Σκυλεύουν με τον Λιαντίνη ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ..."ΝΑ ΖΕΙ"!

Η χήρα του, που υποτίθεται ότι ηγάπησε τον ευαίσθητο στοχαστή.. κυκλοφορεί όχι ως Λιαντίνη, αλλά με το πατρικό της όνομα. Αυτό είναι τό ένα και σημαδιακό.

Το δεύτερο είναι ότι η περίεργη κυρία αυτή, απαγόρευσε σε θαυμαστές του Λιαντίνη και κάποτε συζύγου της, να λειτουργούν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο με το www.liandinis.gr . Μοιάζει με κουφόν αλλά έγινε.

Η κυρία κατέφυγε στις αρμόδιες υπηρεσίες και στη Διώξη ηλεκτρονικού εγκλήματος... Επειδή έτσι της κάπνισε. Κάποιοι δε ανεγκέφαλοι υπέγραψαν το κλείσιμο της ιστοσελίδας! Η ιστοσελίδα αυτή αγάπης και θαυμασμού και μόνον για τον αδικοχαμένο φιλόσοφο λειτουργούσε επί πολλά έτη, διατηρώντας τη μνήμη του αυτόχειρος. Αλλά οι φίλοι και θαυμαστές του Λιαντίνη δεν το έβαλαν κάτω και συνεχίζουν να λειτουργούν πλέον ως http://www.liantinis.org... Και η κυρία ας σφυρίζει... και αφρίζει διότι δεν της πέρασε η διαστροφή...

Αυτή είναι η είδηση εν συντομία . Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας εξέδωσαν σχετικώς την παρακάτω ανακοίνωση:

Ανακοίνωση

Πάει καιρός τώρα που υποχρεωθήκαμε για πρώτη φορά να προστατέψουμε την ιστοσελίδα μας από την επιθυμία ενός ανθρώπου να την εξαφανίσει από το διαδίκτυο.

Σίγουροι και συνεπείς απέναντι στις προθέσεις μας, ξεκάθαροι στα κίνητρά μας και στον πιο δύσπιστο, δώσαμε τη μάχη απέναντι σε μια ακατανόητη λογική που απαιτούσε την κεφαλή μας επί πίνακι, επειδή "τολμήσαμε":

Όμως αυτό το ακατανόητο έργο διαμάχης και αντεγκλήσεων δεν είχε ρίξει αυλαία. Η αρχική επιθυμία τής κυρίας Γεωργοπούλου να διαγραφεί διαπαντός το Liantinis.gr από το μητρώο ονομάτων επετεύχθη... Συνέχεια εδώ>http://www.liantinis.org

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (έτσι για όσους δεν ξέρουν ή δεν θυμούνται:)

Το επώνυμο του πατέρα του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε με δικαστική πράξη το 1979 σε Νικολακάκος - Λιαντίνης, το οποίο προέρχεται από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας. Στο συγγραφικό του έργο το χρησιμοποιούσε ήδη από το 1977 (Για πρώτη φορά στο βιβλίο του "Έξυπνον Ενύπνιον") το όνομα Δημήτριος Λιαντίνης.

Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, Τμήμα Φιλολογίας. Από το 1968 μέχρι Το κασελάκι από ξύλο καρυδιάς που έφτιαξε

μόνος του για να μπουν τα οστά του.

το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Το 1977 έγινε Διδάκτωρ με εισηγητή τον Καθηγητή της Φιλοσοφίας Ευάγγελο Μουτσόπουλο στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «άριστα» και θέμα «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».

Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παντρεύτηκε το 1973 τη Νικολίτσα Γεωργοπούλου, Καθηγήτρια της Εισαγωγής στη Φιλοσοφία και Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη, τη Διοτίμα, Καθηγήτρια της Θρησκευτικής Εικονογραφίας και Μουσειοδιδακτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε.(Από τη WIKIPAIDIA)

***Για το θέμα κινητοποιηθήκαμε από τον.. <http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2009/12/blog-post_5248.html> που σχολιάζει ευνοήτως.. : "το ρηθεν υπο του προφητου διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον.."

MA ΚΑΛΑ ΠΟΙΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ; ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ...

ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΥΜΝΩΤΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΙΜΟΥΜΕ...ΤΟΥΣ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ...

Καλά έκανες Λιαντίνη κι έφυγες... με τέτοιο μικρόκοσμο που σε έζωνε, δεν αξίζει τον κόπο...

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ , Ο γητευτής του πνεύματος

Το μοναστηλάκι αυτό το θέλουμε μαύρο. Εις ένδειξη πένθους. Πενθούμε όχι για τον Λιαντίνη, γιατί αυτός και οι μεστές σκέψεις του ζουν και θα ζουν...

Πενθούμε την ανθρώπινη ένδεια και την κακομοιριά .

Τι τάχα πείραζε μια ιστοσελίδα μνήμης, τιμής και κυνηγήθηκε από την κοντόθορη κ. Γεωργοπούλου;

Παραμένει ακόμα μυστήριο η οργανωμένη και καλώς σχεδιασμένη αυτοκτονία του στον Ταϋγετο. Το βέβαιον πάντως είναι ότι ο ευαίσθητος αυτός άνθρωπος πνίγονταν από τα χαζά των ανθρώπων. Αυτός, ως φιλόσοφος πετούσε ενώ όλοι οι άλλοι εμείς επιμένουμε να σερνόμαστε σαν σκουλίκια μέσα στο βασίλειο των μικροτήτων μας... Είδε το αδιέξοδο της πορείας των διπόδων ..Σωτηρία δεν υπάρχει ... ΄Αρα τι χρείαν έχει να ζει αναμεταξύ ανθρώπων που καταλαβαίνουν , όσο και τα τετράποδα; ΄Ετσι, μη αισθανόμενος πλέον χρήσιμος πήρε το καπελάκι του και χάθηκε στις σπηλιές του Ταϋγέτου...

Είναι χαρακτηριστικό ωστόσο πως άφησε επιστολή στη μοναδική κόρη του.. Αλλά όχι και στη συμβία του. Κάτι θέλει να μας πει κι αυτό... Μα ούτε ένα γειά στο γυναικάκι του; Το οποίο τώρα ακατανοήτως -ή μήπως πολύ νοητώς;) καταδιώκει ιστοσελίδα που συντηρεί τον μύθο Λιαντίνη, που τον διατηρεί ζωντανό στη μνήμη, όσων γεύτηκαν τις διδαχές του;

Γιατί αυτός ο προικισμένος άνθρωπος και ποιητής να μπει στα σεντούκια της σιωπής;

Δεν νομίζω ότι η διώκτης της ιστοσελίδας μπορεί να δώσει μια λογική εξήγηση

Κανείς δεν μπορεί να με απαγορέψει το φτιάξω μια ιστοσελίδα για τον Καζαντζάκη, για τον Επίκουρο ή για τη γκόμενά μου,για όποιον θαυμάζω τελικά... Βρέθηκαν εν τούτοις ανεγκέφαλοι κρατικοί που υπέκυψαν στα άνοα καπρίτσια της μανδάμ Γεωργοπούλου... η οποία φαίνεται ότι κατακαίγονταν από το αβάσταχτο εκτυφλωτικό άστρο του Λιαντίνη...

Α.Β.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"