Francis Dupuis-Déri: BLACK BLOC, Η ελευθερία και η ισότητα διαδηλώνουν - Εξηγώντας την αναρχία στον μπαμπά μου

Εκδόσεις ΣΤΑΣΕΙ ΕΚΠΙΠΤΟΝΤΕΣ, Σελ. 351, Δεκέμβριος 2022

Μτφ: Ροζαλί Σινοπούλου

Επιμ. Σπύρος Κουρούκλης

«Μέσα σε σύννεφα δακρυγόνων, βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί έρχονται αντιμέτωποι με φιγούρες μαυροφορεμένων μασκοφόρων που κάνουν τον δρόμο να πάλλεται. Είναι το «μπλακ μπλοκ». Η μαύρη σημαία της αναρχίας ανεμίζει πάνω από το πανδαιμόνιο, ενώ εκσφενδονίζονται μπουκάλια και πέτρες, ενίοτε ακόμη και βόμβες μολότοφ. Οι αστυνομικοί ρίχνουν σωρηδόν χειροβομβίδες δακρυγόνων και σφαίρες από καουτσούκ, κάπου-κάπου και πραγματικές σφαίρες. Αντί για σκηνικό, υποκαταστήματα τραπεζών ή καταστήματα πολυεθνικών με προσόψεις μουτζουρωμένες με γκράφιτι και σπασμένες βιτρίνες.»

(Francis Dupuis-Deri)

Η εικόνα αυτή που περιγράφει ο συγγραφέας του Εξηγώντας την αναρχία στον μπαμπά μου και η οποία εμφανίζεται σε κάθε διεθνή φιέστα που οργάνωσαν οι πραγματικοί ή επικοινωνιακοί φορείς των ελίτ ύστερα από τη «μάχη του Σιάτλ» το 1999 και για 15 χρόνια περίπου, καθόρισε την ατζέντα της διαφωνίας με τη διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης.

Τα κυρίαρχα Μέσα και οι κριτικές της σύννομης αριστεράς έσπευσαν να κατηγοριοποιήσουν ιδιαίτερα αρνητικά τόσο τον τρόπο αυτόν εκδήλωσης της διαφωνίας όσο και τα πραγματικά υποκείμενα αυτής της πρακτικής, εστιάζοντας κυρίως στη βία και στην ανωνυμία.

Ο Francis Dupuis-Deri, αντίθετα, ερευνά το φαινόμενο σε βάθος και με τη βοήθεια των ίδιων των ακτιβιστών που συμμετείχαν σε μπλακ μπλοκ, καταθέτοντας όλα τα ιστορικά, ιδεολογικά, υποκειμενικά στοιχεία που συνέδραμαν στην εμφάνιση στο προσκήνιο, με αυτή την έμπρακτη μορφή, της ελευθερίας και της ισότητας. . .

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος

Εισαγωγή

Από πού προέρχονται τα μπλακ μπλοκ;

Η πολιτική βία

Στις ρίζες της οργής ενάντια στο σύστημα

Κριτικές θεωρήσεις του μπλακ μπλοκ

Κρατική βία και αστυνομική καταστολή

Επίλογος

Παράρτημα

Λίστα αρχικών και ακρωνυμίων

Βιβλιογραφία

«Οι παρουσιαζόμενοι ως παγκόσμιοι άρχοντες (G8) συναντιούνται αυτή τη φορά στην Γένοβα για ν’ αντιμετωπίσουν, όπως ισχυρίζονται, μεταξύ των άλλων και την εξάπλωση της φτώχειας στον πλανήτη. Οι μοναδικοί υπεύθυνοι και συνεχιστές αμέτρητων πολέμων και ανθρωποσφαγών σε κάθε χρόνο και χώρο, εκείνοι που απλόχερα δεν έπαψαν να εξασφαλίζουν τον αργό ή γρήγορο θάνατο σε εκατομμύρια καταπιεσμένους ανθρώπους έρχονται δήθεν να πείσουν για τα φιλάνθρωπα αισθήματα τους.

Δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν πια.

Έρχονται για να σχεδιάσουν και να συναποφασίσουν τους τρόπους διατήρησης και επέκτασης της ισχύος τους πάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες και την συνέχιση της καταστροφής του πλανήτη. Αυτό είναι που σήμερα ονομάζουν «παγκοσμιοποίηση» και χθες το λέγανε αυτοκρατορία ή βασίλειο.

Αυτοί, όμως, που δεν αλλάζουν όνομα και τότε και σήμερα είναι εκείνοι που δεν έπαψαν να βρίσκονται απέναντι τους αποφασισμένοι να σπάσουν τις αλυσίδες: Οι εξεγερμένοι και οι κοινωνικοί επαναστάτες.

Ανάμεσα τους κι αυτοί που βρέθηκαν στους φλεγόμενους δρόμους της Αθήνας, μ’ αφορμή την επίσκεψη Κλίντον, λίγο καιρό μετά από τους βομβαρδισμούς στα Βαλκάνια. Το ίδιο παρόν δόθηκε και μ’ αφορμή διάφορες συναντήσεις των κυρίαρχων στους δρόμους του Σιάτλ, της Πράγας, της Νίκαιας, της Νάπολης, του Κεμπέκ και του Γκέτεμποργκ αλλά και σε κάθε άλλο χρόνο και τόπο και μ’ οποιαδήποτε αφορμή.»

(Απόσπασμα προκήρυξης της Συσπείρωσης Αναρχικών, που μοιράστηκε στη Γένοβα κατά τη διάρκεια της Συνόδου των G8, τον Ιούλιο του 2001)

Όπως αναφέρει στον πρόλογο του εξαιρετικού πονήματός του ο συγγραφέας, η πρώτη έκδοση του έργου πραγματοποιήθηκε το 2003, ενώ η γαλλική εκδοχή δεν είχε ενημερωθεί από το 2007, μ’ αποτέλεσμα να σημαδεύεται σημαντικά από τα χρόνια της εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης.

Όπως εξηγεί ο Francis Dupuis-Déri, οι σκέψεις που αναπτύσσονται στην παρούσα έκδοση ωφελήθηκαν από ενδιαφέρουσες ανταλλαγές απόψεων με αγωνιστές με πολύ διαφορετική διαδρομή και γνώμες, από τη Σύνοδο Κορυφής των Αμερικανικών Χωρών, στο Κεμπέκ το 2001, μέχρι την μεγάλη φοιτητική απεργία στο Κεμπέκ το 2012, περνώντας από τις κινητοποιήσεις ενάντια στους G8, στο Εβιάν το 2003, και την Σύνοδο Κορυφής των G20 στο Τορόντο το 2010 (ο συγγραφέας υπήρξε μέλος του Συντονιστικού Αγώνα κατά του Καπιταλισμού [GLAC] του Μόντρεαλ), ενώ επίσης συζήτησε με αγωνιστές, που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του No TAV στην Ιταλία και στις διαδηλώσεις στη Βραζιλία το 2013. Επίσης, μ’ αφορμή την έκδοση του βιβλίου το 2005 από τις εκδόσεις Atelier de création libertaire στην Λυόν, προσκλήθηκε σε συζητήσεις και εκδηλώσεις από πολλές συλλογικότητες σε αρκετές γαλλικές και ελβετικές πόλεις.

Ο συγγραφέας διασχίζει με άνεση το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο εκδηλώθηκαν με ένταση οι κινητοποιήσεις ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση», περιγράφοντας με ζωντάνια και αναλύοντας τα χαρακτηριστικά τους, τις αντιθέσεις, την οργανωμένη ή μη παρουσία των αναρχικών, την δράση των μαύρων μπλοκ και όχι μόνον, παραθέτοντας πλήθος προφορικών και γραπτών μαρτυριών, όπως και πλούσια βιβλιογραφία. Ταυτόχρονα κάνει χρήση ιστορικών αναφορών, αναζητώντας τις ρίζες και τις συνθέσεις που αναδύονται πολλές φορές αθέατα. Αναφέρει, επίσης, διεξοδικά τα επιχειρήματα των επικριτών της δράσης των μαύρων μπλοκ, αλλά και τις μορφές της κρατικής καταστολής.

Παραθέτουμε, ενδεικτικά, ένα απόσπασμα από το βιβλίο.

«Σε τελική ανάλυση, πολλά συστατικά των λαϊκών ταραχών που διέτρεξαν την Ευρώπη και τη Δύση, από τον Μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας, ξαναβρίσκονται στις μεγάλες αντικαπιταλιστικές συγκεντρώσεις του τέλους του  20ου αιώνα και των αρχών του 21ου. Την περίοδο που καρναβαλιού, π.χ., το πλήθος επωφελούνταν συχνά από τούτη την ιδιαίτερη  στιγμή κατά την οποία ο δρόμος τού ανήκε για να εκφράσει την κριτική κατά της πολιτικής, θρησκευτικής ή οικονομικής εξουσίας, κατά τρόπο άλλοτε γιορτινό κι άλλοτε πιο βίαιο. Η ανωνυμία τους απασχολούσε ήδη, σε σημείο που οι ειδικευμένοι στα λαϊκά κινήματα αμφισβήτησης μιλούν ακόμη και για μια «παράδοση της ανωνυμίας», η οποία αρμόζει να διατηρηθεί στο μέτρο που η εξουσία δεν διστάζει να τιμωρήσει περισσότερο ή λιγότερο βάναυσα εκείνες κι εκείνους που την αμφισβητούν. Μεταμφιεσμένα και μασκοφορεμένα, τα άτομα αισθάνονται λιγότερο ευάλωτα μπροστά στην κατασταλτική βία των αρχών. Ομοίως, σε αυτά τα καρναβάλια, κινδύνευε κανείς λιγότερο εκφράζοντας τον δίκαιο θυμό του μέσω του γέλιου και της γελοιοποίησης, μέσω μιας συμβολικής βίας (καίγοντας, π.χ., ομοιώματα) ή ακόμη και μέσω της καταφυγής στη βία (πλιατσικολογώντας, π.χ., καταστήματα εμπόρων που πουλούσαν προϊόντα πρώτης ανάγκης σε υπερβολικές τιμές ή λεηλατώντας το σπίτι του φοροεισπράκτορα).

Στην Σύνοδο Κορυφής των Αμερικανικών Χωρών, στο Κεμπέκ, το 2001, μπορούσαμε να διαβάσουμε, πάνω στις μάσκες που φορούσαν οι συμμετέχουσες και οι συμμετέχοντες στο μπλακ μπλοκ, αυτή τη δήλωση, η οποία υπογραμμίζει τη συγγένεια με την καρναβαλική παράδοση: «Παραμένουμε απρόσωποι επειδή αρνούμαστε το θέαμα της διασημότητας, επειδή είμαστε όλος ο κόσμος, επειδή το καρναβάλι το καλεί, επειδή ο κόσμος είναι άνω κάτω, επειδή είμαστε παντού. Φορώντας μάσκες, δείχνουμε ότι θέλουμε όλα για όλον τον κόσμο». Οι μεγάλες διεθνείς σύνοδοι κορυφής είναι κι αυτές γιορτές, περισσότερο επίσημες απ’ ότι γιορτινές, που οργανώνουν οι ελίτ για να επιδειχθούν και να προσφερθούν ως θέαμα μπροστά στον κόσμο. Μια σύνοδος κορυφής των G20, π.χ., προσελκύει χιλιάδες δημοσιογράφους των οποίων η φιλοξενία έχει εξάλλου, προβλεφθεί και ενορχηστρωθεί από τους διοργανωτές της συνόδου. Οι εν λόγω σύνοδοι έχουν μια λειτουργία πολύ πιο συμβολική απ’ ότι αποφασιστικού χαρακτήρα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των σημαντικών διαπραγματεύσεων και αποφάσεων έχει πραγματοποιηθεί πριν από τις συναντήσεις αυτές, σε πολύ πιο διακριτές υπουργικές συναντήσεις».

Θα κλείσουμε μ’ ένα απόσπασμα κειμένου που γράψαμε 15 χρόνια μετά την εξέγερση στην Γένοβα και την δολοφονία του Τζουλιάνι, θεωρώντας πολύ σημαντικό, για όσους αγωνίζονται με συνέπεια και σταθερότητα ενάντια σε κάθε μορφή κυριαρχίας, εξουσίας και εκμετάλλευσης, να επανέρχονται στην μελέτη αυτών των αγώνων, οι οποίοι όχι μόνον δεν έσβησαν, αλλά η συμβολή τους είναι ακόμη ανεκτίμητη.

«Ο Τζουλιάνι δεν εκπροσωπούσε κάποια γενιά που έχασε ξαφνικά την αθωότητά της, δεν εκπροσωπούσε καν την στιγματισμένη από τους ειρηνικούς κινηματίες «μειονότητα των βίαιων αμφισβητιών» ή εκείνο το περιβόητο μαύρο μπλοκ, που «περιφερόταν» αδέσποτο από σύνοδο σε σύνοδο, συμμετέχοντας στις περικυκλώσεις των συνεδριακών κέντρων, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι κάθε φορά οι δυνατοί ολόκληρου του πλανήτη για να σχεδιάσουν την «επόμενη ημέρα». Ήταν, όμως, και παραμένει αδελφός με εκείνους που δεν φοβήθηκαν τις σιδερόφρακτες κατασταλτικές δυνάμεις, με αυτούς που έβαλαν και βάζουν φωτιά πρώτα απ’ όλα στα ξερά κλαδιά της υποταγής, στις αναπαυτικές πολυθρόνες των κομματικών στελεχών, με όσους έφτυναν και φτύνουν τους ιστορικούς συμβιβασμούς, τις θεσούλες και την ασφάλεια ή το ακαταδίωκτο, που απλόχερα προσφέρει η κυβερνώσα αριστερά, φανερά ή μη, στους «δικούς» της ανθρώπους ή όσους όψιμα υποκλίνονται στην εξουσία της…

Η «επόμενη ημέρα» όμως είναι ήδη εδώ, με ανθρωποσφαγές, όπως αυτή στην Συρία, και σ’ ολόκληρη την «νέα Μέση Ανατολή», με εκατοντάδες ανθρώπους να ζουν σαν τα ποντίκια σε φαβέλες, εκατοντάδες εκατομμύρια εξαρτημένους από ναρκωτικά, άστεγους, ανθρώπους, γυναίκες και άντρες, που πουλιούνται και αγοράζονται, παιδιά σκλάβους ή πολεμιστές. Η «επόμενη ημέρα» είναι ήδη εδώ, με τον παγκόσμιο χάρτη να αλλάζει συθέμελα για να παραμείνει ίδια η ουσία της κυριαρχικής επιβολής: ολοένα και μεγαλύτερη καθυπόταξη των ανθρωπίνων κοινωνιών και συνεχής πορεία προς τον ολοκληρωτικό έλεγχο.»

Συσπείρωση Αναρχικών

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.237, Μάιος 2023

--------------------------------------------

Ελευθεριακή ψηφιακή βιβλιοθήκη

Εξηγώντας την αναρχία στον μπαμπά μου – Dupuis-Deri Francis, Deri Thomas

Posted on 02/15/2020 by manifestolibrary

Τι είναι η αναρχία και τι θέλουν οι αναρχικοί; Ένας ανθρωπιστής, φιλοπερίεργος και με διάθεση κατανόησης, απευθύνει ερωτήσεις στον γιο του, στρατευμένο αναρχικό που έχει εντρυφήσει στο θέμα.

Κατά τη συζήτησή τους, οι δύο συνομιλητές φτάνουν μέχρι τις ρίζες των εννοιών της αναρχίας και της δημοκρατίας. Επικαλούνται ορισμένες φυσιογνωμίες του αναρχισμού και τα ποικίλα ρεύματα του επαναστατικού αυτού κινήματος, φέρνοντας επίσης παραδείγματα από τον κόσμο του σήμερα. Από κοινού, αναλύουν την αναρχική κριτική των μεγάλων συστημάτων κυριαρχίας -του κράτους, της θρησκείας, της πατριαρχίας, του καπιταλισμού και του ρατσισμού- και παρέχουν έτσι μια ζωντανή και πρωτότυπη εισαγωγή στην αναρχία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Δημοκρατία και αναρχισμός
Τι είναι η Αναρχία;
Εξουσία (Μέρος Α’)
Ανθρωπολογία
Ανθρώπινη φύση
Μεταφυσική
Βία και τρομοκρατία
Ιστορία του αναρχικού κινήματος
Ρεύματα αναρχικής σκέψης
Αναρχισμός και φεμινισμός
Αναρχισμός και οικολογία
Η μαύρη σημαία και το Α σε κύκλο
Εσωτερικές διαμάχες
Ποιος είναι ο πραγματικός αναρχικός;
Εξουσία (Μέρος Β’)
Γονείς και παιδιά
Το κράτος
Οι απαρχές των ανθρώπινων κοινωνιών
Θρησκείες
Καπιταλισμός και εργοδοσία
Ρατσισμός και εθνικισμός
Το μέλλον
Επιλεγμένη βιβλιογραφία

Διαβάστε το βιβλίο πατώντας εδώ: 

https://protaanka.espivblogs.net/files/2021/01/Ekshgwntas_thn_Anarxia_ston_mpampa_moy.pdf

Ekshgwntas_thn_Anarxia_ston_mpampa_moy

Ο Thomas Déri γεννήθηκε άπατρις στο Παρίσι το 1936. Ανυπότακτος, εγκαθίσταται στο Κεμπέκ την περίοδο του πολέμου της Αλγερίας. Άνθρωπος των γραμμάτων, υπήρξε κατά σειρά καθηγητής, εκδότης, γενικός διευθυντής του Σαλονιού Βιβλίου του Μόντρεαλ, συνιδρυτής του «Βιβλιοπωλείου του Κεμπέκ» στο Παρίσι, διορθωτής-επιμελητής και μεταφραστής.
Ο Francis Dupuis-Déri γεννήθηκε στο Μόντρεαλ το 1966. Είναι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ στο Μόντρεαλ (UQAM). Συνεπιμελητής του συλλογικού τόμου Είμαστε ακυβέρνητοι. Οι αναρχικοί στο Κεμπέκ σήμερα [Nous sommes ingouvernables. Les anarchistes au Québec aujourd’hui] και συγγραφέας πολλών βιβλίων, μεταξύ των οποίων Τα Μαύρα Μπλοκ, Η ελευθερία και η ισότητα διαδηλώνονται [Les Black Blocs. La liberté et l’égalité se manifestent] και Δημοκρατία. Πολιτική ιστορία μιας λέξης [Démocratie. Histoire politique d’un mot].

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"