Τι είναι άραγε το περίφημο deja vu;

Η προμνησία, γνωστή ως deja vu πρωτοπαρουσιάστηκε από τον Γάλλο Ερευνητή, Emile Boirac στο βιβλίο του «L’Avenir des Sciences Psychiques», έχει γαλλική προέλευση και σημαίνει σε γενικές γραμμές «αυτό που έχω ξαναδεί».

Κάθε άνθρωπος έχει βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του το εν λόγω φαινόμενο και οι περισσότεροι από εμάς το ερμηνεύουμε ως κάτι που βιώνουμε αυτή τη στιγμή και το οποίο έχουμε συναντήσει ξανά στο παρελθόν.

Στην πραγματικότητα όμως, σύμφωνα με έρευνα του Arthur Funkhouser, υπάρχουν τριών ειδών εμπειρίες deja vu· οι deja vecu (που είναι και η συχνότερη), οι deja senti και οι deja visite.

Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά…

Η deja vecu είναι στην ουσία το deja vu, το οποίο είναι όρος λανθασμένος. Όσοι μιλούμε για deja vu, εννοούμε στην πραγματικότητα deja vecu. Η συγκεκριμένη φράση ερμηνεύεται ως «αυτό που έχω ξαναδεί» και αφορά το εκάστοτε οπτικό αντικείμενο που έχει γίνει αντιληπτό από τον εγκέφαλο και στο παρελθόν. ...

Η deja senti σχετίζεται με το ανθρώπινο συναίσθημα και μεταφράζεται ως «αυτό που έχω ξανανιώσει». Αναφέρεται δηλαδή σε κάποιο οικείο συναίσθημα.

Η deja visite τέλος, μεταφράζεται ως «εδώ έχω ξαναέρθει» και αφορά ένα γνώριμο μέρος, το οποίο έχουμε την αίσθηση ότι το γνωρίζουμε χωρίς όμως να το έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν.

Έχουν διατυπωθεί αμέτρητες θεωρίες για τον ορισμό και την προέλευση ή επιστημονική εξήγηση του φαινομένου, όπως η πιθανότητα να είναι απόρροια κάποιας αμελητέας νοητικής ασθένειας (πχ μικρή επιληπτική κρίση), ή κάποιας ετεροχρονισμένης ενεργοποίησης νευρώνων, ενώ άλλοι αποδίδουν στο φαινόμενο μεταφυσική χροιά, κοκ..

Σύμφωνα με τον Ν. Κουμαρτζή, η επιστημονική προσέγγιση του εν λόγω φαινομένου καθίσταται δύσκολη, εξαιτίας της αιφνίδιας και απρόσμενης εμφάνισης του.

Στις 21 Ιουλίου όμως 2006 ανακοινώνει το BBC πως «εμπειρίες deja vu αναδημιουργήθηκαν σε εργαστήριο!» Ειδικότερα, τα μέλη του Leeds Memory Group κατόρθωσαν με την διαδικασία της ύπνωσης να προκαλέσουν τεχνητά deja vu στους συμμετέχοντες στο πείραμα.

Η απόπειρά τους αυτή βασίστηκε στην θεωρία κατά την οποία όταν ανθρώπινος εγκέφαλος αναγνωρίζει το εκάστοτε οικείο αντικείμενο υφίσταται δύο διαδοχικές διεργασίες. Αρχικά ο εγκέφαλος εισχωρεί στην μνήμη με σκοπό να διαπιστώσει αν το ορατό αντικείμενο έχει παρατηρηθεί και στο παρελθόν. Αν ναι, τότε μεταβαίνει στην δεύτερη φάση, όπου αναγνωρίζει το αντικείμενο ως οικείο. Σε αυτό ακριβώς το στάδιο επενέβησαν οι επιστήμονες, διαχωρίζοντάς το από το πρώτο, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν ξανά και ξανά το αίσθημα οικειότητας στους ασθενείς για το εκάστοτε αντικείμενο.

Πιθανώς αυτό ήταν και το πρώτο βήμα διασαφήνισης του φαινομένου, ακόμα όμως δεν είμαστε σε θέση να διαθέτουμε σφαιρική αντίληψη του φαινομένου..

ΠΥΓΜΗ.gr

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"