Κάτι ήξερε ο Δημαράς ή κάποιοι τον πίεσαν και άλλαξε 3 φορές δήλωση για την παραίτησή του;

Σχετικά: Ανακοίνωση του ανεξάρτητου βουλευτή της Β' Αθηνών Γιάννη Δημαρά
Ζωντανή παρέμβαση Μίκη Θεοδωράκη για την άθλια κίνηση Δημαρά
 Θα εισέλθει στη λέσχη των ανυπόληπτων ή όχι ο κ. Δημαράς;
Πως και γιατί κατασκευάζεται ένας αναξιόπιστος πολιτικός;…
Ο Γιάννης Δημαράς διαψεύδει με παρρησία τις κατασκευασμένες ειδήσεις των άθλιων ΜΜΕδων

Γράφει ο προβοκάτορας, 

Τα πολιτικά παιχνίδια και οι στρατηγικές που εφαρμόζονται είναι πέραν από κάθε καλογυρισμένο κινηματογραφικό και ευφάνταστο σενάριο πολιτικής δολοπλοκίας.

Η βεβαιότητα της παραίτησης Δημαρά ήταν κάτι που θεωρήθηκε δεδομένο... αυτό  που έπαιζε στα παρασκήνια ήταν ο αντικαταστάτης του, Στέφανος Τζουμάκας.

Ξαφνικά ο Δημαράς θυμήθηκε τους περίπου 250.000 ψηφοφόρους του και είπε να τους εκπροσωπήσει στη βουλή, ενώ αυτοί τον ψήφισαν για Περιφερειάρχη!!!

Εσκεμμένες βερμπαλιστικές ανοησίες ή παλιμπαιδισμοί  πολιτικής  αθωότητας;

Ο Γιάννης Δημαράς, δεν είναι Στέφανος Τζουμάκας και αυτό προβλημάτισε το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Η συνέχεια γνωστή, αλλά αξίζει να θυμηθούμε:

Ο πρώτος μπορεί και άγεται και φέρεται, όπως έγινε τυχαία με ένα άτολμο και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο "Παρών" πρωταγωνιστής και με την έμφαση που έδωσαν τότε, τα γνωστά παπαγαλάκια των δημοσκοπήσεων (προεκλογικά) ως τάχα σίγουρος Περιφεριάρχης.

Ο δεύτερος, ίσως να είναι και ο μόνος πολιτικός που το "Πόθεν Έσχες του" να είναι τίτλος τιμής και υπόδειγμα υπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος.  ΔΕΝ έχω σκοπό να πλέξω το εγκώμιο του, οι σύντροφοι και οι φίλοι γνωρίζουν... καθώς επίσης αυτό αποδεικνύεται και από την άθλια και διαπλεκόμενη δημοσιοκαφρίλα των ΜΜΕ που τον έχουν "εκτός επικαιρότητας" και στα αζήτητα της

Τι ενόχλησε λοιπόν ή τι μπορούσε να αλλάξει την επανεμφάνισή του στη βουλή;

Αυτό που μας θύμισε σήμερα το πολύ καλό ιστολόγιο "σίβυλλα" ...


''ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ'' Ομιλία το Σεπτέμβρη του 2009, από το Στ. Τζουμάκα, στους Εργαζόμενους των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΒΟ- ΠΥΡΚΑΛ)

Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο... προς επίρρωση  των παραπάνω και καλούμε τον κάθε τίμιο αναγνώστη μας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα ή να μας αποδώσει τα αναλογούντα εάν αδικήσαμε τον κ Δημαρά ή να μας δικαιώσει για την κριτική μας:

Καλημέρα,

χαίρομαι που είμαι εδώ, έχουμε και παλιότερα κάνει και άλλες συγκεντρώσεις εδώ…πάμε καλά αλλά οι αγώνες θα συνεχιστούν κυρίως από τις δυνάμεις της εργασίας. Γιατί έχουμε μία κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα το θέμα, είναι και στην Ε.Ε. όπου επηρεάζονται οι πολιτικές της χώρας μας, είναι και σε παγκόσμιο επίπεδο που επηρεάζουν τις πολιτικές της χώρας μας γιατί το περιβάλλον το διεθνές είναι στο διπλανό μας σουπερ-μάρκετ.

Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να δούμε ότι οι πολιτικές, οι κατασταλτικές για την εργασία και για τις δυνάμεις της, εδραιώθηκαν σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, άρχισαν τη δεκαετία του ’80, εδώ δεν βρήκαν έδαφος γιατί ήταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά στην συνέχεια, από τη λαίλαπα του Μητσοτάκη και μετά ακολούθησε η περίοδος όπου πλέον κυριάρχησε ο νεοφιλελευθερισμός είτε κυβέρνησε η Χριστιανοδημοκρατία, είτε κυβέρνησε η Σοσιαλδημοκρατία.

Πρέπει να πούμε όμως τώρα ότι ήμαστε αισιόδοξοι γιατί αυτή η πολιτική έφερε κρίση στην ανθρωπότητα, στην οικονομία, κρίση κοινωνική και έχει υποστεί ένα πολύ μεγάλο και ισχυρό πλήγμα αλλά “δεν κάθεται καλά”, ξανασηκώνει κεφάλι και η μάχη συνεχίζεται. Μετά την κρίση συγκεντρώθηκε η ηγεσία της ανθρωπότητας για να συζητήσει που θα πάει ο κόσμος, που θα πάει η οικονομία, ποιες πολιτικές θα ασκήσουν οι ηγεσίες και ποιες πολιτικές θα κάνουν οι εργαζόμενοι. Στο Λονδίνο λοιπόν, οι 20 δεν συμφώνησαν, δεν έχουμε δηλαδή ενωμένη διεθνή ηγεσία.

Γιατί αυτή η ηγεσία είναι η νέα ηγεσία της ανθρωπότητας που προέκυψε μετά την κρίση ενώ η παλιά ηγεσία του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., των νικητών του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου έχει άλλες αναφορές, από άποψη ουσίας.

Μια ομάδα χωρών είπαν, εμείς θα πάμε σε ανάπτυξη, θα πάμε σε επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, θα πάμε σε παραγωγή προϊόντων, θα πάμε σε νέες τεχνολογίες, θα πάμε σε πράσινη ανάπτυξη, θα πάμε σε προϊόντα, θα πάμε σε εξαγωγές, θα πάμε σε θέσεις εργασίας, θα πάμε σε εισοδήματα. Επικεφαλείς αυτών των χωρών τάχθηκαν οι Η.Π.Α. και η Μεγάλη Βρετανία, έχει σημασία για την δική μας συζήτηση γιατί οι Η.Π.Α. έχουν έλλειμμα σε σχέση με το Α.Ε.Π. της χώρας τους 14.5% και το δολάριο ήδη είναι ένα πληθωριστικό νόμισμα και έχει χάσει το 15% της αξίας του. Γιατί η Μ. Βρετανία έχει έλλειμμα 12.5% του Α.Ε.Π. της και η λίρα ήδη είναι ένα πληθωριστικό νόμισμα.

Και όμως… Δεν είπαν να κοιτάξουμε το χρέος και το έλλειμμα, δεν άκουσαν τις νεοφιλελεύθερες φωνές που υπήρχαν στην ίδια συνάντηση, δεν άκουσαν τους μονεταριστές, δεν άκουσαν τους δημοσιονομικούς που θεωρούν ότι η οικονομία είναι μόνο τα δημόσια οικονομικά, όπου την Οικονομία που έχει τριάντα και πλέον δείκτες, θέλουν να την υποκαταστήσουν με 3 δείκτες, το έλλειμμα, τον πληθωρισμό και το χρέος. Και σε αυτή τη γραμμή συντάχθηκαν οι μεγάλες χώρες που εκφράζουν την οικονομία σήμερα σε διεθνές επίπεδο, η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία, οι Ινδίες, η Βραζιλία κλπ.

Μια άλλη ομάδα χωρών στο Συμβούλιο με επικεφαλής την Μέρκελ και τον Σαρκοζύ είπαν εμείς θα πάμε σε ύφεση, θα πάμε σε κλείσιμο επιχειρήσεων, θα πάμε σε απολύσεις και σε μείωση των θέσεων εργασίας για να έχουμε σκληρό ευρώ. Πρώτα από όλα, το χρέος και το έλλειμμα. Η Μέρκελ, μάλιστα στο συμβούλιο είπε εγώ δεν γυρίζω ξανά στη χώρα μου για να θυμηθώ τις μνήμες όπου πριν ανέβει ο Αδόλφος, οι Γερμανοί πήγαιναν με καρότσια πακέτα γερμανικά μάρκα για να αγοράσουν ένα καρβέλι ψωμί από τους φούρνους της Γερμανίας.

Αυτή ήταν μια σπέκουλα, μια προκλητική κουλτούρα του δεξιού Προτεσταντισμού, της δεξιάς γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας με την Μέρκελ επικεφαλής, έτσι είναι όταν, ας πούμε υπηρετείς έντονα κάποια πολιτική όπως η Μέρκελ που παλιότερα ήταν στέλεχος της κομμουνιστικής νεολαίας Ανατολικής Γερμανίας. Ορισμένοι μονεταριστές και νεοφιλελεύθεροι έχουν προέλθει τόσο από τα κομμουνιστικά κόμματα όσο και από την σοσιαλδημοκρατία.

Οι άλλοι ήταν γνωστοί από την αρχή. Και η Θάτσερ και ο Ρήγκαν από το ’80 που επέβαλλαν αυτή την πολιτική και ήθελαν να καταστρέψουν τις δυνάμεις τις εργασίας και να συγκεντρώσουν πλούτο στις δυνάμεις του κεφαλαίου, και αν ήταν του παραγωγικού κεφαλαίου θα λέγαμε να περάσουν, καπιταλισμό έχουμε, αλλά ήταν του παρασιτικού κεφαλαίου, του χάρτινου, της χρηματοβιομηχανίας.

Γιατί πέρυσι η παγκόσμια οικονομία, η πραγματική οικονομία που περιλαμβάνει και αυτό που παράγετε και εσείς εδώ, ήταν 60 τρις δολάρια, αυτός ήταν ο πλούτος της ανθρωπότητας. Τα παράγωγα των διεθνών κερδοσκόπων, των χρηματιστών, των τραπεζιτών, ομάδων πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων της χρηματοβιομηχανίας ήταν 520 τρις δολάρια.

Λήστεψαν όλες τις οικονομίες της ανθρωπότητας, τις παραγωγικές οικονομίες. Με χάρτινους τίτλους αγόρασαν πραγματικά στοιχεία της οικονομίας στον αγροτικό τομέα, στην πρώτη και δεύτερη μεταποίηση, στις επιχειρήσεις, στις νέες τεχνολογίες, στις υποδομές και μετά προκάλεσαν την κρίση μεταξύ τους, την ανώτατη μορφή κρίσης και δικαιώθηκε για άλλη μια φορά ο Κάρολος Μαρξ που είπε ότι, όταν το σύστημα υπερπαράγει και μάλιστα όταν συγκεντρωτικά υπερπαράγει ,γιατί αυτό το έκαναν 100 πολυεθνικές, θα καταστρέψει ένα μέρος αυτού του τρόπου της παραγωγής και των παραγωγικών δυνάμεων.

Και εδώ μπαίνει το θέμα με ποιόν τρόπο θα γίνει αυτή η καταστροφή: εμείς λέμε να φύγουμε από την κρίση, να βρούμε διέξοδο για να αποφύγουμε την καταστροφή, η άκρα δεξιά ετοιμάζεται με την παλιά συνταγή στα πεδία των μαχών, να σκοτωθούν ξανά εκατομμύρια άνθρωποι γιατί πλεονάζουν, να καταστραφεί μέρος του πλούτου γιατί πλεονάζει, να καταστραφεί ένα μέρος των υποδομών λιμάνια, γέφυρες, δρόμοι, να ζήσουμε ξανά το ’40.

Και ο άλλος δρόμος είναι αυτό που κάνει τώρα ο νεοφιλελευθερισμός που ξανασηκώνει κεφάλι σταθερά, διαρθρωτικά και σιγά-σιγά: να καταστρέψουνε τις δυνάμεις της εργασίας, περιοδική εργασία είπε το Συμβούλιο Κορυφής στις 27 Ιουνίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν 3 μέρες την εβδομάδα οι μισοί και 4 μέρες την εβδομάδα οι άλλοι μισοί, ακούσατε τίποτα στις Ευρωεκλογές, μετά και πριν γι’ αυτό;

Εμείς, λοιπόν λέμε πώς δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η πολιτική, θα μπορούσα να πω και άλλα για τις δυνάμεις της εργασίας, τα 4ωρα, τους νοικιασμένος εργαζόμενους, τα μπλοκάκια. Τώρα, τι λέει ο Καραμανλής να συνεχίσουμε την νεοφιλελεύθερη πολιτική που καταρρέει διεθνώς και να πάμε να πούμε ότι το πρόβλημα, για το ότι έχει κρίση η ελληνική οικονομία οφείλεται στο κόστος εργασίας. Αυτό που λένε όλες οι συντηρητικές πολιτικές από το ’95 και μετά στη χώρα και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Ποίο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, το είδατε: μεταφέρθηκαν έξω από τη χώρα και κλείσανε περίπου 5000 επιχειρήσεις τα τελευταία 7-8 χρόνια.

Βγήκανε στο δρόμο πάνω από 150.000 οικογένειες και διαλύθηκε η παραγωγική βάση της χώρας, από την Λάρισα μέχρι την Αλεξανδρούπολη υπάρχουν μόνο νεκροταφεία στις βιομηχανικές περιοχές και με επιδοτούμενες δραστηριότητες από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., γίναμε η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα σε εξαγωγές. Ίδια περίοδο όπου στη δεύτερη φάση αυτής της πολιτικής επί Ν.Δ. ενώ η κλίμακα η φορολογική για τις επιχειρήσεις επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν στο 35%, η Ν.Δ. το πήγε στο 25%, έκανε φοροαπαλλαγές 10% και παρόλα αυτά και ενώ η χώρα ήταν 8η στις ιδιωτικές επενδύσεις την περίοδο που ανέλαβε ο Καραμανλής, πήγε στην 28η θέση με φοροαπαλλαγές και με αυτές τις συνθήκες του νέου εργασιακού μεσαίωνα. Δηλαδή όλα να τα πάρει το παρασιτικό κεφάλαιο και να μην μπορεί να παράγει και να μην μπορεί να επενδύει .

Να αγοράζει όμως ακριβούς πίνακες, μεσούσης της κρίσης ένα μέρος του παρασιτικού κεφαλαίου, μπορεί να το κάνει και αυτό το θεωρεί «επενδύσεις». Σου λέει γιατί να τρέξω και να ανοίξω επιχείρηση. Έχουμε, λοιπόν, μια ορισμένη αντίληψη: ότι πρέπει να υπάρχουν ζώνες τριτοκοσμικής παραγωγής, τριτοκοσμικών αμοιβών και τριτοκοσμικών προϊόντων. Αυτό ήθελαν να κάνουν στην Βαλκανική και αυτό θέλουν να συνεχίσουν. Αυτό θα μπορούσαμε να το κάνουμε αν ήμαστε Κίνα.

Η Κίνα με την ηγεσία του καθεστωτικού κομμουνιστικού κόμματος έχει αυτή τη στιγμή 350 εκατομμύρια εργαζόμενους νομάδες με 2 δολάρια ημερομίσθιο που ζουν σε καταυλισμούς παράγοντας προϊόντα μη προστιθέμενης αξίας που στην Ελλάδα για παράδειγμα τα διακινούν στο παραεμπόριο.

Αυτό το μοντέλο θέλει ο νεοφιλελευθερισμός, έχοντας εκεί αυτό το πρότυπο όπου από εκεί θα σκάσει η νέα κρίση, θα σκάσει η φούσκα της Σαγκάης όχι στο πολύ μακρινό μέλλον και θα ξεσηκωθούν αυτοί οι νομάδες, οι εργάτες 350 εκατομμύρια απέναντι στα 100 εκατομμύρια της νέας ολιγαρχίας της Κίνας.

Στο Συμβούλιο, λοιπόν, δεν επήλθε συμφωνία: μία πλευρά πήγε με την ανάπτυξη και μία με τις μονεταριστικές πολιτικές. Μονεταριστικές πολιτικές οι οποίες φτιάχτηκαν τεχνητά. Όταν πριν φτιαχτεί το ευρώ, στις Βρυξέλλες η Γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε τεχνητά να ανατιμήσει το μάρκο και το ίδιο έκανε και η Γαλλική κυβέρνηση, αυτό που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου το «διευθυντήριο», και με βάση την τεχνητή ανατίμηση που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματική τους οικονομία φτιάξανε το σκληρό ευρώ και εμείς μπήκαμε με μια σύμβαση αφού υποτιμήθηκε αμέσως τότε η δραχμή.

Γι’ αυτό το ευρώ δεν είχε καμία σχέση με την ευρωπαϊκή οικονομία και φωνάζουμε να ρίξουν τα επιτόκια. Έπρεπε να γίνει το κράχ για να πάνε τα επιτόκια στο 0.5 έως 1% από το 6μελές διευθυντήριο της Ε.Κ.Τ.

Τώρα τι θέλει η Μέρκελ: να δανειστούμε 3 φορές πιο ακριβά από ότι δανείζεται η Γερμανία. Είπαμε να υιοθετήσει το ευρωομόλογο και οι 8 ηγέτες που κυβέρνησαν στην Ευρώπη δεν το δέχτηκαν. Έχουμε, λοιπόν, μια δεύτερη σύγκρουση γι’ αυτό, η Κίνα ύστερα από το πρόβλημα που έχει η ίδια, που δάνεισε μέχρι τώρα το αμερικάνικο δημόσιο 1 τρις δολάρια και η ίδια έχει ήδη χάσει το 15% από αυτά -γιατί το δολάριο έχει χάσει ένα μέρος της αξίας του- πρότεινε κοινό νόμισμα.

Και αν πρέπει να γίνει ένα κίνημα των εργαζόμενων, τότε πρέπει όλοι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι, όλοι οι εργαζόμενοι παγκόσμια να διεκδικήσουν ένα κοινό νόμισμα και να καταλάβουν όλες τις επιχειρήσεις, όλους τους δρόμους και όλα τα εργοστάσια για 10 μέρες σε όλο τον κόσμο. Γιατί λαφυραγωγούν ομάδες χωρών τις οικονομίες μέσω των νομισματικών διαφορών άλλες χώρες. Και αυτό υφίσταται και η χώρα μας αυτή την περίοδο.

Ο Γ. Παπανδρέου τάχτηκε πρώτον, από την αρχή με την ομάδα των χωρών της παραγωγής και της ανάπτυξης, ως Πρόεδρος της Διεθνούς, και ακολούθησαν μια σειρά από σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που άλλα είναι σε κυβερνήσεις και άλλα δεν είναι. Δεύτερον, τάχθηκε με τον Πρόεδρο της Κίνας που μίλησε για το κοινό νόμισμα, αν και ήταν κάθετη η άρνηση του Ομπάμα ως προς το κοινό νόμισμα γιατί οι Η.Π.Α. θέλουν να λαφυραγωγήσουν τις οικονομίες άλλων χωρών.

Την ίδια άρνηση εξέφρασε και ο Μπράουν γιατί είναι γνωστή η διαρκής επιδίωξη του Ηνωμένου Βασιλείου να λαφυραγωγεί τις οικονομίες της κοινοπολιτείας. Γιατί δεν μπαίνει στο ευρώ η Μεγάλη Βρετανία; Γιατί έχει συνέχεια ευρωσκεπτικιστες; Αυτό είναι το αποτέλεσμα δεν είναι το αίτιο. Το αίτιο είναι η λαφυραγώγηση των οικονομιών της κοινοπολιτείας. Δεν έχει αρχηγό κράτους ο Καναδάς, έχει σχέση με την Μ. Βρετανία, δεν έχει αρχηγό κράτους η Αυστραλία όπως και άλλες χώρες, έχουμε λοιπόν, μεγάλη διένεξη.

Εμείς τοποθετηθήκαμε από την αρχή. Και την Κυριακή αυτό κρίνεται. Θα πάμε σε ανάπτυξη ή θα πάμε σε μονεταριστικές πολιτικές; Θα πάμε σε ποιότητα παραγωγής, σε ανταγωνιστικότητα και σε προϊόντα προστιθέμενης αξίας ή θα συνεχίσουμε και θα μπούμε σε ένα δεύτερο κύκλο μιας υποτιθέμενης ευρωπαϊκής χώρας με τριτοκοσμική όμως παραγωγή; Και αυτό θα έχει σχέση με την επόμενη περίοδο. Εμείς λέμε να κάνουμε το πρώτο.

Έχουμε ένα πρόβλημα με τα δημοσιονομικά που είναι η μία όψη της οικονομίας. Σηκώνεται ένας καβγάς εδώ και 4-5 χρόνια από την ντόπια ολιγαρχία, η ντόπια ολιγαρχία δεν παράγει, η αστική τάξη παράγει η οποία συρρικνώνεται, έκλεισαν οι επιχειρήσεις. Φέτος, η κατανάλωση στο 67% στα σουπερ-μάρκετ ήταν από εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα, διέλυσαν την μικρομεσαία βιομηχανία και βιοτεχνία, την καταναλωτική.

Και παθαίνουν εμφράγματα οι εναπομείναντες βιομήχανοι από την μείωση της παραγωγής και την απώλεια αγορών. Η ολιγαρχία είναι παρασιτική, δεν παράγει, είναι ο κατασκευαστικός τομέας, είναι ο τομέας εμπορίου καυσίμων και είναι και ο τομέας του εφοπλιστικού κλάδου. Αυτοί ελέγχουν τα ΜΜΕ και τη χειραγώγηση και τη σπέκουλα και την παραπληροφόρηση και την στροφή σε συζητήσεις που δεν έχουν σχέση με την πραγματική κατάσταση στη χώρα.

Επί πέντε χρόνια τώρα περιφέρουν έναν συμπαθή άνθρωπο από την Μαδρίτη, τον Αλμούνια και απειλούν τις πολιτικές ηγεσίες με το ότι: «είπε ο Αλμούνια». Να μη σχολιάσω περαιτέρω για την πρακτική του επιτρόπου Αλμούνια.

Με μόνιμη την νεοφιλελεύθερη επωδό «τι θα κάνουμε με το χρέος και το έλλειμμα;», «χρεωθήκαμε όλοι και έχουμε ευθύνες», «να κάτσουμε καλά, και εσείς πολίτες να κάτσετε καλά εκεί στον καναπέ». Σκέφτηκα, βλέποντας κάποιους συντρόφους εδώ, να κάνουμε ένα σύλλογο φίλων του Αλμούνια, γνωριζόμαστε, και να στέλνουμε κάθε βράδυ μια ανθοδέσμη στους έμμισθους προπαγανδιστές των δελτίων των 8 για το θεάρεστο αυτό έργο τους ως μονεταριστών και δημοσιονομικών τρομοκρατών, με την υποσημείωση ότι η ανθοδέσμη είναι από το σύλλογο των φίλων του Αλμούνια.

Δώδεκα χώρες έχουν χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ε.Ε. και η Ελλάδα έχει το μικρότερο. Αυτό το τσίρκο, αυτό το κιτς, αυτό το λούμπεν που εμφανίζεται σαν δημόσιος βίος στη χώρα είναι απαξιωτικό «κάδρο» για την ελληνική Δημοκρατία.

Χώρα που δεν παράγει, θα πληρώσει χρέος και έλλειμμα; Με τι; Με μπανάνες; Φέτος ο πλούτος της χώρας ήταν 275 δις ευρώ, ο κύκλος των εργασιών γύρω από το δημόσιο, οι δημόσιες επιχειρήσεις όσες μείνανε και ο κρατικός προϋπολογισμός ήταν γύρω στα 75-80 δις ευρώ. Όλοι αυτοί οι παρασιτικοί κύκλοι στρέφουν τη συζήτηση προς την κυβέρνηση, προς τη δημόσια οικονομία. Για αυτούς δεν υπάρχει άλλη οικονομία. Τα 180 δις που αρπάζει η άλλη πλευρά, ο ιδιωτικός τομέας δεν υπάρχουν στη συζήτηση.

Να δούμε, λοιπόν αυτά: Πρώτον, 18 δις φοροδιαφυγή, αυτοί εδώ δεν μπόρεσαν ούτε τα 7 δις να μαζέψουν για να κλείσουν τον προϋπολογισμό. 7.5 δις η εργοδοσία δεν πλήρωσε ασφάλιστρα, το παγκάρι, τα ασφάλιστρα για τον κλάδο υγείας και για τον κλάδο της σύνταξης. 3 δις επιπλέον πλήρωσε το ελληνικό δημόσιο γιατί ο Νικήτας Κακλαμάνης πριν αναλάβει τη δημαρχία Αθηνών εισηγήθηκε στη Βουλή και ψήφισε τον γνωστό νόμο, τον καταστροφικό για την δημόσια υγεία, με την κατάργηση της λίστας φαρμάκων.

Στη συνέχεια, ο Δ. Αβραμόπουλος που παρέδωσε τη δημαρχία ανέλαβε να εφαρμόσει ως Υπουργός Υγείας το νόμο αυτό της Ν.Δ. Όλες οι πολυεθνικές φαρμάκων είπαν έχουμε πάρτι στην Ελλάδα, πάμε. Πολλαπλασιασμός των φαρμάκων, καταστροφή του εθνικού πλούτου, δημόσιου και ιδιωτικού. Και οι προαναφερθέντες συνεχίζουν τις δραστηριότητες τους σαν να μην έχει συμβεί τίποτε ενώ είναι υπόλογοι. Όπως και βιομήχανοι, που είχαν εμπλακεί σε πρακτικές εναρμόνισης και δημιουργίας καρτελ.

Όταν μιλούσαμε το ’96 για καρτέλ μας έλεγαν ότι είμαστε γραφικοί και τρελοί. Δέκα καρτέλ λυμαίνονται τώρα την ελληνική οικονομία. Κερδοσκόποι και λαφυραγωγοί. Αυτές είναι οι ομάδες που κερδοσκοπούν στα γαλακτοκομικά, στα σουπερ μάρκετ, στο τσιμέντο, στις τράπεζες. Είναι δέκα καρτέλ. Πάρτι, πάρτι στους αγοραίους. Οι αγοραίοι, ό,τι θέλει η αγορά. ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ , ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ. Κλείστε επιχειρήσεις, διαλύστε το δημόσιο και μετά στο Σίσυφο. Ξανά την ανηφόρα Την κρίση θα την πληρώσουν οι άλλοι. Οι μη έχοντες. Αυτές είναι οι δυο όψεις του πράγματος.

Φέτος η εργοδοσία στα 180 δις άρπαξε 25 δις από την αδήλωτη εργασία, εγώ την λέω πάντα γιατί έχω δουλέψει σε αδήλωτη εργασία 4 χρόνια ανασφάλιστος όταν ήμουν φοιτητής, γιατί το είχα ανάγκη, και ξέρω τι σημαίνει ανασφάλιστη εργασία. Πλούτος, τυφλός πλούτος, μαύρος πλούτος από την μία πλευρά. Έτσι, λοιπόν πρέπει να δούμε τα πράγματα με τη σειρά: από αυτή την πλευρά των 180 δις, το 20% των πιο πλούσιων Ελλήνων πολλαπλασίασε τον πλούτο του και φέτος και πέρσι και το 2003 και το 2002 και το 2001 κατά 6.5 φορές και οι δυνάμεις της εργασίας δεν πήρανε ούτε τη διαφορά από την αύξηση του πληθωρισμού.

Όταν έφυγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, άφησε την ελληνική οικονομία και τον πλούτο της χώρας στο 60% που πήγαινε στις δυνάμεις της εργασίας και το 40% που πήγαινε στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Τώρα πηγαίνει το 65% στις δυνάμεις του κεφαλαίου και το 35% στις δυνάμεις της εργασίας.

Έχουμε, λοιπόν μεγάλο λογαριασμό, με ποια πολιτική θα πάμε, ποιο είναι το αίτιο, η παραγωγή, οι αμοιβές, τα προϊόντα και ποια είναι τα επιμέρους θέματα. Γιατί πρέπει να βρεθούν τα λεφτά. Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι. Η’ θα έχεις τράπεζα να κόβει χρήμα ή θα δανείζεσαι από την Ε.Κ.Τ. και ήδη το Ελληνικό Δημόσιο έχει δανειστεί 28 δις.

Και το έπραξε αυτό το ελληνικό Δημόσιο προκειμένου οι ελληνικές τράπεζες να διαθέτουν ρευστότητα. Όμως οι τράπεζες δεν έχουν ρίξει μέχρι τώρα χρήμα στην αγορά και τα ερωτήματα πληθαίνουν: «ξεφορτώνουν» τα τοξικά τους;, τι έγιναν τα υπερκέρδη των τραπεζών. 2.5% επί του Α.Ε.Π.; Σε ποιους φορολογικούς παραδείσους κατευθύνθηκαν;

Είπε η Μέρκελ όταν ξέσπασε η κρίση και δεν την ξαναείπαν βέβαια την είδηση οι παραπληροφορούντες μας: Μια χώρα του ευρώ και σε στάση πληρωμών να προβεί, η Ε.Ε. θα αναχρηματοδοτήσει όλο το χρέος. Αναχρηματοδότηση χρέους όχι δάνεια κάθε βδομάδα, το ξανακούσατε;

Κινδυνολογούν όλοι, να μην πω βαριές λέξεις γιατί είναι δημόσιος χώρος ότι θα κάνουμε στάση πληρωμών, ότι θα έρθει καταστροφή, τι θα γίνει, ανησυχούν οι έμμισθοι προπαγανδιστές κάθε βράδυ που θα βρει το ελληνικό δημόσιο 20 δις. όταν όλοι ξέρουν καλά ότι ήδη είναι ειλημμένη απόφαση για την αναχρηματοδότηση του χρέους, κάθε χώρας που θα αντιμετωπίσει πρόβλημα από τις χώρες του Eurogroup.

Και το δεύτερο, δανεικά. Πώς δανείζεται η χώρα το τελευταίο χρόνο με άτυπη συμφωνία της ΕΚΤ, των ελληνικών τραπεζών και της ελληνικής κυβέρνησης, το γνωστό τρίγωνο; Τι κάνει η ΕΚΤ, δίνει ζεστό χρήμα με 0.5-1% επιτόκιο στις τράπεζες και αυτές δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο 5.6-6%.

Τέτοια δουλειά ξέρουν να την κάνουν όλοι και οι γονείς σας και τα αδέλφια σας, όλοι εδώ μέσα ξέρουμε. Φοβερή δουλειά να δανείζεσαι ζεστό χρήμα με 0.5% επιτόκιο και να το δανείζεις με 6% επιτόκιο, τι δουλειά και αυτή: ΛΑΦΥΡΑΓΩΓΙΑ. Και έχουν κερδοσκοπήσει και έχουν υπερπλουτίσει και παριστάνουν ότι έχουν και πρόβλημα πληρωμών.

Και ο τρίτος δρόμος για τα χρήματα, εκτός από την παραγωγή που είναι το κεντρικό μας θέμα, είναι η φορολογία. Εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε νέα φορολογία, θέλουμε να διορθώσουμε την φορολογική πολιτική και των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχε προοδευτική φορολογία για τις δυνάμεις της εργασίας και αναλογική φορολογία για τις δυνάμεις του κεφαλαίου και να ήταν το παραγωγικό κεφάλαιο, το παρασιτικό κεφάλαιο είναι που δεν παράγει.

Όλοι να φορολογηθούν ως φυσικά πρόσωπα και όλες οι υπηρεσίες θα είναι των φυσικών προσώπων, είτε είναι από επιχειρήσεις, είτε από μετοχές, είτε από κέρδη, είτε από μισθούς, από οπουδήποτε, τελεία και παύλα. Και δεύτερον, θα αποκτήσουμε μια επάρκεια γιατί ξέρουμε να συγκεντρώσουμε πρώτα από όλα το Φ.Π.Α., το ελάχιστο και μετά να πάμε στη φορολογία του κεφαλαίου, αυτό που κάνουνε όλες οι χώρες, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Τι να φορολογήσουμε δηλαδή; Το 25% που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας; Και με αυτό θα κλείσω.

Γιατί αυτά τα επιτεύγματα τώρα, της άλλης πολιτικής που θέλουν να συνεχίσουν είναι πρώτον, το 25% κάτω από το όριο της φτώχειας, τι είπε ο Καραμανλής; Ότι το πρόγραμμα Παπανδρέου της Θεσσαλονίκης, τα πέντε νομοσχέδια κοστίζουν 10.5 δις ευρώ. Η εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είπε 4 δις ευρώ. Εγώ θα πάω με την κυβέρνηση Καραμανλή, την δεξιά. Δηλαδή, σε ένα πλούτο 275 δις ευρώ, δεν δικαιούται το 25% του πληθυσμού 10 δις από τον εθνικό πλούτο; Όταν το 55% των ανώνυμων εταιρειών δεν έχουν φορολογητέα ύλη; Εσείς όμως, οι μισθωτοί έχετε φορολογητέα ύλη.

Και το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, επειδή άκουσα τον εισηγητή στην αρχή που μίλησε, πρώτη χώρα η Ελλάδα που κυβερνήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου με Υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά, πρώτη χώρα σε ιδιωτικές δαπάνες στην υγεία. Είμαστε ο 7ος πληθυσμός στην ανθρωπότητα από άποψη υγείας, από τους πιο υγιείς πληθυσμούς της ανθρωπότητας, φτιάξαμε με τα συστήματα της εκπαίδευσης και της υγείας. Έχουν στήσει ένα σύστημα μέσα και έξω από το Ε.Σ.Υ.

Γέμισαν τη χώρα με διαγνωστικά κέντρα, είμαστε η τελευταία χώρα στην Ε.Ε. σε τεχνολογίες και η πρώτη χώρα παγκοσμίως σε αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους και αυτές όλες οι ομάδες της παραοικονομίας που αρπάζουν τα μαύρα λεφτά και λαφυραγώγησαν και τα ασφαλιστικά ταμεία και τα οικογενειακά εισοδήματα έχουν σπρώξει όλη τη χώρα να περάσει από αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους και οι υπουργοί υγείας παριστάνουν τον τροχονόμο. Πρώτη χώρα σε ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία.

Το επόμενο θέμα είναι η ανταγωνιστικότητα της χώρας. Το πρώτο πρόβλημα που ήδη θέσαμε είναι η πραγματική οικονομία, το δεύτερο η ανταγωνιστικότητα. Η χώρα είχε την 32η θέση το 2004 και τώρα έχει πάει μέσα σε 5μιση χρόνια στην 72η θέση πίσω από την Μποτσουάνα, μια χώρα της Αφρικής. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Απορρόφηση του Γ’ ΚΠΣ, πώς; 500 εκατομμύρια ευρώ που ήταν για αυτό τον τομέα, της ανταγωνιστικότητας τα μεταφέρανε σε δρόμους και σε «κατόπιν ενεργειών» μου, ξέρετε όλοι από ελληνική ύπαιθρο.

150 εκατομμύρια από το πρόγραμμα της πληροφορίας, 180 εκατομμύρια από το πρόγραμμα της ανταγωνιστικότητας και 220 εκατομμύρια από το πρόγραμμα του σιδηρόδρομου που είναι η πιο μοντέρνα τεχνολογία σήμερα στον κόσμο. Γιατί ξέρουμε ότι δύο παράγοντες ρυπαίνουνε: τα καύσιμα και το αυτοκίνητο και για εμάς πρώτη πολιτική επιλογή μας στις μεταφορές, θα είναι ο σιδηρόδρομος. Το θέμα μας. Να δούμε, λοιπόν ποιες δυνάμεις δεν θέλουν να πάμε σε αυτή την ανάπτυξη, την πράσινη ανάπτυξη.

Πρώτον, οι δυνάμεις που έχουν σχέση με τα καύσιμα, δεν θέλουν φωτοβολταικά, δεν θέλουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτή τη στιγμή στη Ρ.Α.Ε., στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας υπάρχουν 7.500 αιτήσεις σε εκκρεμότητα. Η Κυβέρνηση της δεξιάς δεν μας λέει γιατί αφήνει 7.500 αιτήσεις σε εκκρεμότητα Πώς μετά θα δουλέψουνε οι έμποροι καυσίμων που ελέγχουνε τρία κανάλια;

Και όσοι πρόφτασαν και είχαν πάρει άδειες, τις πήρανε 25-30.000 ευρώ και τώρα τις μοσχοπουλάνε με 700.000-800.000 ευρώ στην αγορά και κάνουν τοποθετήσεις από τον πλουτισμό σε εξωχώριες εταιρίες και διακοπές στον Άγιο Μαυρίκιο, Μπαχάμες, Μπόρα-Μπόρα, Κυανή Ακτή κλπ. Τι να κάτσουν εδώ να κάνουνε; Κερδοσκοπούν, μιλάμε για τριτοκοσμικά πράγματα.

Το τρίτο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι έχουμε χαμηλή βάση στη γνώση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας και στην τεχνολογική εξειδίκευση. Γι’ αυτό λέμε στο πρόγραμμα μας πρώτος στόχος η αναβάθμιση της παιδείας, 1δις ευρώ λέει ο Γ. Παπανδρέου από τον πλούτο αυτό στην παιδεία και στην εκπαίδευση και 5% του ΑΕΠ στην εκπαίδευση, αυτά είναι τα πιο μεγάλα θέματα μας.

Όμως έχουμε και θέμα με τις πολιτικές δυνάμεις, με τους υπαλλήλους των δελτίων των 8, έχουμε θέμα με τον έλεγχο των βουλευτών από τις επιχειρήσεις, την ολιγαρχία και το παρασιτικό κεφάλαιο που παπαγαλίζουν το έλλειμμα και το χρέος.

Φταίτε εσείς, όχι εσείς φταίτε, σηκώνουν και έναν τεχνητό καυγά, ρίχνουν και μερικές ατάκες και πάει λέγοντας. Το βασικό νομοσχέδιο που θα καταθέσει ο Γ. Παπανδρέου θα είναι για την πολιτική αυτονομία, για τις μονοεδρικές περιφέρειες της χώρας, για να τελειώσουμε με τους τηλε-πολίτες, τους τηλε-ψηφοφόρους, τους τηλε-βουλευτές και τις τηλε-περιφέρειες.

Επίσης, θα καταργηθεί το 42% στην αυτοδιοίκηση για να τελειώσουμε άλλους λογαριασμούς που φτιάχτηκαν εκεί μαζί με την εκλεγμένη περιφέρεια. Και να φτιάξουμε και δημόσια διοίκηση ξέροντας ότι η κοινωνία είναι αλλοτριωμένη, ξέροντας ότι η κοινωνία όπως είπε ο Ροκάρ, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας και τώρα ευρωβουλευτής δεν μπορεί να ζήσει μόνο από τη μισθωτή εργασία και ψάχνει και αλλού εισοδήματα, ότι η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίξει την επιχείρηση που δεν έχει επενδυτικό κεφάλαιο.

Ξέρουμε το μέγεθος της κρίσης, ξέρουμε τι κάναμε και τι δεν κάναμε σωστά, πατάμε γερά στα πόδια μας, τουλάχιστον αρκετοί από την πολιτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σε αυτή τη φάση θα ανοίξουμε έναν καινούργιο λογαριασμό για την χώρα και πρέπει οι εργαζόμενοι κατά τη γνώμη μας, ανεξάρτητα από πολιτικές και κομματικές εντάξεις να δώσουν την μάχη γιατί θα κάνουμε διορθώσεις στην πολιτική μας και αναθεωρήσεις στο εργασιακό περιβάλλον και στο εργασιακό δίκαιο.

Οφείλουμε να αναδείξουμε την κοινωνική αξία που έχει η εργασία προκειμένου να πάμε σε έξοδο από την κρίση μέσω των πολιτικών που προανέφερα. Σας ζητούμε, λοιπόν να κρατήσετε ψηλά το ψηφοδέλτιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσοι είστε σε αυτό το χώρο και σε αυτή την αντίληψη και να δώσουμε τη μάχη μέχρι την Κυριακή το βράδυ που θα ανοίξουνε οι κάλπες. Για να γιορτάσουμε μια νέα περίοδο αγωνιστική που θα αρχίσουμε, να’στε καλά.

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"