Η αλυσίδα

  "Στοίχημα για την Ελλάδα η ανάπτυξη" ειπε ο Ντομινίκ Στρος Καν χθες στη Βουλή!

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

Και  με μισόλογα προσπάθησε να "ξεκαθαρίσει" τις θεσεις του ΔΝΤ το οποίο εκπροσωπεί και να χαράξει γραμμές η να προτείνει πλαίσια μέσα στα οποία θα πρέπει να κινηθούμε.
Μόνο που εκει αρχίζει μια βροχή απο αντιφάσεις και ψέμματα.
Δεν χρειάζεται να πουμε πολλά η να μπούμε σε κουραστικές λεπτομέρειες.
Αρκεί ίσως το σχόλιο-πρόταση για σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα, που ερμηνεύεται απλά ως πίεση για μείωση μισθών στις ιδ.επιχειρήσεις, πράγμα που φυσικά καμμία σχέση δεν έχει με την "εξυγίανση" του Δημόσιου τομέα που υποτίθεται πως δημιουργούσε το πρόβλημα.
Αρκεί ακόμη η δέσμευση  για περικοπές 800 εκατομμυρίων ευρώ από τις δημόσιες επιχειρήσεις που φαίνεται πως έχει αναλάβει έναντι του ΔΝΤ η κυβέρνηση.(Σύμφωνα με τα "Νέα", μέτρα πρόκειται να ληφθούν σε όλες τις ΔΕΚΟ όπου θα επιβληθεί πλαφόν στο σύνολο των αποδοχών, ώστε κανείς να μην αμείβεται με περισσότερα.)
Αυτό το μείγμα πολιτικής όμως είναι καθαρό ότι οδηγεί σε απόσυρση ρευστότητας από την αγορά, σε κλείσιμο μικρών αλλά και μεγαλύτερων επιχειρήσεων, σε ανεργία και από εκεί σε νέα απόσυρση ρευστού και επιτάχυνση και βάθεμα της ύφεσης. ...Οπότε όλη η φιλολογία περί "στοιχήματος ανάπτυξης" τί νόημα έχει;Κανένα απλά.
Η ύφεση και η ανάπτυξη είναι δύο δρόμοι αντίθετοι που δεν γίνεται να συναντηθούν ειδικά μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης.
Είτε βρίσκεις τρόπους και πολιτικές που προσφέρουν ρευστότητα και αναζωογονούν την αγορά, είτε παίρνεις μέτρα που αφαιρούν χρήματα από την κατανάλωση και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια
σε βαθιά ύφεση μέχρι την απόλυτη φτώχεια-μέχρι το μηδέν δηλαδή- και περιμένεις από εκείνο το σημείο  μόνο να αρχίσει η αναστροφή, έχοντας εξασφαλίσει φυσικά και την εξαφάνιση των κοινωνικών ή εργασιακών δικαιωμάτων που "κοστίζουν" στο Κεφάλαιο.
Τα μέτρα περικοπών που προτείνει το ΔΝΤ και δεσμεύεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση δεν έχουν φυσικά καμιά σχέση με την ανάπτυξη.Και δεν έχουν καμιά σχέση με την ανάπτυξη γιατί ο στόχος του ΔΝΤ δεν είναι η ανάπτυξη.Σκοπός τους είναι η ύφεση και ο αποπληθωρισμός, η φτωχοποίηση και η περικοπή κοινωνικών δικαιωμάτων προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών που βρίσκονται πίσω από το ΔΝΤ.
Στόχος του ΔΝΤ δεν είναι να πάρει πίσω τα δανεικά.Χρήματα για τους δανειστές τραπεζίτες υπάρχουν και μάλιστα άπειρα.Κι αν ακόμα δεν υπήρχαν θα τα δημιουργούσαν από το τίποτα σύμφωνα με τα μοντέλα "μηχανικής του χρήματος" που έχουν στη διάθεσή τους.
Το πρόβλημά τους όμως σε αυτή τη φάση είναι  να μετατρέψουν τα χρήματα που δανείζουν-που δεν είναι τίποτα άλλο από αριθμοί- σε πραγματικές αξίες που θα περάσουν στα χέρια τους. Στόχος τους δηλαδή είναι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι των χωρών, οι Δημόσιες επιχειρήσεις, το υπέδαφος, οι θάλασσες, ο αέρας, ο ήλιος κλπ.Και βέβαια η εργατική δύναμη η οποία πρέπει να είναι εξοργιστικά φθηνή και απαλλαγμένη από βάρη και υποχρεώσεις για το Κεφάλαιο.
Πολλοί έχουν την εντύπωση ότι το χρήμα που δημιουργείται και μετατρέπεται  σε δανεικά από τις τράπεζες είναι εικονικό και δεν αντιστοιχεί σε τίποτα.Λάθος!
Αντιστοιχεί σε αξίες που δημιουργούνται από αυτό  στη συνέχεια.Αντιστοιχεί λοιπόν σε περιουσιακά στοιχεία Δημόσια η Ιδιωτικά που βέβαια αποτελούν αυτή τη στιγμή το στόχο των δανειστών.
Και παρα πέρα αντιστοιχεί στην ίδια μας τη ζωή και στα δικαιώματά μας τα οποία για το Κεφάλαιο αποτελούν στοιχεία προς εκμετάλλευση που μπορούν  να αποφέρουν κέρδη.

 "Τα λόγια που μας έλεγε ηταν όλα μια ψευτιά"

Οτι λέγεται λοιπόν από εκπροσώπους των Τραπεζιτών και του Κεφαλαίου τύπου Στρος Καν, για να βγάζει κάποιο νόημα πρέπει να μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο του.Οταν λένε  ανάπτυξη εννοούν ύφεση.Οταν λένε διάσωση εννοούν καταστροφή.Οταν λένε καλύτερες μέρες εννοούν μέρες φρικτές και σκοτεινές και δίχως ήλιο.
Κι όταν είναι αισιόδοξοι, είναι αισιόδοξοι μόνο για τον εαυτό τους  και όχι για μας.Ειναι αισιόδοξοι ότι θα μας κλείσουν το στομα, οτι θα μας μετατρέψουν σε φοβισμένα, δουλοπρεπή και υποταγμένα όντα που δεν θα έχουν κουράγιο να αντιδράσουν, να αντισταθούν και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Ονειρεύονται έναν πλανήτη με απέραντα εργοτάξια όπου σκλάβοι που "ζουν" σε παράγκες (με τηλεοράσεις μέσα φυσικά),  δουλεύουν άνευ όρων για να έχουν εκείνοι το δικαίωμα να συσσωρεύουν άπειρο πλούτο και εξουσία που θα στρέφουν εναντίον μας όποτε χρειαστεί.
Πολλή ξηρασία δηλαδή στο μέλλον που μαγειρεύουν.

 Θα θυμηθώ δύο σημεία ακόμα από την ακατάσχετη σοβαροφανή κατήχηση-προπαγάνδα του "γιατρού" του ΔΝΤ, σαν παράδειγμα του μοντέλου "άλλα λέμε και άλλα εννοούμε".
Ειπε ο Στρος Καν ότι περιμένει την συναίνεση όλου του πολιτικού κόσμου (το "όλου" το τόνισε) στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν.Κι ότι έτσι είναι αισιοδοξος ότι η κρίση θα ξεπεραστεί και θα δούμε καλύτερες μέρες.
Είπε ακόμη ότι αν ήταν Ελληνας θα ήταν στους δρόμους!
Τι εννοούσε λοιπόν ο ποιητής;
Δεν ξέρει άραγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση συναίνεσης ενός μεγάλου κομματιού του πολιτικού φάσματος; Δεν ξέρει οτι ουτε καν η ΝΔ (λέμε τώρα) δεν είναι υπέρ του μνημονίου ;
Δεν ξέρει ότι το μνημόνιο πήρε στις εκλογές 30-35%; Νομίζει άραγε οτι ο λαός πανηγυρίζει που τον βάζουν σε οικονομικό και πολιτικό γύψο; Πίστεψε πράγματι οτι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές επειδή έτσι του είπαν;
Αν ο Στρος Καν ήταν τόσο αφελής και ηλίθιος σίγουρα δεν θα βρισκόταν στη θέση που βρίσκεται.Επίσης δεν θα ήταν εδώ για να μας πείσει "οτι είχαμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού" και είχαμε ανάγκη σωτηρίας από τους αγγέλους του ΔΝΤ.
Επομένως αυτό που ειπε στην πραγματικότητα ήταν το εξής.


Εδώ όμως έρχεται ο δικός μας ρόλος και ο ένας και μοναδικός προσανατολισμός που πρέπει να έχουμε.
 Που δεν είναι άλλος από την πραγματοποίηση του "αδύνατου".Ας μην ξεχνάμε ότι οι εξουσίες πάντα θεωρούσαν την ανατροπή τους αδύνατη, μέχρι τη στιγμή ακριβώς που αυτή γινόταν ιστορικά αναγκαία και πραγματοποιόταν.
Είναι όλο και πιο φανερό πλέον ότι η μόνη λύση είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτού του άρρωστου, απάνθρωπου και σιχαμερού συστήματος που αυτή τη στιγμή παλεύει για την επιβίωσή του λέγοντας ψέμματα και θυσιάζοντας ζωές, ανθρώπους και δικαιώματα.
Ας έχουμε  το νού μας, γιατί οι διάφοροι "έγκυροι", θλιβεροί εκπρόσωποι  τύπου Στρος Καν  μόνο για το κοινό συμφέρον δε νοιάζονται.
Κοινό συμφέρον αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.Υπάρχει ο κόσμος τους και ο κόσμος μας.Η ζωή τους και η ζωή μας.Η εμείς ή αυτοί δηλαδή.
Ανατροπή και απαλλαγή λοιπόν από το βραχνά και την αλυσίδα που μας δένουν σιγά-σιγά στο πόδι και τη ζωή μας.
Αυτός είναι ο μόνος στόχος για τον οποίο αξίζει να πονέσουμε!

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"