o «ουκρανικό ζήτημα» δεν δημιουργήθηκε «σε ένα 24ωρο», ούτε μπορεί να αποδοθεί στην «παραφροσύνη» οποιουδήποτε. Αυτό δεν αφορά μόνο στις «μεγάλες δυνάμεις», αλλά και στην Ελλάδα που διαθέτει επιστημονικό προσωπικό και αναλυτές που σε πολλές περιπτώσεις έχουν υψηλότερο επίπεδο γνώσεων. Σίγουρα σ ΄ ότι αφορά στην περιοχή μας και σε πολλές περιπτώσεις και σε άλλες «καυτές» περιοχές του πλανήτη.
Στην Αθήνα οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν. Μπορεί απλά να μη…διάβαζαν, όπως δεν είχαν διαβάσει και τα μνημόνια…
Από τον Δεκέμβριο του 2004 το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων είχε καταθέσει ένα «Έκτακτο Υπηρεσιακό Υπόμνημα»! Κάτω από τον «αθώο» τίτλο υπήρχε μια εκπληκτική ανάλυση του ουκρανικού ζητήματος. Συντάκτης ο Δρ Ηλίας Ηλιόπουλος, ερευνητής τότε του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων και Συντονιστής του Τομέα Γεωστρατηγικών και Αμυντικοπολιτικών Αναλύσεων ΗΠΑ-Ευρώπης-Ρωσίας-Ευρασίας.
Επιστημονικός υπεύθυνος ήταν ο Δρ Ιωάννης Μάζης, Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ι.Α.Α. [Επιστημονικός Υπεύθυνος].
• «Οφείλει εξ αρχής και με απόλυτη σαφήνεια να υπογραμμισθεί η βαρύτατη σημασίατην οποία έχει η σοβούσα κρίσις των σχέσεων Δύσεως – Ρωσσίας για την Ευρωπαϊκή καιΔιεθνή Ασφάλεια. Η κρίση λόγω του Ζητήματος της Ουκρανίας είναι, δυνητικώς, πολύ σοβαρότερη από την κρίση της δεκαετίας του ’90 περί το Γιουγκοσλαβικό Ζήτημα, και θα ήταν ασύγγνωστον σφάλμα ιστορικών διαστάσεων εάν οι ιθύνοντες ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού υποτιμήσουν το εύρος και το ποιόν των επιπτώσεών της».
• – Από γεωπολιτικής/ γεωστρατηγικής/ γεωοικονομικής και γεωπολιτισμικής απόψεως, τα διαδραματιζόμενα στην μείζονα Μεσευρώπη (Πολωνία – Ουκρανία – Λευκορωσσία – Βαλτική) συναρτώνται άμεσα τόσο προς τις εξελίξεις που ήδη επισυνέβησαν, αλλά και προς εκείνες που πρόκειται να επισυμβούν, στην ΝΑ. Ευρώπη (περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας) όσο και προς τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή Καυκάσου και Κεντρικής Ασίας.
Το γεωπολιτικό τρίγωνο που ορίζεται με τις κορυφές i) ΝΑ. Ευρώπη (Αλβανία, Σερβία – Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Σκόπια, Ελλάς, Βουλγαρία, Ρουμανία), ii) Καύκασο / Υπερκαυκασία και iii) (ως κορυφή) Μεσευρώπη (Ουκρανία) προσδιορίζει και το θέατρο εντός του οποίου διεξάγεταιαδυσώπητος, από της επομένης της καταρρεύσεως της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ:
α) ο ανταγωνισμός ισχύος και επιρροής των Δυνάμεων για την κάλυψη του κενού ισχύος που προέκυψε μετά την εξαφάνιση του ενός εκ των δύο Πόλων Διεθνούς Ισχύος του προηγουμένου (διπολικού) διεθνούς συστήματος (όρα ΥΥ/I.A.A., υπ’ αριθμ. 19)
β) ο «Πόλεμος των Αγωγών», για τον έλεγχο των Ενεργειακών Οδών του 21ου αι.
• – Ως ιδιαιτέρως κρίσιμο για το μέλλον των σχέσεων ΕΕ-Ρωσσίας, ΗΠΑ- Ρωσσίας, αλλά και για την ίδια την Διεθνή Ασφάλεια, οφείλει να διερευνηθεί και αξιολογηθεί το ενδεχόμενο να έχουν υιοθετήσει και να εφαρμόζουν οι ιθύνοντες της πολιτικής της Παγκοσμίου Ναυτικής Δυνάμεως (ΗΠΑ) την γεωστρατηγική σχεδίαση του τ. Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Zbigniew Brzezinski (ο οποίος σημειωτέον φέρεται να κατευθύνει, ως Μέντωρ, την υπό εξέλιξιν ψυχολογική επιχείρηση, από κοινού με τους Henry Kissinger, Dan Fried, George Soros και το εν γένει κατεστημένο των λεγομένων «ρωσοφοβικών» προσωπικοτήτων, κυρίως του Δημοκρατικού Κόμματος) .
Η τελευταία αποτελεί, εν πολλοίς, μία «επικαιροποιημένη» επανέκδοση της κλασσικής Γερμανικής Γεωστρατηγικής περί Μεσευρώπης, όπως είχε εκτεθεί ήδη το 1914, ενώπιον της Γερμανικής Βουλής, από τον τότε Καγκελλάριο κατά την ανάγνωση των Πολεμικών Αντικειμενικών Σκοπών έναντι της Ρωσσίας και η οποία προέβλεπε τον διαμελισμό της (Τσαρικής τότε) Ρωσσίας σε τέσσερα τουλάχιστον τμήματα:
α) Ουκρανία, η απόσπαση της οποίας εθεωρείτο conditio sine qua non.
β) Μουσουλμανικές Περιοχές του Καυκάσου.
γ) Σιβηρία.
δ) Εναπομείνασα Ρωσσία.
(Στα ανωτέρω θα μπορούσαν να προστεθούν και οι Βαλτικές Χώρες, οι οποίες, ούτως ή άλλως, εθεωρούντο ως ανήκουσες στην γεωπολιτική και γεωπολιτισμική ζώνη επιρροής της φραγκονοτευτονικής Δύσεως και όχι της ρωσοβυζαντινής Ανατολής).
• – Για την Ρωσσία,η ενδεχόμενη απώλεια τηςειδικής σχέσεώς της με την Ουκρανία (δια της αλώσεως της τελευταίας, κατά το προηγούμενο της Σερβίας, και της εν συνεχεία εντάξεώς της στο ΝΑΤΟ) θα αποτελέσει δεινή ήττα, απείρως βαρύτερη από την απώλεια των χωρών της Δυτικής Μεσευρώπης (Τσεχία, Ουγγαρία) ή της ΝΑ. Ευρώπης (Βουλγαρία, Σερβία).
Ενδεχόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία θα σημάνει πλέον την οριστική (και ασφυκτική) περικύκλωση της Ρωσσίας από ένα στρατιωτικό συνασπισμό κρατών που καθηγεμονεύεται από την Παγκόσμιο Δύναμη, δρα αναθεωρητικώς στο διεθνές σύστημα και επανειλημμένως έχει δώσει απτά δείγματα αθετήσεως συγκεκριμένου τύπου υποσχέσεων και διακηρύξεών του.
διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη, εδώ: =====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.