Αυτή η χώρα απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

 

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη,

Δεν υπάρχει στον κόσμο χώρα (του τρίτου, του τέταρτου, του πέμπτου κόσμου) που να βρίσκεται ή να έχει βρεθεί ποτέ στη θέση της Ελλάδας.

Τελικά δεν είναι ούτε το χρέος, ούτε το έλλειμμα, ούτε τα δάνεια, ούτε οι συμβάσεις, ούτε οι περικοπές, ούτε η φτώχεια, ούτε τα συσσίτια, ούτε τα μεσοπρόθεσμα, οι εφαρμοστικοί, οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, οι Φιλανδοί, οι Αυστριακοί, ο Σόιμπλε και ο Γιάγκερ, ο Ρέσλερ και η Φέκτερ, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, ο Γιούνκερ και ο Ρεν, η Λαγκάρντ και το ΔΝΤ.

Είναι όλοι αυτοί που προκάλεσαν αυτό το γελοίο θέατρο και που το συντηρούν ελπίζοντας ότι στο τέλος του δρόμου θα συναντηθούν με την προσωπική τους διάσωση.

Είναι όλοι αυτοί που αφαίρεσαν από τη χώρα που λέγεται Ελλάς και το τελευταίο ίχνος της αξιοπρέπειάς της.

Είναι όλοι αυτοί που δυο χρόνια τώρα έχουν στήσει έναν ολόκληρο λαό μπροστά στις τηλεοράσεις, να παρακολουθεί το σίριαλ «σκλήρυναν οι Γερμανοί – μαλάκωσαν οι Γερμανοί».

Είναι όλοι αυτοί που κάθε φορά φεύγουν ως «μεγάλοι στρατηλάτες», καλώντας τον λαό να τους συνοδεύσει με τις…
προσευχές του, επιστρέφουν ως νικητές επιζητώντας το χειροκρότημα και τις επευφημίες, για να ανακοινώσουν σε λίγο πως πρέπει να ξαναφορέσουν τις μεγάλες στολές και να ξεκινήσουν για την επόμενη εκστρατεία τους.

Στο μεταξύ, προσδιορίζεται κάθε φορά (προπαγανδιστικά) ο εχθρός. Ο πιο εύκολος, είναι οι Γερμανοί.

Μας εκνευρίζουν όλους όσο δεν φαντάζονται (οι Γερμανοί), έχουμε βιώματα, τους βλέπουμε και εξοργιζόμαστε.

Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως κοντεύουν να… βγουν αντάρτες στα βουνά όλοι όσοι έλαβαν μέρος σ’ αυτό που για την Ελλάδα υπήρξε η σύγχρονη Κατοχή και την οδήγησε στη σημερινή καταστροφή.

Και βέβαια, σκόπιμα αποκρύπτονται οι χρήσιμες ειδήσεις. Οι ειδήσεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος της ανικανότητας, της αδιαφορίας, της κομματοκρατίας και της γαϊδουριάς.

Για παράδειγμα, προχθές, ημέρα που ξεκινούσε άλλη μια μαραθώνια συνεδρίαση του Eurogroup, η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» δημοσιοποίησε εσωτερικό έγγραφο εργασίας του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας, που μιλά για ανικανότητα και απροθυμία για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και γίνεται αναφορά στην περίφημη επίσκεψη Ρέσλερ στην Ελλάδα, καθώς και στην διαπίστωση ότι οι συζητήσεις για δημιουργία επενδυτικής τράπεζας στη χώρα μας στο πρότυπο της γερμανικής KfW, προχωρούν σαν τον κάβουρα.

Και για ποιο λόγο, παρακαλώ; Μα είναι απλό. Οι συνομιλητές του κ. Ρέσλερ στην Ελλάδα δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη της KfW!

Δεν την γνώριζαν, διότι δεν είχαν διαβάσει το μνημόνιο! Διότι αν το είχαν διαβάσει, αν είχαν διαβάσει έστω και την αρχή του, θα γνώριζαν ποιοι είναι οι αντισυμβαλλόμενοι της Ελλάδας στο περίφημο Μνημόνιο1.

Θα είχαν δηλαδή δει πως ενώ όλες οι άλλες χώρες-δανειστές αναφέρονται με τα ονόματά τους, για την Γερμανία αντισυμβαλλόμενος με την Ελλάδα είναι η KfW.

Σε τι μπορεί να ελπίζει μια χώρα της οποίας οι υπουργοί υπογράφουν συμβάσεις χωρίς να γνωρίζουν καν με ποιους τις υπογράφουν;

ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ!

Και όμως. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που δεν διαβάζουν τις συμβάσεις που υπογράφουν και δεν ξέρουν με ποιους τις υπογράφουν, μπορούν μια χαρά να περνούν τα βράδια τους σε τηλεοπτικές εκπομπές, κατηγορώντας μάλιστα όλους τους υπόλοιπους ως… αδιάβαστους!

Και μάλιστα χωρίς κανένας από τους political correct όχι να τους παίρνει με τις πέτρες, αλλά ούτε καν να τους υπενθυμίζει πόσο αδιάβαστοι υπήρξαν οι ίδιοι.

Σε ποια χώρα μπορεί να συμβαίνει αυτό;

ΣΕ ΚΑΜΙΑ!

Δεν υπάρχει χώρα όπου να παραμένουν στις θέσεις τους όλοι οι αποτυχημένοι και ένας ολόκληρος λαός να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα (λέμε τώρα) τους μόνιμα επιδιδόμενους σε πομφόλυγες, να μεταμορφώνονται σε διεθνείς οσφυοκάμπτες και μετά ξανά σε (εσωτερικής κατανάλωσης) φλύαρους κομπορρήμονες μέχρι να έλθει η ώρα για την επόμενη κάμψη οσφύος ενώπιον των δανειστών.

Δεν υπάρχει χώρα όπου οι ίδιοι πάντα ξιπασμένοι λογάδες να αναγγέλλουν κάθε τόσο πως «υπάρχει σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας», για να αλλάξουν λίγο μετά τροπάρι, επισείοντας τον κίνδυνο μιας καταστροφής που θα προκαλέσουν εκείνοι ακριβώς που λίγο πριν είχαν συμπήξει το «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο».

Ούτε υπάρχει χώρα όπου ενώ ουδείς κάνει τη δουλειά του, έχουν όλοι γνώμη επί παντός επιστητού και καλούνται να αραδιάσουν τις (γελοίες) απόψεις τους από συνέντευξη σε συνέντευξη.

Σε καμιά σοβαρή χώρα δεν θα ζητούσαν τη γνώμη, για παράδειγμα, του πολιτικού που αν και έχει την ευθύνη της ανάπτυξης και της απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων, ανάπτυξη και κοινοτικά κονδύλια δεν βλέπουμε ούτε με το κιάλι.

Σε καμιά σοβαρή χώρα δεν θα ζητείτο η γνώμη του πολιτικού που αν και έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης, δεν φρόντισε ποτέ να φθάσουν τα βιβλία στα σχολεία.

Σε καμιά σοβαρή χώρα δεν θα συνομιλούσε κανείς με πολιτικούς αρμόδιους για θέματα απασχόλησης, κοινωνικής ασφάλισης, κράτους προνοίας (λέμε τώρα), υγείας, την ώρα που όλα αυτά έχουν μεταβληθεί σε σωρούς ερειπίων και ο κόσμος συνωστίζεται στα συσσίτια και εξευτελίζεται παριστάνοντας το πεινασμένο μπουλούκι για να πιάσει στα χέρια του το πολύτιμο χαρτάκι ενός άθλιου επιδόματος απορίας.

Σε καμιά σοβαρή χώρα δεν θα καλούνταν να πουν τη γνώμη τους άνθρωποι που επί χρόνια παριστάνουν τους βουλευτές και τους υπουργούς και τώρα θεωρούν πως μπορούν – μακιγιαρισμένοι και ατσαλάκωτοι – να εξηγούν «τι πρέπει να γίνει», αλλά δεν έγινε, ωστόσο δεν έχουν λογοδοτήσει γι’ αυτό.

Όχι, δεν υπάρχει χώρα επί του πλανήτου που να υφίσταται επί δύο χρόνια τόσους εξευτελισμούς, να γίνεται το αντικείμενο της συζήτησης από Eurogroup σε Eurogroup και από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ώρες ατέλειωτες κάθε φορά, χωρίς ποτέ κανείς να μοιράζει επιτέλους εκείνα τα άχυρα των δύο γαϊδουριών.

Μοναδική ελπίδα, μετά τις επόμενες εκλογές να μην τους βρίσκουν πουθενά για να ζητήσουν τη γνώμη τους…

elzoni

φώτο

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"