«Ο υπόνομος είναι η συνείδηση της πόλης. Όλα εκεί συγκλίνουν και αντιμετωπίζουν όλα τα άλλα».
-Βίκτωρ Ουγκώ, Το έντερο του Λεβιάθαν
Joshua Fae: Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, οι αθλητές καλούνται να κολυμπήσουν στον ποταμό Σηκουάνα, ο οποίος μέχρι πρόσφατα διέρρεε ακατέργαστα ανθρώπινα απόβλητα κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων. Το αποχετευτικό σύστημα του Παρισιού, αν και έχει υποστεί πρόσφατες αναβαθμίσεις, εξακολουθεί να βασίζεται σε ένα αρχαϊκό μοντέλο, που ονομάζεται συνδυασμένο σύστημα αποχέτευσης, όπου τα όμβρια ύδατα και τα λύματα διαχειρίζονται ως ένα ρεύμα. Αυτά τα μικτά λύματα υποτίθεται ότι θα υποβληθούν σε επεξεργασία πριν απελευθερωθούν στο περιβάλλον. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων, το σύστημα πρέπει να εκκενώνεται απευθείας στον Σηκουάνα για να αποφευχθεί η πλημμύρα των σπιτιών και των δρόμων, οδηγώντας σε προβλήματα υγείας για όσους πάνε στο ποτάμι.
Παρά τις προσπάθειες καθαρισμού κατά μήκος του Σηκουάνα, τα κεντρικά ζητήματα ενός συνδυασμένου συστήματος και η κακή διαχείριση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας στον καπιταλισμό συνεχίζουν να μαστίζουν την πόλη και τους διαγωνισμούς που διεξάγονται σε αυτήν.
Οι δοκιμές της ποιότητας του νερού του Σηκουάνα συνεχίστηκαν ακόμη και μετά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, με ορισμένα γεγονότα να καθυστερούν ή να έχουν περιορισμένη εμβέλεια λόγω μη ασφαλών επιπέδων βακτηρίων. Την Τετάρτη 31 Ιουλίου, αθλητές τριάθλου ανδρών και γυναικών βούτηξαν στο ποτάμι για να διαγωνιστούν μετά από μέρες αμφισβητήσιμης ποιότητας νερού, καθυστέρησαν τον αγώνα ανδρών και αναγκάστηκαν να. . .
ακυρώσουν μια δοκιμαστική διοργάνωση όπου οι αγωνιζόμενοι μπορούσαν να κάνουν προεπισκόπηση της διαδρομής του αγώνα.Αυτά τα ζητήματα συνδέθηκαν με μεγάλες καταιγίδες, με έντονες βροχοπτώσεις την Παρασκευή πριν ακολουθήσουν ελαφριές βροχές, ακόμη και κατά την έναρξη του τριάθλου γυναικών. Παρά τις διαβεβαιώσεις από τους αξιωματούχους του Παρισιού για την ασφάλεια του νερού, τα πραγματικά δεδομένα για τα επίπεδα βακτηρίων δεν κοινοποιήθηκαν στο κοινό, αλλά μόνο στα «οργανά διοίκησης κάθε αθλήματος», σύμφωνα με το Associated Press. Αυτό άφησε τους αθλητές που κολυμπούσαν στο ποτάμι να μην μπορούν να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση σχετικά με την επιλογή τους να αγωνιστούν.
Το είδος βακτηρίων που ελέγχεται από τους αξιωματούχους του Παρισιού, το E. Coli, αν και είναι δυνητικά επικίνδυνο από μόνο του, είναι ένας γενικότερος δείκτης μόλυνσης των κοπράνων. Τα βακτήρια δεν ζουν έξω από τα έντερα των ζώων για πολύ, πράγμα που σημαίνει ότι η παρουσία τους σε υδάτινες οδούς είναι σαφές σημάδι πρόσφατης εναπόθεσης ανθρώπινων ή/και ζωικών αποβλήτων. Αυτό σημαίνει ότι οι κολυμβητές σε νερά με μη ασφαλή επίπεδα E. Coli είναι πιθανό να εκτεθούν σε μια σειρά από παθογόνα που προκαλούν υδατογενείς ασθένειες όπως η χολέρα, η δυσεντερία, η διάρροια, η ηπατίτιδα Α, ο τύφος και η πολιομυελίτιδα. Πολλές από αυτές τις ασθένειες, εάν αφεθούν χωρίς θεραπεία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία ή ακόμα και τη ζωή ενός ατόμου που τις προσβάλλει.
Η πηγή αυτών των αυξημένων επιπέδων βακτηρίων δεν είναι ξεκάθαρη. Στην περιοχή του Παρισιού, τα μη επεξεργασμένα όμβρια ύδατα από τους δρόμους της πόλης μπορεί να περιέχουν μη ασφαλή επίπεδα παθογόνων παραγόντων από ανθρώπινα και ζωικά απόβλητα, καθώς και χημική ρύπανση από αυτοκίνητα και άλλα βαριά μηχανήματα.
Αυτό το μη επεξεργασμένο όμβριο νερό μπορεί να φτάσει απευθείας στον Σηκουάνα κατά τη διάρκεια έντονων βροχοπτώσεων και να παρακάμψει πλήρως το συνδυασμένο σύστημα αποχέτευσης. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την παρουσία δυνητικά επιβλαβών βακτηρίων, παρόλο που μια λεκάνη που κατασκευάστηκε για να συλλαμβάνει την υπερβολική συνδυασμένη εκροή ήταν γεμάτη μόνο κατά 20 τοις εκατό κατά τη διάρκεια των έντονων βροχοπτώσεων που προηγήθηκαν των αγώνων.
Κανένας ποταμός, ωστόσο, δεν ανήκει σε μια μόνο πόλη. Ειδικά ο Σηκουάνας επηρεάζεται από τη γεωργία, τη βιομηχανία και τις κοινότητες στον ποταμό του Παρισιού. Αυτό αφήνει χωριστά συμφέροντα να τσακωθούν για την πρόσβαση στον ίδιο ποταμό ως πηγή καθαρού νερού και αποχέτευσης για την απόρριψη των απορριμμάτων τους. Η γεωργία ειδικότερα στην περιοχή παράγει τεράστιες ποσότητες ιζημάτων και χημικής ρύπανσης με τη μορφή περίσσειας λιπασμάτων που απορρέουν από τα χωράφια. Όλα αυτά συμβάλλουν σε διαταραχές της τοπικής οικολογίας και αφήνουν την πόρτα ορθάνοιχτη για να ανθίσουν τα παθογόνα κάτω από το ποτάμι.
Αυτή η βαλκανοποιημένη διαχείριση αποτελεί αδυναμία των μηχανικών συστημάτων ύδρευσης σε όλο τον κόσμο. Μια ενιαία πόλη μπορεί να έχει ξεχωριστές αρχές που διαχειρίζονται τα όμβρια ύδατα και τα λύματα ακόμη και σε ένα συνδυασμένο σύστημα αποχέτευσης, ενώ μπορεί επίσης να υπάρχουν τοπικές, περιφερειακές και εθνικές αρχές ύδρευσης, οι οποίες έχουν όλες αλληλεπικαλυπτόμενες και μερικές φορές αντιφατικές εντολές και πολιτικά συμφέροντα. Η εσωτερική σύγκρουση που προκύπτει μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό εμπόδιο για τον εξορθολογισμό των συστημάτων διαχείρισης των υδάτων.
Το νερό ως κοινωνικό αγαθό, και ταξικό ζήτημα
Η πρόσβαση σε καθαρό νερό ήταν ένα κοινωνικό πρόβλημα σε όλη την ιστορία. Από τους άνυδρους θαμνώνες της δυτικής Βόρειας Αμερικής μέχρι τους πρώιμους υπονόμους του Παρισιού, οι άνθρωποι έχουν προσεγγίσει αυτό το πρόβλημα με όλα τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους. Στις μη γεωργικές κοινωνίες, αυτό συχνά σήμαινε την προσεκτική επιλογή οικισμών ή τοποθεσιών κατασκήνωσης, καθώς και τη διαχείριση της άγριας ζωής και των φυτών που μπορεί να επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα του νερού.
Καθώς η αγροτική επανάσταση επέτρεψε στους ανθρώπους να παράγουν αρκετή τροφή για να αυξήσουν γρήγορα την πυκνότητα του πληθυσμού, το παλιό πρόβλημα της πρόσβασης σε καθαρό νερό άρχισε να απαιτεί μηχανικές λύσεις για να καλύψει την κλίμακα της ανάγκης. Αυτή η ανάγκη περιλαμβάνει τόσο τη μεταφορά καθαρού νερού σε μέρη όπου ζουν άνθρωποι, όσο και την απομάκρυνση των απορριμμάτων ώστε να μην μολύνει το καθαρό νερό που εισέρχεται.
Δημιουργώντας πλεονάζοντες πόρους πέρα από αυτούς που είναι διαθέσιμοι σε πιο πρωτόγονες κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, η αγροτική επανάσταση κατέστησε δυνατή τη διαφοροποίηση του πληθυσμού σε κοινωνικές τάξεις και το νερό έγινε ταξικό ζήτημα. Όσοι είχαν πλούτο θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και προστασία από τα λύματα, τουλάχιστον στο βαθμό που η τεχνολογική πρόοδος το επέτρεπε.
Η σημασία αυτών των υπηρεσιών, ακόμη και πριν καταστεί δυνατή μια επιστημονική αντίληψη της νόσου, έγινε κατανοητή σε κάποιο επίπεδο από τις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο. Δημόσια έργα που εξυπηρετούν μία ή και τις δύο συνδεδεμένες ανάγκες έχουν βρεθεί στους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της κοιλάδας του Ινδού, αν και μερικά από τα πιο καθιερωμένα συστήματα μπορούν να φανούν στα λείψανα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το παλαιότερο γνωστό παράδειγμα επεξεργασίας λυμάτων χρονολογείται στο 2450 π.Χ. στην ερειπωμένη πόλη Mohenjo-Daro, μέρος του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού. Στο Mohenjo-Daro ένα δίκτυο κλειστών υπονόμων μετέφερε τα λύματα μακριά από την πόλη, αλλά όχι πριν επιτραπεί στα στερεά να εγκατασταθούν σε μια σειρά από βόθρους. Πιθανώς να διατηρηθεί η αποτελεσματική ροή των λυμάτων, αυτή η πρακτική εξακολουθεί να αποτελεί κρίσιμο συστατικό των σύγχρονων υπονόμων, συμπεριλαμβανομένου του αποχετευτικού αγωγού του Παρισιού, και έχει προσαρμοστεί και για την επεξεργασία του πόσιμου νερού. Ακόμη και η πρακτική της απομάκρυνσης αυτών των στερεών και στη συνέχεια της χρήσης τους ως λιπάσματος σε αγροκτήματα ήταν κοινή τόσο από τον Mohenjo-Daro όσο και από το Παρίσι σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Ωστόσο, καθώς οι ανησυχίες για την υγιεινή τοποθετήθηκαν και τα ανόργανα λιπάσματα βελτιώθηκαν, αυτή η πρακτική διακόπηκε στην περιοχή γύρω από το Παρίσι.
Αυτά τα αρχαία συστήματα, ωστόσο, είναι ωχρά σε σύγκριση με την κλίμακα των υπονόμων που χρειάζεται η σύγχρονη κοινωνία. Αντί για το εκτιμώμενο 1 εκατομμύριο ανθρώπων στη Ρώμη στο απόγειο της ισχύος του, το Παρίσι θα είχε πληθυσμό άνω των 2 εκατομμυρίων μέχρι το 1900 καθώς ολοκληρώθηκε η κατασκευή του αποχετευτικού του δικτύου, με αυτόν τον πληθυσμό να συνεχίζει να αυξάνεται.
Σε συνδυασμό με τέτοιες τεχνολογικές εξελίξεις όπως οι υπονόμοι του Παρισιού, η γέννηση της δημόσιας υγείας ως κοινωνικής πρακτικής βασισμένης στην επιστήμη τον 19ο αιώνα δημιούργησε ευκαιρίες για ακόμη μεγαλύτερες βελτιώσεις. Το ξέσπασμα χολέρας Broad Street στο Λονδίνο το 1854 σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην επιστημονική μελέτη των ασθενειών που είχαν άμεσες επιπτώσεις στην υγιεινή. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας, ο γιατρός John Snow προσπάθησε να χρησιμοποιήσει στοιχεία και στατιστική ανάλυση για να βρει την πηγή της. Αναγνώρισε με επιτυχία το πόσιμο νερό από την αντλία Broad Street ως τον πιο πιθανό παράγοντα κινδύνου για ασθένεια, πείθοντας τις τοπικές αρχές να κλείσουν την αντλία αφαιρώντας τη λαβή της.
Για τους εκατοντάδες ήδη νεκρούς από το ξέσπασμα της χολέρας, αυτή η παρέμβαση ήρθε πολύ αργά. Ωστόσο, καθιέρωσε μεθόδους ανάλυσης της εξάπλωσης ασθενειών που είχαν τη δυνατότητα να σώσουν αμέτρητες ζωές σε συνδυασμό με την αναδυόμενη τεχνολογία υγιεινής. Τα πιθανά οφέλη του καθαρού πόσιμου νερού είχαν πλέον ισχυρά στοιχεία που δικαιολογούν τη δαπάνη για σημαντική υποδομή. Καθώς όμως οι επιστήμες της δημόσιας υγείας, της ιατρικής και της χημείας γίνονταν πιο περίπλοκες, πολλά από τα προβλήματα ακόμη και σε τέτοιες τεχνολογίες υγιεινής αιχμής όπως το αποχετευτικό δίκτυο του Παρισιού άρχισαν να φαίνονται πιο καθαρά.
Μία από τις μεγάλες πηγές δυσκολιών στην αποχέτευση ήταν τα συνδυασμένα αποχετευτικά συστήματα που είχαν κατασκευάσει πολλές παλιές πόλεις, όπως το Παρίσι, για την αποτελεσματικότητά τους στη μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων όμβριων υδάτων αναμεμειγμένων με λύματα για την πρόληψη πλημμυρών και ασθενειών. Ενώ η απλότητα τέτοιων συστημάτων απήχθη στους πρώτους χρήστες, τα προβλήματά τους έγιναν πιο εμφανή καθώς η κλίμακα του προβλήματος και οι απαραίτητες λύσεις ήρθαν στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Σε έναν βιομηχανοποιημένο κόσμο, όπου οι χημικοί ρύποι απορρίπτονταν απευθείας στις υδάτινες οδούς, η ανάγκη για εκτεταμένη επεξεργασία του πόσιμου νερού και των λυμάτων για την ανθρώπινη υγεία έγινε οδυνηρά εμφανής.
Μια τέτοια εκτεταμένη επεξεργασία ήταν δαπανηρή και απαιτούσε πόρους, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πιο αποτελεσματική η πρόληψη όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ρύπανσης. Για το λόγο αυτό, πολλές πόλεις με νεότερους υπονόμους διαχωρίζουν τα λύματα και τα όμβρια ύδατα και απαιτούν επεξεργασία νερού σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Αυτό μειώνει την ποσότητα του νερού που χρειάζονται για την επεξεργασία, καθώς κατά τη διάρκεια μιας τυπικής καταιγίδας σε μια συνδυασμένη αποχέτευση, τα όμβρια ύδατα συχνά υπερβαίνουν κατά πολύ τον όγκο των λυμάτων. Επιπλέον, αυτό αποτρέπει το πρόβλημα που ενδέχεται να υπάρχει στον Σηκουάνα, όπου τα ακατέργαστα λύματα απορρίπτονται απευθείας στον ποταμό όταν η ποσότητα των όμβριων υδάτων υπερβαίνει αυτή που μπορεί να χωρέσει το συνδυασμένο σύστημα.
Υπάρχουν πολλές παλαιότερες βιομηχανικές πόλεις σε όλο τον κόσμο που εξακολουθούν να έχουν παρόμοια συνδυασμένα συστήματα αποχέτευσης, παρά τα ελαττώματα τους. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε πόλεις με συνδυασμένα συστήματα αποχέτευσης. Παρά τον τεράστιο πλούτο που συσσώρευσε το σύστημα κερδοφορίας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και των δύο πρώτων δεκαετιών του 21ου, λίγα ή τίποτα δεν έχουν γίνει για να φέρουν τέτοια συστήματα στα νέα πρότυπα που κατέστησαν δυνατά οι εξελίξεις στην επιστήμη και την τεχνολογία.
Ο Φλιντ, στο Μίσιγκαν, έγινε παγκόσμια ιστορία τρόμου, επειδή τα κέρδη οδήγησαν στη συστηματική δηλητηρίαση από μόλυβδο μιας ολόκληρης γενιάς μικρών παιδιών. Παρόμοια ζητήματα έχουν προκύψει στο Τζάκσον του Μισισιπή, ακόμη και σε μέρη της Ουάσιγκτον, της πρωτεύουσας των ΗΠΑ. Τώρα στο Παρίσι, μια από τις σπουδαίες πόλεις του κόσμου, οι νέοι αθλητές υπόκεινται σε συνθήκες στις οποίες οι πρόγονοί τους (κυριολεκτικά) θα είχαν σηκώσει τη μύτη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.