Και τώρα στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, ενώ οι εφιάλτες με καταδικάζουν να παραμείνω αλυσοδεμένος στη Γάζα.Μετά από την καταδίκη ενός χρόνου κατόρθωσα να δραπετεύσω κατάφερα να δραπετεύσω από τη φυλακή κι αυτό για το χρώμα του δέρματός μου και για το διαβατήριό μου.
Θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα να πω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι παγκόσμια αξία. Τουναντίον έχουν εθνικότητα. Και μιλούν συχνά γι’ αυτά αυτοί που τα καταπατούν.
Πίσω μου, σ’ εμένα τον τυχερό Ιταλό, παγιδευμένοι ενάμιση εκατομμύρια άνθρωποι για 60 χρόνια και δεν έχουν τη δική μου τύχη να βγουν από εκεί.
Δεν έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν άνθρωποι.
Ας παραμείνουμε ανθρώπινοι.
Βικ από το Al Arish (Αίγυπτος)
Υ.Γ. Πέρα απ’ το ότι γεννήθηκα Ιταλός, η για ένα χρόνο παραμονή μου προκάλεσε το ενδιαφέρον φίλων, που μέχρι εδώ με βοήθησαν. Από αύριο ξεκινάει μια άλλη Ιντιφάντα, λιγότερο ουσιαστική και περισσότερο γραφειοκρατική. Shuqran hermanos. Να κάνω κατανοητή τη “διαδρομή” ενός χρόνου που έζησα μέσα στη Γάζα. Γιατί κατανόηση σημαίνει συμφωνία. Θα προσπαθήσω να πάω όπου μου δοθεί η δυνατότητα να μιλήσω και η γλώσσα μου θα είναι εκείνη των ακρωτηριασμένων καρδιών της Γάζας, που όμως ποτέ δε προσκύνησαν και δεν παραδόθηκαν.
* Σημείωση δική μας
Το blog μας γνωρίστηκε με τον Βικ λίγες ώρες μετά την έναρξη του βομβαρδισμού της Γάζας. Η πρώτη «γνωριμία» ήταν τηλεφωνική… μέσω κοινών ευρωπαίων φίλων και συντρόφων τον καλέσαμε στο κινητό τηλέφωνο και σχεδόν κάθε βράδυ -όταν μπορούσε να φορτίζει το κινητό του με χειροκίνητη μανιβέλα- μας μετέφερε την βαρβαρότητα των σιωνιστών ναζί, τη φρίκη του ισραηλινού ναζιστικού καθεστώτος.
Λίγες μέρες μετά, ορισμένοι από τους συγγραφείς του ιστολογίου μας κατόρθωσαν και μπήκαν μέσα στη βομβαρδιζόμενη Γάζα. Όσα μας είχε διηγηθεί τηλεφωνικά ο Βικ, στα δικά μας μάτια φάνταζαν ένα ψέμα. Μέσα στην αποκλεισμένη Γάζα είχε αποκτήσει μια άλλη νοοτροπία και μιλούσε πολύ φυσιολογικά για τα δολοφονημένα παιδάκια, τα κατεστραμμένα σχολεία, πανεπιστήμια, ναούς, νοσοκομεία…
Πώς να ξεχάσουμε τα ουρλιαχτά αγανάκτησης του γιατρού Γιώργου Κίρκου,* όταν μέσα στο νοσοκομείο της Χαν Γιούνις οι βόμβες έπεφταν στον περίβολο… το ότι οι Παλαιστίνιοι σύντροφοι προειδοποίησαν τη Σοφία Σακοράφα,** να μην κρατάει στα χέρια της ούτε την τσάντα της για να μην θεωρηθεί μαχητής της Αντίστασης από τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα των ναζί, που έστελναν τις βόμβες τους σ’ όσους περπατούσαν, αλλά ήταν «ύποπτοι»…
Τα ισραηλινά στρατεύματα διέκοψαν την επικοινωνία μας με τον Βικ… τα ναζιστικά τανκ δημιούργησαν μια λουρίδα αποκλεισμού στο εσωτερικό της Γάζας και φυσικά στους αγρούς, γιατί κανέναν ισραηλινός στρατιώτης δεν τόλμησε να εισέλθει σε κατοικημένη περιοχή…
Τότε, μας χώρισε μια στρατιωτική μηχανή -έλεγαν ο καλύτερος στρατός του πλανήτη- και βρισκόταν απέναντί μας, μας χώριζαν χίλια μέτρα και οι συνεχείς βομβαρδισμοί.
Μιλούσαμε με τον Βικ στο κινητό τηλέφωνο και «σχολιάζαμε»… Τι σχολιάζαμε; Την ανθρωποσφαγή που εξελισσόταν μπροστά μας και την αδιαφορία των «πολιτισμένων» της δύσης… Ελπίζουμε να έρθει και στην Ελλάδα ο Βικ (Vittorio Arrigoni). Να βρεθούμε μαζί και να μιλήσουμε, έστω σε λίγους που θέλουν να γνωρίζουν, να κατανοήσουν, να νιώσουν Άνθρωποι!
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.