Το θέμα μας ΔΕΝ είναι η όποια τιμωρία στη κάλπη, αλλά οι λύσεις που πρέπει να δοθούν.

Τα τελευταία χρόνια ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, από μια ανίκανη κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που η ίδια πρόσθεσε πάνω στα ήδη υπάρχοντα, προ του 2004.

Παρατηρούμε καθημερινά για νέα σκάνδαλα, εκποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις κλπ, μα πάνω από όλα μια έντονη – δυστυχώς αυξανομένη - λαϊκή δυσαρέσκεια να κατανέμεται δυσανάλογα - βαρύτερα - υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ είχε την ανοχή της πρώτης τετραετίας και την αισιοδοξία – έτσι νομίζει – του υπολοίπου αυτής. Το θέμα όμως, παραμένει, σαν την απαξίωση που υφίσταται το κόμμα μας, η όποια έχει φθάσει στα όρια της ΜΗ αναστρεψιμότητας.

Δεν γνωρίζω – και ούτε θέλω να εικάσω- ποιον από τους συντρόφους του κόμματος ευχαριστεί αυτό, αυτό όμως που είναι βέβαιο, είναι :
ότι ΔΕΝ έχουν πείσει . . . γιατί για να πείσουν πρέπει να πεισθούμε όλοι μας, για ένα και μοναδικό λόγο :

Ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα.

Τα όποια σκάνδαλα και εάν έχει διαπράξει η ΝΔ είναι πολιτικές πράξεις.
Υπάρχει λαϊκή εντολή, η οποία πρέπει να αρθεί.

Δυστυχώς ακούω και από καταξιωμένους συντρόφους για δικαστήρια, μηνύσεις αγωγές ή έστω προτάσεις Δυσπιστίας στη βουλή κ.α.π.
Αυτά είναι για τη κοινωνική μας ζωή, είναι μικροπολιτική της γειτονιάς . . . ΔΕΝ είναι πολιτική και όραμα.

Ο λαός έχει βαρεθεί να ακούει διαπληκτισμούς και ανούσιους καυγάδες στη βουλή, Θέλει ένα φάρο Ηγέτη και ένα πολιτικό όραμα . . . μια νέα αρχή μια νέα συμφωνία.

Χρειάζεται ένα ηχηρό ξύπνημα ελπίδας και ανανέωσης.

Όσο δε αφορά, την δήθεν πολιτική και τα τηλεοπτικά παράθυρα, είναι για γέλια . . . ειδικά όταν παρακολουθεί και σοβαρούς ανθρώπους - πολιτικά στελέχη - να συμμετέχουν σε αυτά, περιμένοντας . . . το πότε θα τους δοθεί ο λόγος για να «ολοκληρώσουν» . . .

Το θέμα είναι πολιτικό και χρειάζεται πολιτική και αγώνας.

Απαιτεί και χρειάζεται μαζικός αγώνας στους δρόμους και τους τόπους εργασίας.
Όχι πόρτα – πόρτα και μάλιστα για προεκλογική - προσωπική προβολή.
(Αυτό είναι προσβολή για κάθε τίμιο και ανιδιοτελή αγωνιστή ψηφοφόρο)

Χρειάζεται ένας νέος «ανένδοτος αγώνας», εφ’ όλης της ύλης αυτή τη φορά , ο οποίος να ξεπεράσει σε λαϊκό παλμό και ένταση, ακόμα και αυτού του αείμνηστου Γέρου της Δημοκρατίας, της 1ης του Δεκέμβρη του 1963, (με αφορμή τις τότε εκλογές της «βίας και νοθείας).

Αυτή πρέπει να είναι η πολιτική μας απάντηση : Ειλικρινής Έντιμη και Μαζική.

Για να διεξάγεις ένα τέτοιο αγώνα, χρειάζεται πρώτα να μετρήσεις δυνάμεις και να αξιολογήσεις ανθρώπους και προθέσεις.

Πρέπει να αποβάλεις τα βαρίδια που σε συνδέουν με πολιτικές αστοχίες του παρελθόντος και να επιλέξεις καθαρούς μαχητές.

Η κάθε παραμονή στο κόμμα ανθρώπων, που με ενέργειες και συμπεριφορές ζημίωσαν ή έστω όσμισαν σε σκοτεινά μονοπάτια, τα οποία μπορεί να απαιτήσουν σύγκριση και συμψηφισμό, πρέπει να παραμείνουν εκτός ή ακόμα και να απομακρυνθούν αναλαμβάνοντας το τίμημα των πράξεων τους.

Ουδείς πρέπει να περισσεύει, αλλά και ουδείς να υπάρχει αναντικατάστατος.

Και επειδή όλοι γράφουμε για να γράφουμε θα επιχειρήσω να κάνω και κάποιες προτάσεις, για μια επιχειρηματολογία ενός κυβερνητικού προγράμματος αξιοπιστίας :

1. Κάθε νόμος ή υπουργική απόφαση, η οποία ψηφίστηκε (σε προγενέστερα έτη) και έρχεται σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα, να καταργείται άμεσα.

2. Συνταγματική και νομοθετική θεσμοθέτηση του δημοψηφίσματος (σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης) μετά από συλλογή υπογραφών, για κάθε θέμα που αφορά και ενδιαφέρει τη τοπική κοινωνία, και οι δε αποφάσεις του, να καθίστανται ισχυρές και απαιτητές.

3. Όσοι, με πράξεις και παραλήψεις ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον ή και με την άγνοια τους συνέβαλαν σε αυτό, να παραπεμφθούν άμεσα στη δικαιοσύνη (αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας – με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ενεργειών) και για όσους πολιτικούς το όποιο αδίκημα, πέρασε σε παραγραφή, να στιγματίζεται, τουλάχιστον πολιτικά, η πράξη τους.

4. Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας και επαναφορά του ασυμβίβαστου.

5. Κατάργηση ολόκληρου του φορομπηχτικού μηχανισμού και του πολυδαίδαλου νομικού χάους, με τη θεσμοθέτηση ενός αξιοκρατικού συστήματος βασισμένου σε ένα απλό «από Πού» και «Πόθεν Έσχες».

Για παράδειγμα :

Η εξέταση του σημερινού «Πόθεν Έσχες» είναι για γέλια και για κλάματα.
Για να παταχθεί η παραοικονομία πρέπει να καταργηθούν οι αντικειμενικές αξίες

Με το σημερινό φορομπηχτικό σύστημα αγοράζεις, ας υποθέσουμε, ένα σπίτι μετρητοίς, πρέπει να εκταμιεύσεις το ποσό το οποίο πρέπει να δικαιολογήσεις την αντικειμενική του αξία και όχι την εμπορική που πραγματικά πλήρωσες.
Εάν δε αυτό το αγοράσεις και με δάνειο υπάρχουν τα τραπεζικά παράθυρα για να σου καλύψουν αυτή τη διαφορά !!! (τα λεγόμενα μαύρα – εκπλήσσεσθε ; ).

Κάποτε θα πρέπει να σοβαρευτούμε σε αυτό το σπάταλο και αναξιόπιστο κράτος που μας βολεύει όλους, λίγο πολύ, και ας κοιτάξουμε το γενικότερο σύνολο.

Η φοροδιαφυγή γίνεται γιατί πληρώνουν φόρο και οι δύο (πωλητής – αγοραστής), εάν λ.χ. το νομοθετικό πλαίσιο της μεταβίβασης ΔΕΝ εξαναγκάζει το πρώτον να πληρώνει και το δεύτερον να ωφελείται από το δηλούμενο ποσό, η φοροδιαφεύγοντες θα καλύπτουν ο ένας τον άλλον.

Επειδή το θέμα αυτό είναι μεγάλο, ΔΕΝ θα επεκταθώ άλλο, αλλά μπορούμε να το συζητή- σουμε, όποιος θέλει . . .{ με «υπονοούμενα» για «αέρα», Υπέρ – Υπό αξίες κλπ).

6. Τέλος και το σπουδαιότερο είναι ο διαχωρισμός κράτους εκκλησίας.

Αυτή η ανάληψη, αυτού του «νομιζόμενου» πολιτικού κόστους, μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως πολύ μεγάλο, στη συνέχεια όμως ο λαός μας θα δικαιώσει αυτή τη πολυπόθητη απόφαση, η οποία δυστυχώς σταμάτησε μετά το Νόμο Τρίτση (1700/87).

Από πόσους βατοπεδίτες θα είχαμε γλυτώσει . . .

Ελπίζω να με διαβάσουν και αυτοί που πιθανόν και να ευθύνονται για τα μικρά ποσοστά του κόμματος.

ΔΕΝ περιμένω τίποτα και από κανέναν, απλά και εγώ κατέθεσα κάποιες σκέψεις μου . . .

Προτάσεις έχουμε πολλοί . . . εξάλλου τι στοιχίζουν ;

Καληνύχτα . . .
===========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"