Να διορθώσουμε τα λάθη στο κράτος, γιατί θα «είμαστε όλοι σταθμάρχες»

γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης

Στην χώρα στην οποία ζούμε δυστυχώς μαθαίνουμε μόνο μετά από τραγωδίες. Έπρεπε να βυθιστεί ανοιχτά της Πάρου το Εξπρές Σάμινα για να αποσυρθούν όλα τα πλοία, που ήταν παλιά και είχαν το προσωνύμιο «σκυλοπνίχτες» και να δημιουργηθούν ονομαστικά εισιτήρια στα πλοία.  

Έπρεπε ένα φορτηγό με νοβοπάν να σκοτώσει τους μαθητές από την Βέροια για να ελεγχτεί η κυκλοφορία των φορτηγών. 

Με την πυρκαγιά στο Μάτι μάθαμε να λειτουργούμε το 112 και να εκκενώνουμε τις περιοχές. 

Μετά το δυστύχημα στα Τέμπη που οι σιδηρόδρομοι είχαν αφεθεί στην τύχη λόγω πολλών προβλημάτων και αδιεξόδων, θα φτιάξουμε σύγχρονους συρμούς και αμαξοστοιχίες.

Με όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα η χώρα μας έδειξε ότι στην Ελλάδα έχουμε το σύνδρομο του Επιμηθέα και όχι του Προμηθέα.

Θα πρέπει μετά από αυτό το γεγονός να μάθουμε ότι σε θέση ευθύνης και όχι μόνο,  θα πρέπει να τοποθετούνται άνθρωποι που είναι άξιοι και όχι ανάξιοι,  όχι άτομα που πρεσβεύουν την ρουσφετολογία και το πελατειασμό.

Γιατί ο ΟΣΕ ήταν ένας τέτοιος οργανισμός χρόνια τώρα και η Τρόικα ήθελε να εξυγιανθεί ή να κλείσει. Προσπάθειες έγιναν, αλλά όλες από ότι φάνηκε έμειναν στην μέση.

Ο σταθμάρχης έχει την δική του ευθύνη που οδήγησε δύο τρένα στην σύγκρουση, ήταν ένας άπειρος στην δουλειά και πήγε στον ΟΣΕ για να πάρει την σύνταξη. . . .

Να μη φοβάσαι τον δηλωμένο εχθρό αλλά τον ύπουλο που σε πλησιάζει

Να μην φοβόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι στην ζωή μας με ορκισμένους εχθρούς, άλλα να φοβόμαστε τους ύπουλους »φίλους»,διότι είναι η χειρότερη πάστα ανθρώπων και είναι δύσκολο να τους καταλάβεις. Με αποτέλεσμα να έχουνε κερδίσει χρόνο στην ζωή μας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ο ύπουλος άνθρωπος είναι υποκριτής και κρυφός και λειτουργεί πάντα βάση σκοπιμότητας.»…

Έχει γλυκερή μορφή,ώστε να ξεγελά και να πλησιάζει τους άλλους και είναι εξαιρετικός κόλακας σε μια προσπάθεια να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.Η ζήλια που νοιώθει για τους άλλους γίνεται ανομολόγητος φθόνος.

Αυτό τον οδηγεί στην βολική μέθοδο ώστε να μειώνει την αξία των άλλων με συκοφαντίες,διότι δεν μπορεί να αντέξει την ευθεία αναμέτρηση…» (Ι.kant).

Ο ύπουλος άνθρωπος δρα πάντα πισώπλατα και προσπαθεί να ενισχύσει την θέση του εξαπολύοντας ΔΙΑΒΑΛΜΑΤΑ εναντίον ανθρώπων που ζηλεύει αλλά και εναντίον εκείνων που τον καταλάβανε και τον απορρίψανε.

Ότι κάνει όμως το κάνει με πονηριά,με μαεστρία και μελετώντας την ψυχολογία του ανθρώπου που πλησιάζει,ώστε να τον κάνει να τα πιστέψει και να τον επηρεάσει.

Θα κινηθεί με μεθοδικότητα και τακτική.Αφού ψυχολογήσει το θύμα του, θα παρουσιάσει ένα προσωπείο ευχάριστο,γλυκό και καλοσυνάτο ώστε να κερδίσει έδαφος και εμπιστοσύνη. Έπειτα αφού εξασφαλίσει κάπως την »φιλία» θα αρχίσει την χειραγώγηση.

Θα προσπαθήσει να χειραγωγήσει και να επηρεάσει το θύμα του σε πολλά θέματα της ζωής του με κακότητα,ακόμα και να το απομονώσει από άτομα.Θα αρχίσει να θάβει τρίτα άτομα και να βάζει διαβάλματα εναντίον τους. ...

Οι Τραγικοί … και η Τραγική !!!

Του Ευάγ. Αθανασιάδη *

Εννέα (9) φιγούρες, της πολιτικής σημαδεμένης τράπουλας, οι Τραγικοί, δήλωσαν (ή προσπάθησαν να δηλώσουν) παρουσία και παραγοντισμό στην ήδη πυρακτωμένη, εξαιτίας της πολιτικής ανεπάρκειας ατμόσφαιρα.
Πραγματοποίησαν σύζευξη, που στη μνήμη μας, ξανακούστηκαν κακόηχα, βλαπτικά και κακής ποιότητας συνθήματα.
Με τη «διαφήμιση» αλλά και «προστασία», που τους παρέχει η Διαπλοκή, η Διαφθορά και η Διαστροφή (3-Δ), μπόρεσαν να πετύχουν το επιθυμητό για αυτούς.
Το επιθυμητό τους, είναι η ανάγκη, να προβληθούν. Να δηλώσουν παρουσία και παραγοντισμό. Να διεκδικήσουν θέση, καρέκλες, «οφίτσια» στη «Κόλαση του Δάντη». (Κάτι ξέρουν που δεν ξέρουμε??)
Με παιδαριώδη τρόπο, τύπου «αμπε μπα μπλομ», επιχείρησαν και συγκέντρωσαν 210.000 ψηφοφόρους
Με τον απλό μπακαλίστικο συλλογισμό. Βάζοντας 3 κόμματα, ένα δήμαρχο, 9 υποψηφίους, δεν θα έχουν από 30.000 ψήφους ο καθένας ? Εύκολο αποτέλεσμα, 270.000 προσέλευση.
Πέτυχε το τέχνασμα, σε μια εποχή ευνοϊκή, απογοήτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ ?

Τα αποτελέσματα, λόγω της πανελλαδικής συμμετοχής, μπορούν να συγκριθούν :

Θάνος Βερέμης και… σάπιες τομάτες

Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //

Ο Θάνος Βερέμης είναι ιστορικός. Πολύ μεγάλος ιστορικός. Για την ακρίβεια 74 ετών. Και ως τόσο μεγάλος, είναι πολύτιμος. Ανήκει στην… ιδιωτική συλλογή του Αλαφούζου και κατά καιρούς εκτίθεται μαζί με άλλους εξέχοντες της συλλογής όπως ο Πορτοσάλτε, ο Μπογδάνος, ο Παπαδημητρίου, ο Αυτιάς, κλπ.  Είναι, επίσης, πρώην καθηγητής του ΕΚΠ, ακαδημαϊκός, πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ[1].

Κι ενώ είναι όλα αυτά και ενδεχομένως κι άλλα που μου διέφυγαν, «αγνοεί» πως οι Γερμανοφασιστικές δυνάμεις απώλεσαν το 80% των δυνάμεών της στο Ανατολικό Μέτωπο. Πως η Σοβιετική Ένωση επωμίστηκε το 49% του συνολικού κόστους του Β΄ ΠΠ.

Η Susan Butler αφιερώνει το βιβλίο της «Αγαπητέ κύριε Στάλιν»[2] με την αλληλογραφία των Ρούσβελτ – Στάλιν, στις 250.000 χιλιάδες νεκρούς Αμερικανούς του Β΄ΠΠ και στα 20.000.000 Σοβιετικών. Ο Θάνος Βερέμης δεν διάβασε το βιβλίο. Επίσης δεν έπεσαν στα χέρια του ο Ραιημόν Καρτιέ[3], ο Ουίνστον Τσώρτσιλ[4] και άλλοι και φυσικά, δεν είχε κανένα λόγο να διαβάσει την Ιστορία του Β΄ΠΠ της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ και τα απομνημονεύματα των σοβιετικών στραταρχών (Ζούκοφ Ροκοσόφσκι, Βασιλιέφσκι και άλλων).

Υποστήριξε, καταγέλαστα, στην εκπομπή της ΕΡΤ[5] πως οι Σοβιετικοί δεν βομβάρδισαν ...

Αν πάντα σκεφτόμαστε έτσι και όλες μας οι ενέργειες είναι προσηλωμένες στον στόχο, να είστε σίγουροι ότι θα ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Παρακολουθώ εδώ και λίγες ημέρες μια "έξαρση παθών" όσον αφορά τις σχέσεις συναγωνιστών που, είτε ανήκουν σε ένα πολιτικό σχήμα, είτε έχουν φύγει από αυτό, είτε έχουν δημιουργήσει ένα άλλο, ή αποφασίζουν να αδρανοποιηθούν για λίγο ή πολύ καιρό. Δεν λέω "για πάντα", γιατί σε τέτοιες συνθήκες αυτό δεν μπορεί να γίνει έτσι κι αλλιώς. Μια μεγάλη "έξαρση παθών". Ο λόγος; Πιθανόν ότι διαφαίνονται στον ορίζοντα εκλογές.
Θα ξεκινήσω λοιπόν αναφέροντας ότι "τα πάθη" για εμένα είναι σεβαστά απ΄όπου κι αν προέρχονται και ότι η ζωή μάς έχει αποδείξει ότι άλλοτε ξεπερνιούνται γρήγορα, άλλοτε αργά και άλλοτε καθόλου, όπως εξάλλου όλα τα πάθη.
Κάθε πράγμα όμως οφείλουμε να το εξετάζουμε σε συγκεκριμένες δοσμένες αντικειμενικά συνθήκες. Σ΄αυτές τις συνθήκες, οι ανθρώπινες αντιδράσεις ίσως χρειάζεται να "πιεστούν" λίγο περισσότερο.
Οι σημερινές συνθήκες στην χώρα μας, είναι εντελώς παρακμιακές. Ζούμε μίζερα την καθημερινότητά μας, χρωστάμε παντού, υποφέρουμε από την ανεργία, την νεανική μετανάστευση, την κατεδάφιση όλων των επί σειρά ετών θεσμικών κεκτημένων μας. Όλο αυτό μας "αγριεύει", μας κάνει επιθετικούς, νευρικούς, ανυπόμονους. Με μια έννοια "αντικοινωνικούς". Δημιουργεί συνθήκες κανιβαλισμού. Οι ιδεοληψίες δίνουν και παίρνουν. Ο κοινωνικός ιστός διαλύεται. Και κανείς από ...

“Μήτε τα ράσα κάνουν τον παπά μήτε τα πτυχία τους σοφούς”

(Ένας μικρός πρόλογος κρίνεται απαραίτητος για όλους εκείνους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι έχει προηγηθεί για να φτάσω να γράψω τούτο δω το σημερινό έσχατο κείμενο προσκαλώντας ακόμη και σήμερα τους εναπομείναντας και δη Πτυχιούχους εν Ελλάδι Νέους!)

Καλημέρα σας! Δεν είναι να μακρηγορήσω με λόγια πλουμιστά σαν εκείνα που είθισται να χρησιμοποιούν οι καθηγητάδες που σαν τους ρωτάς στο τέλος της αγόρευσής τους να σου δώσουν μια λογική εξήγηση, αυτοί, σε παραπέμπουν στην αγορά του βιβλίου τους για ευνόητους λόγους. Πρέπει εντελώς συνεκτικά και εμπεριστατωμένα να περάσω το μήνυμα εκείνο το οποίο δεν κατόρθωσα να περάσω σε επτά συναπτά έτη πολύ δε περισσότερο να αποδείξω πως:

Σε Σφακιανό μαθητή το πρώτο βραβείο ποίησης σε διαγωνισμό - Δείτε το ποίημα

Ο Νίκος Σφηνιάς, μαθητής της Β΄ Λυκείου του ΓΕΛ Σφακίων πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία της ποίησης

Πριν λίγες μέρες έληξε ο διαγωνισμός με τίτλο: Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: εκπαιδευτικές γέφυρες που συνδιοργάνωσαν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, η Πρεσβεία της Κύπρου στην Ελλάδα – Μορφωτικό Γραφείο – Σπίτι της Κύπρου, το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας-Θράκης) και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος.

Με ιδιαίτερη περηφάνια πληροφορηθήκαμε ότι ο Νίκος Σφηνιάς, μαθητής της Β Λυκείου του Γ.Ε.Λ. Χώρα Σφακίων , ανάμεσα σ’ όλους τους μαθητές των σχολείων Ελλάδας, Κύπρου και Ομογένειας, πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία της ποίησης και με μεγάλη χαρά τον κατευοδώσαμε στο ταξίδι του στην Κύπρο για να το παραλάβει..

Οι καθηγητές του Λυκείου Χώρας Σφακίων παραθέτουν το ποίημα του και του εύχονται να είναι πάντα γερός, δημιουργικός, πλήρης και καλά ταξίδια!

Αλησμόνητες πατρίδες:

55 Χρόνια Σκέψεις και Διαλογισμοί: Πρακτική Βιωματική Φιλοσοφία

Από τον Αντώνη Αναστασιάδη

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δάφνη Χρονοπούλου: Γιορτάζω σήμερα― σε ένα Άρμα αχαλίνωτο

Είναι η γιορτή μου σήμερα, κανένας δεν το ξέρει. Τρεις δηλαδή, εκ των οποίων ο ένας πέθανε, ο άλλος (πρωτοβάθμιος συγγενής) ξεχνά κι ο τρίτος ο καλύτερος θυμάται μεν μα είναι τόσο κοντά που πάλι δε μετράει.

Όταν με βάφτισαν ήταν υποχρεωτικά τα 'ωραία ονόματα χριστιανικά' (όπως ακόμα λένε στο Άγιο Όρος). Οι λειτουργοί τής Ορθοδόξου μας δεν επέτρεπαν αρχαία ονόματα κι ως λίγο πριν την τελετή η οικογένεια διαπραγματευόταν.

Κι αν πλήρωσαν δεν το έμαθα, μου είπαν όμως ότι οι παππούδες μου (φιλόλογοι) σοφίστηκαν ότι οι Δάφνες πρέπει να γιορτάζουν των Βαΐων που ο Ιησούς μπήκε θριαμβευτής στην Ιερουσαλήμ και δαφνοστεφανώθηκε με βάγια.

Η είσοδος αυτή, πάνω στο δεύτερο γαϊδούρι της ζωής του, σήμανε και την κορύφωση των καλών ημερών. Από την επομένη τα πράγματα στράβωσαν και πήρε την πορεία των παθών, του πόνου και, εν τέλει, της αποκατάστασης δια Αναστάσεως.

Γνωστά και άλλοι θα τα πουν καλύτερα. Είναι όμως ενδιαφέρουσα η ομοιότης με τον αρχετυπικό θριαμβευτή του Άρματος.

Έχει αριθμό 7, γιος του Αρχιερέα (5) και της Ιέρειας (2) αλλά και του Αυτοκράτορα (4) και της Αυτοκράτειρας (3).
Είναι ο νέος Θριαμβευτής που μπαίνει στην πόλη οδηγώντας ένα άρμα με δυό άλογα, ένα άσπρο κι ένα μαύρο. Κι εκεί το μυστικό το μάθημα διότι δεν έχει ηνία. Τη νίκη δεν την κέρδισε με κόπο ή σοφία, γι' αυτό και κινδυνεύει να ανατραπεί.

'Πρόσεχε στη χαρά σου τις απροσεξίες' συμβούλευε η γράφουσα κάποτε σε μια άλλη ζωή που ήταν χαρτορίχτρα. Μα μέσα της ήξερε πως αυτά είναι για τα καθημερινά. Για τα άλλα τα μεγάλα, ποιος προσέχει όταν βρεθεί Θριαμβευτής δαφνοστεφανωμένος να μπαίνει ορμητικά από πύλες ορθάνοιχτες;

Ούτε ο 'Υιός του Ανθρώπου'* αυτό δεν το κατάφερε. ...

ME ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΜΙΖΑ

Αδίστακτο και αμείλικτο το βαθύ Κράτος της Ελλάδας τρομοκρατεί την Ευρώπη και διασύρει την Ελλάδα. Αρνείται πεισματικά να παραδώσει τα ηνία της αποκρουστικής μας κοινωνίας και της αποτελειωμένης οικονομίας μας στους ενεχυροδανειστές της. Η Ελλάδα του 1830 λίγο διαφέρει πια από την Ελλάδα του 2017. Ένα αιώνιο τσιφλίκι κατακτητών και σύγχρονων σκλάβων που διαγκωνίζονται για μία δοτή θέση εξουσίας. Το αιώνιο μοντέλο δουλοπάροικων επιβάλλεται με ντόπιους δαμαστές ευγενικών ψυχών.

Ξεδιάντροπα μία ολόκληρη κοινωνία ηδονίζεται με τον ξεπεσμό της. Παρακολουθεί μουδιασμένη και χειροκροτεί την κατάντια της. Αδημονεί για μία εθνική καταστροφή για να ξανακερδίσει τα χαμένα οφίτσια της τουρκοκρατίας. Ξεριζωμός για ό,τι υγιές και σκοταδισμός για τους ζώντες νεκρούς. Ο θρίαμβος του αλισβερισιού. Το παρακρατικό δίκτυο που αντικατέστησε τη Χούντα καθημερινά βομβαρδίζει την επικαιρότητα με έναν ψεύτικο κόσμο που βάναυσα επιβάλλει ως πραγματικότητα. Χιλιάδες πιστοί πατριώτες περπατώντας στα τέσσερα εκλιπαρούν τον αφέντη τους Έλληνα "Γκιουλέν" μαζί με την Ευρωπαία μέγαιρα για λίγη εξουσία και μια φωτογραφία.

Πώς να σωθεί αυτή η χώρα που ντόπιοι και αλλοδαποί την βιάζουν ακατάπαυστα. Ελλειμματικά Ταμεία, ελλειμματικές επιχειρήσεις, ελλειμματική παιδεία, ελλειμματική άμυνα, ελλειματική ενημέρωση προασπίζονται ό,τι πιο αφύσικο και διεστραμένο υπάρχει στην οικουμένη. Μία δημοκρατία της μίζας, της ψεύτικης ζωής, της αρετής του ψέματος. Τρόμο-δέματα, επαναστατικές φανφάρες, στημένοι αγώνες και ψεύτικοι πατριώτες, γιορτές χωρίς χαρά συνθέτουν την ...

Ο Καθηγητής Φιλοσοφίας Δημήτρης Πατέλης τσακίζει την θεωρία του κοινωνικού φύλου (βίντεο)

Στο βίντεο που ακολουθεί ο Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πολυτεχνείου Κρήτης Δημήτρης Πατέλης σε απόσπασμα ομιλίας του στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο λίγες ημέρες πριν, δίνει μια τεκμηριωμένη και πολύ σοβαρή απάντηση καταρρίπτοντας την θεωρία του κοινωνικού φύλου, δίνοντας επίσης ”ανατριχιαστικές” λεπτομέρειες για την προπαγάνδα και τα αποτελέσματα χειραγώγησης της ιδεολογίας των LGBTQ ομοφυλοφυλικών οργανώσεων καθώς και τι εξυπηρετούν.

Παρακάτω απομαγνητοφωνημένο και σε γραπτό κείμενο σχεδόν ολόκληρο το απόσπασμα:

Παναγιώτης Δόικος, αν. καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ: Η_στοχαστική_φαντασία ως προϋπόθεση πολιτικής διεξόδου

Συνέντευξη στον Τριαντάφυλλο Σερμέτη

 Αναζητώντας ανθρώπους του πνεύματος που έχουν τη δυνατότητα να φωτίσουν και να ερμηνεύσουν τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε σε όλους του τομείς τη ζωής, συνομιλούμε με τον Παναγιώτη Δόικο, αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας-ΑΠΘ, και επιχειρούμε να δώσουμε απάντηση στις πραγματικές αιτίες της παρακμής, αλλά ταυτόχρονα και στο ερώτημα ποια μπορεί να είναι η πολιτική διέξοδος και τα κριτήρια για να επιτευχθεί.

 Με τη Μεταπολίτευση άρχισε να υπάρχει μια σταδιακή παρακμή στην Ελλάδα που κορυφώθηκε το 2010 με την οικονομική κρίση. Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι κυριότερες αιτίες;

Η αιτία είναι μία, και έχει υπαρξιακό χαρακτήρα. Είναι ο εκφυλισμός του ενστίκτου της αγωνιστικότητας του ελληνικού υποκειμένου, δηλαδή των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Το πεδίο του αγώνα είναι μια οξεία αντίθεση ανάμεσα στα δύο βασικά μας γνωρίσματα: αφενός, την αυτοαμφισβήτησή μας, την τάση μας να μαχόμαστε τον εαυτό μας αφετέρου, την ορμή της εμπιστοσύνης μας σε αυτό τον εαυτό. Μετά τη νικηφόρα του τροπή με την εθνική αντίσταση κατά του φασισμού, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αγώνας για τριάντα περίπου χρόνια (1945-1974) πήρε τη μορφή μιας έντονης συνύπαρξης του εμφύλιου διχασμού (μήπως και η δικτατορία δεν είναι ένα είδος εμφύλιου πολέμου;) με το κουράγιο και τη δημιουργικότητα. Η ατμόσφαιρα της ίδιας συνύπαρξης χρωμάτισε και τις ταξικές αντιθέσεις, με ανάλογα αποτελέσματα. Από τη φύση της, μια τόσο αντιθετική συνύπαρξη οδηγεί ή στη μεγάλη υπέρβαση ή στην αυτοϋπονόμευση, στην ανάγκη του χειρότερου εαυτού μας για ασυδοσία. Στη μεγάλη ευκαιρία της Μεταπολίτευσης έγινε δυστυχώς το δεύτερο. Φάνηκε σαφώς και με σαρωτικό τρόπο ότι δεν αντέξαμε τους κραδασμούς των απαιτήσεων της υπέρβασης. Η παρακμή απλώθηκε σε κάθε πεδίο, από την πολιτική μέχρι την αισθητική ζωή (παράδειγμα, η ολέθρια μετάβαση από το λαϊκό τραγούδι στο σκυλάδικο). Έτσι φθάσαμε στη σημερινή δεινή κατάσταση, όταν βρεθήκαμε άοπλοι μέσα στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης σε όλο τον πλανήτη. Από εδώ και στο εξής, για εμάς -όπως και για όλους -τα πάντα θα κριθούν από τον χειρισμό του κινδύνου.

 Πώς κρίνετε την πολιτική πράξη της απάτης; Τι μπορεί να συμβαίνει στην προσωπικότητα που εξαπατά συνειδητά; Πώς το αξιολογείτε φιλοσοφικά αυτό το γεγονός;

«Eκπαίδευση ίσων ευκαιριών»: Από τους μύθους στην πραγματικότητα

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Τη «μεγάλη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση» διατυμπανίζει ο πρωθυπουργός, την «εκπαίδευση ίσων ευκαιριών για όλους και όλες» προβάλλει ο υπουργός παιδείας. Σχήματα λόγου για να καλύψουν μια πολιτική αποδόμησης του δημόσιου σχολείου. Πρώτα από όλα γιατί σε μια κοινωνία με τις κοινωνικές ανισότητες να διευρύνονται, «η εκπαίδευση ίσων ευκαιριών» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά συνιστά πολιτική αγυρτεία. «Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται, όπως και οι μεγάλοι, σε δύο κατηγορίες, σ” εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και σ” εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν το μεγάλο στρατό της δουλειάς που δεν πλη­ρώνεται όλη». Τόνιζε εύστοχα ο Δημήτρης Γληνός.

Πώς συμβιβάζονται οι υποσχέσεις του υπουργού παιδείας ότι «θα προωθηθεί άμεσα ένα νέο και πολυδιάστατο θεσμικό πλαίσιο αντισταθμιστικής εκπαίδευσης», με τα χιλιάδες κενά και την κατάρρευση των δομών της ειδικής αγωγής με την κατάργηση υποστηρικτικών δομών, ΠΔΣ, ενισχυτικής διδασκαλίας, με περισσότερα από 15.000 κενά εκπαιδευτικών και εν τέλει με κλειστά σχολεία, ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς;

Ο Λύκος στην Αναμπουμπούλα Χαίρεται

Το έχομε πει πολλές φορές ότι είναι απολύτως άνευ νοήματος να εθελοτυφλούμε πιστεύοντας στις «εύκολες λύσεις» και να βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα ότι η διέξοδος σε εθνικό νόμισμα, εδώ και τώρα, είναι εφικτή. Με δεδομένο το χαώδες έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο και την ανυπαρξία σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, η  εξαθλίωση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, θα ήταν αμεσότερη και εντονότερη. Σε συνθήκες βίαιης προσαρμογής, θα μπορούσαμε ίσως να αποκτήσουμε διατροφική επάρκεια σε σχετικά σύντομο διάστημα, αλλά δεν ήταν μέχρι σήμερα το νόμισμα που μας εμπόδιζε να το πετύχουμε αυτό. Ήταν οι πολιτικές απαξίωσης της πρωτογενούς μας παραγωγής στις οποίες συναινέσαμε ευχαρίστως, με αντάλλαγμα μια χούφτα ευρώ και η έλλειψη οράματος, το οποίο δυστυχώς δεν αγοράζεται ούτε με ευρώ ούτε με εθνικό νόμισμα. 

Όσοι υποστηρίζουν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα κι έχουν λίγη σοβαρότητα, παραδέχονται ότι απαιτείται σχεδιασμός συντεταγμένης εξόδου. Επιπλέον, να συμπληρώσουμε, ότι πέραν των απαραίτητων αλλά ανύπαρκτων συναλλαγματικών διαθεσίμων, απαιτείται και ο κάματος της επιμονής και της υπομονής στην επιτυχή υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού.

Η ουσία του πράγματος, εδώ και τώρα, δεν βρίσκεται στην επιλογή του νομίσματος που θα επιλέξουμε για να πληρώσουμε τα φέρετρα των πιο αδύναμων από εμάς. 

Η ουσία του πράγματος εντοπίζεται στην αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων...

Θέλω να μιλήσω για την ελπίδα

Θέλω να μιλήσω κι εγώ για την ελπίδα. Την ελπίδα μου στον άνθρωπο. Την πίστη μου ότι, ακόμα και στα πιο σκοτεινά χρόνια, αυτή δεν θα εκλείψει. Ακόμα κι απέναντι στις συμφορές που μοιάζουν ανίκητες, αυτή δεν θα νικηθεί. Η ελπίδα μπορεί να περιγελαστεί. Να γίνει τέχνασμα και προεκλογικό σύνθημα των επιτήδειων που θέλουν να εξαπατήσουν. Να είναι απατηλή και ψεύτικη. Αλλά η δύναμή της είναι ασύγκριτη.

Ένας άλλος δάσκαλος είπε κάποτε ότι πρέπει να πιστεύουμε στη δύναμη της αλλαγής. Είμαι κι εγώ δάσκαλος. Πιστεύω κι εγώ στην αλλαγή. Κυρίως, όμως πιστεύω στην ελπίδα. Μα δεν πιστεύω στην ελπίδα που βρίσκεις στην αήθη, την πιο αηδή μορφή της «επαγγελματικής» - με τη χειρότερη σημασία της λέξεως – πολιτικής. Πιστεύω στην ελπίδα που παρηγορεί τον άνθρωπο. Που τον ενδυναμώνει να παλέψει. Που τον κάνει να αισθάνεται ελεύθερος, ακόμα και μέσα στα δεσμά μιας ιδιότυπης κατοχής.

Είμαι ένας δάσκαλος που πιστεύει στην ελπίδα.

Είμαι δάσκαλος κι η μεγαλύτερη ευθύνη μου είναι να διδάξω στα παιδιά, το μέλλον μας, ότι τίποτε δεν έχει χαθεί, ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι. Να τους διδάξω όχι την απογοήτευση, αλλά την ...

Ένας Ανέντιμος Συμβιβασμός!

Σκεφτόμουν κι έγραφα τον  περασμένο Σεπτέμβριο, τότε είχε αρχίσει να διαφαίνεται ότι οι επικυρίαρχοι δανειστές είχαν ήδη υπογράψει την απόλυση του αλήστου μνήμης σαχλαμάρα που παρίστανε τον Έλληνα Πρωθυπουργό και που μας πουλούσε εκείνες τις φτηνιάρικες ιστορίες επιτυχίας που έγραφε στο πόδι, τα εξής:

"Όταν δείχνεις σε αυτόν με τον οποίο διαπραγματεύεσαι, αρνητικά cash-flows, αυτός είναι ένας σοβαρότατος λόγος εκνευρισμού εκ μέρους του. Οι τεχνοκράτες μπορεί να είναι ανάλγητοι, αλλά δεν είναι ηλίθιοι και ξέρουν ότι αν δεν συλληφθεί ο παράνομα αποθησαυρισμένος πλούτος δύο τουλάχιστον δεκαετιών, της περιόδου δηλαδή που τα πράγματα εκτραχύνθηκαν εντελώς και που οι βουτιές στα δημόσια ταμεία ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, το cash-flow θα παραμένει ελλειμματικό. Το μόνο που τους κάνει, ίσως, να διστάζουν ακόμα, είναι ότι σε αυτήν την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου μας, είναι ανακατεμένοι και οι περισσότεροι από τους διεθνείς επιχειρηματικούς κολοσσούς, προεξεχόντων των γερμανικών, που, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, διαχρονικά...

«Ελληνικό ατύχημα = βροντώδης κατάρρευση Της Ε.Κ.Τ και του υπερκράτους των Βρυξελλών»

Αλλά, ποιός ακούει εκεί στην ελλαδική Χάβρα ;

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ασφαλώς δεν θα έχει διαβάσει το κείμενο που ακολουθεί. Αλαφιασμένος στον καταιγισμό των τελεσιγράφων, των προθεσμιών, των ενθαρύνσεων και των διαψεύσεων, τρέχοντας από το τηλέφωνο του κ.Λιού, στο αεροπλάνο για την κ.Μέρκελ ή τον κ.Γιούνκερ (έτοιμο να του δοκιμάσει γραβάτες μπροστά στις κάμερες), κάτω από τον συνεχή βομβαρδισμό μιας αμασκάρευτης πλέον ξενοκίνητης εκστρατείας εσωτερικής υπονόμευσης, πρέπει νάχει χάσει τη δυνατότητα άμεσης προσωπικής σύλληψης της πραγματικότητας έξω από τα τείχη των προσώπων και των δαιμόνων που τον πολιορκούν.
Είναι ωστόσο άκρως διαφωτιστικό αυτό το κείμενο για τις δυνατότητες που και αυτή την ύστατη ώρα, προ της αυτοκτονικής συνθηκολόγησης, είναι ακόμη διαθέσιμες σε ένα αποφασισμένο ηγέτη για να ανατρέψει τους υπολογισμούς των κυνηγών του και να πετύχει τη διάσωση της χώρας και της αξιοπιστίας του...
Το κείμενο ανήκει στον Νταίηβιντ Στόκμαν,πρώην διευθυντή του Γραφείου Προϋπολογισμού στην κυβέρνηση Ρέϊγκαν, αργότερα δαίμονα της Γουώλ Στρήτ, σήμερα μελετητή και σχολιαστή των οικονομικών εξελίξεων, με μεγάλην απήχηση για την οξυδέρκεια, την μεγάλη πείρα και την αδίστακτη παρρησία της διάγνωσης. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη πολύκροτη ιστοσελίδα του Στόκμαν «Κόντρα Γωνία» και αναδημοσιεύθηκε, μεταξύ άλλων, από το διαδικτυακό οικονομικό δελτίο Ζήρο Χέτζ. Φέρει τον κατατοπιστικό τίτλο:

Γονάτισε, σφίξε τη γροθιά και ορκίσου εκδίκηση (« Eσύ, δηλαδή, παιδάκι μου, με ποια πλευρά είσαι ; » Και η ερώτησή της, έγινε το τραγούδι της εργατικής τάξης που λέγεται » which side are you on?» …)

Ένα κείμενο του Άρη Ψωμά και του Σπύρου Μπρίκου

Ο θάνατος δεν έχει αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια δεν είναι κάτι με το οποίο πεθαίνεις. Είναι κάτι με το οποίο ζεις. Πολύ συχνά όμως, όντως, λέμε για κάποιον ότι πέθανε αξιοπρεπώς. Είναι μάλλον μια παραφθορά του λόγου. Αυτό που εννοούμε είναι ότι έζησε με αξιοπρέπεια μέχρι και την τελευταία του στιγμή.

Η αξιοπρέπεια είναι, πρώτα και κύρια, έννοια ποιοτική. Ή την έχεις ή δεν την έχεις. (Ποσοτική γίνεται όταν συγκεντρώνονται πολλοί αξιοπρεπείς παλεύοντας για το δίκιο…). Και όπως σε όλες τις ποιοτικές έννοιες, η ύπαρξη ή η ανυπαρξία της, καθορίζεται από τις απαντήσεις σε μία σειρά από ερωτήματα – κριτήρια.

Αν ρωτήσουμε λοιπόν, οι περισσότεροι θα απαντήσουν ότι η αξιοπρέπεια πηγάζει από τη συνείδηση μας. Και είναι κι αυτό βέβαια μια παρανόηση. ...

Συγκλονίζει ο Αντώνης Κανάκης: Αυτό το καθίκι μου πήρε τον πατέρα μου

Με ένα καθηλωτικό βιβλίο που έχει τίτλο "Μπαμπά...(μια κανονική ημέρα)", ο Αντώνης Κανάκης αποκαλύπτει τις αγωνιώδεις στιγμές, όπως τις χαρακτηρίζει, που έζησε κοντά στον πατέρα του, Γιάννη Δανιήλ Δούμα, τις 19 ημέρες που νοσηλευόταν στην Εντατική της κλινικής "Άγιος Λουκάς" στη Θεσσαλονίκη, με βαρύ εγκεφαλικό, μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή.

Τα λόγια αγάπης του παρουσιαστή του "Ράδιο Αρβύλα" για τον πολυαγαπημένο του πατέρα συγκλονίζουν:

"Ο μπαμπάς μου με έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα τον κάψουμε όταν πεθάνει. Δεν ήθελε να τον θάψουμε. 'Αντώνη, να με κάψετε, στάχτη να με κάνετε'. Μαθαίνω ότι δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα. Απαγορεύεται. Κι επειδή απαγορεύεται, πρέπει να τον πάω στη Βουλγαρία; Ντροπή τους!" σημειώνει ο Κανάκης στο βιβλίο, όπως αναφέρει η Εspresso.

"Λυπούμαστε. Ο πατέρας σας έπαθε ανακοπή πριν μισή ώρα'. 28 Μαρτίου 2015, 2.55 ξημερώματα. Δεν θα τον δω να τον ξαναφιλήσω. Δεν θα τον ξαναμαλώσω, δεν θα τον ξαναπειράξω. Δεν θα ξαναβρω ποτέ αναπάντητη κλήση στο κινητό μου που θα γράφει με κόκκινα γράμματα ΜΠΑΜΠΑΣ. Για πρώτη φορά στη ζωή μου γνωρίζομαι με τον θάνατο. Με αγγίζει ο γα...λης. Αυτό το καθίκι μου πήρε τον πατέρα μου", γράφει.

kontranews

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Από πού πηγάζει τόση αμετροέπεια

100 μέρες Εξωτερικής Πολιτικής

Στο κόμμα όπου ο Μητσοτάκης κι ο Βαρβιτσιώτης καταγγέλλουν την οικογενειοκρατία, ο Άδωνις αποτελεί μέγιστο πολιτικό κεφάλαιο για την παράταξη και ο Σαμαράς δηλώνει αλάνθαστος και εγκαλεί τον Τσίπρα να απολογηθεί για τα χάλια της χώρας, λογικό ήταν να συμβεί και το παρακάτω. Κουμουτσάκος και Τασούλας (αμφότεροι με βλέψεις για την αρχηγία αυτού που έχει παραμείνει ως ΝΔ) να δηλώνουν ανήσυχοι για την «κατάρρευση της διεθνούς εικόνας της χώρας» και να ζητούν την έκτακτη σύγκληση της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής προκειμένου να ενημερωθούν από τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.

Όμως, αφήστε την επιτροπή καλύτερα, αγαπητοί. Τι να σας πρωτομάθει στη διάρκεια της επιτροπής ο Κοτζιάς; Τι να προλάβει να σας απαριθμήσει απ’ όσα έχουν ήδη γίνει μέσα σε 100 μέρες και τι να πρωτοσυγκρατήσετε; Τζάμπα χρόνος για όλους. Κάντε καλύτερα μερικά εντατικά ιδιαίτερα μαθήματα περί διεθνούς πολιτικής, ανοίξτε καμιά εφημερίδα που να μην ανήκει στα αγαπημένα σας συγκροτήματα, μελετήστε μερικά ανάλογα σάιτ, ελληνικά και διεθνή και μετά ζητήστε του να σας εξετάσει. Με επιείκεια. Ακόμη κι έτσι, πολύ δύσκολα δε θα κοπείτε. Μην απελπίζεστε όμως. Διότι το ...