Η χώρα έχει ανάγκη να συγκροτηθεί ο τρίτος πόλος

Οι ίδιοι υπουργοί επί Ανδρέα, οι ίδιοι επί Σημίτη, 

οι ίδιοι και σήμερα.

 του  Νίκου Κοτζιά,

Ο Ρόμπερτ Μίχελς το
1907 έκανε μια από τις καλύτερες αναλύσεις του 20ου αιώνα για τους θεσμούς της νεωτερικότητας, όπως είναι τα κόμματα και τα συνδικάτα. Έδειξε ότι στους μεγάλους μαζικούς οργανισμούς υπάρχει η κυρίαρχη τάση, εκείνος την χαρακτήρισε μάλιστα ως σιδερένιο νόμο, άπαξ και μια ηγετική ομάδα σταθεροποιήσει τη θέση της ως επικεφαλής ενός θεσμού να μην την εγκαταλείπει, παρά μόνο μετά από καταστροφές. Έδειξε, επίσης, ότι αυτές οι ηγετικές ομάδες αναπαράγονται στην κορυφή της πυραμίδας και εν τέλει δεν επιτρέπουν να λειτουργεί η δημοκρατία στο εσωτερικό του μαζικού οργανισμού του οποίου ηγούνται. Δηλαδή ότι, σε τελική ανάλυση, στα μεγάλα κόμματα εγκαθίσταται ένα είδος ολιγαρχίας η οποία τα ελέγχει. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν αναλαμβάνουν αυξημένες ευθύνες, όπως όταν κυβερνούν. Παρά τις όποιες κριτικές παρατηρήσεις που θα μπορούσε κανείς να κάνει στην ανάλυση του Ρ.Μίχελς, σε βασικές γραμμές η ιστορία των επιβεβαίωσε και τον δικαίωσε. Δεν έχει παρά να εξετάσει κανείς με βάση τον «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας» το πώς λειτουργούν και αναπαράγονται οι ηγεσίες στα δύο μεγάλα ελληνικά κόμματα καθώς και την εσωτερική ζωή τους και θα διαπιστώσει άμεσα το αληθές των λόγων του Ρ.Μίχελς.

Ασφαλιστική δικλίδα η εσωκομματική δημοκρατία
Υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα που επιτρέπει την αποτροπή του σιδερένιου νόμου;
Θα υποστήριζα ναι, αλλά η εφαρμογή της παρουσιάζει πάντα δυσκολίες, ενώ στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά απούσα. Ποια είναι αυτή;
Η εσωκομματική δημοκρατία. ...

Διαφορετικές αιτίες κρίσης - διδάγματα από τις ΗΠΑ

 του  Νίκου Κοτζιά, 

Η συζήτηση για την κρίση κυριαρχείται μονότονα από εκείνες τις αναλύσεις 

που αποδίδουν την κρίση αποκλειστικά σε χρηματοπιστωτικά μεγέθη, όπως είναι τα ελλείμματα.

Προκειμένου δε, να γίνει αυτή η οπτική πιο πειστική, επικαλούνται τα ασφάλιστρα και τους οίκους αξιολόγησης. Όλους όσους βρίσκονται στην υπηρεσία μεγάλων υπερεθνικών χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων ως προστάτες φύλακες τους.
Μηχανισμοί οι οποίοι τιμωρούν όποιον τολμήσει να σκεφτεί διαφορετικά από εκείνους. Οποιον δεν πειθαρχήσει στις απαιτήσεις των κερδών των χρηματοπιστωτικών υπερεθνικών, ακόμα και εν μέσω κρίσεων. Ουσιαστικά, όπως πιστοποιεί η S&P στην ίδια την αξιολόγησή της για τις ΗΠΑ, βασική αιτία υποβάθμισής τους ήταν η «έλλειψη υπευθυνότητας της πολιτικής και των θεσμών» τους.
Το γεγονός, δηλαδή, ότι η πολιτική σκηνή των ΗΠΑ δεν πειθάρχησε πλήρως στα νεοφιλελεύθερα βελάσματα σύμφωνα με τα οποία αιτία της κρίσης είναι αποκλειστικά οι μεγάλες κοινωνικές δαπάνες και τα σχέδια του Ομπάμα να αυξήσει τα κονδύλια για την επέκταση του συστήματος λαϊκής υγείας. Δηλαδή, η αιτιολόγηση ήταν πριν από όλα πολιτική.
Σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης και τα ΜΜΕ που τους ακολουθούν, παπαγαλίζοντας τα όσα λένε οι πρώτοι, το πρόβλημα που γεννά την κρίση είναι τα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν από τις μεγάλες δαπάνες και δεν συνδέεται η κρίση με τέτοια μέτρα όπως είναι η απαλλαγή των πλουσίων από φόρους (στις ΗΠΑ επί Μπους, αλλά και στην Ελλάδα επί Καραμανλή και σήμερα). ...

Σε τι συνίσταται το δημοκρατικό πρόβλημα;

Σχετικό: Έκκληση για σχηματισμό επιτροπής λογιστικού ελέγχου επί του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους

του  Νίκου Κοτζιά

Εκφοβισμοί, ψέματα και απειλές έχουν αντικαταστήσει τον δημόσιο διάλογο, την διαβούλευση και το κατά Χάμπερμας επικοινωνιακό πράττειν. Όλο και περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί αισθάνονται ότι η οικονομική κρίση τείνει να γίνει μια συνολική κρίση της ελληνικής κοινωνίας με σημαντικό χαρακτηριστικό την κρίση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αν δεν κάνω λάθος, και δεν είμαι καθόλου περήφανος για αυτό, δυστυχής είμαι, είμαι εκείνος ο οποίος πριν 15 μήνες διατύπωσα τη θέση ότι αφού η κυβέρνηση νοιώθει ότι είναι σε αποστολή, ή έστω καμώνεται ότι νοιώθει έτσι, η σχεδόν φυσική κατάληξη θα είναι α) ο περιορισμός της δημοκρατίας για όσους δεν ανταποκρίνονται σε αυτή «την αποστολή» και β) η παράκαμψη εκείνων των λειτουργιών του δημοκρατικού πολιτεύματος που θα θεωρηθούν βάρος στις απαιτήσεις διεκπεραίωσης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των Μνημονίων. Ο αντιδημοκρατισμός προέβλεπα τότε θα εκδηλωθεί σε δύο κατευθύνσεις. Πρώτον στη ίδια τη λειτουργία της κυβέρνησης, και δεύτερον, στις σχέσεις της κυβέρνησης με την κοινωνία. Εκείνο που δεν προέβλεψα ήταν ότι η κυβέρνηση θα αντέστρεφε τη σειρά των γεγονότων και θα εμφάνιζε ως κύριο δημοκρατικό πρόβλημα τις αντιδράσεις των πολιτών στις επιλογές της. ...

Μπλόφες, Πανικός, Εκβιασμοί, Αυταπάτες

του  Νίκου Κοτζιά, 

Το πιο αποθαρρυντικό με ότι συνέβη τις δύο τελευταίες εβδομάδες είναι η καταγραφόμενη έλλειψης ποιότητας και ικανότητας από τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων.
Αν αναλύσει κανείς προσεκτικά τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους κ.κ.Παπανδρέου και Σαμαρά μπορεί αβίαστα να εξάγει το συμπέρασμα ότι ο κ.Παπανδρέου πήγε πολιτικά απροετοίμαστος στη μεταξύ τους διαπραγμάτευση, έχοντας ετοιμαστεί να παίξει στο πεδίο της επικοινωνίας.
Επειδή δεν υπήρξε η αναμενόμενη άρνηση στις προτάσεις που διατύπωσε προς τον κ.Σαμαρά, υποθέτω ότι ο πρωθυπουργός ανταπάντησε στην προτροπή παραίτησής του στο γνωστό αδιόρατο παπανδρεϊκό μοτίβο «να το δούμε». Ανταπάντηση που προκάλεσε, όμως, πανικό στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Από πλευράς του, ο πρόεδρος της ΝΔ θεώρησε ότι με την μπλόφα που έκανε στην μπλόφα, μπορεί να συνεχίζει να αποκρύπτει την ουσία της πολιτικής του πρότασης που είναι ένα «Μνημόνιο Τρία».
Της συναίνεσης που παρέχει, πιεζόμενος από τον ξένο παράγοντα. Για αυτό εξάλλου εμφανίστηκε στη Βουλή με κομμένα φτερά. ...

Επιτακτική Ανάγκη του Ευρύτερου Δυνατού Αντιμνημονιακού Μετώπου – Ενός Μετώπου Προτάσεων και Λύσεων

Σχετικό: ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ - ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΡΑ !!!

 του  Νίκου Κοτζιά, 

 Η πατρίδα βρίσκεται σε κρίση.
Σε υποχώρηση της διεθνούς θέσης της.
Σε αποδιοργάνωση του κοινωνικού ιστού και της οικονομικής παραγωγικής βάσης της.
Περνά μια κρίση πολιτικών θεσμών. Πνευματικότητας. Ηθικής.
Για ορισμένους όλα αυτά είναι προσωρινά.
Θεωρούν ότι η υπέρβαση της κρίσης εξαρτάται κύρια από τους ορθούς επικοινωνιακούς χειρισμούς, την όποια «ορθή» εσωκομματική ιεράρχηση, την μη απομάκρυνση από τα παλιά κομματικά «μαγαζιά γωνία».
Όπως δεν κατάλαβαν πώς φτάσαμε εδώ, έτσι και δεν καταλαβαίνουν τι χρειάζεται για να βγούμε από αυτήν.
Πολλοί από αυτούς επιδιώκουν να έχουν καλές σχέσεις με την διαπλοκή και το Κόμμα του Μνημονίου προκειμένου να συμμετάσχουν στο «παιχνίδι» του υπάρχοντος πολιτικού και κομματικού σκηνικού. Να αυξήσουν, εγκλωβισμένοι στον αδιέξοδο αντικοινωνικό τους εγωισμό, τις πιθανότητές τους να καταλάβουν μια ακόμα καλύτερη θέση σ’ αυτό.
Στην πραγματικότητα, οι έχοντες την αντίληψη της προσωρινότητας και οι προτάσσοντες την καριέρα τους, είναι αιτία και όχι δύναμη υπέρβασης της κρίσης.

Συλλογικότητες με προοπτικές και ενότητα ενάντια σε εγωισμούς
Ζούμε δύσκολες στιγμές.
Ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος ότι η σημερινή κρίση στο πολιτικό πεδίο είναι μια ακόμα συνηθισμένη κρίση που το σύστημα θα την ξεπεράσει αλώβητο.
Και αυτό, διότι σήμερα δεν «κινδυνεύει» απλά με αποδιοργάνωση το υπάρχον κομματικό σύστημα, αλλά η ίδια η Πατρίδα.  ...

Ευρωπαϊκά αδιέξοδα = διαπραγματευτικές ευκαιρίες

 του  Νίκου Κοτζιά,

Η ελληνική κρίση δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα στην ΕΕ. Όλο και περισσότερο γίνεται φανερό ότι διαφορετικές χώρες και πολιτικές δυνάμεις δεν συμπίπτουν ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης.
Το ίδιο ισχύει για ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως είναι η Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Επί παραδείγματι η Γερμανία επιζητεί την όσο το δυνατό πιο έγκαιρη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, διότι είναι δυσλειτουργικό και θέτει σε συνεχή δοκιμασία την συνοχή του συνασπισμού που την κυβερνά. Αντίθετα η ΕΚΤ δεν επιθυμεί μια «πρόωρη αναδιάρθρωση» διότι αυτό θα έχει συνέπειες στην ίδια και σε σειρά τραπεζών.
Οι διαφορετικές στρατηγικές στο εσωτερικό της Ευρώπης, οι αντιθέσεις ανάμεσά τους, έχουν ως αποτέλεσμα ότι μεγάλο μέρος των απαραίτητων αποφάσεων ως προς την Ελλάδα, όχι μόνο να είναι αντιφατικές και συχνά ακραίες, αλλά να λαμβάνονται κατά κανόνα με μεγάλη καθυστέρηση.
Η αναβολή λήψης αποφάσεων, ακόμα και στη βάση της κυρίαρχης λογικής του όλου συστήματος έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Με άλλα λόγια, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποιες αποφάσεις έχουν ψήγματα ορθότητας, αυτά αναιρούνται από την μη έγκαιρη και συνεκτική εφαρμογή τους. Ακόμα περισσότερο τα εγγενή λάθη που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες αποφάσεις, καθώς και ο κοινωνικά μονόπλευρος χαρακτήρας τους, διογκώνονται εξαιτίας των χρονικών υστερήσεων.Απέναντι στις προαναφερθείσες δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων στην ΕΕ, μπορούν να ακολουθηθούν διαφορετικές στρατηγικές. Επί παραδείγματι, μια στρατηγική που ακολουθείται συχνά από την κυβέρνηση, είναι εκείνη της παθητικότητας.
Της αναμονής λήψης αποφάσεων από τα «αφεντικά – δανειστές». ...

Σε τι και για ποιους είναι ευαίσθητοι; (ή με άλλα λόγια: το Μνημόνιο 1 και 2 είναι ο καταστατικός χάρτης διασφάλισης πληρωμής της τοκογλυφίας)

Του Νίκου Κοτζιά

Κάθε πολιτική εμπεριέχει επιλογές, προτεραιότητες, κοινωνικές ή μη ευαισθησίες.

Επί παραδείγματι, η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου είναι ευαίσθητη για τα δικαιώματα των ξένων δανειστών, όχι, όμως, για εκείνα των ελλήνων πολιτών. 

Δίνει προτεραιότητα στη διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζιτών και καταργεί το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των μισθωτών. 

Δείχνει σκληρή απέναντι στους αδύναμους της κοινωνίας και ευαίσθητη απέναντι στους ισχυρούς. 

Οι επιλογές αυτές σφραγίζουν τον κοινωνικά άδικο χαρακτήρα της πολιτικής της και υπογραμμίζουν τις πολλαπλές διασυνδέσεις της κυβέρνησης με τους κατέχοντες και έχοντες. 

Προκειμένου ο κόσμος να μην κατανοήσει το με ποιόν πάει και ποιόν αφήνει η κυβέρνηση, τα μέλη της ρίχνουν στάχτη στα μάτια των πολιτών με δακρύβρεχτες ομιλίες και κείμενα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, ενώ εκείνοι που ετοιμάζονται να ανατρέψουν τον Παπανδρέου από τα μέσα αν και υπουργοί παριστάνουν τις ανεύθυνες παρθένες ως προς την οικονομική πολιτική που ποικιλότροπα υποστήριξαν μέχρι και σήμερα.

Η κυβέρνηση ανήγγελλε και άλλο κόψιμο των μισθών και των συντάξεων των ελλήνων πολιτών. Επίσης, το κόψιμο του εφ’ άπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. 

Η κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι έχει οποιοδήποτε υποχρέωση να εξηγήσει αυτές τις επιλογές της. 

Και όμως εδώ υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα: οι μισθωτοί έχουν προπληρώσει τις επικουρικές συντάξεις που έχουν να λαμβάνουν, όπως και το εφάπαξ. 

Αυτό σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργός ενώ καθημερινά δίνει εγγυήσεις στους ξένους τοκογλύφους, καμώνεται ως να μην γνωρίζει το γεγονός ότι κλέβει χρήματα που έχουν επενδύσει και προπληρώσει οι μισθωτοί. 

Απέναντί στους τελευταίους είναι σκληρός. 

Δεν κάνει, όμως, το ίδιο ως προς τους ξένους δανειστές της χώρας. 

Με δάκρυα στα μάτια τους διαβεβαιώνει ότι δεν θα χάσουν ούτε ένα σεντς. ...

Η υποβάθμιση της Βουλής-ποιος ευθύνεται;

του Νίκου Κοτζιά

Η πλειοψηφία των αγανακτισμένων πολιτών σέβεται και επιθυμεί την ενισχυμένη παρουσία των δημοκρατικών θεσμών.
Όμως, αυθόρμητα, διατυπώνει κριτική, ακόμα και σκληρή κριτική απέναντι στην ηγεσία της πολιτικής σκηνής, κοινοβούλιο και μέλη της Κυβέρνησης.
Αυτή κριτική δεν αποτελεί κριτική ενάντια στον κοινοβουλευτισμό καθ’ αυτό.
Κάθε άλλο.
Δεν έχει καμιά σχέση με τα ακροδεξιά στοιχεία που εκδηλώνουν διαθέσεις αντικοινοβουλευτισμού.
Η δημοκρατική κριτική της πλειοψηφίας είναι βαθύτατα δικαιολογημένη, διότι αν κάποιος υποτιμά την κοινοβουλευτική δημοκρατία με την πρακτική του, είναι η κυβέρνηση και οι ίδιοι οι βουλευτές.
Και εξηγούμε:
Ποιος είναι ο «Ναός της Δημοκρατίας» κέντρο του πολιτικού συστήματος και του δημοκρατικού πολιτεύματος;
Το κοινοβούλιο.
Ερωτώ,

Επικοινωνιακοί εκβιασμοί, λογιστικές μπλόφες και ευθύνες

του  Νίκου Κοτζιά

Μια αδύνατη πλευρά του ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση ήταν η υποκατάσταση της Πολιτικής από την επικοινωνία.
Η αντίληψη ότι η πραγματικότητα δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο.
Οτι το κύριο είναι να προβάλλει κανείς περίτεχνα μια επικοινωνιακή εικόνα στην οποία μπορούν να περνάνε μηνύματα κενότητας.
Με αυτή την ουσιαστικά απολίτικη θέση οδηγήθηκε το ΠΑΣΟΚ του Γ.Παπανδρέου σε αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες (εκλογές 2004, ευρωεκλογές 2004, δημοτικές εκλογές 2006, εθνικές εκλογές 2007).
Μόνο όταν εγκαταλείφτηκε αυτή η αντίληψη και ο Παπανδρέου προχώρησε στη διατύπωση μιας πολιτικής Κοινωνικά Δίκαιης, έδωσε στρατηγικό όραμα στην Δημοκρατική Παράταξη και ονομάτισε συμμάχους και εχθρούς, τότε και μόνο τότε πήρε τα πάνω της η Δημοκρατική Παράταξη.
Κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ο Γ.Α.Παπανδρέου νίκησε στο εσωκομματικό δημοψήφισμα στο ΠΑΣΟΚ και με τον απόηχο όλων αυτών κέρδισε τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές του 2009.
Στην πορεία, όμως, προς τις εκλογές του 2009, πείστηκε ότι η πορεία προς τη νίκη οφείλετο στην επικοινωνία και όχι στην πολιτική.
Από δε το καλοκαίρι του 2009, διάταξε το όλο σύστημα γύρο του με βάση αυτό το κριτήριο.
Διάταξε με την οποία ξεκίνησε την κυβερνητική του θητεία.
Η άσκημη κατάσταση της οικονομίας και η ολόπλευρη κρίση της χώρας απαιτούσαν πολιτικό στρατήγημα, σχεδιασμό, διάταξη δυνάμεων.
Η επικοινωνία δεν αρκούσε.
Ως απάντηση στις νέες ανάγκες, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, ανέσυραν από το «Μουσείο της Αποτυχίας» την λογιστική υπέρ των λίγων άνομων συμφερόντων και της ξένης τοκογλυφίας.  ...

Μεθοδεύσεις σε βάρος της χώρας

του  Νίκου Κοτζιά, 

Η κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει μια σειρά μεθόδων προκειμένου να διαμορφώσει και προωθήσει τις πολιτικές επιλογές της.
Το σύνολο αυτών, έχουν φέρει τη χώρα σε χειρότερη θέση από εκείνη που βρισκόταν ένα χρόνο πριν.
Έχουν οδηγήσει σε σαφή υποχώρηση της θέσης της Ελλάδας στο Διεθνές Σύστημα συνολικά, και σε εκείνο της ΕΕ ειδικότερα.
Η κυβέρνηση στηρίζεται σε νεοφιλελεύθερες συνταγές που είναι η αιτία που η χώρα οδηγήθηκε στην κρίση και ο λόγος που δεν μπορεί να βγει από αυτήν.
Πρόκειται για συνταγή που μόνο δεινά έφερε στον τόπο και έχει εγκαταλειφτεί ακόμα και από τους αγγλοσάξονες γονείς της.
Για μια συνταγή η οποία απαιτεί, στο όνομα των αγορών, την εγκατάλειψη της ουσίας της Πολιτικής, ενώ αποσυνδέει την ανάπτυξη από την αποπληρωμή των χρεών.
Η κυβέρνηση όχι μόνο έχει μπει σε λάθος βάρκα με καταστροφικό δρομολόγιο, αλλά αρμενίζει και με τρόπο ακραία προβληματικό.
Αντικατάστησε την πολιτική πρακτική με τη λογιστική και το πολιτικό σχέδιο με την επικοινωνία.
Με αυτό τον τρόπο άδειασε τις ίδιες τις επιλογές της, από κάθε προοπτική εξόδου από την κρίση.
Έγινε η ίδια παράγοντας παραγωγής και επιτάχυνσης κρισιακών φαινομένων.
Η απόσυρση κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες εξαιτίας όσων στήνουν το βρώμικο «2011» αποτελεί έναν πολύ ανησυχητικό παράγοντα κρίσης.
Ο χειρότερος δρόμος κατάρρευσης της οικονομίας είναι, όπως έδειξε και το 1929-1932, ο πανικός.
Η κυβέρνηση, προκειμένου να προωθήσει την πολιτική εκχώρησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου σε φτηνές τιμές, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο ήταν να αποδεχτεί ο ελληνικός λαός κάτι τέτοιο, έφτασε τη χώρα στο χείλος γκρεμού με τη χρήση επικοινωνιακών μέσων, ψυχολογικού εκβιασμού και φόβου. ...

Ενάντια στο Μνημόνιο : Από την πολυθρόνα στην πλατεία... στο «Κόμμα των Θυμωμένων με Λύσεις και Απαντήσεις»

του  Νίκου Κοτζιά, 

Ένα από τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα του 2011 είναι οι κινητοποιήσεις των νέων και όσων χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα ως τόπο αντίστασης.
Ταυτόχρονα, ένα από τα ζητήματα που πρέπει να προσέχει κανείς σήμερα, είναι ότι οι πιο διαφορετικές δυνάμεις που αντιπαθούν κάθε είδους κινήματα, όπως είναι τα ΜΜΕ του «Kόμματος του Μνημονίου και της Πλεονεξίας», επιδιώκουν να πείσουν τον κόσμο που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις, ότι το κάνει για άλλους λόγους από εκείνους που πράγματι τον ωθούν στις πλατείες της Ελλάδας.
Οι αγανακτισμένοι δεν γνωρίζουν. Γνωρίζει, όμως, υποστηρίζουν, το «Κόμμα του Μνημονίου». Στο τέλος θα μας πουν ότι ο κόσμος είναι ενάντια στο Μνημόνιο, διότι επιθυμεί ακόμα περισσότερα μνημονιακά μέτρα!
Προσδιορισμός του προβλήματος και των μορφών δράσηςΠολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται τον λόγο που οι κινητοποιήσεις στην Ελλάδα υπολείπονται της έντασης της κρίσης και των αρνητικών επιπτώσεών της. Ότι ένα κίνημα σαν αυτό των αγανακτισμένων πολιτών, άργησε σχετικά να εκδηλωθεί. Το γεγονός αυτό, απαιτεί να διευκρινίσουμε τους όρους και τις συνθήκες που προκαλούν κινητοποιήσεις καθώς και τις μορφές τους. Ως προς τους όρους:

Οι παράνομοι απαιτούν συναίνεση στην παρανομία

 Του Νίκου Κοτζιά

Σειρά παραγόντων της ΕΕ, όπως ο Φιλανδός Επίτροπος, Ο.Ρεν, και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου, κάλεσαν τα ελληνικά πολιτικά συστήματα να συμφωνήσουν και να συναινέσουν στην πολιτική του «Μνημονίου 2».
Μάλιστα, ορισμένοι δήλωναν ότι αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, τότε η Ελλάδα δεν θα πάρει την επόμενη δόση.
Πρόκειται για προτροπές που κινήθηκαν στα όρια της παρανομίας:
Η πρώτη παρανομία συνδέεται με το ίδιο το δίκαιο της ΕΕ.
Σύμφωνα με αυτό, οι υπάλληλοι και οι εκπρόσωποι της ΕΕ δεν δικαιούνται να διατυπώνουν συστάσεις και πολύ λιγότερο εκβιασμούς ως προς την εσωτερική ζωή κράτους μέλους.
Παρανομούν όταν, κινούνται σε περιοχές πολιτικών που δεν είναι κοινοτικές.
Βέβαια τα βρίσκουν και τα κάνουν, αφού η κυβέρνηση επιτρέπει με τη στάση της να μας συμπεριφέρονται ως αποικία η οποία κυβερνάται από το εξωτερικό.
Η δεύτερη παρανομία αφορά στο διεθνές δίκαιο. ...

Εκβιασμοί και πανικόβλητοι λογιστές

Του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση προκειμένου να πετύχει τους στόχους της πέρασε σε επικοινωνιακές συμπεριφορές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα και εκβιαστικές.
Σε μια προσπάθεια να επιβάλλει το ξεπούλημα του πλούτου των Ελλήνων σε ιδιώτες και ξένα κράτη εμφάνισε την Ελλάδα να βρίσκεται ενώπιον χρεωκοπίας.
Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και την προκαλούμενη από εκείνη καταστροφή της οικονομίας αναζητεί τη συναίνεση χρησιμοποιώντας τον Πρόεδρο της χώρας.
Η κυβέρνηση σαν τα ανόητα πρόβατα που βελάζουν για τον λύκο που ακόμα δεν έχει έρθει, επικαλείτο τον κίνδυνο της χρεωκοπίας με τρόπο που να αποτελέσει πιθανή αιτία να φτάσει η χώρα μέχρι εκεί.
Ποια άλλη κυβέρνηση στον κόσμο προαναγγέλλει την χρεωκοπία της χώρας της με τρόπο που προκαλεί την απόσυρση των λαϊκών αποταμιεύσεων (διότι αυτές της διαπλοκής έχουν πάρει ήδη το δρόμο της Ελβετίας) και κατά συνέπεια την πραγμάτωση όσων επικαλείτο σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εκβιασμών;
Η κυβέρνηση που υποκατάστησε την πολιτική λογική με την λογιστική, έχει παραιτηθεί από κάθε λογική και πλασάρει τον παραλογισμό της φτηνής επικοινωνίας ως πράξη αποκατάστασης της πολιτικής.
Αυτού του είδους επικοινωνιακά παιχνίδια θα έχουν, δυστυχώς, αρνητικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες.
Κάποιοι στη κυβέρνηση υποκαθιστούν τις αναγκαίες προτάσεις εξόδου από την κρίση με την κινδυνολογία που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ως εκβιαστική.
Η κυβέρνηση προσπαθεί για άλλη μια φορά να κινδυνολογήσει, όπως στις αρχές του 2010 ...

Πληρώνουμε τη μη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης

Πριν ένα χρόνο τόνιζα σε σειρά άρθρων μου ότι το «Μνημόνιο 1» ήταν κοινωνικά άδικο, οικονομικά αντιαναπτυξιακό και λογικά ανόητο

Του Νίκου Κοτζιά

Ότι οι αριθμοί του δεν έβγαιναν.
Είχα, μάλιστα, επικαλεστεί δηλώσεις του τότε Προέδρου της Γερμανίας, σύμφωνα με τον οποίο η χώρα του θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα κατά 5%.
Καλούσα, λοιπόν, την Κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σκληρά.
Να εγκαταλείψει τη λογική του οικονομικού της επιτελείου που δήλωνε μαζί με τον αντιπρόεδρό της ότι «όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι».
Σχεδόν την παρακαλούσα δημόσια να μην δεχτεί ως χρόνο αποπληρωμής του δανείου τα τέσσερα χρόνια (εκείνη αντιπρότεινε λιγότερα, τρία χρόνια – η μόνη «διαπραγματευτική της επιτυχία»…) και να μην αποδεχτεί τόκους άνω του 4%, διότι, διαφορετικά, θα αδυνατούσε η χώρα να ξεπληρώσει το δάνειο και θα αναγκαζόταν να ζητά, σε χειρότερες συνθήκες, εκείνα που δεν διαπραγματεύτηκε το 2010.
Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν διδάχτηκε από τις αποτυχίες της το 2010 και για αυτό,
(α) καμώνεται ότι διαπραγματεύεται, ενώ δεν διαπραγματεύεται. Ακόμα και κολλημένη στον τοίχο, κρατά τα χέρια κάτω.
(β) Δεν λέει κουβέντα ως προς τις θεωρίες της μη διαπραγμάτευσης που η ίδια προπαγάνδιζε σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μόλις πριν λίγους μήνες.
(γ) Ετοιμάζεται να παραδώσει τη δημόσια περιουσία της χώρας και να κάνει δεύτερο γύρο επιθέσεων στο εισόδημα του έλληνα πολίτη που δεν παρανομεί, δεν φοροδιαφεύγει, δεν κλέβει.
(δ) Ετοιμάζει το «Μνημόνιο 2», παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός των οικονομικών διαβεβαίωναν μόλις πριν δύο μήνες ότι δεν θα υπάρξει δεύτερο μνημόνιο. ...

Ν. Κοτζιάς: “αν ο Σαμαράς συναινέσει θα γίνει συνένοχος..”

“Η κυβέρνηση αν πράγματι ήθελε συναίνεση, θα έπρεπε να την θέσει εξ’ αρχής, δηλαδή το 2010 δεν θα έπρεπε ν’ απαγορεύει τις δημόσιες συζητήσεις, θα έπρεπε να συζητήσει με το λαό τις εναλλακτικές λύσεις …..αν ο κ. Σαμαράς πάει να συναινέσει, είναι τελειωμένος και αυτός πολιτικά. Θα πάει να χρεωθεί το χρέος. Ξόφλησε ο Σαμαράς αν συναινέσει θα γίνει συνένοχος στο χρέος“. Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο πρώην σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, Νίκος Κοτζιάς  μιλώντας σήμερα το πρωί στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη στον ΑΝΤ1.

Ο κ. Κοτζιάς τόνισε επίσης:
- Ζούμε σε εικονική πραγματικότητα τραγική η κατάσταση στα παρασκήνια.
- Λύση υπάρχει. Να δανειστούμε και να επαναγοράσουμε το χρέος μας με χαμηλότερο επιτόκιο.
- Oι ξένοι θέλουν να φάνε όσο μπορούν τοκογλυφικά, να επιστραφεί όσο μπορούν δάνειο, να μας πάρουν δημόσια περιουσία, και να ελέγξουν αυτό που έχω ονοματίσει από πέρυσι το Φλεβάρη, την αυτοκτονία μας.
- Όπως πάνε τα πράγματα, οι τοκογλύφοι θα αγοράσουν φθηνά την ελληνική περιουσία.
- Η διεθνής σύμβαση δανεισμού δεν έχει επικυρωθεί και προσπαθούν με το Μνημόνιο 2 να την επικυρώσουν.
- Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που υποθηκεύει την δημόσια περιουσία της.
- Μπορούμε να διαπραγματευτούμε, γιατί αλλιώς θα τους πάρουμε στο γκρεμό μαζί μας.
- Θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί όλοι τους, που οδήγησαν τη χώρα τους εδώ, που την οδήγησαν.
- Η πρώτη συμφωνία που κάνανε στο πρώτο Μνημόνιο, αυτοαπαγορεύθηκε σ’ εμάς, να μπορούμε να πάρουμε λεφτά από αλλού.
- Γερμανοί και Γάλλοι δεν θέλουν αναδιάρθρωση, γιατί θα χάσουν οι τράπεζές τους.
- Αυτοί που δεν θέλουν αναδιάρθρωση επειδή θα χάσουν, μας εκβιάζουν με χρεοκοπία.
- Το μόνο που διαπραγματευόμαστε είναι το πόσα θα τους δώσουμε. ...

«Ζάππειο 2» - «Μνημόνιο 1» = «Μνημόνιο 3»;

Του Νίκου Κοτζιά

Η γενική κατεύθυνση
Ο Α.Σαμαράς παρουσίασε τις προτάσεις της ΝΔ για την κρίση. Ένα μείγμα από νεοφιλελεύθερα στοιχεία και πραγματισμό. Η κυβέρνηση αδυνατεί να τους κάνει κριτική διότι η πολιτική πρακτική που ακολουθεί της έχει δέσει τα χέρια και της έχει δεσμεύσει τη σκέψη.
Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι η κύρια κοινωνική γραμμή στο «Ζάππειο 2» δεν βρίσκεται στον αντίποδα του «Μνημονίου 1».
Ο Α.Σαμαράς, δείχνει να κατανοεί ότι το πράγμα δεν βγαίνει. Αυτό το γνωρίζει, εξάλλου, η Τρόικα, ανεξάρτητα από το ότι δεν θέλει να το παραδεχτεί δημόσια. Ενώ η κυβέρνηση προς το παρόν επιθυμεί να στρουθοκαμηλίζει.
Ποιος είναι ο μεγάλος κερδισμένος από το «Μνημόνιο 1»;
Ασφαλώς ορισμένοι τραπεζίτες (ούτε καν οι τράπεζες) που κάνουν λυσσαλέες προσπάθειες να αποφύγουν να βάλουν το χέρι στη τσέπη των κερδών τους καθώς και κομμάτι του εξωτερικού παράγοντα.
Το «Ζάππειο 2» δεν δείχνει να αμφισβητεί αυτή την πρωτοκαθεδρία των τραπεζιτών.
Το μόνο που λέει είναι η ανάγκη να συμβάλλουν στη ρευστότητα της αγοράς.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΝΔ δεν διατύπωσε καμία πρόβλεψη για την ανάγκη ενός δημόσιου πυλώνα ανάπτυξης στον τραπεζικό τομέα και ούτε μια φράση δεν ακούστηκε για το τι θα γίνει με τα δικαιώματα του δημοσίου που τροφοδοτεί με δισεκατομμύρια τον ιδιωτικό τομέα τραπεζών, γεγονός που δικαιώνει εκείνους που υποστηρίζουν ότι η ΝΔ βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση από το συγκεκριμένο σύμπλεγμα συμφερόντων.
Συνολικά, οι κερδισμένοι από την κρίση, έχουν στήσει ένα σύστημα προώθησης και επιβολής των θέσεών τους. Για αυτό, για άλλη μια φορά αυτό το σύστημα πιέζει μέσω Βρυξελλών για συναινετική εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Εξυπηρέτηση, την οποία εμφανίζει ως μονόδρομο.

Ειδικοί χειρισμοί για την παραοικονομία και την τοκογλυφία ...

Κοίτα ποιος μιλά: Το Βήμα!

Γράφει ο Νίκος Κοτζιάς 

Το Βήμα και με κείμενο κάποιου Δανίκα, παριστάνει ως να μη θυμάται με πόσες αθλιότητες με έβριζε, όταν πρώτος από όλους αντιστάθηκα στο βρώμικο 1989.
Όταν παραιτήθηκα από την ηγεσία της αριστεράς υπερασπιζόμενος την τιμή του κόσμου της, αλλά και εκείνου του ΠΑΣΟΚ.
Υπερασπιζόμενος την αλήθεια και την ηθική στην πολιτική ενάντια στην ανηθικότητα. Τότε που «Το Βήμα» και οι γνωστές παρέες ανακοίνωναν ως κοινό στόχο τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ.Σήμερα, σε μια άλλη κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα, έχουν το θράσος να διαβεβαιώνει όσους άτυχους ακόμα το διαβάζουν, ότι πάντα χαρακτήριζα το ΠΑΣΟΚ «ως τη σύγχρονη παραλλαγή της ΝΔ».
Ποιοι;
Εκείνοι που συγκρότησε με τον Κ.Μητσοτάκη την συγκυβέρνηση της ντροπής του ‘89.
Τότε που μοιραζόντουσαν οι άδειες για τα κανάλια και δίνονταν προμήθειες στην Siemens.
Τότε που ξεκίνησε «ο αιώνας των σκανδάλων».
Τότε, όπως και σήμερα, έμεινα σταθερά υπερασπιστής της δημοκρατίας και της μη υποταγής της πολιτικής σε άνομα συμφέροντα.
Εκείνοι, όμως, ως μωρές παρθένες, κάνοντας τις κολοτούμπες του αιώνα, προσπαθούν μετά από 22 χρόνια να μου χρεώσουν τις δικές τους απόψεις και πρακτικές.
Εκείνες, ενάντια στις οποίες τάχθηκα άμεσα και εξαρχής.
Το Τότε.
Το 2007.
Σήμερα.
Για αυτό δεν με «συγχωρούν»...

Ένα χρόνο μνημόνιο: Ερωτηματικά για χειρισμούς

Σχετικό: Η δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης

 του  Νίκου Κοτζιά

Το μνημόνιο απέτυχε. Η βεβαίωση της κυβέρνησης ότι στα τέλη του 2011 θα αρχίσει η ανάκαμψη διαψεύστηκε. Το μνημόνιο απέτυχε. Οι μεν θα πουν ότι φταίει η ανικανότητα της κυβέρνησης και θα θέλουν ακόμα περισσότερο μνημόνιο. Οι δε θα λένε ότι το μνημόνιο είναι δείγμα της αποτυχίας της ίδιας της Ευρώπης. Από πλευράς μου θα επιμείνω ότι το μνημόνιο ήταν προγραμματισμένο να αποτύχει διότι είχε στο DNA του την ύφεση, την κοινωνική αδικία, την αναδιανομή πλούτου. Απέτυχε, όμως, περισσότερο του αναμενόμενου διότι η κυβέρνηση δεν διασφάλισε ούτε καν την επιτυχία του λανθασμένου δρόμου που επέλεξε να πάρει. Αυτό γίνεται φανερό αν εξετάσουμε ορισμένα στοιχεία από το τι έγινε τον τελευταίο χρόνο.

Ορισμένα από τα προβληματικά στοιχεία
Το πρώτο στοιχείο είναι ο πανικός που πέφτει στην Ελληνική κοινωνία κάθε φορά που λέγεται κάτι αρνητικό για την ελληνική οικονομία σε μεγάλα έντυπα του εξωτερικού. Το πρόβλημα αυτό προκύπτει διότι ένας μικρός κύκλος εντός της κυβέρνησης νομίζει ότι αυτός και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να γνωρίζει και να πράττει για ότι αφορά το μέλλον της χώρας. Ο κύκλος αυτός δεν ενημερώνει τον λαό, την βουλή και το ίδιο το Υπουργικό Συμβούλιο. Πρόκειται για ένα θεμελιακό δημοκρατικό και άμεσα κοινωνικό πρόβλημα. Μια κοινωνία που δεν γνωρίζει μπορεί εύκολα να οδηγηθεί στον πανικό.Το επόμενο πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση δεν απαντά σε όσα κριτικά λέγονται ως προς τις επιλογές της. Δεν θέλει να συζητά πάνω στην ουσιαστική κριτική που της γίνεται προκειμένου να μην παραδεχτεί ότι όλα δεν είναι «μονόδρομος». Αντίθετα, προτιμά να υβρίζει με μικροπολιτικά σοφίσματα τους φορείς των εναλλακτικών ερμηνειών και προτάσεων χωρίς να σχολιάζει την ουσία των απόψεων. Τέλος, που είναι και το κύριο, σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι αφού όλα δεν είναι μονόδρομος, ότι τότε, κατά προέκταση, ο πολιτικός διάλογος, η ενημέρωση, η ανάλυση, η διαβούλευση έχουν μεγάλη σημασία. ...

Με αφορμή τη ΔΕΗ: κράτος – συμφέροντα και διαφθορά

Από αυτή τη στήλη προανήγγειλα πριν ένα χρόνο ότι το Μνημόνιο δεν θα βγάλει τη χώρα από τη κρίση, ότι αντίθετα θα τη βυθίσει στην ύφεση. 

του  Νίκου Κοτζιά,

Ότι αυτή η αποτυχία θα συνδεθεί με μια «νέα» προσπάθεια μείωσης μισθών και συντάξεων επιτείνοντας τον φαύλο κύκλο: μνημόνιο – ύφεση – νέα αντιλαϊκά μέτρα – βάθεμα της ύφεσης.
Ότι στο τέλος του δεύτερου κύκλου, το Κόμμα του Μνημονίου και της Πλεονεξίας (ΚοΜνηΠ), που τα θέλει όλα για τον εαυτό του, θα απαιτήσει να λάβει σε εξευτελιστικές τιμές την δημόσια περιουσία. Ότι η κυβέρνηση που αδυνατεί να καταλάβει την αποτυχία της πολιτικής που επέλεξε προκειμένου να εξυπηρετήσει τραπεζίτες, τοκογλύφους και διαπλοκή, θα ενδώσει και σε αυτή την απαίτηση του ΚοΜνηΠ.
Μεγάλο μέρος της αποκρατικοποίησης, υποστήριζα και υποστηρίζω, σε πολλές περιπτώσεις, όπως αυτή του ΟΤΕ και της Γερμανικής Τελεκόμ, θα πρόκειται για μεταφορά ελληνικής δημόσιας περιουσίας στα χέρια δημόσιων επιχειρήσεων τρίτης χώρας.
Επιπλέον θέλω να σημειώσω ότι οι «εταίροι» μας απαιτούν ιδιωτικοποίησης σε κρίσιμους τομείς και στρατηγικούς για την Ελλάδα κλάδους, ενώ οι ίδιοι εφαρμόζουν το ακριβώς αντίθετο!
Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της εταιρείας ηλεκτρισμού στη Βάδη Βυδεμβέργη την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση των χριστιανοδημοκρατών, πριν χάσουν τις εκλογές του προηγούμενου μήνα, την αγόρασαν από τους Γάλλους και την κρατικοποίησαν, πλέον, εξολοκλήρου!

Πώς λειτουργεί το κράτος:

H πολιτική σκηνή έχει πρόβλημα προσωπικού

του  Νίκου Κοτζιά, 

Η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού και των πολιτικών επιλογών που αυτό προωθεί αποτελεί μια ενότητα. 
Αδύναμοι πολιτικοί δεν είναι σε θέση να επιλέξουν εναλλακτικές πολιτικές και ωθούνται εύκολα στην πεπατημένη. 

Εξίσου εύκολα υποχωρούν στις απαιτήσεις των εχόντων και κατέχοντων. 

Συχνά δε, υιοθετούν ως εθνικά αναγκαίες τις εγωιστικές απαιτήσεις τους. 

Το μεγάλο ερώτημα είναι για ποιο λόγο οι έλληνες πολιτικοί είναι κατά μέσο όρο σχετικά χαμηλού επιπέδου; 

Υπάρχουν, βέβαια, και εξαιρετικοί πολιτικοί που τιμούν το κόμμα τους και την πατρίδα. 

Νομίζω ότι οι λόγοι εντοπίζονται κύρια σε δύο διαδικασίες: εκείνη της επιλογής και ανάδειξης στελεχών στα κόμματα και εκείνη των πιέσεων εξωπολιτικών κύκλων από τους οποίους εξαρτώνται ορισμένα κόμματα και οι ηγεσίες τους. 

Πιο ειδικά:Σήμερα στα κόμματα μπορεί να αναδειχτεί κάποιος που δεν διαθέτει ιδιαίτερα ταλέντα αρκεί να μάθει καλά το παιχνίδι των εσωκομματικών αντιθέσεων και της εσωκομματικής ίντριγκας. 

Να ειδικευτεί σε αυτό που ονομάζουμε πολιτικό κουτσομπολιό και μικροπολιτική. ...