"Αν ψηφίζουμε κοιτάζοντας μόνο το προσωπικό μας συμφέρον, για ποιο λόγο αγανακτούμε όταν αυτοί που ψηφίσαμε , κοιτάζουν μόνο το δικό τους προσωπικό συμφέρον;" [Μ.Δ.]
...Και, βεβαίως, να ψηφίσουν Αυτοδυναμία Μητσοτάκη- Α.Ε εγκλωβισμένοι και αναποφάσιστου ψηφοφόροι "μικροεπενδυτές"!
Μήπως θα μπορούν έπειτα να ζητήσουν και τα "ρέστα", από τα κάθε είδους και χρώματος "παπαγαλάκια", όταν απομακρυνθούν από την κάλπη; Το πολύ - πολύ να γίνουν "κοψοχέρηδες", όταν θα τους λένε: "παίξατε και χάσατε"... κυριολεκτώ ή υπερβάλλω ;
Από Στοχαστή
================================ 
Το δικαίωμα της ψηφοφορίας είναι κραταιά ιδιότητα στις ευρωπαϊκές και φιλελεύθερες κοινωνίες. Ούτε συζήτηση περί αυτού. Ήδη ο Ρουσώ -πατήρ και μάλλον πατριός του κοινωνικού συμβολαίου- δεν ήθελε τον πολίτη απλώς ελεύθερο να αποφασίζει για την τύχη του· τον ανάγκαζε να είναι ελεύθερος.
Μικρογραφία της κοινωνίας και του κράτους ο καθένας μας,"αποφασίζει" για τα κοινά, έστω κι αν η κρατική και κοινωνική μηχανή είναι αυτοτελής και ελάχιστα επηρεάζεται απο την εκάστοτε ψηφοθηρία. . . .
Το σημαντικό είναι να τελεστεί η δημοκρατική γιορτή, να μετρηθούν οι κάλπες και να λάμψει η ατομική βούληση.Τρίχες δηλαδή. Βαρύθυμοι και νωχελείς πλέον οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν κάθε λόγο να περιφρονούν το δικαίωμα ψήφου περίπου όπως μιαν επιταγή άνευ αντικρύσματος. Το πολιτικό νόμισμα είναι "γράμματα" ή "κορώνα" κι από τις δύο μεριές, οπότε η καλπουζανιά δεν θέλει κολαούζο για να αποκαλυφθεί.
Οι εκλογές χρειάζονται για να διατηρούνται τα δημοκρατικά προσχήματα, για να ανέρχεται στην εξουσία η πιο δραστήρια πολιτική παρέα - τα υπόλοιπα ανήκουν στο παρασκήνιο. Ματσαράγκα δηλαδή; Λαοπλάνος τσαρλατανισμός; Ευτελής διαβουκόληση και αμαρτωλή δημοκοπία;
Σε μια χώρα μικροιδιοκτητών και μικροαστών σαν τη δική μας, με την εισβολή της μαζικής δημοκρατίας που συντελέστηκε παταγωδώς μετά τη Χούντα, το στρεβλό βρήκε ελεύθερο πεδίο σε περαιτέρω στρέβλωση.
Το πελατειακό σύστημα, το οποίο υποβάσταζε αναμπάμ παπαντάμ τα πολιτικά μας πράγματα, μπολιάστηκε εν μία νυκτί με τους καταναλωτικούς πειρασμούς και μέσα σε δύο δεκαετίες είδαμε την "ιδεολογία" νατο σκάει νύχτα (απαρηγόρητη...) και στη θέση της να στρογγυλοκάθεται ένας νέος ψηφοφόρος που άρχισε να βλέπει το κόμμα του σαν χορηγό.
Πέρα απο τους διορισμού ςημετέρων, δικών μας παιδιών και ομοϊδεατών, οι κομματικοί ειδήμονες κατάλαβαν ότι για να κατέχεις το κράτος δεν αρκούν τα δάνεια και οι λογής λογής μεσολαβήσεις, η πελατεία εμφανίζεται μαζική οπότε μαζική θα πρέπει να ειναι και η κυβερνητική ανταπόκριση.
Οι ελληναράδες ανακάλυψαν τη νέα ιδεολογία του"περνάμε καλά", κατά συνέπεια το πιάτο τους απαιτούσε λαϊκιστικό δυόσμο σε πελώριες δόσεις. Ο υπουργός οικονομικών πρέπει να έχει τεράστια θυλάκια και πάντα το χέρι στην τσέπη.
Το δραματικό οξύμωρο μιας κοινωνίας που εισάγει τα πάντα και δεν παράγει τίποτα, ενός κράτους που τελεί υπό εξευτελιστική οικονομική επιστασία -όπως συχνάκις κατά το παρελθόν- κανέναν δεν ενοχλεί.
Κανείς δεν θέλει να στερηθεί για το καλό των επόμενων γενεών,απεναντίας όλοι συμφωνούν ότι μπορούμε να υποθηκεύουμε το μέλλον στην υπηρεσία του βουλιμικού παρόντος.
Κλίση για τη φτώχεια δεν έχουμε· αντίθετα τρέχουμε στις τράπεζες για να εκσυγχρονίσουμε τον εαυτό μας. Ευημερία ούμπερ άλες!
Βραχυπρόθεσμος πλουτισμός, κι ας πάει και το παλιάμπελο.
Δεν πρέπει λοιπόν να μας παραξενεύει η συμπεριφορά των λαϊκών αντιπροσώπων, βουλευτών και βολευτών, οι οποίοι, νιώθοντας με παλμό καρδίας ότι οσονούπω θα διαβούν απο καβδιανά δίκρανα, πασχίζουν παντί σθένει να καταστήσουν χαώδη τη διαφορά με τοναντίπαλο, να διαψεύσουν το σχήμα του βολικού δικομματισμού, να εμφανισθούν τέλος πάντων άλλοι από αυτό που είναι.
Οι αφελείς και έντιμοι πολίτες αναρωτιούνται: μα είναι δυνατόν όλες οι κυβερνήσεις μας να "πέφτουν" λόγω διαφθοράς και οικονομικών σκανδάλων; Αγνοούν δηλαδή ότι το μέγα μυστικό της μετα-δημοκρατίας έγκειται στο γεγονός οτι πάσα κυβερνητική απόφαση υπαγορεύεται εμμέσως απο τα μεγάλα επιχειρησιακά συμφέροντα που αποτελούν τους πυλώνες τηςεθνικής οικονομίας.
Η ελίτ των χρυσοκανθάρων, ακριβέστερα, θεωρεί το πολιτικό τσέκ απ των εκλογών παρηκμασμένο θεσμό που δεν εξυπηρετεί τίποτα. Η εννοια"εκλεγμένη κυβέρνηση" είναι πλαστογραφημένο νόμισμα χωρίς αποδέκτη. Άρα το μέλλον το φαντάζονται χωρίς εκλογές· ένας διορισμένος, μετριόφρων και υπάκουος περιφερειάρχης θα αρκούσε για να τηρεί την τάξη και να μοιράζει απο καιρού σε καιρό κάποιες ελεημοσύνες στις αδύναμες τάξεις.
Απο αυτή τη σκοπιά, οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων μάλλον συμπάθεια εμπνέουν παρά πειθώ ή δυσαρέσκεια. Είναι νέοι άνδρες, οικογενειάρχες, με κάποια κατάρτιση και με φιλοδοξίες βέβαια.
Το ρητορικό παιχνίδι δεν το επινόησαν· παντού έτσι γίνεται.Ο αρχηγός λαλεί και το πόπολο αντιλαλεί. Ούτε καν σκέπτονται ότι η διεκδίκηση της ψήφου μοιάζει μάλλον με ληστεία.
Άλλωστε η προσωποποίηση τηςπολιτικής εξουσίας αποτελεί κι αυτή ασυγχώρητο λάθος. Κάθε κομματικός σχηματισμός, για να επανδρώσει τις δημόσιες θέσεις, εχει ανάγκη στρατιά"υπαλλήλων" - αυτούς που ο Χέγκελ θεωρούσε ερείσματα του κρατικού μηχανισμού.
Αλλά ποιος θα εμποδίσει τα "ερείσματα" να μεταμορφωθούν σε λυσσαλέα τρωκτικά καινα πετσοκόψουν το δημόσιο χρήμα; Ό,τι καταγγέλλει η κάθε παράταξη σκιαγραφεί σαφώς την προωπογραφία της.
Το μόνο κίνητρο που απέμεινε είναι φόβος του αντιπάλου που, διά της παραπειστικής οδού, μεταποιείται σε τυφλή αφοσίωση για τον ημέτερο ηγέτη. Κάλλιο λοιπόν με τον διάβολο που ξέρεις παρά με κείνον που δεν ξέρεις. Ετσι σκέπτονται οι μελλοντικοί κοψοχέρηδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.