Catastroika: Το μεγάλο ξεπούλημα της ΔΕΗ - Η διαδικασία ολοκληρώνεται με το ξεπούλημα ακόμη και των πιο κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της πραγματικής τους αξίας.

Δείτε στο ντοκιμαντέρ Catastroika τις επιπτώσεις της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας στις ΗΠΑ και πως προετοιμάστηκε το ξεπούλημα της ΔΕΗ: 

   

Το Catastroika είναι ένα ντοκιμαντέρ πληθοχρηματοδοτούμενο με άδεια Creative Commons.

Ήταν στις αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρούπνικ κάθισε στο γραφείο του, προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την κατάσταση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. 

Ο όρος που χρησιμοποίησε για να περιγράψει τη θανατηφόρα κροταλία της αυτοκρατορίας ήταν «Καταστρόικα». Την εποχή του Γέλτσιν, όταν η Ρωσία θέσπισε ίσως το μεγαλύτερο και λιγότερο επιτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποίησης στην ιστορία της ανθρωπότητας, μια ομάδα εκθέσεων του Guardian απέδωσε διαφορετικό νόημα στον όρο του Ρούπνικ. 

Η «Καταστρόικα» έγινε συνώνυμο της πλήρους καταστροφής της χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς. το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας· και η κατακόρυφη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. 

Τώρα, μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής, καθώς και η δημιουργία ενός νέου καστ ολιγαρχικών, που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα, μια παρόμοια προσπάθεια μαζικής ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας στην ενοποιημένη Γερμανία (η οποία παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα) δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και μερικά από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Είναι αυτή η «Καταστρόικα» που έρχεται σύντομα στην Ελλάδα. στην «τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία της Ευρώπης» όπως ήθελαν να την αποκαλούν οι βουλευτές και οι υπουργοί της πρώην «σοσιαλιστικής» κυβέρνησής της.  . . 

Η καταστροφή είναι η λογική συνέχεια και η συνέχεια της «Χρεοκρατίας». Επομένως, η λογική ακολουθία του πρώτου μας ντοκιμαντέρ, που εξέτασε τα αίτια της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και την ευρωπαϊκή περιφέρεια συνολικά.

Ωστόσο, η Καταστρόικα είναι ένας ιός που επιτίθεται όχι μόνο στις χώρες που αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα (όπως η Ρωσία) ή τις χώρες που βρίσκονται υπό οικονομική κατοχή. 

Στην πραγματικότητα, ίσως τα πιο αποτυχημένα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων συμβαίνουν σε χρηματοπιστωτικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά έχουν την οικονομική δύναμη να ελέγξουν τις αρνητικές τους συνέπειες.

Η καταστροφή μπορεί να εντοπιστεί στη μετα-θατσερική Βρετανία, όπου πολίτες σκοτώθηκαν σε ατυχήματα στο ιδιωτικοποιημένο σιδηροδρομικό δίκτυο. Μπορεί να εντοπιστεί στον ολλανδικό ιδιωτικοποιημένο και απελευθερωμένο ταχυδρομικό τομέα, όπου χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν περικοπεί και το ταχυδρομείο φτάνει στην πόρτα του ενός τρεις φορές την ημέρα. Μπορεί να εντοπιστεί ακόμη και στην Καλιφόρνια, η οποία άφησε τους πολίτες της στο σκοτάδι όταν απορύθμισε την αγορά ενέργειας.

Ωστόσο, οι συνέπειές του είναι οι σοβαρότερες και πιο τρομακτικές σε χώρες που έπεσαν στην παγίδα των ξένων δανειστών και είναι υποχρεωμένες να προχωρήσουν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις. 

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που γίνεται στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί αρκετές φορές σε παρόμοιες συνθήκες. Οι ίδιοι άνθρωποι, που ανέλαβαν την πώληση υπηρεσιών κοινής ωφελείας σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, έχουν πλέον μεταφέρει τα γραφεία τους σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας --και οι πιο ικανοί από αυτούς ταξίδευαν στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες.

Η διαδικασία ακολουθεί πάντα ακριβώς τα ίδια βήματα: Στην αρχή, η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ξεκινά μια σφοδρή επίθεση κατά των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι παρουσιάζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. 

Ο μύθος του υπερεκτεταμένου δημόσιου τομέα βασίζεται συχνά σε παραποιημένα δεδομένα από οργανισμούς που υποστηρίζονταν και στηρίζουν την κυβέρνηση της εποχής. Ταυτόχρονα, συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί μένουν εσκεμμένα χωρίς υποστήριξη, εξοργίζοντας τους πολίτες λόγω της αναποτελεσματικότητάς τους. 

Η διαδικασία ολοκληρώνεται με το ξεπούλημα ακόμη και των πιο κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της πραγματικής τους αξίας.

Η ομάδα της Catastroika ταξίδεψε σε πολλές χώρες, συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για προγράμματα απορρύθμισης και ιδιωτικοποιήσεων που έχουν εφαρμοστεί στον λεγόμενο «ανεπτυγμένο» κόσμο. 

Το τελικό αποτέλεσμα της έρευνας δεν είναι ποτέ μαύρο ή άσπρο. Ο διαχωρισμός μεταξύ του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημόσιου τομέα έναντι του απάνθρωπου προσώπου της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλοϊκός με τις θεωρίες του Milton Freedman που δήλωνε την ανάγκη ιδιωτικοποίησης ακόμη και του αέρα που αναπνέουμε. 

Η ελληνική περίπτωση ωστόσο αντικαθιστά την απλή θεωρητική συζήτηση για τον ρόλο της χώρας στην οικονομία.

Για άλλη μια φορά, το ντοκιμαντέρ διανέμεται διαδικτυακά με άδεια δημιουργικών κοινών. Η ελεύθερη κυκλοφορία του Catastroika δεν είναι απλώς «υποχρέωση» προς τους συμπαραγωγούς μας. 

Είναι η βαθύτερη και ιδεολογική μας πεποίθηση ότι κάθε προϊόν πνευματικής δημιουργίας πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε όλους. 

Το τρέχον χρηματοπιστωτικό σύστημα, αν και βασίζεται πολύ περισσότερο στην παραγωγή και διαχείριση πληροφοριών, είναι από τη φύση του ανίκανο να βρει τρόπο να εξασφαλίσει την αμοιβή των δημιουργών πληροφοριών. 

Αυτό είναι πιθανώς ένα από τα πολλά αδιέξοδα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας, που σύντομα ενδέχεται να απειλήσουν τις βάσεις του τρέχοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος. 

Γιατί, ως γνωστόν, κάθε σύστημα που σταμάτησε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κατέρρευσε -- και μπορείτε να ρωτήσετε τους φεουδάρχες γι' αυτό...

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"