Όταν η πρόκληση γίνεται η "δήθεν τέχνη" και η απαίδευτη ανατολίτικη θρησκοληψία το "άριστον μέτρον"

Ένα έργο έχει προφανώς την δική του μοναδική αξία, από το κοινό που θα παρακολουθήσει τη παράσταση και θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, θετικά ή αρνητικά.
Ποιοι είναι εκείνοι που θα καθορίσουν το μέτρο σε μια δημοκρατική κοινωνία (ας την πούμε έτσι) ανοχής και σεβασμού της άλλης άποψης;
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δεν επιδέχεται στενοπρόσωπες επεξηγήσεις.
Η δημοκρατία σήμερα είναι λίγο πριν το γκρεμό του κυβερνητικού  φασισμού, της επέλασης του ξένου παράγοντα και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Τα ήθη, τα έθιμα, η αισθητική, ή έλλογη σκέψη, ο στοχασμός, ο τσαμπουκάς και το φιλότιμο του έλληνα έχουν πληγεί βάναυσα από όλους αυτούς τους άθλιους που εμπιστεύτηκε τα τελευταία χρόνια να τον κυβερνήσουν και τον οδήγησαν σε μη αναστρέψιμα αδιέξοδα που εκτός των άλλων να νοιώθει και ξένος και παρείσακτος στη χώρα του, μια χώρα που έχει καταντήσει "βαβέλ" και "ξέφραγο αμπέλι" μιας πολύ πολιτισμικής κατοχής που κάποιοι σκόπιμα έστησαν σε συγκεκριμένα συμφέροντα και κερδοσκόπους για μια κυβερνητική θέση και πιθανόν για  λίγα "ψίχουλα μίζας".
Ο ακαταμάχητος συνδυασμός του διονυσιακού με το Απολλώνιο στοιχείο του Έλληνα από το πολυμήχανο του Οδυσσέα και του εξερευνητή θαλασσοπόρου τον έκαναν φοβικό, ανενεργό, απαισιόδοξο στα όρια ενός επαίτη βιβλικού Ιώβ.
Η τέχνη και αυτό που λέγαμε παλιότερα πολιτισμός έχει ισοπεδωθεί από ξενόγλωσσα και ξενότροπα εισαγόμενα πρόχειρα υποπροϊόντα έσχατης αισθητής. Αυτό που είχαμε συνηθίσει να το λέμε "παρέμβαση του πνευματικού κόσμου" δεν υπάρχει, εκτός από κάτι παρείστικες συντροφιές που μάλλον ικανοποιούν σαρκικές σεξουαλικές διαστροφές, συσσωρεύοντας χρήμα, πλούτο, βολεύοντας συνήθως ημετέρους συγγενείς, φίλους, ικανοποιώντας το "εγώ" τους με την εφήμερη τηλεοπτική αναγνωρισιμότητα, παρά με την επίπονη βάσανο του έργου της διανοίας και της διανόησης για την συμπλήρωση και ανάπτυξης της παρακαταθήκης για την διαιώνιση του πολιτισμού που παρέλαβαν και έμελλε ή μάλλον έπρεπε να συνεχίσουν. ...

Ο σεβασμός της θρησκευτικής πίστης πρέπει να είναι σεβαστός, το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός μας  να πιστεύει ή όχι πρέπει να μην μπαίνει σε καμιά είδους διαπραγμάτευση, συμψηφισμού ή άλλης επιχειρούμενης νομικής ή άλλης δυναμικής διαδικασίας.
Από εκεί και πέρα πρέπει να συμφωνήσουμε ως κοινωνία να απαξιώσουμε ή να αποκλείσουμε τα ευτελή και τα πρόχειρα υποπροϊόντα (κατά τα νομιζόμενα του καθενός μας), που μερικοί σκέφτονται ότι μπορεί να τα μετατρέψουν ως εισόδημα, και να μην ασχολούμαστε με αυτά, δίνοντας βήμα και δημιουργώντας διαφημιστική παρουσία και προβολή.
Αφορμή έλαβα από το παρακάτω video για το οποίο έγινα κοινωνός και θεωρώ ότι δεν του άξιζε τέτοια προβολή και κινητοποίηση από ομάδες πληθυσμού που θεώρησαν ότι θίχτηκαν. Οι συντελεστές πέτυχαν αυτό που ήθελαν με την έμμεση (μάλλον ακούσια) συναίνεση των θιγμένων για την πίστη τους προς το λατρευτικό τους πρόσωπο.

Νάσος

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ «ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΙΗΣΟΥ» (ΒΙΝΤΕΟ)


ΥΣ 1: Βέβαια η σύγκριση με το "Μεγάλο μας Τσίρκο" είναι προφανώς ατυχής και η εκφορά του λόγου της συντελεστού αμετροεπής και επιπόλαια.
ΥΣ 2: Δεν έχω δει το εν λόγω έργο, αλλά υπάρχει σχετική βιβλιογραφία για την οποία θα έπρεπε να συσχετισθεί . Πιθανόν μέσα στην προχειρότητα που ενυπάρχει στα ελληνικά θέατρα και τους συντελεστές του να έχει γίνει κακοποίηση της αρχικής πηγής

Σχετικό: Ομοφυλόφιλος ο Ιησούς; Το μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο

Σήμερα θα αναφερθώ σε κάτι που πιθανότατα δεν έχετε ξανακούσει. Στο μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο που γράφει σχεδόν χωρίς περιστροφές οτι ο Χριστός είχε ομοφυλοφιλικές εμπειρίες! Θα μου πείτε και τι έγινε, αφού ο Ιησούς πιθανότατα είναι φανταστικό πρόσωπο... Το θέμα όμως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς η Εκκλησία ανέκαθεν καταδίκαζε την «αρσενοκοιτία» ως ύψιστη αμαρτία, με πολλά μέλη της να φτάνουν σε ακρότητες όπως να εισηγούνται τη θανάτωση των «μιαρών» ή να δίνουν την εξήγηση οτι ο Χριστός δεν ενανθρωπίστηκε για τόσους αιώνες, κρατώντας μας... μούτρα για την ομοφυλοφιλία πολλών στην κοινωνία μας (βλέπε την παλαιότερη ανάρτησή μου για το Πηδάλιον)! Θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα πριν ξεκινήσω. Δεν είμαι ομοφυλόφιλος, αλλά ούτε και έχω πρόβλημα με τη σεξουαλική ζωή κανενός, αρκεί να μην παραβιάζονται τα δικαιώματα των άλλων (βιασμός, παιδεραστία). Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

Πίσω στο θέμα μας, η ιστορία ξεκινά το 1958 όταν ο Αμερικανός καθηγητής ιστορίας Morton Smith ανακάλυψε ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Σάββα, περίπου 20 χιλιόμετρα νότια της Ιερουσαλήμ. Το χειρόγραφο αποδόθηκε σε κάποιον αντιγραφέα μοναχό των έργων του Κλήμη της Αλεξάνδρειας. Αποτελούνταν από τρεις σελίδες στα ελληνικά, οι οποίες ήταν γραμμένες στις τελευταίες κενές σελίδες ενός άσχετου βιβλίου (το αυθεντικό κείμενο μάλλον είχε χαθεί). Αφού φωτογράφησε προσεχτικά τις τρεις σελίδες, ο καθηγητής επέστρεψε το βιβλίο στη θέση του. Παρουσίασε τα ευρήματά του στην επιστημονική κοινότητα μόλις το 1973, εκδίδοντας τη μελέτη «Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας και το μυστικό κατά Μάρκον ευαγγέλιο». Η πλειοψηφία των επιστημόνων αναγνώρισε το χειρόγραφο ως αυθεντικό, υποστηρίζωντας τη θέση αυτή σε πληθώρα μελετών, και το 1980 ταξινομήθηκε επίσημα στα έργα του Κλήμη. Κάποιοι ερευνητές όμως επιτέθηκαν με μένος στον Smith, κατηγορώντας τον οτι πλαστογράφησε το κείμενο για να κερδίσει δημοσιότητα. Άλλοι αποδέχτηκαν τη γνησιότητα του χειρογράφου, αλλά εξέφρασαν επιφυλάξεις για το περιεχόμενο απόσπασμα του ευαγγελίου του Μάρκου. Από την άλλη, μετά από απόφαση του ηγουμένου του μοναστηριού, το χειρόγραφο μεταφέρθηκε στην πατριαρχική βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ, όπου φωτογραφήθηκε ξανά. Βέβαια, στη συνέχεια τα ίχνη του... χάθηκαν και η επίσημη εξήγηση του ορθόδοξου Πατριαρχείου είναι οτι «δεν το βρίσκουν πουθενά»!!

Γιατί όμως τόσες προσπάθειες να εξαφανιστεί το χειρόγραφο ή να μειωθεί η αξιοπιστία του; Λόγω του περιεχομένου του φυσικά, στο οποίο θα περάσω αμέσως. Το κείμενό είναι μια επιστολή του εκκλησιαστικού «Πατέρα» Κλήμη προς κάποιον Θεόδωρο. Αρχικά, συγχαίρει τον Θεόδωρο για την εξόντωση των «αιρετικών» οπαδών του Καρποκράτη, θρησκευτικής σέκτας που δίδασκε μια διαφορετική έκδοση του κατά Μάρκον ευαγγελίου (απόδοση δική μου στο μονοτονικό):

Εκ των επιστολών του αγιότατου Κλήμεντος του στρωματέως, Θεωδώρω.

Καλώς εποιήσας επιστομίσας τας αρρήτους διδασκαλίας των καρποκρατιανών...

Των τοίνην θρυλούμενον περί του θεοπνεύστου κατά Μάρκον ευαγγελίου. Τα μεν ψεύδεται παντελώς. Τα δε, ει και αληθή τινά περιέχει.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Κλήμη, οι καρποκρατιανοί διέθεταν μια υποτιθέμενη θεόπνευστη εκδοση του ευαγγελίου του Μάρκου. Τα περισσότερα που έγραφε βέβαια ήταν ψέματα, υπήρχαν όμως και κάποια αληθινά στοιχεία. Ποιά είναι όμως η ιστορία του περίεργου αυτού ευαγγελίου;

Ο γουν Μάρκος, κατά την του Πέτρου εν Ρώμη διατριβήν, ανέγραψε τας πράξεις του Κυρίου, ου μεντοι πάσας εξαγγέλων, ουδέ μην τας μυστικάς υποσημαίνων. Αλλ' εκλεγόμενος ας χρησιμότατας ενόμισε προς αύξησιν της των κατηχουμένων πίστεως. Του δε Πέτρου μαρτυρήσαντος, παρήλθεν εις Αλεξάνδρειαν ο Μάρκος, κομίζων και τα ταυτού και τα του Πέτρου υπομνήματα, εξ ων μεταφέρων εις το πρώτον αυτού βιβλίον τα τοις προκόπτουσι περί την γνώσιν κατάλληλα. Συνέταξε πνευματικώτερον ευαγγέλιον εις την των τελειουμένων χρήσιν. Ουδέπω όμως αυτά τα απόρρητα εξωρχήσατο, ουδέ κατέγραψεν την ιεροφαντικήν διδασκαλίαν του Κυρίου, αλλά ταις προγεγραμμέναις πράξεσιν επιθείς και άλλας, έτι προσεπήγαγε λόγια τινά ων ηπίστατο την εξήγησιν μυσταγωγήσειν τους ακροατάς εις το άδυτον της επτάκις κεκαλυμμένης αλήθειας.

Ο Μάρκος λοιπόν έγραψε αρχικά ένα ευαγγέλιο για τον «πολύ κόσμο», χωρίς όμως να συμπεριλάβει τα πάντα, αφήνοντας πολλά μυστικά απ' έξω. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου πήγε στην Αλεξάνδρεια, παίρνοντας μαζί του τις σημειώσεις του και τις αντίστοιχες του Πέτρου. Ενσωμάτωσε το υλικό από τις σημειώσεις στο αρχικό κείμενο του ευαγγελίου του, κάνοντάς το «πνευματικότερο» και κατάλληλο για τους μυημένους, όσους είχαν αγγίξει την τελειότητα. Βέβαια, άφησε πάλι κάποια πράγματα εκτός, αλλά συμπεριέλαβε εδάφια, των οποίων η εξήγηση θα οδηγούσε δίκην μυσταγωγίας τους πιστούς στην αποκάλυψη της αλήθειας, που είναι καλυμμένη από επτά πέπλα... Iουδαϊκός μυστικισμός μου μυρίζει! Ας δούμε και τη συνέχεια:

Των δε μιαρών δαιμόνων όλεθρον τω τον ανθρώπων γένει πάντοτε μηχανώντων. Ο Καρποκράτης, υπ' αυτών διδαχθείς και απατηλοίς τέχναις χρησάμενος, ούτω πρεσβύτερον τίνα της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας κατεδούλωσεν ώστε παρ' αυτού εκόμισεν απόγραφον του μυστικού ευαγγελίου. Ο και εξηγήσατο κατά την βλάσφημον και σαρκικήν αυτού δόξαν, έτι δε και εμίανε ταις αχράντοις και αγίες λέξεσιν αναμιγνύς αναιδέστατα ψεύσματα. Του δε κράματος τούτου εξαντλήται το των καρποκρατιανών δόγμα.

Οι μιαροί δαίμονες, που πάντα επιβουλεύονται το κακό των ανθρώπων, δίδαξαν στον Καρποκράτη τις δαιμονικές απατηλές τέχνες. Αυτός παρέσυρε έναν ιερέα της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας (όπου φυλασσόταν το μυστικό ευαγγέλιο) και τον χειραγώγησε ώστε να του φέρει ένα αντίτυπο. Στη συνέχεια το νόθευσε με τις βλάσφημες και πονηρές του διδασκαλίες, φτιάχνοντας ένα κράμα, το οποίο αποτέλεσε τo δόγμα της αίρεσης των καρποκρατιανών. Υπάρχει όμως κάποιο σωζόμενο απόσπασμα του «αυθεντικού» μυστικού κατά Μάρκον ευαγγελίου;

Σοι τοίνυν ουκ οκνήσω τα ηρωτημένα αποκρίνασθαι. Δια αυτών του ευαγγελίου λέξεων τα κατεψευσμένα ελέγχων. Αμέλει μετά το «ήσαν δε εν τη οδώ αναβαίνοντες εν Ιεροσόλυμα» και τα εξής εώς «μετά τρεις μέρες αναστήσαται», ώδε επιφέρει κατά λέξιν:

Και έρχονται εις Βηθανίαν και ην εκεί μια γυνή ης ο αδελφός αυτής απέθανεν. Και ελθούσα προσκύνησεν τον Ιησούν και λέγει αυτώ «υιέ Δαβίδ ελέησόν με». Οι δε μαθητές επιτίμησαν αυτήν. Και οργισθείς ο Ιησούς απήλθεν μετ' αυτής εις τον κήπον όπου ην το μνημείον. Και ευθύς ηκούσθη εκ του μνημείου φωνή μεγάλη. Και προσελθών ο Ιησούς απεκύλισεν τον λίθον από της θύρας του μνημείου. Και εισελθόν ευθύς όπου ην ο νεανίσκος εξέτεινε την χείραν και ήγειρεν αυτόν, κρατήσας της χειρός. Ο δε νεανίσκος εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν και ήρξατο παρακαλεί αυτόν ίνα μετ' αυτού η.

Ο Κλήμης παραθέτει ένα απόσπασμα από το μυστικό ευαγγέλιο, το οποίο έχει «καθαρίσει» από τα εμβόλιμα στοιχεία του Καρποκράτη. Αυτό το απόσπασμα τοποθετείται μεταξύ των εδαφίων 10:34 και 10:35 του κατά Μάρκον και είναι το ακόλουθο: «Ο Χριστός με τους μαθητές του έφτασαν στη Βηθανία, όπου συνάντησαν μια γυναίκα, της οποίας ο αδελφός είχε πεθάνει. Αυτή προσκύνησε τον Ιησού και τον παρακάλεσε να τη βοηθήσει. Παρά τις κοροϊδίες των μαθητών, ο Ιησούς πήγε μαζί της στον τον τάφο του νεκρού αδελφού. Αμέσως ακούστηκε μια κραυγή μέσα από τον τάφο και ο Χριστός μπήκε, κυλώντας την πέτρινη είσοδο του μνημείου. Έδωσε το χέρι του στον νεαρό και τον σήκωσε, επαναφέροντάς τον στη ζωή. Ο νεανίσκος όμως γοητεύτηκε από τον Ιησού και τον ερωτεύτηκε (αγάπησε), παρακαλώντας τον να μείνει μαζί του.» Τι έχουμε εδώ; Ερωτικό ειδύλλιο ή η ιδέα μου είναι; Η συνέχεια του χειρογράφου είναι πιο αποκαλυπτική:

Και εξελθόντες εκ του μνημείου ήλθον εις την οικίαν του νεανίσκου, ην γαρ πλούσιος. Και μεθ' ημέρας εξ επέταξεν αυτώ ο Ιησούς. Και οψίας γενομένης έρχεται ο νεανίσκος προς αυτόν, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού. Εδίδασκεν γαρ ο Ιησούς το μυστήριον της βασιλείας του Θεού. Εκείθεν δε αναστάς, επέστρεψεν εις το πέρας του Ιορδάνου...

Και ήσαν εκεί η αδελφή του νεανίσκου ον ηγάπα αυτόν ο Ιησούς και η μήτηρ αυτού και Σαλώμη. Και ουκ απεδέξατο αυτάς ο Ιησούς.

Βγαίνοντας από τον τάφο πήγαν στο σπίτι του νεαρού, που ήταν πλούσιος. Ο Ιησούς έμεινε για έξι ημέρες. Ακολουθώντας τις οδηγίες του, ο νεανίσκος τον πλησίασεφορώντας μόνο ένα σεντόνι πάνω στο γυμνό του σώμα (ερωτικός ο Ιησούς...). Στη συνέχεια, ο Χριστός του δίδαξε τα μεγαλύτερα μυστήρια της βασιλείας του Θεού (μάλλον με κάποια πρακτική μορφή διδασκαλίας!). Μετά από αυτό ο Ιησούς πήγε στην άλλη όχθη του Ιορδάνη, όπου τον περίμεναν η μητέρα και η αδελφή του νέου που αγαπούσε, συν μια ακόμα γυναίκα. Αυτός όμως δεν τις δέχτηκε...

Οι ομοφυλοφιλικές αναφορές είναι σαφέστατες και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Γι' αυτό το λόγο πολλοί απολογητές έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Smith για πλαστογραφία, ενώ κάποιοι κουτοπόνηροι καλόγεροι... έχασαν το χειρόγραφο! Ένα χειρόγραφο-βόμβα που μπορεί από μόνο του να ταράξει τα θεμέλια του Χριστιανισμού, καθώς με την ανακάλυψή του η Εκκλησία φαίνεται να υποκρίνεται διαχρονικά, με τον πιο αισχρό τρόπο. Ενώ πολυάριθμοι «Πατέρες» της καταδίκαζαν με τα χειρότερα λόγια την ομοφυλοφιλία, τον αυνανισμό, το σεξ εκτός γάμου και τον έρωτα γενικότερα, αποδεικνύεται από τα παραπάνω οτι ο ιδρυτής της θρησκείας τους δεν απείχε από το σεξ και μάλιστα είχε ομοφυλοφιλικές εμπειρίες. Πιθανότατα οι ηγέτες της αρχαίας Εκκλησίας δεν έκριναν αυτό το ευαγγέλιο κατάλληλο για όλο τον κόσμο, αλλά μόνο για τους μυημένους, αυτούς που θα περνούσαν κάποια συγκεκριμένα στάδια μύησης. Αν κρίνουμε από το περιεχόμενο της ιστορίας με το νεανίσκο, δεν είναι υπερβολικό να υποθέσουμε οτι αυτή η μύηση θα περιελάμβανε και ομοφυλοφιλικό σεξ! Άσε που αυτός ο νεανίσκος με το σεντόνι κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει (δες εδώ)...

falsefaith

Δείτε και:

• http://www-user.uni-bremen.de/~wie/Secret/secmark_home.html
• http://en.wikipedia.org/wiki/Morton_Smith
• Φώτο από http://dyismos.pblogs.gr/2011/12/884483.html

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"