Το ετεροδιοίκητο των δικαστηρίων

Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

Η ωμή παρέμβαση στο έργο των δύο εισαγγελέων που ερευνούσαν το μέγα σκάνδαλο του Βατοπεδίου πρέπει να διέλυσε και τις τελευταίες αυταπάτες όσων καλόπιστα ήθελαν να βλέπουν μια σειρά τραγικών συμπτώσεων που έφερναν την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Ολα δείχνουν ότι όχι μόνο το σχέδιο για παραχώρηση των 260 οικοπέδων στη μονή, είχε ιθύνοντα νου αλλά υπάρχουν και ενορχηστρωτές που επιχειρούν το θάψιμο του σκανδάλου. Το γεγονός δε ότι αυτοί δεν τηρούν καν τα προσχήματα δείχνει ότι αυτοί είτε δεν κατανοούν τις συνέπειες των πράξεών τους, είτε ότι θεωρούν εαυτούς τους αλώβητους: είναι σίγουροι ότι οποιαδήποτε πράξη τους είναι, όχι μόνο υπεράνω του νόμου αλλά και υπεράνω κριτικής.

Η παρέμβαση όμως αυτή, όσο κι αν εξοργίζει, πρέπει να θεαθεί ως το κακό σπυρί μιας πολιτικής που με συνέπεια ακολούθησε το κυβερνών κόμμα στα πέντε χρόνια της διακυβέρνησής του. Μιας πολιτικής που έγινε θερμοκήπιο σκανδάλων και έχει στον πυρήνα της τον ευνουχισμό των μηχανισμών ελέγχου και ισορροπιών των εξουσιών, όπως ήταν το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων.

Το σοκ από αυτή την ωμή παρέμβαση στο έργο των δικαστικών λειτουργών, μας έκανε να ξεχάσουμε μια ουσιαστική λεπτομέρεια: Ο εκτελεστής αυτού του σκανδάλου είναι ο πρώτος διορισμένος προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, σύμφωνα με τον νόμο που πριν από μερικούς μήνες πέρασε ο κ. Χατζηγάκης. Με άλλα λόγια, η διορισμένη από την κυβέρνηση ηγεσία της Δικαιοσύνης, διόρισε τους προϊσταμένους της Εισαγγελίας Εφετών και φτάσαμε στα χθεσινά συμβάντα που δεν τιμούν ούτε τη Δικαιοσύνη ούτε τη Δημοκρατία μας. Το χθεσινό σκάνδαλο της παρέμβασης είχε προηγούμενες πολιτικές αποφάσεις. Κι αυτές φέρουν την υπογραφή της κυβέρνησης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ευνούχισε ανεξάρτητες διαδικασίες ελέγχου και ισορροπιών στο πολιτικό μας σύστημα. Επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που εξαιτίας της χειραγώγησης προέκυψε ένα μείζον σκάνδαλο. Ενα χρόνο μετά τον ευνουχισμό της ανεξαρτησίας της Επιτροπής Ανταγωνισμού προέκυψε το «σκάνδαλο των κουμπάρων». Υπενθυμίζουμε ότι πριν από το 2005 η ηγεσία της Επιτροπής Ανταγωνισμού (και άλλων ανεξάρτητων αρχών) διοριζόταν από τη Βουλή. Από το 2005 και μετά με νόμο διορίζεται από το υπουργικό συμβούλιο. Οφείλει πλέον κάθε πολίτης να αναρωτηθεί: ο ευνουχισμός όλων των θεσμών που μπορούσαν να ελέγχουν –όχι τέλεια, αλλά πάντως κάπως καλύτερα– την εκτελεστική εξουσία ήταν μια τυχαία πολιτική επιλογή ή ήταν μέρος ενός σχεδίου για να μπορούν οι υπουργοί να μασάνε ανενόχλητοι;

Ομολογώ –και συγχωρήστε μου τον πρώτο ενικό– ότι πίστευα το πρώτο. Νόμιζα ότι το ξεθεμελίωμα των θεσμών ελέγχου και ισορροπιών της εξουσίας είχε να κάνει με μια στενοκέφαλη συντηρητική αντίληψη. Πίστευα ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιληφθεί πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν μέσα στο σύστημα (έστω και με πολλές ατέλειες) αποκεντρωμένες, ανεξέλεγκτες αρχές, που θα περιόριζαν τη διαφθορά ή τουλάχιστον θα λειτουργούσαν σαν φόβητρο στους διεφθαρμένους. Είτε αυτές ονομάζονταν ανεξάρτητες αρχές είτε αφορούσαν το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων.

Ετσι νόμιζα, αλλά φοβάμαι ότι πλανήθηκα, πλάνην οικτράν...

===========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"