Δυστυχώς δεν γίνεται

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Το "Δυστυχώς δεν γίνεται" είναι το άρθρο-απάντηση σε ένα άρθρο που έγραψα πριν 1 χρόνο και κάτι είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ...

Αντί να αποδίδεται δικαιοσύνη οι διώξεις των εκσυγχρονιστών υπουργών, ένας ένας με τη σειρά και αφού έχει τελειώσει η ιστορία με τον προηγούμενο, λειτουργούν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ παρά ως Νέμεσις.

Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ολοι αυτοί οι υπουργοί και πολιτικοί που περάσανε το κατώφλι του ανακριτή, περνούσαν την ίδια εποχή, την ίδια στιγμή, απο την ίδια πόρτα με τον κόσμο και τα κανάλια να μεταδίδουν το γεγονός.

Το ίδιο βράδυ ο λαός θα είχε επαναστατήσει, θα είχε ξεσπάσει την οργή του απέναντι στα κόμματα και τους πολιτικούς. Αυτός ο λαός που σήμερα σιωπά και ανέχεται, θα ωρίμαζε πολιτικά μέσα σε μία μόνο βραδιά.

Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε απίστευτες καταγγελίες απο συνεταίρο της κυβέρνησης για βαλίτσες και εκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα το θέμα έχει ήδη ξεχαστεί, γιατί υπάρχει ήδη το επόμενο μεγάλο που έπεσε στο τραπέζι ακριβώς για να ξεχαστεί το προηγούμενο, οι φοβερές καταγγελίες δηλαδή που σε άλλες εποχές ή σε άλλες χώρες, όχι μπανανίες, όχι προτεκτοράτα των δανειστών, θα έριχναν κυβερνήσεις.

Οπως χθές ο Άκης και σήμερα ο Γιάννος, αύριο ίσως είναι η σειρά του Αλέξη να περάσει και αυτός με τη σειρά του την ίδια πόρτα, όμως σε μια λεηλατημένη ακρωτηριασμένη Ελλάδα χωρίς Μακεδονία, χωρίς μνήμες και ιστορία, πιθανότατα τη στιγμή που θα χρειαστεί να ξεχάσουμε μια μελλοντική προδοσία.

Τι θα γινόταν αν...

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Πάντα μου άρεσαν τα προβλήματα, τα παιγνίδια που παίζει το μυαλό,οι σπαζοκεφαλιές οι θεωρητικες ασκήσεις. Όσο πιο δύσκολα τόσο το καλύτερο. Συνήθως βέβαια αυτός που βάζει το πρόβλημα, ξέρει και τη λύση και την παρουσιάζει με τρόπο μαγικό αφού παιδέψει τους αναγνώστες. Εδώ υπάρχει μια εξαίρεση. Ειναι η ερώτηση , τι γινεται αν, και ο καθένας μπορεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις ανάλογα με τις γνώσεις του και την κατάρτισή του.
Λύση δεν έχω μαγική, ο καθένας μπορεί να δωσει τη δική του απάντηση φυσικά τεκμηριωμενη.

Η παρακάτω σπαζοκεφαλιά μπορεί να είναι νομική, όμως αν τη διαβάσετε προσεκτικά , μπορεί να θελήσετε, αν όχι να δώσετε απάντηση, αν οι νομικές σας γνώσεις δεν είναι εξαιρετικές, τουλάχιστον να διαβάσετε με μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις απαντήσεις.

Πάμε λοιπόν να δούμε το εντελώς υποθετικό ερώτημα.
Σε μια μακρινή χώρα , εντελώς φανταστική, μερικοί φίλοι αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο κόλπο, αντί να ληστέψουν ενα μαγαζί, μια τράπεζα να ληστέψουν ολόκληρη τη χώρα.
Μαζεύονται λοιπόν κάπου μαζί, συζητούν και καταστρώνουν το σχέδιο. Καταφέρνουν με χίλιους δυο τρόπους να τρυπώσουν σε ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία.

Ο ένας στηρίζει τον άλλο,και ετσι καταφέρνουν να φτάσουν σιγά σιγά μέχρι να καταλάβουν την ηγεσία. Γίνονται κάποια στιγμή εκλογές, κερδίζει το κόμμα τους και φθάνουν να κυβερνούν μια ολόκληρη χώρα. ¨Ενας απο τους πρώτους νόμους που περνούν είναι αυτός που προβλέπει την παραγραφή οποιασδήποτε σχεδόν παρανομίας που θα κάνουν στη συνέχεια ωστε να μη μπορεί κάποιος εκ των υστέρων νομικά να τους κυνηγήσει.

Με ελεύθερα τα χέρια στη συνέχεια, λεηλατούν τον πλούτο της χώρας με δεκάδες και εκατοντάδες παράνομες πράξεις που σε άλλες χώρες θα είχαν τελικό αποτέλεσμα να καταδικαστούν γι αυτές και είτε να βρεθούν για πολλά χρόνια στη φυλακή είτε ακόμα να αντιμετωπίσουν το εκτελεστικό απόσπασμα.

Ο κόσμος αντιλαμβανεται το τι γίνεται, τα στοιχεία δείχνουν οτι πολλά μέλη της ομάδας έχουν κάνει παράνομες πράξεις, όμως αυτός ο νόμος παραγράφει τα όποια αδικήματά τους και τους αφήνει στην ατιμωρησία.

Το υποθετικό ερώτημα είναι λοιπόν, αφού υπάρχουν τόσα στοιχεία , που δείχνουν οτι η ομάδα αυτή των φίλων έδρασε ως συμμορία, αν κάποιος νομικός τα δέσει όλα αυτά μαζί, στοιχειωθετείται η κατηγορία για "σύσταση και συμμορία" που προβλέπει ο ποινικός κώδικας και για το διάστημα της προπαρασκευής, το διάστημα που δεν ίσχυε ο νόμος έκτρωμα και συγκεκριμένα για το διάστημα που οι φίλοι αυτοί δεν είχαν κάν βουλευτική ασυλία;

Αυτό το θεωρητικό πρόβλημα βασάνιζε εδώ και χρόνια το μυαλό μου , αλλά αν το έλεγες σε κάποιον θα σου έλεγε "Δέ γινονται αυτά τα πράγματα , κόμμα να θεωρηθεί εγκληματική οργάνωση;"

Για ξανασκεφτείτε το; Δεν ειναι ταμπού πια αυτό. Μήπως εδω στην Ελλάδα,υπάρχει ήδη κόμμα που θεωρήθηκε εγκληματική οργάνωση , γίνεται δίκη και οι βουλευτές του είχαν μπει στη φυλακή με αυτή ακριβώς την κατηγορία;

Και αν κάποιος ρωτήσει μετά αν μπορεί να ξεκινήσει κάτι τέτοιο μετά απο μια απλή, καλά τεκμηριωμένη όμως, μήνυση, να θυμίσω οτι οι δίκες και οι καταδίκες των χουντικών ξεκίνησαν με μια μήνυση που κατέθεσε το Σεπτέμβριο του 1974 ο Α. Λυκουρέζος.

Για όσους άρχισαν να σκέφτονται αυτό το εντελώς φανταστικό και υποθετικό ερώτημα να συμπληρώσω οτι η παραγραφή του κακουργήματος για σύσταση και συμμορία του ΠΚ 187 γίνεται μετά απο 30 χρόνια.

Το ημερολόγιο δείχνει σήμερα 1 Ιουνίου 2017.

=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"