962.
Σύμφωνα με το έγγραφο, ο τότε σύμβουλος της πρεσβείας Ιωάννης Μοσχόπουλος, αποκάλυψε πως κατά τη δίκη στο Ισραήλ του ναζί και υπεύθυνου για τις δολοφονίες εκατομμυρίων Εβραίων Άντολφ Άιχμαν, παρουσιάστηκε έγγραφο, μεταξύ των στοιχείων, με ένα πίνακα των ναζί στον οποίον αναγράφονταν οι συνεργάτες - πράκτορές τους στην Ελλάδα. Σε αυτόν τον πίνακα ήταν και τα ονόματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και Κωνσταντίνου Τσαλδάρη. Και οι δύο παρουσιάζονται ως πράκτορες και συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν.
Στην περιγραφή του αποχαρακτηρισμένου εγγράφου αναφέρεται: «Άκρως απόρρητον. Το όνομα του πρωθυπουργού κ. Κωνστ. Καραμανλή περιλαμβάνεται πράγματι εις τον πίνακα των πρακτόρων των γερμανικών αρχών κατοχής, ως συνεργάτης του Μέρτεν εις την εξόντωσιν των Εβραίων».
Τι ήταν το σκάνδαλο Μέρτεν
Ο Ναζί Μαξ Μέρτεν , ο επονομαζόμενος "χασάπης της Θεσσαλονίκης", υπεύθυνος για την εξολόθρευση 56.000 Εβραίων, συνελήφθη τυχαία το 1957 στην Αθήνα χάρη στην επιμονή και στον πατριωτισμό του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ανδρέα Τούση, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 ετών, αλλά η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το νόμο 4016/1959, τροποποίησε το ν.δ. 3933/1959 με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς»!
Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε το Νοέμβριο του 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, για να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν και ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία.
(Μια εξαιρετική έρευνά για το θέμα είχε παρουσιάσει στο Κουτί της Πανδώρας ο Κώστας Βαξεβάνης)
Οι φοβερές αποκαλύψεις του Μέρτεν
Ο Μαξ Μέρτεν προκάλεσε τεράστιο σάλο λίγο αργότερα, το 1960, όταν έκανε δηλώσεις στο Spiegel και στην εφημερίδα "Ηχώ του Αμβούργου", σύμφωνα με τις οποίες, μεταξύ των σ υ ν ε ρ γ α τ ώ ν τ ο υ κ α τ ά τ η ν Κ α τ ο χ ή, περιλαμβάνονται:
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής,
Ο Υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής
Η γυναίκα του Μακρή, Δοξούλα
Ο υφυπουργός Αμύνης Γ. Θεμελής
Ανέφερε για τον Καραμανλή και το Δημήτριο (Τάκο) Μακρή, ότι ήσαν έμμισθοι πληροφοριοδότες των αρχών κατοχής και πήραν αμοιβή από τις κατασχεμένες εβραϊκές περιουσίες για τις πληροφορίες που έδωσαν.
Ότι η Δοξούλα Μακρή το γένος Λεοντίδου, που ήταν γραμματέας του στην Κατοχή, ήταν επίσης πληροφοριοδότης του και μάλιστα του είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες και αφιέρωση.
Ότι ο Γ. Θεμελής ήταν επί κατοχής νομάρχης Πέλλης (το παραδέχθηκε και ο ίδιος), με αρμοδιότητα να συγκεντρώνει ομήρους!
Επίσης γράφτηκε στον γερμανικό τύπο χωρίς να διαψευσθεί, ότι ο Μέρτεν διέθετε φωτογραφίες - ντοκουμέντα και ανάμεσά τους μία με τον Καραμανλή στην Αθήνα μπροστά σε μια Λάντσια στην οδό Κοραή...
Ο Καραμανλής αρνήθηκε να μηνύσει το Μέρτεν, παρά μόνο ο Θεμελής με τον Μακρή έκαναν μήνυση. Όχι όμως στη Γερμανία, όπως έπρεπε και το αξίωνε σθεναρά η αντιπολίτευση, αλλά στα ελληνικά δικαστήρια, ενώ ήταν βέβαιο ότι με τον πανίσχυρο τότε Καραμανλή στην εξουσία ο Μέρτεν δε θα ξαναρχόταν και η έκβαση της δίκης ήταν αναμενόμενη, δηλαδή θα καταδικαζόταν, όπως και συνέβη φυσικά!
Η εκκρεμότητα με τα πειστήρια του Μέρτεν
Το 1962, ο Θωμάς Υψηλάντης, πρέσβυς τον καιρό του σκανδάλου Μέρτεν στη Βόννη, αποκάλυψε δραματικές πτυχές κοινής ελληνογερμανικής διακυβερνητικής επιχείρησης για την απόσπαση των πολύτιμων πειστηρίων από τα χέρια του Μέρτεν. Τελικά ο Ναζί παρέδωσε το φωτογραφικό του οπλοστάσιο περί τα μέσα Νοεμβρίου 1960... Στην Αθήνα η κυβέρνηση ανάσανε.
Πλέον, με φόντο τη μυστική διπλωματία και τον Ψυχρό Πόλεμο, πολλοί πρώην συνεργάτες των Γερμανών παρέμειναν στυλοβάτες του κρατικού μηχανισμού και δεσπόζουν στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μέχρι σήμερα, αδιατάρακτα...
Τα πρόσωπα που κάποτε βρέθηκαν στη δίνη της υπόθεσης Μέρτεν, μετά την καταδίκη του από ελληνικό δικαστήριο, συνέχισαν άσπιλα και αμόλυντα πλέον, τη δημόσια ζωή τους. Μερικά μάλιστα τα βλέπουμε τα αμέσως επόμενα χρόνια στο επίκεντρο της κοσμικής ζωής στην Αθήνα, όπως π.χ. το υπουργικό ζεύγος ζεύγος Τάκου και Δοξούλας Μακρή:
Πλέον, με φόντο τη μυστική διπλωματία και τον Ψυχρό Πόλεμο, πολλοί πρώην συνεργάτες των Γερμανών παρέμειναν στυλοβάτες του κρατικού μηχανισμού και δεσπόζουν στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μέχρι σήμερα, αδιατάρακτα...
Τα πρόσωπα που κάποτε βρέθηκαν στη δίνη της υπόθεσης Μέρτεν, μετά την καταδίκη του από ελληνικό δικαστήριο, συνέχισαν άσπιλα και αμόλυντα πλέον, τη δημόσια ζωή τους. Μερικά μάλιστα τα βλέπουμε τα αμέσως επόμενα χρόνια στο επίκεντρο της κοσμικής ζωής στην Αθήνα, όπως π.χ. το υπουργικό ζεύγος ζεύγος Τάκου και Δοξούλας Μακρή:
Ο Καραμανλής στη σκοτεινή περίοδος της Κατοχής ...
Πηχτό σκοτάδι καλύπτει πάντως το βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την Κατοχή. Η περίοδος αυτή, από τους επίσημους βιογράφους του, εξαντλείται σε δυο γραμμές. Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι ασκούσε δικηγορία (τελείως αναπόδεικτο) και λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί, προσπάθησε να καταφύγει στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν τα κατάφερε.
Είναι γνωστό, πως όταν φάνηκε ότι οι Ναζί έχαναν πλέον τον πόλεμο, πάρα πολλοί δωσίλογοι προσπάθησαν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, φοβούμενοι τις συνέπειες και προκειμένου να εξαγνιστούν. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο δωσίλογος κατοχικός Νομάρχης και μετέπειτα υφυπουργός του Καραμανλή Γ. Θεμελής, (αυτός που κατηγόρησε ο Μέρτεν), όταν ο πόλεμος είχε αρχίσει να κρίνεται υπέρ των συμμάχων, αλλά η Κυβέρνηση του Καΐρου εξέδωσε την υπ' αριθ. 3154/154/1-12-1943 διαταγή να απαγορευθεί η αποβίβασή του στην Αίγυπτο.
Για την απόπειρα του "Εθνάρχη" να αποφασίσει ακριβώς λίγο πριν την Απελευθέρωση να κατευθυνθεί προς τη Μέση Ανατολή, γνωρίζουμε μόνο, ότι πρώτα έφτασε στην Τήνο, όπου οι αντάρτες ( προερχόμενοι από τον ΕΛΑΣ Άνδρου) τον φυλάκισαν 45 μέρες. Μετά κατάφερε να φτάσει στο Χαλέπι της Συρίας, όπου πάλι κρατήθηκε 35 μέρες από τους Βρεττανούς, ενώ η εξόριστη κυβέρνηση ήδη είχε επιστρέψει.
Ο λόγος της κράτησής του από τις δυνάμεις της Αντίστασης, δεν αναφέρεται. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει να εξαχθούν συμπεράσματα....
Είναι γνωστό, πως όταν φάνηκε ότι οι Ναζί έχαναν πλέον τον πόλεμο, πάρα πολλοί δωσίλογοι προσπάθησαν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, φοβούμενοι τις συνέπειες και προκειμένου να εξαγνιστούν. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο δωσίλογος κατοχικός Νομάρχης και μετέπειτα υφυπουργός του Καραμανλή Γ. Θεμελής, (αυτός που κατηγόρησε ο Μέρτεν), όταν ο πόλεμος είχε αρχίσει να κρίνεται υπέρ των συμμάχων, αλλά η Κυβέρνηση του Καΐρου εξέδωσε την υπ' αριθ. 3154/154/1-12-1943 διαταγή να απαγορευθεί η αποβίβασή του στην Αίγυπτο.
Για την απόπειρα του "Εθνάρχη" να αποφασίσει ακριβώς λίγο πριν την Απελευθέρωση να κατευθυνθεί προς τη Μέση Ανατολή, γνωρίζουμε μόνο, ότι πρώτα έφτασε στην Τήνο, όπου οι αντάρτες ( προερχόμενοι από τον ΕΛΑΣ Άνδρου) τον φυλάκισαν 45 μέρες. Μετά κατάφερε να φτάσει στο Χαλέπι της Συρίας, όπου πάλι κρατήθηκε 35 μέρες από τους Βρεττανούς, ενώ η εξόριστη κυβέρνηση ήδη είχε επιστρέψει.
Ο λόγος της κράτησής του από τις δυνάμεις της Αντίστασης, δεν αναφέρεται. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει να εξαχθούν συμπεράσματα....
Πέρασε νόμο για μη δίωξη εγκληματιών πολέμου και πολτοποίησε Αρχεία!
Όπως αναφέρθηκε, εξαιτίας της δύσοσμης υπόθεσης Μέρτεν, με το νομοθετικό διάταγμα 4016/1959, ο Καραμανλής - μετά από έντονες πιέσεις του καγκελλαρίου Αντενάουερ - πέρασε τον περιβόητο νόμο με τον οποίο η Ελλάδα παραιτήθηκε από την περαιτέρω δίωξη των εγκληματιών πολέμου, μεταθέτοντας την ευθύνη στην Ομοσπονδιακή Γερμανία.
Το 1975 όμως συνέβη κάτι ανήκουστο: Ο υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Καραμανλή Κ. Στεφανάκης, προέβη σε μιά απίστευτη πράξη, που ούτε η χούντα ετόλμησε να κάνει. Με υπουργική απόφαση πολτοποιήθηκε το τεράστιο αρχείο του Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου το οποίο είχε ιδρυθεί το 1945, σε πλήρη περιφρόνηση της εθνικής μνήμης και της ιστορικής αλήθειας !
Το "έγκλημα" αυτό έμεινε κρυφό τριάντα ολόκληρα χρόνια και έγινε αντιληπτό το 2005, όταν ιστορικοί αναζήτησαν τα αρχεία για την έρευνά τους
Το 1975 όμως συνέβη κάτι ανήκουστο: Ο υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Καραμανλή Κ. Στεφανάκης, προέβη σε μιά απίστευτη πράξη, που ούτε η χούντα ετόλμησε να κάνει. Με υπουργική απόφαση πολτοποιήθηκε το τεράστιο αρχείο του Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου το οποίο είχε ιδρυθεί το 1945, σε πλήρη περιφρόνηση της εθνικής μνήμης και της ιστορικής αλήθειας !
Το "έγκλημα" αυτό έμεινε κρυφό τριάντα ολόκληρα χρόνια και έγινε αντιληπτό το 2005, όταν ιστορικοί αναζήτησαν τα αρχεία για την έρευνά τους
Τα αναπάντητα ερωτηματικά και οι συμπτώσεις
Ο Καραμανλής στιγματίστικε πάντως και παρά τα σφοδρά πυρά από την αντιπολίτευση στη Βουλή που ζητούσε να χυθεί άπλετο φως, εξηγήσεις δε δόθηκαν και πολλά σημεία παρέμειναν σκοτεινά με πολλές "περίεργες" συμπτώσεις.
Συγκεκριμένα:
Ιδιαίτερα προκλητική και "δυσεξήγητη" η στάση του Καραμανλή, που ενώ δήλωνε αθώος, συνέχισε να έχει στην κυβέρνησή του, ως υφυπουργό Αμύνης το Γ. Θέμελη, δωσίλογο Νομάρχη της Κατοχής.
Ο επίσης κατηγορηθείς υπουργός του επί των Εσωτερικών Τάκος Μακρής, σύζυγος της γραμματέας του Μέρτεν, Δοξούλας Λεοντίδου, υπήρξε κυριολεκτικά το alter ego του "Εθνάρχη" και μόνιμος συνεργάτης σε όλες τις κυβερνήσεις του.
Ο επίσης κατηγορηθείς υπουργός του επί των Εσωτερικών Τάκος Μακρής, σύζυγος της γραμματέας του Μέρτεν, Δοξούλας Λεοντίδου, υπήρξε κυριολεκτικά το alter ego του "Εθνάρχη" και μόνιμος συνεργάτης σε όλες τις κυβερνήσεις του.
Η Δοξούλα Μακρή είχε καταθέσει στη δίκη, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Μέρτεν!
Εντελώς "συμπτωματικά" το 1963 στη δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο ένας εκ των κατηγορουμένων, ο γνωστός κατοχικός δωσίλογος Ξενοφών Γιοσμάς, είχε δικηγόρο υπεράσπισης τον Τάκο Μακρή...
Ο ηρωϊκός Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Α ν δ ρ έ α ς Τ ο ύ σ η ς, διαπρεπής νομικός, υψηλού ήθους, εξαιτίας της σύλληψης του Μέρτεν, δεν προήχθη από την Κυβέρνηση Καραμανλή στη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπως αναμενόταν, αλλά τοποθετήθηκε στη θέση του ο Κων/νος Κόλλιας, ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χούντας...
Σάλος στον ελληνικό και παγκόσμιο τύπο
Το θέμα έλαβε διαστάσεις στον παγκόσμιο τύπο. «Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της» έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου και φυσικά πήρε τεράστια έκταση στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής.
Τα θαρραλέα σκίτσα του Μπόστ
Για την υπόθεση Μέρτεν, ο Μποστ έκανε μερικά αριστουργηματικά σκίτσα και είχε και το θάρρος να τιτλοφορήσει «Το λέφκομά μου», το άλμπουμ γελοιογραφιών που έβγαλε στο τέλος του 1960 (έχει επανεκδοθεί) βάζοντας στο εξώφυλλο (αναφερόμενος στη φωτογραφία -ντοκουμέντο του Μέρτεν), μια Λάντσια στην οδό Κοραή, με τον τίτλο «Λάντσια μετά Κωστή» - εννοώντας, υποτίθεται, το εστιατόριο Costi και όχι τον Καραμανλή, προκειμένου να αποφύγει δίωξη. Ένα από αυτά τα σκίτσα:
Ο Μέρτεν στην κούνια είναι το «φονάζων πεδί» που φωνάζει «φωτολαφία!». Η μαμά-Καραμανλής προσπαθεί να το νανουρίσει και να το σκεπάσει με «κουβέρτεν» για να το κάνει να σωπάσει, ενώ ο μπαμπάς (ο υφυπουργός Γ. Θέμελης) ζητάει να έρθει το μπιμπερόν, που το φέρνει η νταντά-Κανελλόπουλος, ενώ η γνωστή φιγούρα του Μποστ ο Πειναλέων, σχολιάζει.
Η μια κουβέρτα είναι οι “κηβερνητικέ δηλόσεις”, η άλλη ο “κηβερνιτικός τύπος”. Το μπιμπερόν με το χυμένο γάλα, γράφει “γάλα ελλ. δικαστηρίων”, ενώ το άλλο που φέρνει η νταντά είναι η “ελληνική μήνυσις”. Η πετσέτα της νταντάς γράφει “Διάψεφσης”.
Το κείμενο της μπορντούρας λέει: Το πεδάκι μας ο Μέρτεν κάνει νάνι με κουβέρτεν κλπ!!
Η μια κουβέρτα είναι οι “κηβερνητικέ δηλόσεις”, η άλλη ο “κηβερνιτικός τύπος”. Το μπιμπερόν με το χυμένο γάλα, γράφει “γάλα ελλ. δικαστηρίων”, ενώ το άλλο που φέρνει η νταντά είναι η “ελληνική μήνυσις”. Η πετσέτα της νταντάς γράφει “Διάψεφσης”.
Το κείμενο της μπορντούρας λέει: Το πεδάκι μας ο Μέρτεν κάνει νάνι με κουβέρτεν κλπ!!
Σκίτσο του σπουδαίου Φωκίωνα Δημητριάδη, με θέμα πάλι τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Μέρτεν:
Πηγές:
attikanet.blogspot.com
http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-43067060.html
http://www.sansimera.gr/articles/407
http://stavrochoros.pblogs.gr/2009/09/ypothesh-karamanlh-merten-1959-.html
Το φονάζων πεδί και μια ιστορία που ξαναγίνεται (;) επίκαιρη
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:mI9wrvZIWJ0J:www.tanea.gr/vivliodromio/%3Faid%3D4600627+&cd=2&hl=el&ct=clnk&client=ubuntu
http://underinformation.wordpress.com/2008/06/02/ethnarxis/
el.wikipedia.org/.../Συζήτηση:Κωνσταντίνος Καραμανλής
http://www.livepedia.gr/index.php
http://www.ebay.com/itm/1959-Press-Photo-Berlin-solicitor-Dr-Max-Merten-and-his-wife-/280978660561
Ντ. Κρίτσα "Ω! Τί ζωή!", εκδόσεις Φερενίκη
taneaonline
Γιάννη Κάτρη: "Η άνοδος του νεοφασισμού στην Ελλάδα", εκδόσεις Παπαζήση
Το υλικό από την εξαιρετική έρευνα της τηλεοπτικής εκπομπής "Το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη, με τίτλο, "Υπόθεση Μέρτεν" εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=EvkChekH-Gk
attikanet.blogspot.com
http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-43067060.html
http://www.sansimera.gr/articles/407
http://stavrochoros.pblogs.gr/2009/09/ypothesh-karamanlh-merten-1959-.html
Το φονάζων πεδί και μια ιστορία που ξαναγίνεται (;) επίκαιρη
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:mI9wrvZIWJ0J:www.tanea.gr/vivliodromio/%3Faid%3D4600627+&cd=2&hl=el&ct=clnk&client=ubuntu
http://underinformation.wordpress.com/2008/06/02/ethnarxis/
el.wikipedia.org/.../Συζήτηση:Κωνσταντίνος Καραμανλής
http://www.livepedia.gr/index.php
http://www.ebay.com/itm/1959-Press-Photo-Berlin-solicitor-Dr-Max-Merten-and-his-wife-/280978660561
Ντ. Κρίτσα "Ω! Τί ζωή!", εκδόσεις Φερενίκη
taneaonline
Γιάννη Κάτρη: "Η άνοδος του νεοφασισμού στην Ελλάδα", εκδόσεις Παπαζήση
Το υλικό από την εξαιρετική έρευνα της τηλεοπτικής εκπομπής "Το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη, με τίτλο, "Υπόθεση Μέρτεν" εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=EvkChekH-Gk
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πηχτό σκοτάδι καλύπτει πάντως το βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την Κατοχή. Η περίοδος αυτή, από τους επίσημους βιογράφους του, εξαντλείται σε δυο γραμμές.
Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι ασκούσε δικηγορία (τελείως αναπόδεικτο) και λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί, προσπάθησε να καταφύγει στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν τα κατάφερε.Είναι γνωστό, πως όταν φάνηκε ότι οι Ναζί έχαναν πλέον τον πόλεμο, πάρα πολλοί δωσίλογοι προσπάθησαν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, φοβούμενοι τις συνέπειες και προκειμένου να εξαγνιστούν. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο δωσίλογος κατοχικός Νομάρχης και μετέπειτα υφυπουργός του Καραμανλή Γ. Θέμελης
Ο λόγος της κράτησής του από τις δυνάμεις της Αντίστασης, δεν αναφέρεται. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει να εξαχθούν συμπεράσματα….Πέρασε νόμο για μη δίωξη εγκληματιών πολέμου και πολτοποίησε Αρχεία! Για την απόπειρα του «Εθνάρχη» να αποφασίσει ακριβώς λίγο πριν την Απελευθέρωση να κατευθυνθεί προς τη Μέση Ανατολή, γνωρίζουμε μόνο, ότι πρώτα έφτασε στην Τήνο, όπου οι αντάρτες ( προερχόμενοι από τον ΕΛΑΣ Άνδρου) τον φυλάκισαν 45 μέρες. Μετά κατάφερε να φτάσει στο Χαλέπι της Συρίας, όπου πάλι κρατήθηκε 35 μέρες από τους Βρετανούς, ενώ η εξόριστη κυβέρνηση ήδη είχε επιστρέψει
Ο Καραμανλής στιγματίστικε πάντως και παρά τα σφοδρά πυρά από την αντιπολίτευση στη Βουλή που ζητούσε να χυθεί άπλετο φως, εξηγήσεις δε δόθηκαν και πολλά σημεία παρέμειναν σκοτεινά με πολλές «περίεργες» συμπτώσεις.
Ιδιαίτερα προκλητική και «δυσεξήγητη» η στάση του Καραμανλή, που ενώ δήλωνε αθώος, συνέχισε να έχει στην κυβέρνησή του, ως υφυπουργό Αμύνης το Γ. Θέμελη, δωσίλογο Νομάρχη της Κατοχής.
Ο επίσης κατηγορηθείς υπουργός του επί των Εσωτερικών Τάκος Μακρής, σύζυγος της γραμματέας του Μέρτεν Δοξούλας Λεοντίδου, υπήρξε κυριολεκτικά το alter ego του «Εθνάρχη» και μόνιμος συνεργάτης σε όλες τις κυβερνήσεις του.
Η Δοξούλα Μακρή είχε καταθέσει στη δίκη, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Μέρτεν!
Εντελώς «συμπτωματικά» το 1963 στη δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο ένας εκ των κατηγορουμένων, ο γνωστός κατοχικός δωσίλογος Ξενοφών Γιοσμάς, είχε δικηγόρο υπεράσπισης τον Τάκο Μακρή
1961, «ΕΚΛΟΓΕΣ ΒΙΑΣ & ΝΟΘΕΙΑΣ» Οι εκλογές του έτους αυτού έγιναν στις 29 Οκτωβρίου 1961 από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δόβα και έγιναν σε κλίμα μεγάλης έντασης και εν μέσω επεισοδίων. Έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Η κυβέρνηση Καραμανλή, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος.Χαρακτηριστικό είναι ότι βρέθηκαν εγγεγραμμένοι 218 χωροφύλακες να δηλώνουν διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία
Η σταδιοδρομία του ιδρυτή της Ν.Δ. περιέχει όμως πάμπολλα σκοτεινά σημεία, εξαιρετικά επίκαιρα, μάλιστα: λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων διά της μετατροπής των αποθεματικών τους σε δάνεια προς τους ιδιώτες «επενδυτές», «αναστολή πάσης διώξεως Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου» , οικονομικά σκάνδαλα διαφόρων «κουμπάρων» ή και μελών της οικογένειας Καραμανλή . Η «αποικιακή» σύμβασή του με την Γαλλική Πεσινέ .Ενας από τους πιο σκανδαλώδεις όρους της συμφωνίας αφορούσε στην προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος κάτω του κόστους από τη ΔΕΗ στην «Πεσινέ»για 50 χρονια . Βάσει της συμφωνίας, το ελληνικό κράτος όφειλε να κάνει επενδύσεις ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων για την ηλεκτροδότηση της «Πεσινέ», ενώ η επένδυση της ίδιας της γαλλικής εταιρίας δεν ξεπερνούσε τα 25 εκατομμύρια δολάρια! Οριζόταν ρητα ότι η «Πεσινέ» θα πληρώνει την κιλοβατώρα με τιμή κάτω από το παραγωγής της από τη ΔΕΗ..! Πρέπει να σημειωθεί ότι η «Πεσινέ», βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, ήταν και είναι από τις πλέον ηλεκτροβόρους βιομηχανίες της χώρας συσσώρευε τεράστιες ζημιές στη ΔΕΗ, τις οποίες πλήρωνε και πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός.
Η σκοτεινότερη πτυχή της βιογραφίας του,είναι η προβληματική σχέση του «εθνάρχη» με τη δημοκρατία. Η αναρρίχηση του Καραμανλή στην κορυφή της πολιτικής ξεκίνησε με την αυθαίρετη επιβολή του ως ηγέτη της Δεξιάς από τον βασιλιά Παύλο, που το 1955 τον διόρισε πρωθυπουργό. Απολύτως τεκμηριωμένο είναι,το γεγονός πως η CIA είχε ενημερωθεί από τον βασιλιά για τον επικείμενο διορισμό του δύο ολόκληρες βδομάδες πριν από τον θάνατο του Παπάγου. Η επιλογή του έγινε ευμενώς δεκτή από την Ουάσινγκτον, καθώς ο Καραμανλής είχε ήδη βολιδοσκοπηθεί από τον Αμερικανό πρέσβη και θεωρούνταν σίγουρο ότι θα βάλει “μετά τιμής” το Κυπριακό στο ράφι.
Εξίσου προβληματικό, από άποψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, υπήρξε και το επόμενο βήμα. Ο Καραμανλής ξεκίνησε την ηγετική διαδρομή του με μια ξεκάθαρη ήττα, που ένα τερατώδες εκλογικό σύστημα μετέτρεψε σε κοινοβουλευτική επικράτηση: Στις εκλογές της 19.2.1956 το κόμμα του (ΕΡΕ) ήρθε δεύτερο, με 47,38% έναντι 48,15% της κεντροαριστερής Δημοκρατικής Ενωσης, έβγαλε όμως 165 βουλευτές έναντι 135 των αντιπάλων του. Το θαύμα οφειλόταν στο ιδιόμορφο «τριφασικό» σύστημα που ο ίδιος είχε θεσπίσει: πλειοψηφικό στις μικρές περιφέρειες, σχεδόν πλειοψηφικό στις μεσαίες και αναλογικό στις μεγάλες (Αθήνα – Πειραιά – Θεσ/νίκη – Λάρισα), όπου υπερείχε σαφώς η Κεντροαριστερά
Μιαν άλλη πτυχή της ιδιοσυγκρασίας του σκιαγραφεί στα απομνημονεύματά του ο στενός συνεργάτης του Κων/νος Τσάτσος: «Ο Καραμανλής ποθούσε ο επί του Τύπου Υπουργός να κατευθύνει τις εφημερίδες και ο επί της Δικαιοσύνης τους δικαστές στα θέματα του Τύπου»
Πρώτο δείγμα αυταρχισμού πρόσφερε η καταστολή των διαδηλώσεων του 1956 για το Κυπριακό με πραγματικά πυρά και αποτέλεσμα τον θάνατο τριών τουλάχιστον διαδηλωτών.
Η κορύφωση ήρθε, ωστόσο, μετά τις εκλογές του 1958, όταν η ΕΔΑ αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση με 24,4% των ψήφων. Ο Καραμανλής απάντησε σ’ αυτή την αριστερή στροφή του εκλογικού σώματος διορίζοντας ένα στέλεχος της μεταξικής δικτατορίας, τον Ευάγγελο Καλαντζή, ως υφυπουργό Ασφαλείας .Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε στις 3 Ιουλίου, με την εισβολή της αστυνομίας στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Ακολούθησε στις 5 Δεκεμβρίου η σύλληψη του Μανόλη Γλέζου, οργανωτικού γραμματέα της ΕΔΑ και διευθυντή της «Αυγής», με την κατηγορία της… κατασκοπίας και η καταδίκη του σε πενταετή κάθειρξη για τη μη κατάδοση παράνομων στελεχών του ΚΚΕ
Δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου, όσων θα τραβούσε ο ανώνυμος κόσμος της Αριστεράς. «Από την επομένη των εκλογών του 1958 ελήφθησαν σκληρά μέτρα κατά των οπαδών της ΕΔΑ», διαβάζουμε στις αναμνήσεις ενός χωροφύλακα της εποχής. «Οι αριστεροί καλούνταν στις αστυνομικές αρχές και τους ζητούσαν φορτικά να υπογράψουν δηλώσεις αποκήρυξης του ΚΚΕ και των παραφυάδων του. Οσοι αρνούνταν να υπογράψουν δηλώσεις και εξεδήλωναν την αντίθεσή τους στα καταπιεστικά μέτρα των αρχών, ξυλοφορτώνονταν άγρια».
Μέρος της ίδιας πολιτικής υπήρξε η σύσταση του διαβόητου «παρακράτους», ενός πλέγματος κρατικών υπηρεσιών και κρατικοδίαιτων φασιστικών οργανώσεων με αποστολή τη βίαιη πάταξη της Αριστεράς. Η εξωθεσμική εκτροπή αποφασίστηκε την επαύριο των εκλογών του 1958 σε μια σύσκεψη του Καραμανλή και συνεργατών του στην Κηφισιά. Την καθοδήγησή της ανέλαβε αρχικά μια «αφανής επιτροπή» υπουργών:Ευάγγελος Αβέρωφ (Εξωτερικών), Κων/νος Τσάτσος (Προεδρίας), Αριστείδης Δημητράτος (Εργασίας), Ευάγγελος Καλαντζής (Ασφαλείας), συν ο αρχηγός της ΚΥΠ Αλέξανδρος Νάτσινας.
Τον Αύγουστο του 1960 τη διαδέχθηκε, με απόφαση πάλι του Καραμανλή, μια «Δευτεροβάθμια Συντονιστική Επιτροπή» αποτελούμενη κυρίως από στρατιωτικούς, με γραμματέα τον μετέπειτα δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Αποκορύφωμα της δράσης του παρακράτους αποτέλεσαν οι εκλογές απροκάλυπτης βίας και νοθείας του 1961, με τις οποίες η ΕΔΑ επανήλθε στην τρίτη θέση και ο εθνάρχης διασφάλισε μιαν ακόμη θητεία στα ηνία της χώρας.
Ακολούθησε η απόπειρα μονιμότερης θεσμικής σκλήρυνσης, με την εξαγγελία (21.2.1963) μιας συνταγματικής «βαθείας τομής» που πρόβλεπε την απαγόρευση της «καταχρηστικής» άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, απαγόρευση της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων, περιορισμό του δικαιώματος έκδοσης εφημερίδων, μη υπαγωγή των πολιτικών εγκλημάτων στα ορκωτά δικαστήρια, σύσταση ειδικού δικαστηρίου για την απαγόρευση όσων κομμάτων «κατατείνουν εις την ανατροπήν των θεμελιωδών αρχών του πολιτεύματος», ακόμη και ποινικοποίηση των αγορεύσεων ή της ψήφου των βουλευτών στο Κοινοβούλιο. Στόχος της αναθεώρησης ήταν η λήψη «ριζοσπαστικών μέτρων» για την επιτάχυνση της «οικονομικής αναπτύξεως», με το σκεπτικό πως «η κοινοβουλευτική μηχανή απέβη τροχοπέδη εις την αντιμετώπισιν των απαιτήσεων της εποχής».
Ευτυχώς για τον τόπο, ο Καραμανλής δεν πρόλαβε να επιφέρει τη «βαθιά τομή» του στο σώμα τής ελληνικής Δημοκρατίας.
ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς. Η δολοφονία του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για τις αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας, που αποδείχθηκε ότι όχι μόνο ανέχονταν, αλλά και εξέθρεφαν τον ανεξέλεγκτο παρακρατικό μηχανισμό
Οταν η ανάκριση άρχισε να ξηλώνει τον μίτο των «αφανών» δικτύων ,παραιτήθηκε και την κοπάνησε στο Παρίσι με το ψευδώνυμο «Τριανταφυλλίδης».
Εξαιρετικά εύγλωττα είναι τα σχέδια που ο ίδιος εκπόνησε στη διάρκεια της δικτατορίας, για την επιθυμητή μετάβαση από τη χούντα σ’ ένα καθεστώς ελεγχόμενης δημοκρατίας. Καταγεγραμμένα στον (εμφανώς λογοκριμένο αλλά παρ” όλα αυτά αποκαλυπτικότατο) έβδομο τόμο του δημοσιευμένου «Αρχείου» του και σε μια σειρά άλλες πηγές, θα έπρεπε ν’ αποτελούν κτήμα του σημερινού πολιτικοποιημένου Ελληνα. Δυστυχώς, όμως, το κυριολεκτικό «θάψιμό» τους από την οργανωμένη αγιογραφία του «εθνάρχη» έχει καθηλώσει τη συλλογική μνήμη στο επίπεδο των επετειακών τηλεοπτικών αφιερωμάτων.
Από το Παρίσι, ο Καραμανλής την επομένη της 21ης Απριλίου 1967 εξέφρασε μεν δημόσια τη «λύπη» του «διά την δραματικήν τροπήν την οποίαν έλαβεν η εν Ελλάδι κατάστασις», απέφυγε όμως προσεκτικά οποιαδήποτε καταδίκη των πραξικοπηματιών, καταλογίζοντάς τους μάλιστα διακριτικά «το ελαφρυντικόν της συγχύσεως». Ως μοναδικό υπεύθυνο της τραγωδίας κατήγγειλε τον… Γεώργιο Παπανδρέου, που «διέπραξε το σφάλμα να εξαπολύση θύελλαν παθών και απειλών θεσμούς και πρόσωπα να δημιουργήση το κλίμα το οποίον εξέθρεψε το σημερινόν πραξικόπημα».
Οι διατυπώσεις αυτές δεν ήταν τυχαίες. Αποτελούσαν το πρώτο βήμα για μια υπόγεια επαφή με τη χούντα, με στόχο την ανάδειξη του ίδιου σε πρωταγωνιστή της επιθυμητής μετάβασης. Στις 20.6.1967 ο Καραμανλής στέλνει έτσι συγχαρητήρια επιστολή στον χουντικό «πρωθυπουργό» Κόλλια, εκτιμώντας ότι κάποιες δηλώσεις του «επιβεβαιώνουν την θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως αποκαταστήση την ομαλότητα, και μάλιστα επί υγιεστέρων βάσεων, διά του εκσυγχρονισμού του πολιτεύματος της χώρας». Θεωρεί πως οι πραξικοπηματίες «εκινήθησαν με αγαθάς προθέσεις», «δεν αποκρύπτει» όμως την ανησυχία του «ότι ήτο δυνατόν να εκτραπή η επανάστασις προς επιδιώξεις αντιθέτους προς την αποστολήν της», προσδίδοντας «εις την μεταβολήν του παρελθόντος Απριλίου κάποια μορφή μονίμου καθεστώτος». Συνιστά, ως εκ τούτου, στην «Επαναστατικήν Κυβέρνησιν» να εμπιστευθεί την πρωτοβουλία των εξελίξεων στο βασιλιά
Το σχέδιό του για τη διαδοχή αναλύεται σε επιστολή του προς τον Κωνσταντίνο Με δυο λόγια, ο Καραμανλής αυτοπροτεινόταν ως ικανότερος υποψήφιος για την εφαρμογή του «γύψου» που είχε ήδη επιβάλει ο Παπαδόπουλος.
Την ίδια συνταγή εισηγείται και σε διάφορους παράγοντες που συνδέονται με το καθεστώς. «Η επανάστασις, άπαξ και εγένετο, προσφέρει μίαν ευκαιρίαν ανασυντάξεως της ζωής του έθνους», διαβάζουμε σε επιστολή του
Αυτή η εμμονή με το όραμα της «κυβερνουμένης και ουχί κυβερνώσης Δημοκρατίας» θα διαρκέσει μέχρι τέλους. Το διαπιστώνουμε από μια συνομιλία του εθνάρχη με τον καθηγητή Θεόδωρο Κουλουμπή (18.4.1972), όπως καταγράφεται στο ημερολόγιο του τελευταίου: «Εχει την αίσθηση ότι η διάδοχη της χούντας κατάσταση θα πρέπει να είναι μια κυβέρνηση με ενισχυμένες εξουσίες (μια άλλη χούντα;) η οποία θα φροντίσει για την ομαλή μετάβαση και δεν θα επιτρέψει στο ‘πεζοδρόμιο’ να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης και να οδηγήσει τη χώρα στο χάος». Συμπέρασμα του καθηγητή ήταν πως «ο Καραμανλής αντιπροσωπεύει την πραγματική γέφυρα με τη χούντα» για μια διατεταγμένη μεταπολίτευση («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», Αθήνα 2001, σσ. 142 και 147).
Δηλώνει :«Πρέπει να αρχίσει η έρευνα διά την εξεύρεση οικονομικών μέσων, διότι χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτε. Είναι ατύχημα ότι σχεδόν όλοι οι εφοπλιστές έχουν προσχωρήσει στη χούντα.
ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΞ ΜΕΡΤΕΝ
Ο Ναζί Μαξ Μέρτεν προσωπικός φίλος του Χιτλερ , ο επονομαζόμενος «χασάπης της Θεσσαλονίκης», υπεύθυνος για την εξολόθρευη 56.000 Εβραίων και την λεηλασία των περιουσιών τους, συνελήφθη τυχαία το 1957 στην Αθήνα χάρη στην επιμονή και στον πατριωτισμό του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Τούση, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 ετών, αλλά η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το νόμο 4016/1959, τροποποίησε το ν.δ. 3933/1959 με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου. Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε το Νοέμβριο του 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, για να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν και ο «δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία….Ο Μαξ Μέρτεν σταδιοδρόμησε ως κρατικός αξιωματούχος της Γερμανίας για μια σχεδόν δεκαετία. Απεβίωσε πλήρης ημερών στην Γερμανία το 1972.
Ο Μαξ Μέρτεν προκάλεσε τεράστιο σάλο λίγο αργότερα, το 1960, όταν έκανε δηλώσεις στο Spiegel και στην εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου», σύμφωνα με τις οποίες, μεταξύ των σ υ ν ε ρ γ α τ ώ ν τ ο υ κ α τ ά τ η ν Κ α τ ο χ ή, περιλαμβάνονται:
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής,
Ο Υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής
Η γυναίκα του Μακρή, Δοξούλα
Ο υφυπουργός Αμύνης Γ. Θεμελής
Ανέφερε για τον Καραμανλή και το Δημήτριο (Τάκο) Μακρή, ότι ήσαν έμμισθοι πληροφοριοδότες των αρχών κατοχής και πήραν αμοιβή από τις κατασχεμένες εβραϊκές περιουσίες για τις πληροφορίες που έδωσαν.
Ότι η Δοξούλα Μακρή το γένος Λεοντίδου, που ήταν γραμματέας του στην Κατοχή, ήταν επίσης πληροφοριοδότης του και μάλιστα του είχε χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες και αφιέρωση.
Επίσης οτι ο Γ. Θεμελής ήταν επί κατοχής νομάρχης Πέλλης με αρμοδιότητα να συγκεντρώνει ομήρους!
Επίσης γράφτηκε στον γερμανικό τύπο χωρίς να διαψευσθεί, ότι ο Μέρτεν διέθετε φωτογραφίες – ντοκουμέντα και ανάμεσά τους μία με τον Καραμανλή στην Αθήνα μπροστά σε μια Λάντσια στην οδό Κοραή…
Ο Καραμανλής ηταν από τους πρώτους στην Ευρώπη έσπευσε να "κουρέψει" τα γερμανικά χρέη ...Τα περίφημα γερμανικά χρέη, τα οποία "φέσωσαν" ολόκληρη την Ευρώπη. Όχι μόνον δεν διεκδίκησε τα χρήματα που χρωστούσαν οι Γερμανοί - λόγω των καταστροφών τού πολέμου και των αναγκαστικών δανείων - αλλά τους χάρισε και τα αναγνωρισμένα χρέη, τα οποία είχαν απέναντι στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο.
Μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο και έναν τρομερό Εμφύλιο, ο οποίος αποψίλωσε στην κυριολεξία τον ελληνικό πληθυσμό, ήρθε αυτό το ύπουλο "χτύπημα" από τον Καραμανλή και τον αποτελείωσε. Στέρησε πολύτιμες "ανάσες" στη χώρα, προκειμένου αυτή να μπορέσει να σταθεί γρήγορα στα "πόδια" της. Της στέρησε άπειρους οικονομικούς πόρους για ν' αναπτυχθεί και ταυτόχρονα της αφαίρεσε ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εκβιομηχάνισης μέσα σε έναν κόσμο, ο οποίος μετά την καταστροφή των πολέμων "διψούσε" για προϊόντα. Αυτό το δυναμικό το πήραν οι Γερμανοί και το έβαλαν να δουλεύει στις δικές τους "φάμπρικες", οι οποίες στήνονταν από την αρχή, εφόσον οι "χουβαρντάδες" χάριζαν χρέη.
Αντιμέτωπος με το φάσμα μιας βέβαιης ήττας στις εκλογές του 1981, θα σκαρφαλώσει το 1980 στην προεδρία της Δημοκρατίας
Διετέλεσε πρωθυπουργός από Οκτώβρη 55- Μάρτη 58
ΜΑΗ 58 -Σεπτέμβρη 61 Νοέμβρη 61 -Ιούνη 63
Ιούλιο 74 - ΜΑΗ 80
Σαν πρόεδρος της δημοκρατίας απο
1980-1985
1990-1995β''
(Άρθρο και φώτο Στέφανος Καργάκης)
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.