Βέβαια για τους αναγνώστες μας ίσως δεν λέει τίποτα αυτή η ιστορία.
Παρακαλώ τους παλιούς συμμαθητές ή όποιον άλλον φίλο γνωρίζει περισσότερα να έρθω σε επαφή με τον Μεγάλο Δάσκαλό μου.
Νάσος
ΥΣ 1 : Ευχαριστώ τον φίλο Γρηγόρη για το παρακάτω σχόλιο...
ΥΣ 2 - Θύμησες...
Γ. Σεφέρης - Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄
Κι εγώ στα χέρια μου μόνο μ' ένα καλάμι
κείταν έρημη η νύχτα το φεγγάρι στη χάση
και μύριζε το χώμα από την τελευταία βροχή.
Ψιθύρισα η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
ο ουρανός είναι λίγος, θάλασσα δεν υπάρχει,
ό,τι σκοτώνουν την μέρα τ' αδειάζουν με κάρα πίσω απ' τη ράχη.
Τα δάχτυλα μου παίζανε ξεχασμένα μ'αυτή τη φλογέρα
που μου χάρισε ένας γέροντας βοσκός επειδή του είπα καλησπέρα
οι άλλοι ξέγραψαν κάθε χαιρετισμό
ξυπνούν, ξυρίζουνται κι αρχίζουν μεροκάματο το σκοτωμό,
όπως κλαδεύεις ή χειρουργείς, μεθοδικά, χωρίς πάθος
ο πόνος νεκρός σαν τον Πάτροκλο και κανείς δεν κάνει λάθος.
Συλλογίστηκα να φυσήξω ένα σκοπό κι έπειτα ντράπηκα τον άλλο κόσμοΈτσι προχώρησα στο σκοτεινό μονοπάτι
αυτόν που με βλέπει πέρ' απ' τη νύχτα μες απ' το φως μου
που υφαίνουν τα κορμιά ζωντανά, οι καρδιές γυμνές
κι η αγάπη που ανήκει και στις Σεμνές
καθώς και στον άνθρωπο και στην πέτρα και στο νερό και στο χορτάρι
και στο ζώο που κοιτάει κατάματα το θάνατο που έρχεται να το πάρει.
κι έστριψα στο περβόλι μου κι έσκαψα κι έθαψα το καλάμι
καιι πάλι ψιθύρισα θα γίνει ανάσταση μιαν αυγή,
πως λάμπουν την άνοιξη τα δέντρα θα ροδαμίσει του όρθρου η μαρμαρυγή,
θα ξαναγίνει πέλαγο και πάλι το κύμα θα τινάξει την Αφροδίτη
είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει.
Και μπήκα στ' αδειανό μου το σπίτι.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Ξεκίνησα λοιπόν με Αλεξανδρόπουλο (Ντίλιγκερ) και τα 4 τελευταία χρόνια με Κλήμη (τάπα)που τον είχα και καθηγητή στην Τριγωνομετρία.
Άλλοι καθηγητές που είχα (και μούρχονται αυτή τη στιγμή χωρίς σειρά συμπάθειας ή σπουδαιότητας) και πιθανώς να είχες και συ (γιατί άλλοι έιχαν φύγει, ήταν οι
Ξηλωμένος, Αντωνίου (φισφιρής), Δαβία, Καλύβα, Μιχελιουδάκης, Ηγουμενάκη, Θερμός, Οκαλίδου, Ραγάζος, Γαΐτης, Σπανδάγος, Κατσαρού κλπ.
Εκφράζω πάντως την έκπληξη μου που συμμετείχε ο Ζούνης σε μια τέτοια συνάντηση. Θυμάμαι όταν φεύγαμε και του είχαμε πεί να συναντιόμαστε, η απάντησή του ήταν ότι δεν ήθελε να δεί τους "επαναστάτες"(*) με κοιλιές και καράφλα...
Ή το μετάνοιωσε ή δεν θεωρούσε την τάξη σου "επαναστατική" :-D :-D
(*) Όπως καταλαβαίνεις είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε το τέλος της χούντας και την αρχή της μεταπολίτευσης, με αποτέλεσμα να κάνουμε διάφορα (τουλάχιστον μια μικρή παρέα) "εξωσχολικά" με τον Δάσκαλο.