Ο Μαλακιασμένος και ο Σκληραγωγημένος (ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;)

Η άνοια της μαλακότητας έχει κάτι το ουσιαστικό. Είναι ένα πράγμα εύπλαστο, σε αντίθεση με τον σκληρό που έχει μια πέτρα στο κεφάλι. Πέτρα εντός, και όχι εκτός, που δεν τη νοιώθει ο μαλακιασμένος.

          Η έννοια της σκληρότητας και μαλθακότητας απασχόλησε πάσει και ασκαρδαμυκτί τοις αρχαίοις ημών προγόνοις, όπως λέει ο σκληρός που είναι εσώστρεφα μαλακιασμένος. Σε αντίθεση, στην παραπέρα όχθη βρισκόταν ο βαρκάρης, που μετέφερε τα ζώντα πτώματα απέναντι, στην άλλη όχθη της Αχερουσίας, μη ξέροντας για δυο οβολούς τι στην ουσία μεταφέρει. Ο βαρκάρης, μα την πίστη μου, ωσαννά, ήτανε ο πιο μαλακιασμένος.

          Έτσι γίνεται και επιπλέον στην εδώ ζωή, στη λίμνη της Αχερουσίας, όπου ο κάθε ένας είναι και βαρκάρης του πισθάγκωνα δεμένου εαυτού του. Είναι τελικά σκληρός ή μήπως σαν σούπα;

          Το οικονομικό πρόβλημα που βιώνουμε σήμερα, άρχισε να ενεργοποιεί μιαν ορμόνη αντίθετη του συκωτιού, που λέγεται σταρχιδίνη, και παράγεται από τους εσωστρεφείς αδένες του πεοφόρου εγκεφάλου μας. Αρχίζει με την ορμόνη αυτή ο εγκέφαλος να μην αντιδρά στις βιολογικές παραμέτρους, καθώς νοιώθει πως βρίσκεται πισθάγκωνα στη βάρκα που παρασύρεται από το εντός του πνεύματος  αχανές κουπί του. Ο άνθρωπος του πνεύματος , νοιώθει εντελώς μαλάκας μέσα σε ένα περιβάλλον που ενώ φαίνεται σκληρό, στην πραγματικότητα δεν είναι. Αλλά είναι το μαλακό που βρίσκεται αφυδατωμένο. Και όταν ο άνθρωπος αφυδατώνεται, πάει η ψυχή του.

          Το θέμα επομένως έγκειται στο πάσει και πασιφανές ρώτημα που βασανίζει τον βαρκάρη. Ποιος θα πληρώσει, σε ομόλογα ή ρέπος ή ό,τι άλλο δει, καθώς μεταφέρει στην απέναντι πλευρά τον πισθάγκωνα δεμένο εαυτό του.  ...

Ποιος θα πληρώσει τελικά τον Έλληνα, ποιος θα πληρώσει τον βαρκάρη…  

                                                          @ Σεβαχ Ο Θαλασσινός

 

Ελληνική Μυθολογία

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέρων είναι ο ποταμός εκείνος, τον διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο «ψυχοπομπός» Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στο Χάροντα για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη. Η κάθε ψυχή, περνώντας από το πορθμείο του Χάροντα, έπρεπε να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά.

Ο Αχέρων ποταμός ήταν ο δρόμος για τον κάτω κόσμο, το βασίλειο του θεού Πλούτωνα. 
(Η ονομασία του ποταμού Αχέροντα προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θλίψη, αναφερόμενη στη θλίψη του θανάτου και κατά άλλη ερμηνεία σημαίνει χωρίς χαρά, λύπη.)

Ο Πλούτων έκλεψε την Περσεφόνη και την οδήγησε στο βασίλειό του.
Η μητέρα της, η θεά Δήμητρα (θεά της γεωργίας), ικετεύοντας και απειλώντας, ανάγκασε το Δία να στείλει τον Ερμή που ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών, στα παλάτια του Πλούτωνα, να ζητήσει πίσω την Περσεφόνη. 

Ο Πλούτων πριν αποχαιρετίσει την Κόρη, της έδωσε να φάει επτά σπόρους από ρόδι. Με αυτόν τον μαγικό τρόπο την έκανε να μην φύγει από κοντά του για πάντα, αλλά να μένει έξι μήνες με την μητέρα της κι έξι μήνες κοντά του.

Έτσι, όταν η Περσεφόνη βρίσκεται κοντά στη μητέρα της, η Γη γεμίζει λουλούδια και καρπούς. Με αυτό τον τρόπο η Δήμητρα εκφράζει τη χαρά για την παραμονή της κόρης της κοντά της.
Ενώ όταν η Περσεφόνη επιστρέφει στον Άδη, η Γη παγώνει, τα φύλλα πέφτουν και έρχεται το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας.
--------------------------------------------------------------------------------­------------
Το τραγούδι αυτό είχε γραφτεί για την ομώνυμη σειρά στην τηλεόραση.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"