Μαύρη επέτειος ανθρώπινης θηριωδίας

Κυριακή σήμερα, και συμπτωματικά ο μήνας έχει εννιά… Κι εκεί που έλεγα να ξεπετάξω ένα ανάλαφρο θεματάκι, σιγοτραγουδώντας και το «Φέρτε μου διπλοπενιά, και ο μήνας έχει εννιά», για να πάνε κάτω τα φαρμάκια που μας ποτίζει το ΔΝΤ, ένα Email από το xpolis.blogspot έφτασε για να μου θυμίσει ότι σήμερα έχουμε την πιο θλιβερή και επαίσχυντη επέτειο της ιστορίας…

Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου του 1945, κοντά στο τέλος του καταραμένου 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με εντολή του προέδρου των ΗΠΑ, Harry S. Truman (άραγε έλιωσαν τα κόκαλά του;) εξερράγη πάνω στο Nagasaki η πυρηνική βόμβα με το κωδικό όνομα “Fat Man”, σκοτώνοντας 80.000 άτομα! Τρεις μέρες ενωρίτερα, στις 6 Αυγούστου 1945, με εντολή του ίδιου μοιραίου Προέδρου των ΗΠΑ, μια άλλη τραγική πόλη της Ιαπωνίας, η Hiroshima, είχε βομβαρδιστεί με την πρώτη πυρηνική βόμβα που δοκιμάστηκε εν καιρώ πολέμου και τα θύματα μέχρι το τέλος του 1945 έφτασαν τα 140.000 άτομα. Η βόμβα αυτή ονομαζόταν “Little Boy”. Βλέπετε οι ένοχοι εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας διαθέτουν και μακάβριο χιούμορ… (Πηγή)

Ποτέ άλλοτε η ρήση, «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο» δεν είχε επαληθευτεί με τραγικότερο τρόπο. Βαρύτατο το τίμημα για την Ιαπωνία, και καταισχύνη για ολόκληρη την ανθρωπότητα... Είναι φοβερό τι μπορεί να κάνει το θηρίο-άνθρωπος σε μια στιγμή τρέλας και δαιμονοκαταληψίας. Εξήντα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε και δυστυχώς οι ισχυροί της γης δε φαίνεται να έχουν διδαχτεί τίποτα από την τραγωδία αυτή. Συνεχίζουν με κυνισμό να φλερτάρουν με τα πυρηνικά και να εκπορνεύουν τα καλύτερα (διεστραμμένα) μυαλά επιστημόνων, διαθέτοντας απεριόριστους πόρους στη high tech βιομηχανία του θανάτου.

Εξάλλου, κάποιοι υπηρέτες μακάβριας "τέχνης" γράφουν σενάρια και γυρίζουν ταινίες για έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα που φαίνεται πως σαγηνεύει τη φαντασία τους και ονειρεύονται… Το χειρότερο όμως είναι ότι τέτοιες ταινίες, όπως άλλωστε και όλες οι ταινίες τρόμου, φρίκης και βίας, πουλάνε. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν αποστασιοποιηθεί από τον κανίβαλο που κρύβουν μέσα τους, έναν κανίβαλο που ηδονίζεται στη θέα καπνού και αίματος.

Σήμερα το πρωί στη μακρινή Ιαπωνία, σε μια τελετή-μνημόσυνο, ο Δήμαρχος του Nagasaki, Tomihisa Taue, μίλησε σε χιλιάδες συγκεντρωμένους, και τήρησαν ενός λεπτού σιγή που είχε προγραμματιστεί να συμπέσει ακριβώς με τη στιγμή της έκρηξης της βόμβας πλουτωνίου. Ο Δήμαρχος έκανε έκκληση για απόλυτη απαγόρευση των πυρηνικών και κάλεσε τους αρχηγούς των κρατών που διατηρούν πυρηνικό οπλοστάσιο να επισκεφτούν την πόλη του, προσθέτοντας , «Μπορούμε να βαδίσουμε μαζί στο δρόμο προς έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα.» Πόσοι άραγε από τα γεράκια της διεθνούς σκηνής αφιέρωσαν ενός λεπτού σκέψη στην πρότασή του;

Εμείς όμως, οι λαοί, τι μπορούμε να κάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Στις αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες, οι ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν πίεση στις κυβερνήσεις τους για σταδιακή μείωση, με στόχο το μηδενισμό, των κονδυλίων που κατασπαταλώνται για πυρηνικά προγράμματα και εξοπλισμούς. Στην περιοχή μας, εξάλλου, το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου διοργανώνει εκδηλώσεις στη Ρόδο στις 21-27 Σεπτεμβρίου 2009, και μπορούμε να συμμετέχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. (Δείτε εδώ)

Όμως, ο δρόμος για τον πυρηνικό αφοπλισμό είναι πολύ μακρύς, και περνάει μέσα από την κατάργηση της βίας στην τέχνη, στην οικογένεια, στη γειτονιά, στην κοινωνία, στα έθνη. Είναι υποκρισία να νοιαζόμαστε για την κατάργηση των ατομικών βομβών, αλλά να αδιαφορούμε παντελώς για τις βόμβες μολότοφ και τα γκαζάκια που καθημερινά εκρήγνυνται γύρω μας αφήνοντας πίσω τους αθώα θύματα και αβάσταχτη δυστυχία στις οικογένειές τους. Περιέργως πως, εκείνοι που πρώτοι τρέχουν σε ειρηνιστικές πορείες και εκδηλώσεις είναι συχνά οι ίδιοι που κωφεύουν, αν δεν επικροτούν ενδόμυχα ή φανερά, τη βία των τρομοκρατών και των αδίστακτων κουκουλοφόρων στις πόλεις τους. Πρόκειται για σχιζοφρένεια ή υποκρισία;

Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι τα εγκλήματα βίας, είτε μεγάλης κλίμακας είτε μικρής, είτε μαζικά είτε ατομικά, είναι εγκλήματα και πρέπει να καταδικάζονται από όλους. Ας γίνει ο καθένας μας ένας μικρός ειρηνοποιός στο περιβάλλον του. Δεν υπάρχει υψηλότερος στόχος για ν’ αφιερώσει κανείς τη ζωή του. Ο ίδιος ο Ιησούς, μιλώντας για τους ειρηνοποιούς, στους περίφημους Μακαρισμούς, είχε πει: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί θεού κληθήσονται»! Αν δε μπορούμε πάντα να το πετύχουμε, τουλάχιστον ας το επιχειρούμε. Κι ας ψάξουμε πρώτα τον εαυτό μας, κυρίως όσοι απολαμβάνουν θεάματα φρίκης και αίματος. Ίσως υπάρχει κάτι μέσα μας που πρέπει πρώτα να ξεριζωθεί, αν πρόκειται να γίνουμε ειρηνοποιοί.
===========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"