Tου Πασχου Μανδραβελη (kathimerini)
Είναι γνωστή η θεωρία του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ περί ποιμνιοστασίων της πολιτικής. Μπορεί να μην είναι τιμητική για τους πολιτικούς, αλλά είναι αληθής: στην ελληνική πραγματικότητα «οποίος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος»· όπου «λύκος» είναι κατά βάση οι ψηφοφόροι των κομμάτων, οι οποίοι δεν συγχωρούν τις ανεξάρτητες κινήσεις των πολιτικών. Βέβαια, είναι οι ίδιοι οι ψηφοφόροι που γκρινιάζουν για την κομματοκρατία και την εύκαμπτη σπονδυλική στήλη των πολιτικών, αλλά αυτό ας το θεωρήσουμε ως ένα ακόμη δείγμα της σχιζοφρενικής στάσης απέναντι στην πολιτική, που καλλιεργούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Γενικώς πάντως είναι σοφή κίνηση για ένα πολιτικό, να μην αφήνει την πολιτική στρούγκα ακόμη κι αν η συνείδησή του επιτάσσει άλλα. Ο κ. Στέφανος Μάνος θα μπορούσε πολλά να διηγηθεί επί του θέματος...
Το ερώτημα λοιπόν είναι τι γίνεται εντός των τειχών. Αν τουλάχιστον στις συντεταγμένες στρούγκες των κομμάτων παράγεται πολιτική, ακούγονται φωνές, διατυπώνονται απόψεις για τα τεκταινόμενα. Δυστυχώς και σ’ αυτό το επίπεδο τα πράγματα χειροτερεύουν. Στα μαντριά των κομμάτων υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή. «Μούγγα στην στρούγκα», όπως είπε και ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη που έδωσε στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου. Με εξαίρεση ίσως τον ΣΥΡΙΖΑ, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός έχει γίνει το κυρίαρχο δόγμα στη λειτουργία των κομμάτων.
Η αλήθεια είναι πως αυτή η στάση ενισχύεται κυρίως από τη λειτουργία των ΜΜΕ, τα οποία λειτουργούν ως παραμορφωτικός αντίλαλος όσων έχουν κάτι να πουν. Οι ερμηνείες, περί «αιχμών», «κεραυνών», «ρηγμάτων», και «καταποντισμών», ακόμη και για αθώες αποστροφές του λόγου των πολιτικών κάνει τους τελευταίους ιδιαίτερα προσεκτικούς στη διατύπωση απόψεων· σε βαθμό που η γλώσσα τους γίνεται ξύλινη. Από την άλλη, όμως γίνονται τόσα πολλά στην ελληνική κοινωνία, δίχως να υπάρχει η παραμικρή κριτική. Ειδικά στο χώρο της κεντροδεξιάς τα στελέχη είναι κατά θαυμαστό τρόπο συντεταγμένα. Σε κάθε εμφάνισή τους επαναλαμβάνουν με μεγάλη ακρίβεια την επίσημη γραμμή.
Αυτό, σε περίοδο κρίσης μιας διακυβέρνησης, μοιάζει να είναι καλό. Και ίσως βραχυπρόθεσμα να είναι βολικό. Μακροπρόθεσμα όμως διαχέει τις ευθύνες ολίγων σε ολόκληρη την παράταξη, κάνοντας δυσχερή και την κάθαρση και τη λύση της επόμενης μέρας. Για να θυμηθούμε λίγο τα παλιά, και το ΠΑΣΟΚ όταν κυβερνούσε βρέθηκε πολλές φορές σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Υπήρχαν, όμως, πάντα φωνές, οι οποίες μπορεί να ενοχλούσαν τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων, αλλά έσωζαν την τιμή του κόμματος στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Ακόμη και στην πιο δύσκολη στιγμή του, την περίοδο του σκανδάλου Κοσκωτά, υπήρχαν στελέχη όπως οι κ. Σημίτης, Λάζαρης, Μαγκάκης κ.λπ. που έβαλαν τις φωνές για όσα γίνονταν. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς που μίλησαν έγιναν μέρος της λύσης την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ.
Η «μούγγα» μοιάζει βολική για ένα κόμμα που δοκιμάζεται. Μακροχρόνια όμως είναι καταστροφική για την παράταξη που εκπροσωπεί. Ο διάλογος, μπορεί να είναι δύσκολος και πιθανότατα ενοχλεί. Είναι όμως καθαρτήριος· ειδικά όταν υπάρχουν πληγές που κακοφορμίζουν. Αλλιώς η σήψη γίνεται γάγγραινα, η οποία ως γνωστόν πολύ δύσκολα θεραπεύεται.
==============================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.