Με την ευκαιρία της πτώσης της γαλλικής κυβέρνησης από τη Βουλή, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βγουν διάφοροι μυαλοπώληδες της ορθοφροσύνης και θα μας πρήξουν τα μέζεα ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, να δείτε τι έγινε σε κοτζάμ Γαλλία και μην παραλογίζεστε και ζητάτε πολλά, ό,τι πάρουμε καλό είναι.
Λοιπόν, επειδή η τιμή της πονηρόσουπας έχει ανεβεί πολύ και την έχουμε πληρώσει πανάκριβα τα τελευταία χρόνια, ας δούμε ορισμένα πραγματάκια όπως είναι.
Η Γαλλία κατέρρευσε εξαιτίας της πολιτικής όλων αυτών που θαυμάζουν οι μυαλοπώληδες με το αζημίωτο.
Η πολιτική αυτή ξεκινά από τη θέση ότι «οι καιροί είναι δύσκολοι» και για αυτό πρέπει να δώσουμε άφθονο χρήμα και διευκολύνσεις στο Κεφάλαιο για να ξεπεράσει τους ενδοιασμούς του και να επενδύσει.
Έτσι αρχίζουν να χρηματοδοτούν αβέρτα τις μεγάλες επιχειρήσεις και να τους αφαιρούν οποιοδήποτε εμπόδιο στην νομοθεσία μπορεί να τους στεναχωρήσει και να τους βάλει σε σκέψεις.
Για να καταλάβουμε τα νούμερα, ο Μακρόν προσφέρει κάθε χρόνο επιπλέον ρευστότητα 211 δισεκατομμυρίων στο γαλλικό κεφάλαιο, για να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή ένα ελληνικό ΑΕΠ τον χρόνο.
Παράλληλα, για να νικήσει και τους τελευταίους δισταγμούς των καπιταλιστών να επενδύσουν τα λεφτά τους στην οικονομία, αυξάνει τα συνταξιοδοτικά όρια, μειώνει τα επιδόματα ανεργίας, πουσάρωντας έτσι την κακοπληρωμένη εργασία, την οποία γενικεύει μέσα από την ενίσχυση προγραμμάτων μαθητείας.
Η λογική είναι ότι τα λεφτά που μαζεύουν οι καπιταλιστές θα επιστρέψουν στην κοινωνία και θα ζεστάνουν την οικονομία. . . .
Αυτή η στρατηγική ονομάζεται πολιτική της διάχυσης. Εάν τυχόν αναρωτιέστε γιατί το δημόσιο δίνει τα λεφτά στους καπιταλιστές για να επενδύσουν και δεν επενδύει πχ το ίδιο ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι θα κινηθεί η οικονομία, η απάντηση είναι ότι στις φιλελεύθερες γραφές αυτό είναι αμαρτία και αν το κάνεις βγάζεις τρίχες στα χέρια.
Επειδή τους οικονομικούς όρους τους βγάζουν οι Αγγλοσάξωνες, το μεγαλοφυές αυτό σχέδιο ονομάζεται trickle down economics, που ακούγεται αρκετά πιο εντυπωσιακό από το μπουλκουμέ, που θα ήταν η ανατολίτικη ονομασία του. . . .
Οι καπιταλιστές τώρα, έχοντας λάβει το μήνυμα ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, παίρνουν τα λεφτά και τα βάζουν στην τσέπη, γιατί σε δύσκολους καιρούς δεν είναι να παίρνεις ρίσκα. Ακόμα καλύτερα, τα κάνουν μετοχές των εταιρειών τους και ανεβάζουν μόνοι τους την αξία τους.
Το αποτέλεσμα είναι το χρέος της Γαλλίας να εκτοξεύεται από τη χρηματοδότηση και να μη μειώνεται καθόλου, καθώς η οικονομία δεν κερδίζει τίποτα από αυτό και έτσι τα δημόσια έσοδα είναι ελάχιστα.
Τότε η κυβέρνηση του Μακρόν βγαίνει για δανεικά, αλλά οι δανειστές που είναι αυτοί που πήραν τα λεφτά του λένε ότι δεν μπορούν να τον δανείσουν φτηνά γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
Και ο Μακρόν επιστρέφει στην κοινωνία και της λέει ότι επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι πρέπει οι άνθρωποι να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο.
Και τότε, καμιά φορά, οι άνθρωποι ετοιμάζουν χουνέρια και οι κυβερνήσεις πέφτουν.
Όλο αυτό το εντελώς βλαμμένο βραχυκύκλωμα, περιγράφεται ως μοναδική εναλλακτική και αναπαράγεται εδώ και χρόνια.
Αμφισβητήθηκε ως ένα σημείο τα πρώτα χρόνια της κρίσης, αλλά η αδυναμία των κοινωνιών να φτάσουν μέχρι το τέλος, το κατέστησε ξανά αναμφισβήτητο.
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, μέσα σε 24 ώρες, ο νυν και ο πρώην πρωθυπουργός, τα έχωσαν γερά ο ένας στον άλλον, προτείνοντας δύο εναλλακτικές εκδοχές του ίδιου αυτού μπουλκουμέ, στο οποίο αυτοί που έχουν τα πολλά, αναλαμβάνουν να φροντίσουν όσο μπορούν για αυτούς που έχουν τα λίγα.
Απλά ο Τσίπρας χρειάστηκε να το βαφτίσει αυτό Νέο Πατριωτισμό (omg και τρία lol), ενώ ο Μητσοτάκης που έχει ήδη την αντιπροσωπεία, δεν μπήκε στον κόπο.
Σε γενικές γραμμές, αυτός είναι ο καπιταλισμός χωρίς κυανόκρανους, που μας διαλύει τις ζωές τα τελευταία 30 χρόνια.
Μέσα στην επόμενη εβδομάδα, στη Γαλλία έχουν προγραμματιστεί δύο μέρες πανεθνικής δράσης με στόχο το απόλυτο μπλοκάρισμα της παραγωγής, για να μην περάσουν τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση που έπεσε σήμερα.
Οι Γάλλοι είναι εντελώς ανυπόφοροι στα κάμπινγκ, αλλά στα κοινωνικά κινήματα παραμένουν ό,τι καλύτερο έχει η Ευρώπη.
Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, όπως λένε και οι μυαλοπώληδες, μια καλή ιδέα είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους απέναντι στις πολιτικές που μας επιτίθενται για να βγάλουν τα σπασμένα από την προηγούμενη επίθεση που μας έκαναν.
Ο φιλελεύθερισμός είναι ηλίθιος, οι κοινωνίες είναι η τελευταία καταφυγή ευφυίας της ανθρωπότητας.
------------------------------
Η οικονομία της διασποράς προς τα κάτω είναι Μια θεωρία που υποστηρίζει ότι οι φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα οικονομικά οφέλη που παρέχονται σε πλούσια άτομα και εταιρείες θα τονώσουν την οικονομική ανάπτυξη, ωφελώντας τελικά ολόκληρη την οικονομία μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας, των επενδύσεων και της αύξησης των μισθών για όλους.
Οι υποστηρικτές αυτής της πολιτικής, που συχνά συνδέεται με την οικονομία της προσφοράς και την πολιτική του Ρίγκαν , πιστεύουν ότι η παροχή οικονομικών κινήτρων στους πλούσιους θα τους οδηγήσει να επενδύσουν περισσότερο, να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους και τελικά να «μεταφέρουν» την ευημερία στις κατώτερες τάξεις.
Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτά τα οφέλη συχνά παραμένουν στους πλούσιους, αυξάνοντας την ανισότητα εισοδήματος αντί να προωθούν την ευρεία οικονομική ανάπτυξη.
Βασικές Έννοιες
- Μια κεντρική αρχή είναι η μείωση των φόρων για τα άτομα με υψηλό εισόδημα και τις επιχειρήσεις, ώστε να τους παρασχεθούν περισσότερα κεφάλαια για επενδύσεις.
- Η μείωση των κυβερνητικών κανονισμών θεωρείται ως ένας τρόπος μείωσης του κόστους για τις επιχειρήσεις, ενθαρρύνοντάς τες να επεκταθούν και να επενδύσουν.
- Η θεωρία υποθέτει ότι οι πλούσιοι θα χρησιμοποιήσουν το επιπλέον κεφάλαιό τους για να επενδύσουν σε νέα έργα και να προσλάβουν περισσότερους εργαζόμενους, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ενισχύοντας την οικονομική δραστηριότητα.
- Ο απώτερος στόχος είναι η ενίσχυση της συνολικής οικονομικής ανάπτυξης που θα ωφελήσει όλα τα τμήματα της κοινωνίας.
Κριτικές
- Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι τα οφέλη από τις πολιτικές διάχυσης του πλούτου τείνουν να παραμένουν στην κορυφή, αυξάνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
- Τα υποσχόμενα αποτελέσματα της «διαρροής» συχνά δεν γίνονται αισθητά από τα άτομα με χαμηλότερο εισόδημα, καθώς τα χρήματα συχνά ρέουν στους μετόχους ως κέρδη.
- Ορισμένες μελέτες, όπως μία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), υποδηλώνουν ότι ένα αυξανόμενο μερίδιο εισοδήματος για τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη είναι πιο πιθανό να αυξήσει την οικονομική ανάπτυξη, ενώ ένα αυξανόμενο μερίδιο εισοδήματος για το ανώτερο 20% μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερη ανάπτυξη.
Κυβέρνηση Μητσοτάκη / Trickle-down economics και άλλα ψίχουλα…
Η «ανατίναξη» της κοινωνικής συνοχής και το... χαρτζιλίκι της «οικονομίας Μητσοτάκη»
Στασιμότητα ή και συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων καταγράφουν τα δημοσιευμένα από τη Eurostat στοιχεία του όγκου των λιανικών πωλήσεων το 2024 και το πρώτο τρίμηνο του 2025. Στους σχετικούς πίνακες που δημοσιεύει η ΑΥΓΗ της Κυριακής αποτυπώνεται η πτώση του όγκου (όχι του τζίρου, που λόγω πληθωρισμού δεν αποτελεί ασφαλές μέτρο σύγκρισης των λιανικών πωλήσεων), με πλέον χαρακτηριστική την υποχώρησή του κατά 5,3% την εορταστική περίοδο του Δεκεμβρίου 2024 σε σχέση με τις αντίστοιχες πωλήσεις του Δεκεμβρίου 2023.
Ας σημειωθεί ότι και το επίπεδο του τζίρου λιανικής τα περασμένα Χριστούγεννα κυμάνθηκε στην περιοχή των 4 δισεκατομμυρίων ευρώ, χαμηλότερο του αντίστοιχου του 2018 (3,5 δισ. ευρώ) αν ληφθεί υπόψη ότι έχει μεσολαβήσει μια περίοδος κατά την οποία ο αθροιστικός πληθωρισμός ξεπέρασε το 20%.
Αυτή η αρνητική εξέλιξη αποτυπώνεται πλέον ανάγλυφα στον πίνακα, που δείχνει ότι, με βάση αναφοράς το 2021 (100), η κατανάλωση στην Ελλάδα βρισκόταν στο 96,5 τον Δεκέμβριο του 2024 και συνέχισε να είναι κάτω από το 100 και τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2025.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε άλλες χώρες στις οποίες επιβλήθηκαν Μνημόνια η κατανάλωση σε σχέση με το 2021 είναι αυξημένη σε όγκο κατά 12% στην Πορτογαλία, κατά 9% στην Ισπανία, κατά 18% στην Κύπρο και κατά 10% στην Ιρλανδία και κυμαίνεται φυσικά σε επίπεδα πολύ ψηλότερα από το 100.
Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού, καταφέρθηκε πολλές φορές κατά της επιδοματικής πολιτικής στο παρελθόν.
Η θεώρησή του είναι εύνοια του μεγάλου κεφαλαίου παντί τρόπω, με σημαντική μείωση των συντελεστών άμεσης φορολογίας του, κάτι που τήρησε ευλαβικά από το 2019 και εντεύθεν.
Παράλληλα, με ή άνευ προφάσεων, ευνόησε τους μεγάλους παίκτες του «επιχειρηματικού γίγνεσθαι» στην Ελλάδα. Τα ρεκόρ εσόδων και κυρίως κερδών των μεγαλύτερων σε κεφαλαιοποίηση εταιρειών στο χρηματιστήριο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Ο νεοφιλελευθερισμός θέλει από το «παραγεμάτο τραπέζι» των εχόντων να πέφτουν πολλά «ψίχουλα» για να ανεβεί και η κατανάλωση των μη εχόντων.
Ο πρωθυπουργός το ονομάζει «διάχυση της ανάπτυξης» (της υπερκερδοφορίας δηλαδή) στην κοινωνία. Ο ορισμός των trickle-down economics.
Ομως δεν έγινε κάτι τέτοιο την εξαετία 2019-2025.
Μπορεί οι τράπεζες να εμφανίζουν κερδοφορία μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της προμνημονιακής περιόδου -μόλις την περασμένη Πέμπτη ανακοίνωσαν σούπερ αποτελέσματα για το πρώτο τρίμηνο του 2025-, όμως εξακολουθούν και χρωστάνε τεράστια ποσά για τον αναβαλλόμενο φόρο…
Μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να προβάλλει χωρίς αιδώ την υπερφορολόγηση των χαμηλότερων εισοδημάτων με εργαλείο την ακρίβεια και τις υπερεισπράξεις του ΦΠΑ και να «κορδακίζεται» ότι θα αποπληρώσει πρόωρα τα δάνεια του πρώτου Μνημονίου (EFSF)…
Μπορεί κονδύλια δισεκατομμυρίων από κοινοτικά και εθνικά προγράμματα να μοιράζονται αφειδώς, συνήθως σε «ημετέρους»…
Την ίδια στιγμή όμως η καθημερινότητα των πολιτών ουδεμία σχέση έχει με τις εξελίξεις αυτές. Η συντριπτική τους πλειονότητα ζει σε συνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές που επικρατούσαν στη χώρα προ του 2009. Για όλους αυτούς τα Μνημόνια είναι εδώ, παρόντα και καθορίζουν σε συντριπτικό βαθμό την καθημερινότητά τους.
Οι μισθωτοί, παρά την κυβερνητική θριαμβολογία για την ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού την περίοδο 2009-2024, με παγωμένες τις συλλογικές συμβάσεις έχασαν τουλάχιστον 3 έως 4 τριετίες, ενώ οι μισθοί τους παρέμειναν «παγωμένοι», ειδικότερα των δημόσιων υπαλλήλων, για μια δεκαπενταετία.
Η κυβέρνηση υπόσχεται κατώτατο μισθό 950 ευρώ μεικτά το 2027 όταν υπάρχουν επιχειρήσεις που δίνουν ήδη 1.050 και αρνείται με επιμονή τον καθορισμό των μισθών μέσω Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
4 συντάξεις έχασαν οι συνταξιούχοι
Οι συνταξιούχοι έχασαν την περίοδο 2009-2015 κατ’ ελάχιστον από το ετήσιο εισόδημά τους τρεις συντάξεις ο καθένας, καθώς καταργήθηκαν δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και επιδόματα άδειας, ενώ όσοι λάμβαναν μεσαίες και υψηλές συντάξεις απώλεσαν ακόμα μία σύνταξη ετησίως λόγω της επιβολής της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ), η οποία συνεχίζει να κρατείται παρά... το τέλος των Μνημονίων.
Είναι εμφανές ότι με τέτοια απώλεια πραγματικού εισοδήματος λόγω της ακρίβειας και με την εκτίναξη του κόστους στέγασης και παράλληλα την οριζόντια φοροαφαίμαξη λόγω πληθωρισμένου ΦΠΑ η πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης ήταν και είναι αναπόφευκτη. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στο στοιχεία της Eurostat που αναδημοσιεύουμε.
Η «ανατίναξη της κοινωνικής συνοχής»
Η «ανατίναξη της κοινωνικής συνοχής» αποτυπώνεται βεβαίως και σε άλλα στοιχεία που αφορούν την οικονομική κατάσταση των πολλών και αποδεικνύουν ότι μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, η συντριπτική του πλειονότητα, όχι μόνο δεν έχει συνέλθει από τη μνημονιακή περίοδο, αλλά βυθίζεται ακόμα περισσότερο.
Πέραν της μείωσης της αγοραστικής δύναμης, υπάρχει τεράστιος αριθμός των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και αυτό αφορά κυρίως τους μικρομεσαίους, με τεράστια ποσά οφειλών στις τράπεζες, στην εφορία και στον ΕΦΚΑ.
Υπενθυμίζεται ότι μόνο η ΑΑΔΕ έχει λάβει μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης για περισσότερα από 1,3 εκατομμύρια ΑΦΜ, ενώ ξεπερνούν τα 3,5 εκατομμύρια τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς εφορία και ΕΦΚΑ. Χιλιάδες εμπορικά καταστήματα στα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν κατεβάσει ρολά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, γεγονός που είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού στους πάλαι ποτέ ακμάζοντες εμπορικούς δρόμους του κέντρου και των προαστίων.
Ολα αυτά δεν αντιμετωπίζονται με «ολίγη από ψίχουλα». Όσο μισθοί και συντάξεις παραμένουν καθηλωμένα σε επίπεδα που υστερούν απελπιστικά της αύξησης του πληθωρισμού, η κατανάλωση θα ασθμαίνει και αργά ή γρήγορά αυτό θα αποτυπωθεί και στην πορεία του ΑΕΠ. Προς το παρόν τα προγράμματα της Ε.Ε. για τους εξοπλισμούς και τα άλλα κοινοτικά ταμεία δίνουν κάποια χρονικά περιθώρια. Για τους κυβερνώντες. Για τους πολλούς όμως η κατάσταση βαθμιαία τείνει στα τελευταία όρια αντοχής.
=====================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.