Τα νέα από την Κυπριακή Βουλή: Πράματα και θάματα αποκαλύφθηκαν στην Επιτροπή Θεσμών για τη Λαϊκή

Αποκαλύψεις στη Βουλή για τη Λαϊκή. Δάνεια εκατομμυρίων δεν εξοφλούνται

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Πράματα και θάματα αποκαλύφθηκαν στην Επιτροπή Θεσμών για τη Λαϊκή. Κατά τη συζήτηση αποκαλύφθηκε ότι κατά την κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας τον περασμένο Ιούνιο με την παραχώρηση κρατικής ενίσχυσης 1,8 δις, αποκρύφτηκε η υποχρέωση της Λαϊκής έναντι του ΕΛΑ ύψους τότε 8 δις ευρώ. Την ίδια ώρα αποκαλύφθηκε ότι δάνεια εκατομμυρίων που δόθηκαν στην Ελλάδα, δεν εξοφλούνται.

Μεγάλη συζήτηση στην παρουσία σύσσωμου του Διοικητικού Συμβουλίου της Λαϊκής στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής για τη μεγάλη απορρόφηση μεγάλων κεφαλαίων από το Μηχανισμό Έκτακτης Ρευστότητας. Η συζήτηση ήταν τόσο έντονη που σε κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε ότι κατά την κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας τον περασμένο Ιούνιο με την παραχώρηση κρατικής ενίσχυσης 1,8 δις, αποκρύφθηκε στην ουσία η υποχρέωση της Λαϊκής έναντι του ΕΛΑ ύψους τότε 8 δις ευρώ.

Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος του ΔΣ της Λαϊκής κ. Φιλίππου ανέφερε ότι αν δεν μετατρεπόταν η θυγατρική της Ελλάδος σε υποκαταστήματα της Λαϊκής Κύπρου, θα μπορούσε να αφεθεί εκείνο το κομμάτι να καταρρεύσει κα να γλιτώναμε σήμερα 5 δις ευρώ. ...

Εντός, Εκτός και επι ταυτά

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

 

Δεν μπαίνουμε στο μαντρί αλλά βόσκουμε στο ίδιο λιβάδι.

Έτσι θα περιέγραφε κάποιος με βουκολικούς όρους , την διακήρυξη εν όψη του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, της κομματικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΚΕ.

Η ....Νέα ΠΑΣΚΕ περισσότερο με φερετζέ ΠΑΣΟΚ μοιάζει παρά μια άλλη παράταξη που παίρνει διαζύγιο απο τον εαυτό της, αυτόν που την γέννησε και ευθύνεται για την σημερινή γραφειοκρατικοποίηση των σ.ο. και τον διαχειριστικό λόγο που προβάλλεται ως πολιτικός.

Δέσμια του ρεφορμισμού που αποτελεί τον πυρήνα ιδεολογίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων προάγει "άξίες" καθωσπρεπισμού, "Ευγένειας" και διπλωματίας, ως εργαλεία διεκδίκησης και συμμόρφωση προς την καθεστηκυία τάξη αγώνων , προταγμάτων και διεκδικήσεων, εξοστρακίζοντας το πολιτικό ρόλο και τον πολιτικό λόγο των εργαζομένων , τόσο από την διαμόρφωση πολιτικών οικονομίας όσο και πολιτικών διακυβέρνησης.

Εμφορείται του Κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου που προωθεί το ηγετικό κονκλάβιο όπως αυτό έχει εξαγγελθεί τόσο από την επικυρίαρχη Γερμανία όσο και από την Γερμανοκρατούμενη ΕΚΤ και που οπαδοί αυτής της "φιλοσοφίας" είναι τόσο η Νεοφιλελεύθερη Ν. Δημοκρατία, όσο και οι Σοσιαλ-φιλελεύθεροι, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Ανέξοδα και με πλούσιο "πασοκικό" λόγο, προβάλλει αντι-νεοφιλελεύθερη μέσα στην Σοσιαλφιλελευθερία της αλλά πουθενά δεν κριτικάρει την τριτοκομματική κυβέρνηση, ενώ ταυτοχρόνως υπεραμύνεται των δημοσιονομικών προσαρμογών που επιβάλουν τα μνημόνια με τα οποία είναι αντίθετη.

Ο Πολιτικός της προσανατολισμός κινείται σε μια κινούμενη άμμο ιδεολογημάτων τύπου "Μεγάλης παράταξης του δημοκρατικού Σοσιαλισμού", δηλαδή μιας σοσιαλδημοκρατίας μοντέρνου φιλελευθερισμού, που περιχαρακώνεται από τα Δεξιά της προς τα Αριστερά, μεταξύ του Σοσιαλ-φιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλ-φιλελεύθερης ΔΗΜΑΡ

Η Ιδεολογική της αντίληψη διαχέεται ανάμεσα στους μηχανισμούς εξουσίας επι της κοινωνίας των εργαζομένων και της συνθηματολογίας των συλλογικών συμβάσεων και της νόμιμης δράσης που το Κράτος αναγνωρίζει. ...

Πόσο υπερήφανοι νιώθουμε; Εμείς είμαστε οι φυσικοί αυτουργοί αυτού του επαχθούς και διαρκούς εγκλήματος και δεν ντρεπόμαστε που υπάρχουμε...

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Ολάκερη η δημοσιογραφία των τελευταίων ημερών ασχολείται με το ζήτημα του «τι θα ζητήσει η Τρόικα», ξεχνώντας το « τι υπόγραψε ως δικαίωμα» στην Τρόικα η Κυβέρνηση.

Έχω πει πολλές φορές, και θα το λέω συνέχεια, ότι η Κυβέρνηση θεωρεί άρρηκτα δεμένη την παραμονή της στο «τιμόνι» της χώρας με την ικανοποίηση κάθε απαίτησης ή και παραξενιάς των Τροικανών αλλά και των επωφελούμενων από αυτήν.

Αν σκεφτούμε, πως ο Σαμαράς, από την εποχή που η ΠΟΛΑΝ μπαίνει στο ψυγείο της λήθης μέχρι που επανεμφανίζεται να διεκδικεί την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, το μόνο που ονειρευόταν δεν ήταν ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, δηλαδή να εργαστεί κάπου, αλλά πως θα γίνει Αρχηγός μεγάλου κόμματος και Πρωθυπουργός.

Αν επίσης γαργαλίσουμε λίγο τον εγκέφαλό μας, θα διαπιστώσουμε πως η πορεία της «υγείας» του ΠΑΣΟΚ είναι άρρηκτα δεμένη με την άσκηση εξουσίας και που μόνο αυτή η συζυγική σχέση είναι εκείνη που το ΠΑΣΟΚ διατηρεί και μέλη και έχει ακόμη πολιτικό λόγο.

Κάθε προσπάθεια να μείνει εκτός άσκησης εξουσίας ή εκτός διάδοχης κατάστασης εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ ως καθεστωτικό κόμμα, ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται. Αυτοκτονεί.

Είναι λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό το ΠΑΣΟΚ με κάθε μέσο και κάθε αντίτιμο να επιζητά την παρουσία του στην κυβερνητική εξουσία. ...

Η συνείδηση της οικονομικής κρίσης σε μια Ελλάδα πειραματόζωο

 

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Όσο θα εντείνονται οι συγκρούσεις στην οικονομία και όσο το εξιλαστήριο θύμα θα είναι η κοινωνία, τόσο θα γίνεται πιο αποκαλυπτικό πως η σημερινή συγκρότηση των ατόμων σε κοινωνικές τάξεις, αλλά και το πολιτικό σύστημα που επιλέχτηκε για να υπηρετεί το κράτος θα αποσαθρώνεται.

Αντίθετα με όσους ισχυρίζονται πως η κρίση είναι κρίση χρέους ή κρίση υπέρογκων δαπανών, από όσα συμβαίνουν στο Νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτός ο ισχυρισμός είναι αδύναμος.

Βεβαίως έχουν οξυνθεί όλα τα οικονομικά μεγέθη, αλλά αυτό είναι συνέπεια μιας μη οικονομικής κρίσης.

Τα ΜΜΕ αλλά και οι κυβερνητικές πολιτικές, καθώς και ο αντιπολιτευτικός λόγος επισκιάζουν εντέχνως το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του σχεδιασμού που δεν καθιστά την Ελλάδα απλά πειραματόζωο, αλλά που ναι, μπορεί να στοχεύει και σε καταστροφή των κεφαλαίων που συγκροτούν την βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το εμπόριο αλλά κυρίως ότι σχεδιάσθηκε, σχεδιάσθηκε για την καταστροφή των πολιτιστικών προτύπων και του συστήματος των παραδοσιακών κοινωνικών σχέσεων που δημιούργησαν το νεοελληνικό κράτος και με βάση αυτό , που συγκρότησαν την ελληνική κοινωνία, επειδή αυτά αποτελούν εμπόδιο στην ενθρόνιση του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού, κυρίως σε μικρές και φτωχές οικονομίες όπως η χώρα μας, όπου υφίστανται έντονα τα στοιχεία παραδοσιακότητας στις οικονομικές σχέσεις και στην διαμόρφωση των δεικτών οικονομίας. ...

Ο όρκος του Άδωνι Γεωργιάδη... Ποιο συμπέρασμα συνάγεται;

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Το θέμα είναι πως σαν λαός, παρ' όλο που σήμερα είναι εγγράμματος παραμένει φανατικά αμόρφωτος.
Σας δίνω ένα παράδειγμα:
Η κυβέρνηση αφού μείωσε τις συντάξεις στα 180 ευρώ, τους μηνιαίους μισθούς στα 400 ευρώ, αφού πουλώντας την ΕΥΔΑΠ
ο ιδιώτης αυξάνει την τιμή του κυβικού μέτρου στο διπλάσιο, ξεσηκώνει τον λαό και παραιτείται..

Μετά τις εκλογές, σε μια τηλεοπτική συζήτηση, ο δημοσιογράφος ρωτά τον πρώην υπουργό της Κυβέρνησης, που τώρα είναι
αντιπολίτευση:
" Πες τε μου, γιατί χάσατε τις εκλογές, τι δεν κάνατε σωστό;"
Ο πρώην Υπουργός, που του αρέσει να τον αποκαλούν υπουργό επειδή ο τίτλος αποτελεί αριστοκρατικό αξίωμα,απαντά:
" Κάναμε σοβαρά λάθη ..., συνεχίζει σαν να ερωτήθηκε, ....δεν ολοκληρώσαμε την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας,
όπως την μείωση των συντάξεων , τις αποκρατικοποιήσεις κλπ"

Την επόμενη μέρα, το τηλεοπτικό κανάλι κάνει μια δημοσκόπηση για να διαπιστώσει την θετική ή αρνητική εντύπωση που προκάλεσε
ο λόγος του πρώην Υπουργού στα ερωτήματα που του έθεσε ο δημοσιογράφος.

Το αποτέλεσμα, δείχνει ότι το χειρότερο ποσοστό που μπόρεσε να πάρει ο Υπουργός, είναι το ποσοστό των πρόσφατων εκλογών.
Ποιο συμπέρασμα συνάγεται;
Αν το απαντήσετε, θα καταλάβετε γιατί μας Κυβερνά ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης, ο Βορίδης, ο Άδωνης, ο Δένδιας.
Θα καταλάβετε γιατί ο λαός δεν πρόκειται να ρίξει την Κυβέρνηση.
Γιατί οι εργαζόμενοι που απεργούν Δεν θέτουν ζήτημα παραίτησης της Κυβέρνησης.

θα πρέπει να γνωρίζετε επίσης ότι η απόκτηση γνώσης, Γυμνασιακή, Λυκειακή, Πανεπιστημιακή, δεν σε κάνει μορφωμένο. ...

Για την συμπαθή τάξη των Απεργοσπαστών

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Αυτή η επικοινωνία μαζί σας, έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.

Είναι μια επιστολή σε όλους εκείνους τους προνομιούχους που ποτέ τους δεν απείργησαν, που πάντοτε  ήταν συνεπείς στην δουλειά τους, που ποτέ δεν στέρησαν τις υπηρεσίες τους από τον εργοδότη τους., που ήταν συνεπείς στην ιδεολογία του Απεργοσπάστη.

Σε όλους εκείνους που ενώ βρίζουν τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, εντούτοις ποτέ δεν αρνήθηκαν να πάρουν τις αυξήσεις στους μισθούς τους από συμβάσεις που διεκδίκησαν όσοι απεργούσαν, όσοι έχαναν το μεροκάματο.

Αλήθεια, Εσύ που δεν απεργείς, που ψάχνεις κάθε μέσον για αν πας την ημέρα απεργίας στην δουλειά σου, για να μην στεναχωρήσεις τον εργοδότη σου, αλήθεια Πες μου σε τι ωφελήθηκες περισσότερα από εμένα;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς, πληρώνεις λιγότερο την kwh στην ΔΕΗ;

Εσύ που δεν απεργείς, παίρνεις μεγαλύτερο μισθό από εμένα;

Εσύ που δεν απεργείς πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ και δείχνει την ταυτότητα του απεργοσπάστη και σου κάνουν έκπτωση στα προϊόντα που αγοράζεις;

Εσύ που δεν απεργείς, είδες να καλυτερεύει η ζωή σου ; Δεν σε απέλυσε ο εργοδότης σου; Δεν φοβάσαι μην σε απολύσει;  Νιώθεις πως είσαι ο άνθρωπος του εργοδότη σου και εσύ πάντα θα δουλεύεις;

Εσύ που δεν απεργείς  μήπως το Κράτος σου χάρισε φόρους;

Μήπως...

Τα συνδικάτα στην νομή της εξουσίας

Να θυμίζω επίσης σε όσους έχουν την "κακή" συνήθεια να διαβάζουν, ότι πριν ανέβει στην εξουσία ο Μεταξάς, η ΓΣΕΕ ήταν διασπασμένη σε τρεις ΓΣΕΕ με το ΚΚΕ να οχυρώνεται πίσω από τους ταξικούς αγωνιστές και την καθαρότητα.

Σήμερα, που ο φασισμός αποτελεί υπαρκτή κυβερνητική συνιστώσα της πολιτικής-κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, ανταγωνίζεται την ΓΣΕΕ το ΚΚΕ με σύνθημα την καθαρότητα και τους ταξικούς αγώνες.

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

 Αποτελεί ομολογία ήττας και ομολογία φασιστικής συνείδησης και φασιστικού λόγου, η παρέμβαση στο δικαίωμα των εργαζομένων να συνεδριάζουν, να οργανώνονται και να αποφασίζουν.

Αφού η ΔΑΚΕ δεν μεταβλήθηκε σε απεργοσπαστικό μηχανισμό της Κυβέρνησης, όπως είναι για το ΠΑΣΟΚ η ΠΑΣΚΕ όταν ήταν Κυβέρνηση, ο Σαμαράς προστρέχει στην γενναιοδωρία του αυταρχισμού, του φασισμού και της υπεροχής του Κράτους δυνάστη και του Κράτους υπερασπιστή των κερδών και των δικαιωμάτων της οικονομικής ελίτ και των πολυεθνικών.

Να θυμίζω επίσης σε όσους έχουν την "κακή" συνήθεια να διαβάζουν, ότι  πριν ανέβει στην εξουσία ο Μεταξάς, η ΓΣΕΕ ήταν διασπασμένη σε τρεις ΓΣΕΕ με το ΚΚΕ να οχυρώνεται πίσω από τους ταξικούς αγωνιστές και την καθαρότητα.

Σήμερα, που ο φασισμός αποτελεί υπαρκτή κυβερνητική συνιστώσα της πολιτικής-κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, ανταγωνίζεται την ΓΣΕΕ το ΚΚΕ με σύνθημα την καθαρότητα και τους ταξικούς αγώνες.

Θα πρέπει επίσης να θυμίσω ότι επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, την περίοδο των φοιτητικών και μαθητικών συγκρούσεων το 1990, στο κέντρο της Αθήνας οι συγκρούσεις με τους Φασίστες είχαν σαν αποτέλεσμα να προκληθεί πυρκαγιά με την ρίψη οβίδων ασφυξιογόνων αερίων από τα ένστολα δίποδα, στο κατάστημα ενδυμάτων του Κ. Μαρούση.  Όταν οι πυροσβεστικές δυνάμεις πήγαν στο σημείο αυτό δέχτηκαν την επίθεση των ΜΑΤ ώστε να αποτεφρωθεί πλήρως το κατάστημα. Όμως μετά τα μεσάνυχτα από τις στάχτες ανασύρθηκαν τέσσερις  σωροί πολιτών.

Τα ίδια γεγονότα έλαβαν χώρα πάλι, με τρεις νεκρούς εργαζόμενους στο κλειδωμένο κτίριο της ΜΑΡΦΙΝ  με φασιστική κυβέρνηση, την Κυβέρνηση ΓΑΠ. ...

Ένα απλό ερώτημα... [στο "στουρνάρι"]

 

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Σκέφτηκα ένα απλό ερώτημα, που το απευθύνω στον κ. Στουρνάρα ( κατά κόσμο Το Στουρνάρι) , τα στελέχη και τους οπαδούς της Ν. Δ., τα στελέχη και τους οπαδούς της ΔΗΜΑΡ, τα στελέχη και τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ.

Μέχρι την τελευταία ημέρα που στην χώρα μας ζούσε η Δραχμή, ποιο ήταν το εξωτερικό χρέος της χώρας;
Αν θυμάμαι καλά γύρω στα 80 δις.
Από την πρώτη μέρα που σκοτώσαμε την δραχμή και το ευρώ έγινε "εθνικό" νόμισμα, μέχρι σήμερα ποιο είναι το εξωτερικό χρέος;

ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Πότε ζούσαμε με δανεικά, όταν είχαμε την δραχμή ή τώρα που έχουμε το ευρώ;

ΤΡΙΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Η οικονομική Κρίση, είναι και κρίση συγκρότησης Κοινωνιών, Κράτους και Οικονομίας

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Πολλές φορές με βασανίζει η σκέψη γιατί οι Έλληνες, γιατί η Ελλάδα βρίσκεται συνεχώς στον αστερισμό της διχόνοιας, του απολιτίκ Πολιτισμού της, του ετεροκαθορισμού και της δουλοπρεπής συμπεριφοράς προς ξένες δυνάμεις φίλων ή εχθρών της.

Αν γυρίσουμε το βλέμμα πίσω στον χρόνο, όταν η Ελλάδα ορκιζόταν στην απελευθέρωση του γένους, δεν είχε προλάβει να ξημερώσει και τους Έλληνες τους έβρισκε η ανατολή του ήλιου στα χαρακώματα, οι Έλληνες να πολεμούν τους Έλληνες.

Άμα μικρύνουμε το χρόνο των γεγονότων, όταν και πάλι οι Έλληνες ορκίζονταν να πολεμήσουν τις δυνάμεις του άξονα, το Γ’ Ράιχ, το ξημέρωμα τους έβρισκε και πάλι στα ίδια χαρακώματα, οι Έλληνες εναντίων των Ελλήνων, για την εξουσία των Ελλήνων πάνω στους Έλληνες ή για την εξουσία των ξένων που χρησιμοποιούσαν τους μισούς Έλληνες εναντίον των άλλων μισών. ...

Η Δημοκρατία, οι Απεργίες και ο Φασισμός

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Το δικαίωμα της απεργίας είναι δικαίωμα συμμετοχής στην Δημοκρατία και στην λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας.

Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να ταυτίζουμε την κοινωνία με το κράτος, αλλά ούτε και την απεργία ως εκτροπή της δημοκρατίας.

Βέβαια μιλάμε πάντα για αυτό το σύστημα που κάποιοι τρίτοι ονόμασαν «Δημοκρατία» και όχι για την Δημοκρατία.

Στην Δημοκρατία, όταν ο κυρίαρχος λόγος ενσαρκώνεται σε λόγο που καθιστά τον Δήμο, δηλαδή το λαό ως συγκροτημένη κοινωνία, κυριαρχική δύναμη της ύπαρξης και της λειτουργίας του κράτους, οι απεργίες και οι οργανώσεις συμφερόντων εκτρέπουν το πολίτευμα.

Αλλά αυτό δεν υφίσταται σήμερα και επομένως δεν μπορούμε να το εκλάβουμε, δηλαδή τις οργανώσεις και τις απεργίες, ως δυνάμεις εκτροπής από την Δημοκρατική νομιμότητα της συμμετοχής των ατόμων - απεργών στην διακυβέρνησης της χώρας.

Με αυτό τον τρόπο επιθυμεί το πολιτικό σύστημα να διαλέγεται με τους εργαζόμενους. Κανένα δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα ή την υπεροχή να ορίζει τον τρόπο, το επίπεδο, την διαδικασία διαβούλευσης της Κοινωνίας με το Κράτος ή τους εξουσιαστές του Κράτους. ...

Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας, γιατί εγκλωβίζεται σε προπαγανδιστικές φιέστες "Τρομοκρατίας", γιατί δέχεται ότι πρέπει να τον χρησιμοποιούν...

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Ας θυμηθούμε μια από το παρελθόν προσφιλή έκφραση Πασοκ, «Οι μη προνομιούχοι» και μην βιαστούν κάποιοι να προβάλλουν τον θυμό τους ως επιχείρημα.

Ο Ιμπεριαλισμός, γνήσιο παιδί του Προτεσταντισμού,  υιοθετημένο παιδί της τρικολόρε κυβέρνησης που νέμεται την χώρα μας, διδάσκει πως εκείνος που είναι προνομιούχος πρέπει και να το αποδεικνύει και να φαίνεται..

Σύμφωνα με το Προτεσταντισμό, οι εκ δεξιών του πατρός καταδεικνύονται στην ζώσα πραγματικότητα ως οι ξεχωριστοί από τον θεό και εσωσμένοι .

Το αντίθετο προβάλλεται τόσο από την ορθοδοξία όσο και από τους  Καθολικούς. Δηλαδή εις την Δευτέρα παρουσία και ως ενάρετοι μπορεί να καθίσουν Δεξιά του Πατρός.

Πως λοιπόν φαίνεται ο προνομιούχος;  Πρέπει να ξεχωρίζει ώστε να αποτελεί εν τοις πράγμασοι εσωσμένος και επί της ζώσας πραγματικότητας  ο εκ Δεξιών του πατρός;

Ο προνομιούχος, πρέπει να έχει βίλα με πισίνα και να μην πληρώνει φόρους, να έχει κότερο και πολυτελή αυτοκίνητα και να μην πληρώνει φόρους, να έχει υπηρετικό προσωπικό, σκυλάκια ράτσας και όλα τα έξοδα την καθημερινότητας του, του ιδίου, της οικογένειάς του, υπηρετικού του προσωπικού, να εγγράφονται ως έξοδα της επιχείρησής του. Εκείνος να δηλώνει εισόδημα μικρότερο από έναν απλό προϊστάμενο στην επιχείρηση του, να κατέχει πλήθος μετοχών και μεγάλα αποθηκευμένα εισοδήματα σε επιφανείς τράπεζες του εξωτερικού, να κοσμεί τις στήλες κουτσομπολιού  της Αριστοκρατίας, να γίνεται πρώτη είδηση ως καλλιτεχνική δραστηριότητα , να ηγείται εκείνος ή η σύζυγος, ή η κόρη σε οργανώσεις φιλανθρωπίας και διεθνούς κοινωνικής δραστηριότητας οργανισμών υπό τη αιγίδα κάποιου διεθνούς οργανισμού, αλλά ποτέ να μην πληρώνει και ποτέ να μην συμμετέχει σε εκδηλώσεις οικονομικής συνδρομής, παρά να συμβάλει ώστε οι τρίτοι να προβάλλουν τα «ανθρωπιστικά» τους ιδεώδη.  ...

Σημεία των καιρών [Στην Ελλάδα, δεν είμαστε όλοι χαϊβάνια ή όλοι μαλάκες!!!! ΝΑΙ, καταδικάζουμε τις πράξεις τρομοκρατίας του επίσημου παρακράτους, ΑΛΛΑ μαλάκες δεν είμαστε]

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Το Σεπτέμβρη του 89, παραμονές βουλευτικών εκλογών, το παρακράτος δολοφόνησε τον Π. Μπακογιάννη.
Εκτός του χώρου της Δεξιάς και του τότε συνεταίρου της, Συνασπισμός, στον Ελληνικό λαό, η πράξη δολοφονίας ωφέλησε μονομερώς την επιδίωξη Μητσοτάκη να γίνει Κυβέρνηση η Ν.Δ. και αυτός επιτέλους Πρωθυπουργός.
Πριν την άνοδο του Χίτλερ στην Καγκελαρία, το ίδιο, αντίστοιχο την Γερμανία παρακράτος σκηνοθέτησε το κάψιμο της καγκελαρίας χρεώνοντας την πράξη αυτή στην Γερμανική Αριστερά. 
Σήμερα, το ίδιο παρακράτος που ωμά καθοδηγείται από την Κυβέρνηση των δωσίλογων, και με την εποπτεία Δένδια, οργανώνουν σειρά προβοκατόρικων ενεργειών «ένοπλης τρομοκρατίας» , ως συνέχεια της οικονομικής και πολιτικής τρομοκρατίας που υποβάλουν τον λαό με μνημόνια, φόρους, χαράτσια και δημιουργία συνείδησης ενοχικής σύμπραξης στην αποεθνικοποίηση του Κράτους και την παγίωση του σε κράτος προτεκτοράτο των Γερμανών.
Σήμερα, ολοκληρώνεται στην Βουλή της Ντροπής, στην Βουλή της προδοσίας και του ευτελισμού του Συντάγματος, η εσχάτη των προδοσιών, η έκπτωση της οντότητας του Κράτους και η μετατροπή του σε κοινό πελάτη των δανειστών.
Ό,τι δίκαιο υφίστανται οι οικονομικές σχέσεις μιας Τράπεζας και ενός Πολίτη, με όλα τα δικαιώματα να κατοχυρώνουν την Τράπεζα σε βάρος του Πολίτη- Πελάτη, όπως αυτό της αναγκαστικής κατάσχεσης, θα εφαρμόζεται και στο Κράτος, από τους δανειστές, ιδιώτες οι Κράτη.
Για να μην υπάρξει αντίδραση από τον Λαό, για να μην υπάρξει ο κίνδυνος έστω και σαν υπόθεση, να εξεγερθεί ο λαός, για να μην εποικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και αποδοχής της ανάγκης άμεσων εκλογών και Κυβέρνηση της Αριστεράς, το παρακράτος επιδεικνύεται σε πράξεις ένοπλης τρομοκρατίας , με αποκορύφωμα την ένοπλη «άσφαιρη» επίθεση στην Συγγρού, στα γραφεία της προδοτικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας, που ηγείται της Κυβέρνησης των δωσίλογων.
Αν πράγματι θα ήθελε έναν νεκρό η Παρακρατική τρομοκρατία, θα «κτυπούσε» με «κανονική» οβίδα το γραφείο στο οποίο θα ήταν πράγματι μέσα ο Πρωθυπουργός, και το γραφείο αυτό δεν βρίσκεται στην Συγγρού. ...