Με ρεαλισμό και όραμα

Γράφει ο Παναγιώτης Κρητικός *

   σίβυλλα

Παρατηρείται πάντοτε σ’ αυτό το τόπο και μετά από κάποιο σχετικά μικρό διάστημα διακυβέρνησης, το πολιτικό φαινόμενο της αναντιστοιχίας μεταξύ της εκφρασθείσης λαϊκής βούλησης και της κυβέρνησης η οποία έχει προκύψει από αυτή. 

Οι λόγοι είναι προφανείς: ανάγονται κατά κανόνα στην προεκλογική πλειοδοσία υποσχέσεων και τη μετεκλογική ένδεια παροχών.

Αυτό το φαινόμενο πολιτικής ασυνέπειας αποτελεί μία από τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας την οποία τα κόμματα εξουσίας, με την υπέρβαση του μέτρου, καλλιεργούν και συντηρούν.

Η αναντιστοιχία αυτή στην σημερινή συγκυρία είναι ιδιαίτερα αυξημένη γιατί αφενός μεν η κυβέρνηση ως αντιπολίτευση καθόλη την προεκλογική περίοδο, προκειμένου να αποσπάσει τη λαϊκή εντολή υπήρξε ιδιαίτερα «γενναιόδωρη» σε υποσχέσεις, αφετέρου δε, μετά την ανάληψη της εξουσίας αναίρεσε ό,τι είχε διακηρύξει προεκλογικά. 

Επιπλέον δε επιδόθηκε στην...

εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής ιδιαίτερα σκληρής, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της σοσιαλιστικής ιδεολογίας με την οποία έχει γαλουχηθεί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, η Κυβέρνηση βρίσκεται σε συγκρουσιακή σχέση με όλες εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες συμπορεύτηκαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και αγωνίστηκαν κάτω από τις σημαίες του στην 36χρονη διαδρομή του.

Αυτή η διάσταση (αναντιστοιχία) μεταξύ λαού και Κυβέρνησης, φοβούμαι, πως συνεχώς θα βαθαίνει, γιατί τα μέτρα τα οποία θα συνεχίσει να παίρνει η Κυβέρνηση σε πιστή εκτέλεση των εντολών της Τρόικας, θα είναι ακόμα πιο σκληρά για τις ευρύτερες λαϊκές μάζες.

Η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα ορισμένων μέσων ενημέρωσης στις προσπάθειες εξωραϊσμού τους δε θα μπορεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, ούτε να εκτονώσει την σωρευμένη εκρηκτικότητα στο κοινωνικό υπόστρωμα. Το φθινόπωρο και ο επερχόμενος χειμώνας, προοιωνίζονται ιδιαίτερα ζοφεροί με απρόβλεπτο το μέγεθος των κινδύνων τους οποίους εγκυμονούν.

Εν τω μεταξύ, τα κοινωνικά μέτρα τα οποία προτίθεται να εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης θα κινηθούν στην σφαίρα του επιθυμητού και του ανέφικτου. Η υλοποίησή τους θα φαντάζει μακρινό όνειρο. Εξάλλου, η οδυνηρή πραγματικότητα με τις περικοπές στα πενιχρά εισοδήματα θα γίνεται καθημερινά αφόρητη, ενώ η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων των οποίων την ελπίδα η ασκηθείσα πολιτική της τελευταίας δεκαπενταετίας έχει κρεμάσει στο τσιγκέλι της αβεβαιότητας, θα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Επιπροσθέτως, σε αυτήν την ανεργία θα προστίθεται μια νέα παράμετρος ανεργίας η οποία θα προέρχεται από τους εργοδότες –ιδιοκτήτες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων οι οποίες κλείνουν η μία μετά την άλλη. Έτσι, θα έχουμε και την ανεργία της εργοδοσίας. Η ενδιάμεση τάξη, την οποία συγκροτεί η μικρομεσαία επιχείρηση και που αποτελεί την σπονδυλική στήλη του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, προλεταριοποιείται. Χάνει, συνεπώς, την προοπτική του επαγγελματικού της μέλλοντος. Χάνονται οι ελπίδες των παιδιών της και ως εκ τούτου θα τεθεί ιδεολογικά απέναντι στο σύστημα.

Αυτές τις βαθύτατες διεργασίες οι οποίες συντελούνται στο κοινωνικό υπόστρωμα, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, φαίνεται πως η Κυβέρνηση δεν τις συνειδητοποιεί, δεν τις αντιλαμβάνεται έγκαιρα, και συνεπώς δεν θα αποφύγει τον δυσάρεστο αιφνιδιασμό μιας πιθανής κοινωνικής έκρηξης, ενδεχομένως τυφλής. Και δεν αντιλαμβάνεται, επίσης, ότι η αντίδραση του λαού είναι διαφορετική όταν τον υποχρεώνεις να σφίγγει το ζωνάρι του και εντελώς άλλη, όταν του σφίγγεις τη θηλιά στο λαιμό.

Ένα νοσηρό φαινόμενο το οποίο ενδημεί στο δημόσιο βίο είναι η έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των κομμάτων, εν προκειμένω των κομμάτων εξουσίας .

Αφότου εξέλιπαν οι ιδρυτές και χαρισματικοί ηγέτες των κομμάτων εξουσίας, αείμνηστοι Κων/νος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, διαπιστώνει κανείς έκτοτε ότι τα δύο αυτά κόμματα κυριαρχούνται και διοικούνται από τις «παρέες». Τον πρώτο πυρήνα της παρέας σε κάθε κόμμα συγκροτεί μικρή και κλειστή ηγετική ομάδα της οποίας τα μέλη συνεργάζονται στενά μεταξύ τους. Αυτή η κλειστή ηγετική ομάδα περιβάλλεται εκ των πραγμάτων από ευρύτερη ομάδα κομματικών στελεχών, τα οποία στελέχη είτε ως ομάδα είτε ως άτομα χρησιμοποιούνται από τα στενά συνεργαζόμενα μεταξύ τους μέλη της ηγετικής ομάδας με στόχο την εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων τις οποίες λαμβάνει αποκλειστικά η ηγετική ομάδα, ερήμην του κόμματος και φυσικά ερήμην του λαού.

Αυτή η ηγετική ομάδα λειτούργησε ως παρέα την εποχή του σημιτικού εκσυγχρονισμού και έφαγε το κεφάλι της αφού οδήγησε τον τόπο σε πολλά αδιέξοδα.

Αυτή η ηγετική ομάδα (παρέα), με άλλη φυσικά σύνθεση, λειτούργησε κατά την εποχή της «επανίδρυσης του κράτους» (νεοσυντηρητισμού της Νέας Δημοκρατίας) και έφαγε και αυτή το κεφάλι της, αφού έβαλε τον τόπο σε τροχιά οικονομικής καταστροφής. Δεν διατηρώ την ελαχίστη αμφιβολία ότι και η κυβερνώσα σήμερα ομάδα θα έχει την ίδια τύχη. Εύχομαι όμως να μην έχει χειρότερη τύχη ο τόπος.

Είμαστε στα πρόθυρα μεγάλων, ραγδαίων και επικίνδυνων για το Έθνος εξελίξεων. Για την αντιμετώπισή τους ο τόπος έχει ανάγκη από μια ηγεσία η οποία να συνδυάζει τον ρεαλισμό ενός Κων/νου Καραμανλή με το όραμα και την αποφασιστικότητα ενός Ανδρέα Παπανδρέου. Ρεαλισμός και όραμα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Προαπαιτούμενο: Ελληνική Σκέψη.

* Ο Παναγιώτης Ν. Κρητικός είναι πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος του Πολιτικού και Κοινωνικού Συνδέσμου «Νικόλαος Ζορμπάς»

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"