Αύριο εκλογές στην Ιταλία... 75 κόμματα στις κάλπες...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι,

θα ήταν παράνομες»

Εmma Goldman

“Μια φορά κι έναν καιρό”... η Ιταλία, το πολιτικό γίγνεσθαι στη γείτονα χώρα αποτελούσε το πολιτικό εργαστήρι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που σηματοδοτούσε αγώνες του εργατικού κινήματος.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, τις Ευρωεκλογές του Μάη 2014, η Ελλάδα με τον “ριζοσπάστη αριστερό” Τσίπρα κυριάρχησε σ' εκείνη την ιταλική αναμέτρηση. Ο ηγέτης της όλης “ευρωπαϊκής αριστεράς”, ο υποψήφιος πρόεδρος της Ε.Ε. από μέρους της “αριστεράς” ήταν ο Έλληνας πολιτικός Αλέξης Τσίπρας, που σηματοδοτούσε τον δρόμο εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, των φονικών μνημονίων εξαθλίωσης των λαών, που ενέπνεε την όλη ιταλική “αριστερά”.

Μετά από τέσσερις δοτούς πρωθυπουργούς (Monti, Letta, Renzi, Gentiloni) και “κυβερνήσεις που δεν εκλέχθηκαν", την πλήρη παραβίαση του Συντάγματος και κάθε αρχής αστικής δημοκρατίας, επιτέλους εκλογές στην Ιταλία.

Σήμερα, το “σύνδρομο Τσίπρα” κυριαρχεί κι επισκιάζει τις ιταλικές εθνικές εκλογές της Κυριακής 4 Μάρτη. Τα ιταλικά πολιτικά κόμματα που είχαν σημείο αναφοράς τους την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα στην Ελλάδα, σήμερα σαν το...

“διάβολο στο λιβάνι” απεχθάνονται κι αποτάσσουνε σχέση με τον Τσίπρα κι ανησυχούν μήπως κάποιος αντίπαλος τους υπενθυμίσει τον Τσίπρα και την Ελλάδα της “αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο στην κεντροαριστερά όσο και στην κεντροδεξιά, αλλά και στο κίνημα 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο που συνθέτει το ιταλικό πολιτικό σκηνικό, κυριαρχεί ένας επικοινωνιακός “κανόνας”: Πάση θυσία... να μην γίνουμε σαν Ελλάδα του Τσίπρα.

Αυτοί που μέχρι χθες προπαγάνδισαν τις φωτογραφίες τους με τον Αλέξη Τσίπρα, τις αγκαλιές και θερμές χειραψίες μαζί του, τα γελάκια, τις επισκέψεις τους στον Τσίπρα, την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφήμιζαν τις σχέσεις με την ελληνική “αριστερά” του Τσίπρα, όλοι μα όλοι σιωπούν. Ακόμη κι ο Ρέντζι αποποιείται κάθε σχέση με τον Τσίπρα, αν και περηφανευόταν πως του ζητήθηκε από τον Αλέξη να διαμεσολαβήσει ώστε να γίνει αποδεκτός στην ομάδα των σοσιαλδημοκρατών κι ήταν αυτός που βοήθησε, τώρα σφυρίζει αδιάφορα.

Όμως, ποια είναι η πολιτική παρουσία στις ιταλικές εκλογές της Κυριακής;

Τι σχέση έχουν με την πολιτική και τον ιταλικό λαό οι υποσχέσεις των κομμάτων προς το εκλογικό σώμα;

Πόσο γελοίο θα είναι το θέαμα στα ελληνικά ΜΜΕ και τους τηλεοπτικούς σταθμούς για το αν κέρδισε η κεντροαριστερά, ή η κεντροδεξιά, μετά τα πρώτα exit polls;

Είναι κάλπικο το ερώτημα για το αν θα κερδίσει τις εκλογές η κεντροαριστερά ή η κεντροδεξιά, γιατί δεν υπάρχει πολιτικό αντικείμενο αντιπαράθεσης, δεν υπάρχουν συγκρουόμενες πολιτικές και προγράμματα.

Όμως, ο νικητής των εκλογών υπάρχει πριν την ψηφοφορία. Έχουμε ήδη τον νικητή: υπερεθνικό κεφάλαιο, το διευθυντήριο του 4ου Ράιχ!

Η νέα εκλογική καλπονοθευτική νομοθεσία (Rosatellum Bis) είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της υπάρχουσας κατάστασης. Επίσης η για μία ακόμη φορά παραβίαση της Συνταγματικής νομιμότητας με τη διενέργεια εκλογών -πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας- χωρίς να ορκιστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση, δεν αποτελεί καν θέμα συζήτησης, πόσω μάλλον αντιπαράθεσης. Ο δεξιός πρόεδρος της ιταλικής δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα, που ήταν επιλογή της ιταλικής “αριστεράς”, έκρινε πως μάλλον δεν θα υπάρχει δυνατότητα άμεσης συγκρότησης κυβέρνησης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα κι επειδή θα πρέπει να προχωρεί το πρόγραμμα κι οι δεσμεύσεις της χώρας απρόσκοπτα... υπηρεσιακή κυβέρνηση γιοκ!

Έτσι για να δώσουμε μια “γεύση” από την εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, μιας και κάθε προσπάθεια πολιτικής ανάλυσης θα ήταν στα πλαίσια της εικονικής πραγματικότητας, της φαντασίωσης, ας δούμε μια σκιαγράφηση των ομάδων που θα μπουν στο γήπεδο για ένα σικέ παιχνίδι, με σικέ κανόνες και ήδη γνωστό αποτέλεσμα.

Στις εκλογές της Κυριακής οι Ιταλοί πολίτες θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ 75 κομμάτων, αλλά ουσιαστικά μεταξύ κεντροαριστεράς, κεντροδεξιάς και Κίνημα 5 Αστέρων που δεν συμμετέχει σε συνασπισμό κομμάτων. Τα περισσότερα κόμματα είναι σφραγίδες των συνασπισμών για να εμφανίσουν ανοίγματα στην κοινωνία κι επιπροσθέτως δεν υποχρεώθηκαν από τη νέα εκλογική νομοθεσία να συγκεντρώσουν υπογραφές σ' ολόκληρη την Ιταλία, αφού τους ενέταξαν υπό την "προστασία" τους οι δύο κυρίαρχοι σχηματισμοί.

Η πάλαι ποτέ “αριστερά” σήμερα έχει νέο ονοματεπώνυμο: “κεντροαριστερά”

Σήμερα το "πουλέν", ο άσσος της κεντροαριστεράς έχει ονοματεπώνυμο: Emma Bonino

Πρόκειται για ακτιβίστρια της δεκαετίας του '70 που εκλέχθηκε βουλευτής ΜΕ ΟΛΑ τα ιταλικά πολιτικά κόμματα (δεξιά, ακροδεξιά, αριστερά, ακροαριστερά)...

Ενδεικτικά:

Επίτροπος (1995-1999) στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την "Ανθρωπιστική Βοήθεια και προστασία των καταναλωτών", από τη δεξιά κυβέρνηση Μπερλουσκόνι...

Υπουργός Ευρωπαϊκών πολιτικών και υπουργός Διεθνούς Εμπορίου (2006-2008) στις αριστερές κυβερνήσεις του Romano Prodi, μαζί με το "ακροαριστερό" κόμμα της "Κομμουνιστικής Επανίδρυσης"...

Υπουργός των Εξωτερικών στις δοτές κυβερνήσεις τεχνοκρατών, του δοτού πρωθυπουργού Mario Monti και του επίσης δοτού πρωθυπουργού Enrico Letta (2013-2014)...

Μια ανθέλληνας πολιτικός, υπέρμαχος της "Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου", της ανεξάρτητης "Μακεδονίας" (Σκόπια), των "ανοικτών συνόρων" και της ανάγκης εγκατάστασης στην Ιταλία 3 εκατομμυρίων λαθραίων μεταναστών για την ανάπτυξη της οικονομίας κι αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Εκθειάζει τις πολιτικές του "φιλάνθρωπου" εκατομμυριούχου Σόρος, συμμετείχε στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και προτάσσει την υπεράσπιση της ασφάλειας του Ισραήλ από την ιταλική αριστερά.

Ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία στο "Ριζοσπαστικό Κόμμα" του Marco Pannella που μας "απασχόλησε" ο θάνατός του: Marco Pannella... πως το σύστημα κατασκευάζει, με τα ΜΜΕ, είδωλα κι άλλοθι. Ο "θρυλικός Ιταλός ριζοσπάστης Μάρκο Πανέλλα" που όταν του έθεσαν το ερώτημα "Λένε πως είστε πράκτορας συμφερόντων του Ισραήλ", τους απάντησε ψύχραιμα "Κακό είναι;".

Η κυρία Emma Bonino αδιαφορεί για το παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικής γυρολόγου, αρκεί να έχει πάντα μια πολυθρόνα κυβερνητική, αλλά και σχετιζόμενη με το διεθνές περιβάλλον.

Φυσικά ως "ριζοσπάστης" kai "δικαιωματική" πολιτικός είναι υπέρμαχη της ελεύθερης χρήσης ναρκωτικών ουσιών και στην προεκλογική της καμπάνια, στα τραπεζάκια προπαγάνδας μοιράζεται μαριχουάνα.

Μια άλλη σημαντική μεταγραφική επιτυχία της αριστεράς είναι αυτή του Pier Ferdinando Casini πρώην αρχηγού της δεξιάς (Ένωση Δημοκρατών Χριστιανών-Udc), που όμως έτσι ο σύντροφος, τώρα πλέον, Casini εξασφαλίζει εκλογή χωρίς σταυρό προτίμησης στη Μπολόνια.

Επίσης επέστρεψαν στη "βάση" οι διαφωνούντες από "αριστερά" στον Renzi, όπως και η πλειοψηφία του κόμματος που είχε ιδρυθεί και ξεπέρασε το 5% στις ευρωεκλογές, η "Λίστα Τσίπρα", με τον άνθρωπο του πρωθυπουργού μας στην Ιταλία που αν κι αυτός αφού έγινε μαμά δήλωσε πως θα ασχοληθεί με τα μητρικά του καθήκοντα και την ανατροφή του παιδιού που αγόρασε στις ΗΠΑ (Έγινε "μαμά" κι εγκαταλείπει την "Λίστα Τσίπρα", ο εκπρόσωπος του Αλέξη στην Ιταλία;), τώρα θυσιάζεται και επανέρχεται σε εκλόγιμη θέση χωρίς σταυρό προτίμησης, ώστε να σώσει την Ιταλία.

Με πλήρη αντιγραφή του προγράμματος του "Δημοκρατικού Κόμματος", αλλά με περισσότερη Ευρώπη (+EUROPA) κι άλλοι "αριστεροί" που είχαν εκφράσει διαφωνίες με τη δεξιά στροφή της "αριστερής διακυβέρνησης".

Υπάρχει αναγκαιότητα "αντιφασιστικής" συσπείρωσης και δράσης, υπεράσπισης των δικαιωμάτων παράνομων μεταναστών, τις μάζες των νέων σκλάβων, αντιμετώπισης των εθνικισμών κι ενδυνάμωσης του "ευρωπαίκού πατριωτισμού".

"Στην περίπτωση που χάσω το δημοψήφισμα, θα θεωρήσω τελειωμένη την πολιτική μου εμπειρία. Πιστεύω βαθιά σε μια αξία που είναι η αξία της αξιοπρέπειας. Εγώ δεν είμαι όπως όλοι οι άλλοι"... δήλωνε ο αρχηγός της κεντροαριστεράς Matteo Renzi (Habemus klone! To πρώην K.Κ.Ι. απέκτησε νεοφιλελεύθερο ηγέτη…)

Δηλώσεις που έκανε όταν προσπάθησε να αλλάξει το πραγματικά δημοκρατικό Σύνταγμα της Ιταλίας (exΙΤ... η πρώτη μεγάλη ήττα της ευρωπαϊκής "δικαιωματικής"-συμβιβασμένης "αριστεράς";)

Όμως το χαστούκι της ήττας ήταν ηχηρό, αλλά όπως όλοι οι άλλοι είναι και τώρα αρχηγός της ιταλικής αριστεράς κι ευελπιστεί εκ νέου πρωθυπουργός!

Κι ενώ η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώθηκε χθες στην Ιταλία αναλώθηκε από την αριστερά σε "προγραμματικό" πεδίο ποια θα είναι τα δικά τους νομοθετήματα που θα καταργήσουν, σε "πολιτικό" επίπεδο φούντωσε η ακτιβίστικη "αντιφασιστική" δράση, απόντος του φασισμού και επίσης η "αντιεθνικιστική" δράση για τα "ανοικτά σύνορα" και τον "ευρωπαϊκό πατριωτισμό".

Στην πραγματικά μεγάλη κι ενωτική "αντιφασιστική-αντιρατσιστική" διαδήλωση στο Μιλάνο -λες κι αυτό είναι το ζητούμενο για τον ιταλικό λαό- σηματοδότησαν και την Ατλαντική τους πολιτική στα διεθνή θέματα.

Ο κοινός -της όλης αριστεράς- κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου έδωσε το πολιτικό στίγμα: "Σήμερα στην Αφρίν δίνεται η μάχη εναντίον δύο φασισμών. Εκείνον του Ερντογάν κι εκείνον του καθεστώτος της Συρίας" ("oggi ad Afrin si combatte una battaglia contro due fascismi, quello di Erdogan e quello del Regime siriano").

Κι η "πληρωμένη" απάντηση από τον Massimo Marzano του "Κομμουνιστικού Κόμματος", του αδελφού κόμματος του ΚΚΕ που συμμετέχει εκτός συνασπισμών κομμάτων στις αυριανές εκλογές:

«Αντιφασισμός είναι: Υποστήριξη των ελεύθερων και κυρίαρχων εθνών που πολεμούν ηρωικά εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας.

Δύναμη στη Συρία, Δύναμη στο Ιράν, Δύναμη στη Ρωσία!

Όποιος δεν είναι με τον Άσαντ, με τον Ρουχανί και με τον Πούτιν είναι ένας βρομιάρης φασίστας ιμπεριαλιστής».

Το "Κομμουνιστικό Κόμμα" συμμετέχει σ' αυτές τις εκλογές κι ο ηγέτης του Marco Rizzo επισημαίνει:

«Έξοδος από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, διαγραφή δημόσιου χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικής βιομηχανίας...

Η αριστερά των ναρκωτικών, της θεοποίησηw των αστικών προσωπικών δικαιωμάτων δεν είναι η δική μας αριστερά...

Πρέπει να καταλάβουμε πως εκείνη η αριστερά είναι η αμερικάνικη αριστερά που κλείνει το μάτι στις τράπεζες...».

Οι Ιταλοί κομμουνιστές δεν περιμένουν τίποτα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Εκτιμούν και θεωρούν μεγάλη νίκη το γεγονός πως από 12 χρόνια για πρώτη φορά στις εκλογές θα υπάρχει ψηφοδέλτιο με σύμβολο το σφυροδρέπανο. Πως κατόρθωσαν να ξεπεράσουν το φράγμα του νέου εκλογικού νόμου για συγκέντρωση υπογραφών ως "διαβατήριο" κατάθεσης υποψηφιοτήτων  κι αυτά τους αρκούν και πανηγυρίζουν πριν το άνοιγμα της κάλπης.

Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό ελληνικό πολιτικό κόμμα με άμεση εμπλοκή στις ιταλικές εκλογές.

Dimitris Arvanitakis (KKE) foto di Francesca Palisi

Στο κλείσιμο του προεκλογικού αγώνα και στην κεντρική συγκέντρωση της Ρώμης πήρε μέρος ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του Π.Γ. του ΚΚΕ, που μιλώντας τόνισε:

«Καλούμε τους Ιταλούς εργαζόμενους, τους αριστερούς και κομμουνιστές που αυτά τα χρόνια ψήφισαν ψευδοαριστερά σχήματα, να ψηφίσουν Κομμουνιστικό Κόμμα για να προχωρήσουμε μαζί στην απελευθέρωση των λαών μας».

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης είναι γνώστης της ιταλικής πολιτικής σκηνής, με σπουδές στην Ιταλία και πρόεδρος του Αντιφασιστικού-Αντιιμπεριαλιστικού Συλλόγου Ελλήνων Σπουδαστών Νάπολης - ΣΕΣΝ την τελευταία χρονιά της αμερικανοφασιστικής χούντας.

Δημήτρη, φίλε και συναγωνιστή στον ΣΕΣΝ, μήπως θα πρέπει να μεταφερθεί στο ΚΚΕ ο προβληματισμός κι οι θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Ιταλία, των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης, αλλά και του αδελφού Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας που συμμετέχει στην κυβέρνηση Άσαντ, για τη διεθνιστική αλληλεγγύη;

Ειδικά για την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας, το "μεταναστευτικό"... Τι θέλει και πού το πάει το ΚΚΕ;

"Δεν είμαστε αντίθετοι στην Ευρώπη από εθνικιστικά αισθήματα, αλλά η Ε.Ε. έτσι όπως είναι δεν πάει καλά. Η απάντηση δεν βρίσκεται στο να ακολουθήσουμε τη δεξιά και ν' αγκαλιάσουμε την ένοια της Κυριαρχίας. Δεν μας ενδιαφέρει η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ. Είναι ένα φετίχ"

Είναι η κυρία Viola Carofalo, εκπρόσωπος του εκλογικού σχήματος Potere al Popolo που θέλουν και δηλώνουν πως θα είναι η "έκπληξη αυτών των εκλογών"...

Πρόκειται για ένα ακόμη σχήμα που κατέρχεται αυτόνομα στις εκλογές: Potere al Popolo (Εξουσία στο Λαό). Πρόκειται για μια εκλογική συνεργασία ορισμένων από το σχήμα "Λίστα Τσίπρα" που δεν επέστρεψαν στο "σπίτι" τους, τμήμα της "Κομμουνιστικής Επανίδρυσης" που επίσης δεν επέστρεψαν όλοι στο "σπίτι" τους, από ακτιβίστικα κινήματα καταλήψεων τύπου City Plaza, οργανώσεων αλληλεγγύης στους παράνομους μετανάστες, κινημάτων "ανοικτά σύνορα", "δικαιωματικούς" ακτιβιστές, που μας απασχόλησαν πριν λίγες ημέρες: Οι φασίστες διαχωρίζονται σε δύο είδη: τους φασίστες και τους αντιφασίστες... (σημ. ο τίτλος απαλλοτριωμένος από τον Ennio Flaiano στο: «Ο αντιφασισμός είναι το χειρότερο προϊόν του φασισμού»!).

Αυτό το "νέο" σχήμα για να το δούμε στα ελληνικά δρώμενα θα μπορούσαμε να πούμε ότι προσομοιάζει στην πρόσκληση Λαφαζάνη προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία και την προσθήκη του κινηματικού χώρου κοινωνικών καταλήψεων, αλληλεγγύης στους μετανάστες, δικαιωματικών πολιτικών...

Δεν αντέχει πολιτικής κριτικής ανάλυσης όταν ουσιαστικά δεν διαφοροποιείται από τη κεντρική πολιτική της καθεστωτικής-κυβερνητικής ιταλικής αριστεράς. Απλώς είναι περισσότερο "προχωρημένο" σχήμα που ταυτίζει με εθνικισμό και λαϊκισμό, αλλά και φασισμό, κάθε άποψη για Εθνική Κυριαρχία.

Πιστεύουν, έχουν αυταπάτες και φαντασιώνονται ότι θα είναι η μεγάλη έκπληξη, αλλά ούτε καν θα πλησιάσουν το όνειρο κατάκτησης λίγων αλλά πλουσιοπάροχων πολυθρόνων σε βουλή και Γερουσία.

Beppe Grillo: «Έξοδος από το ευρώ»

Το πρώτο σε εκλογική δύναμη πολιτικό κόμμα της Ιταλίας θα είναι για ακόμη μία φορά το Κίνημα 5 Αστέρων του Beppe Grillo.

Πρώτο σε εκλογικά ποσοστά γιατί κατέρχεται χωρίς συνεργασίες από τα 75 κόμματα αυτής της αναμέτρησης, αλλά ήδη έχει δρομολογηθεί η πολιτική του: Ο νέος αρχηγός του Κινήματος 5 Αστέρων κι υποψήφιος πρωθυπουργός της Ιταλίας... παύει να ζητάει έξοδο από το ευρώ

Βέβαια το αποτέλεσμα κι οι ανακατατάξεις κυρίως στο χώρο της κεντροδεξιάς, δεν αποκλείουν μια μελλοντική συμμαχική κυβέρνηση μαζί με τη Λίγκα του Βορρά (Aυτός θα είναι ο διάδοχος του Renzi!)

Στην κεντροδεξιά οι προσχωρήσεις, επανεντάξεις, συμμαχίες προσομοιάζουν μ' αυτές της κεντροαριστεράς, αλλά υπάρχει μια αρραγής ενότητα θέσεων και πολιτικών, ανύπαρκτη στην αριστερά και δεν υπάρχει επηρεασμός από τον αποκλεισμό του Μπερλουσκόνι (απαγόρευση υποψηφιότητας για δικαστικές καταδίκες).

Εκείνο που δεν σημειώνει κανένα ΜΜΕ και φυσικά εσκεμμένα λόγω σκοπιμότητας, είναι η τεράστια απήχηση της Λίγκας του Βορρά. Πρόκειται για το κόμμα που αύριο θα αποκαλούν "ακροδεξιό" όλοι οι τηλεοπτικοί μας σταθμοί, αναλυτές κι αρθρογράφοι, και θα μας βομβαρδίζουν για "άνοδο της ακροδεξιάς" στην Ιταλία. Η Λίγκα του Βορρά με ηγέτη τον Salvini, που σάρωσε στις πρόσφατες Περιφερειακές εκλογές στη Σικελία, τη πιο νότια περιοχή της Ιταλίας!

Τι λοιπόν συμβαίνει κι αποσιωπούν ΟΛΑ τα ΜΜΕ;

Μια σειρά από διανοούμενους, αριστερούς αλλά και κομμουνιστές του ιστορικού κομμουνιστικού κινήματος της Ιταλίας έχουν συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της Λίγκας του Βορρά ως "ανεξάρτητοι συνεργαζόμενοι".

Ένας από αυτούς είναι ο κορυφαίος Ιταλός οικονομολόγος και παγκοσμίου φήμης Alberto Bagnai. "Σκληρός" κομμουνιστής της πάλαι ποτέ επαναστατατικής κομμουνιστικής εφημερίδας "Il Manifesto" και σημαία του Κινήματος 5 Αστέρων ως την ημέρα που ο διάδοχος του Beppe Grillo άλλαξε θέση για το ευρώ και τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.

Έγραφε ο Alberto Bagnai για την Ελλάδα και την ιταλική αριστερά, στις 6 Ιούνη 2015: Ελλάδα, το παράδειγμα της χώρας του Τσίπρα: μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει αριστερά (Grecia, l'esempio del Paese di Tsipras: dentro l'euro non c'è sinistra, di Alberto Bagnai, 6 giugno 2015), μεταξύ άλλων: 

"Οι κληρονόμοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας έχουν δύο οδούς: να ξυπνήσουν ή να πεθάνουν...

Η ελληνική κρίση έδωσε στους δικούς μας προοδευτικούς πολιτικούς τρία σημαντικά μαθήματα, προορισμένα να πέσουν στο κενό της πνευματικής τους άγνοιας. Κρίμα, γιατί η κατανόησή τους θα ήταν κυρίως για τα δικά τους συμφέροντα.

Το πρώτο μάθημα είναι πως μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει χώρος για την 'αριστερά'....".

ΟAlberto Bagnai επέλεξε μονοεδρική εκλογική περιφέρεια κι όχι διορισμό του ως βουλευτή, στη Φλωρεντία με αντίπαλο τον ίδιο τον Renzi.

Αύριο θα αναμετρηθούν ο Matteo Renzi, πρώην στέλεχος της δεξιάς και μασόνος, σήμερα ο ηγέτης της ιταλικής "αριστεράς" (Habemus klone! To πρώην K.Κ.Ι. απέκτησε νεοφιλελεύθερο ηγέτη…), με τον κορυφαίο κομμουνιστή οικονομολόγο κι υπέρμαχο του εθνικού νομίσματος, ανεξάρτητο υποψήφιο της "Λίγκας του Βορρά" Alberto Bagnai.

O Alberto Bagnai μιλούσε σε κωφούς της "αριστεράς" σε ότι αφορά την Εθνική Κυριαρχία, το εθνικό νόμισμα. Ο Salvini της Λίγκας άκουσε γι' αυτόν, διάβασε βιβλία του και τον κάλεσε να συμμετέχει στις εκλογές.

Τι περιλαμβάνει η συνεργασία τους;

"Καμία συνθήκη ή απόφαση της Ε.Ε. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν υπερισχύει του Ιταλικού Συντάγματος".

Κι αν ο Salvini της Λίγκας πάρει έστω κι έναν ψήφο περισσότερο από το κόμμα του Μπερλουσκόνι στην κεντροδεξιά συμμαχία, αλλάζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας, θα έχουμε πλήρη ανατροπή μιας και θα είναι αυτός που σχηματίζει κυβέρνηση.

Ο αγαπημένος του Λαφαζάνη, αυτός που παρουσιάζει τα βιβλία του Λαπαβίτσα στην Ελλάδα, ο Stefano Fassina, γράφει για την επιλογή του στον Alberto Bagnai:

"Καλή σου επιτυχία ως ανεξάρτητος υποψήφιος με τη Λίγκα του Salvini. Η ανάλυσή σου για το ευρώ είναι θεμελιώδης. βρισκόμαστε σε αντίπερες όχθες, αλλά πάνω απ' όλα για το Σύνταγμα μας και τις ευρωπαϊκές Συνθήκες οφείλουμε να έχουμε διάλογο".

Η ακροδεξιά με την  λίστα "Casapound" είναι απλώς η αναγκαία γαρνιτούρα του συστήματος για να διατηρεί με τον "αντιφασισμό" το άλλοθι του "αντιφασιστικού" αγώνα όλων των κομμάτων. Αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την δημιουργήσουν. Όπως στην Ελλάδα η χρυσή αυγή, έτσι και στην Ιταλία η "Casapound" εργαλεία νομιμοποίησης της "δημοκρατίας" του 4ου Ράιχ.

Ιταλικές πολιτικές εκλογές 2006

Οι 60 ημέρες της πολιτικής, επικοινωνιακής και προγραμματικής σύγκρουσης Berlusconi - Prodi

* Ο Νίκος Κλειτσίκας εργάστηκε στην Ιταλία για έξι (6) μήνες, στις πολιτικές εκλογές της Ιταλίας (9, 10 Απρίλη 2006), στο επιτελείο της Thetacom Ltd, μαζί με τον Frank Luntz, για την Πολιτική Στρατηγικής Επικοινωνίας της κεντροαριστερής συμμαχίας Unione, του Ρομάνο Πρόντι.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"