Δημήτρης Καραμήτσας, Δικηγόρος
Πρόεδρος του «Λαϊκού Κινήματος»:
Θα ανεβάσω όμως μερικά χρήσιμα απλά στοιχεία και συμπεράσματα ως τροφή για την σκέψη.
Ο ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΣ στην ΕΛΛΑΔΑ και τι ΦΕΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ και ΠΙΣΩ του
Ήδη από την επανάσταση του 1821 υπήρχαν ήδη μεταξύ των Ελλήνων πολίτες που δήλωναν ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ. 
Οι ηγέτες της παράταξης αυτής ήταν συναθροιζόμενοι κοτζαμπάσηδες, πλοιοκτήτες, φαναριώτες. μεγαλέμποροι της Οθωμανικής αυτοκρατορίες και βέβαια ανώτατοι και ανώτεροι κληρικοί.
Η παράταξη των συντηρητικών εκφράστηκε εκλογικά στις πρώτες εκλογές του επαναστατημένου τόπου, όπου και πλειοψήφησε (το πως πλειοψήφησε το αφήνουμε έξω από την ανάλυση). Αντίπαλός της και μειοψηφούσα ήταν η παράταξη των Δημοκρατικών (Φιλική Εταιρεία).
Ακολούθησαν οι δύο εμφύλιοι πόλεμοι των επαναστατικών χρόνων, ο Ι. Καποδίστριας που ήταν επιλογή των “Φιλικών” – Δημοκρατών, η δολοφονία του από τους Κοτζαμπάσηδες συντηρητικούς, η Μοναρχία Οθωνα, που έφεραν και στήριξαν οι συντηρητικοί, το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 που έκαναν οι δημοκρατικοί απαιτώντας Σύνταγμα (ενάντιοι οι Συντηρητικοί). Μετά ο Γεώργιος ο Α΄ που επίσης τον αγκάλιασαν οι συντηρητικοί, όπως και όλους τους βασιλείς.
Για να μην κουράζω με την τεκμηρίωση κάθε περιόδου και για πράγματα που είναι δεδομένα της ιστορίας του ελληνικού κράτους στον τόπο αυτό υπάρχει διαχρονικά και με απόλυτη κληρονομική και χρονική συνέχεια μία συντηρητική παράταξη (έτσι άλλωστε αυτοπροσδιορίζεται) που σήμερα εκφράζεται με τη Ν.Δ. (και άλλα μικρότερα κόμματα) και η “δημοκρατική” παράταξη, που έχει κατά καιρούς εκφραστεί με διάφορους κομματικούς σχηματισμούς.
Το ποια παράταξη κυβερνά τον τόπο από την ίδρυση του νεο-ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το επισημαίνω μόνο προκειμένου να αποδοθούν οι ιστορικές ευθύνες για την κατάσταση του κράτους και της κοινωνίας. . . .
Ομως ο σκοπός και της αναλυτικής μελέτης δεν είναι ιστορικός ή απλά πολιτικός, αλλά έχει να κάνει με την εξεύρεση των στοιχείων εκείνων που αφορούν την πνευματική κατάσταση μιας μεγάλης μερίδας νεο-ελλήνων, των συντηρητικών, το “εγκεφαλικό λογισμικό” που συγκροτεί το “είναι” τους και χαρακτηρίζει την γενικότερη προσωπική και κοινωνική συμπεριφορά τους, αλλά και επηρεάζει ή και χαρακτηρίζει την γονιδιακή τους εξέλιξη, κατά το μέρος που αυτή είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με την λειτουργία του εγκεφάλου.
Είναι ευνόητο ότι ο άνθρωπος που δηλώνει συντηρητικός αρνείται να μεταβάλει ένα μεγάλο μέρος του “πατροπαράδοτου” εγκεφαλικού λογισμικού του (π.χ. ηθικές αντιλήψεις, τρόπος θέασης του είναι, της ζωής, της κοινωνίας, του ατόμου κ.ο.κ.) και απωθεί όχι μόνο αντίθετα λογισμικά που του φαντάζουν “επαναστατικά” (αυτό θα ήταν κατανοητό), αλλά και λογισμικά που προχωρούν την γνώση, τις αντιλήψεις και την λειτουργία της σκέψης του, λίγο πιο πέρα προς την άλλη πλευρά.
Συντηρητικός είναι ο άνθρωπος που είναι σταθερά παγιωμένος σε αντιλήψεις και τρόπο σκέψης που του κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν.
Ομως το μεγάλο ερώτημα (που βέβαια το έχει απαντήσει τεκμηριωμένα η κοινωνική και πολιτική ιστορία του τόπου έως και σήμερα) είναι το τι εκφράζει αυτός ο συντηρητισμός που φτάνει από τότε, το 1821, μέχρι σήμερα ακολουθώντας ευθεία γραμμή και γενετική και “εγκεφαλικού λογισμικού”.
Ποια ήταν η βάση του εγκεφαλικού (συμπεριφορικού) λογισμικού των συντηρητικών του 1821 που έχει μεταβιβαστεί έως τις μέρες μας στους συντηρητικούς συμπολίτες μας.
Γιατί εδώ η ανάλυση δεν είναι ανάλυση της σημερινής συμπεριφοράς τους εκ της οποίας κρίνεται το νυν ποιόν τους, αλλά ανάλυση της προέλευσης των στοιχείων εκείνων που την συνθέτουν, ως αποτέλεσμα γενετικής και κοινωνικής αναπαραγωγής.
Ευνόητα, η ιστορία του ελληνικού λαού δεν ξεκινά το 1821, αλλά είναι μακραίωνη. Συνεπώς, ο συντηρητικός του 1821 ως άνθρωπος έχει ένα δεδομένο λογισμικό αντίληψης και συμπεριφοράς, ένα εγκεφαλικό λογισμικό που του κληροδοτείται, πρωτίστως από την μακραίωνη περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας (για αυτό και είναι από αρνητικός έως και επιφυλακτικός ως προς την επανάσταση), της Φραγκοκρατίας, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο), της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πρότερον αυτής στην Αρχαία Ελληνική εποχή και ουσιαστικά και πέραν αυτής.
Μην ξεχνάμε, ότι οι συντηρητικοί διατρέχουν το σύνολο της ελληνικής ιστορίας (και της “μυθολογίας”) και υφίστανται πάντα σε αυτή.
Συνεπώς, ο συντηρητικός του 1821 και του σήμερα, δεδομένης και της τάσης του εγκεφαλικού του λογισμικού, να μένει στις αυτές αντιλήψεις και τρόπους συμπεριφοράς που παραλαμβάνει από την προηγούμενη γενιά (και συνεπαγόμενα γενιές), πρωτίστως φέρει τα επιμέρους λογισμικά (αντίληψης και συμπεριφοράς) που τον διαμόρφωσαν κατά τους προηγούμενους αιώνες και υπό τις ανωτέρω κοινωνικές καταστάσεις.
Το ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά σας αφήνω να τα σκεφτείτε και αντιληφθείτε μόνοι και μόνες σας.
Εν ολίγοις τα γνωρίζετε και μπορείτε μέσω αυτής της ανάλυσης να αντιληφθείτε όχι μόνο τα αίτια της σημερινής κοινωνικής και ατομικής κατάστασης και συμπεριφοράς των “συντηρητικών”, αλλά και τα αίτια της ευρύτερης θέσης και κατάστασης και του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας και των επιλογών της.
Είναι όλα εξηγήσιμα μετά την ανάλυση αυτή. Τα επίθετα προσθέστε μόνοι σας.
Για να έλθω λίγο σε ένα κομμάτι της “βαριάς” φιλοσοφικής ανάλυσης του ανθρωπίνου όντος, το εγκεφαλικό λογισμικό είναι επίκτητο και δευτερογένες.
Το πρωτογενές λογισμικό σε κάθε άνθρωπο είναι αυτό που κινητοποιεί τον οργανισμό για την διατήρησή του, την διατήρηση της ζωής (λειτουργία του βιολογικού μας μηχανισμού : αναπνοή, νερό – τροφή, προστασία – προσαρμογή στην φύση και τις συνθήκες της και ως υπομηχανισμός : αναπαραγωγή). π.χ. όλα τα μωρά του ανθρώπου που γεννιούνται χωρίς εγκεφαλικές βλάβες “κλάινε” για να αποβάλουν το αμνιακό υγρό από τους πνεύμονες και όλα ψάχνουν το στήθος της μητέρας τους ... .
Το ίδιο κλάμα έρχεται στην πορεία να εκφράσει την ανάγκη για τροφή (έτερη πρωτογενής ανάγκη διατήρησης της ζωής).
Τα δευτερογενή λογισμικά είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, αποτέλεσμα της ανθρώπινης αυτής εκτεταμένης δυνατότητας (ας την αποκαλέσουμε ευφυία ή δημιουργικότητα – στην πραγματικότητα ίσως δεν είναι τίποτα από τα δύο).
Τα επίκτητα λογισμικά αυτά πολλές φορές είτε συγκρούονται μεταξύ τους, είτε με το βασικό βιοτικό πρωτογενές λογισμικό, προκαλώντας μία σειρά από φαινόμενα, όπως στην 2η περίπτωση, αυτό που αποκαλούμε επίκτητες ψυχασθένειες (και οι κληρονομικές εξηγούνται με αντίστοιχο τρόπο και μέθοδο).
Στο πλαίσιο αυτό δύο αισθήματα που προκαλούνται από το πρωτογενές λογισμικό και τις ανάγκες του όντος, ο φόβος και η ελπίδα, λειτουργούν ως αίτια διαμόρφωσης του δευτερογενούς λογισμικού (το οποίο πλην των ανωτέρω ως βασικό του στάδιο περιλαμβάνει μία σειρά από τεχνικές, πράγμα που μπορεί κατά την ανάλυσή του να θέτει το αποκληθέν ανωτέρω δευτερογενές λογισμικό αντίληψης και συμπεριφοράς σε τριτογενές στάδιο).
Το πως αυτά δημιουργούνται και λειτουργούν είναι αντικείμενο της “άλλης” ανάλυσης.
Ας επανέλθουμε όμως στον συντηρητισμό και σε όσα αυτός σηματοδοτεί. Είναι προφανές ότι ο συντηρητικός άνθρωπος δεν είναι ο πρώτος που κατέβηκε από το δέντρο των “ανθρωποπιθήκων”.
Μάλλον όχι μόνο διαφώνησε, αλλά και επιτέθηκε σε όσους το πρότειναν στην αγέλη των ανθρωποπιθήκων.
Ισως,, πάλι αυτός, “ανάγκασε” κάποια άτομα της αγέλης που αμφισβήτησαν την κυριαρχία του, να κατέβουν από το δέντρο και να καταφέρουν να επιβιώσουν πατώντας στην γη, δημιουργώντας “επαναστατικό” δευτερογενές εγκεφαλικό λογισμικό (τεχνικές και τρόπους αντίληψης και συμπεριφοράς) .
Αυτός είναι βέβαιο ότι πέθανε πάνω στο δέντρο και ίσως κάποια ελάχιστα από τα παιδιά του να ακολούθησαν όσους επιβίωσαν στο έδαφος (επίκτητο “επαναστατικό” λογισμικό που δημιούργησαν και ακολούθησαν οι άλλοι).
Ισως, πάλι, τα δέντρα να κάηκαν, αλλά ο συντηρητικός έψαχνε για άλλα δέντρα και όχι το να δημιουργήσει συνθήκες (λογισμικό) επιβίωσης στο έδαφος (σπηλιές). Οταν λοιπόν πριν από μέρες έγραψα σε κάποιους συντηρητικούς ότι “εμείς φταίμε που τους κατεβάσαμε από τα δέντρα” εννοούσα κάτι τέτοιο.
Την ιδιότητα να μπορεί να παράγει κάποιος δευτερογενές ή τριτογενές λογισμικό την θεωρώ επίκτητη και ικανή να αναπτυχθεί στους περισσότερους ανθρώπους.
Το ζήτημα είναι ότι το εγκεφαλικό λογισμικό του συντηρητικού, ειδικά όπως ανά τους αιώνες είναι δομημένο σε ποιότητα και περιεχόμενο, εκφράζοντας έντονα φόβο και ελπίδα (ίσως και αποδοχή ανικανότητας) αρνείται να αναπτύξει τέτοια λογισμικά μένοντας προσκολλημένο σε λογισμικά που παρήγαγαν άλλοι για αυτόν και σε άλλες εποχές, πολλές φορές ιδεαλιστικού χαρακτήρα.
Ετσι ο συντηρητικός μένει προσκολλημένος στο παρελθόν, στο επίκτητο δευτερογενές λογισμικό που στην Ελλάδα εκφράζεται ιστορικά με την “τουρκοκρατία” και την μακραίωνη αυτοκρατορική απολυταρχία που προηγήθηκε.
Κοινωνικά δε και σε επίπεδο ατομικής αντίληψης και συμπεριφοράς εκφράζεται με όσα σκέφτεστε και θα γράψετε σίγουρα για τους συντηρητικούς οι πιο “επαναστατικοί” κάτω από το κείμενο.
Θα πρέπει όμως να εκφράσω και τις θέσεις μου (ως αποτέλεσμα ανάλυσης) όχι μόνο για τους συντηρητικούς του ραγιαδισμού, της κουτοπονηριάς, του ατομισμού κλπ., αλλά και σε σχέση με τους δημοκράτες, τους “επαναστατικούς”.
Το πρώτο είναι ότι επειδή τα διαφορά “λογισμικά” του συντηρητισμού είναι ευρέως διαδεδομένα και συστηματικά (και σκόπιμα) διδάσκονται στο εκπαιδευτικό σύστημα και εμπεδώνονται λειτουργικά στους ανθρώπους και στις κοινωνίες, είναι δύσκολο να μην επηρεαστούν από αυτά, να τα απωθήσουν και να μην τα ενσωματώσουν έστω μερικά και πολλές φορές και ολικά αρκετοί στο μυαλό τους (οι διαδικασίες και αίτια ενσωμάτωσης στην μεγάλη ανάλυση).
Για μία σειρά από λόγους όπως ο ανωτέρω, προέκυψε η διαβάθμιση της “επαναστατικότητας” και ο μετριασμός της για κάποιους στην δημοκρατική πλευρά. Αλλοι κινήθηκαν και κινούνται προς τον συντηρητισμό με ενδιάμεσα λογισμικά και άλλοι παραμένουν “επαναστάτες”.
Επίσης, όταν ένα “επαναστατικό” λογισμικό καταστεί καθεστώς (εγκεφαλικό και κοινωνικό) είναι σαφές ότι ως προς αρκετούς που δεν έχουν κατορθώσει την επίκτητη δυνατότητα εξέλιξης (του) τείνει προς την παγίωση και την αυτο-συντηρητικοποίηση.
Είχα γράψει ένα κομμάτι για τα ατομικά και κοινωνικά συμπεράσματα που απορρέουν από την ανάλυση για το τι είναι και το τι πρεσβεύουν σήμερα οι συντηρητικοί άνθρωποι στην Ελλάδα και αυτό τόσο για εμάς όσο και για αυτούς.
Το αφαίρεσα και δεν το δημοσιεύω γιατί το θεωρώ αυτονόητο.
Η διαπίστωση για το από που έρχεται ιστορικά ο συντηρητισμός τους και το τι εκφράζει συμβαδίζει με την άθλια κατάσταση της Ελλάδας και των Ελλήνων ως αίτιο και μπορεί να βοηθήσει κάποιους από αυτούς να πετάξουν το συντηρητικό λογισμικό της τουρκοκρατίας από τον εγκέφαλό τους.
Οσο για τους άλλους: παραγωγή και εμπέδωση επαναστατικού “εγκεφαλικού λογισμικού” που να νικά τον φόβο και να ικανοποιεί εκ των προτέρων τις ελπίδες όλων, μόνο έτσι αλλάζει ο κόσμος και προχωρά ελεύθερος ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα.
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.