Ποιός νομίζεις οτι είσαι;

Γιώργος Σαρρής

Και να, που το όποιο ανθρώπινο πρόσωπο των παγκόσμιων κυβερνητών είχε απομείνει, εξαφανίστηκε με μιας.Φόρεσαν το πιο τραγικό, το πιο πειστικό,το πιο πονηρό ύφος που διαθέτουν.

Φώναξαν τους πιο ισχυρούς φίλους που έχουν. Μαζεύτηκαν γύρω από μεγαλοπρεπή πανελ για να μη χωράει πλέον καμιά αμφιβολία από σένα τον ασήμαντο.

Κύριοι απαιτούνται σκληρά μέτρα και θυσίες.
Τι θυσίες;Ανθρώπινες φυσικά."Απολύστε τους. Κόψτε τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Κάντε τους να φτύσουν αίμα, εξαφανίστε τους, κάντε κάτι τέλος πάντων". Αρκεί να μην απειληθεί το σύστημα. Αυτό δηλαδή, που εξαφάνισε με διάφορους τρόπους το δημόσιο χρήμα που θα γινόταν επενδύσεις και δουλειές, σχολεία, βιβλία, νοσοκομεία, παιδικές χαρές, ανθρώπινες συντάξεις.

Και βέβαια όχι επειδή έφταιγες εσύ, που στο κάτω-κάτω μια δουλειά ζητούσες, με όποια λεφτά να ναι, για να ψευτοζείς και να δικαιολογείς στον εαυτό σου τα χρόνια που ξόδεψες για να φτάσεις ως εδώ.Πρέπει να καούν ζωές, αρκεί να διασφαλιστούν τα κέρδη και το αύριο των αγορών. Και μαζί μ' αυτά, τα bonus και οι τεράστιοι μισθοί τους,τα κάτω απ΄το τραπέζι,τα μαύρα, οι βίλες και τα χλιδάτα πάρτυ όπου κλείνονται οι "δουλειές" πίσω από τα ωραία χαμόγελα, μπροστά στις κάμερες των δελτίων ειδήσεων.

Τους πίστεψες, τους ψήφισες,τους τάισες, τους πότισες, αλλά τώρα είσαι πρόβλημα και πρέπει να θυσιαστείς. Εσύ, το σχολείο των παιδιών σου, ο ελάχιστος πολιτισμός που σου αναλογεί, η υγεία σου, η αξιοπρέπεια σου, όλα. Για να λειτουργήσει το σύστημα.

Έγινες άχρηστος, τεμπέλης, ντροπή και βάρος για την κοινωνία. Εσύ που τόσα χρόνια ήσουν κι εδώ και αλλού, ο κυρίαρχος λαός, αυτός που με σιγουριά επιλέγει και χαράζει το μέλλον του, με αυτούς στην ηγεσία φυσικά. Λες κι εσύ περνούσες τους νόμους της αδιαφάνειας των αγορών που έγιναν το μαγικό ραβδάκι που εξαφάνισε τρίς και τώρα ψάχνουν την άκρη στα βάθη της άδειας σου τσέπης.

Λες κι εσύ υπερκοστολογούσες τα δημόσια έργα. Λες κι εσύ έχτισες επαύλεις κι αγόρασες σκάφος 50μ. για να πουλάς μούρη τα καλοκαίρια στη Μύκονο η στην Ibiza.

Τώρα λοιπόν πρέπει να κάνεις θυσίες και μάλιστα μεγάλες για το καλό σου και για το καλό της πατρίδας! Γιατί αλλιώς θα σε βουλιάξουνε. Θα πέσουν πάνω σου οι παγκόσμιοι μάγοι των αγορών, θα αδειάσουν τα ταμεία και θα χρεοκοπήσεις.

Εκβιασμός είπες; Ε όχι δά. Την αλήθεια σου λένε. Γιατί στο φινάλε ποιός νομίζεις οτι είσαι; Ενας παρακατιανός είσαι. Ενας φουκαράς, ένας τιποτένιος των 700 ευρώ κι ούτε, δευτεράντζα, σκουπίδι, πελατάκι στα μαγαζιά τους.

Μπας και σου είπε κανένας οτι σε βλέπουν το ίδιο με τους εαυτούς τους;
Στο ίδιο σχολείο πάνε ρε τα παιδιά σου με τα δικά τους;
Για σκέψου λίγο πως σε κοιτάνε στο δρόμο και θα καταλάβεις.

Όμως φίλε μου η αλήθεια είναι ότι εσύ είσαι όλο το θέμα. Κι αν εσύ δεν το επιτρέψεις τίποτα δεν μπορεί να περπατήσει. Γιατί εσύ είσαι ο εργάτης τους, ο υπάλληλος τους που κινεί τις επιχειρήσεις τους, εσύ και ο πελάτης τους.

Εκβιασμό θέλουν λοιπόν; Εντάξει τότε, ας πάμε στον εκβιασμό.
Αυτοί έχουν να χάσουν τα πολλά τους κι εσύ τα λίγα η το τίποτα που σου έμεινε.
Η το πολύ πολύ την ησυχία σου. Ξέρεις, αυτή την ωραία γαλήνη που τα βράδια δεν σε αφήνει να κοιμηθείς, αφού ποιός ξέρει αύριο τι θα σου ξημερώσει.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"