γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης
Στην χώρα στην οποία ζούμε δυστυχώς μαθαίνουμε μόνο μετά από τραγωδίες. Έπρεπε να βυθιστεί ανοιχτά της Πάρου το Εξπρές Σάμινα για να αποσυρθούν όλα τα πλοία, που ήταν παλιά και είχαν το προσωνύμιο «σκυλοπνίχτες» και να δημιουργηθούν ονομαστικά εισιτήρια στα πλοία.
Έπρεπε ένα φορτηγό με νοβοπάν να σκοτώσει τους μαθητές από την Βέροια για να ελεγχτεί η κυκλοφορία των φορτηγών.
Με την πυρκαγιά στο Μάτι μάθαμε να λειτουργούμε το 112 και να εκκενώνουμε τις περιοχές.
Μετά το δυστύχημα στα Τέμπη που οι σιδηρόδρομοι είχαν αφεθεί στην τύχη λόγω πολλών προβλημάτων και αδιεξόδων, θα φτιάξουμε σύγχρονους συρμούς και αμαξοστοιχίες.Με όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα η χώρα μας έδειξε ότι στην Ελλάδα έχουμε το σύνδρομο του Επιμηθέα και όχι του Προμηθέα.
Θα πρέπει μετά από αυτό το γεγονός να μάθουμε ότι σε θέση ευθύνης και όχι μόνο, θα πρέπει να τοποθετούνται άνθρωποι που είναι άξιοι και όχι ανάξιοι, όχι άτομα που πρεσβεύουν την ρουσφετολογία και το πελατειασμό.
Γιατί ο ΟΣΕ ήταν ένας τέτοιος οργανισμός χρόνια τώρα και η Τρόικα ήθελε να εξυγιανθεί ή να κλείσει. Προσπάθειες έγιναν, αλλά όλες από ότι φάνηκε έμειναν στην μέση.
Ο σταθμάρχης έχει την δική του ευθύνη που οδήγησε δύο τρένα στην σύγκρουση, ήταν ένας άπειρος στην δουλειά και πήγε στον ΟΣΕ για να πάρει την σύνταξη. . . .