Σαν σήμερα το 1945 υπογράφτηκε η συμφωνία της Βάρκιζας και κάποιες βιωματικές αναφορές
Σχετικά : Η Συμφωνία της Βάρκιζας
Το τέλος του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη
όπως το έζησε ο αντάρτης Βαγγέλης Γκανέζος.
Καλή αντάμωση στα γουναράδικα...
Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια, ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα
Τι έχεις κλαψοπούλι μου και χαμηλά κοιτάζεις, για πες μου τι σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις
Μαράθηκαν τα λούλουδα χάθηκε το φεγγάρι, ένας λεβέντης έσβησε που τον ελέγαν Άρη
Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια, θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια
Σημ. Μετά τις επιθέσεις εναντίον του Μίκη Θεοδωράκη (άραγε γιατί μια σιωπή για τον Γιώργο Κασιμάτη) και την πλήρη ταύτιση ΟΛΩΝ των πολιτικών κομμάτων της κατοχικής βουλής απέναντι στην απαίτηση των ιμπεριαλιστών για διπλή ονομασία των Σκοπίων κι ειδικότερα από τον Νίκο Μπογιόπουλο, με μεγάλη λύπη και συντριβή, οφείλουμε να ανοίξουμε ξανά μια "πληγή". Το προκάλεσαν αυτοί οι "αριστεροί" που όφειλαν τουλάχιστον να σιωπήσουν. Οι κομμουνιστές έδωσαν το αίμα τους, τις ζωές τους για την πατρίδα...
«Ο σ. Ζαχαριάδης μας ανεκοίνωσε ότι η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Αρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια).
Ο Βελουχιώτης, και ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας, συνέχισε τη δράση του.
Η δράση αυτή, που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα για να χτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει πια καμιά καθυστέρηση για την ανοικτή καταγγελία του Αρη Βελουχιώτη.
Οπως είνε γνωστό, ο Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) στον καιρό της δικτατορίας του Μεταξά είχε πιαστεί και είχε κάνει δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης του ΚΚΕ».
«Ριζοσπάστης», 16 Ιούνη 1945:
«Το Πολιτικό Γραφείο ενέκρινε τη δημοσίευση στο Ριζοσπάστη της απόφασης της 11ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής (σ.σ. συνήλθε αρχές Απρίλη του 1945) για τον Αρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια).
Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατί λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε.
Το ΚΚΕ του ΄δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του, που μονάχα τον εχθρό ωφελεί.
Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας, οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είνε, όταν οι πράξεις του δε συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχία»
Μετά από 66 ολόκληρα χρόνια η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, τον Ιούλη του 2011 αποφάσισε την «επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη»...
Κύριοι του ΚΚΕ (το σύντροφοι το εγκαταλείπουμε για την ώρα), κυρίως εσείς κι όχι τα κομματίδια στις λίστες πληρωμών του Σόρος και των γνωστών πρεσβειών, οι επαγγελματίες "αντιφασίστες" και "αντιρατσιστές", αλλά και το αριστερό παρακράτος του "Ρουβίκωνα" που σιτίζεται στο ίδιο μαγαζί με τη χρυσή αυγή, θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί.
Αντί να απολογηθείτε για τη ΝΑΤΟϊκή αποδοχή της διπλής ονομασίας ξεπεράσετε τους Τσιπραίους, τους Γιωργάκηδες, τους Κούληδες, τις Φωφούλες, τους Καμίνηδες, τους Μποτάρηδες, τους Μπομπολάνθρωπους...
Να θυμίσουμε τον προδότη Τσε Γκεβάρα;
Να θυμίσουμε την επίσκεψη αλληλεγγύης και νίκης για την "περεστρόικα made in USA";
Να θυμίσουμε... Να θυμίσουμε... Να θυμίσουμε... Να θυμίσουμε... Να θυμίσουμε...
Σταματήστε έστω και τώρα να πληγώνετε τους ηρωϊκούς αγώνες των Κομμουνιστών!
Άρης σημαίνει Όλυμπος
Άγραφα και Βελούχι
όπου σκαρφάλωνε ο λαός
με αρβύλα και τσαρούχι
Άρης σημαίνει Αντίσταση
στου φασισμού την μπότα
τότε που τρώγανε σκληρή
σαν πέτρα την μπομπότα
Άρης σημαίνει εμένανε
που ζούσα στην μιζέρια
μα πάλευα για λευτεριά
δίκαιη και ακαίρια
Και τώρα πόσο βλάσφημο
-για με τον νου σας βάλτε-
ν' ακούει στ' όνομα αυτό
και κάποιος... Πορδοψάλτε!.
Πηγή: gianniskaravidas.blogspot, μέσω "ΣΦΗΚΑ"
Τώρα κατάλαβες;
Ομολογούν πως διαγράφουν, λογοκρίνουν, καταργούν, επιβάλουν ποινές οι του "δημοκρατικού" facebook όσους ενοχλούν τους αμερικανοσιωνιστές: https://theintercept.com/
Τιμή μας η λογοκρισία σας!
Τι έγινε στη Βάρκιζα - τι έγινε με τον Άρη μετά τη Βάρκιζα - πώς αποστρατεύτηκε ο ΕΛΑΣ - ποιος ο ρόλος των Άγγλων - ποιος ο ρόλος των αστικών κομμάτων - με τι σκοπό ιδρύθηκαν τα τάγματα ασφαλείας - ποιος υποκινούσε τις συγκρούσεις ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ - τι έγινε στο Κάιρο, στο Λίβανο, στην Καζέρτα - Τι ήταν η κυβέρνηση του βουνού - ποιο το δίλημμα της Αριστεράς - τι είπε ο Άρης στη Λαμία - τι έγινε στη σύσκεψη των καπετάνιων-γιατί οδηγηθήκαμε στον Δεκέμβρη - γιατί δεν εκπληρώθηκε το όραμα του Ε.Α.Μ.
Κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, η μορφή του πρωτοκαπετάνιου του EΛAΣ, Άρη Bελουχιώτη! Μέσα από τη δική του ιστορία, η ταινία αφηγείται τον αγώνα του EAM και του EΛAΣ κατά τη γερμανική κατοχή, και παράλληλα τη μοναχική πορεία του Bελουχιώτη, μετά τη Συμφωνία της Bάρκιζας, μέχρι τον τραγικό του θάνατο. Μέσα από το πορτρέτο του Άρη, παρουσιάζεται το εαμικό κίνημα και η ένοπλη αντίσταση στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής.
Αρης Βελουχιωτης - Το διλημμα | Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός ...
Σενάριο: Φώτος Λαμπρινός
Αφηγητής: Γιώργος Σαμπάνης
Μουσική ενορχήστρωση και διεύθυνση: Λουκιανός Κηλαϊδόνης
Παραγωγή: 1981
Διάρκεια: 113'
ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΗΓΕΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΑΣ * ΠΡΟΔΗ ΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΦΑΡΑΚΟΥ «ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ - ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΑΡΧΕΙΟ, ΑΓΝΩΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ «Να είμαστε προσεκτικοί» ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗΣ «Ο Κλάρας έβαζε...
Θαυμασμός και κριτική στον Άρη Βελουχιώτη
ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 30/10/1997 |
 |
Το βιβλίο «Άρης Βελουχιώτης, το χαμένο αρχείο άγνωστα κείμενα» θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα |
Ένα, πάντως, από αυτά που έμειναν, από όλη αυτή τη μεγάλη ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, για τους αγωνιστές της Αριστεράς, είναι η γεύση πίκρας για τη στάση ορισμένων στελεχών απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη.
Ήταν όμως δύσκολα πέτρινα τα χρόνια... Και δεν ήταν ασφαλώς εύκολο να πάρει κανείς μια απόφαση για έναν νέο ΕΛΑΣ, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Η απόφαση αυτή του Άρη τον έφερε σε σύγκρουση με την ηγεσία του ΚΚΕ. «Είχε, ασφαλώς, δίκιο στην κριτική που ασκούσε κατά της Συμφωνίας της Βάρκιζας ως προς ορισμένους όρους που σ' αυτή συμπεριλήφθηκαν», τονίζει ο Γρηγόρης Φαράκος στο νέο του βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα».
«Ωστόσο, μετά τη Δεκεμβριανή ήττα ήταν αναπόφευκτο να επιδιωχθεί ένας ανεκτός συμβιβασμός, η υπογραφή μιας συμφωνίας που θα επέτρεπε την ανασύνταξη των δυνάμεων του αριστερού κινήματος για μια καινούργια εξόρμηση.
Αλλά και στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την αποδοχή από την Εαμική ηγεσία της συμφωνίας εκείνης, μόνο σαν απονενοημένη ενέργεια μπορούσε να θεωρηθεί η προσπάθεια για ανατροπή με ένοπλη πάλη.
Ήταν, άλλωστε, χαραχτηριστικό πως, ενώ το σύνολο σχεδόν των αγωνιστών του ΕΑΜ έβλεπε με κατανόηση και αντιμετώπιζε με συμπάθεια τις προθέσεις του Άρη, λίγοι από αυτούς έδειχναν έτοιμοι να τον ακολουθήσουν στον δρόμο μιας νέας ένοπλης αντιπαράθεσης».
Πάντως, ο Γρηγόρης Φαράκος, πρώην γραμματέας του ΚΚΕ και πρώην βουλευτής του ΣΥΝ, ενώ δεν συμφωνεί ουσιαστικά με τη δημιουργία ενός νέου ΕΛΑΣ που προώθησε ο Άρης Βελουχιώτης, ασκεί κριτική στο βιβλίο του στην τότε ηγεσία του ΚΚΕ, για τη στάση της απέναντι στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, τονίζοντας ότι «είχε την κύρια ευθύνη για τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν».
Στο βιβλίο του, ο κ. Φαράκος παραθέτει μία σειρά από κρίσεις στελεχών της Αριστεράς και του ΕΑΜ για τον Άρη Βελουχιώτη, ορισμένες από τις οποίες προδημοσιεύουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ».
Σε ορισμένες από αυτές, ακόμη και σ' αυτές στις οποίες ασκείται κριτική στον Άρη, διαφαίνεται ο θαυμασμός τους απέναντι στον Πρωτοκαπετάνιο ΕΛΑΣ, κυρίως για τη πίστη του στο ΚΚΕ και γενικότερα την υπόθεση «της σοσιαλιστικής επανάστασης».
 |
Άρης Βελουχιώτης. Δεν υπήρξε κορυφαίο στέλεχος στο Κομμουνιστικό Κόμμα που να μη θαύμασε τις σπάνιες ικανότητές του. Στη φωτογραφία με συντρόφους του μαυροσκούφηδες |
«Χθες το βράδυ μου 'ρθε στο μυαλό η εικόνα του Άρη Βελουχιώτη. Άρχισα να τραγουδάω λόγια με το σκοπό του τραγουδιού του Κατσαντώνη, "Βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα". Πριν λίγη ώρα ξαναθυμήθηκα τα χθεσινά και ξανατραγούδησα». Κι αφού αναφέρει με λίγα λόγια τη συμβολή του Άρη, προσθέτει: «Μετά την ανταρσία του ΑΡΗ ενάντια στο κόμμα συμφώνησα να τιμωρηθεί, ΟΧΙ όμως και να χτυπηθεί όπως χτυπήθηκε. Σήμερα η Συμφωνία της Βάρκιζας χτυπήθηκε επίσημα από το κόμμα, όμως η μνήμη του Άρη δεν αποκαταστάθηκε, ενώ έπρεπε να αποκατασταθεί σαν πολιτική ενέργεια. Αν ζήσω και μπορέσω και γράψω, θα αποκαταστήσω τη μνήμη του ΑΡΗ, όχι γιατί ήταν φίλος μου, αλλά γιατί υπήρξε κεφάλαιο και σταθμός στην ιστορία του λαϊκού επαναστατικού κινήματος ανεξάρτητα από τα λάθη του κ.λπ.».
Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, ο Μήτσος Παρτσαλίδης, από τους κορυφαίους της Αριστεράς, συνυπέγραφε με τον Νίκο Ζαχαριάδη το γράμμα που στάλθηκε στην Κ.Ε. του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
«ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΤΑΣΗ»
Αργότερα, ωστόσο, ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ εσ. έγραψε για τον πρωτοκαπετάνιο:
«Όσο λαθεμένη κι αν ήτανε η στάση του Άρη μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, ο τρόπος που η στάση αυτή καταδικάστηκε από την ηγεσία του κόμματος είναι από κάθε άποψη απαράδεχτος. Μόνο η κατάσταση ενός είδους αλλοτρίωσης των στελεχών και μελών του κόμματος εξηγεί πώς ανέχτηκαν τους χαρακτηρισμούς εκείνους σε βάρος του Καπετάνιου του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ».
Στο βιβλίο του ο Γρηγόρης Φαράκος αναφέρεται και στη στάση που κράτησε ο ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης απέναντι στον Άρη Βελουχιώτη, αλλά και συνολικά η ηγεσία (στη δεκαετία του '40) του Κομμουνιστικού Κόμματος.
«Στην ουσία, ποτέ, καμιά μέχρι σήμερα ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει μιλήσει αυτοκριτικά για τη στάση που τήρησε τότε το κόμμα απέναντι στον Άρη, ούτε θέλησε να προχωρήσει σε πραγματική αποκατάσταση της μνήμης και της συμβολής του. Ακόμα και το 1988, στην επίτομη ιστορία του ΚΚΕ, που έχει εκδώσει η Κ.Ε. του, αναφέρονται τα εξής: "Η 11η Ολομέλεια (του Απρίλη του 1945)... καταδίκασε τη στάση του Θ. Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη) και τον διέγραψε από μέλος του ΚΚΕ για απειθαρχία στη Συμφωνία της Βάρκιζας. Μα η απόφαση αυτή ανακοινώθηκε μόνο εσωκομματικά. Έγιναν προσπάθειες από το κόμμα για να μεταπεισθεί ο Άρης". Έτσι ακριβώς!... Και δεν πρόκειται μόνο για την αποστροφή που προκαλούν ο στεγνός, τυπικός τρόπος της αναφοράς, η αποσιώπηση των συγκλονιστικών εξελίξεων εκείνων των ημερών και του τραγικού τέλους του ηγέτη του ΕΛΑΣ. Είναι και η επιμονή, που, ακόμα και μετά μισόν αιώνα, σαφώς διαφαίνεται στην επίσημη κομματική σκέψη, να θεωρεί πως, ουσιαστικά, σε τίποτα δεν έχει κανείς να κατακρίνει τη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ και να υποστηρίζει ότι αυτή ενήργησε σωστά, ενώ ο Άρης... "ήθελέ τα, έπαθέ τα"! Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι και εντελώς πρόσφατα, σε ογκώδες ανάγνωσμα για τα χρόνια 1944-1947, που δημοσιεύτηκε σε 91 ολόκληρες συνέχειες στο "Ριζοσπάστη", καλύφθηκαν, και πάλι, με απόλυτη (και φυσικά, ένοχη) σιωπή η προσφορά και η θυσία του Άρη Βελουχιώτη.
«ΠΕΙΣΜΑ» ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Ιδιαίτερο ήταν το "πείσμα" που έδειξε απέναντί του ο Ν. Ζαχαριάδης. Δεν έπαυε σε κάθε ευκαιρία να μιλάει για "προδοσία", ν' αναφέρεται προσβλητικά στον "δηλωσία", στον "Μιζέρια". Ακόμα κι όταν το 1956 αποπέμφθηκε, σε εκ βαθέων συνομιλίες του, απέφυγε να μιλήσει για τη στάση του απέναντι στον Άρη. Αργότερα, όταν βρίσκεται εξόριστος στη Σιβηρία και γράφει και στέλνει τις "θέσεις" στους οπαδούς του, αν και διαφοροποιεί σημαντικά τις απόψεις του ως προς τον Άρη, ωστόσο, πάλι δεν αρθρώνει ουσιαστικό αυτοκριτικό λόγο γι' αυτό το ζήτημα. Μόνο, λίγο πριν πεθάνει, σε μιαν άλλη συνάντηση με πιστό του φίλο, εξομολογείται, όπως τουλάχιστον απέδωσε κατοπινά τη συζήτηση ο συνομιλητής του: "Το μεγάλο βάρος στη συνείδησή μου είναι ο Άρης Βελουχιώτης. Οι ευθύνες μου είναι μεγάλες. Θυσίασα αυτόν τον αητό της Αντίστασης, υποκύπτοντας στις πιέσεις και τις διαβολές ορισμένων μελών του Π.Γ.".
Δεν φαίνεται όμως ότι τα παραπάνω αποδίδουν με ακρίβεια τις προθανάτιες σκέψεις του, τουλάχιστον, όχι πλήρως. Στο "Μήνυμα από την άλλη μεριά", που έγραψε ο ίδιος ο Ζαχαριάδης τρεις μέρες πριν από την αυτοκτονία του και βρέθηκε στα χαρτιά του, αναγνωρίζει τις ικανότητες του Άρη, αλλά και επανέρχεται σε παλιές κατηγορίες ("ηθικός εκτροχιασμός"), σαν να τις προβάλλει, και πάλι, ως δικαιολογίες της δικής του στάσης: "Εκείνος ακριβώς ο χαρακτήρας της Βάρκιζας (κρατική πράξη) με ανάγκασε να αποδοκιμάσω τον Βελουχιώτη παρά το ότι τον εκτιμούσα παλιά. Ο ηθικός εκτροχιασμός του Άρη στο βουνό παραμένει απαράδεκτος". Μέχρι την τελευταία του πνοή, κι ενώ και ο ίδιος είχε πια καταστεί τραγικό θύμα της "λογικής" που με "συνέπεια" εφήρμοσε σε όλη του τη ζωή, δεν μπορούσε εντελώς ν' απαλλαγεί απ' αυτήν...
Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Είχα την περιέργεια, δουλεύοντας πάνω σ' αυτό το βιβλίο, ν' ανατρέξω και στο σοβιετικό Τύπο της περιόδου Μαΐου - Ιουλίου 1945. Υπάρχουν όχι λίγα δημοσιεύματα για τις ανηλεείς διώξεις και τη βία κατά των αγωνιστών της Αντίστασης, έστω κι αν καταβάλλεται προσπάθεια για τις ειδήσεις αυτές να γίνεται αναφορά σε δυτικές πηγές. Υπάρχουν, επίσης, και κάποια διστακτικά σχόλια. Προέβη σε δηλώσεις και ο ίδιος ο Μόλοτοφ, όπου, παρεμπιπτόντως έστω, σημειώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αρκούντως αντιπροσωπευτική κι αυτό δυσκολεύει το ρόλο της στα διεθνή φόρουμ. Δικαιολογημένα, ωστόσο, προξενεί, το λιγότερο, απορία ότι δεν υπάρχει στον Τύπο των μηνών εκείνων καμιά αναφορά στο διωγμό και το τέλος του Άρη, ούτε καν στην πρωτοφανή σε αγριότητα εκδίκηση, με την οποία εκδηλώθηκε το μίσος των διωκτών του στην πλατεία των Τρικάλων. Στην περίπτωση αυτή, άραγε, θεωρήθηκε πως δεν έχει σημασία που "ο ένας κόβει το λαιμό του άλλου"».
 |
Στέφανος Σαράφης. «Εκείνο που έχω να συστήσω είναι να είμαστε προσεκτικοί, να αποφεύγουμε κάθε υπερβολή» |
«Επειδή δεν ξέρω αν θα μπορέσω να στείλω γράμμα στην Κ.Ε., σας παρακαλώ να στείλετε πληροφορίες και όλα τα στοιχεία για την πορεία των σχέσεών μας με Άγγλους και Ν. Ζέρβαν.
Εκείνο που και πάλι έχω να συστήσω είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί, να αποφεύγουμε κάθε υπερβολή. Να προσαρμόσουμε πλήρως τη δουλειά μας στις υποδείξεις της Κ.Ε. Τότε μόνο θα είναι πλήρως αφοπλισμένοι όλοι οι καλοθεληταί μας...
Η συνάντησή μας με τον Ζέρβα σημείωσε αποτυχία. Δεν κατέληξε στην υπογραφή του συμφωνητικού εξ αιτίας του Ζέρβα. Έφερε αντιρρήσεις για πολλά άρθρα του, όπου είχαμε συμφωνήσει πλήρως με τους Άγγλους και ιδιαίτερα στη σύνθεση του αρχηγείου. Γιατί έγινε αυτό, παρέλκει να γράψουμε. Ήταν σκηνοθεσία, ήταν οι φιλοδοξίες του Ζέρβα, το αποτέλεσμα το ίδιο. Το συμφωνητικό δεν υπεγράφη. Ο Ζέρβας επηρέασε αισθητά και τις απόψεις των Άγγλων. Οι διαθέσεις του Ζέρβα φαίνονται και από το έγγραφο που μας έστειλε. Την απάντηση σ' αυτό θα την κάνουμε εμείς μ' αυτό το πνεύμα: ότι όλοι είναι ελεύθεροι να σχηματίσουν ομάδες εις τις δικές μας περιφέρειες, αφού υπογράψουν πρώτα το συμφωνητικό μαζί μας. Πρέπει να είναι πολιτικότατη η απάντηση. Τίποτα περισσότερο από αυτά τα λόγια. Με τη λέξη συμφωνητικό εννοούμε το δικό μας αντισχέδιο».
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΖΗΜΑΣ ο Βασίλης Σαμαρινιώτης βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου το 1936, στην τριανδρία της ηγεσίας του ΕΛΑΣ μαζί με τον Άρη και τον Σαράφη, στην έκθεσή του προς την ηγεσία του ΚΚΕ αναφέρει για τον πρωτοκαπετάνιο, ξεκινώντας από το 1941, όταν αυτός απελευθερώθηκε. «Ο Κλάρας ζήτησε να συνδεθεί με την Κ.Ε. και να μιλήσει. Κανένας όμως από τους άλλους συντρόφους δεν ήθελε να τον ιδεί. Προσφέρθηκα να συναντηθώ εγώ μαζί του. Τη συνάντηση μου την εξασφάλισε ο Παντελής Σίμος. Γι' αυτό λέγω ότι ίσως και να τον είδαν. Συναντηθήκαμε και μου είπεν, όσα πιο πάνω ανέφερα. Ότι τίθεται στη διάθεσή μας, ότι έχει ένα μικρό τυπογραφείο στη διάθεσή μας, αλλά χρειάζεται σπίτι για να το εγκαταστήσει. Μου είπε ότι συμφωνεί με την 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. Έχει τη γνώμη όμως ότι καλύτερα απ' όλα μπορεί να αποδώσει στο βουνό, όπου είναι διατεθειμένος να πάει για να οργανώσει εκ μέρους του Κόμματος ανταρτοκίνημα. Ότι δεν πρέπει να αργήσουμε να πιάσουμε και αυτό τον τομέα της δουλειάς, στον οποίο ο ίδιος μπορεί να αποδώσει πολλά. Ανέφερα τα πιο πάνω στους συντρόφους, πήρα μια έκθεση για την οποία μίλησα πιο πάνω και αμέσως άρχισα να οργανώνω την εγκατάσταση του μικρού αυτού τυπογραφείου. Βρήκα ένα σπίτι ενός γέρου συμπαθούντα πίσω από τις φυλακές Αβέρωφ, στους Αμπελόκηπους, και εκεί κάναμε μια κρυψώνα στον τοίχο του χαγιατιού και το κρύψαμε. Εκεί και εργάζονταν το τυπογραφείο με πρώτο τυπογράφο τον ίδιο τον Κλάρα. Στα τέλη του Αυγούστου ή τις αρχές του Σεπτέμβρη βγάλαμε και το πρώτο φύλλο του "Ριζοσπάστη". Αυτό αποτέλεσε μια επιτυχία της δουλειάς μας. Το σπίτι αυτό μου το έδωσε ο Κώστας ο Σιρινιώτης, που δούλευε στην οργάνωση της Αθήνας τότε. Ήταν μοναδικό για τη δουλειά μας.
Ο Κλάρας όμως δεν αρκέστηκε σ' αυτή τη δουλειά, που έκαμνε μαζί μας, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι έβαζε ζήτημα αποστολής του στο βουνό. Εγώ ήμουν της άποψης ότι πρέπει να τον στείλουμε... Κάνω μια παρέκβαση. Αυτή την περίοδο κάνουμε μια προσπάθεια να ξεσηκώσουμε το λαό της Αθήνας σε εκδηλώσεις, απεργίες, συγκεντρώσεις. Γράφουμε μια προκήρυξη κ.λπ. Δυστυχώς εκείνη την περίοδο οι οργανωτικές μας θέσεις στα συνδικάτα και τις επιχειρήσεις, συνοικίες και λοιπά, δεν ήταν τόσο (γερές), ώστε να πετύχουμε μια τέτοια κινητοποίηση. Κοντά σ' αυτό, πρέπει να σημειωθεί και η κάποια κούραση του κόσμου απ' τον πόλεμο στην Αλβανία και μετά και (ένα γενικότερο μούδιασμα). Μόλις την άνοιξη του 1942 πετυχαίνουμε να 'χουμε την πρώτη σοβαρή κινητοποίηση. Το φθινόπωρο του 1941 μόλις άρχιζε η προσαρμογή του κόσμου στις συνθήκες της κατοχής. Ο Κλάρας έμεινε δυο περίπου μήνες στη Ρούμελη, αν δεν κάνω λάθος, και θα γύριζε σε μας κατά τα Χριστούγεννα. Στο μεταξύ είχε βγει και αναλάβει δουλειά και ο σ. Σιάντος, που συμφώνησε μαζί μας να βγει στη Ρούμελη για να οργανώσει σαν εκπρόσωπος του Κόμματος ανταρτοκίνημα. Δεν είδε όμως τον Κλάρα, παρά μόνο το Γενάρη του 1943, όταν τον καλούμε να κατέβει στην Αθήνα και κατεβαίνει. Ο Κλάρας μάς είχε φέρει τρόφιμα, που για κείνες τις μέρες ήταν πολύτιμα. Μα ακόμα πολυτιμότερη ήταν η προετοιμαστική δουλειά και μελέτη που έκανε, που του επέτρεψε, μόλις πήρε την εντολή από μας, να προχωρήσει γρήγορα στην οργάνωση των πρώτων αντάρτικων ομάδων. Αυτή η απόφαση του Κόμματός μας μπορώ να πω ότι ήτανε ιστορικής σημασίας. Λίγο ακόμα να αργούσαμε, τη θέση του Κλάρα-Άρη Βελουχιώτη θα την έπιανε κάποιος άλλος στη Ρούμελη, ασφαλώς όχι δικός μας, και τότε τα προβλήματα για μας θα ήταν ασύγκριτα πιο δύσκολα. Θα την έπιανε κάποιος άλλος, που ασφαλώς δεν θα ανέπτυσσε ανταρτοκίνημα εκεί, αλλά θα χρησιμοποιούσε τη Ρούμελη σαν βάση εξόρμησης εναντίον μας, όπως αυτό έγινε αργότερα με τον Ζέρβα στην Ήπειρο».
12 Φλεβάρη 1945:
(Μια ημερομηνία που πονάει) Υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας (Βίντεο)
Από giorgis
Στην ιστοσελίδα μας μπορείτε να βρείτε ένα αφιέρωμα που υπάρχει για την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας.
Εδώ επίσης μπορείτε να διαβάστε την κάθετη διαφωνία που είχε ο Αρης Βελουχιώτης με αυτή τη συμφωνία.
Διαβάστε ένα δημοσίευμα για το κύμα συλλήψεων και τρομοκρατίας εναντίον των οπαδών του ΕΑΜ και εδώ ένα ιστορικό κείμενο για το πώς φτάσαμε από τη Βάρκιζα στον Εμφύλιο.
Εδώ επίσης μπορείτε να διαβάστε την κάθετη διαφωνία που είχε ο Αρης Βελουχιώτης με αυτή τη συμφωνία.
Διαβάστε ένα δημοσίευμα για το κύμα συλλήψεων και τρομοκρατίας εναντίον των οπαδών του ΕΑΜ και εδώ ένα ιστορικό κείμενο για το πώς φτάσαμε από τη Βάρκιζα στον Εμφύλιο.
Θα σταθώ σε ένα προσωπικό βίωμα . Ο γέρος μου, -τώρα έχει γίνει μεζές στα σκουλήκια-, υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ. Κάποια στιγμή, συνελήφθη, δικάστηκε από στρατοδικείο της εποχής σε θάνατο και μετά από 7 χρόνια φυλακές και εξορίες βρέθηκε ελεύθερος υπογράφοντας την γνωστή δήλωση «αποκηρύσσω τον κομμουνισμό και τας παραφυάδας αυτού».
Ηταν πότης ο γέρος μου (Απ’ αυτόν πήρα κι εγώ). Πάντα, λοιπόν, πάνω στην φτιάξη του ήθελε να ακούσει το τραγούδι του Τζουανάκου «Σταλαγματιά, Σταλαγματιά».
Εγώ πιτσιρικάς τότε, ακούγοντας το συγκεκριμένο άσμα είχα υποθέσει ότι στο παρελθόν κάποια αισθηματική σχέση τον είχε σημαδέψει, τον πατέρα μου.
Πριν κάποια χρόνια όμως, ένα βράδυ κάναμε μια «ζωντανή» μεταμεσονύχτια εκπομπή στο διαδικτυακό μας ραδιοφωνικό σταθμό, εγώ μαζί με τον σύντροφο Βασίλη.
Το θέμα μας ήταν η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τα όσα επακολούθησαν στα πέτρινα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο και πώς αυτό εκφράστηκε μέσα από τραγούδια δημοκρατικών δημιουργών, οι οποίοι μέσα από αλληγορικούς στίχους προσπάθησαν να τα προβάλουν στο ευρύτερο κοινό.
Εκεί έπαθα ένα ψιλοσόκ όταν σε κάποιο βιβλίο διάβασα ότι το τραγούδι "Σταλαγματιά -σταλαγματιά" γράφτηκε αμέσως μετά τον εμφύλιο.
Κυκλοφόρησε το 1950 και «υιοθετήθηκε» αμέσως από αρκετούς αγωνιστές που θεώρησαν ότι προδόθηκαν από την ηγεσία του ΚΚΕ μετά την συμφωνία της Βάρκιζας.
Τότε κατάλαβα γιατί ήταν το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα μου, και έφτιαξα το παρακάτω βίντεο.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2018/02/12-1945.html
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.