Τα λυσσώδη ουρλιαχτά εναντίον του Μίκη

 
Τα Κυβερνητικά ανδρείκελα από κοινού με κάποιες ποικιλίες της «αριστερής» και υστερικής Πέμπτης Φάλαγγας, βγάζουν λυσσασμένους αφρούς, σε καθημερινή βάση, εναντίον του Μίκη… 

Το γεγονός ότι κατέβηκε στο δρόμο ένα εκατομμύριο Ελλήνων, δείκτης που δείχνει μια πολλαπλάσια ΔΥΝΑΜΙΚΗ εκρηκτικής σεισμικής ενέργειας, στα σπλάχνα της Κοινωνίας, αυτό δεν τους απασχολεί καθόλου. 

Αυτοί οι υστερικοί θεματοφύλακες της «αριστερής παρθενίας» και της «επαναστατικής καθαρότητας» δεν ασχολούνται με το ΑΛΦΑΒΗΤΟ της επαναστατικής πολιτικής: 
Τις διεργασίες και τις ζυμώσεις που συντελούνται μέσα στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, δηλαδή με του νόμους της λαϊκής κίνησης!!! 

Τόσο Αριστεροί είναι!!! 

Δεν ασχολούνται, βεβαίως, ούτε με τις μανούβρες και τα τεχνάσματα της καθεστωτικής εξουσίας και των μηχανισμών του 4ου Ράιχ (ΥΠΕΡ- εθνικού ιμπεριαλισμού), τα οποία ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΝ, ακριβώς, στο να αναχαιτίσουν τις εκρηκτικές λαϊκές διεργασίες που συντελούνται στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, ΚΑΙ να διοχετεύσουν τη συσσωρευμένη και συμπιεσμένη λαϊκή ΟΡΓΗ σε κατευθύνσεις «ξεπλύματος», αναπαλαίωσης των σάπιων υλικών του καθεστώτος, καθώς και στην παραγωγή νέων εφεδρειών… 
Ούτε με τους κοινωνικούς νόμους της πολιτικής ΚΙΝΗΣΗΣ του λαού ασχολούνται, αυτοί οι «αριστεροί», ούτε με τους διορατικούς ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ των επιτελείων του 4ου Ράιχ, για την αντιμετώπιση και χειραγώγηση των παλιρροϊκών λαϊκών ρευμάτων… 

Παπαγαλίζουν, απλώς, τις συνταγές-τσιτάτα της Παγκοσμιοποίησης και των μηχανισμών εξουσίας της: Αυτά τα περί «εθνικισμού», «ρατσισμού» και CIA, αποδεικνύοντας, καθημερινά όλο και πιο καθαρά, ότι αποτελούν τις επίλεκτες Ομάδες Κρούσης του 4ου Ράιχ (το αναλύουμε στα προηγούμενα κείμενα). 

Αυτή τη «συνταγή» της καθημερινής ρουτίνας τους (χρήσιμη ηλιθιότητα), αλλά και του διατεταγμένου, επιδοτούμενου ρόλου τους (το επάγγελμα του «επαναστατημένου» αργόσχολου και «τεμπέλη της εύφορης κοιλάδας»), χάλασε ο Μίκης… 

Τους χάλασε τη συνταγή της «αντιεθνικιστικής» και «αντιφασιστικής» υστερίας τους, τη συνταγή της ρουτινιέρικης ύπαρξής τους (της χρήσιμης και της επιδοτούμενης), γι αυτό βρυχώνται με τέτοια λύσσα εναντίον του και ασχολούνται μόνο με το Μίκη: Με όλη τη δαιδαλώδη ιστορία του και τις υπηρεσίες του προς το καθεστώς… 

Ο λαός και οι εκρηκτικές ζυμώσεις του παρασιωπούνται ΕΝΤΕΛΩΣ, το παιδί έχει πεταχτεί έξω από τη σκάφη, και οι «αριστεροί» αυτοί που κομπάζουν για «μαρξιστική διαλεκτική», ασχολούνται με τις σαπουνάδες: Τα ατοπήματα του Μίκη… 

Και δεν ασχολούνται με αυτά τα ατοπήματα, με τον προβληματισμό και τη ΛΟΓΙΚΗ της αξιοποίησης του Μίκη προς την κατεύθυνση αλλοίωσης και χειραγώγησης της λαϊκής παλίρροιας (αυτό θα είχε κάποιο νόημα), αλλά για να τον χλευάσουν που έδωσε άλλοθι στο «ακροδεξιό», «εθνικιστικό» και «φασιστικό» Συλλαλητήριο!!! 

ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ, δηλαδή εναντίον του Μίκη γιατί τους χάλασε τη γνωστή συνταγή, αυτή του «σκιάχτρου»: Ότι το Συλλαλητήριο είναι ο επελαύνων «ακροδεξιός», «εθνικιστικός» και «φασιστικός» ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!! 

Ο Μίκης τους χάλασε την εξίσωση: Εθνικά Συλλαλητήρια= «Εθνικισμός», «φασισμός», «ακροδεξιά» κ.λπ… 

Φυσικά όλοι αυτοί τον Μίκη έτσι τον θεοποιούν στα μάτια του ελληνικού λαού (οι εκατοντάδες χιλιάδες λαού για το «Μακεδονικό» εκφράζουν το ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ΟΛΟΝ της ελληνικής κοινωνίας), και παράλληλα υπογράφουν τη δική τους τελεσίδικη καταδίκη. 

Το χειρότερο: Αποδεικνύουν ότι αποτελούν τις «αντιφασιστικά» μεταμφιεσμένες «ομάδες κρούσης» του σύγχρονου φασισμού, του 4ου Ράιχ… 

Συμπληρωματικό σχόλιο 

Ο Στάθης γράφει: 

«Λοιδορούνται επί παραδείγματι οι Έλληνες ότι δεν διαδήλωσαν για την τσέπη τους, αλλά τους έπιασε τώρα ο πόνος και διαδηλώνουν για την ψυχή τους, αποδεικνύοντας έτσι πόσο αριστεροί είμαστε, ώστε να δείχνουμε ότι δεν ξέρουμε τι από τα δύο είναι σπουδαιότερο». 

Ο Στάθης εδώ θέτει παραστατικά τη διαλεκτική της Ταξικής Συνείδησης, που όπως φαίνεται αγνοούν οι υστερικοί των «επαναστατικών κραυγών». 

Η Ταξική συνείδηση δεν είναι το αυτόματο προϊόν των οικονομικών αγώνων (από μόνοι τους αυτοί οδηγούν στο ρεφορμισμό), αλλά το σύνθετο προϊόν των Συνολικών, Κοινωνικών Αγώνων. Και μέσα σ’ αυτούς εμπεριέχονται και οι εθνικοί αγώνες. 

Όταν ξεσηκώνεσαι για τα «εθνικά» σημαίνει ότι έχεις μια μορφή ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (ταξικής) Συνείδησης ανώτερη από τη ρεφορμιστική των οικονομικών διεκδικήσεων, μια μορφή ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που εμπεριέχει και το σύνθετο εύρος των ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ κοινωνικών προβληματισμών… 

Καλό είναι αυτοί οι «αριστεροί» να ξαναδιαβάσουν το «Τι να κάνουμε»!!! 
Αλλά είναι και λάθος ότι ο ελληνικός λαός έχει εγκαταλείψει και τους οικονομικούς αγώνες. Απλώς έπαψε να ανέχεται την κοροϊδία, την ΠΡΟΔΟΣΙΑ και την ΑΠΑΤΗ των «αριστερών» κομμάτων: την ΑΠΑΤΗ των παρελάσεων και των σώου της κομματικής και συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας… 

Διαβάστε και εδώ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10950   

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"