Τι φάνηκε στο χειροκρότημα;

Του Πασχου Mανδραβελη (kathimerini)

Το πρώτο χειροκρότημα στη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού ακούστηκε όταν δήλωσε ότι δεν φεύγει. Τον χειροκρότησαν τα παριστάμενα κυβερνητικά στελέχη – χωρίς να είμαι σίγουρος ότι δεν χειροκρότησαν και κάποιοι δημοσιογράφοι. Κατανοητό! Ενα μεγάλο μέρος της παριστάμενης κρατικο-κομματικής νομενκλατούρας ανακουφίστηκε από την απάντηση του κ. Καραμανλή. Ηταν ένα ερώτημα που κανείς από τους παριστάμενους χειροκροτητές δεν θα τολμούσε να του θέσει κατά πρόσωπο.

Αυτή, όπως και πολλές άλλες απαντήσεις από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, διέλυσε αγωνίες που στοιχειώνουν σε υπουργικά και κομματικά γραφεία. Απάντησε σε απορίες που διατυπώνονται στα καφέ πέριξ της γνωστής κεντρικής πλατείας των Αθηνών. Ομως, πέρα από τις αγωνίες των πολιτικών υπάρχουν και τα προβλήματα των πολιτών· αυτά που δεν έφτασαν καν στα αυτιά του πρωθυπουργού.

Για παράδειγμα,

δεν ρωτήθηκε ο κ. Καραμανλής τι δεν έκανε σωστά μετά την Ηλεία, ώστε να μην καεί και η Αττική.

Δεν εκλήθη να απαντήσει γιατί ενώ τα χρέη των νοσοκομείων αυξάνονται, η περίθαλψη των ασθενών χειροτερεύει.

Δεν ρωτήθηκε τι σχέδιο υπάρχει για να μην καταστραφεί το κέντρο της Αθήνας σε κάποιον επόμενο «Δεκέμβρη».

Πώς θα συμβιβαστεί μια περιοριστική πολιτική μισθών και εισοδημάτων με ένα κοινωνικό καζάνι που βράζει;

Πολλές από τις ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων ενθουσιάστηκαν στο πέρας της συνέντευξης. «Ηταν ηγετικός και δυναμικός» συμπέρανε η μία. «Εδωσε απαντήσεις», αποφάνθηκε η άλλη. «Επαιξε καλή μπάλα» σχολίασε εκείνη που χειρίζεται καλά και τα ποδοσφαιρικά. Η αλήθεια είναι ότι στο βήμα και στις συνεντεύξεις ο κ. Καραμανλής πάντα «παίζει καλή μπάλα». Μόνο που χρόνια τώρα η πολιτική παίζεται σε λάθος γήπεδο. Η συζήτηση που διημείφθη μεταξύ πρωθυπουργού και δημοσιογράφων μπορεί να αφορούσε το μέλλον εκείνων που παρίσταντο στη συνέντευξη –γι’ αυτό εξάλλου και χειροκρότησαν τόσες φορές– αλλά ελάχιστα αφορούσε όσους ήταν απ’ έξω. Για μία ακόμη φορά η πολιτική συρρικνώθηκε στη διαδικασία και δεν μπήκε στην ουσία. Η διαδικασία αφορά τις κινήσεις όσων μετέχουν στο παιγνίδι, ενώ η ουσία τα προβλήματα όσους βρίσκονται απ’ έξω. Η διαδικασία έχει να κάνει με την επόμενη μέρα του κ. Καραμανλή ή τις κοκορομαχίες για τα ψηφοδέλτια· η ουσία έχει να κάνει με την επόμενη μέρα των δασών που απέμειναν στην Αττική και την πολιτική που πρέπει να έχουμε για το περιβάλλον.

Ακούμε πολλές φορές στα κανάλια ότι η πολιτική είναι μακριά από τις πραγματικές αγωνίες του κόσμου. Αυτό φαίνεται αληθές, αλλά πάλι πώς γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι πόσο κοντά ή μακριά είναι οι πολιτικοί στα προβλήματα του τόπου; Μήπως τους ρώτησαν ποτέ γι’ αυτά;

==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"