H μεταθετικότητα, η άτη, το μηδέν και το άπειρο (η Κρίση και η Νέμεση)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

            Εκ πρώτης όψεως οι έννοιες αυτές φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους. Η μεταθετικότητα είναι το γνωστό αίτιο της μεταφοράς ενός γεγονότος ή πράγματος που απαντάται ως χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του ανθρώπου. Η άτη, είναι η κινούσα δύναμη του άλογου της επιθυμίας, που λίγο έλλειψε να τινάξει στον αέρα το στρατόπεδο των Ελλήνων στην Τρωική εκστρατεία, παράγοντας τη μήνι του Αχιλλέα έναντι του Αγαμέμνονα για τη Χρυσηίδα. Το μηδέν και το άπειρον, αποτελούν τις πιο παρεξηγημένες λέξεις: Μη-δεν, είναι η έννοια της απαγόρευσης, ολωσδιόλου υπαρκτή αλλά και μη υπολογίσιμη ως γεγονός από τους προγόνους μας, καθόσον ήταν και δεν ήταν αποδεκτή στα φυσικά τους πλαίσια και απωθημένα. Τέλος, το ά-πειρον, αποτελώντας ζευγάρι με το μηδέν, σήμαινε το απροσδιόριστο, το μη έχων υποστεί την πυρά της εμπειρίας.

            Η μεταθετικότητα, η άτη, το μηδέν και το άπειρον αποτελούσαν την τετρακτίνα της δημιουργίας του ανθρώπου όπου μέσω αυτών επέφερε τα γεγονότα. Όλα τα πραγματοποιημένα έχουνε κτιστεί πάνω σε αυτά τα δομημένα ομόλογα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ιδεοληψίας. ...
 Η μεταθετικότητα των ευθυνών, η ορμή της δημιουργίας εκκινώντας εξ ενός άλογου λόγου, το απαγορευτικό μη-δεν, και το απροσδιόριστο των γεγονότων και εξ αυτών των ευθυνών, δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο, τον φαύλο κύκλο του γίγνεσθαι. Σε αυτόν ο άνθρωπος μπλέκεται σαν Λαοκόων στα γνωστικά δεσμά του, όπου εγώ βρίσκομαι σαν Κασσάνδρα να ψελλίζω: ‘Όλα είναι ένα παραμύθι, η ευθύνη βαραίνει τους Έλληνες που κατάντησαν Τρώες, τη σύγχρονη εποχή, μη καταλαβαίνοντας ότι η ενδοσκόπηση, το άλογο, το απαγορευτικό και το απροσδιόριστο είναι ο Αίολος, ο Ζέφυρος και ο Λεβάντες με την Όστρια και την Τραμουντάνα.

            Ποιος μίλησε ότι ο άνθρωπος είναι το πιο έμφρον ον στη γη; Όλη η ιστορία του δείχνει πως οδηγείται από τους τέσσερις ανέμους, ενός όντος που μαθαίνει μέσα απο τη μήνη του η οποία έχει ως επίπτωση την Κρίση και τη Νέμεση των πράξεών του. Την Τίση του. Τη νέμεση την είπαν απώτερη της κρίσης (παράγωγη της ύβρης, πρόγονο της άτης), οπότε προσθέσαμε άλλες δυο ιδιότητες για να κλείσει η 6-άδα των ημερών της δημιουργίας, ώστε να επέλθει η ημέρα της ανάπαυσης ενός θεού κι ανθρώπων.

            Μεταθετικότητα, άτη, μηδέν και άπειρο, κρίση (από ύβρη στις φυσικές νόρμες) και νέμεση (με τίση), είναι που κυριαρχούνε στο φωτισμένο εκ της 7^ης μέρας του ήλιου (sun-day) πιο τραγικό πλάσμα της γης, που προχωράει σαν το Σίσυφο, ξανά και ξανά, μεταθέτοντας σε ανθρώπους και θεούς τα ατοπήματά του

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"